ειναι η καταθλιψη χρησιμη η εστω η θλιψη;

[arktos]

Originally posted by researcher

Originally posted by arktos

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by arktos
κατάλαβα γιατί μιλάς και σε ξαναρωτάω :
πόσο χρήσιμο είναι σε ένα άνθρωπο να πάσχει από μία ασθένεια ?

Κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ. Οι ασθενείς, όσοι βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, έχουν τρομερή δύναμη και επιρροή στους γύρω τους.

υπάρχουν και ασθενείς που δεν έχουν άτομα γύρω τους.
και πέρα από αυτό θα προτιμούσα να ήμουν εκτός χορού.

εχεις πολυ δικιο!

υπαρχουν ατομα που ασθενουν χωρις κανεναν να τους συμπαραστεκεται

και εγω θα ηθελα να ειμαι εκτος χορου

αλλα δεν ξερω πως θα ημουν εαν ημουν εκτος

γιατι ο μονος εαυτος που εχω ειναι αυτος που εχω και ειναι εντος εκτος και επι τα αυτα...

να μου έλειπαν όλοι αυτοί οι μήνες που έμεινα κλεισμένη στο δωμάτιο μου και δεν μιλούσα σε κανένα.
που δεν ήθελα το φως του ήλιου.
που δεν ήθελα να κάνω μπάνιο.
που δεν είχα τη θέληση να φροντίσω έστω και ελάχιστα το παιδί μου.
που έκλαιγα γιατί το μαρτύριο αυτό δεν είχε τελειωμό.

κι όλοι γύρω μου μού έλεγαν : προσπάθησε!δεν προσπαθείς!

[soft]

Δεν ξερω αν υα μποριυσα να χρησημοποιησω τη λεξη\" χρησιμη \"η οχι,αλλα θα πω πως για μενα ηταν σαν ενα ξυπνητηρι,η για να το πω αλλιως η στιγμη που κουραζεσε να εισαι ο ηθοποιος στον ιδιο σου τον εαυτο.
Και καιρος να κοιταξεις να πεταξεις αυτον τον ρολο που για καποιους λογους τον εχεις φορτωθει η στον εχουν φορτωσει.
Τουλαχιστον εγω καπως ετσι το βιωσα το καταλαβα ,και μεσα απο αυτο το μαρτυριο ,που ειναι μαρτυριο,αρχισα να με μαθαινω καλυτερα καθε μερα, και περισσοτερο
Με εκανε ποιο ανθρωπινη,η επαρση και ο εγωισμος μου τσακιστηκε,και ειδα οτι δεν μπορει να εισαι παντα ο \"δυνατος\",τουλαχιστον εγω αυτο πιστευα
Στην αρχη νευριασα παρα πολυ με μενα,αυτα τα συναισθηματα φοβου,ανασφαλειας,πανικου,� �πομονωσης,παραιτησεις,απο� �υρσης,μου ηταν αγνωστα,δεν υπηρχαν ουτε στο λεξιλογιο μου αλλα ουτε στη συμπεριφορα μου
Αλλα ηταν μεσα μου καλα κρυμενα ,και με πολυ καλους φρουρους γυρω μου
Ισως αν δεν ακους αλλα καμπανακια,ισως λεω ,ισως τοτε να ειναι χρησημη,αλλα δεν θα σταθω στη λεξη

[Sofia]

Originally posted by researcher
παντα σκεφτομουν πως υπαρχουν πολυ πιο ομορφοι τροποι αυτογνωσιας και ανακαλυψης!

δεν ειναι τροπος αυτογνωσιας. δεν την επιλεγει κανεις για να μαθει τον εαυτο του. την επιλεγει ισως γιατι δεν μπορει αλλιως ή για χιλαδες αλλους λογους. αλλα οχι για να γινει καλυτερος ανθρωπος.

Σαφως κ υπαρχουν απειροι πρωην καταθλιπτικοι, πολυ μακρυα απο μια στοιχειωδη αυτογνωσια κ καμια συγκροτηση χαρακτηρα. Θα ταν πολυ ωραια, αν η καταθλιψη πηγαινε σετακι με την αυτογνωσια και την ωριμανση. ή αποτελουσε εγγυηση για μια μεταγενεστερη καλυτερη ποιοτητα ζωης.

[researcher]

χα χα!


σετακι!

αχ τι ωραια αυτογνωσια καλε που τη βρηκες?

α να με το δευτερο καταθλιπτικο επεισοδιο τσουκ ειχε και μια αυτογνωσια δωρο! χε χε!

αχ Σοφια

οντως καταπληκτικο!


Σαφως και δεν ειναι ολα αυτοματα!

[Sofia]

Originally posted by εσωτερική_σήψη

Originally posted by arktos

τέλος να σου πω επειδή εγώ έχω νοσηλευτεί σε κλινινική, πως δεν σου αφήνει και τις καλύτερες αναμνήσεις.
κι όσο και αν προσπαθήσεις να τις μεταφέρεις στον άλλο, δεν θα τις νιώσει ποτέ, παρά μονό αν έχει βρεθεί κι αυτός εκεί.

ποσο δικιο εχεις...πραγματικα νιωθω πως θα αφησω τα κοκαλα μου εδω!πηρε εξιτηριο και η διπλανη μου και νιωθω τοσο μονη..

εχεις ανθρωπους ή εστω εναν ανθρωπο που μπορει και θελει να ναι διπλα σου τετοιες δυσκολες στιγμες?

ευχομαι το συντομοτερο δυνατο να νιωσεις καλυτερα...

[Sofia]

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by arktos
κατάλαβα γιατί μιλάς και σε ξαναρωτάω :
πόσο χρήσιμο είναι σε ένα άνθρωπο να πάσχει από μία ασθένεια ?

Κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ. Οι ασθενείς, όσοι βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, έχουν τρομερή δύναμη και επιρροή στους γύρω τους.

οι ασθενεις την στιγμη που βρισκονται στο κρεββατι του πονου, μπορει να νιωθουν κ πολυ ευαλωτοι κ αχρηστεμενοι κ τελειωμενοι κ να νιωθουν πολυ μονοι σε ολο αυτο. ακομα κ με ανθρωπους δικους τους γυρω τους. ποσο μαλλον, κ χωρις αυτους τους υγιεις ανθρωπους κοντα τους, που αποφευγουν τον οποιοδηποτε αρρωστο ειτε απο δικες τους φοβιες, στιγματισμο κλπ.

Νομιζω μια βολτα σε ενα νοσοκομειο, μπορει να μας δειξει και αυτη την πλευρα των ασθενων.

[Alobar]

H \'αρρώστια\' είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο, σε περίπτωση που κανείς καταφέρει να βγει απ\' το λούκι. Αλλά χρειάζεται η δική του συμμετοχή στο να αξιοποιήσει τα όποια διδάγματα. Κι ο τρόπος που σκέφτεται κυρίως. Έχω ξαναπεί πως όταν βγήκα απ\' τον αλκοολισμό, αντί να μιλάω για το αλκοόλ, μιλούσα για τον καρκίνο μου που μάλιστα ήταν πριν γίνω αλκοολική. Στην ουσία, αυτός με βοήθησε να βλέπω το αλκοόλ σήμερα σα σκουπιδάκι - και είναι θά \'λεγα -.
Στην περίπτωσή μου, η κατάθλιψη ήταν ό,τι φυσιολογικότερο θα μπορούσε να μου συμβεί μέσα από μια πορεία γεγονότων. Απώλεια - κατάθλιψη - καρκίνος - αλκοολισμός. Το σημερινό μου επεισόδιο το χαρακτηρίζω και \'αναδρομικό\' εκτός από μείζων, και πάλι έχει σχέση με την αποχή του αλκοόλ. Ήταν κάπως σαν \'φυσική\' συνέχεια.
Κάπου έγραψα πως μέσα απ\' την ψυχανάλυση, έχοντας μπει πλέον στα εντελώς άδυτα, το σώμα μου βιώνει πολύ έντονα το βάρος. Μου είναι πολύ εύκολο να το αποδέχομαι αυτή τη στιγμή, για τον απλούστατο λόγο που θέλει τις όποιες συνειδητοποιήσεις να βρίσκουν ένα χώρο. Έχοντας φτάσει πλέον στο σημείο να αλλάζω ριζικά τον τρόπο που βλέπω εμένα, καταρρίπτοντας πάγιες αντιλήψεις της μισής μου ζωής και παραπάνω, καταλαβαίνω ένα σώμα που προσπαθεί να τακτοποιηθεί με τον νέο εαυτό κι ένα συναίσθημα που κι αυτό ταλανίζεται για τους ίδιους λόγους. Φυσικά και είναι τεράστια η αλλαγή, και εξού και τα βαριά μου συμπτώματα. Και κει που έλεγα κανά τρίμηνο πριν - ήταν όλα στα ζενίθ - ότι δε θα αντέξω και θα πάρω φάρμακα, τελικά μια χαρά το βιώνω χωρίς να με ζορίζω. Στην ουσία αυτό είναι αποτέλεσμα της ψυχανάλυσης, που σημαίνει ότι είμαι πέραν το δέον ευχαριστημένη... ... βέβαια, δε θέλει μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι μια τόσο δύσκολη κατάσταση δυστυχώς τραβάει πολύ παραπάνω όταν είσαι σε οικονομικό αδιέξοδο και σχεδόν μόνος. Αλλά μου είναι όλα αφομοιώσιμα πλέον και θεωρώ πως κλείνει ένας τεράστιος σε χρόνο και δυναμικό κύκλος στη ζωή μου.
Όσο για το \'δυνατός\', εννοείται ρε παιδιά!... για να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος έτσι, είναι επειδή έχει βγει από λούκια γερά. Και βιώνει και το κόστος ανάλογα. Είδα πολύ ωραίες σκέψεις στο θρεντ και πολύ χάρηκα!... μπράβο Ρις!...

[arktos]

Originally posted by Alobar
H \'αρρώστια\' είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο, σε περίπτωση που κανείς καταφέρει να βγει απ\' το λούκι. Αλλά χρειάζεται η δική του συμμετοχή στο να αξιοποιήσει τα όποια διδάγματα. Κι ο τρόπος που σκέφτεται κυρίως. Έχω ξαναπεί πως όταν βγήκα απ\' τον αλκοολισμό, αντί να μιλάω για το αλκοόλ, μιλούσα για τον καρκίνο μου που μάλιστα ήταν πριν γίνω αλκοολική. Στην ουσία, αυτός με βοήθησε να βλέπω το αλκοόλ σήμερα σα σκουπιδάκι - και είναι θά \'λεγα -.
Στην περίπτωσή μου, η κατάθλιψη ήταν ό,τι φυσιολογικότερο θα μπορούσε να μου συμβεί μέσα από μια πορεία γεγονότων. Απώλεια - κατάθλιψη - καρκίνος - αλκοολισμός. Το σημερινό μου επεισόδιο το χαρακτηρίζω και \'αναδρομικό\' εκτός από μείζων, και πάλι έχει σχέση με την αποχή του αλκοόλ. Ήταν κάπως σαν \'φυσική\' συνέχεια.
Κάπου έγραψα πως μέσα απ\' την ψυχανάλυση, έχοντας μπει πλέον στα εντελώς άδυτα, το σώμα μου βιώνει πολύ έντονα το βάρος. Μου είναι πολύ εύκολο να το αποδέχομαι αυτή τη στιγμή, για τον απλούστατο λόγο που θέλει τις όποιες συνειδητοποιήσεις να βρίσκουν ένα χώρο. Έχοντας φτάσει πλέον στο σημείο να αλλάζω ριζικά τον τρόπο που βλέπω εμένα, καταρρίπτοντας πάγιες αντιλήψεις της μισής μου ζωής και παραπάνω, καταλαβαίνω ένα σώμα που προσπαθεί να τακτοποιηθεί με τον νέο εαυτό κι ένα συναίσθημα που κι αυτό ταλανίζεται για τους ίδιους λόγους. Φυσικά και είναι τεράστια η αλλαγή, και εξού και τα βαριά μου συμπτώματα. Και κει που έλεγα κανά τρίμηνο πριν - ήταν όλα στα ζενίθ - ότι δε θα αντέξω και θα πάρω φάρμακα, τελικά μια χαρά το βιώνω χωρίς να με ζορίζω. Στην ουσία αυτό είναι αποτέλεσμα της ψυχανάλυσης, που σημαίνει ότι είμαι πέραν το δέον ευχαριστημένη... ... βέβαια, δε θέλει μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι μια τόσο δύσκολη κατάσταση δυστυχώς τραβάει πολύ παραπάνω όταν είσαι σε οικονομικό αδιέξοδο και σχεδόν μόνος. Αλλά μου είναι όλα αφομοιώσιμα πλέον και θεωρώ πως κλείνει ένας τεράστιος σε χρόνο και δυναμικό κύκλος στη ζωή μου.
Όσο για το \'δυνατός\', εννοείται ρε παιδιά!... για να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος έτσι, είναι επειδή έχει βγει από λούκια γερά. Και βιώνει και το κόστος ανάλογα. Είδα πολύ ωραίες σκέψεις στο θρεντ και πολύ χάρηκα!... μπράβο Ρις!...

Alobar, να σε ρωτήσω κάτι.
γιατί έγινες αλκοολική?
με 2 λόγια απάντησε μου.
αν γίνεται βέβαια.

[researcher]

Originally posted by soft
Δεν ξερω αν υα μποριυσα να χρησημοποιησω τη λεξη\" χρησιμη \"η οχι,αλλα θα πω πως για μενα ηταν σαν ενα ξυπνητηρι,η για να το πω αλλιως η στιγμη που κουραζεσε να εισαι ο ηθοποιος στον ιδιο σου τον εαυτο.
Και καιρος να κοιταξεις να πεταξεις αυτον τον ρολο που για καποιους λογους τον εχεις φορτωθει η στον εχουν φορτωσει.

πολλοι απο μας εδω μεσα φαινεται να το βιωνουμε και ετσι

μου αρεσαν αυτα που εγραψες soft

[researcher]

Originally posted by AlobarΕίδα πολύ ωραίες σκέψεις στο θρεντ και πολύ χάρηκα!... μπράβο Ρις!...

ευχαριστω alobar

πραγματικα πολυ ομορφες σκεψεις!


χα χα να σε ρωτησω
το νικ σου λεγεται ετσι γατι τωρα πινεις σε αλλο μπαρ;

εννοω το πραγματικο μπαρ της ζωης χωρις ποτο αλλα με τοσα αλλα που εσυ και ολοι γνωριζουμε και μοιραζομαστε....

απλα μου εκανε εντυπωση το αλλο μπαρ... σορυ αν διακομωδω κατι που ξερω πως ειναι τοσο σοβαρο για τον καθενα

[arktos]

Originally posted by researcher

Originally posted by soft
Δεν ξερω αν υα μποριυσα να χρησημοποιησω τη λεξη\" χρησιμη \"η οχι,αλλα θα πω πως για μενα ηταν σαν ενα ξυπνητηρι,η για να το πω αλλιως η στιγμη που κουραζεσε να εισαι ο ηθοποιος στον ιδιο σου τον εαυτο.
Και καιρος να κοιταξεις να πεταξεις αυτον τον ρολο που για καποιους λογους τον εχεις φορτωθει η στον εχουν φορτωσει.

πολλοι απο μας εδω μεσα φαινεται να το βιωνουμε και ετσι

μου αρεσαν αυτα που εγραψες soft

researcher, αν θυμάμαι καλά κάπου είχες πει πως ο αδερφός σου πάσχει από διπολική.
λες να είναι ηθοποιός στον ίδιο του τον ευατό?

[Alobar]

\'...Alobar, να σε ρωτήσω κάτι.
γιατί έγινες αλκοολική?
με 2 λόγια απάντησε μου.
αν γίνεται βέβαια...\'

Άρκτε την έγραψα τη σειρά. Έχω ξαναμιλήσει για τους γονείς μου. Με οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια κρατώντας με απ\' το χεράκι. Με ξεχώριζαν απ\' τα αδέρφια μου, αδιαφορούσαν στην αδυναμία που τους είχα, με έβριζαν και μεγάλωσα με το τρίπτυχο \'άχρηστη - άσχημη - ανίκανη\'. Βασικά ήμουν ένα... χαρισματικό μάλλον παιδάκι. Έσπερνα την καταστροφή και τον όλεθρο επειδή βοηθούσα ζωάκια, ηλικιωμένους και... \'τρελλούς\'. Επίσης εξαιρετική μαθήτρια. Ά ναι! Έγραφα τα βράδυα και αυτό ήταν ακόμη πιο... εγκληματικό!... ... περιττό να σου πω ότι στην απώλεια και την αρρώστια έφαγα... φτύσιμο!... έτσι είναι Αρκούδι. Κάποιοι άνθρωποι γεννιόμαστε με χρέη στα... γονίδια!... ... πάω βόλτα, καλό βράδυ να έχουμε...

[researcher]

Originally posted by arktos

Originally posted by researcher

Originally posted by soft
Δεν ξερω αν υα μποριυσα να χρησημοποιησω τη λεξη\" χρησιμη \"η οχι,αλλα θα πω πως για μενα ηταν σαν ενα ξυπνητηρι,η για να το πω αλλιως η στιγμη που κουραζεσε να εισαι ο ηθοποιος στον ιδιο σου τον εαυτο.
Και καιρος να κοιταξεις να πεταξεις αυτον τον ρολο που για καποιους λογους τον εχεις φορτωθει η στον εχουν φορτωσει.

πολλοι απο μας εδω μεσα φαινεται να το βιωνουμε και ετσι

μου αρεσαν αυτα που εγραψες soft

researcher, αν θυμάμαι καλά κάπου είχες πει πως ο αδερφός σου πάσχει από διπολική.
λες να είναι ηθοποιός στον ίδιο του τον ευατό?

βασικα αυτο που μου ειχε πει πολλες φορεςειναι οτι αναλαμβανε ενα ρολο του να προσποιειται για να περναν οι αλλοι καλα

και οτι στην πραγματικοτητα ηταν παντα αλλιως το μεσα του

ναι προφανως ειχε και εχει αναλαβει μια αποστολη προσποιησης και ριμουλκο αλλα τωρα ειναι που αρχιζω και καταλαβαινω πως αυτους τους ρολους τους αναλαμβανουμε για να επιβιωσουμε η για να γινουμε πιο αποδεκτοι

και οτι μας τους επιφορτιζουμε με καποιο τροπο

η καταθλιψη μπορει να παιξει εναν ξυπνητικο ρολο ως προς αυτο


ναι η προσποιηση ηταν κατι που τον τυρρανουσε και τωρα οχι πια απο οτι αντιλαμβανομαι

[arktos]

Originally posted by Alobar
\'...Alobar, να σε ρωτήσω κάτι.
γιατί έγινες αλκοολική?
με 2 λόγια απάντησε μου.
αν γίνεται βέβαια...\'

Άρκτε την έγραψα τη σειρά. Έχω ξαναμιλήσει για τους γονείς μου. Με οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια κρατώντας με απ\' το χεράκι. Με ξεχώριζαν απ\' τα αδέρφια μου, αδιαφορούσαν στην αδυναμία που τους είχα, με έβριζαν και μεγάλωσα με το τρίπτυχο \'άχρηστη - άσχημη - ανίκανη\'. Βασικά ήμουν ένα... χαρισματικό μάλλον παιδάκι. Έσπερνα την καταστροφή και τον όλεθρο επειδή βοηθούσα ζωάκια, ηλικιωμένους και... \'τρελλούς\'. Επίσης εξαιρετική μαθήτρια. Ά ναι! Έγραφα τα βράδυα και αυτό ήταν ακόμη πιο... εγκληματικό!... ... περιττό να σου πω ότι στην απώλεια και την αρρώστια έφαγα... φτύσιμο!... έτσι είναι Αρκούδι. Κάποιοι άνθρωποι γεννιόμαστε με χρέη στα... γονίδια!... ... πάω βόλτα, καλό βράδυ να έχουμε...

καλή βόλτα! θα επανέλθω !

[Alobar]

Τί σόρυ ρε Ρις;... είναι ο Alobar, απ\' το βιβλίο, \'Το άρωμα του ονείρου\'... χεχε, κάτι \'τυχαιότητες\'!... τότε δεν είχα προσέξει το... άλλο μπαρ!... ... άντε τα λέμε...

:P