ειναι η καταθλιψη χρησιμη η εστω η θλιψη;

[soft]

Originally posted by claire


πάντως πιστεύω πως ίσως θα έπρεπε να ορίσουμε τι θεωρεί κατάθλιψη ο καθένας μας, προτού αρχίσουμε να διαφωνούμε

claire ,εγω δεν θα ηθελα να δω\" διαφωνιες\" σε αυτο το θεμα γιατι ειναι λιγο λεπτο, και γιατι ο καθενας βιωνει ισως λιγο διαφορετικα την καταθλιψη του,αλλα τα γενικα χαρακτηριστικα οσο αναφορα αυτα που αναφερθηκαν σε προηγουμενα ποστ ,απο οτι ειδα ειναι η ιδια
Για μενα δεν υπαρχει ¨\"ορισμος\" δεν μπορω να το θεσω ετσι ,μαλλον οι γιατροι μπορουν.

[Sofia]

Originally posted by claire


tabula rasa? αυτό δεν ισχύει και πολύ. βασικά η κληρονομικότητα ισχύει και για στοιχεία της προσωπικότητας, όχι μόνο για εξωτερικά χαρακτηριστικα... φυσικά, η επίδραση του περιβάλλοντος μετά είναι μεγάλη, αλλά με βάση τα δεδομένα που έχεις...

τα δεδομενα που εχει ο καθενας μας ειναι συγκεκριμενα. τα γονιδια που λενε πολλοι. αυτος ειναι ομως ενας παραγοντας και οχι το συνολο αυτων. τα βιωματα, οι συνθηκες, ο τοπος και ποσοι ακομοι παραγοντες μπορουν να σχηματισουν ενα σωρο συνδιασμους. κ ετσι τίποτα δεν ειναι δεδομενο τελικα κ βεβαιο.

[Lou!]

Originally posted by marina38

Originally posted by Αφωτεινή

Originally posted by arktos
αν κάποιοι που έχετε απαντήσει σε αυτό το τόπικ, μπορείτε και χειρίζεστε την χημεία του εγκεφάλου σας, οκ προφανώς σας είναι χρήσιμη η κατάθλιψη.

αρκτος?
ισχυει αυτο με την χημικη ανισορροπία ή απλα θέμα λανθασμενου τροπου σκεψης και κατα συνεπεια αντιμετωπισης?

Εχω μεγαλη απορία..ειχα την εντυπωση οτι ειναι μυθος αυτο με τις βιολογικές παραμετρους στην καταθλιψη...

Και αυτό που ονομάζουμε \'τρόπο σκέψης\' έχει ένα βιολογικό υπόβαθρο, γιατί προφανώς βασίζεται στην ύπαρξη του νευρικού μας συστήματος. Και το νευρικό μας σύστημα είναι φτιαγμένο για να μαθαίνει και να αλλάζει από την εμπειρία. Όταν εσύ με μια ψυχοθεραπεία στοχεύεις στην αλλαγή του \'λανθασμένου τρόπου σκέψης\' στην πραγματικότητα τροποποιείς και την επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων.

Κι οποιαδήποτε συναισθηματική κατάσταση όπως η κατάθλιψη απεικονίζεται και \'βιολογικά\'. Το πώς ακριβώς όμως αυτό συμβαίνει στον κάθε άνθρωπο, τι συμβαίνει σε επίπεδο νευρικού συστήματος, από πότε και γιατί, είναι άλλη ιστορία. Μύθος δεν είναι, αλλά είναι αιτία? Είναι αποτέλεσμα? Είναι προδιάθεση?

τα θέτεις πολύ ωραία μαρίνα.

πάντως το ανάποδο δεν το βλέπω να ισχύει. τα χαπάκια που υποτίθεται ότι τροποποιούν τη χημεία του εγκεφάλου δεν τα βλέπω να διορθώνουν και το λανθασμένο τρόπο σκέψης (η μήπως?)

επίσης αν μέχρι σήμερα ήξερα ότι 2+2 κάνει 4 αλλα σήμερα ακούσω την καινούργια γνώμη ότι \'2+2=5 for extremely large values of 2\' δεν νομίζω ότι προαπαιτείται να γνωρίζω πως να χειρίζομαι τη χημεία του εγκεφάλου μου για να αλλάξω γνώμη, αν πιστεύω ότι η καινούργια αντίληψη είναι ορθότερη.

τέλος σχετικά με το αν η χημική διαταραχή του εγκεφάλου είναι ΑΙΤΙΑ η αποτέλεσμα της κατάθλιψης, ίσως και να παίζει από περίπτωση σε περίπτωση. πάντως όταν η κατάθλιψη πηγαίνει πακέτο με ένα πολύ άσχημο (υποκειμενικά) γεγονός στη ζωή κάποιου, μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι αιτία για κατάθλιψη είναι η ταραγμένη βιοχημεία και αυτή προκαλεί όχι μόνο τα άσχημα συναισθήματα (μέχρι εδώ θα μπορούσα να το δεχτώ) αλλά και την άσχημη θεώρηση του γεγονότος. Η το δεύτερο σενάριο θα ήταν η ταραγμένη βιοχημεία ως αιτία να προκαλεί μόνο τα άσχημα συναισθήματα και το άσχημο γεγονός να είναι απλά καθαρή χρονική σύμπτωση με την κατάθλιψη. Και αυτό το δεύτερο σενάριο το θεωρώ πολύ απίθανο.
πχ (πραγματική ιστορία) είχα ένα γνωστό που έπαθε κατάθλιψη όταν παντρεύτηκε μια τύπισσα που είχε μείνει κατά λάθος έγγυος μαζί του και δεν την ήθελε καθόλου η πεθερά. 7 χρόνια μείνανε μαζί και ο τύπος ήταν χάλια όλο το χρονικό διάστημα και μόλις χώρισε του πέρασε τελείως, έγινε εντελώς φυσιολογικός άνθρωπος. δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι του έτυχε ένα 7χρόνο επεισόδιο χημικής διαταραχής εντελώς άσχετο με το γεγονός του κακού γάμου του, και ότι η χημική διαταραχή προκάλεσε όλα τα δεινά. Όπως επίσης δυσκολεύομαι και να πιστέψω ότι ο γάμος του ήταν κατά βάθος ένας, αν όχι ρόδινος, τουλάχιστον φυσιολογικός γάμος, αλλα του έτυχε μια χημική διαταραχή και τον έκανε να βλέπει το γάμο του τόσο δραματικά.

[Paprika]

Originally posted by claire

Originally posted by Paprika
το θέμα που άνοιξες χωράει πάρα πολύ συζήτηση και δεν θα βρει απάντηση σύντομα.

Διαφωνώ απόλυτα με το θέμα της προδιάθεσης και της κληρονομικότητας. Παρόλαυτά γνωρίζω ότι υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Δεν βγαίνει άκρη έτσι εύκολα, εγώ απλά διαλέγω μεριά και προχωρώ βάσει αυτού.
Ο άνθρωπος δε γεννιέται, γίνεται. Γι αυτό μίλησα για \"συμπτώματα\" που έχουν προσαρμοστικό ρόλο και όχι για \"γονίδια\" που σηματοδοτούν ότι απλά....κατά μία έννοια \"γεννήθηκες λίγο λάθος/ είσαι λάθος από τη φύση σου\".

Επίσης, το να αποδίδουμε αυτό που μας συμβαίνει στον εαυτό μας και στις συνθήκες μας φορτώνει με την ευθύνη από την οποία μας απαλλάσσει η βιολογική προσέγγιση.

Όπως και να έχει, για να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα, καλύτερα να μην υπήρχε ενδεχομένως, όμως εφόσον υπάρχει, σημασία έχει τι κάνουμε απο εδώ και πέρα.
:-)

tabula rasa? αυτό δεν ισχύει και πολύ. βασικά η κληρονομικότητα ισχύει και για στοιχεία της προσωπικότητας, όχι μόνο για εξωτερικά χαρακτηριστικα... φυσικά, η επίδραση του περιβάλλοντος μετά είναι μεγάλη, αλλά με βάση τα δεδομένα που έχεις...

πάντως πιστεύω πως ίσως θα έπρεπε να ορίσουμε τι θεωρεί κατάθλιψη ο καθένας μας, προτού αρχίσουμε να διαφωνούμε

Δε διαφωνούμε, κουβέντα κάνουμε. Όταν μιλάω για κατάθλιψη, και για χάρη της κουβέντας, την ορίζω όπως ορίζεται από το DSM και το ICD.
Μίλησα μόνο για τη δική μου άποψη...το βιολογικό το παραβλέπω, δεν υπάρχει για εμένα, γιατί δε με βοηθάει σε τίποτα να το παίρνω υπόψη μου.

[Arsi]

Originally posted by Αφωτεινή
Οπως ηδη εχει αναφερθεί,δεν μπορουν ολοι οσοι ζουν αυτη την τρομερή κατασταση,να αφυπνιστουν.
Η αναγκαιοτητα για αλλαγη πορειας,δεν ειναι σε ολους μια ολοφανερη απαντηση σε αυτό.
Κάποιοι πανε πιο βαθιά ακομα.
ανθρωποι που δεν εχουν χρηματα για ψυχοθεραπεια,που ειναι απαιδευτοι,που δεν εχουν ιδεα τι τους συμβαίνει...
Ειναι πολλοι παιδια και αυτοί...

Φωτεινή μου,δε νομίζω ότι είναι θέμα αφύπνισης γιατί μιλάμε για ασθένεια και όχι απλά για νοοτροπία,τρόπο ζωής κ.λ.π.
Θα έλεγα καλύτερα λοιπόν να θεραπευτούν.
Έχω την εντύπωση ότι γίνεται κουβέντα για τη χρησιμότητα μιας απλής δυσθυμίας ή καταθλιπτικής κρίσης ελαφριάς μορφής ή έστω κατάθλιψης ελαφριας μορφής.


Υπάρχουν διάφορες μορφές καταθλίψεων και διαβαθμίσεις αυτών όπως μανιοκατάθλιψη,κλινική κατάθλιψη,άτυπη κατάθλιψη,...
Κατάθλιψη που ξεπερνιέται με ψυχοθεραπεία και συμπαράσταση,κατάθλιψη που χρειάζεται εισαγωγή σε κλινική κ.λ.π.

Διάφορες μορφές της ασθένειας,σε διαφορετικούς ανθρώπους,μέσα σε διαφορετικές συνθήκες(όπως σωστά λες).

Κι έτσι ο χρόνος κι ο τρόπος θεραπείας παίζει αρκετά.
Υπάρχουν καταστάσεις που ο πάσχων χάνει εντελώς τον έλεγχο εξαιτίας της ασθένειας.Ή και που θα πρέπει να ζει μ\'αυτήν γιατί είναι χρόνια.

Είναι πολύπλευρο το θέμα....

[Φωτεινη!]

Originally posted by Arsi

Originally posted by Αφωτεινή
Οπως ηδη εχει αναφερθεί,δεν μπορουν ολοι οσοι ζουν αυτη την τρομερή κατασταση,να αφυπνιστουν.
Η αναγκαιοτητα για αλλαγη πορειας,δεν ειναι σε ολους μια ολοφανερη απαντηση σε αυτό.
Κάποιοι πανε πιο βαθιά ακομα.
ανθρωποι που δεν εχουν χρηματα για ψυχοθεραπεια,που ειναι απαιδευτοι,που δεν εχουν ιδεα τι τους συμβαίνει...
Ειναι πολλοι παιδια και αυτοί...

Φωτεινή μου,δε νομίζω ότι είναι θέμα αφύπνισης γιατί μιλάμε για ασθένεια και όχι απλά για νοοτροπία,τρόπο ζωής κ.λ.π.
Θα έλεγα καλύτερα λοιπόν να θεραπευτούν.
Έχω την εντύπωση ότι γίνεται κουβέντα για τη χρησιμότητα μιας απλής δυσθυμίας ή καταθλιπτικής κρίσης ελαφριάς μορφής ή έστω κατάθλιψης ελαφριας μορφής.

Αυτο που λες το πιστευω και εγω.
Το να τροποποιηθουν οι αρνητικες σκεψεις προυποθετει να μην εισαι σε βαθια καταθλιψη..
τουλαχιστον οπως το εζησα εγω.
Ειναι το \"επομενο\" βήμα,εκει που εχεις ήδη αντιμετωπισει τα βαρια συμπτωματα.

Επισης σκεφτομουν πολυ τις καταθλιπτικες τασεις μου.
Αν ο εγκεφαλος μου εχει ηδη δημιουργησει αρνητικες συνδεσεις,ετσι εκπαιδευτηκε απο το περιβαλλον του,δεν εχω περισσότερες πιθανοτητες να παθω κατάθλιψη ?
Αν δεν τρωω καλα απο την λυπη μου δεν προκαλω ενα σοκ στον εγκεφαλο μου,αφου του στερω πολυτιμα συστατικα για την καλη λειτουργία του?

Για μενα ετσι ηταν ..ενας οργανισμος εξασθενισμενος,μια προσωπικοτητα με λαθος βασεις που μολις αντιμετωπισε ενα σοβαρο προβλημα,αντεδρασε με τον αναμενόμενο τρόπο.

Πιστευω επισης οτι καποια γεγονότα μας φέρνουν μεγαλη ευτυχια και μας προστατευουν.
Σας μιλαω ειλικρινα,η χαρά που παίρνω βλεποντας τα παιδάκια μου ειναι μεγάλη δύναμη εναντια στην καταθλιψη..
Τα χαμογελα τους,οι αγκαλιτσες τους, τα τσαλιμακια τους μου δινουν ζωή.

[eimaiok]

Πολύ πολύ Καλημέρα…σε όλους

Ήθελα να πω κι εγώ τη δική μου άποψη έτσι όπως βίωσα εγώ την κατάθλιψη.

Χρήσιμο θεωρώ κάτι που όταν το μεταχειριστώ μου δίνει τα αποτελέσματα που θέλω.

Από τη στιγμή που δέχτηκα την κατάθλιψη (την έκανα φίλη μου!!!!) είδα και τα χρήσιμα αποτελέσματά της.

Δυστυχώς όπως αναφέρθηκε είναι και αυτό μια αρρώστια όπως και πολλές άλλες που χρειάζονται φροντίδα για να αποφευχθούν δυσάρεστα αποτελέσματα.
Αλίμονο να θέλει κάποιος να είναι άρρωστος αλλά ποιος λέει ότι μια αρρώστια είναι μόνο κακή?
Αν δεν υπήρχαν οι αρρώστιες πως θα καταλαβαίναμε πότε θα ήμασταν υγιείς? Προσέχει το ίδιο κάποιος που έχει κρυώσει και το ίδιο κάποιος που δεν είχε ποτέ τίποτα?

Τώρα θα μου πείτε (όπως έχει ειπωθεί ήδη) και αυτοί που δεν γνωρίζουν ότι έχουν κατάθλιψη και δε μπορούν να βοηθηθούν τι γίνεται με αυτούς? Αλλά θεωρώ ότι η μητέρα φύση έχει προβλέψει για όλους…εγώ πριν διαπιστώσω ότι είχα κατάθλιψη απλά υπήρχα…η κατάθλιψη όμως ήταν αυτή που με προστατεψε από κάτι άλλο χειρότερο, σκέφτομαι ότι ίσως να ήμουν αλκοολική, ίσως είχα κάνει κακό σε κάποιους, ίσως ίσως ίσως…ήταν τρόπος επιβίωσης για μένα τελικά, ήταν μονόδρομος, διέξοδος.

Δε μου αρέσει να λέω ‘’γιάτι σε μένα?’’ θεωρώ ότι όλοι περνούν από καποια δοκιμασία για να βρουν τον εαυτό τους, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, ποιος γεννήθηκε έτοιμος να αντιμετωπίσει τη ζωή?

…βίωσα την κατάθλιψη με πολύ πόνο, στεναχώρια, ενοχές, καταπίεση, αδυναμία εκφρασης συναισθημάτων…

....η δύναμη μας βρίσκεται στη διαδρομή και όχι στην ταμπέλα

[claire]

Originally posted by soft

Originally posted by claire


πάντως πιστεύω πως ίσως θα έπρεπε να ορίσουμε τι θεωρεί κατάθλιψη ο καθένας μας, προτού αρχίσουμε να διαφωνούμε

claire ,εγω δεν θα ηθελα να δω\" διαφωνιες\" σε αυτο το θεμα γιατι ειναι λιγο λεπτο, και γιατι ο καθενας βιωνει ισως λιγο διαφορετικα την καταθλιψη του,αλλα τα γενικα χαρακτηριστικα οσο αναφορα αυτα που αναφερθηκαν σε προηγουμενα ποστ ,απο οτι ειδα ειναι η ιδια
Για μενα δεν υπαρχει ¨\"ορισμος\" δεν μπορω να το θεσω ετσι ,μαλλον οι γιατροι μπορουν.

χαχα, μα διαφωνούμε ήδη!
ας πούμε εγώ κατάθλιψη θεωρώ κάτι που κρατά καιρό, που δεν σε αφήνει να λειτουργήσεις και φτάνεις να είσαι σκιά του εαυτού σου. ε αυτό δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να το θεωρήσω χρήσιμο. ίσως τελικά κάποιοι όταν καλυτερεύουν μπορόυν να αξιοποιήσουν την εμπειρία θετικά, αλλά αυτό δεν κάνει σε καμία περίπτωση την ίδια την κατάθλιψη χρήσιμη.

[claire]

Originally posted by Paprika

Originally posted by claire

Originally posted by Paprika
το θέμα που άνοιξες χωράει πάρα πολύ συζήτηση και δεν θα βρει απάντηση σύντομα.

Διαφωνώ απόλυτα με το θέμα της προδιάθεσης και της κληρονομικότητας. Παρόλαυτά γνωρίζω ότι υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Δεν βγαίνει άκρη έτσι εύκολα, εγώ απλά διαλέγω μεριά και προχωρώ βάσει αυτού.
Ο άνθρωπος δε γεννιέται, γίνεται. Γι αυτό μίλησα για \"συμπτώματα\" που έχουν προσαρμοστικό ρόλο και όχι για \"γονίδια\" που σηματοδοτούν ότι απλά....κατά μία έννοια \"γεννήθηκες λίγο λάθος/ είσαι λάθος από τη φύση σου\".

Επίσης, το να αποδίδουμε αυτό που μας συμβαίνει στον εαυτό μας και στις συνθήκες μας φορτώνει με την ευθύνη από την οποία μας απαλλάσσει η βιολογική προσέγγιση.

Όπως και να έχει, για να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα, καλύτερα να μην υπήρχε ενδεχομένως, όμως εφόσον υπάρχει, σημασία έχει τι κάνουμε απο εδώ και πέρα.
:-)

tabula rasa? αυτό δεν ισχύει και πολύ. βασικά η κληρονομικότητα ισχύει και για στοιχεία της προσωπικότητας, όχι μόνο για εξωτερικά χαρακτηριστικα... φυσικά, η επίδραση του περιβάλλοντος μετά είναι μεγάλη, αλλά με βάση τα δεδομένα που έχεις...

πάντως πιστεύω πως ίσως θα έπρεπε να ορίσουμε τι θεωρεί κατάθλιψη ο καθένας μας, προτού αρχίσουμε να διαφωνούμε

Δε διαφωνούμε, κουβέντα κάνουμε. Όταν μιλάω για κατάθλιψη, και για χάρη της κουβέντας, την ορίζω όπως ορίζεται από το DSM και το ICD.
Μίλησα μόνο για τη δική μου άποψη...το βιολογικό το παραβλέπω, δεν υπάρχει για εμένα, γιατί δε με βοηθάει σε τίποτα να το παίρνω υπόψη μου.

και μέσα στην κουβέντα, υπάρχουν και διαφωνίες. ίσως να πρέπει να ορίσουμε και την διαφωνία, για μένα δεν είναι κάτι αρνητικό πχ, δεν έχει καμία σχέση με τους καυγάδες

[claire]

Originally posted by Arsi

Originally posted by Αφωτεινή
Οπως ηδη εχει αναφερθεί,δεν μπορουν ολοι οσοι ζουν αυτη την τρομερή κατασταση,να αφυπνιστουν.
Η αναγκαιοτητα για αλλαγη πορειας,δεν ειναι σε ολους μια ολοφανερη απαντηση σε αυτό.
Κάποιοι πανε πιο βαθιά ακομα.
ανθρωποι που δεν εχουν χρηματα για ψυχοθεραπεια,που ειναι απαιδευτοι,που δεν εχουν ιδεα τι τους συμβαίνει...
Ειναι πολλοι παιδια και αυτοί...

Φωτεινή μου,δε νομίζω ότι είναι θέμα αφύπνισης γιατί μιλάμε για ασθένεια και όχι απλά για νοοτροπία,τρόπο ζωής κ.λ.π.
Θα έλεγα καλύτερα λοιπόν να θεραπευτούν.
Έχω την εντύπωση ότι γίνεται κουβέντα για τη χρησιμότητα μιας απλής δυσθυμίας ή καταθλιπτικής κρίσης ελαφριάς μορφής ή έστω κατάθλιψης ελαφριας μορφής.


Υπάρχουν διάφορες μορφές καταθλίψεων και διαβαθμίσεις αυτών όπως μανιοκατάθλιψη,κλινική κατάθλιψη,άτυπη κατάθλιψη,...
Κατάθλιψη που ξεπερνιέται με ψυχοθεραπεία και συμπαράσταση,κατάθλιψη που χρειάζεται εισαγωγή σε κλινική κ.λ.π.

Διάφορες μορφές της ασθένειας,σε διαφορετικούς ανθρώπους,μέσα σε διαφορετικές συνθήκες(όπως σωστά λες).

Κι έτσι ο χρόνος κι ο τρόπος θεραπείας παίζει αρκετά.
Υπάρχουν καταστάσεις που ο πάσχων χάνει εντελώς τον έλεγχο εξαιτίας της ασθένειας.Ή και που θα πρέπει να ζει μ\'αυτήν γιατί είναι χρόνια.

Είναι πολύπλευρο το θέμα....

συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

[arktos]

Originally posted by lucifer

Originally posted by marina38

Originally posted by Αφωτεινή

Originally posted by arktos
αν κάποιοι που έχετε απαντήσει σε αυτό το τόπικ, μπορείτε και χειρίζεστε την χημεία του εγκεφάλου σας, οκ προφανώς σας είναι χρήσιμη η κατάθλιψη.

αρκτος?
ισχυει αυτο με την χημικη ανισορροπία ή απλα θέμα λανθασμενου τροπου σκεψης και κατα συνεπεια αντιμετωπισης?

Εχω μεγαλη απορία..ειχα την εντυπωση οτι ειναι μυθος αυτο με τις βιολογικές παραμετρους στην καταθλιψη...

Και αυτό που ονομάζουμε \'τρόπο σκέψης\' έχει ένα βιολογικό υπόβαθρο, γιατί προφανώς βασίζεται στην ύπαρξη του νευρικού μας συστήματος. Και το νευρικό μας σύστημα είναι φτιαγμένο για να μαθαίνει και να αλλάζει από την εμπειρία. Όταν εσύ με μια ψυχοθεραπεία στοχεύεις στην αλλαγή του \'λανθασμένου τρόπου σκέψης\' στην πραγματικότητα τροποποιείς και την επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων.

Κι οποιαδήποτε συναισθηματική κατάσταση όπως η κατάθλιψη απεικονίζεται και \'βιολογικά\'. Το πώς ακριβώς όμως αυτό συμβαίνει στον κάθε άνθρωπο, τι συμβαίνει σε επίπεδο νευρικού συστήματος, από πότε και γιατί, είναι άλλη ιστορία. Μύθος δεν είναι, αλλά είναι αιτία? Είναι αποτέλεσμα? Είναι προδιάθεση?

τα θέτεις πολύ ωραία μαρίνα.

πάντως το ανάποδο δεν το βλέπω να ισχύει. τα χαπάκια που υποτίθεται ότι τροποποιούν τη χημεία του εγκεφάλου δεν τα βλέπω να διορθώνουν και το λανθασμένο τρόπο σκέψης (η μήπως?)

επίσης αν μέχρι σήμερα ήξερα ότι 2+2 κάνει 4 αλλα σήμερα ακούσω την καινούργια γνώμη ότι \'2+2=5 for extremely large values of 2\' δεν νομίζω ότι προαπαιτείται να γνωρίζω πως να χειρίζομαι τη χημεία του εγκεφάλου μου για να αλλάξω γνώμη, αν πιστεύω ότι η καινούργια αντίληψη είναι ορθότερη.

τέλος σχετικά με το αν η χημική διαταραχή του εγκεφάλου είναι ΑΙΤΙΑ η αποτέλεσμα της κατάθλιψης, ίσως και να παίζει από περίπτωση σε περίπτωση. πάντως όταν η κατάθλιψη πηγαίνει πακέτο με ένα πολύ άσχημο (υποκειμενικά) γεγονός στη ζωή κάποιου, μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι αιτία για κατάθλιψη είναι η ταραγμένη βιοχημεία και αυτή προκαλεί όχι μόνο τα άσχημα συναισθήματα (μέχρι εδώ θα μπορούσα να το δεχτώ) αλλά και την άσχημη θεώρηση του γεγονότος. Η το δεύτερο σενάριο θα ήταν η ταραγμένη βιοχημεία ως αιτία να προκαλεί μόνο τα άσχημα συναισθήματα και το άσχημο γεγονός να είναι απλά καθαρή χρονική σύμπτωση με την κατάθλιψη. Και αυτό το δεύτερο σενάριο το θεωρώ πολύ απίθανο.
πχ (πραγματική ιστορία) είχα ένα γνωστό που έπαθε κατάθλιψη όταν παντρεύτηκε μια τύπισσα που είχε μείνει κατά λάθος έγγυος μαζί του και δεν την ήθελε καθόλου η πεθερά. 7 χρόνια μείνανε μαζί και ο τύπος ήταν χάλια όλο το χρονικό διάστημα και μόλις χώρισε του πέρασε τελείως, έγινε εντελώς φυσιολογικός άνθρωπος. δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι του έτυχε ένα 7χρόνο επεισόδιο χημικής διαταραχής εντελώς άσχετο με το γεγονός του κακού γάμου του, και ότι η χημική διαταραχή προκάλεσε όλα τα δεινά. Όπως επίσης δυσκολεύομαι και να πιστέψω ότι ο γάμος του ήταν κατά βάθος ένας, αν όχι ρόδινος, τουλάχιστον φυσιολογικός γάμος, αλλα του έτυχε μια χημική διαταραχή και τον έκανε να βλέπει το γάμο του τόσο δραματικά.

lucifer, τα φάρμακα που επαναφέρουν τη χημεία του εγκεφάλου σε ισορροπία, λες να μην κάνουν κάποιο να πάψει να έχει παραισθήσεις ?
εκτός αν αυτό δεν είναι λάθος τρόπος σκέψης.
άλλωστε λάθος τρόπος σκέψης μπορεί να είναι για σένα.
είναι υποκειμενικό αυτό.

η κλινκή κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χημικής ανισορροπίας στον εγκέφαλο.
άλλο τα συναισθήματα και άλλο η χημεία.
το παράδειγμα με το γνωστό σου είναι κάτι που του έτυχε ή διάλεξε στη ζωή του και έπεσε σε κατάθλιψη.
όπως λεει και η Άρσι παρακάτω υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης.


το έχω ξαναποστάρει, αλλά ρίξε μια ματιά

http://www.stress.gr/disorder.php?id=9

[claire]

η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

[soft]

Originally posted by claire


και μέσα στην κουβέντα, υπάρχουν και διαφωνίες. ίσως να πρέπει να ορίσουμε και την διαφωνία, για μένα δεν είναι κάτι αρνητικό πχ, δεν έχει καμία σχέση με τους καυγάδες

ΑΧΧΧΧΧΧΧ τον Μπαμπινιωτη, θελωωωωω!!!!

[claire]

χαχα!
ε, ρε μπάμπινιώτης που μας χρειάζεται! :P

[soft]

Originally posted by claire
η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

και η δικια μου,οτι δεν στην αλλαζουν αλλα τ καταστελλουν τις αρνητικες σκεψεις,και τις αδρανοποιουν,για να αλλαξουν \"αν μη τι αλλο \" δεν αλλαζουν αν δεν θελεις να τις αλλαξεις .
Αν ειναι δυνατον!!! να σου αλλαξουν τροπο σκεψεις τα φαρμακα .
ΑΝ ηταν ετσι απλα ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ,ε με τοσα που πηρα εγω ,τωρα θα πρεπει να ημουν !!!!
Τι λεμε για να λεμε ??

Originally posted by claire


επίσης, σε γενικές γραμμές είμαι κατά των φαρμάκων, αλλά υποστηρίζω πολύ τεχνικές που έχουν να κάνουν με την καλή κατάσταση του σώματος και βοηθάνε και την χημεία του (πχ. πιλάτες, γιόγκα, γυμναστική γενικά).

Στην τελικη οτι εχει βοηθησει τον καθενα ,το ακουω αλλα εδω μπερδευτικα λιγο ??
και αν θελεις και αναλυση εδω ειμαι να στην κανω
ΞΕρεις τι παει να πει καταθλιψη??
Εσυ οταν ειχες αντε και πιλατες γιογκα γυμναστικη
ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥς 100 ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙς ΟΧΙ ΟΡΕΞΗ Γ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕς ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΤΙ ΛΕΜΕ ??
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .Σε προστατευει να θεσεις τερμα στη ζωη σου??σε προστατευει απο τον ιδιο σου τον εαυτο?? Μαλλον δεν το εχω σημερα