...προκατάληψη - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 6 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 76
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    220
    Εισαι κ μικρος ακομα,εχεις χρονια μπροστα σου

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Χαχα απελπισια...δεν νομιζω, δεν με ξερεις μαρια
    Ειμαι μονος με τον ορισμο του μονου...δηλαδη δεν εχω παρεα τις περισσοτερες δεν σκεφτομαι ειμαι μονος ειναι ολα μαυρα τι θα κανω

    Δεν ξερω πως το διεκρινες αυτο....φυσικα εχω τις μαυρες μου που και που (εχω κανει και ποστ για την απομονωση στο φορουμ) αλλα δεν αισθανομαι ασχημα.

    Το δοκτωρα το λεω γιατι ετσι ειμαι απο τα...γενοφασκια μου και για μενα το παρεα σημαινει ενδιαφερον στην μονοτονια...αν αυτο σημαινει και για τους αλλους οκ , απλως οταν ειδα την λεξη φοβος θελησα να δω πως την εννοειτε.

    Προφανως απο την ιδια παστα ειμαστε...σχεδον
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Οχι οτι αισθανομαι μονοτονα ολη την ωρα!!!!!!

    Χμ δεν ξερω τεσπα, πρεπει και να φυγω το αναλυουμε σε καποιο αλλο νημα ενδιαφερον ειναι.
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    220
    Χαιρομαι που την λεξη διπλωμα την ανεφερες χωρις καποιο ιδιαιτερο λογο,γιατι συνηθως οσοι εχουν παρει το συγκεκριμενο διπλωμα το εχουν πληρωσει πολυ ακριβα.Ειναι απο τα δυσκολοτερα.

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Εχω απειρες πτησης στην μοναξια τεσπα θα κανω ενα νημα αργοτερα τι σας ωθει στο να κανετε παρεα τον συνανθρωπο να το συζητησουμε.
    Δεν μπορουμε με μερικες προτασεις να αναλυσουμε ενα τετοιο θεμα και βιαζομαι τωρα.
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    220
    οκ.Καλα να περασεις

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Location
    Αθήνα
    Posts
    870
    Originally posted by mariafound
    John τωρα ειδα την απαντηση σου.Σου εκανα τις συγκεκριμενες ερωτησεις γιατι θελω να σε καταλαβω κ γιατι βρισκω πολλες ομοιοτητες με την συμπεριφορα μου.
    Aυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολύς κόσμος άλλα λέει, άλλα κάνει, και άλλα εννοεί. Π.χ. αν ξαναδιαβάσεις το αρχικό σου μήνυμα θα δεις ότι έχεις γράψει περίπου 10 προτάσεις/συμπεράσματα και σε αυτές υπάρχει ουσιαστικά μόνο μια ερώτηση: \"Φοβασαι να μεινεις μονος?\"
    Και στην μόνη (ίδια) ερώτηση που σου έκανα δεν απάντησες...

    [Edit]Tώρα ξαναδιάβασα καλύτερα το προηγούμενο μήνυμά σου και λες \"Κ εγω φοβαμαι να μεινω μονη[τωρα περισσοτερο απο πριν],δεν νομιζω οτι υπαρχει κανεις που να μην φοβαται.\"
    Οκ, μου απάντησες.

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    220
    To \"φοβασαι να μεινεις μονος\' ηταν μια ερωτηση η οποια δεν εχει σχεση με τις υπολοιπες.Ηταν διαφορετικες μεταξυ τους.Πως τις συγκεντρωσες ολες σε μια ερωτηση?

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    2,605
    Originally posted by John11
    Πάλι σωστά τα λες. Αλλά μην μπλέξεις με το θέμα ταξινόμηση/κατηγοριοποίηση που αναφέρει η RainAndWind. Νομίζω ανοησίες λέει, δεν έκανα καμμιά κατηγοριοποίηση. Απλά ανέφερα τα γεγονότα.

    Δική μου ευχαρίστηση. Να σε κάνει να χαίρεσαι το πρόβλημά μου! Γιατί αν δεν το κατάλαβες αυτό είπες!
    Καλά έχω σκάσει στα γέλια τώρα, και δεν κάνω καθόλου πλάκα.

    Παρατηρώ ότι είσαι έξυπνη. Αλλά γιατί σταματάς την εξυπνάδα σου στην επιφάνεια; Χρησιμοποίησέ την για να καταλάβεις τους άλλους και επίσης να καταλάβεις τον εαυτό σου. Αυτό που θα σου πω για να καταλάβεις, είναι ότι με \"κατηγορείς\" ότι διαχωρίζω τον εαυτό μου από τους άλλους. Αλλά στην πραγματικότητα, αν το ψάξεις με περισσότερη ένταση, θα διαπιστώσεις ότι εσύ διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τους άλλους περισσότερο από εμένα. Κάνω λάθος;

    Aυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολύς κόσμος άλλα λέει, άλλα κάνει, και άλλα εννοεί. Π.χ. αν ξαναδιαβάσεις το αρχικό σου μήνυμα θα δεις ότι έχεις γράψει περίπου 10 προτάσεις/συμπεράσματα και σε αυτές υπάρχει ουσιαστικά μόνο μια ερώτηση: \"Φοβασαι να μεινεις μονος?\"
    Και στην μόνη (ίδια) ερώτηση που σου έκανα δεν απάντησες...
    Εμένα μου είναι αρκετά ξεκάθαρο γιατί είσαι μόνος.
    Συνεχώς κρίνεις και κατακρίνεις, υποδεικνύεις, δικάζεις και καταδικάζεις.
    Εσύ αυτό το θεωρείς επικοινωνία?
    Είναι εύκολο να φταίνε πάντα οι άλλοι ή η αγοραφοβία για την απομόνωσή σου.
    Μήπως όμως θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξεις τη δική σου συμπεριφορά, να βρεις τι σου φταίει στον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις?
    Η επικοινωνία και η φιλία δεν εκβιάζονται.

    Σίγουρα υπάρχει προκατάληψη, αλλά μήπως πρέπει να αναρωτήθεις ποιος εδώ μέσα είναι ο πιο προκατηλημένος?

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Location
    Αθήνα
    Posts
    870
    Διαβάζω ξανά πολλές φορές αυτό το thread γιατί με αφορά και θέλω να μάθω. Έτσι σήμερα ξανα-έριξα μια ματιά... Σήμερα είδα και άλλα πράγματα που δεν είχα δει στην αρχή! Οι άνθρωποι έχουμε φτιάξει ένα \"πλέγμα\" σκέψεων, που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό. Γιατί ο καθένας έχει φτιάξει το δικό του \"πλέγμα\". Έτσι μια κουβέντα, που κάποιος θεωρεί σαν εύκολη αλήθεια (για τον εαυτό του), δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εύκολη αλήθεια και για τον άλλον. Μια κουβέντα μπορεί να περικλείει ολόκληρη κοσμοθεωρία (\"πλέγμα\") σκέψεων.

    Originally posted by Αφωτεινή
    Νομίζω οτι αυτη η \"ταξινόμηση\" ειναι μέρος μιας δικαιολόγησης.Δηλαδή οταν κατι δεν προχωράει ,αναλύεις τους λόγους που δεν καταφέρνεις να εχεις επαφή..ομως το συμπέρασμα ειναι οτι οι αλλοι ειναι \"αλλιως\" και οχι δεν φταινε που ειναι διαφορετικοι,ετσι δεν ειναι?
    Πως θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?
    Πράγματι έτσι είναι. Όταν δεν καταφέρνω να έχω επαφή, χρειάζομαι να το αναλύσω. Και υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό. Αν σε αρκετές περιπτώσεις -μη επιτυχούς σχέσης, (οποιασδήποτε σχέσης)- μου πουν ότι εγώ φταίω, τότε αρχίζω να αναρωτιέμαι... Και έτσι χρειάζεται να το ψάξω για να επιβεβαιώσω ότι δεν φταίω!
    Και πράγματι, σε μεγάλο ποσοστό μπορώ να πω ότι δεν φταίνε οι άλλοι που είναι διαφορετικοί. Βέβαια στο μυαλό μου δεν μου αρέσει αυτό και δεν το αποδέχομαι απόλυτα. Με τον ίδιο τρόπο και για παρόμοιους λόγους που οι άλλοι \"κατηγορούν\" εμένα για την αποτυχία, κάνω και εγώ το ίδιο: να \"κατηγορώ\" τους άλλους. Αν δεν είχα την ανάγκη της επικοινωνίας φυσικά δεν θα χρειαζόταν να \"κατηγορήσω\". Απλά θα έφευγα εύκολα και απλά. Βέβαια στο παραπάνω υπάρχει και μια -σημαντική- εξαίρεση που ας μην αναλύσω τώρα.
    Τι εννοείς με το \"Πώς θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?\"; Μπορείς να το διευκρινήσεις;

    Εχω κάτι να προτείνω αλλα ειναι απο δική μου εμπειρία και βάση του δικού μου χαρακτήρα,αρα δεν ξερω αν θα σε εξυπηρετουσε..
    Ρίξ\' το! Όταν διάβασα αυτή την πρόταση, πετάχτηκα πάνω. Έχω κουραστεί, γιατί με αποπροσανατολίζουν οι \"εύκολες\" λύσεις που έχουν πολλοί να προτείνουν. Πάλι με φοβίζει, αλλά \"είμαι όλος αυτιά\".

    Originally posted by lucifer
    αν καταλαβαίνω/υποθέτω σωστά, φοβάσαι και αποφεύγεις τους ανθρώπους για να μην διακινδυνεύσεις να βρεθείς στη θέση να φας μια απόλυτη απόρριψη από κάποιον.
    όμως έτσι στερείς από τον εαυτό σου την πιθανότητα να κερδίσεις και κάποιες αποδοχές, σωστά? πως μπορείς να ξέρεις με ποιον θα μπορούσες να έχεις κάποιο επίπεδο επικοινωνίας και με ποιον κανένα επίπεδο επικοινωνίας αν δεν δοκιμάσεις να γνωρίσεις λίγο λίγο κάποιους ανθρώπους?
    Θα κάνω έναν παραλληλισμό για να γίνει κατανοητό. Ας υποθέσουμε βρίσκεσαι για μια στιγμή ζητιάνος στο δρόμο. Η πιθανότητα να έχεις αποδοχή είναι 1 στις 100, για παράδειγμα. Αν όμως βρίσκεσαι καλεσμένος σε μια δεξίωση, η πιθανότητα να έχεις αποδοχή είναι πολύ μεγαλύτερη. Είναι ένα απλό, χονδρικό παράδειγμα. Έτσι η αποδοχή -όπως λες- δεν εξαρτάται μόνο από το ποιός είσαι και το ποιός είναι ο άλλος, αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούν. Οι συνθήκες που επικρατούν γύρω από μένα, είναι αρκετά \"απαγορευτικές\". Έτσι χρειάζεται να έχω πολλή μεγαλύτερη αντοχή για τα ίδια πράγματα που άλλος χρειάζεται λιγότερη. Είναι εξαιρετικά κουραστικό αυτό! Μου θυμίζει ένα στίχο που το εκφράζει: \"όσα κοστίζουν μια δραχμή γι\' άλλους κοστίζουν μια ζωή, δεν είναι κρίμα;\". Και βέβαια είναι έτσι για μένα σε κάποια θέματα (και γίνεται κατανοητό σε ποιά θέματα). Και μπορώ να καταλάβω και άλλους που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση, αλλά στα δικά τους θέματα. Γιατί και το αντίστροφο ισχύει.
    .

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Posts
    2,077
    john,
    Η αναγκη σου για επικοινωνία ειναι το ζητούμενο σου.
    Μη στρεφεσαι πια στους αλλους ,ουτε στις συνθηκες ,για να βρεις τους λόγους της αποτυχίας,το εχεις ηδη κάνει αυτό.Τοσες και τοσες φορές εχεις σκεφτει και εχεις αναλύσει τους λόγους αυτούς.
    Προχωρα λοιπόν.
    Με δεδομενο οτι σε διαφορετικές συνθηκες οι σχεσεις αλλαζουν,κανε την προσαρμογή.
    Δυσκολο πραγμα ,θέλει αγωνα αλλα και μια βασική σκεψη,να μην αλλαζεις το \"ειναι σου\" ,απλως να το εκθετεις σταδιακα σε διαφορετικά ερεθισματα.
    Αποδέξου τους αλλους σαν διαφορετικους απο σενα ,οχι ανωτερους ή κατωτερους,απλα διαφορετικούς.Και εσυ σαν ενας απο αυτούς μπες μεσα στον χορό.
    Ολοι χορευουν ,καποιος καλα ,καποιος χειροτερα, αλλα ολοι ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ ,γιατι ολοι εχουν βρεθει στη θέση σου και εσυ δεν χρειαζεται να απολογηθείς γι αυτό,οι αλλοι δεν θελουν να απολογηθεις γαιτι ετσι τους λες οτι δεν θελεις κι εσυ να απολογηθουν εκεινοι..
    Μη πιεζεις τον εαυτό σου να \"ανήκει\" και να κανει χωριό μονο με συγκεκριμένους τυπους.
    Εκει νομιζω ειναι το θεμα σου,περιορίζεις τον εαυτό σου,γιατι εχεις νιωσει οτι κανενας δεν νιωθει τοσο ασχημα,δεν το μοιραστηκες αυτό,και ετσι εμεινες με την εντυπωση οτι συμβαίνει μονο σε εσενα.Και εγω μια απο τα ιδια.Ομως δεν πιστευω πια οτι ισχύει αυτό.
    Οταν εγω εμπαινα στο χορό, αισθανόμουν αταιριαστη ακομα κι αν οι αλλοι με δεχονταν,και αυτο ειναι το αλλο κομματι ,το πιο σημαντικό..Εσυ.
    Εισαι κι εσυ μέρος του ολου.Θέλεις να συμμετεχεις χωρις ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ γιατι οπως εσυ νιωθεις την προκαταληψη αυτη η ιδια μπορει να σε κανει να βλέπεις με προκαταληψη τον απεναντι,μπορεις να προσφερεις,ολοι εχουν τις ιδιες βασικές αναγκες,με παραλλαγές.

    Η λύση η δική μου, με βάση τον χαρακτηρα μου ειναι αυτή.
    Να βλεπεις τον αλλο σαν να βλέπεις τον εαυτό σου..ολοι εχουν αδυναμίες και θέλουν να μπορουν να τις εκφραζουν και να βρισκουν κατανόηση,
    να μην τον πληγώνεις σαν να ηταν εσυ,
    να τον δέχεσαι σαν να ηταν εσύ..
    Εγω σου προτεινω να παλέψεις την προκατάληψη σου απεναντι σε εσενα και μετα απεναντι στους αλλους.

    Δεν χρειαζεται να σου πω οτι εγω μπορει να ειμαι \"περα βρεχει\" για τα δεδομενα σου,εσυ διαβάζεις και οτι σου χρειάζεται,παίρνεις,Οκ?

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    John,βγαίνεις καθόλου από το σπίτι,σε ποιο βαθμό η αγοραφοβία έχει \"παρέμβει\"στην καθημερινότητά σου;
    Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορείς να απεγκλωβιστείς από το περιβάλλον της οικίας,ή μόνο σε αυτό το περιβάλλον μπορείς να έρθεις σε επαφή με τα άτομα των οποίων η παρέα θα σε βοηθούσε να αποκτήσεις κάποιες από τις κοινωνικές δεξιότητες που δεν είχες την ευκαιρία να αποκτήσεις;
    Mε λίγα λόγια,θα μπορούσαμε να πάμε ένα σινεμά,ή για έναν καφέ οι δυο μας,αν με ήθελες στη ζωή σου;
    Σε φοβάμαι όσο με φοβάσαι φίλε μου,αυτή είναι η αλήθεια και όσο σε κρατάνε πράγματα εκεί,άλλα κρατάνε εμένα ή τον άλλον αλλού.Όμως θα ήθελα να σε βοηθήσω,αρκεί να μου ανοίξεις την πόρτα,να μη με δικάζεις και να μην είσαι ούτε εσύ προκατειλημμένος απέναντί μου.
    Αν ήθελες να απαντήσεις ποια πράγματα μπορείς να μοιραστείς ως εμπειρία με κάποιο άλλο άτομο,πράγματα που είναι λόγω της κατάστασης που αντιμετωπίζεις λιγότερο απειλητικά για σένα,που δε σε τρομάζουν και που θα το σκεφτόσουν να τα κάνεις,πχ μια βόλτα έστω σε κάποιο χώρο όχι φορτωμένο με ανθρώπους,ένα χαλαρό απόγευμα όχι στριμωγμένο ανάμεσα σε κόσμο,αυτά είναι απαγορευτικά για σένα στη φάση που βρίσκεσαι;

    Θα ήθελα να συζητήσουμε και να δοκιμάσουμε να καταλάβουμε και τα άλλα μέλη,γιατί και οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν είμαστε ειδικοί,κι εγώ δεν είμαι ειδική,αν και προσπάθησα τις τελευταίες μέρες να ψάξω όσο γινόταν το θέμα της αγοραφοβίας,να κατανοήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τι περνάνε τα άτομα που είναι στη φάση που είσαι κι εσύ.Αυτό που κατάλαβα είναι η αίσθηση της ανημπόριας,πως ενώ θέλουν να κάνουν κάτι για να βγουν απ\'αυτό ή ίδια η φύση της αγοραφοβίας κάνει τη λύση να απομακρύνεται.Προκατάληψη δεν έχω όμως απέναντι σε κανέναν αγοραφοβικό,ούτε σε κανέναν άλλον άνθρωπο που περνάει τίποτε,έχω κι εγώ περάσει κι αρκετοί άλλοι από άσχημες καταστάσεις,γιατί να αισθάνεσαι ως κάτι το ξεχωριστό και αυτόματα διαφορετικό από τους υπόλοιπους άτομο;
    Αν έβρισκες ένα πρόσωπο που θα το ήθελες στη ζωή σου,τι θα περίμενες απ\'αυτό,με ποιον τρόπο αισθάνεσαι πως θα σου ήταν υποβοηθητική η επαφή μαζί του;

    υποσημείωση,δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις αν δε θες,ούτε να μπεις σε καμία διαδικασία που θα σε κάνει να αισθανθείς άβολα,απάντησε σε ό,τι θες ή σε τίποτε,εγώ δεν θα παρεξηγηθώ καθόλου πάντως.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Location
    Αθήνα
    Posts
    870
    Κατ\' αρχήν να πω ότι είμαστε σε δημόσιο διάλογο, έτσι θα πρέπει να είμαι προσεκτικός.

    > John,βγαίνεις καθόλου από το σπίτι,
    Nαι.

    > σε ποιο βαθμό η
    > αγοραφοβία έχει \"παρέμβει\"στην καθημερινότητά σου;
    > Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορείς να απεγκλωβιστείς από
    > το περιβάλλον της οικίας,ή μόνο σε αυτό το περιβάλλον
    > μπορείς να έρθεις σε επαφή με τα άτομα των οποίων η
    > παρέα θα σε βοηθούσε να αποκτήσεις κάποιες από τις
    > κοινωνικές δεξιότητες που δεν είχες την ευκαιρία να
    > αποκτήσεις;
    Δεν θα ήθελα να δώσω εντελώς ακριβείς \"πληροφορίες\". Αλλά θα πω ότι με άτομο που αισθάνομαι καλά δεν έχω πρόβλημα να πάω οπουδήποτε και να συναντήσω οποιονδήποτε. Και μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Και γιατί γίνεται έτσι (μπορεί να εκπλήξει κάποιους) και την εξήγηση του γιατί γίνεται αυτό. Μόνος μου μπορώ λιγότερα πράγματα. Π.χ. να βγω με το αυτοκίνητο ναι, αλλά να πάρω το μετρό όχι.

    > Mε λίγα λόγια,θα μπορούσαμε να πάμε ένα σινεμά,ή για έναν
    > καφέ οι δυο μας,αν με ήθελες στη ζωή σου;
    Ναι.

    > Σε φοβάμαι όσο με φοβάσαι φίλε μου,αυτή είναι η αλήθεια
    > και όσο σε κρατάνε πράγματα εκεί,άλλα κρατάνε εμένα ή
    > τον άλλον αλλού.
    Μη βάλεις τη σύγκριση του \"όσο\". Καλύτερα να πεις φοβάμαι ΚΑΙ εγώ. Έχει σημασία να είναι ακριβώς ίδια; Αν βάλεις το \"ίδια\", όταν αισθανθείς να είναι περισσότερος ο δικός σου φόβος θα έρχεται η αντίδραση. Αν όμως δεις το φόβο σου σαν τον φόβο μου, τότε δεν θα πειράζει αν κάτι φοβάμαι 10 φορές περισσότερο, σε άλλα θέματα θα είσαι εσύ στη θέση να φοβάσαι 10 φορές περισσότερο. Και έτσι η μέτρηση δεν έχει νόημα. Είναι περίεργο πράγμα η μέτρηση. Καλύτερα είναι να βλέπουμε αυτό που συμβαίνει.

    > Όμως θα ήθελα να σε βοηθήσω,αρκεί να μου ανοίξεις την
    > πόρτα,να μη με δικάζεις και να μην είσαι ούτε εσύ
    > προκατειλημμένος απέναντί μου.
    Αυτή η μία πρόταση περικλείει το πλέγμα ολόκληρης σκέψης που χωρά σε βιβλίο. Στην αρχή σκέφτηκα να \"μεταφράσω\" την πρόταση σε όλα της τα νοήματα. Μετά σκέφτηκα ότι καλύτερα να μην το κάνω, και να το κουβεντιάσουμε με άλλο τρόπο. Αν κοιτάξουμε γύρω θα δούμε ότι στην ουσία οι περισσότεροι άνρθωποι αυτοκτονούν. Ας υποθέσουμε ότι προστατεύομαι (ψυχολογικά), πράγμα που οι περισσότεροι άνρθωποι αυτό κάνουμε. Βλέπω την προστασία αυτή, και βλέπω πόσο δυσκολεύει τους άλλους. Δεν έχει σημασία το μέγεθος της προστασίας, αλλά αν την βλέπω. Η ίδια η προστασία μου, που είναι όμοια με την προστασία του άλλου μας κάνει να απομονονώμαστε. Αυτό με αποτρέπει από το να ζήσω και να μπορέσω να κάνω τα πράγματα που θέλω. Αναβάλλω το να ζήσω για το μέλλον. Και ο χρόνος περνά, χωρίς να ζω. Και στην ουσία αυτοκτονώ. Η αναβολή για το μέλλον είναι που με κάνει να αυτοκτονώ. Υπάρχουν βέβαια πολλοί τρόποι αυτοκτονίας, αυτός είναι ένας.

    > Αν ήθελες να απαντήσεις ποια πράγματα μπορείς να
    > μοιραστείς ως εμπειρία με κάποιο άλλο άτομο,πράγματα
    Απαντήθηκαν ήδη προηγούμενα.

    > Προκατάληψη δεν έχω όμως απέναντι σε κανέναν
    > αγοραφοβικό,ούτε σε κανέναν άλλον άνθρωπο που περνάει
    > τίποτε,έχω κι εγώ περάσει κι αρκετοί άλλοι από άσχημες
    > καταστάσεις,γιατί να αισθάνεσαι ως κάτι το ξεχωριστό και
    > αυτόματα διαφορετικό από τους υπόλοιπους άτομο;
    Η προκατάληψη είναι ένα παιχνίδι που παίζει το μυαλό μας συνεχώς. Προκαταλήψεις έχουμε. Είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος που έχει μεγαλώσει σε αυτή την κοινωνία να μην έχει προκαταλήψεις. Είναι καλύτερο να τις δούμε. Και είναι δύσκολο να τις ανακαλύψουμε, γιατί το μυαλό παίζει το συνηθισμένο του παιχνίδι που τις καλύπτει. Γι\' αυτό μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις (ρητό).
    Αν αναφέρω κάποιες προκαταλήψεις, μπορεί να πει κάποιος: \"εντάξει αυτό είναι λεπτομέρεια\". Αλλά εκεί βρίσκεται η ρίζα των προκαταλήψεων, στα λόγια και στις σκέψεις είμαστε εντάξει. Αλλά στην πράξη, οι προκαταλήψεις δουλεύουν συνεχώς. Εντάξει, λέω δεν έχω προκατάληψη με κάποιον που έχει π.χ. κατάθλιψη, αλλά αν βρεθώ μαζί του δυσκολεύομαι. Αυτή η δυσκολία προέρχεται από την προκατάληψη.
    Δεν ξέρω αν είμαι καλός στο να εξηγώ, αλλά θέλω να εξηγήσω καλύτερα. Γι\' αυτό θέλω να δώσω ένα συγκεκριμένο κείμενο. Όταν έτυχε να το διαβάσω, νόμισα ότι το κατάλαβα. Έτυχε να το ξαναδιαβάσω μετά από δύο χρόνια, και τότε το κατάλαβα πραγματικά. Στο αμέσως επόμενο post.

    > Αν έβρισκες ένα πρόσωπο που θα το ήθελες στη ζωή σου,τι
    > θα περίμενες απ\'αυτό,με ποιον τρόπο αισθάνεσαι πως θα
    > σου ήταν υποβοηθητική η επαφή μαζί του;
    Eιλικρίνεια και εντιμότητα. Παλιότερα θα απαντούσα μόνο αυτό. Τώρα που έχω δει πολλά στη ζωή μου, χρειάζεται να πω, ότι είναι καλύτερο να είμαστε πολύ ψεύτες και να το παραδεχόμαστε, από το να είμαστε λίγο ψεύτες και να μην το παραδεχόμαστε. Ειλικρίνεια είναι να παραδέχεται κανείς το λάθος σαν λάθος.

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Location
    Αθήνα
    Posts
    870
    Είναι μια από τις συζητήσεις που μου άρεσε όσο καμμιά άλλη.

    Ερώτηση: Έκανα πολύ δρόμο για να σας δω. Αν και είμαι παντρεμένος και έχω παιδιά, έζησα μακριά τους, περιπλανώμενος, στοχαζόμενος, σα ζητιάνος. Έχω βασανίσει πολύ το μυαλό μου πάνω σ’ αυτό το περίπλοκο πρόβλημα της σχέσης. Όταν πάω σε ένα χωριό και μου δώσουν φαγητό σχετίζομαι μ’ αυτόν που μου το έδωσε, όπως σχετίζομαι με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Σ’ άλλο χωριό, όταν κάποιος μου δώσει ρούχα, σχετίζομαι μ’ ολόκληρο το εργοστάσιο που τα έφτιαξε. Σχετίζομαι με τη γη που πάνω της περπατάω, με τα δένδρα, που κάτω απ’ αυτά βρίσκω καταφύγιο, με το κάθε τι. Κι όμως είμαι μόνος, απομονωμένος. Όταν είμαι με τη γυναίκα μου, νιώθω χώρια της ακόμα και την ώρα που κάνουμε έρωτα -είναι μια πράξη χωρισμού-. Όταν μπαίνω σε ένα ναό ακόμα και τότε είναι ο λάτρης που σχετίζεται με το πράγμα που λατρεύει: χωρισμός ξανά. Έτσι, σ’ όλες τις σχέσεις, όπως το βλέπω, άρχει αυτός ο χωρισμός, ο δυϊσμός, και πέρ’ από αυτόν ή μέσα απ’ αυτόν ή γύρω του, υπάρχει μια ιδιόμορφη αίσθηση ενότητας. Όταν βλέπω το ζητιάνο, πληγώνομαι, γιατί είμαι σαν αυτόν και αισθάνομαι όπως αυτός -μόνος, απελπισμένος, άρρωστος, πεινασμένος-. Τον συμπονώ και πάσχω μαζί του για τη στερημένη από νόημα ύπαρξή του. Κάποιος πλούσιος που περνάει με το μεγάλο του αυτοκίνητο, με παίρνει μαζί του, αλλά δε νιώθω άνετα με τη συντροφιά του. την ίδια στιγμή όμως, αισθάνομαι κάτι γι’ αυτόν, σχετίζομαι μαζί του. Έχω συλλογιστεί λοιπόν πάνω σ’ αυτό το περίεργο φαινόμενο της σχέσης. Μπορούμε, αυτό το θαυμάσιο πρωινό με τη θέα αυτής της βαθιάς κοιλάδας μπροστά μας, να ξανασυζητήσουμε μαζί αυτό το θέμα;

    Κρισναμούρτι: Η σχέση, είναι έξω απ’ αυτήν την απομόνωση; Μπορεί να υπάρχει σχέση ενόσω υπάρχει κάποιος χωρισμός, διαίρεση; Μπορεί να υπάρχει σχέση αν δεν υπάρχει επαφή με τον άλλο, επαφή όχι μόνο σωματική αλλά σε κάθε επίπεδο της ύπαρξής μας; Μπορεί κάποιος να κρατάει το χέρι κάποιου κι όμως να βρίσκεται μίλια μακριά, απορροφημένος από τις δικές του σκέψεις και τα προβλήματα. Μπορεί κάποιος να είναι σε μια παρέα και όμως να είναι οδυνηρά μόνος. Έτσι, ρωτάμε: μπορεί να υπάρχει κανένα είδος σχέσης με το δένδρο, το λουλούδι, την ανθρώπινη ύπαρξη, ή με τους ουρανούς και με το όμορφο ηλιοβασίλεμα, όταν ο νους στις δραστηριότητές του απομονώνεται; Και είναι δυνατό να υπάρχει ποτέ καμιά επαφή, μ’ οτιδήποτε, ακόμα κι όταν ο νους δεν απομονώνεται;

    Ερώτηση: Το καθετί και ο καθένας έχει τη δική του ύπαρξη. Το καθετί και ο καθένας σκεπάζεται με τη δικιά του ύπαρξη. Δεν μπορώ να διαπεράσω αυτό το περίφραγμα της ύπαρξης του άλλου. Ακόμα κι αν αγαπάω κάποιον πολύ, η ύπαρξή του υπάρχει ξέχωρα από τη δικιά μου. Μπορώ ίσως να τον αγγίξω εξωτερικά, νοητικά ή σωματικά, αλλά η ύπαρξή του είναι δικιά του, και η δικιά μου είναι για πάντα έξω απ’ αυτήν. Το ίδιο κι αυτός δεν μπορεί να αγγίξει τον πυρήνα μου. Θα πρέπει πάντοτε να παραμείνουμε δύο ξεχωριστές οντότητες, ο καθένας στο δικό του κόσμο, με τους δικούς του περιορισμούς, μέσα στη φυλακή της δικιάς του συνειδήσεως;

    Κρισναμούρτι: Ο καθένας ζει μέσα στο δικό του ιστό, εσείς στο δικό σας, αυτός στο δικό του. Και υπάρχει, ποτέ, καμιά δυνατότητα να σπάσουν αυτοί οι ιστοί; Είναι αυτός ο ιστός -αυτό το κάλυμμα, αυτός ο φάκελος- η λέξη; Φτιάχνονται από το ενδιαφέρον σας για τον εαυτό σας και ο δικός του για το δικό του εαυτό αντίστοιχα, από τις επιθυμίες σας που αντιτίθενται στις επιθυμίες του; Είναι αυτός ο θύλακας το παρελθόν; Είναι όλα αυτά μαζί, έτσι δεν είναι; Δε είναι ένα ιδιαίτερο πράγμα αλλά ένα ολόκληρο δεμάτι που μεταφέρει ο νους. Εσείς έχετε το δικό σας φορτίο, ο άλλος έχει το δικό του. Είναι δυνατόν ποτέ αυτά τα φορτία να αποβληθούν έτσι ώστε ο νους να συναντήσει το νου; -η καρδιά την καρδιά;- Αυτή είναι πραγματικά η ερώτηση, δεν είναι;

    Ερώτηση: Ακόμα κι αν όλ’ αυτά τα φορτία αποβληθούν, αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατό, ακόμα και τότε παραμένει στο καβούκι του μαζί με τις σκέψεις του, και γω στο δικό μου με τις δικές μου σκέψεις. Καμιά φορά το χάσμα είναι μικρό, καμιά φορά είναι μεγάλο, μα πάντοτε είμαστε δύο ξεχωριστές νησίδες. Το χάσμα φαίνεται να γίνεται πιο μεγάλο όταν νοιαζόμαστε περισσότερο γι’ αυτό και προσπαθούμε να το γεφυρώσουμε.

    Κρισναμούρτι: Μπορείτε να ταυτιστείτε μ’ αυτόν το χωριάτη ή μ’ αυτή τη λαμπερή μπουκαμβίλια -πράγμα που είναι ένα νοητικό τέχνασμα για να υποκριθείτε πως υπάρχει ενότητα-. Η ταύτιση με κάτι είναι μια από τις πιο υποκριτικές καταστάσεις -να ταυτιστεί κανείς με ένα έθνος, με μια πίστη και όμως να παραμένει μοναχός είναι το αγαπημένο τέχνασμα των ανθρώπων για να ξεγελάσουν τη μοναξιά. Ή ταυτίζεστε τόσο τέλεια με την πίστη σας, ώστε να γίνεστε αυτή η πίστη, και αυτό είναι μια νευρωτική κατάσταση. Ας παραμερίσουμε αυτή τη βιασύνη να ταυτιστείτε μ’ ένα πρόσωπο ή μια ιδέα ή ένα πράγμα. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει αρμονία, ενότητα ή αγάπη. Η επόμενη ερώτηση μας λοιπόν είναι: Μπορείτε να σχίσετε το περίβλημα έτσι ώστε να μην υπάρχει πια περίβλημα; Τότε μόνο θα μπορούσε να υπάρχει δυνατότητα ολοκληρωτικής επαφής. Πώς μπορεί κανείς να σκίσει το περίβλημα; Το «πώς» δε σημαίνει μέθοδο, αλλά μάλλον μια αναζήτηση που θα μπορούσε ν’ ανοίξει την πόρτα.

    Ερώτηση: Ναι, καμιά άλλη επαφή δεν μπορεί να ονομαστεί σχέση, ακόμα κι αν λέμε ότι είναι.

    Κρισναμούρτι: Σκίζουμε το περίβλημα λίγο λίγο ή το κόβουμε αμέσως; Αν το σκίσουμε λίγο λίγο, πράγμα που οι ψυχίατροι ισχυρίζονται μερικές φορές πως κάνουν, δε γίνεται ποτέ η δουλειά. Δεν είναι με το χρόνο που μπορείς να γκρεμίσεις αυτό το φράγμα του χωρισμού.

    Ερώτηση: Μπορώ να μπω στο περίβλημα ενός άλλου; Και αυτό το περίβλημα δεν είναι η ίδια του η ύπαρξη, οι χτύποι της καρδιάς του, το αίμα του, τα αισθήματά του και οι αναμνήσεις του;

    Κρισναμούρτι: Δεν είσαστε εσείς αυτό το ίδιο το περίβλημα;

    Ερώτηση: Ναι.

    Κρισναμούρτι: Η ίδια η κίνηση για ν’ ανοίξετε σκίζοντας το άλλο περίβλημα, ή ν’ απλωθείτε έξω από το δικό σας είναι η επιβεβαίωση και η δράση του δικού σας περιβλήματος: Εσείς, είστε το περίβλημα. Επομένως είσαστε αυτός που παρατηρεί το περίβλημα και είσαστε και το ίδιο το περίβλημα. Σ’ αυτή την περίπτωση είσαστε ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο: το ίδιο είναι και ο άλλος, και έτσι παραμένουμε. Και προσπαθείτε να τον πλησιάσετε κι αυτός προσπαθεί να σας πλησιάσει. Είναι δυνατό αυτό; Είσαστε το νησί που περιστοιχίζεται από θάλασσες και είναι κι αυτός το νησί που περιστοιχίζεται από θάλασσες. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως είστε το νησί και η θάλασσα. δεν υπάρχει διαίρεση ανάμεσά τους. Είστε ολόκληρη η γη με τη θάλασσα. Ο άλλος δεν το βλέπει αυτό. Είναι κι αυτός το νησί που περιβάλλεται από θάλασσα, προσπαθεί να σας πλησιάσει, ή αν είσαστε αρκετά ανόητος, μπορεί εσείς να προσπαθήσετε να τον πλησιάσετε. Είναι δυνατό; Πώς μπορεί να υπάρξει επαφή ανάμεσα σ’ έναν άνθρωπο που είναι ελεύθερος και έναν άλλο που είναι δεσμευμένος; Αφού είσαστε ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο, είσαστε ολόκληρη η κίνηση της γης και της θάλασσας. Αλλά ο άλλος που δεν το καταλαβαίνει αυτό, εξακολουθεί να είναι το νησί που περιβάλλεται από το νερό. Προσπαθεί να σας φτάσει και διαρκώς αποτυγχάνει γιατί διατηρεί την περιορισμένη του αντίληψη. Μόνο όταν την αποβάλει και γίνει, όπως εσείς, ικανός να νιώσει την κίνηση των ουρανών, της γης και της θάλασσας, είναι δυνατό να υπάρξει επαφή. Εκείνος που καταλαβαίνει πως το εμπόδιο είναι ο ίδιος, δεν έχει πια εμπόδιο. Γι’ αυτό αυτός, μέσα του, δε νιώθει χωρισμό. Ο άλλος δεν έχει καταλάβει πως το εμπόδιο είναι ο ίδιος κι έτσι διατηρεί την πίστη του στο χωρισμό του. Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να πλησιάσει τον άλλο; Είναι αδύνατο.

    .

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Καλημέρα John.Ο δημόσιος διάλογος είναι ό,τι καλύτερο,γιατί καθώς κι ο ίδιος καταλαβαίνεις,η άγνοια πάνω στο τι αντιμετωπίζεις ακριβώς δημιουργεί ένα φράγμα ανάμεσα σε σένα και σε όσους δεν έχουν όλα τα δεδομένα για να κατανοήσουν τη φύση της αγοραφοβίας(και πάλι σε ένα βαθμό,σίγουρα όχι στο επίπεδο που εσύ βιώνεις).
    Καταλαβαίνω πως κάποια πράγματα μπορεί να σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα μιλώντας γι αυτά σε ένα φόρουμ,όμως είναι σημαντικό να αντλούν και τα μέλη πληροφόρηση,ωφελεί και τη δική σου επικοινωνία όσο και των άλλων μελών με σένα.
    Θα βοηθήσει λοιπόν και άλλα μέλη να συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή που κάνεις να ανοιχτείς στον κόσμο και στο μέλλον που θες να σε περιέχει,μην ξεχνάς πως γι αυτό βρίσκεσαι εδώ,για να αλληλεπιδράσεις με όσο περισσότερα άτομα μπορείς.Κάτι άλλο,έχεις μία απέχθεια για τη σύγκριση,ένα είδος κολλήματος που δεν μπορώ να γνωρίζω από πού προέρχεται,κάποιο δικό σου άτομο σε σύγκρινε και από κει πηγάζει η αντιπάθεια αυτή ή προέρχεται από δική σου καθαρά νοητική επεξεργασία του ζητήματος;

    Χαίρομαι ωστόσο που έχεις τη δυνατότητα να απολαμβάνεις,έστω και με περιορισμούς,κάποιες εμπειρίες συναναστροφής με τον κοινωνικό περίγυρο,που κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας δεν τις έχουν εξαιτίας της αγοραφοβίας.Αυτό σου δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες να καλύψεις τα κενά που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της και να αποκτάς όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επαφή σου με τους άλλους.

    Διάβασα πως κάποια άτομα που περνάνε παρόμοια φάση στη ζωή τους,βοηθούνται στο να αντιμετωπίσουν το φόβο της εξόδου από τον οικείο χώρο τους με κάποιο έμψυχο σύντροφο,ένα ζώο,ή ένα γνώριμο αντικείμενο.Έχεις δοκιμάσει κάτι ανάλογο ποτέ;
    Και υπάρχει στήριξη από ειδικό στην περίπτωσή σου,ένας ψυχίατρος,ένας ψυχολόγος,ακολουθείς κάποιου είδους θεραπεία ανάλογη για την αγοραφοβία;
    Άλλο ένα ερώτημα,είναι μορφή αγοραφοβίας με συνοδό σύμπτωμα κρίσεις πανικού ή από τη μορφή την ανεξάρτητη της παρουσίας κρίσεων;Kι αυτή είναι μία σημαντική παράμετρος για κατανόηση της φύσης της αγοραφοβίας όπως εσύ τη βιώνεις.

    Για τα υπόλοιπα,τα λέμε μέσω u2u.
    Ξεκίνα τη μέρα σου με ένα χαμόγελο,η ζωή γίνεται ομορφότερη και όσα περνάμε φαντάζουν λιγότερο απειλητικά όταν κατορθώνουμε να βάζουμε στα χείλια μας αυτό το χαμόγελο.Βλέπω πως αγαπάς πολύ Κρισναμούρτι,το έχεις αναφέρει και αλλού,να σου πω την αλήθεια δεν έχω καθόλου διαβάσει οτιδήποτε ανάλογο,ενώ γενικά είμαι του διαβάσματος.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

Page 3 of 6 FirstFirst 12345 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •