Βοήθεια...

[Dulcinea]

Βασικά δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω...Πάντα φορούσα μια μάσκα για να κρύβω τα πρησμένα απο τα δάκρυα μάτια μου και το κατσουφιασμένο πρόσωπο μου...Ωσπού κουράστηκα να παίζω αυτό το θέατρο 24 ώρες το 24ωρο.Στο σπίτι μου τα πράγματα ήταν και είναι πολύ δύσκολα.Και κάποιος έπρεπε να είναι αισιόδοξος και να στηρίζει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένοιας.Ο αδερφός μου ήταν παντα στον κόσμο του(και πόσο τον ζηλέυω γι'αυτό!),ο πατέρας μου εθησμένος στον τζόγο και το αλκοόλ δεν νοιαζόταν για την οικογένοια του(κατα τα λεγώμενα του η μοναδική του οικογένοια είναι η μητέρα του και ο ναρκωμανής αδερφός του),η μητέρα μου τρομέρα εξαντλημένη απ'όλη αυτη την κατάσταση...Εγώ να προσπαθώ να προστατέψω την μικρή μου αφερφούλα...Οι γονείς να κατηγορούν ο ενας τον άλλον σ'εμένα και να περιμένουν να πάρω και θέση!Να μου ζητάν συνεχώς χρήματα (η μητέρα μου για λογαριασμούς,και ο πατέρας μου για να ξεχρεώσει τα χρέη απο τον τζόγο...).Αναρωτιώμουν συνεχώς "γιατί σε 'μένα;""γιατί ο μεγαλύτερος αδερφος μου να ζει την ζωή του κι εγω όχι;").Την απάντηση μου την έδωσαν οι γονέις μου.Εγώ ειμαι σκληρή λένε και αντέχω.Έλα όμως που έπεσαν εξω.Πάντα μου ήταν δύσκολο να ζητήσω βοήθεια.Πριν 7 μήνες λοίπον λύγισα.Άρχισαν οι αυπνίες και οι αρνητικές σκέψεις...Έμενα ξύπνια ως και 48 ώρες.Πήγαινα για δουλειά άυπνη.Δεν ήξερα που να ξεσπάσω και ξέσπαγα στον εαυτό μου.Ένα βράδυ,μέσα στην απελπισία μου,πήρα ενα ξυράφι κι άρχισα να κάνω πληγές στο σώμα μου.Και το συνέχισα για πολλά βράδια ακόμη.Αλλά αυτό δεν μου έφτανε και αποφάσισα να βάλω τέλος στην ζωή μου.Πήρα οτι χάπια ειχα στο συρτάρι μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι...Ώσπου σκέφτηκα την αδερφούλα μου και ξέσπασα σε κλάματα.Πήγα γρήγορα στο μπάνιο και ανάγκασα τον εαυτό μου να κάνει εμετό...Έμεινα μια μέρα στο κρεβάτι και ακολούθησαν και οι παρενέργειες των χαπιών...Η μητέρα μου κατάλαβε οτι κάτι δεν παέι καλά και μου έκλεισε ραντεβού στον ψυχίατρο που δουλεύει.Ξεκίνησα με τα Frysium(τα οποία ο γιατρός μου τα έδωσε με φόβο λόγο του ιστορικού μου) και δεν μου έκαναν τίποτα...Ένα πρώι(την προηγούμενη νύχτα δεν είχα κοιμηθεί καθόλου) ημούν σε απόλυτη σύγχηση και είχα χάσει επαφή με το περιβάλλον μ'εστειλαν εκτάκτως στην κλινική του γιατρού.Μου άλλαξε τα χάπια.Μου έδωσε Efexor και stilnox.Τα πήρα για δυο εβδομάδες χωρίς να δω ιδιαίτερη βελτίωση στην διάθεση αλλα μόνο στον ύπνο.Αποφάσισα να τα σταματήσω και να το παλέψω μόνη μου...Αλλα τίποτα...Ξεκίνησα και πάλι τα υπνωτικά...Ώσπου μου έγιναν αναγκαία...Τελείσα το κουτί και εδώ και τρείς μέρες εχώ τρελαθεί...Κοιμάμοι ελάχιστα και δεν ξεκουράζομαι καθόλου...'Εχω εθιστεί στα υπνωτικά;Έχω χάσει την θέληση για την ζωή...Ο μοναδικός λόγος που είμαι ζωντανή,είναι η αδερφούλα μου...Αυτήν είναι η ιστορία μου πάνω κάτω...Ελπίζω κάποιος να την διαβάσει και πάνω απ'όλα να με καταλάβει...

[Θεοφανία]

Καλημέρα Δουλτσινεα, (!).
Σίγουρα δεν περνάς την πιο εύκολη κατάσταση και στον κόσμο, και εύχομαι κάποια στιγμή να σταματήσεις να βασανίζεσαι, πρώτα από σένα και μετά από την οικογένεια σου.
Πόσο χρονών είσαι?
Σε ρωτάω γιατί απ\' όλα αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω πως εισαι ενηλικη, στηρίζεσαι στα πόδια σου, οπότε θα μπορούσες να μείνεις μόνη σου.
Το πρόβλημα στην οικογενεια σου, δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο και να το θες. Μερικες καταστάσεις είναι καταδικασμένες να διαιωνιστούν. Εσύ πρέπει να αλλάξεις και ο μόνος τρόπος είναι να φύγεις.
Επίσης, διακρίνω μια επιπόλαιη αντιμετώπιση στο θέμα των φαρμάκων. Σου δίνουν, σου κόβουν, εσύ αποφασίζεις να τα κόψεις κλπ.
Κοίτα. Από τη στιγμή που έφτασες σε αυτοτραυματισμό και παραλίγο απόπειρα, εγω στη θέση σου δεν
θα το έπαιζα. Θα πήγαινα σε έναν άλλο γιατρό, (ιδιωτη), και θα επαιρνα μια αγωγή που θα μου πήγαινε και θα μου έδινε ασφαλή χρόνο να σκεφτώ τι θα κάνω από δω και μπρος.

[researcher]

Γεια σου δουλτσινεα!


καλωσορισες!


μια και μοναδικη λυση!

ξεφυγε απο την οικογενεια σου τωρα!

αν θες παρε και την αδελφη σου μαζι και μη τους ξαναδεις ποτε!

αγαπα τους αλλα απο μακρυα!

οχι παρε δωσε!

βρες στηριξη ψυχολογο και εναν δυο ανθρωπους και φυγε απο κοντα τους.. θα σε φανε και δε θα το καταλαβεις!

η ζωη ειναι ωραια μακρυα απο αυτους πιστεψε με!

μην τιμωρεις τον εαυτο σου και τους αλλους

απλα αγνοησε τους η αγαπα τους απο πολυ μακρυα και χωρις καμια σχεση!

πως σου φαινεται η ιδεα???

[Dulcinea]

Γειά σας και σας ευχαριστώ που αφιερώσατε λίγο απο το χρόνο σας για μένα.
Θεοφανία είμαι 23 χρονών.Αλλά αισθάνομαι λες κι είμαι 40...Η κατάσταση με τα χάπια μ\'έχει κουράσει και δεν θέλω να παώ στον ψυχίατρο που έβλεπα γιατί θα μιλήσει στην μητέρα μου και έχει ήδη πολλά στο κεφάλι της...
Researcher είχα ξεκινήσει να ψάχνω για διαμέρισμα,αλλά η μητέρα μου με παρακάλεσε να μείνω.
Να παώ σε ψυχολόγο ή πάλι σε ψυχίατρο;

[soft]

Originally posted by Dulcinea
Η κατάσταση με τα χάπια μ\'έχει κουράσει και δεν θέλω να παώ στον ψυχίατρο που έβλεπα γιατί θα μιλήσει στην μητέρα μου και έχει ήδη πολλά στο κεφάλι της...

Dulcinea εχεις δικιο σ αυτο που λες ,οτι η κατασταση με τα χαπια κουραζει, και κουραζει πολυ, αν δεν ακολουθεις μια αγωγη συγκεκριμενη, η οποια θα ειναι και η καταλληλη για σενα.
Η φαρμακευτικη αγωγη χρειαζεται χρονο
Νομιζω ,οτι δεν ειναι απαραιτητο να πας στο ψυχιατρο της μητερας σου,εισαι ενηλικη να διαλεξεις εναν δικο σου γιατρο,που να του εχεις εμπιστοσυνη,οσο αναφορα την φαρμακευτικη αγωγη που θα σου χoρηγησει,και που θα σου \"εξηγησει\"επισης και αυτο πολυ σημαντικο,και χωρις τον φοβο μην μαθει η μητερα σου κατι και την στεναχωρισεις.
Αυτo σαν μια μικρη αρχη,και μετα παιρνεις σιγα,σιγα και τις υπολοιπες αποφασεις σου

[Bkostas13]

Dulcinea!
Γράφτηκα στο φόρουμ μόνο και μόνο, για να σου απευθύνω το λόγο. Και ξέρεις γιατί; Διότι έχω νιώσει πολύ όμοια. Μου θύμησες καταστάσεις που είχαν παγιωθεί, μου θυμησες εμένα και την οικογένειά μου, κάποτε.
Εγώ τότε σηκώθηκα και έφυγα. Δεν επισκέφτηκα κανέναν ψυχίατρο τότε και ύστερα από χρόνια ακόμα είχα να αντιμετωπίσω τα ίδια προβλήματα, αν και ήμουν μακρυά. Από τότε έχουν περάσει κι άλλα χρόνια. Βρέθηκα σε ψυχίατρο για άσχετο θέμα και τότε μόλις άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το πρόβλημα αυτό των γονιών μου το κουβαλούσα παντού και πάντα, επειδή ήταν και δικό μου πρόβλημα.
Διάβασε ξανά αυτά που σου λένε οι προηγούμενοι τρεις και ακολούθησε τις σοφές συμβουλές τους. Εγώ έχω να προσθέσω μόνο το: πράξε σύντομα! Τις επόμενες 24 ώρες νέο/α ψυχίατρο και μέσα στον επόμενο μήνα νέο σπίτι, νέα όμορφη ζωή.

[runner]

γεια

και γω κουκλα. δεν εισαι μονη. απο οικογενεια λοιπον..επειδη ειμουν η δυνατη...ετσι λεγανε..., επιτελουσ ομωσ μενω μονη. απο το φεβροθαριου. ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΥΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.

τονιζω επισησ πωσ πρεπει να ξεκαθαρισεισ στον ευατο σου ΠΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ. ΜΗΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ

και θα μου πεισ... μα τι η μανα μου θα χρωσταει και γω θα κανω τη ζωη μου??

και γω θα σου απαντησω.... και να θεσ να βοιθησεισ αν δεν εισαι καλα να πασ στη δουλεια..η ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ.. πωσ θα βοηθησεισ????


ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ, να αγαπασ..απο αποσταση. αγαπη ειναι. και προσ τον ευατο σου και προσ τον αλλο.

τι μου λεσ τωρα...μασ φερναν την αστυνομια σπιτι και εχω καλεσει και γω η ιδια δυστυχωσ ...και ποσο ντρεπομαι...με τα ξεφτιλικια των ΑΠΑΙΔΕΥΤΩΝ γονιων.

Ναι, οκ..δεν αμφισβητηται η αγαπη τουσ..και η αγαπη των γονιων και δινουν τη ζωη τουσ κτλ...οκ. ΣΥΜΦΩΝΩ.
ομωσ

φυγε ..ζησε, εισαι νεα, και ζητα βοηθεια, μιλα γιαυτο σε οσουσ θεωρεισ οτι μπορουν να σε στηριξουν

καλη δυναμη κοπελια

[eimaiok]

Η μητέρα σου θέλει βοήθεια αλλά μπορείς να της εξηγήσεις ότι για σένα θα ήταν ποιό καλά να μείνεις μακριά από το σπίτι σου έτσι ώστε να συνέλθεις και να μπορέσεις να τους βοηθήσεις, απλά αγκαλιασε την και πες της οτι θα είσαι εκεί σε ότι και να τύχει, οτι δε θα την εγκαταλέιψεις, να την κάνεις να αισθανθεί σιγουριά.
Θα σε συμβούλευα να πας σε κάποιο ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή και αυτός θα κρίνει αν χρειάζεσαι φαρμακευτική αγωγή έτσι ώστε να σε παραπέμψει σε κάποιο ψυχίατρο μετά. Το να παίρνεις και να αλλάζεις χάπια συνέχεια δεν είναι ότι καλύτερο.

Καλή δύναμη.

[chr1986]

Welcome Dulcinea! Θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους, φύγε από το σπίτι. έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με το πρόβλημα και έτσι δύσκολα θα καλυτερέψεις. Φύγε για σένα και όταν σταθείς γερά στα πόδια σου γύρισε να πάρεις και την αδερφή σου. Η μητέρα σου για μένα \"παίζει το τελευταίο της χαρτί\", σε παρακαλεί να μείνεις κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα και στον οίκτο σου. Αν ήθελε το καλό σου θα ήταν η πρώτη που θα σου έλεγε να φύγεις. Δε λέω ότι το κάνει επειδή θέλει το κακό σου, αλλά επειδή πιστεύει ότι μένοντας εσύ εκεί, θα σωθεί η ίδια, πράγμα που δεν ισχύει καθώς εκείνη έχει ήδη κάνει τις επιλογές της. Φύγε λοιπόν και μη κοιτάξεις πίσω. Και κάτι τελευταίο: μην παίζεις με τις θεραπείες. Η απότομη διακοπή των φαρμάκων προκαλεί υποτροπή, γι\' αυτό να ακολουθείς πιστά τις οδηγίες του ψυχιάτρου. Και όσο για το δίλημμα \"ψυχολόγος ή ψυχίατρος\" κατά τη γνώμη μου ψυχίατρος καθώς προσπάθησες να κάνεις απόπειρα. Καλό κουράγιο και καλή ζωή από εδώ και στο εξής.

[Dulcinea]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας!Πραγματικά με βοηθάτε πολύ!Ξεκινήσα θεραπεία και ειμαί καλύτερα απο την προηγούμενη φορά!Αντιμετώπησα τον φοβό που είχα να ανοίγομαι στους άλλους.Εχώ μια φίλη που είναι πάντα στο πλευρό μου.Βρισκόμαστε κάθε μέρα και μοίραζομαι τους φόβους μου.Και πάντα με ακούει με προσοχή!Κατάλαβα οτι κάτι τέτοιο δεν αντιμετωπίζεται αν είσαι μόνος και δεν το μοιραστείς.Επίσης μίλησα στους γονείς μου,και μόλις άκουσαν οτι ξεκίνησα θεραπεία άλλαξε η αντιμετώπιση τους απάναντι μου.Αυτή τη φορά πιστεύω οτι θα τα καταφέρω!Θέλω να πω σε όλους να μην το βάζουν κάτω και να μιλάνε στους φίλους τους και την οικογένεια τους!Τ\'οτι απαντήσατε στο μήνυμα μου σημαίνει πολλά για \'μένα.Κι ελπίζω σε λίγο καιρό να μπρέσω να πω ΝΙΚΗΣΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

[soft]

Στο ευχομαι ολοψυχα

[chr1986]

Καλή τύχη σε ό,τι και αν κάνεις!