Κοινωνική ζωή

[claire]

μου φαίνεται ο ονειροπλασμένος άκουσε τη συμβουλή μου, έκλεισε το πισί και άρχισε το διάβασμα! :P

[chr1986]

Με τους φίλους γενικά δεν έχω πρόβλημα.. Μπορώ να πω ότι μου έχουν σταθεί περισσότερο από τους γονείς μου και έχουν σεβαστεί όταν δε θέλω να μιλήσω και κατεβάζω ρολά, δε με παρεξηγούν. Σε αυτό νιώθω τυχερή μέσα στην ατυχία μου. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι όλο και λιγότερο σηκώνω τα τηλέφωνα και απαντάω στο κουδούνι του σπιτιού μου παρά μόνο όταν είμαι καλά ή τους παίρνω μετά από ημέρες αν είμαι εντελώς χάλια. Απλά νιώθω ότι έτσι όπως τους συμπεριφέρομαι θα με εγκαταλείψουν κάποια στιγμή, και θα έχουν δίκιο...

[Paolo_1]

Το θέμα φίλοι είναι μια πονεμένη ιστορία για πολλούς.Προσωπικά πιστεύω ότι οι μόνο οι παιδικοί είναι οι πραγματικοί μας φίλοι.Ότι άτομα και να γνωρίσεις μετά είναι απλώς γνωστοί.Θα βγεις μαζί τους,θα πιεις,θα λέτε τις μλκίες σας,αλλά μέχρι εκεί.Βέβαια όταν μπαίνουνε μέσα σχέσεις,δουλειές κλπ.,ευτυχώς ή δυστυχώς οι φίλοι και οι γνωστοί γίνονται τρίτη ή τέταρτη προτεραιότητα για όλους.Έχω γράψει και παλιότερα ότι θα θυσίαζα όλους τους γνωστούς μου για χάρη μιας σχέσης που θα με γέμιζε απόλυτα.Εξάλλου όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει \'τα αισθηματικά να πηγαίνουν καλά και ποιος τους γμάει τους φίλους/γνωστούς\'.

[Lou!]

Originally posted by Paolo_1
Βέβαια όταν μπαίνουνε μέσα σχέσεις,δουλειές κλπ.,ευτυχώς ή δυστυχώς οι φίλοι και οι γνωστοί γίνονται τρίτη ή τέταρτη προτεραιότητα για όλους.Έχω γράψει και παλιότερα ότι θα θυσίαζα όλους τους γνωστούς μου για χάρη μιας σχέσης που θα με γέμιζε απόλυτα.Εξάλλου όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει \'τα αισθηματικά να πηγαίνουν καλά και ποιος τους γμάει τους φίλους/γνωστούς\'.

αυτό μπορεί να είναι η δική σου προσωπική εκτίμηση. επίσης μπορεί να συμβαίνει σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, δεν γνωρίζω, δεν είμαι η στατιστική υπηρεσία. Αλλά όσον αφορά το \"όλους\" διαφωνώ. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία στη φιλία. μου έρχεται στο μυαλό μια περίπτωση που πιστεύω ότι έχει νοιαστεί περισσότερο για τις φίλες της από ότι για τον άντρα της. η ένας γνωστός μου που για σχέσεις δεν ασχολείτο ιδιαίτερα, αλλά είχε 2 φίλους που τους είχε σε πολύ σημαντική θέση στη ζωή του.

[krino]

Πωλ δεν ξερω τι σοι εμπειριες ειχες και εχεις,
εγω εδω και χρονια εχω μια πενταδα φιλων, οι οποιοι οποτεδηποτε ειχα ζορια,
ηταν διπλα μου ακομα και με ενα τηλεφωνο, ομοιως και εγω για αυτους.

Εχω δωσει και εχω παρει αντιστοιχα, και αν θες σαν τους φιλους μου δεν βαζω κανενα.

[keep_walking]

Το θέμα φίλοι είναι μια πονεμένη ιστορία για πολλούς.Προσωπικά πιστεύω ότι οι μόνο οι παιδικοί είναι οι πραγματικοί μας φίλοι.Ότι άτομα και να γνωρίσεις μετά είναι απλώς γνωστοί.Θα βγεις μαζί τους,θα πιεις,θα λέτε τις μλκίες σας,αλλά μέχρι εκεί.Βέβαια όταν μπαίνουνε μέσα σχέσεις,δουλειές κλπ.,ευτυχώς ή δυστυχώς οι φίλοι και οι γνωστοί γίνονται τρίτη ή τέταρτη προτεραιότητα για όλους.Έχω γράψει και παλιότερα ότι θα θυσίαζα όλους τους γνωστούς μου για χάρη μιας σχέσης που θα με γέμιζε απόλυτα.Εξάλλου όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει \'τα αισθηματικά να πηγαίνουν καλά και ποιος τους γμάει τους φίλους/γνωστούς\'.

Εαν θετεις σωστες προτεραιοτητες μπορεις να τα εχεις ολα...δεν τιθεται θεμα ανταγωνιστικοτητας , αλλα φυσικα ολα εχουν καποιο μετρο.
Να πω ενα παραδειγμα δεν μπορεις να εχεις οικογενεια και να εισαι συνεχεια χαχαχουχα με τους κολλητους σου επειδη περνας καλα.
Πρεπει να εχεις τις καταλληλες ισορροπιες.

[Θεοφανία]

Originally posted by lucifer

Originally posted by Paolo_1
Βέβαια όταν μπαίνουνε μέσα σχέσεις,δουλειές κλπ.,ευτυχώς ή δυστυχώς οι φίλοι και οι γνωστοί γίνονται τρίτη ή τέταρτη προτεραιότητα για όλους.Έχω γράψει και παλιότερα ότι θα θυσίαζα όλους τους γνωστούς μου για χάρη μιας σχέσης που θα με γέμιζε απόλυτα.Εξάλλου όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει \'τα αισθηματικά να πηγαίνουν καλά και ποιος τους γμάει τους φίλους/γνωστούς\'.

αυτό μπορεί να είναι η δική σου προσωπική εκτίμηση. επίσης μπορεί να συμβαίνει σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, δεν γνωρίζω, δεν είμαι η στατιστική υπηρεσία. Αλλά όσον αφορά το \"όλους\" διαφωνώ. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία στη φιλία. μου έρχεται στο μυαλό μια περίπτωση που πιστεύω ότι έχει νοιαστεί περισσότερο για τις φίλες της από ότι για τον άντρα της. η ένας γνωστός μου που για σχέσεις δεν ασχολείτο ιδιαίτερα, αλλά είχε 2 φίλους που τους είχε σε πολύ σημαντική θέση στη ζωή του.

Συμφωνώ απόλυτα αλλά νομίζω πως την έχουμε κάνει δεκαδες φορές αυτή τη συζήτηση και δεν βγαίνει άκρη.
Ακριβώς πριν από λίγο μιλούσα με μια θεία μου στο τηλ και επειδή ξέρει πως περνάω ένα ζόρι τελευταία, μου λέει, \"μη στεναχωριέσαι\". Αυτόματα, αυτό που μου βγήκε ήταν \"σιγά μη στεναχωρηθώ, έχω τους φίλους μου\".

Για μένα η φιλία είναι η ιερότερη σχέση γιατί είναι μόνο επιλογή.
Οι σχέσεις που έχω χτίσει είναι απ τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου.
Τεσπα.
Βινς, δεν νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί με ανθρωποδιώκτη.
Επειδή σε παρακολουθώ καιρό, λόγω της παρουσίας σου εδώ μέσα, διακρίνω έναν άνθρωπο που μονίμως βγάζει ένα παράπονο/νεύρα για την αρρώστια του.
Δεν σε κατηγορώ φυσικά, ούτε είμαι σε θέση να σε κρίνω, όμως, πρέπει κατά τη γνώμη μου να το αφήσεις πίσω αυτό και να ζησεις τη ζωή σου.
Όποιος σε γουστάρει θα σε γουστάρει γι\' αυτό που είσαι. Μη κλείνεσαι, βγες, κοινωνικοποιήσου. Έχεις πολλά να πεις και να δώσεις, είναι κρίμα να χαραμίζεσαι μιζεριάζοντας.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα σε εκτιμήσουν/αγαπήσουν/ακούσουν.
Είναι κρίμα να χάνεις όμορφες στιγμές από φόβο μη σε απορρίψουν λόγο της ασθένειας.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που μπορεί να σε στιγματίσουν για την πιο μικρή μαλακία, πόσο μάλλον από μια ψυχική ασθένεια, αλλά αυτοί δεν σου χρειάζονται, θα τους απορρίψεις εσύ.

ΥΓ. Και μη νευριάζεις τις γυναίκες, (για το καλό σου:)

[keep_walking]

ΥΓ. Και μη νευριάζεις τις γυναίκες, (για το καλό σου:)

Epic battles lol

[Oneiroplasmenos]

Originally posted by claire

Originally posted by Oneiroplasmenos
Καλή σκέψη το διάβασμα. Όντως θέλει προσπάθεια όπως λες και αν περάσει κάποιος καιρός και απέχεις δύσκουλα τα πράγματα.. σε ξεχνάνε εύκολα μετά.

γενικά οι φιλίες θέλουν πολύ δουλειά για να διατηρηθούν, είναι σαν τα φυτά, αν δεν τα ποτίσεις θα μαραθούν! και ο κόσμος σε ξεχνάει, γιατί όλοι έχουν τα προβληματά τους, τις σχέσεις τους...εε... δεν θέλει και πολύ.

μπορείς όμως να κάνεις πράγματα και να γνωρίζεις και καινούριο κόσμο. πχ αν πας σε μια ομάδα που κάνει εκδρομές, ή να γραφτείς εθελοντής κάπου, ή να αρχίσεις γίογκα-ζωγραφική κτλ κτλ.
γενικά υπάρχει έκει έξω κόσμος που θέλει να κάνει νέους φίλους, απλά πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο πλαίσιο.

δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και όλα εντελώς μαύρα! :D

Πιστεύω ότι έχω κάνει πολλές λάθος επιλογές στη ζωή μου με το θέμα φιλίας, έχω κάνει και κάποιες σωστές αλλά δεν έτυχε να κρατήσω μια συχνή επικοινωνία. Η ζωή μου τα τελευταία χρόνια είναι δουλειά, έξω με την κοπέλα μου και σπίτι τον υπόλοιπο χρόνο. Υπάρχουν στιγμές που βαριέσαι τα μούτρα του άλλου, το ίδιο και από την άλλη μεριά. Η καθημερινότητα σκοτώνει τον έρωτα, και αν δεν έχεις φίλους/ παρέες να ξεδώσεις/ να αλλάξεις παραστάσεις δεν είναι απίθανο να βρεθείς μια μέρα μόνος στα κρύα του λουτρού.
Λες πως δεν είναι όλα μαύρα. Αλήθεια, πόσοι, όσες φορές κάνουν ανασκόπηση στη ζωή τους, βρίσκουν πως τα έχουν κάνει όλα όπως τα ήθελαν. Αναρωτιέμαι γιατί έχω μια τάση να αναπολώ τα \"μαύρα\" της ζωή μου πιο εύκολα από ότι τα καλά. Ανθρώπινη φύση. Οι ανάγκες που μπόρεσα να καλύψω, με όσους (και κυρίως με όσες) μπόρεσα δεν μου έδωσαν κάτι παραπάνω από μια προσωρινή ευχαρίστηση... Πάντα θα υπάρχει αυτό που δεν έγινε, είτε αυτό είναι ένα ονειρεμένο πάρτυ με παρέα (που λέει ο λόγος) είτε οι έρωτες που δεν κάτσανε.

[Oneiroplasmenos]

Originally posted by Θεοφανία
Βινς, δεν νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί με ανθρωποδιώκτη.
Επειδή σε παρακολουθώ καιρό, λόγω της παρουσίας σου εδώ μέσα, διακρίνω έναν άνθρωπο που μονίμως βγάζει ένα παράπονο/νεύρα για την αρρώστια του.
Δεν σε κατηγορώ φυσικά, ούτε είμαι σε θέση να σε κρίνω, όμως, πρέπει κατά τη γνώμη μου να το αφήσεις πίσω αυτό και να ζησεις τη ζωή σου.
Όποιος σε γουστάρει θα σε γουστάρει γι\' αυτό που είσαι. Μη κλείνεσαι, βγες, κοινωνικοποιήσου. Έχεις πολλά να πεις και να δώσεις, είναι κρίμα να χαραμίζεσαι μιζεριάζοντας.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα σε εκτιμήσουν/αγαπήσουν/ακούσουν.
Είναι κρίμα να χάνεις όμορφες στιγμές από φόβο μη σε απορρίψουν λόγο της ασθένειας.
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που μπορεί να σε στιγματίσουν για την πιο μικρή μαλακία, πόσο μάλλον από μια ψυχική ασθένεια, αλλά αυτοί δεν σου χρειάζονται, θα τους απορρίψεις εσύ.

ΥΓ. Και μη νευριάζεις τις γυναίκες, (για το καλό σου:)

Όπως είπα έχω την τάση να συγκρατώ ευκολότερα τα μαύρα. Και από γκρίνια ναι άλλο τίποτα, την έχω βαρεθεί και σε πληροφορώ πως άκουσα πολύ γκρίνια από άλλους ανθρώπους στο περιβάλλον μου προτού άρχισα να την εκδηλώνω και εγώ.

Λες να μην νευριάζω τις γυναίκες :) κοίτα για μένα ζωή χωρίς γυναίκα είναι άδεια ζωή γι\'αυτό φροντίζω, όσο μπορώ βέβαια, να μην μου λείπει η γυναικεία συντροφιά. Δεν μπορώ να πω πως μου έχει λείψει τόσο πολύ το σεξ στη ζωή μου, αλλά πανάθεμα με κι αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό.. Ξέρεις πολλές φορές είναι και πως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα..

[Θεοφανία]

Δυστυχώς το σεξ, (τουλάχιστον όσον αφορά εμένα), δεν μπορεί να μας κλείσει συναισθηματικές τρύπες.
Δεν το συζητώ πως είναι απαραίτητο, αλλά θεωρώ την επικοινωνία πολύ πιο σημαντική σε μια σχέση.
Βέβαια, το θέμα δεν το άνοιξες για τις προσωπικές σου σχέσεις, αλλά για τις φιλικές.
Θεωρώ λοιπόν πως πρέπει να το παλέψεις περισσότερο. Άσε που πιστεύω πως σε ελάχιστες γυναίκες αρέσει να κολλάει ο άντρας πάνω τους και να μην έχει δικά του ενδιαφέροντα/φίλους/ζωή.
Μπορεί να την πνίξεις έτσι.

[Konstantinoss]

Originally posted by Oneiroplasmenos
Έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να δικαιολογήσω τα πάντα για το είδος της ζωής που ζω με βάση την ψυχική μου ασθένεια. Όμως θα ένιωθα περισσότερο μίζερος έτσι, θα ένιωθα πως γεννήθηκα με σκοπό να υποφέρω στη ζωή περισσότερο από ότι ο μέσος άνθρωπος. Τις λίγες φορές που βγαίνω με παρέα αισθάνομαι καλύτερα γιατί δεν σκέφτομαι, όπως κάνω όταν κάθομαι σπίτι μόνος μου. Αλλά κάθομαι και ακούω συνήθως, δεν λέω πολλά, μερικές φορές είμαι και στην κοσμάρα μου και δεν συμμετέχω. Σκέφτομαι πως το κοινωνικό iq μου είναι μηδέν. Με τις γυναίκες τα πάω κάπως καλύτερα, αλλά αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να απομονώνομαι από τον υπόλοιπο κόσμο με την σχέση που θα μου τύχει, έτσι η σχέση αναπόφευκτα καταντάει μίζερη, από μένα σε ένα βαθμό που δεν έχω καμία ικανότητα να δείξω τους πολλούς γνωστούς μου, τους φίλους, την κοινωνική ζωή, την ικανότητα να επιβιώσω και γω όπως προσπαθούν άλλωστε όλοι. Σκέφτομαι ακόμα πως μάλλον ο μόνος λόγος που δεν έχω κάνει κάποια απόπειρα είναι οι γονείς που έχω και δείχνουν κάποια αγάπη. Καθότι αυτό όπως είπα έχει να κάνει με το πως αισθάνομαι/σκέφτομαι. Υπήρχε πολύ συχνά ένα αίσθημα σαν να υποφέρω, όχι ότι δεν έχω περάσει και δυσάρεστες καταστάσεις.
Η ζωή μου τις περισσότερες φορές είναι μια απέραντη πλήξη, όχι ότι δεν υπάρχουν πράγματα να κάνει κανείς, αλλά επειδή οι υπόλοιποι άνθρωποι μου έχουν αποδείξει ότι μου αξίζει η απομόνωση, με το να μην ενδιαφέρεται σχεδόν κανένας να κρατήσει μια επαφή μαζί μου.

Πλήξη λοιπόν και κάποιες φορές θλίψη, τις ημέρες που είμαι cool. Γιατί τις υπόλοιπες υπάρχει το άλλο είδος ζωής που με κάνει να υποφέρω. Οι εμμονές, κάποιος θυμός, παρανοϊκές ιδέες, δυσκολία να συναναστραφώ και να μην νιώθω ενοχλημένος με το παραμικρό, κάποια στιγμή μάλιστα σκεφτόμουν να αρχίσω να δαγκώνω τον κάθε περίεργο που θα με κοιτάει επίμονα στον δρόμο.

Σκέφτομαι πόσο άλλαξα ρε γαμώτο, μικρός ήμουν τόσο καλόψυχος, ήθελα να βγάλω λεφτά και να βοηθήσω τους φτωχούς, να κάνω πράγματα με τους καλούς φίλους που είχα, πλέον το μόνο που βλέπω όλο και περισσότερο είναι την ανικανότητα μου να κάνω τα όσα ήθελα, και την πραγματικότητα που δεν είναι τόσο ωραία όσο στις οθόνες.

Είμαι πολύ απαισιόδοξος σήμερα, γύρισα σπίτι και είπα... άλλο ένα βράδυ που θα περάσω μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου.
:D

Είναι πραγματικά λυπηρό που όλοι μας νιώθουμε μοναξιά πολλές φορές κ μας φέρνει σε τέτοιο σημείο, ότι δεν έχουν κοινωνικές συναναστροφές ή οτι απλα όλοι μας προσπερνούν κ δεν μας εκτιμούν ίσως όσο θα θέλαμε, τό χω νιώσει κ εγώ, όσο πιο μικροί είμασταν τόσο καλύτερα, παρέες, φίλοι πολλοί και ανεμελιά, πλέον άλλοι παντρεμένοι, άλλοι χαμένοι κ εμείς μόνοι, να κάνουμε μια σχέση κ να ξεγελιόμαστε, να χωρίζουμε κ να μένουμε πάλι μόνοι, πλέον να σου πώ κ γώ υπάρχουν πολλά ΣΚυριακα που δεν έχω με ποιο να βγώ γιατι άλλοι έχουν οικογένεια ή με άλλους χάθηκα, είναι χαζό ρε γαμώτο να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι μόνοι κ να μή μπορούν να αναπτύξουν μεταξύ τους φιλίες, το ποιό όμορφο πράγμα για μενα, γιατί δεν κάνουμε ενα τοπικ για γνωριμίες μελών, λέμε τα εσώψυχα μας εδω μέσα κ η ανταπόκριση είναι αξιοθαύμαστη, γιατι να μη τα λέμε κ απο κοντά δλδ? Εγω πάντως για όποιον είναι Θεσ/νίκη ειμαι διαθέσιμος για καφεδάκι όποτε θέλει!

[Paolo_1]

Originally posted by Θεοφανία
Δυστυχώς το σεξ, (τουλάχιστον όσον αφορά εμένα), δεν μπορεί να μας κλείσει συναισθηματικές τρύπες.
Δεν το συζητώ πως είναι απαραίτητο, αλλά θεωρώ την επικοινωνία πολύ πιο σημαντική σε μια σχέση.

Ναι αλλα αν είσαι στερημένος για κάποιο αρκετό διάστημα και στο θέμα έρωτας/σεξ,τότε είναι δυνατόν να βάζεις πιο πάνω τη φιλία;Μπορεί να βρεθείς στο σημείο όλοι οι γνωστοί σου να έχουν την σχέση τους,και κατά συνέπεια σεξ,κι εσύ όχι.Ενδόμυχα δεν θα τους ζηλεύεις και δε θα σε πειράζει η χαρά τους;Εγώ τουλάχιστον έτσι θα ένιωθα.Και σωστά ο θεματοθέτης λεέι πως χωρίς σύντροφο η ζωή είναι κενή.Ό,τι και να λέμε,τον σύντροφο του εύκολα δεν τον θυσιάζει κανεις.Και πώς να θυσιάσει κάποιος δηλαδή το σεξ,τα χάδια,τα φιλιά,τη συντροφιά κλπ;Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό απ\'αυτά;Δε λέω ότι είναι σωστό να απομονώνεται κάποιος μέσα σε μια σχέση,αλλά αυτό γίνεται πολλές φορές και χωρίς να το καταλάβεις.Αρχίζεις να μην βγαίνεις με κανέναν άλλο,μένεις πιο πολύ μέσα και σιγά σιγά συνειδητοποιείς ότι έχεις να βγεις με τους παλιούς σου κολλητούς κανα χρόνο.Έτσι αφού σου έχει μείνει μόνο ο σύντροφός σου δεν είναι δυνατόν να τον αφήσεις να φύγει εύκολα.

[Koproskylo]

γιατί δεν κάνουμε ενα τοπικ για γνωριμίες μελών, λέμε τα εσώψυχα μας εδω μέσα κ η ανταπόκριση
είναι αξιοθαύμαστη, γιατι να μη τα λέμε κ απο κοντά δλδ? Εγω πάντως για όποιον είναι Θεσ/νίκη ειμαι διαθέσιμος για καφεδάκι όποτε θέλει!

Να ρε ονειροπαρμενος, λυσεις υπαρχουν. Εσυ εχεις μπει στο τελμα (και βολευτηκες κιολα).

[Oneiroplasmenos]

Originally posted by Koproskylo

γιατί δεν κάνουμε ενα τοπικ για γνωριμίες μελών, λέμε τα εσώψυχα μας εδω μέσα κ η ανταπόκριση
είναι αξιοθαύμαστη, γιατι να μη τα λέμε κ απο κοντά δλδ? Εγω πάντως για όποιον είναι Θεσ/νίκη ειμαι διαθέσιμος για καφεδάκι όποτε θέλει!

Να ρε ονειροπαρμενος, λυσεις υπαρχουν. Εσυ εχεις μπει στο τελμα (και βολευτηκες κιολα).

Γεια σου. Θες να μας μιλήσεις πρώτα για σενα; Ετσι γινεται συνήθως οταν κάνουμε εγγραφή σε ένα φορουμ, λεμε και δυο κουβέντες για τον εαυτό μας προτού μιλήσουμε για τα προβλήματα των υπολοίπων ανθρώπων.
Τώρα όσον αφορά το θέμα αυτό που ποσταρα και την απάντηση σου, ναι λύσεις υπάρχουν. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς πως έχω μπει στο τέλμα και οτι βολεύτηκα κιολας. Θέλεις να μας το εξηγήσεις ή σου είναι πολύ δύσκολο?