απότομη και εκδικητική(?) συμπεριφορά

[RainAndWind]

χαχα,καλά είναι και στη Μεσοποταμία τώρα που το σκέφτομαι.

Μακριά κι αγαπημένοι,το έχεις ακουστά chris;Ιδανική συνταγή,παλεύω να την στρώσω,είμαι σε καλό δρόμο πιστεύω.:D
Το παράπονο υπάρχει όσο υπάρχει η ενασχόληση μαζί του,πέρνα στο παρασύνθημα chris,μάθε να το τουμπάρεις.Όλοι στην προσπάθεια είμαστε,αλλά αξίζει τον κόπο,τι λες;:)

[Φωτεινη!]

Originally posted by chr1986
Καλημέρα σε όλους! Εδώ και καιρό με την ψυχοθεραπεία θυμάμαι περιστατικά από τη ζωή μου που με στενοχώρησαν αλλά δεν είχα κάνει τίποτα τότε. Το όλο θέμα αφορά τους γονείς μου. Συγκεκριμένα, σήμερα ήμουν στο μαγαζί του πατέρα μου και μου ζήτησε να πάω να του πάρω κάτι σε μακρινό σημείο της πόλης, δηλαδή έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητο. Μου το είπε αρκετές φορές και όταν αρνήθηκα στράβωσε. Δεν ήταν η χάρη αυτή καθεαυτή που δεν ήθελα να κάνω, είμαι φιλότιμη και πρόθυμη να εξυπηρετήσω σαν χαρακτήρας. Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει) και ο πατέρας μου που δυσανασχέτησε να πάει στο ΤΕΒΕ λίγο πριν μπω για επέμβαση για ένα χαρτί και έκανε ολόκληρο θέμα. Δεν ξέρω, νιώθω απίστευτη πικρία και μου βγαίνει στο καθετί. Ok, θα εξυπηρετήσω σε κάποια πράγματα που δε μπορούν μόνοι τους αλλά βαρέθηκα να είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές. Δεν είμαι 10, είμαι 24 που να πάρει. Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως φέρομαι ανώριμα...

κι εγω μια απο τα ιδια..
σημερα με φρικαρε παλι η μανα μου με τις απαιτησεις της.
Οταν δεν ενεδωσα με εψαχνε ολο το απογευμα για να μου κανει επιθεση και οταν της ηρθε η αντεπιθεση!!! το εριξε στα κλαμματα και τον ψυχολογικο εκβιασμό..μολις αρχισα να νιωθω ενοχες,αποφασισα οτι δεν θα περασω αλλο ενα βραδυ χαλια γιατι δεν μπορεσα να την εξυπηρετησω...

Δεν μου αρεσουν οι καυγαδες και δυστυχως για να αλλαξει μια παγιωμενη κατασταση απαιτουνται καποιες εσωτερικες μαχες..

[chr1986]

Τι να πω ρε παιδιά, δεν ξέρω.. claire, δεν ξέρω εάν έτσι αντιδρούν σε φάσεις κρίσεων. Γενικά σαν παιδί δεν είχα δημιουργήσει προβλήματα ούτε με τη συμπεριφορά μου ούτε με την υγεία μου. Απλά πίστευα ότι όταν θα έρθει η δύσκολη στιγμή (που ήρθε) θα ήταν δίπλα μου και ήταν μεγάλο χαστούκι η συμπεριφορά τους. Ένιωσα μόνη, σαν να μην είχα κάποιον άνθρωπο δικό μου δίπλα μου. Να φανταστείτε, ο πατέρας μου μόλις βγήκα από το χειρουργείο έφυγε γιατί ήταν κουρασμένος λέει, ενώ ο γιατρός μου κάθησε μέχρι τις 9 το βράδυ μήπως χρειαστώ κάτι ενώ δεν είχε άλλους ασθενείς σε αυτήν την κλινική.. Lucifer, και εγώ το δεύτερο μου βγαίνει να κάνω. Μόνο που ενοχοποιούμαι γμτ.. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που μου επισημαίνει συχνά και ο θεραπευτής μου. Το παιχνίδι των ενοχών το έχουν δουλέψει πολύ καλά μέσα μου και ξέρουν πότε να ρίξουν τα χαρτί των τύψεων.. Θέλω να πάρω το πτυχίο μου και να φύγω παιδιά, με έχουν απογοητεύσει πολύ...:(

[claire]

Originally posted by soft

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

[claire]

chr1986 να κάνεις ό,τι σου βγαίνει ρε παιδί, απλά μην νιώθεις μετά ενοχές.
εγώ είμαι πιο θετική προς τους γονείς σου, γιατί κάνω προβολή των δικών μου βιωμάτων στην κατάσταση.
(όπως είπε και η λούσιφερ)

δεν είναι υποχρεωτικό να φέρεσαι κάπως μόνο και μόνο επειδή είναι οι γονείς σου. προφανώς ο σεβασμός κερδίζεται ακόμα και σε αυτές τις σχέσεις!

[soft]

Originally posted by claire

Originally posted by soft

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

[arktos]

είτε στην ελλάδα, είτε στην σουηδία, είτε στην μαγαδασκάρη αυτό που πιστεύω είναι πως οι γονείς στις δύσκολες ώρες που περνάει το παιδί τους ( αυτές που μπορούν να διακρίνουν δηλαδή, όπως στο παράδειγμα εδώ - χερουργείο-νοσοκομείο ) παραστέκονται με όλο τους το είναι.
το ίδιο κάνουν και τα παιδιά τους.

[chr1986]

Καταλαβαίνω πως ο καθένας περιμένει διαφορετικά πράγματα από τους γονείς του. Πιστεύω πως όταν έρχεται μια δύσκολη στιγμή και βλέπεις μία τάδε συμπεριφορά σκέφτεσαι και εσύ πως θα αντιδρούσες ανάλογα.. Και εγώ βρε παιδιά δε θα μπορούσα να είμαι τόσο ψυχρή.. Η νοσηλεία μου ήταν 1 μέρα!!Συμφωνώ απόλυτα με arktos. Έτσι είναι claire, απλά δυσκολεύομαι να βάλω όρια. Τους είχα μάθει να τους γίνονται όλες οι δουλειές και τώρα τους κακοφαίνεται.. Παλεύω να βάλω ΄΄ορια εδώ και καιρό αλλά δεν τα καταφέρνω..:(

[researcher]

το να βαλεις ορια δεν ειναι ευκολη υποθεση

ουτε και για μενα ειναι

ξεκινα με το να παρατηρεις απλως τα πραγματα που σε ενοχλουν

εμενα αυτο με βοηθα

π.χ. σου λεει καποιος πηγαινε παρε μου τωρα αυτο

εσυ παρατηρεις πως σε ενοχλει

δευτερη φαση το εκφραζεις

π.χ. με ενοχλει που πηγαινω ολο εγω. Προτεινω να γινει αυτο.θα παω μεν τωρα αλλα λαβετε υπ οψιν πως αυτο με ενοχλει πολυ. και το θεωρω αδικο.

τριτη φαση

με ανοχλει που πηγαινω ολο εγω και το εχω πει αρκετες φορες. Δεν βλεπω να εχει γινει σεβαστο κατι που το θεωρω αδικο. Δεν θα παω σημερα εγω.


απλα οταν θυμωνουμε

λογω του θυμου

π.χ δεν πηγαινουμε

μετα ερχονται τυψεις

οι αλλοι το μυριζονται εμεις μετανιωνουμε και φτου κι απο την αρχη

οταν ομως κατσεις να αφουγκραστεις τι πραγματικα και αντικειμενικα ειναι ενοχλητικο και αδικο τοτε θα μπορεσεις να βαλεις πιο αληθινα ορια . οχι μια και εξω

τουλαχιστον ετσι λειτουργησε στη δικη μου εμπειρεια

[Sofia]

Originally posted by chr1986
Καταλαβαίνω πως ο καθένας περιμένει διαφορετικά πράγματα από τους γονείς του. ..........απλά δυσκολεύομαι να βάλω όρια. Τους είχα μάθει να τους γίνονται όλες οι δουλειές και τώρα τους κακοφαίνεται.. Παλεύω να βάλω ΄΄ορια εδώ και καιρό αλλά δεν τα καταφέρνω..:(

Πολλες φορες εχουμε στο μυαλο κ στην ψυχη μας, τους κοντινους μας ανθρωπους με μια εικονα που δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα. Εξειδανικευμενους. Δλδ με τις προκατ αντιληψεις πώς οι γονεις μας αγαπουν, μας στεκονται, μας αγαπουν περισσοτερο απο οποιον αλλον στον κοσμο κλπ.

Ετσι θα πρεπε να ειναι. Αλλα καθημερινα βλεπουμε οτι αυτο μπορει να μην ισχυει. Παρολα αυτα, η απογοητευση για οποιον νιωθει καποιου ειδους απορριψη ή απομακρυνση απο το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωνει δεν μπορει παρα να ειναι μεγαλη.

Και η αποδοχη μιας πιο ρεαλιστικης εικονας των γονιων, πιο κοντινης στην πραγματικοτητα μπορει να παρει πολυ καιρο. κ να ναι δυσπεπτη. Παρολα αυτα, μπορει να μας δωσει εναυσμα, να αναζητησουμε την αγαπη κ την αποδοχη που ψαχνουμε, απο ανθρωπους που εχουν τα αποθεματα κ μπορουν να μας την προσφερουν αβιαστα.

Καλη δυναμη στις οποιες συνειδητοποιησεις:)

[RainAndWind]

Θα συμφωνήσω με τη Σοφία.Πολύ σωστός κατά την προσωπική μου άποψη ο τρόπος που άγγιξε τον πυρήνα του ζητήματος.

Σκέψου τι αισθήματα γεννώνται από τις προσδοκίες σου από τους γονείς σου,που καθορίζονται από την ανάλογη πεποίθηση πως ένας γονιός πρέπει πάντα να είναι στο πλάι του παιδιού του.Τι συμβαίνει λοιπόν όταν σε αυτόν τον κανόνα/πεποίθηση οι γονείς της chris δεν ανταποκρίνονται;
Kάθε φορά που οι γονείς της chris παραβαίνουν αυτή την πεποίθηση,εσένα σου γεννιούνται αισθήματα πικρίας,θυμού,απογοήτευσης και αποθάρρυνσης,καθώς και μία επιθυμία αντεκδίκησης(να αντιγυρίσω την αδικία που μου έγινε).

Ας υποθέσουμε πως παύεις να περιμένεις από τους γονείς σου να είναι εκεί όταν τους έχεις ανάγκη.Τι φοβερό πιστεύεις πως θα σου συμβεί;Μήπως θα κινητοποιόσουν για την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης σου από κάποια άλλη πηγή,που επιπρόσθετα δε θα κουβαλούσε όλο αυτό το φορτίο από το παρελθόν;

Eπίσης αναρωτήσου γιατί εσύ έμεινες το βράδυ στο πλάι του πατέρα σου.Τι απαιτήσεις γεννά η οποιαδήποτε θυσία μας;Tι σε παρακίνησε να μείνεις,ενώ δεν έμεινε εκείνος αντίστοιχα;Έκανες δηλαδή κάποιο σκόντο λόγω του ότι είναι γονιός σου,που δεν θα έκανες τις ανάλογες εκπτώσεις σε κάποιο φιλικό πχ άτομο;Λίγα ερωτήματα προς σκέψη.;)

[claire]

Originally posted by soft

Originally posted by claire

Originally posted by soft

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

σοφτ, η πρώτη μου απάντηση ήταν προς την κρις. μετά απάντησα σε σένα, που σχολίασες για τι θέλει και τι δεν θέλει κάποιος.
πάντα σε κάθε θέμα θα υπάρξουν και ποστ πιο γενικά, όπως ήταν και το δικό σου. οπότε μην μου τραβάς το αυτί που δεν μίλαω σε κάθε ποστ μου για τους γονείς της κρις.

[chr1986]

Sofia, ακριβώς την ίδια άποψη έχει ο ψυχοθεραπευτής μου. Όντως, φτιάχνουμε την εικόνα που μας βολεύει για τους δικούς μας ανθρώπους και μετά όταν διαπιστώνουμε ότι δεν είναι έτσι πονάμε...:( Ίσως βέβαια να ήταν ένα μάθημα για μένα που το πήρα σχετικά νωρίς, να μην περιμένω ανταπόδοση και στήριξη από εκείνους..RainAndWind, έμεινα το βράδυ κοντά σε εκείνον γιατί ήθελα να τον περιποιηθώ και γιατί ήξερα ότι σε ανάλογη περίπτωση θα ήθελα να έχω κάποιον άνθρωπο δίπλα μου. Δεν ξέρω, ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις (θέματα υγείας) με πιάνει το \"πατριωτικό\" μου και σκίζομαι για τους άλλους.

[soft]

Originally posted by claire

Originally posted by soft

Originally posted by claire

Originally posted by soft

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

σοφτ, η πρώτη μου απάντηση ήταν προς την κρις. μετά απάντησα σε σένα, που σχολίασες για τι θέλει και τι δεν θέλει κάποιος.
πάντα σε κάθε θέμα θα υπάρξουν και ποστ πιο γενικά, όπως ήταν και το δικό σου. οπότε μην μου τραβάς το αυτί που δεν μίλαω σε κάθε ποστ μου για τους γονείς της κρις.

H απαντηση μου ηταν ειρωνικη
Ως προς την απαντηση σου στην chr
Καιρος να διαβαζουμε τι ακριβως,θελει να πει,και τι ακριβως καταθετει ο αλλος για ενα προβλημα που τον πληγωνει, τον ποναει, και τον δυσχερενει λιγο ως πολυ στην πορεια του.
Για μενα λοιπον ειναι αυτονοητο αυτο που ειπε οτι θα ηθελε τους γονεις διπλα της,και οχι καποια αποκλειστικη
Οσο καλη και να ειναι μια αποκλειστικη σε τεχνικες αναπνοες,σαν τις πνοες των δικων σου ανθρωπωνδιπλα σου δεν ειναι.
Και οταν συνειδητοποιεις οτι δεν τις εχεις ,η δεν θα τις εχεις ποναει πολυ,απλα
Το θεμα της δεν ηταν {δεν θελω να κουρασω την μαμα μου}δεν ειχε να κανει με κουραση,αγαπη κατανοηση προς το προσωπο της μαμα,αλλα με την αναγκη μας στην συγκεγκριμενη στιγμη
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΜΑ
και αν νομιζεις οτι σου τραβηξα το αυτι,ελπιζω να μην πονεσες ,δεν ειχα τετοιο σκοπο

[arktos]

soft , με το να γίνεσαι ειρωνική απέναντι στην claire και να της κάνεις μαθήματα για το πώς να απαντάει σε θέματα, θεωρείς πως προσφέρεις κάτι στην chr1986 ?