είμαι διπολική κ ξαναπέφτω σε κατάθλιψη
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 36
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    18

    είμαι διπολική κ ξαναπέφτω σε κατάθλιψη

    είμαι διπολική από την εφηβεία μου αλλά πήγα (με πήγαν) σε γιατρό πριν 2 χρόνια. Με τον καιρό διαγνώστηκε και μεταιχμιακή και έντονη ΙΔΨ διαταραχή. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή, κάνω ψυχοθεραπεία αλλά τώρα πέφτω πάλι σε κατάθλιψη..... Νιώθω μόνη μου και έχω κουραστεί.... Για τη διάγνωση δεν το έχω πει σχεδόν πουθενά, μόνο ο σύντροφος μου το ξέρει (αυτός με πήγε στο γιατρό, ήμουν σε βαριά κατάθλιψη, αυτοτραυματιζόμουν και τα 'χε παίξει). Τώρα πάλι κατάθλιψη... Βαρέθηκα πια και κουράστηκα... Γιατί δεν τελειώνει επιτέλους αυτό το πράγμα;

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2007
    Location
    θεσσαλονίκη
    Posts
    607
    δεν τελειώνει με την καθιερωμένη έννοια που τελειώνει κάτι. με τη διπολική διαταραχή (όπως και με τη μεταιχμιακή και ΙΔΨ) μαθαίνεις να ζεις, να αναγνωρίζεις τα συμπτώματα, να κάνεις υπομονή όταν εμφανιστούν να υποχωρήσουν, μαθαίνεις τεχνικές πως να αντιμετωπίζεις τα συμπτώματα, ακολουθείς τη φαρμακευτική σου αγωγή, την προσαρμόζεις όταν και αν χρειαστεί και προχωράς.
    δεν είναι εύκολο, ανυπόφορο είναι και το ξέρω από πρώτο χέρι αλλά εφ\' όσον το αποδεχτούμε, μπορούμε να ζήσουμε με αυτό.

    μιας και είμαστε οι πρώτοι που το μαθαίνουμε μετά τον σύντροφό σου θέλεις να μας πεις περισσότερα για την ιστορία σου και σε τι κατάσταση ακριβώς βρίσκεσαι σήμερα; ίσως έτσι να ένοιωθες λιγότερο μόνη...

    όπως και να \'χει, εύχομαι ταχεία ανάρρωση!

  3. #3
    Originally posted by bipolargirl
    Παίρνω φαρμακευτική αγωγή, κάνω ψυχοθεραπεία αλλά τώρα πέφτω πάλι σε κατάθλιψη.....
    Γεια σου bipolargirl

    Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεία;
    Ο/η ψυχολόγος σου τι σου λέει που πέφτεις πάλι σε κατάθλιψη; Το έχετε συζητήσει;

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    18
    Για να είμαι ειλικρινής κ μόνο που κάποιοι άκουσαν κι ανταποκρίθηκαν με έκανε να νιώσω καλύτερα! Ευχαριστώ! Η ιστορία μου ξεκινά στην εφηβεία αλλά λόγω οικογενειακής κατάστασης (είμαι το πρώτο παιδί πολυμελούς οικογένειας-άρα όλοι έχουν και περισσότερες απαιτήσεις) όλοι απέδιδαν τις αντιδράσεις μου στον \"κακό\" χαρακτήρα μου. Έτσι κι εγώ απ\' τα 14 ζούσα τυπικά μόνο στο σπίτι. Έλειπα συνέχεια. Αργούσα να γυρίσω το βράδυ για να έχουν πέσει όλοι για ύπνο και να μην χρειαστεί να δω κανέναν. Τις φορές που ο πατέρας μου με περίμενε ξύπνιος γινόταν χαμός με αφορμή την αχαριστία μου (χρειάστηκε να κάνω κάποια χειρουργεία όταν ήμουν παιδί κι ως γενικότερα φιλάσθενη ξοδεύτηκαν κάποια χρήματα για αυτούς τους λόγους και σχεδόν κάθε φορά μου το θύμιζε) και το πως μπορούσα να ρεζιλεύω την οικογένειά μου έτσι, μ\' αυτές τις συμπεριφορές. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι που γνώρισα τον σύντροφό και ουσιαστικά μέναμε μαζί. Μετά από ένα χρόνο έμεινα έγκυος. Αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρό. Όλ\' αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί κι αυτός πίστευε πως απλά είμαι κυκλοθυμική, δύσκολος χαρακτήρας κι άλλα τέτοια. Για μια περίοδο της ζωής μας μετακομίσαμε σ\' ένα νησί που δεν ξέραμε κανέναν και έτυχε να έχουμε και ίδια ωράρια στη δουλειά. Τότε, που περνούσαμε όλο μας τον ελεύθερο χρόνο μαζί, τότε δεν με άντεξε. Άρχισαν οι καυγάδες, οι φωνές κι οι ατελείωτες συζητήσεις. Το ερώτημα ήταν τί συμβαίνει κι ενώ θέλουμε να είμαστε μαζί αντιδρούμε έτσι? Εγώ τότε είχα πέσει σε κατάθλιψη. Κάποια στιγμή δεν άντεξε να ζει μέσα στη μιζέρια που προκαλούσα και σχεδόν με το ζόρι με πήγε στο γιατρό. Δέχτηκε εύκολα την κατάθλιψη αλλά όταν έγινε η διάγνωση για τη διπολική θεώρησε ότι απλά εγώ υπερέβαλα στον γιατρό. Του πήρε λίγο χρόνο αλλά τώρα (2 χρόνια μετά) το έχει αποδεχτεί. 2 χρόνια τώρα ακολουθώ τη φαρμακευτική αγωγή μου, κάνω ψυχοθεραπεία επίσης 2 χρόνια και το παλεύω αλλά νιώθω ότι κουράστηκα... Δεν μπορώ να το πω πουθενά και όλα μου φαίνονται ανούσια. Ο ψυχίατρος μου είπε πως το λίθιο δεν καλύπτει 100% την κατάθλιψη κ αν και έπαιρνα και Ladose τώρα ξεκίνησα κ efexor.

  5. #5
    Κατ\' αρχήν χαίρομαι που \"ακούω\" ότι είναι δίπλα σου ο σύντροφός σου:=)

    Πες μου όμως αν θέλεις και αυτό που σε ρώτησα bipolargirl.
    Τι σου λέει ο/η ψυχολόγος σου τώρα που νιώθεις ότι πέφτεις πάλι σε κατάθλιψη; Του/της το είπες; Το έχετε συζητήσει;
    Εκτός απο αυτό που σου λέει ο ψυχίατρος σου για τα φάρμακα.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    my room
    Posts
    573
    Και εγώ δεν ξέρω αν τελειώνει ποτέ αυτός ο γολγοθάς που ονομάζεται κατάθλιψη. Πιστεύω πως άπαξ και το πάθει κανείς, μετά πρέπει να αποδεχτεί ότι τέτοιου είδους άσχημα συναισθήματα θα τα έχει μία ζωή μετά. Απλά ίσως δεν υπάρξει ξανά η κορύφωση, αυτό που συχνά αναφέρω ως τον \"πάτο\". Βέβαια, ο γιατρός μου λέει ότι στατιστικά το 90% των ανθρώπων που ακολουθούν την θεραπεία τους (φάρμακα και συνεδρίες) θεραπεύονται οριστικά. Πάντως θα δεις καλό από τα efexor. Τί δοσολογία σου έδωσε?
    Απλά αγωνίζομαι με τα χαρτιά που μου έχουν μοιραστεί....

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2007
    Location
    θεσσαλονίκη
    Posts
    607
    Originally posted by bipolargirl
    Του πήρε λίγο χρόνο αλλά τώρα (2 χρόνια μετά) το έχει αποδεχτεί. 2 χρόνια τώρα ακολουθώ τη φαρμακευτική αγωγή μου, κάνω ψυχοθεραπεία επίσης 2 χρόνια και το παλεύω αλλά νιώθω ότι κουράστηκα... Δεν μπορώ να το πω πουθενά και όλα μου φαίνονται ανούσια. Ο ψυχίατρος μου είπε πως το λίθιο δεν καλύπτει 100% την κατάθλιψη κ αν και έπαιρνα και Ladose τώρα ξεκίνησα κ efexor.
    Είσαι τυχερή που έχεις τον σύντροφό σου κοντά σου. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο και αυτονόητο αλλά μόνο αυτονόητο δεν είναι. Συζητάς μαζί του για τα καταθλιπτικά σου συναισθήματα ή κλείνεσαι στον εαυτό σου;
    Τι σε εμποδίζει από το να μιλήσεις για την ασθένειά σου στο στενό σου περιβάλλον; Πιστεύεις πως θα απορριφθείς; Δεν έχεις φίλους; Τι από όλα συμβαίνει;
    Η αγωγή προσαρμόζεται ανάλογα με την πορεία της ασθένειας. Είναι αναμενόμενο αυτό, μη σε ανησυχεί.
    Εσύ 2 χρόνια, εγώ 7, άλλος περισσότερα. Αφού έχεις διπολική διαταραχή να θυμάσαι: ό,τι κατεβαίνει, ανεβαίνει.

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    18
    Originally posted by Φούλα

    Πες μου όμως αν θέλεις και αυτό που σε ρώτησα bipolargirl.
    Τι σου λέει ο/η ψυχολόγος σου τώρα που νιώθεις ότι πέφτεις πάλι σε κατάθλιψη; Του/της το είπες; Το έχετε συζητήσει;



    Το έχω συζητήσει μαζί της κι αυτή με τον ψυχίατρό μου. Η αλήθεια είναι πως αυτή το εντόπισε πρώτη αλλά δεν μου είχε πει κάτι για να μην με προκαταβάλει. Στα 2 χρόνια που κάνω ψυχοθεραπεία μαζί της (1 με 2 φορές τη βδομάδα) παρατήρησα πως κάποιες φορές ερμηνεύει συμπεριφορές μου πριν εγώ τις αντιληφθώ, όπως τώρα που λίγο πριν εμφανιστούν τα έντονα συμπτώματα της κατάθλιψης εγώ αν και δεν ένοιωθα καλά προσπαθούσα να πείσω εμένα κι όλους τους άλλους πως είμαι τέλεια! Άρνηση, ε; Συζητώντας το,γενικά, μου είπε να δώσω λίγο χρόνο στο νέο φάρμακο για να λειτουργήσει και για λίγο να μην έχω υπερβολικές απαιτήσεις απ\'τον εαυτό μου.

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    18
    Originally posted by chr1986
    Και εγώ δεν ξέρω αν τελειώνει ποτέ αυτός ο γολγοθάς που ονομάζεται κατάθλιψη.. . Πάντως θα δεις καλό από τα efexor. Τί δοσολογία σου έδωσε?

    Αυτή τη βδομάδα ξεκίνησα με 75mg την ημέρα. Μου είπε πως θα το αυξάνουμε σιγά-σιγά.

  10. #10
    Originally posted by bipolargirl
    Στα 2 χρόνια που κάνω ψυχοθεραπεία μαζί της (1 με 2 φορές τη βδομάδα) παρατήρησα πως κάποιες φορές ερμηνεύει συμπεριφορές μου πριν εγώ τις αντιληφθώ, όπως τώρα που λίγο πριν εμφανιστούν τα έντονα συμπτώματα της κατάθλιψης εγώ αν και δεν ένοιωθα καλά προσπαθούσα να πείσω εμένα κι όλους τους άλλους πως είμαι τέλεια! Άρνηση, ε; Συζητώντας το,γενικά, μου είπε να δώσω λίγο χρόνο στο νέο φάρμακο για να λειτουργήσει και για λίγο να μην έχω υπερβολικές απαιτήσεις απ\'τον εαυτό μου.
    Ναι πιστεύω να μην ήθελες να το πιστέψεις ότι χειροτερεύεις ξανά.

    Κάνε τότε λίγη ακόμη υπομονή μέχρι να δράσει το νεο φάρμακο όπως σου είπε η ψυχολόγος σου και να μην έχεις όπως σου λέει υπερβολικές απαιτήσεις απ\' τον εαυτό σου.
    Ότι και να σου λένε όμως, ξέρω ότι θα σκέφτεσαι, πως εύκολα είναι τα λόγια επειδή έχεις κουραστεί. To καταλαβαίνω.
    Σκέψου όμως ότι θα ξημερώσει αυτή η μέρα που θα νιώσεις πάλι καλά:=)

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    4,305
    bipolargirl , γεια σου.
    κι εγώ κάθε φορά που πέφτω σε κατάθλιψη λέω : όχι πάλι.
    προτιμώ την υπομανία.
    οκ. η νορμοθυμία είναι το καλύτερο.

    πέρα από τον κάνεις υπομονή για να περάσει, δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο.

    ένα πράγμα που με βοήθησε σημαντικά ήταν που έκατσα, διαβάσα και έμαθα πολλά για την ασθένεια της διπολικής.
    τελικά συμβιβάστηκα με την ιδέα.με την νέα πραγματικότητα.
    κι ακόμη ψάχνω.

    ήθελα να σε ρωτήσω γιατί ο γιατρός σου σού δίνει λίθιο.
    υπάρχουν νέας γενιάς φάρμακα.
    και δεν είδα να λαμβάνεις σταθεροποιητές.
    φαντάζομαι ξέρεις τί είναι.

    ψάξ΄το λίγο.

  12. #12
    θα μπορουσε καποιος να μου εξηγησει σε τι διαφερει ο διπολικος απο εναν κυκλοθυμικο χαρακτηρα με πολλες εξαρσεις?
    Οτι βλεπουμε γυρω μας ειναι μονο για αυτη τη φορα.Μην προσπερνας τιποτα,κοιταξε τα χρωματα των λουλουδιων και χαμογελα

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    4,305
    Originally posted by olgaki82
    θα μπορουσε καποιος να μου εξηγησει σε τι διαφερει ο διπολικος απο εναν κυκλοθυμικο χαρακτηρα με πολλες εξαρσεις?


    olgaki82, εγώ ας πούμε είμαι και διπολική και κυκλοθυμική.
    υπάρχουν διπολικοί που δεν είναι κυκλοθυμικοί.
    στη διπολική οι εναλλαγές διάθεσης γίνονται ανά μεγάλα διαστήματα.
    ο κυκλοθυμικός μπορεί σε μισή ώρα να έχει αλλάξει διάθεση 3-4 φορές.δεν ελέγχει τον ευατό του.
    ( i think so )

  14. #14
    thanks arkte
    Οτι βλεπουμε γυρω μας ειναι μονο για αυτη τη φορα.Μην προσπερνας τιποτα,κοιταξε τα χρωματα των λουλουδιων και χαμογελα

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2010
    Posts
    18
    Originally posted by pelariry

    Συζητάς μαζί του για τα καταθλιπτικά σου συναισθήματα ή κλείνεσαι στον εαυτό σου;
    Τι σε εμποδίζει από το να μιλήσεις για την ασθένειά σου στο στενό σου περιβάλλον; Πιστεύεις πως θα απορριφθείς; Δεν έχεις φίλους; Τι από όλα συμβαίνει;
    Στην οικογέννεια μου δεν μπορώ να μιλήσω. Ξέρω πως δεν θα μπορέσουν να το διαχειριστούν. Κάποια στιγμή που τους ανακοίνωσα πως έπρεπε να κάνω ένα εγκεφαλογράφιμα (για προλυπτικούς λόγους για τις ημικρανίες που με ταλαιπορούν από παιδι) η μητέρα μου ξέσπασε σε κλάματα κι άρχισε τα: \"δεν αντέχω άλλο\" κ τέτοια. Ο δε πατέρας μου εξέφρασε τη στενοχώρια του νευριάζοντας και σπάζοντας μικροέπιπλα και διακοσμιτικά.

    Όσο για φίλους... δεν έχω. Γνωστούς ναι, συναδέλφους ναι αλλά φίλους όχι. Απο την εφηβεία μου είχα έντονες μεταπτώσεις αδικαιολόγιτες για τους άλλους. Έτσι οι απομακρυνόντουσαν ή στις καταθλιπτικές φάσεις μου ξέκοβα εγώ.

    Μόνο στο συντροφό μου μιλάω.... Αλλά ξέρω πως είναι μεγάλος βάρος γι\' αυτόν...

Page 1 of 3 123 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •