ενα βαρος ...

[dimitrios]

νιωθει κανενας ποτε πως παλευει τον λαθος εχθρο στη ζωη του?
πως τελικα φτασαμε απο ανθρωποι να παρεκλινουμε του προορισμου μας (ανθρωπος=ανω θρωσκω που σημαινει κοιταω ψηλα )και να κινουμαστε φοβισμενοι μεταξυ υπολογιστη-τηλεορασης-και ψυγειου μην ξεροντας τι να κανουμε και πως να ζησουμε? πως για το 100% των ανορεξιων και βουλιμιων φταινε αποκλειστικα και εμπεριστατωμενα τα κοινωνικα προτυμα ενω ο απλος ανθρωπος τα υποφερει πολεμωντας τον εαυτο του? πως οι ενοχες και οι θλιψεις μας πολεμουν στο να απελπιστουμε, να μην μπορουμε να γινουμε καλα και να κανουμε το καλο και να πολεμαμε τον εαυτο μας αντι να πολεμαμε το κακο και το αδικο? πως τα πραγματα οσο πανε και μπερδευουν αντι να ξεμπερδευουν? πως μας παρουσιαζουν πως το καλο ειναι κακο και το κακο ειναι καλο? πως θελεις να δεις μια καλη ταινια και δεν υπαρχει παρα μονο το χολιγουντ που στις κομωδιες του με το ζορι γελαει καποιος και αυτο απο συνηθεια? πως θελοντας και μη με τα χρονια φλωρεψαμε και γιναμε ανεραστοι και ψιλοντρεπομαστε για αυτο ενω εχουμε τοση περισσια δυναμη? πως οι γονεις μας παλευαν για ιδανικα για τα οποια το κρατος και τα μμε παλευουν με φοβο και θελγητρα ετσι ωστε η δικη μας γενια να παρατησει? πως καταβαθος ψαχνουμε το Θεο? πως βλεπω φιλους που στα ματια μου ηταν παντα παλληκαρια και ομως εχουν κρισεις πανικου και φοβουνται σαν μικρα παιδια να πανε στο περιπτερο μονοι? πως στην πορεια της ζωης μας αφηνουμε την απλοτητα και την χαρα για να κανουμε την ζωη μας οσο πιο περιπολη και δυσκολη μπορουμε, μονο και μονο επειδη ετσι κανουν ολοι (και τι θα πει ο κοσμος) και για τα λεφτα, τα οποια εν τελει δεν θα αποκτησουμε επειδη θα τα παρουν οι πλουσιοι με το προσχημα της κρισης? πως εχουμε μπαρουφιαστει πως ολοι κανουνε "ζωάρα" ανω η ψυχη του καθενος ξερει μονο τι περνα? αυτα και τοσα αλλα που ο καθενας εχει με κανουν και εκρηγνομαι και λεω ποιος φταιει που πεσαμε? μηπως τελικα δεν φταιει η κοινωνια, δεν φταινε οι γονεις, δεν φταει το εταιρον ημισυ, δεν φταιμε εμεις που παραμυθιαστηκαμε, αλλα πρεπει να σηκωθουμε να ξερασουμε το παραμυθι και να γινουμε οπως παλια, απλοι, καλοι αγωνιστες και χαρουμενοι?

με βαραινει αυτο το πλακωμα στο στηθος....

[keep_walking]

Λοιπον το προγραμμα μου εχει ως εξης.

Χαζευω τωρα στον υπολογιστη...αισθανομαι φρεσκοτατος γιατι κοιμηθηκα καλα μεσημερι, να παει τρεις να αραιωσει ο κοσμος και η βαβουρα του Σαββατοβραδου και βγαινω εξω για παγωτακι και τσαρκα να πιασω τον παλμο της νυχτας.
Μου αρεσει η νυχτα παντα μου αρεσε και εχω τελεια διαθεση.
Σκοπευω να περασω καλα, θα ειμαι μονος με τον εαυτο μου δεν προκειται να βρω παρεα αν και δεν αποκλειεται και θα τα αφησω ολα πισω, απλως θα νοιωσω την γαληνη της νυχτας.

Δεν με νοιαζει το μακροεπιπεδο...που βαδιζει ο κοσμος δεν με νοιαζει τιποτα, με ενδιαφερει αυτη τη στιγμη ο μικροκοσμος μου, ο εαυτος μου και τα ατομα που μετρανε για μενα και με αυτα θα γεμισω αποψε το κεφαλι μου.

Απλως ηθελα να γραψω κατι και βρηκα πολυ ενδιαφερον σε αυτα που λες δημητρη.

[weird]

Originally posted by keep_walking
Λοιπον το προγραμμα μου εχει ως εξης.

Χαζευω τωρα στον υπολογιστη...αισθανομαι φρεσκοτατος γιατι κοιμηθηκα καλα μσημερι, να παει τρεις να αραιωσει ο κοσμος και η βαβουρα του Σαββατοβραδου και βγαινω εξω για παγωτακι και τσαρκα να πιασω τον παλμο της νυχτας.
Μου αρεσει η νυχτα παντα μου αρεσε και εχω τελεια διαθεση.
Σκοπευω να περασω καλα, θα ειμαι μονος με τον εαυτο μου δεν προκειται να βρω παρεα αν και δεν αποκλειεται και θα τα αφησω ολα πισω, απλως θα νοιωσω την γαληνη της νυχτας.

Δεν με νοιαζει το μακροεπιπεδο...που βαδιζει ο κοσμος δεν με νοιαζει τιποτα, με ενδιαφερει αυτη τη στιγμη ο μικροκοσμος μου, ο εαυτος μου και τα ατομα που μετρανε για μενα και με αυτα θα γεμισω αποψε το κεφαλι μου.

Απλως ηθελα να γραψω κατι και βρηκα πολυ ενδιαφερον σε αυτα που λες δημητρη.

Να περάσεις όμορφα Κηπ.
Έχω βγει και εγώ μόνη και έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά αυτό.

:))

[keep_walking]

Να περάσεις όμορφα Κηπ.
Έχω βγει και εγώ μόνη και έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά αυτό.

:))

Ευχαριστω weird:)

Ξερεις το να βγω με παρεα ειναι η εξαιρεση για μενα, ειμαι μοναχικος λυκος παντα ημουν ασχετα αν περναω καλα και εκτιμω την καλη παρεα:)

Συγγνωμη για το offtopic δημητρη.

[weird]

Originally posted by dimitrios
νιωθει κανενας ποτε πως παλευει τον λαθος εχθρο στη ζωη του?

Πιστεύω οτι η πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό είναι αναπόφευκτη, παρά τους εξωτερικούς \"εχθρούς\".
πως τελικα φτασαμε απο ανθρωποι να παρεκλινουμε του προορισμου μας (ανθρωπος=ανω θρωσκω που σημαινει κοιταω ψηλα )και να κινουμαστε φοβισμενοι μεταξυ υπολογιστη-τηλεορασης-και ψυγειου μην ξεροντας τι να κανουμε και πως να ζησουμε?

Υπαρξιακά ερωτήματα υπήρχαν πάντα και συχνά ο άνθρωπος ψάχνει ένα νόημα στην ζωή του.


πως για το 100% των ανορεξιων και βουλιμιων φταινε αποκλειστικα και εμπεριστατωμενα τα κοινωνικα προτυμα ενω ο απλος ανθρωπος τα υποφερει πολεμωντας τον εαυτο του?

Φταίνε σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι αποκλειστικά... πάντως, ευτυχώς ούτε τα ακολουθούν άκριτα όλοι, ούτε παθαίνουν όλοι ανορεξία ή βουλιμία.

πως οι ενοχες και οι θλιψεις μας πολεμουν στο να απελπιστουμε, να μην μπορουμε να γινουμε καλα και να κανουμε το καλο και να πολεμαμε τον εαυτο μας αντι να πολεμαμε το κακο και το αδικο? πως τα πραγματα οσο πανε και μπερδευουν αντι να ξεμπερδευουν? πως μας παρουσιαζουν πως το καλο ειναι κακο και το κακο ειναι καλο? πως θελεις να δεις μια καλη ταινια και δεν υπαρχει παρα μονο το χολιγουντ που στις κομωδιες του με το ζορι γελαει καποιος και αυτο απο συνηθεια?

Ευτυχώς υπαρχει και ο ευρωπαικός κινηματογράφος και ο ασιατικκός κινηματογράφος.


πως θελοντας και μη με τα χρονια φλωρεψαμε και γιναμε ανεραστοι και ψιλοντρεπομαστε για αυτο ενω εχουμε τοση περισσια δυναμη? πως οι γονεις μας παλευαν για ιδανικα για τα οποια το κρατος και τα μμε παλευουν με φοβο και θελγητρα ετσι ωστε η δικη μας γενια να παρατησει? πως καταβαθος ψαχνουμε το Θεο? πως βλεπω φιλους που στα ματια μου ηταν παντα παλληκαρια και ομως εχουν κρισεις πανικου και φοβουνται σαν μικρα παιδια να πανε στο περιπτερο μονοι? πως στην πορεια της ζωης μας αφηνουμε την απλοτητα και την χαρα για να κανουμε την ζωη μας οσο πιο περιπολη και δυσκολη μπορουμε, μονο και μονο επειδη ετσι κανουν ολοι (και τι θα πει ο κοσμος) και για τα λεφτα, τα οποια εν τελει δεν θα αποκτησουμε επειδη θα τα παρουν οι πλουσιοι με το προσχημα της κρισης? πως εχουμε μπαρουφιαστει πως ολοι κανουνε \"ζωάρα\" ανω η ψυχη του καθενος ξερει μονο τι περνα? αυτα και τοσα αλλα που ο καθενας εχει με κανουν και εκρηγνομαι και λεω ποιος φταιει που πεσαμε? μηπως τελικα δεν φταιει η κοινωνια, δεν φταινε οι γονεις, δεν φταει το εταιρον ημισυ, δεν φταιμε εμεις που παραμυθιαστηκαμε, αλλα πρεπει να σηκωθουμε να ξερασουμε το παραμυθι και να γινουμε οπως παλια, απλοι, καλοι αγωνιστες και χαρουμενοι?

με βαραινει αυτο το πλακωμα στο στηθος....

Ζούμε σε εποχές δύσκολες, δεν διαφωνώ.
μήπως όμως έχεις μια ταση να στρέφεις το βλέμμα μόνο στα αρνητικά και τα άσχημα?
Ευτυχώς δεν είναι ΟΛΟΙ το ίδιο, ευτυχως, υπάρχουν ακόμα και όμορφα και θετικά πράγματα, να στρέψεις το βλέμμα και να αντλήσεις δύναμη για τον εσωτερικό και τον εξωτερικό σου αγώνα.

[soft]

Originally posted by keep_walking
Λοιπον το προγραμμα μου εχει ως εξης.

Χαζευω τωρα στον υπολογιστη...αισθανομαι φρεσκοτατος γιατι κοιμηθηκα καλα μεσημερι, να παει τρεις να αραιωσει ο κοσμος και η βαβουρα του Σαββατοβραδου και βγαινω εξω για παγωτακι και τσαρκα να πιασω τον παλμο της νυχτας.
Μου αρεσει η νυχτα παντα μου αρεσε και εχω τελεια διαθεση.
Σκοπευω να περασω καλα, θα ειμαι μονος με τον εαυτο μου δεν προκειται να βρω παρεα αν και δεν αποκλειεται και θα τα αφησω ολα πισω, απλως θα νοιωσω την γαληνη της νυχτας.

Δεν με νοιαζει το μακροεπιπεδο...που βαδιζει ο κοσμος δεν με νοιαζει τιποτα, με ενδιαφερει αυτη τη στιγμη ο μικροκοσμος μου, ο εαυτος μου και τα ατομα που μετρανε για μενα και με αυτα θα γεμισω αποψε το κεφαλι μου.

Απλως ηθελα να γραψω κατι και βρηκα πολυ ενδιαφερον σε αυτα που λες δημητρη.

Οταν βγαινεις με αυτο το σκεπτικο να περασω εγω καλα
Ολα τοτε ειναι μαγικα
ολα ειναι δυνατα :)

[Alobar]

Πολύ δυνατές οι σκέψεις σου Δημήτριε...

\'... έχασα πολλά χρόνια ψάχνοντας για το Θεό. Γιατί \'ξέχασα\' να σταθώ στον Άνθρωπο...\'

\'... το κακό δεν είναι που δε πιστεύω στο Θεό... το κακό είναι που δε πιστεύω πια στον άνθρωπο...\'

(... αγαπημένα ζώα οι λύκοι Κηπ, και μοναδικά!... καλά να περάσεις κι από μένα... :) ...)

[Empneustns]

οταν καταλαβαινεις ποιο ειναι το σωστο,αλλα συνεχιζεις να κανεις οτι προτεινει το ρευμα της εποχης για να μην πουν οι αλλοι πως εισαι διαφορετικος,τοτε ειναι καιρος να βρεις την δυναμη και την αυτοπεποιθηση να στηρηξεις την ψυχη σου ,ακομα και αν αυτο σημαινει να χασεις πολυ κοσμο απο κοντα σου,τουλαχιστον θα βρεις τον εαυτο σου.... και αυτο πιστεψε με ειναι πιο σημαντικο απο πολλα αλλα πραγματα

[RainAndWind]

Αν όλα αυτά τα σκεφτόμουν με τον τρόπο που τα περιέγραψες Δημήτρη,θα έπρεπε να αισθάνομαι δυστυχισμένη θαρρώ.Δεν τα βλέπω έτσι,γιατί δεν τους δίνω το ανάλογο βάρος.Δε θέλω να εξαρτώ την εσωτερική μου ηρεμία από παράγοντες που δεν υπόκεινται στη δική μου θέληση.Διαλέγουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και χρωματίζουμε την πραγματικότητα για να ταιριάζει με όσα κουβαλάμε κάθε εποχή.Σιγά μη με νιώσω ανέραστη,γρια και θύμα του καιρού που ζω.Δεν \'πα\' να κουρεύονται,εγώ θα κατορθώνω να περνάω καλά.