Τι μας ωθει στην επαφη με τον συνανθρωπο.

[PETRAN]

Originally posted by alexandros3
τελικά η ψυχοδυναμική είναι μια μαλακία δηλαδή;
θυμάμαι ένα φίλο που είχε πει δεν αξίζει να σκεφτομαστε και να αναλύσουμε μια κατασταση γιατι αυριο θα εχουν ξαναλλαξει ολα. οποτε αυτο το diversion το οποιο μας \"ξεκολλαει\" ειναι τελικα το καλυτερο;
επισης (για να παμε και λιγο κοντρα στην βιολογικη προσεγγιση του πραγματος) ειναι σιγουρο οτι η αμυγδαλη αλλαζει σχημα οταν καποιος εχει γινει αγχωδης κτλ? γιατι εχω ακουσει και οτι κατι τετοιο δεν ειναι καθολου σιγουρο ουτε επιβεβαιωμενο.

Κοίτα να δεις η ψυχοδυναμική είναι τόσο free που είναι πιο πολύ τέχνη παρα επιστήμη. Τώρα ανάλογα το άτομο.


Αυτό που είπε ο φιλός σου είναι εν μέρη σωστό γιατί ένα μέρος του εαυτού αλλάζει συνέχεια και αυτό είναι το \"εμένα\" . Π.χ. όταν λέμε \"εμένα μου αρέσει αυτό\", \"εμένα δεν μου αρέσει αυτό\" αυτό το πράγμα, αυτές οι εκτιμήσεις για τον εαυτό όλο αλλάζουν μέσα στον χρόνο και δεν διαφέρουν από τις εκτιμήσεις που κάνουμε για τους άλλους. Π.χ όπως παρατηρούμε κάποιον και λέμε \"αυτός αλλάζει γρήγορα συντρόφους οπότε μάλλον είναι πολυγαμικός\" με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούμε να βγάλουμε το ίδιο συμπέρασμα για τον εαυτό μας. \"Τελικά αλλάζω γρήγορα συντρόφους οπότε μάλλον είμαι πολυγαμικός\". Και αυτό θα οδηγήσει σε ένα πιο πολυγαμικό \"self-concept\" που με την σειρά του επηρεάζει τις μετέπειτα συμπεριφορές μου. Υπο αυτή την έννοια σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο πληροφοριών που υπάρχουν στην μνήμη του καθενώς μπορεί κάποιος στην ψυχανάλυση να δημιουργήσει συμπεράσματα για τον εαυτό του εκείνη την στιγμή (!) Αν σκεφτεί κιόλας κάποιος ότι δεν μπορούν όλες οι μνημονικές πληροφορίες για τον ένα η τον άλλο λόγο (η επειδή δεν υπήρχε χρόνος η επειδή έτυχε) να είναι εξίσου διαθέσιμες σε ψυχοθεραπευτικό session τα συμπεράσματα που βγαίνουν για τον εαυτό δεν είναι καθόλου στανταρ. Αυτό που λέει ο keep, αν κάτι το κοιτάξεις αυτό αλλάζει εκείνη την στιγμή.

Βέβαια, για να την υποστηρίξω και λίγο, μπορεί το \"εμένα\" να αλλάζει αλλά ένα συνειρμικό πιο ασυνείδητο \"εγώ\" είναι πιο στανταρ. Π.χ. για να αλλάζω συνέχεια συντρόφους ίσως σημαίνει ότι το \"εγώ\" βαριέται εύκολα σεξουαλικά η να μην βρίσκει αυτό που θέλει για τον ένα η τον άλλο λόγο. Αυτό μπορεί όντως να είναι πιο αντικειμενικό και στανταρ. Η διαφορά του \"εγώ\" και του \"εμένα\" φαίνεται στην διαφορά μεταξύ κάνω και σκέφτομαι. Σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει αυτή η απόκλιση και η αίσθηση ενώς συγκροτημένου \"εγώ\" είναι αυταπάτη.Όμως κατα πόσο σε ένα ψυχοθεραπευτικό session αποκαλύπτεις το \"εγώ\" και όχι το \"εμένα\"? Και κατα πόσο ξέρεις ότι αυτό που αποκαλύπτεις από το \"εγώ\" αληθεύει και δεν έγινε εκείνη την στιγμή σαν συμπέρασμα ότι τελικά \"για εμένα αυτό ισχύει, έχετε δίκιο γιατρέ να σας φιλίσω!?\"


Ότι υπάρχει ένα αντικειμενικό στανταρ \"εγώ\" σαν μια συλλογή πολλών τάσεων και αντιδράσεων υπάρχει, το θέμα είναι το κατα πόσο οποιαδήποτε \"βαθιά\" ψυχοθεραπεία μπορεί να το αποκαλύψει όπως ακριβώς είναι και να μην βγάλει άλλα αντί άλλων συμπεράσματα. Αυτό είναι \"tricky\". Ίσως όμως ένας πολύ έμπειρος ψυχοδυναμικός θεραπευτής να μπορεί να βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.


Βέβαια μετά εγώ πάντα είχα την απορία που μπορεί να χρησιμεύσουνε αυτά τα συμπεράσματα πέρα από κάποια αυτογνωσία. Κάποια αυτογνωσία είναι καλή αλλά μπορεί κάλλιστα αυτό να γίνει τρέλλα και να οδηγήσει σε νέα κολλήματα λολ. και αυτό μετά μπορεί να οδηγήσει σε φαύλους κύκλους κλπ. Και το σίγουρο είναι ότι αυτό που λέει ότι \"χτυπάς την ρίζα του προβλήματος\" είναι ψυχολογικός μύθος. Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα επιστημονικό στοιχείο που να δείχνει ότι κάποιος γιατρεύτηκε από την κατάθλιψη η τις κρίσεις πανικού επειδή έμαθε και τα πάντα-εγώ-σου-λέω για τον εαυτό του. Το θέμα είναι να κάνεις και τις σωστές άλλαγές και ακόμα καμια φορά και αυτές να κάνεις δεν υπάρχει θεραπεία. Το θέμα είναι πολύ πολύπλοκο. Πάντως είναι μια χρήσιμη και ενδιαφέρουσα μέθοδος αλλά για μένα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται \"θρησκεία\" και να στηρίζεται κάποιος πάνω σε αυτό γιατί τίποτα δεν είναι στανταρ. Εως το σημείο που μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του οκ αλλά πάντα \"take it with a grain of salt\" που λένε και οι άγγλοι. Γιατί ακόμα και αυτά που νομίζεις ότι ανακάλυψες για τον εαυτό σου ίσως να μην ισχύουν! Γι αυτό και στην ψυχοθεραπεία και όταν υπάρχει κατάθλιψη η πανικοί κλπ. είμαι πάντα υπερ πιο πρακτικών ψυχοθεραπειών όπως της γνωσιακής ξέρω γω που δουλεύει με πιο στανταρ συγκεκριμένα πράγματα και επικεντρώνεται στο πρόβλημα στο εδώ και τώρα (η ψυχοθεραπεία δεν είναι μόνο η ψυχαναλυτική υπάρχουν και άλλες). Αν τώρα πιο μελλοντικά κάποιος θέλει να το πάει και πιο ψυχαναλυτικά οκ αλλά είμαι κατά να αρχίζει κάποιος με αυτό ενώ έχει σοβαρό πρόβλημα πανικών κλπ.



Τώρα για την αμυγδαλή που είπε φυσικά δεν αλλάζει σχήμα λολ που το άκουσες αυτό? Απλά ενεργοποιείται σε φοβικές καταστάσεις η όταν παρουσιάζονται φοβικά ερεθίσματα. Έχει παρατηρηθεί ότι σε αυτούς που έχουν γενικευμένο άγχος η φοβίες όπως είναι φυσικό ενεργοποιείται πιο έντονα. Αλλά φυσικά αυτό δεν πάει να πει ότι πρόβλημα είναι \"βιολογικό\" αφού γενικά η αμυγδαλή ενεργοποιείται σε καταστάσεις φόβου είναι λογικό ότι σε μόνιμο και παραπάνω φόβο ενεργοποιείται γενικά πιο πολύ χε. Κάποιοι έχουν πει ότι σε χρόνιο άγχος ίσως να είναι λίγο πιο μεγάλη η ότι γενικά ενεργοποιείται έντονα και με το παραμικρό. Αυτό μπορεί να ισχύει αλλά ίσως με την κατάλληλη (μάλλον χρόνια δυστυχώς) ψυχο- αλλά και φαρμακο-θεραπεία μετά να ξανα-αλλάξει ποιος ξέρει.

[weird]

Originally posted by PETRAN

Originally posted by keep_walking
Για να κανω μια περιγραφη της αυτολυπησης δεν θα χρησιμοποιουσα κυριαρχα συναισθηματα...θα χρησιμοποιουσα παλι συνθετα οπως ματαιοτητας ,
ελλειψη ελπιδας--->απελπισια κλπ.

Δεν ξερω αλλα το να σκεφτεσαι και πως αισθανεσαι εκεινη την στιγμη αντι να το...αισθανεσαι ειναι πολυ βαρυ...για το κεφαλι μου λολ

Λολ μάλλον σκέφτεσαι σχετικά με την αυτολύπηση συναισθήματα (που μπορεί να σχετίζονται η να είναι αποτέλεσμα της κατάστασης της αυτολύπησης) αλλά που δεν αποτελούν την βάση για την αυτολύπηση. Π.χ. απελπισία είναι διαφορετικό συναίσθημα που μπορεί να υπάρχει η όχι σε μια τέτοια κατάσταση (αλλά και σε πολλές άλλες). Αν σκεφτείς με το μοντέλο κινήτρων που ανέφερα πριν είναι πιο εύκολο. Τι είναι η απελπισία? Είναι όταν κάτι απειλείται να χαθεί και να μην υπάρχει πλέον . Σύμφωνα με το μοντέλο των power & dalgleish όταν κάτι απειλείται να χαθεί δημιουργεί τον φόβο. Όταν κάτι χάνεται και δεν υπάρχει πλέον είναι λύπη. Αν οι εκτιμήσεις είναι για κάτι πολύ σημαντικό όπως την ίδια μας την ζωή, τότε θα αισθανθούμε λύπη και φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση. Οπότε λύπη + φόβος σε πολύ μεγάλη ένταση = απελπισία. Σε μικρότερη ένταση και για πιο στάσιμες καταστάσεις αυτό δημιουργεί την ματαιότητα ;)


Σε καταστάσεις αυτολύπησης μπορεί να υπάρχει η απελπισία η η ματαιότητα αλλά δεν αποτελούν την βάση της

Απίστευτο,
βλέπω εδώ μια προσπάθεια καταγραφής και ανάλυσης των συναισθημάτων. Μα πόση σκέψη απαιτείται για να περιγραφεί το νιώσιμο αλήθεια?

[weird]

Originally posted by keep_walking
Ακριβως πετραν δηλαδη ενα μπαχαλο...αλλα το να βυθιστεις τοσο στον εαυτο σου ωστε να αναλυσεις αυτο το μπαχαλο γεννα περισσοτερο μπαχαλο κατα την γνωμη μου , το σταδιο της αυτοαναλυσης-αυτοιασης που ειχα περασει μετα την κριση ηταν πραγματι φρικτο ....κατι σαν να κυνηγας την ουρα σου οπως τα σκυλια που τα βλεπεις και γελας.

Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείς στην ανάλυση...
όταν υπερδιανοητικοποιείς τα πάντα.

Σε αυτό συμφωνούμε :)

[weird]

Originally posted by PETRAN

Originally posted by keep_walking
Ακριβως πετραν δηλαδη ενα μπαχαλο...αλλα το να βυθιστεις τοσο στον εαυτο σου ωστε να αναλυσεις αυτο το μπαχαλο γεννα περισσοτερο μπαχαλο κατα την γνωμη μου , το σταδιο της αυτοαναλυσης-αυτοιασης που ειχα περασει μετα την κριση ηταν πραγματι φρικτο ....κατι σαν να κυνηγας την ουρα σου οπως τα σκυλια που τα βλεπεις και γελας.

Και εγώ μαζί σου είμαι λολ. Για μένα είναι ενδιαφέρον να μελετάω μερικά από αυτά τα πράγματα αλλά τώρα να αρχίζω να αναλύω τον εαυτό μου με βάση τέτοιες ψυχολογικές θεωρίες και κάθε τι που κάνω η σκέψη που κάνω να στρέφω την προσοχή μου σε αυτό και να το \"σπάω\" σε κομμάτια έτσι και πως αυτά τα κομμάτια σχετίζονται με άλλα...όχι δεν θα κάνω αυτό το έγκλημα στον εαυτό μου λολ. Το είχα δοκιμάσει μια περιοδό και ομολογώ ήταν πολύ φρικτό λολ αν και δυστυχώς λόγω και της σχολής καμιά φορά σκέφτομαι αυτόματα έτσι αλλά προσπαθώ να το σταματάω λολ

Πάντα με μπέρδευαν η υπερβολική σκέψη και η (αυτο) ανάλυση, οπότε καταλαβαίνω τι εννοείτε.

[weird]

Originally posted by alexandros3
τελικά η ψυχοδυναμική είναι μια μαλακία δηλαδή;
θυμάμαι ένα φίλο που είχε πει δεν αξίζει να σκεφτομαστε και να αναλύσουμε μια κατασταση γιατι αυριο θα εχουν ξαναλλαξει ολα. οποτε αυτο το diversion το οποιο μας \"ξεκολλαει\" ειναι τελικα το καλυτερο;
επισης (για να παμε και λιγο κοντρα στην βιολογικη προσεγγιση του πραγματος) ειναι σιγουρο οτι η αμυγδαλη αλλαζει σχημα οταν καποιος εχει γινει αγχωδης κτλ? γιατι εχω ακουσει και οτι κατι τετοιο δεν ειναι καθολου σιγουρο ουτε επιβεβαιωμενο.

Γενικότερα, οι άνθρωποι, είμαστε σκεπτόμενα όντα και δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να τα βάλουμε με την φύση μας...

:)

Πάντως, κάθε θεραπεία, σε άλλους μπορεί να ταιριάζει, σε άλλους όχι.
Αναλόγως την ιδιοσυγκρασία του και την καλή χημεία με τον θεραπευτή, μπορεί κάποιος να ωφεληθεί τα μέγιστα, ενώ άλλος, καθόλου.

[PETRAN]

Originally posted by weird

Originally posted by PETRAN

Originally posted by keep_walking
Για να κανω μια περιγραφη της αυτολυπησης δεν θα χρησιμοποιουσα κυριαρχα συναισθηματα...θα χρησιμοποιουσα παλι συνθετα οπως ματαιοτητας ,
ελλειψη ελπιδας--->απελπισια κλπ.

Δεν ξερω αλλα το να σκεφτεσαι και πως αισθανεσαι εκεινη την στιγμη αντι να το...αισθανεσαι ειναι πολυ βαρυ...για το κεφαλι μου λολ

Λολ μάλλον σκέφτεσαι σχετικά με την αυτολύπηση συναισθήματα (που μπορεί να σχετίζονται η να είναι αποτέλεσμα της κατάστασης της αυτολύπησης) αλλά που δεν αποτελούν την βάση για την αυτολύπηση. Π.χ. απελπισία είναι διαφορετικό συναίσθημα που μπορεί να υπάρχει η όχι σε μια τέτοια κατάσταση (αλλά και σε πολλές άλλες). Αν σκεφτείς με το μοντέλο κινήτρων που ανέφερα πριν είναι πιο εύκολο. Τι είναι η απελπισία? Είναι όταν κάτι απειλείται να χαθεί και να μην υπάρχει πλέον . Σύμφωνα με το μοντέλο των power & dalgleish όταν κάτι απειλείται να χαθεί δημιουργεί τον φόβο. Όταν κάτι χάνεται και δεν υπάρχει πλέον είναι λύπη. Αν οι εκτιμήσεις είναι για κάτι πολύ σημαντικό όπως την ίδια μας την ζωή, τότε θα αισθανθούμε λύπη και φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση. Οπότε λύπη + φόβος σε πολύ μεγάλη ένταση = απελπισία. Σε μικρότερη ένταση και για πιο στάσιμες καταστάσεις αυτό δημιουργεί την ματαιότητα ;)


Σε καταστάσεις αυτολύπησης μπορεί να υπάρχει η απελπισία η η ματαιότητα αλλά δεν αποτελούν την βάση της

Απίστευτο,
βλέπω εδώ μια προσπάθεια καταγραφής και ανάλυσης των συναισθημάτων. Μα πόση σκέψη απαιτείται για να περιγραφεί το νιώσιμο αλήθεια?

Όπως είδες όχι πολύ :P

[weird]

τικά με την αυτολύπηση συναισθήματα (που μπορεί να σχετίζονται η να είναι αποτέλεσμα της κατάστασης της αυτολύπησης) αλλά που δεν αποτελούν την βάση για την αυτολύπηση. Π.χ. απελπισία είναι διαφορετικό συναίσθημα που μπορεί να υπάρχει η όχι σε μια τέτοια κατάσταση (αλλά και σε πολλές άλλες). Αν σκεφτείς με το μοντέλο κινήτρων που ανέφερα πριν είναι πιο εύκολο. Τι είναι η απελπισία? Είναι όταν κάτι απειλείται να χαθεί και να μην υπάρχει πλέον . Σύμφωνα με το μοντέλο των power & dalgleish όταν κάτι απειλείται να χαθεί δημιουργεί τον φόβο. Όταν κάτι χάνεται και δεν υπάρχει πλέον είναι λύπη. Αν οι εκτιμήσεις είναι για κάτι πολύ σημαντικό όπως την ίδια μας την ζωή, τότε θα αισθανθούμε λύπη και φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση. Οπότε λύπη + φόβος σε πολύ μεγάλη ένταση = απελπισία. Σε μικρότερη ένταση και για πιο στάσιμες καταστάσεις αυτό δημιουργεί την ματαιότητα ;)


Σε καταστάσεις αυτολύπησης μπορεί να υπάρχει η απελπισία η η ματαιότητα αλλά δεν αποτελούν την βάση της

..... το συναίσθημα της αγάπης τους για σένα δεν εμπλέκεται εκείνη την στιγμή που αισθάνονται \"σκοτούρα\". Αλλά επειδή σε αγαπάνε και είσαι ο γιος τους νιώθουν φόβο και λύπη (κάτι κακό μπορεί να συμβεί, και αν πάθει κάτι?) και αυτά νομίζω δημιουργούν την \"σκοτούρα\". Όταν αναμιγνύονται συναισθήματα εννοούμε ότι αυτό γίνεται δυναμικά και στιγμιαία σε μια στιγμή και σε σχέση με τις εκτιμήσεις και τις αντιλήψεις που κάνει/έχει κάποιος εκείνη την στιγμή. Προφανώς και κάποιες εκτιμήσεις θα γίνονται με βάση στανταρ συναισθηματικές καταστάσεις και προηγούμενα συναισθήματα αλλά αόλα αυτά δεν εμπλέκονται μαζί στην διαμόρφωση αυτού του συναισθήματος. Π.χ. νιώθω λύπη επειδή έχασα την κοπέλα μου (με χώρισε) αλλά το ότι την αγαπούσα δεν εμπλέκεται άμεσα και αυτό εκείνη την στιγμή στο να νιώσω λύπη. προφανώς νιώθω λύπη επειδή έχασα κάτι σημαντικό για μένα,την αγαπούσα κλπ.


Αυτολύπηση βασικά είναι λύπηση προς τον εαυτό και εγώ σκέφτηκα και οργή γιατί κάποιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι είνα ανίκανος να εκπληρώσει κάτι. Οπότε επειδή κάποιος δεν εκπλήρωσε κάτι βασικό γι αυτόν, νιώθει λύπη αλλά και οργή επειδή δεν μπορεί (επειδή ο ίδιος του ο εαυτός τον μπλοκάρει). ..

γίνεται να αναμιγνύονται αντίθετα συναισθήματα. Η νοσταλγία π.χ. είναι χαρά και λύπη μαζί, χαρά για τις ωραίες στιγμές και λύπη γιατί οι ωραίες στιγμές έχουν περάσει. Τα συναισθήματα της \'γενναιότητας\", \"υπερηφάνειας\" κλπ. έχουν και οργή και χαρά μέσα τους, χαρά προς τον εαυτό και οργή προς τους έξω (σε πολύ μικρή ένταση για την υπερηφάνεια σε μεγαλύτερη ίσως για την γενναιότητα). Πιο κυρίαρχη θεωρία των συναισθημάτων πλεον είναι η θεωρία των power & dalgleish που κατα αυτήν σίγουρα υπάρχουν 5 βασικά συναισθήματα-χαρά,φόβος,λύπη, οργή, αηδία (η αγάπη και η έκπληξη παίζονται αν είναι βασικά) και αυτά τα 5 διατυπώνονται με βάση τα βασικά κίνητρα του οργανισμού. (Τα είπα και στο άλλο θρεντ). Υπο αυτή την έννοια δεν μπορεί να υπάρχει συναίσθημα χωρίς κίνητρα και αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Οπότε η χαρά δημιουργείται όταν εκπληρώνεται κάτι, η λύπη όταν χάνεται κάτι, η οργή όταν μπλοκάρεται κάτι, ο φόβος όταν κάτι απειλείται να χαθεί η να μην γίνει και η αηδία όταν κάτι δεν είναι...\"νόστιμο\" !!)(στους ανθρώπους αυτό το πολύ βασικό συναίσθημα εμπλέκεται και στον σχηματισμό άλλων πιο σύνθετων κοινωνικών συναισθημάτων όπως στην ενοχή και στο μίσος ανάλογα και με τις εκτιμήσεις του κάθε ατόμου) (Η αγάπη είναι ίσως η σύνδεση, ένας δεσμός με ένα άλλο άτομο η πράγμα που με κάποιο τρόπο αποτελεί σημαντικό για μας η για αυτά που θεωρούμε σημαντικά. Γι αυτό τον λόγο κάποιοι θεωρούνε την αγάπη πιο σύνθετο συναίσθημα και ότι ο \"δεσμός\" που νιώθουνε πολλά ζώα δεν είναι το ίδιο με την αγάπη. Αλλά αυτό παίζεται ).



Τεσπα αν μια εκτίμηση οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάτι μπορεί να χαθεί η να μην γίνει (η ζωή του ατόμου, μια σημαντική δουλειά, η ζωή κάποιου που αγαπάμε κλπ.) τότε αυτό οδηγεί στην εμπειρία του \"φόβου\" και αυτό ανάλογα πως το εκτιμήσει κάποιος και την βιολογική του \"φτιαξιά\" (λολ) θα έχει και την ανάλογη ένταση.άποιος που γενικά νιώθει με το παραμικρό ότι κάτι μπορεί να μην γίνει η να χαθεί ίσως να νιώθει φόβο πολύ πιο εύκολα. Σε μια πιο σοβαρή κατάσταση που η εκτίμησή του του λέει ότι \"κοίτα αυτό μάλλον θα χαθεί σίγουρα\" τότε αυτός μπορεί να νιώσει φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση/εγρήγορση, οπότε \"τρόμο\". οι \"εκτιμήσεις\" αυτές είναι πολύ γρήγορες για τα βασικά συναισθήματα, είναι ασυνείδητες θα λέγαμε. Για τα πιο \"σύνθετα\" συναισθήματα όπως π.χ. τον \"οίκτο\" που μπορεί να δημιουργείται από την λύπη και την αγάπη προς ένα άλλο άτομο η ζώο ίσως να θέλει και λίγο πιο πολύπλοκες εκτιμήσεις αν και αυτές μπορεί να είναι ασυνείδητες



Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω...

[PETRAN]

Originally posted by weird



Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω...

Που? λολ

[keep_walking]

Μη μας μαλωνεις weird...εξασκουμε την σκεψη γιατι εχουμε μπαφιασει απο το συναισθημα λολ.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Μη μας μαλωνεις weird...εξασκουμε την σκεψη γιατι εχουμε μπαφιασει απο το συναισθημα λολ.

Έτσι εγώ έχω πάθει emotional overdose με τα γατάκια και τα σκυλάκια λολ


Αλήθεια γιατί νιώθουμε αυτόματα αγαπούλα για αυτά τα πλασματάκια? Γιατί τα \"μωρουδιακά χαρακτηριστικά\" ξυπνάνε αυτόματα το ένστικτο του δεσμού αφού αναγκαστικά τα μωρά θέλουν την προστασία και την φροντίδα κάποιου ενήλικα για να μεγαλώσουν.


Ωχ πάλι ανέλυσα το συναίσθημα με βάση την σκέψη. Τέλεια! Thanks keep

[keep_walking]

Έτσι εγώ έχω πάθει emotional overdose με τα γατάκια και τα σκυλάκια λολ


Αλήθεια γιατί νιώθουμε αυτόματα αγαπούλα για αυτά τα πλασματάκια? Γιατί τα \"μωρουδιακά χαρακτηριστικά\" ξυπνάνε αυτόματα το ένστικτο του δεσμού αφού αναγκαστικά τα μωρά θέλουν την προστασία και την φροντίδα κάποιου ενήλικα για να μεγαλώσουν.


Ωχ πάλι ανέλυσα το συναίσθημα με βάση την σκέψη. Τέλεια! Thanks keep

ελα ρε πετραν αυτο το ηξερα και εγω...το εχω αναλυσει λολ ... φυση και επιβιωση και μαλλον δουλευει καλα:)

[PETRAN]

Μ άρεσε που η weird φρικαρε με όλα αυτά τα επιστημονικά για το συναίσθημα και αμέσως έτρεξε να ποσταρει το δικό της quote λολολ χαχαχα

[keep_walking]

Εβαλα και εγω το quote μου αν και κλεμμενο:P

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Εβαλα και εγω το quote μου αν και κλεμμενο:P

Κανονικά τα \"quotes\" είναι από άλλα άτομα. Είσαι από τους λίγους σωστούς λολ :P

[Θεοφανία]

Δεν σας πιστεύω πρωι-πρωι!!!