Η ευθύνη της πορείας μας..

[Sofia]

Originally posted by RainAndWind
Ο έρωτας δεν έχει καμία σκληρή πλευρά όταν είναι πραγματικός έρωτας.

Διαφωνω καθετα:) Εντελως καθετα ομως! Κ δεν εχει να κανει με τον αλλο, αυτο που αναφερω. Ουτε με τραυματικα γεγονοτα προτερων σχεσεων...Οσο με τα σκοταδια της δικης μας ψυχης. Που υπάρχουν παντα. Σε αλλους περισσοτερο, σ αλλους λιγοτερο. Τωρα, στο ποσο αντεχουμε να ριξουμε φως κ να τα δουμε κ εν μεσω ενος ερωτα που ειναι η φοβερη ευκαιρια, εχει ενδιαφερον κ πολυ πολυ γοητεια αυτο το ταξιδι.

[Sofia]

Originally posted by Αφωτεινή
ΑΑΑΑ...μιλας για κατι αλλο εσυ..
λες για τις σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας και πως εκφράζονται στον έρωτα..

Μα αν δεν εκφραστουν αυτες οι πλευρες στον ερωτα, που στα κομματια θα εκφραστουν?:)

[Φωτεινη!]

Σοφια μου,
ο καθενας μας εχει στο μυαλο του τον ερωτα σαν κατι συναρπαστικο...αναλογα με το προσωπο που εχεις απεναντι, σου βγαινουν διαφορετικές πτυχες του χαρακτηρα σου,σε εμενα τουλαχιστον ετσι λειτουργεί..
Δηλαδη αν εχεις ερωτευτει τον brutal σου βγαίνει το αντιστοιχο μαυρο σου,αν γουσταρεις τον τρυφερό εισαι του γουτσου γουτσου..κτλ.

[Sofia]

Φωτεινη,

νομιζω πώς σε μια ερωτικη σχεση βγαινουν σιγουρα οι αναγκες μας, τα απωθημενα μας, ο χωρος που ψαχνουμε να παρουμε αυτα που δεν πηραμε απο πουθενα και τοσα αλλα...Γι αυτο πιστευω πώς μπορουν να ξεδιπλωθουν οι πλευρες μας ολες: απο τις πιο φωτεινες μεχρι τις πιο σκοτεινες. Κ να ανακαλυψουμε τα πιο τρυφερα μας σημεια, μεχρι τις πιο σκληρες γωνιες.

Κ ναι, παιζει κ ο τυπος του ανθρωπου που ερωτευομαστε. Αλλα αυτος μαλλον αντικατοπτριζει το τί αναζηταμε καθε φορα κ τί αντεχουμε να αναδειξουμε κ να ζησουμε.

[γιώτα2]

Originally posted by Sofia
Φωτεινη,

νομιζω πώς σε μια ερωτικη σχεση βγαινουν σιγουρα οι αναγκες μας, τα απωθημενα μας, ο χωρος που ψαχνουμε να παρουμε αυτα που δεν πηραμε απο πουθενα και τοσα αλλα...Γι αυτο πιστευω πώς μπορουν να ξεδιπλωθουν οι πλευρες μας ολες: απο τις πιο φωτεινες μεχρι τις πιο σκοτεινες. Κ να ανακαλυψουμε τα πιο τρυφερα μας σημεια, μεχρι τις πιο σκληρες γωνιες.

Κ ναι, παιζει κ ο τυπος του ανθρωπου που ερωτευομαστε. Αλλα αυτος μαλλον αντικατοπτριζει το τί αναζηταμε καθε φορα κ τί αντεχουμε να αναδειξουμε κ να ζησουμε.

++++++

[Ιωάννης]

Γιατί να βγουν τα σκοτεινά σημεία σε μία ερωτική σχέση; Συγνώμη αλλά το βρίσκω αυτό εγωιστικό. Εγώ δε δείχνω κανένα σκοτεινό σημείο μου, τα εξετάζω μόνος μου, και απαιτώ και ο άλλος να κάνει κάτι αντίστοιχο, διότι στο κάτω κάτω μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, ο άλλος δεν έχει πρόσβαση στα βάθη.

[keep_walking]

διότι στο κάτω κάτω μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του

Αν διαφανηκε καπου οτι ο ερωτας...ειναι δεκανικι τοτε δεν ειναι ερωτας. Απλως μπορει να σε ωθησει σε κοσμογονικες αλλαγες.

[weird]

Originally posted by Ιωάννης
Γιατί να βγουν τα σκοτεινά σημεία σε μία ερωτική σχέση; Συγνώμη αλλά το βρίσκω αυτό εγωιστικό. Εγώ δε δείχνω κανένα σκοτεινό σημείο μου, τα εξετάζω μόνος μου, και απαιτώ και ο άλλος να κάνει κάτι αντίστοιχο, διότι στο κάτω κάτω μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, ο άλλος δεν έχει πρόσβαση στα βάθη.

Ιωάννη, όταν ο έρωτας γίνεται μια πολύ βαθιά διαδικασία ανάμεσα σε ένα εγώ και ένα εσύ, βγαίνουν στην επιφάνεια και τα φωτεινά και τα σκοτεινά \"ένστικτα\" του εαυτού και των δύο.
Ωραίο είναι να φροντίζεις να μην βγάζεις τα σκοτάδια σου στον άλλο, αλλά όταν έρχεστε τόσο κοντά και μπλέκεται ο ένας ευατός μέσα στον άλλο, τα πράγματα δεν είναι απλά.

Έρωτας και έλεγχος, δεν πάνε μαζί.

Στον έρωτα παραδίνεσαι ( όχι στον άλλο, αλλά στο συναίσθημα..)

Και όπου σε βγάλει, αρκεί να έχεις σταμπάρει μια έξοδο κινδύνου :)

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Ο έρωτας δεν έχει καμία σκληρή πλευρά όταν είναι πραγματικός έρωτας.Σε κάνει ζυμάρι και δε σε νοιάζει καθόλου,γιατί σε ξαναφέρνει στην διάσταση που έχασες μέσα στην πορεία.Γι αυτό ο έρωτας είναι πάντα τόσο τρυφερός,εκεί δεν υπάρχει καμία ανάγκη για όπλα.Η σκοτεινή πλευρά υπάρχει μέσα στον καθένα μας πάντα Σοφάκι.Πρέπει να ανακαλύπτουμε πότε και κάτω από ποιες συνθήκες νιώθουμε \"σωστά\", να μην έχουμε τόσες ανάγκες για άμυνες.Είναι ένα καλό δείγμα πως αυτό που ζούμε είναι έρωτας.
Η αμφιθυμία μας απέναντι στον έρωτα είναι ουσιαστικά τα ερωτήματα που μας κληροδότησε η \"κακή\"πείρα(αν έτσι τη βλέπουμε),αυτό το πλήγωμα που σέρνουμε από σχέση σε σχέση από τα βάθη του χρόνου μας.Πάντα έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε πως το σέρνουμε,άρα να καταλαβαίνουμε και από τι τρέφεται και συντηρείται ο φόβος μας.
Α,κι εγώ είμαι ένα από τα άτομα που από καιρό σε καιρό περνάω τέτοιες αμφιβολίες,τέτοια ερωτήματα για σκοτεινιές.Αλλά δε νιώθω καθόλου σκοτεινή τελευταία,μπορεί να με αγαπώ περισσότερο τώρα πια,να μου επιτρέπω και το λάθος.;)

Ο έρωτας, έχει μέσα μάχη, σκληρές γωνίες και αιχμηρότητες. Είναι άγριο πράγμα ο έρωτας. Άγρια όμορφο.

Η αγάπη, έχει μέσα της συμφιλίωση και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα.

Ας μην τα μπλέκουμε ;)

[weird]

Originally posted by keep_walking
Χμ χωρις πονο και το χαωδες των συναισθηματων...οταν κατα καποιο τροπο ολη η υπαρξη σου περναει σε αλλη φαση...εκει κολλαει οτι δεν νοηται ερωτας χωρις μαυριλα,υπαρχουν ολα και αλληλεπιδρουν αναλογα, ανασφαλειες...καις ασφαλειες και τα σχετικα:)

++++

[weird]

Δεν το θεωρώ τυχαίο που μιλάμε για έρωτα...
Συχνά στην πορεία μας, μπλέκεται ο Άλλος και η επιρροή που ασκούν πάνω μας τα συναισθήματά μας γι αυτόν.

[Lou!]

Originally posted by krino

Originally posted by lucifer
νομίζω ότι η τοποθέτηση ότι ΟΛΑ και ΠΑΝΤΑ περνούν από το χέρι μας είναι ακραία.

πες μου μια στιγμη σου,
που ησουν αμετοχη οταν χειροτερεψε η ζωη σου.
Μπορεις να σκεφτεις οποιαδηποτε ιστορια περναει απο το μυαλο σου,
θα την συζητησουμε και θα καταληξουμε τι ειναι και τι δεν ειναι ακραιο.

στη δική μου τη ζωή θεωρώ ότι στα κεφάλαια που ευχαρίστως θα έκανα delete, σαφώς και είχα μετοχή.
αν κάποιες καταστάσεις τις είχα χειριστεί διαφορετικά, θα είχα γλιτώσει από πολλούς μπελάδες.

όμως θα δανειστώ ένα παράδειγμα από τη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων, δεν έχει σημασία αν δεν έτυχε σε εμένα, είναι κάτι που κάποιες φορές συμβαίνει στον κόσμο, άρα μας απασχολεί ως ανθρώπινα όντα.

ο σεισμός στην αϊτή.

συμβαίνει, και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σκοτώνονται 220,000 (wikipedia) άνθρωποι.
έστω ότι λαμβάνουμε υπόψιν ότι αυτοί που χτίσανε αυτά τα κτίρια για τους x,y,z λόγους (έλλειψη πόρων, έλλειψη τεχνογνωσίας, τοπική διαφθορά) δεν χτίσανε αρκετά ανθεκτικά κτίρια, οπότε έχουν ένα μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι τόσα κτίρια πέσανε με τόση ευκολία. Οπότε τα σπίτια πέσανε αφενός επειδή ήταν κακοχτισμένα, αλλα ο κύριος λόγος ήταν ότι ο σεισμός ήταν πολύ δυνατός.
Βλέπεις πουθενά τις συνέπειες του σεισμού να μοιράζονται αναλογικά με τις ευθύνες?

εγώ το συντριπτικό κριτήριο ζωής/θανάτου που είδα είναι το κριτήριο αν κάποιος ήταν μέσα η έξω από κτίριο.
το κριτήριο \"μέσα η έξω από κτίριο\" συμβαδίζει στην απόδοση ευθυνών με το ερώτημα γιατί έγινε σεισμός και γιατί πέσανε όλα αυτά τα κτίρια? (ποιος φταίει και γιατί, ανθρώπινοι παράγοντες, μη ανθρώπινοι παράγοντες κλπ)
Ακόμα κι αν η χώρα πάσχει από έντονο σύνδρομο κομπιναδόρων εργολάβων (κάτι το οποίο δεν γνωρίζω, αλλά κάνω μια υπόθεση ότι θα μπορούσε να ισχύει, γιατί συνήθως η διαφθορά στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι υψηλή) αυτοί μάλλον τις καλύτερες συγκριτικά πιθανότητες θα είχαν να γλιτώσουν, αφού μπορεί τα δικά τους σπίτια να τα είχαν χτίσει καλύτερα από τα άλλα. Αλλά και πάλι μπορεί να βρίσκονταν αλλού εκείνη την στιγμή.

Τη μετοχή “εκείνη την ώρα ήμουνα μέσα σε κτίριο” η “εκείνη την ώρα ήμουνα έξω από κτίριο” την βρίσκω πολύ αυθαίρετη και τυχαία σε σχέση με το γεγονός του σεισμού, ο οποίος δεν νομίζω να τους έστειλε ειδοποιητήριο μήνυμα “προσέξτε παιδιά, θα χτυπήσω σφοδρά κατά τις 4, να φροντίσετε να έχετε βγει έξω”.

Ακόμα και σε επίπεδο γης-φύσης να το δούμε, αν η γη ήθελε να διαμαρτυρηθεί για τις κακουχίες που της κάνουμε, την αιτη βρήκε να ισοπεδώσει? Η αιτη ήταν η πρώτη χώρα που φταίει για το οικολογικό πρόβλημα? Δεν ισοπέδωνε τις βιομηχανικές περιοχές του δυτικού κόσμου καλύτερα? δεν γκρέμιζε κανένα εργοστάσιο παραγωγής όπλων (η παραγωγής πλαστικής σακούλας)?

[krino]

Originally posted by lucifer



Βλέπεις πουθενά τις συνέπειες του σεισμού να μοιράζονται αναλογικά με τις ευθύνες?

οχι βεβαια,
δεν ειναι φυσιολογικο ομως κατι τετοιο?

[chr1986]

Καλησπέρα! Σχετικά με το θέμα, υπεύθυνοι για τη ζωή μας είμαστε σε ένα μεγάλο μέρος οι ίδιοι. Τώρα. το πόσο αποτελεσματικοί είμαστε στη διαχείριση των προβλημάτων και των καθημερινών μας ζητημάτων είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας. Εάν δεν είναι κάποιος καλά μέσα του , εάν δηλαδή δεν είναι εσωτερικά ήρεμος, τότε γίνεται πιόνι...Και υπάρχουν πολλοί καλοθελητές για να σε κινούν όπως επιθυμούν. Το θείο παίζει κάποιο ρόλο, πιστεύω εσωτερικό, δηλαδή μας δίνει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, μας βάζει κάποια όρια έτσι ώστε να μην οδηγηθούμε στην αλαζονεία. Η τύχη τέλος, μεγάλη κουβέντα...Σε γενικές γραμμές, η ζωή είναι ένα πάρε-δώσε. Ό,τι δίνεις παίρνεις δηλαδή. Ελπίζω να είναι έτσι...το εύχομαι..

[krino]

Originally posted by chr1986

Το θείο παίζει κάποιο ρόλο, πιστεύω εσωτερικό, δηλαδή μας δίνει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, μας βάζει κάποια όρια έτσι ώστε να μην οδηγηθούμε στην αλαζονεία.

αφηνω το κομματι που δεν συμφωνω,
γιατι στα αλλα με βρισκεις συμφωνο.

Αν μεινεις, στο κομματι οτι υπαρχει μια ανωτερη δυναμη,
που σου δινει κατευθυντηριες γραμμες, και οχι ΕΣΥ,
τοτε μοιραια, θα χασεις το μπουσουλα σου αργα η γρηγορα.

Και ναι, αυτο ειναι θεμα τυχης,
το πως το γιατι και το ποτε.