ΒΑΡΕΘΗΚΑ-ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 21
  1. #1
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44

    ΒΑΡΕΘΗΚΑ-ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

    καλησπερα σε όλους,
    ειμαι αρκετά χρόνια μέλος εδώ κ προσπαθώ να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μου εδώ και 9 χρόνια δηλαδή αγχώδης διαταραχή κ κρίσεις πανικού.
    τώρα που γράφω είμαι σε άσχημη ψυχολογικη κατάσταση κ μπορεί να τα πώ μπερδεμένα,συγχωρέστε με για αυτό.εδώ και αρκετά χρόνια είναι σαν είμαι ζωντανός νεκρός,όλα ξεκίνησαν απο μια θερμοπληξία-ηλίαση στα 17 μου.είχα μια μικρή φοβία προς την ζέστη έπειτα απο αυτό.πήγα φαντάρος 18 μήνες τελείωσα όλα καλά.
    στα 21 μου γνώρισα και πραγματικά ερωτέυτηκα μια κοπέλα,στην αρχή ήταν όλα καλά μετά απο τον 1 χρόνο άρχισαν οι πιέσεις για επισημόποιηση τις σχέσης πράγμα που το έκανα,έδωσα λόγο με την κοπέλα κ προχωράγαμε.οι πιέσεις αρχίσανε να είναι πιό έντονες γαι γάμο πράγμα στο οποίο δεν ήμουν έτοιμος κ απο οικονομικής άποψης θέμα εργασίας αλλά κ γιατί δεν ένοιωθα πραγματικά να κάνω κάτι τέτοιο.η σχέση κράτησε 6 χρόνια περίπου κ εγώ ήθελα να χωρίσω στα 2 πρώτα χρόνια τις σχέσης.είχα κάνει το βήμα το είχα πεί αλλά με αυτά που έκανε πήγε να αυτοκτονήσει κ έχανε το φώς της όταν τις το έλεγα που δεν ήξερα αν ειναι αλήθεια.προσπάθησα να αλλάξω γνώμη στον εαυτό μου κ να δώ τα πράγματα διαφορετικά αλλά ήδη είχαν μπεί τρίτοι στην σχέση γονείς-συγγενόίς κ χαλούσε κάθε μέρα περισσότερο.τα πρώτα συμπτώματα ήρθαν πνιξίματα νέυρα ξηροστομία φόβος μήπως έχω κατι ,διέκοψα το κάπνισμα κ το προσπαθούσα να φτιάξω την σχέση.το 2001 έπαθα την πρώτη κρίση πανικού στον πύργο ηλείας απο εκί που ήταν η κοπέλα είμασταν διακοπές στο χωριό της.τρόμαξα αρκετά τα συμπτώματα λίγο πολύ τα ξέρετε όλοι.μετά απο αυτό το περιστατικό ήρθε κ άλλη μια κρίση κ έτσι αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο.η συγκεκριμένη γιατρός μετά πο κουβέντα που κάναμε μου είπε να χωρίσω κ μου έδωσε χαναχ κ σεροχατ.ήταν καλοκαίρι κ ένιωσα καλύτερα με τα χάπια αυτά κ είπα μέσα μου ότι λέει βλακείες στο να χωρίσω.τα φάρμακα τα κράτησα 3 μήνες περίπου όσο κ΄ρατησε το καλοκαίρι κ μετά τα διλεκοψα μόνος μου.οι κρίσεις ήρθαν κ το χειμώνα , η κατάσταση είχε χειροτερέυσει απο θέμα πιέσεων των δικών της κ υπήρχε με΄γαλη αντιπάθεια απο την μητέρα της και τον αδερφό της.ήδη είχαν περάσει 3 χρόνια κα κατάφερα να περάσω άλλα 3 μέχρι που δεν άντεχα άλλο κ πήρα απόφαση ότι πρέπει να φύγω.έκανε σαν υστερικιά ,ερχόταν έξω απο την δουλειά κλαίγωντας κ πραγματικά την λυπόμουν αλλά δεν μπορούσα άλλο.έσπαγε η καρδίά μου όταν την έβλεπα έτσι αλλά δεν πήγαινε άλλο.
    μετά απο 4 μήνες περίπου βρεθήκαμε και τισ μήλησα για να της εξηγήσω τον λόγο.εκείνη ήθελε να τα ξαναβρούμε κ έγω το σκεφτόμουν αλλά μόλις με φίλησε ένιωσα ότι φίλαγα άντρα.την ρώτησα άν είχε συμβεί κάτι κ μου ορκιζόταν πως όχι αλλά εγώ δεν το πίστευα,μέχρι που μου το ομολόγησε.εκεί ράγισε πραγματικά η καρδιά μου γιατί δεν πίστευα ότι θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.την έδιωξα απο το σπίτι μου κ απο τότε δεν την ξαναέχω δεί.πρίν απο 2 χρόνια έμαθα ότι παντρέυτικε,αυτό που ήθελα απο την αρχή.οι κρίσεις μου συνεχιζόταν μαζί με κατάθλιψη.αποφάσια να κάνω muai thai και ξέδινα κ αισθανόμουν καλά μέχρι που τα σταμάτησα όλα και το έριξα στο ποτό κ το τσιγάρο.έκανα σχέσεις που κρατάγαν λίγο μέχρι τα 30 μου.κατά την δίαρκεια αυτή απο τα 27 μου έβλεπα ψυχιάτρο κ ψυχολόγο μαζί.στα 30 μου γνώρισα μια κοπέλα που στη αρχή ξεκίνησε καλά αλλά ήταν μικρή μόλις 20 ετών.
    η κοπέλα αυτή έλεγε πολλά ψέματα της είπα το προβλημα μου απο την αρχή κ τις είπα ότι πίνω κ αντικαταθλιπτικά.το δέχτηκε αλλά μάλλον δεν το κατάλαβε και δικαολογημένα για την ηλικία της.της άνοιξα την καρδιά μου αλλα΄έβλεπα τον εαυτό μου να μην αλλάζει και να συνεχίζονται οι κρίσεις.δέν ήθελα να την ταλαιπωρώ κ τις είπα να διακόψουμε.πράγμα που έγινε μετά πο καποιο διάστημα τα ξαναβρήκαμε αλλά συνέχισε να λέει πολλά ψέματα κ προσπαθούσα να την κάνω να μου μιλάει ειλικρινά.
    δεν τα κατάφερα είχα πάει κ είχα γνωρίσει κ τους δικούς της γιατί επέμενε για να μπορεί να βγαίνει 'ανετα.το γενάρη φέτος αποφασίζω με τον γιατρό να κόψω τα φάρμακα γιατί ένοιωθα καλά.κατά την διακοπή των φαρμάκων υπήρχαν συμπτώματα όπως να με χτυπάει ρεύμα στο λαιμο κ στην καρδιά κ υπερβολικά νέυρα.τα διαβάζαμε μαζί στο ιντερνετ με την κοπέλα κ της εξήγησα να μην έρχεται κάθε μέρα γιατί δεν ήθελα να με βλέπει έτσι.μετά απο αυτό εξαφανίστηκε την έχασα 1 μήνα περίπου ,τσαντίστηκα κ εγώ στην αρχή πέρασε ο καιρός την έψαχνα κ πήγα απο την δουλεία της.βγήκαμε τα είπαμε αλλά διέκρινα ότι κάτι αλλό παίζεται δικαιολογίες του στύλ είμαι μπερδεμένη κλπ.βρεθήκαμε άλλη μιά φορά δεν παραδέχτικε ότι υπάρχει κάτι άλλο παρά μόνο φθηνές δικαιολογίες.στις 6 απριλίου ήταν η τελευταία φορά που την έιδα.μετά απο εκεί έπιασα πάτο σκεπτόμενος αρνητικά πράγματα γενικός για μένα σε συνδυασμο με κρίσεις πανικού.αυτό που συμπεραίνω για μένα άν κ σε χάλια ψυχολογική κατάσταση είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω φυσιολογικά,έχω κουραστεί με τους γιατρούς κ δεν βλέπω αποτελέσματα,ίσως να φταίει ο χαρακτήρας μου που είναι τόσο ευαίσθητος.ΒΑΡΕΘΗΚΑ να ζω έτσι κ θέλω να ζήσω φυσιολογικά χώρις έντονο άγχος χωρίς κρίσεις πανικού αλλα βλέπω ότι δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα όσο κ αν έχω προσπαθήσει!θέλω να βρώ έναν άνθρωπο που να με αγαπήσει πραγματικά να ερωτευτώ ξανά γιατί έχω να το νοιώσω απο τα 21 μου,θέλω την αλήθεια,βαρέθηκα το ψέμα την υποκρισία την πουστιά.
    πολλά ζητάω στην εποχή που ζούμε θα συμφωνήσετε όλοι.
    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ είναι η μόνη φορά που έχω σπάσει κ δεν έχω άλλες αντοχές.βλέπω τα πράγματα μαύρα σε λίγο καιρό μάλλον θα ΄χασω κ την δουλεία μου που είναι το μόνο που με κραταει αυτή την στιγμή κ με βγάζει απο το σπίτι έστω κ με το ζόρι.
    ότι κάνω το κάνω όντως με το ζόρι έχω χάσει όλες μου τις δυνάμεις πλεόν,άν και δεν τα παρατάω εύκολα αλλά δυστηχώς αυτη΄είναι η πικρή αλήθεια.δεν έιμαι τόσο δυνατός πιά!
    συγνώμη που σας ζάλισα κ ευχομαι μέσα απο την καρδιά μου σε όλους να βρείτε την άκρη.
    ευχαριστώ γιώργος!

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Posts
    2,077
    Καλησπερα σου Γιωργο
    σκεφτομαι.. μηπως ειναι μια υποτροπη αυτο που περνάς?
    Ειναι δυσκολες οι καταστασεις που εχεις ζησει και τωρα παλι νιωθεις πεσμενος και απογοητευμενος,ζεις μια δυσκολη συναισθηματικα κατασταση..
    αλλα ξερεις τι βλεπω εγώ?εναν ανθρωπο που ενω καταλαβαινει πως η σχεση του δεν τον γεμίζει,αντι να φυγει μενει,κι οχι μονο μενει, αλλα στεναχωριεται οταν φευγει ο αλλος.
    Γιατι καλέ μου?

  3. #3
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44
    γενικά είμαι άνθρωπος που δένομαι με τους ανθρώπους με τα μέρη.ναι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι στην πρώτη σχέση έπρεπε να είχα φύγει απο την αρχή αλλά νόμιζα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα!τι να πώ είμαι όντως απογοητευμένος τα δίνω όλα κ στο τέλος εγώ την πατάω!

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    ασχετο στρατο εχεισ παει; στο λεω γιατι μαλλον δεν ξερεισ να κοιτασ τον εαυτο σου και οχι με την κακη εννοια του παρτακια αλλα με την εννοια κοιτα τον εαυτο σου γιατι κανεισ αλλοσ δεν θα το κανει για σενα εγω στο στρατο το εμαθα αυτο για αυτο σε ρωταω

  5. #5
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44
    καλημέρα pad,ναι έχω πάει στρατό και θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι πρέπει να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας αλλά είναι κ θέμα χαρακτήρα.
    Αν κοίταγα μόνο τον εαυτό μου ίσως να μην πάθαινα ποτέ τίποτα απο όλα αυτά που έχω πάθει

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2009
    Posts
    2,077
    Originally posted by gerginio
    γενικά είμαι άνθρωπος που δένομαι με τους ανθρώπους με τα μέρη.ναι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι στην πρώτη σχέση έπρεπε να είχα φύγει απο την αρχή αλλά νόμιζα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα!τι να πώ είμαι όντως απογοητευμένος τα δίνω όλα κ στο τέλος εγώ την πατάω!
    Η αληθεια ειναι οτι δεν αλλάζουν τα πράγματα,και εσυ πιεσες πολυ τον εαυτο σου να δεχτει αυτα που δεν θελει..
    Προσπαθησε να μην τα δινεις ολα εκει που δεν μπορεις και κυρίως δεν θελεις,αλλα να μη χασεις γενικά την δοτικοτητα σου..
    Αν μπορουσες να δινεις και να παιρνεις,δεν θα ηταν καλυτερα για σενα?
    Ομως πρωτα απο ολα να ειναι μια σχεση στα δικα σου στανταρντς..οχι να προσαρμοζεσαι στων αλλων,ναι?

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    May 2010
    Posts
    3
    Καλημέρα Γιώργο, διαβάζοντας την ιστορία που παρέθεσες σκέφτηκα (προσπαθώντας να κατανοήσω τον λόγο των \"κρίσεων πανικού\") μήπως - παράλληλα με άλλα πράγματα - είσαι και αρκετά θυμωμένος,

    [διότι αυτός ο θυμός μπορεί να είναι εκείνο που σε ρίχνει ψυχολογικά ...]

  8. #8
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44
    καλημέρα analytis,αυτό που με ρίχνει είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω φυσιολογικά και να κάνω πράγματα που θα μου άλλαζαν τη ψυχολογία

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    διαβασα την ιστορια σου Ger

    μου εκανε εντυπωση ο γεγονος πως θελεις να ξανανιωσεις οπως ενιωσες στα εικοσιενα σου

    εδω μεσα γενικα

    οσοι εχουμε καταθλιψη

    εχω την εντυπωση

    πως εξιδανικευουμε και κολαμε στην εξιδανικευση μας και τιποτα αλλο δεν μας κανει να αισθανθουμε ομορφα!

    αυτο μαλλον ειναι μερος της καταθλιψης

    διαβασα σε ενα βιβλιο πως το μυαλο του καταθλιπτικου κολαει πολλη περισσοτερη ωρα σε ασχημες σκεψεις απο οτι το μυαλο ενος μεσου ανθρωπου...εαν υπαρχει μεσος ανθρωπος


    παντως το να εξιδανικευουμε το παρελθον παρεχει και μια ασφαλεια και μας κανει να ξεφευγουμε και απο το παρον


    εχει βεβαια και αυτο το τιμημα του


    παντως ειμαι πολυ καχυποπτη οταν ακουω φρασεις του στυλ εδωσα τα παντα

    και ποιος εισαι φιλε?

    ο μεγαλος ευεργετης των θυληκων?

    το κορμι σου και την ψυχη σου ηθελες και συ να ικανοποιησεις και να αφεθεις οπως ολοι το εχουμε αναγκη

    απλα μερικοι με το να μη μας καθεται κολαμε φοβερα

    ειναι γιατι ισως δεν εχουμε μαθει να χανουμε με αξιοπρεπεια και να κερδιζουμε με κοπο

    φιλικα

    οπως εχω γραψει πολλες φορες ο.τι λεω το λεω προτιστως στον εαυτο μου με την επιγνωση οτι τις πιο πολλες φορες πεφτω στις παγιδες που περιγραφουν οτι επεσαν οι εκαστοτε γραφοντες....
    Λεω ο,τι μπορω να εκφρασω οταν μου το επιτρεπει αυτο που ειμαι καθε φορα. Μαλλον μου αρεσει η επικοινωνια...και εδω...:)

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    May 2010
    Posts
    3
    Originally posted by gerginio
    καλημέρα analytis,αυτό που με ρίχνει είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω φυσιολογικά και να κάνω πράγματα που θα μου άλλαζαν τη ψυχολογία
    ... και νομίζεις ότι τα πράγματα θα σου αλλάξουν την ψυχολογία ...
    Μήπως είναι η δική σου ψυχολογία εγκλωβσιμένη σε ένα
    \"πρέπει να γίνει αυτό για να είμαι ευτυχισμένος\" ?

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    κανονικα δηλαδη να ζεις τι εννοεις

    να εισαι ερωτευμενος να πετας στα συννεφα και να μη σε νοιαζει τιποτε αλλο οπως εκανες στα εικοσιενα σου?


    μακαρι να γινοταν αυτο πολλες φορες!

    σε μενα παντως δεν εχει ξανασυμβει απο τα δεκαοχτω μου!

    ερωτευτηκα αλλα με πολυ διαφορετικο τροπο ολους τους αλλους και διαφορετικα τον καθενα

    με προβληματιζει πολυ και μενα αν γινεται να ξαναπεταξω στα συννεφα με τον ιδιο τροπο...

    θεωρω πως οχι
    Λεω ο,τι μπορω να εκφρασω οταν μου το επιτρεπει αυτο που ειμαι καθε φορα. Μαλλον μου αρεσει η επικοινωνια...και εδω...:)

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    ασχετο αλλα ισως σχετικο

    οι γονεις μας ενω εζησαν και δυσκολα

    τουλαχιστον οι δικοι μου

    ουσιαστικα αυτο που συνειδητοποιοω


    ειναι πως ουσιαστικα

    δεν μας εμαθαν να χανουμε χωρις να παθαινουμε καταθλιψη

    και δεν μας εμαθαν να κοπιαζουμε...ολα ετοιμα λες και επρεπε να τα βρουμε και να μας τα φερνει η ζωη σαν αυτο να ηταν η επιτυχια


    εχω αρχισει να διαφωνω με αυτο

    τα περισσοτερα πραγματα θελουν κοπο

    και ισως να ειναι αυτος ο κοπος που μετουσιωνεται τελικα σε χαρα

    συγγνωμη βρε Γιωργο απλα ειναι σκεψεις που μου βγαινουν απο το ομορφο θεμα σου και τις γραφω!
    Λεω ο,τι μπορω να εκφρασω οταν μου το επιτρεπει αυτο που ειμαι καθε φορα. Μαλλον μου αρεσει η επικοινωνια...και εδω...:)

  13. #13
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44
    καλημέρα researcher,σε ευχαριστώ για την γνώμη σου κ είναι σεβαστή.σίγουρα δεν είμαι ο ευεργέτης τον θηλυκων αλλά είμαι άνθρωπος που δίνω τα πάντα σε μία σχέση χωρίς να ζητάω αντάλλαγμα.το μόνο που θέλω είναι ειλικρίνεια σεβασμό κ αγάπη.σίγουρα δεν θα ξανανοιώσω όπως στα 21 μου αλλά πιστέυω ότι άν φύγουν αυτά που παθαίνω έχω μεγάλες ελπίδες να αφήσω τον εαυτό μου να νοιώσει τα συναισθήματα οπως τότε.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    παρακαλω

    και σε ευχαριστω και εγω για την εμπιστοσυνη να εκθεσεις τη σκεψη σου


    ειναι ομορφο να ζητας ειλικρινεια σεβασμο και αγαπη


    ωστοσο οι αλλαγες μας εσωτερικες και εξωτερικες

    ο χρονος που περνα

    η ιδιοσυγκρασια μας

    τα διαφορα που παθαινουμε

    μας κανουν ουτε και εμεις να ειμαστε τοσο συνεπεις σε αυτο που λεμε τα δινω ολα

    αλλα ουτε και οι αλλοι ειναι συνεπεις σε αυτο


    τα παντα ρει

    διοτι ο ανθρωπος ειναι τρεπτος ευαλωτος ιδιαιτερος φοβαται λειτουργει καλυτερα η χειροτερα θελει να αγγιζει αλλα και να αποσυρεται θελει να δινει αλλα και να μη δινει να δινεται αλλα και να μη δινεται


    γενικα η ανθρωπινη φυση μας δεν ειναι ενα κομματι αμεταβλητο και ακαμπτο

    οπως και του συντροφου μας


    δυστυχως η ευτυχως

    και γενικα πιστευω πως τα πραγματα δεν ειναι αλλα πλαθονται

    και εμεις οι ιδιοι δεν ειμαστε αλλα γινομαστε καθε στιγμη
    Λεω ο,τι μπορω να εκφρασω οταν μου το επιτρεπει αυτο που ειμαι καθε φορα. Μαλλον μου αρεσει η επικοινωνια...και εδω...:)

  15. #15
    Member
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    athens
    Posts
    44
    πολυ σωστά τα λές αλλα θέλω να κάνω μια ερώτηση γενικά σε όλους.τώρα σε αυτήν την φάση που περνάω με κρίσεις,με κατάθλιψη,με φόβο πως θα πηγαίνω στην δουλεία μου γιατι είναι κ το μόνο που με κρατάει ακόμα ζωντανό,μόνος,βλεποντάς τα όλα μαύρα τι να κάνω δεν ξέρω?
    να ξαναρχίσω τα αντικαταθλίπτικά η ψυχολόγος μου δεν συμφωνεί.κάνω ψυχοθεραπεία εδώ κ αρκετά χρόνια.ο ψυχίατρος μου που έχει φύγει απο αθήνα πλεόν μου λέει δες τον εαυτό σου πόσο αντέχει κ σύγκρινε τον με τότε που έπαιρνες φάρμακα άν ενοιωθες καλύτερα.
    πραγματικά έχω μπερδευτεί.σε κάποιον άλλο που πήγα μου είπε ότι δεν χρειάζετε να παίρνεις φάρμακα κ ότι αυτό το πρόβλημα που έχεις θα το υποστείς μια ζωή απλά όταν θα νοιώθεις υπερβολικό stress θα παίρνεις μισό χαναχ.
    τί θα κάνατε στην θέση μου?

Page 1 of 2 12 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •