Τι μας ωθει στην επαφη με τον συνανθρωπο.

[keep_walking]

Χμ εγώ θα έλεγα

σκοτούρα= λύπη/δυσθυμία σε πολύ μικρή ένταση + φόβος σε μικρή ένταση για έναν μελλοντικό στόχο

αυτολύπηση= λύπη + θυμός προς τον εαυτό (συνήθως έντονα)

Χα?

Xμ πως το σκεφτηκα εγω, πες οτι σε αγαπανε οι γονεις σου και εσυ πηρες την 1000αρα μηχανη και ξεχυθηκες στους δρομους.

Οσο για την αυτολυπηση σιγουρα υπαρχει ή λυπη αλλα και φοβος οτι τιποτα δεν προκειται να στρωσει , η ελλειψη ελπιδος απο συναισθηματα κυριως αναξιοτητας που αντιμετωπιζεις.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking

Χμ εγώ θα έλεγα

σκοτούρα= λύπη/δυσθυμία σε πολύ μικρή ένταση + φόβος σε μικρή ένταση για έναν μελλοντικό στόχο

αυτολύπηση= λύπη + θυμός προς τον εαυτό (συνήθως έντονα)

Χα?

Xμ πως το σκεφτηκα εγω, πες οτι σε αγαπανε οι γονεις σου και εσυ πηρες την 1000αρα μηχανη και ξεχυθηκες στους δρομους.

Οσο για την αυτολυπηση σιγουρα υπαρχει ή λυπη αλλα και φοβος οτι τιποτα δεν προκειται να στρωσει , η ελλειψη ελπιδος απο συναισθηματα κυριως αναξιοτητας που αντιμετωπιζεις.

Ναι, σε αγαπάνε οι γονείς σου αλλά το συναίσθημα της αγάπης τους για σένα δεν εμπλέκεται εκείνη την στιγμή που αισθάνονται \"σκοτούρα\". Αλλά επειδή σε αγαπάνε και είσαι ο γιος τους νιώθουν φόβο και λύπη (κάτι κακό μπορεί να συμβεί, και αν πάθει κάτι?) και αυτά νομίζω δημιουργούν την \"σκοτούρα\". Όταν αναμιγνύονται συναισθήματα εννοούμε ότι αυτό γίνεται δυναμικά και στιγμιαία σε μια στιγμή και σε σχέση με τις εκτιμήσεις και τις αντιλήψεις που κάνει/έχει κάποιος εκείνη την στιγμή. Προφανώς και κάποιες εκτιμήσεις θα γίνονται με βάση στανταρ συναισθηματικές καταστάσεις και προηγούμενα συναισθήματα αλλά αόλα αυτά δεν εμπλέκονται μαζί στην διαμόρφωση αυτού του συναισθήματος. Π.χ. νιώθω λύπη επειδή έχασα την κοπέλα μου (με χώρισε) αλλά το ότι την αγαπούσα δεν εμπλέκεται άμεσα και αυτό εκείνη την στιγμή στο να νιώσω λύπη. προφανώς νιώθω λύπη επειδή έχασα κάτι σημαντικό για μένα,την αγαπούσα κλπ.


Αυτολύπηση βασικά είναι λύπηση προς τον εαυτό και εγώ σκέφτηκα και οργή γιατί κάποιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι είνα ανίκανος να εκπληρώσει κάτι. Οπότε επειδή κάποιος δεν εκπλήρωσε κάτι βασικό γι αυτόν, νιώθει λύπη αλλά και οργή επειδή δεν μπορεί (επειδή ο ίδιος του ο εαυτός τον μπλοκάρει). I think :P

[keep_walking]

Αυτολύπηση βασικά είναι λύπηση προς τον εαυτό και εγώ σκέφτηκα και οργή γιατί κάποιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι είνα ανίκανος να εκπληρώσει κάτι. Οπότε επειδή κάποιος δεν εκπλήρωσε κάτι βασικό γι αυτόν, νιώθει λύπη αλλά και οργή επειδή δεν μπορεί (επειδή ο ίδιος του ο εαυτός τον μπλοκάρει). I think :P

Δεν εχω ακομα μελετησει τον τροχο αλλα

Η οργη ειναι το αντιθετο του φοβου , απο μονο του ειναι αισθημα που ξεμπλοκαρει και σε κανει να θες να δρασεις , ενω ο φοβος ειναι ενα αισθημα που καθηλωνει και συνηθως καθεσαι στο κρεββατι στην αυτολυπηση και μοιρολογεις την μοιρα σου:p
Ετσι νομιζω δηλαδη.

[keep_walking]

Με προβληματισες πετραν...αρκετα πολυπλοκο ζητημα , οχι οτι δεν εχουμε ωρες πτησης στην αυτολυπηση προσωπικα λολ.

Πολυπλοκο ναι...

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking

Αυτολύπηση βασικά είναι λύπηση προς τον εαυτό και εγώ σκέφτηκα και οργή γιατί κάποιος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι είνα ανίκανος να εκπληρώσει κάτι. Οπότε επειδή κάποιος δεν εκπλήρωσε κάτι βασικό γι αυτόν, νιώθει λύπη αλλά και οργή επειδή δεν μπορεί (επειδή ο ίδιος του ο εαυτός τον μπλοκάρει). I think :P

Δεν εχω ακομα μελετησει τον τροχο αλλα

Η οργη ειναι το αντιθετο του φοβου , απο μονο του ειναι αισθημα που ξεμπλοκαρει και σε κανει να θες να δρασεις , ενω ο φοβος ειναι ενα αισθημα που καθηλωνει και συνηθως καθεσαι στο κρεββατι στην αυτολυπηση και μοιρολογεις την μοιρα σου:p
Ετσι νομιζω δηλαδη.

Βασικά ο τροχός δεν είναι πολύ αποδεκτός πλεον λολ. Αλλά φυσικά και γίνεται να αναμιγνύονται αντίθετα συναισθήματα. Η νοσταλγία π.χ. είναι χαρά και λύπη μαζί, χαρά για τις ωραίες στιγμές και λύπη γιατί οι ωραίες στιγμές έχουν περάσει. Τα συναισθήματα της \'γενναιότητας\", \"υπερηφάνειας\" κλπ. έχουν και οργή και χαρά μέσα τους, χαρά προς τον εαυτό και οργή προς τους έξω (σε πολύ μικρή ένταση για την υπερηφάνεια σε μεγαλύτερη ίσως για την γενναιότητα). Πιο κυρίαρχη θεωρία των συναισθημάτων πλεον είναι η θεωρία των power & dalgleish που κατα αυτήν σίγουρα υπάρχουν 5 βασικά συναισθήματα-χαρά,φόβος,λύπη, οργή, αηδία (η αγάπη και η έκπληξη παίζονται αν είναι βασικά) και αυτά τα 5 διατυπώνονται με βάση τα βασικά κίνητρα του οργανισμού. (Τα είπα και στο άλλο θρεντ). Υπο αυτή την έννοια δεν μπορεί να υπάρχει συναίσθημα χωρίς κίνητρα και αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Οπότε η χαρά δημιουργείται όταν εκπληρώνεται κάτι, η λύπη όταν χάνεται κάτι, η οργή όταν μπλοκάρεται κάτι, ο φόβος όταν κάτι απειλείται να χαθεί η να μην γίνει και η αηδία όταν κάτι δεν είναι...\"νόστιμο\" !!)(στους ανθρώπους αυτό το πολύ βασικό συναίσθημα εμπλέκεται και στον σχηματισμό άλλων πιο σύνθετων κοινωνικών συναισθημάτων όπως στην ενοχή και στο μίσος ανάλογα και με τις εκτιμήσεις του κάθε ατόμου) (Η αγάπη είναι ίσως η σύνδεση, ένας δεσμός με ένα άλλο άτομο η πράγμα που με κάποιο τρόπο αποτελεί σημαντικό για μας η για αυτά που θεωρούμε σημαντικά. Γι αυτό τον λόγο κάποιοι θεωρούνε την αγάπη πιο σύνθετο συναίσθημα και ότι ο \"δεσμός\" που νιώθουνε πολλά ζώα δεν είναι το ίδιο με την αγάπη. Αλλά αυτό παίζεται ).



Τεσπα αν μια εκτίμηση οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάτι μπορεί να χαθεί η να μην γίνει (η ζωή του ατόμου, μια σημαντική δουλειά, η ζωή κάποιου που αγαπάμε κλπ.) τότε αυτό οδηγεί στην εμπειρία του \"φόβου\" και αυτό ανάλογα πως το εκτιμήσει κάποιος και την βιολογική του \"φτιαξιά\" (λολ) θα έχει και την ανάλογη ένταση.άποιος που γενικά νιώθει με το παραμικρό ότι κάτι μπορεί να μην γίνει η να χαθεί ίσως να νιώθει φόβο πολύ πιο εύκολα. Σε μια πιο σοβαρή κατάσταση που η εκτίμησή του του λέει ότι \"κοίτα αυτό μάλλον θα χαθεί σίγουρα\" τότε αυτός μπορεί να νιώσει φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση/εγρήγορση, οπότε \"τρόμο\". οι \"εκτιμήσεις\" αυτές είναι πολύ γρήγορες για τα βασικά συναισθήματα, είναι ασυνείδητες θα λέγαμε. Για τα πιο \"σύνθετα\" συναισθήματα όπως π.χ. τον \"οίκτο\" που μπορεί να δημιουργείται από την λύπη και την αγάπη προς ένα άλλο άτομο η ζώο ίσως να θέλει και λίγο πιο πολύπλοκες εκτιμήσεις αν και αυτές μπορεί να είναι ασυνείδητες.

[keep_walking]

Για να κανω μια περιγραφη της αυτολυπησης δεν θα χρησιμοποιουσα κυριαρχα συναισθηματα...θα χρησιμοποιουσα παλι συνθετα οπως ματαιοτητας ,
ελλειψη ελπιδας--->απελπισια κλπ.

Δεν ξερω αλλα το να σκεφτεσαι και πως αισθανεσαι εκεινη την στιγμη αντι να το...αισθανεσαι ειναι πολυ βαρυ...για το κεφαλι μου λολ

[keep_walking]

Ειμαι καλα γιατρε...με επιασε μια ανησυχια επικοινωνω με τον εσωτερικο εαυτο μου? λολ

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Για να κανω μια περιγραφη της αυτολυπησης δεν θα χρησιμοποιουσα κυριαρχα συναισθηματα...θα χρησιμοποιουσα παλι συνθετα οπως ματαιοτητας ,
ελλειψη ελπιδας--->απελπισια κλπ.

Δεν ξερω αλλα το να σκεφτεσαι και πως αισθανεσαι εκεινη την στιγμη αντι να το...αισθανεσαι ειναι πολυ βαρυ...για το κεφαλι μου λολ

Λολ μάλλον σκέφτεσαι σχετικά με την αυτολύπηση συναισθήματα (που μπορεί να σχετίζονται η να είναι αποτέλεσμα της κατάστασης της αυτολύπησης) αλλά που δεν αποτελούν την βάση για την αυτολύπηση. Π.χ. απελπισία είναι διαφορετικό συναίσθημα που μπορεί να υπάρχει η όχι σε μια τέτοια κατάσταση (αλλά και σε πολλές άλλες). Αν σκεφτείς με το μοντέλο κινήτρων που ανέφερα πριν είναι πιο εύκολο. Τι είναι η απελπισία? Είναι όταν κάτι απειλείται να χαθεί και να μην υπάρχει πλέον . Σύμφωνα με το μοντέλο των power & dalgleish όταν κάτι απειλείται να χαθεί δημιουργεί τον φόβο. Όταν κάτι χάνεται και δεν υπάρχει πλέον είναι λύπη. Αν οι εκτιμήσεις είναι για κάτι πολύ σημαντικό όπως την ίδια μας την ζωή, τότε θα αισθανθούμε λύπη και φόβο σε πολύ μεγάλη ένταση. Οπότε λύπη + φόβος σε πολύ μεγάλη ένταση = απελπισία. Σε μικρότερη ένταση και για πιο στάσιμες καταστάσεις αυτό δημιουργεί την ματαιότητα ;)


Σε καταστάσεις αυτολύπησης μπορεί να υπάρχει η απελπισία η η ματαιότητα αλλά δεν αποτελούν την βάση της

[keep_walking]

Ακριβως πετραν δηλαδη ενα μπαχαλο...αλλα το να βυθιστεις τοσο στον εαυτο σου ωστε να αναλυσεις αυτο το μπαχαλο γεννα περισσοτερο μπαχαλο κατα την γνωμη μου , το σταδιο της αυτοαναλυσης-αυτοιασης που ειχα περασει μετα την κριση ηταν πραγματι φρικτο ....κατι σαν να κυνηγας την ουρα σου οπως τα σκυλια που τα βλεπεις και γελας.

[keep_walking]

Το αντικειμενο αλλαζει οψη μπορεις να πεις αν υποπεσει στο \"βλεμμα\" του παρατηρητη.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Ακριβως πετραν δηλαδη ενα μπαχαλο...αλλα το να βυθιστεις τοσο στον εαυτο σου ωστε να αναλυσεις αυτο το μπαχαλο γεννα περισσοτερο μπαχαλο κατα την γνωμη μου , το σταδιο της αυτοαναλυσης-αυτοιασης που ειχα περασει μετα την κριση ηταν πραγματι φρικτο ....κατι σαν να κυνηγας την ουρα σου οπως τα σκυλια που τα βλεπεις και γελας.

Και εγώ μαζί σου είμαι λολ. Για μένα είναι ενδιαφέρον να μελετάω μερικά από αυτά τα πράγματα αλλά τώρα να αρχίζω να αναλύω τον εαυτό μου με βάση τέτοιες ψυχολογικές θεωρίες και κάθε τι που κάνω η σκέψη που κάνω να στρέφω την προσοχή μου σε αυτό και να το \"σπάω\" σε κομμάτια έτσι και πως αυτά τα κομμάτια σχετίζονται με άλλα...όχι δεν θα κάνω αυτό το έγκλημα στον εαυτό μου λολ. Το είχα δοκιμάσει μια περιοδό και ομολογώ ήταν πολύ φρικτό λολ αν και δυστυχώς λόγω και της σχολής καμιά φορά σκέφτομαι αυτόματα έτσι αλλά προσπαθώ να το σταματάω λολ

[alexandros3]

τελικά η ψυχοδυναμική είναι μια μαλακία δηλαδή;
θυμάμαι ένα φίλο που είχε πει δεν αξίζει να σκεφτομαστε και να αναλύσουμε μια κατασταση γιατι αυριο θα εχουν ξαναλλαξει ολα. οποτε αυτο το diversion το οποιο μας \"ξεκολλαει\" ειναι τελικα το καλυτερο;
επισης (για να παμε και λιγο κοντρα στην βιολογικη προσεγγιση του πραγματος) ειναι σιγουρο οτι η αμυγδαλη αλλαζει σχημα οταν καποιος εχει γινει αγχωδης κτλ? γιατι εχω ακουσει και οτι κατι τετοιο δεν ειναι καθολου σιγουρο ουτε επιβεβαιωμενο.

[keep_walking]

Χαιρομαι που συμφωνουμε πετραν...αλλιως θα μου ελεγε ψαξε βαθυτερα μεσα σου κλπ...αστο καλυτερα λεω γω λολ:)

Οσο ψαχνεις πολλες φορες τοσο χανεις πραγματα...μετρον αριστον:)
Να σαι καλα:)

[keep_walking]

Αλεξανδρε δεν ξερω τι εννοεις με το ψυχοδυναμικη...αλλα ολοι ψαχνουμε τους εαυτους μας.

Αλλα υπαρχουν περιπτωσεις που ξεφευγουμε εντελως απο το μετρο και βυθιζομαστε σε ενα...τιποτα τελικα.

Οσο για το οτι δεν μπορεις να παρατηρησεις τον εαυτοσ ου μαλλον ετσι ειναι...χρειαζεσαι βοηθο και εξωτερικο παρατηρητη πολλες φορες.

Φυσικα δεν ειμαι ειδκος τωρα θα απαντησει ο πετραν..

[alexandros3]

Καλα εσυ keep δεν εισαι ειδικος αλλα η σοφεια σου και η διαύγεια της σκεψης σου με εχουν στειλει αδιαβαστο πολλες φορες :)