αγχος,αποφευγω φιλους,κοινωνικη φοβια???

[Lou!]

ναι, αλλα απο οτι θυμαμαι παλια ειχες γραψει οτι θελεις να εισαι κ σε ολα η καλυτερη απο τους αλλους!

ισχυει ακομα αυτο, η το εχεις αποβαλλει?

εντιτ: δεν εχω διαβασει ολο το θρεντ

[Lou!]

δεν ξερω αν κρινω εξ ιδιων τα αλλοτρια, αν πιστευεις οτι σε κατι σε αφορα αυτο που γραφω εχει καλως, αλλιως προσπερνας.

βασικα εγω τουλαχιστον το ειχα αυτο το κουσουρι, κ ακομα κ αν το ειχα αποβαλλει καπως στην πιο εμφανη μορφη του, εμφανιζεται κ σε αλλες πιο υπογειες μορφες, οπως πχ ντρεπομαι να ζητησω βοηθεια, οταν τυχει κατι, η ντρεπομαι να ρωτησω κατι που δεν ξερω κλπ

το να μεινει κανεις μονος του δεν ειναι τοσο φοβερο, το να μενει μονος του κ να χει τετοια κολληματα ομως ειναι!

εγω την εκανα απο το σπιτι των γονιων κατ ευθειαν για την αλλη ακρη του κοσμου, κ ειχα κ αυτο το κουσουρι μαζι! περιττο οτι μου εκανε τον βιο αβιωτο! επισης ειχα φιλο που του γκρινιαζα απιστευτα κ ειχα γινει σουπερ μιζερη κ φυσικα καποια στιγμη τα πηρε!

νομιζω θα ξεπερασεις καλυτερα το προβλημα σου αν κοιταξεις πισω απο το αγχος σου τι σκεψεις κανεις που σου δημιουργουν ολο αυτο το αγχος κ τις βαλεις σε μια σειρα, κ οχι παραμενοντας δυσλειτουργικη κ εχοντας τη σχεση να σου κανει τον ψυχολογο οποτε το χρειαζεσαι!

[Lou!]

βασικα το μετρο ειναι το αριστο που λενε! τωρα, που ειναι ακριβως αυτο το μετρο που χανουμε? χε,χε.
το να μη ζητας ποτε βοηθεια κ να προσπαθεις να τα κανεις ολα μονη σου, ειναι προβληματικο, γιατι καποιες φορες πραγματικα δεν θα ξερεις τι να κανεις κ θα κολλας. αλλα κ το αλλο ακρο, το να μην κανεις καμια προσπαθεια μονη σου κ να περιμενεις συνεχεια βοηθειες απο τριτους κ αυτο ειναι προβληματικο. οποτε καλα κανεις κ δεν παραδιδεσαι οπως λες, αλλα προσπαθεις.
βασικα κανεις μονη σου αυτα που μπορεις κ ζητας βοηθεια εκει που αισθανεσαι οτι οι γνωσεις σου/δυναμεις σου τελειωνουν κ χρειαζεσαι πραγματι βοηθεια.

τωρα δεν καταλαβα καλα, κατι, λες οτι εχεις αποβαλλει εντελως το \"ντρεπομαι...\" η οχι?

εγω κατεστρεψα καποια πραγματα βεβαια, αλλα στην πορεια πολυ καλυτερα. τωρα πια νομιζω οτι μπορω να μην ντρεπομαι για την πλειοψηφια αυτων που ντρεπομουνα παλια. ακομα κ στην εφορια δλδ, που εχουν ενα βαριεστημενο υφος κ την αλλη φορα επρεπε να παω για να τους ζητησω να διορθωσουν κατι (να τους πω οτι καναν λαθος πρακτικα!!!)

[blackdiamond]

γεια και απο εδω!
διαβασα ολο το τοπικ,και...ταυτιστηκα με παρα πολλα...ο αυχενας,το σφιξιμο των μυων...μεγαλωσα και εγω με το η ΠΙΟ καλη μαθητρια..και ημουν...και μπηκα σε μια καλη σχολη,και την τελειωσα και ακριβως στα χρονια της για να αποδειξω ποσο ικανη ειμαι σε κατι φιλους φιδια συμφοιτητες(γιατι την ειχα παρατημενη για καιρο τη σχολη,ημουν απασχολημενη με τη σχεση μου και με τις παρεες,ηταν η κοινωνικοτερη φαση της ζωης μου..).
μια διαφορα ειναι οτι δεν εχω καλη σχεση με τον πατερα μου,ειναι καταπιεστικος ανθρωπος,και πρηχτης,με ολου στην οικογενεια..επισης τωρα ειμαι ανεργη,δε βρισκω δουλεια προσ το παρον.και τωρα που εχω αυτα τα συμπτωματα δυσκολευομαι καισ στισ συνεντευξεις..δε χαμογελαω,δεν μπορω τη βλεμματικη επαφη,ξεροκαταπινω συνεχεια προσπαθωντας να το κρυψω,σκεφτομαι μονο το λαιμο μου και το στομα μου,κοκκαλωνει το σωμα και γλαρευουν τα ματια...
μηπως να παρω φαρμακανα χαλαρωσω?σαν και σενα,θα φυγω σε ενα δυο μηνες για μια σιγουρη δουλεια,μακρυα απ την πολη μου,δλδ θα μεινω για πρωτη φορα μονη...
και φοβαμαι...αν πνιγω οταν τρωω μονη στο σπιτι....αν ξεροκαταπινω και στη δουλεια και με περασουν για φρικιο?αν τα παιξω απ τη μοναξια?
αλλα οπως και συ,μεγαλωσα,θελω να πατησω στ αποδια μου,ελπιζοντας οτι θα δυναμωσω και θα σταματησω να σκεφτομαι τοσο...δεν ξερω,ειλικρινα...
εν το μεταξυ θα ειχα παει σε ψυχολογο καιρο τωρα,αλλα επειδη δεν θελω να το καταλαβει ο πατερας,ουτε οικονομικα ουτε πρακτικα,δεν μπορω να παω...ουτε εχουμε και τα πολλα λεφτα να δινω 60 ευρω την επισκεψη...
ωρες ωρες υποφερω τοσο που φαντασιωνομαι οτι μπηγω ενα μαχαιρι στο στερνο μου,εκει που σφιγγεται η καρδια μου...
μην τρομαξει κανεις,δεν 8ελω να αφαιρεσω τη ζωη μου!απλα θελω να σταματησει ο βασανισμοσ και το σφιξιμο...
σε καταλαβαινω magenta..
νομιζω οτι αυτο που χρειαζεσαι ειναι να κανεισ πραγματα που σ ευχαριστουν...χορος?ενα κατοικιδιο?να νιωσεις δημιουργικη.και η επαφη με τη φυση θα βοηθησει πολυ πιστευω,και ελπιζω!
αχ!

[Jason]

H κοινωνικη φοβια ειναι κατι που εχει ως αποτελεσμα να απομονωνεται ενα ατομο κ ολα ξεκινανε απο το πως αντιμετωπιζει ο ιδιος τον εαυτο του.

Παραδειγμα εγω οτι κ να κανω στη ζωη μου θα θεωρω οτι δεν ειμαι ισαξιος η καλυτερος των γυρω μου,παντα θα εχω την εντυπωση για τον εαυτο μου οτι ειμαι ο κατωτερος απο αυτους,παντα θα νιωθω περιεργα,υποτιμητικα για το ατομο μου.Αυτο μπορει να προερχεται πχ οταν βλεπεις οτι καποιοι γνωστοι σου εχουν τελειωσει μια καλη σχολη κ εσυ δεν εχεις κανει τπτ ουσιαστικο,πραγμα που οταν σε φερνει σε επαφη με αυτα τα ατομα κ ερχεται η κουβεντα σε αυτο το κομματι θα σκυβεις το κεφαλι κ θα λες σαν κακομοιριασμενος προσπαθοντας βεβαια να μην το δειξεις \"ε να εγω τελειωσα το ταδε ιεκ,νταξει οχι οτι καλυτερο αλλα κατι ειναι κ αυτο\".

Δλδ για να φτασεις να μην θες να εχεις κοινωνικες επαφες κ να απομονωθεις αυτο σημαινει οτι αισθανεσαι τοσο απαισια κ ασχημα για τον εαυτο σου που δεν θες να ερθεις σε επαφη με κανεναν γιατι θα νιωσεις 10 φορες χειροτερα, γιατι θα μιλησεις για πραγματα που σε ενοχλουν αφανταστα,γιατι θα γνωριζεις οτι ατομα που ειναι στην ιδια ηλικια με σενα εχουν κανει τοσα πραγματα στη ζωη τους,εχουν τοσα ενδιαφεροντα,δουλευουν,εχο υν φιλους,εχουν σχεση ,διασκεδαζουν,κανουν ολα αυτα που μεσα σου θα ηθελες να κανεις κ εσυ αλλα δεν τα εχεις κανει η δεν προκειται ποτε να τα κανεις για τους χ ψ λογους.

Και ετσι καταληγουμε στο εξης,να εχεις την ευκαιρια να βγεις με καποιον πχ για καφε κ να το απορριπτεις η να αποφευγεις διαρκως,να σου λενε οι γονεις σου παμε πχ στο χωριο κ εσυ να αποφευγεις παλι γιατι δεν θες να βρεθεις σε κοσμο γνωστο
ειτε αυτοι ειναι απλα φιλοι ειτε ακομα κ συγγενεις για τον απλουστατο λογο οτι νιωθεις ντροπη για τον εαυτο σου,οποτε απο το να πας στο χωριο σου κ να συναντησεις τον νικο,τον χρηστο κ την μαρια για παραδειγμα που θα σε πρηξουν τι κανεις,με τι ασχολεισαι,αν τελειωσες τη σχολη σου,αν δουλευεις ,αν πηγες διακοπες κ που,αν εχεις γκομενο γκομενα,γιατι δεν ερχεσαι τοσο συχνα οπως παλαιοτερα,δωσε το τηλεφωνο σου να βρεθουμε κ ολα αυτα,λες δεν μαμιεστε,καλυτερα μονος μου κ να ειμαι 1 φορα down παρα με ολους αυτους κ να αισθανομαι 10 φορες πιο αβολα ,πιο ασχημα.

[wakeup]

Περναω και εγω ολο αυτο...να πιεζομαι παντα να βγω...ακομα και για το πιο μικρο...νομιζω οτι επειδη περναμε αρκετες ωρες μονοι ολο αυτο ριζωνει στο υποσυνειδητο και δυσκολευομαστε να το αλλαξουμε...και στη συνεχεια βυθιζομαστε ολο και πιο πολυ στον εαυτο μας...μερικες φορες ξεχναω και πως ακουγετε η φωνη μου;ppp...απαισιο ομως αληθινο...
ολα εχουν να κανουν με αυτο που ειπατε ολοι...θα θελαμε να ειμαστε το επικεντρο και επιδει νιωθουμε οτι οι αλλοι τα κατταφερνουν καλυτερα απομονονομαστε....δεν θελω ομως να μεινω ετσι...

[wakeup]

οταν βγαινω εξω παγωνω οταν ειμαι ακομα και με ατομα που ξερω...λες και οτι πω ειναι μλκ ενω οτι πουν οι αλλοι \'ετσι θα ειναι\'...και αποστομονομαι και καθομαι σαν ενα βλαμενο χωρις μιλια...και χανω και τα λογια μου...σουργελο κανονικο...;p...σκεφτομαι ομως για ενταξη σε ομαδικη θεραπεια μπας και μαθω πως ειναι να\'\'μιλαω\'\'...οπως στο νηπιαγωγιο που μας μαθαινουν το να λολα ενα μηλο...;p...μερικες φορες με παιρνει απο κατω και σκεφτομαι γτ ολοι οι αλλοι να παιρνουν μια χαρα και εμεις να χρειαζομαστε να επισκεφτομαστε γιατρο για να κανουμε το πιο βασικο πραγμα στη ζωη μας...να εποικηνονουμε...

[αλίκη!]

γεια σας και παλι επειτα απο παρα πολυ καιρο..αγαπητη φιλη με προλαβες.θα εστελνα κι εγω να εκφρασω τις ιδιες(ή παρομοιες)σκεψεις και εμπειριες.οσοι δουν το θεμα που ειχα ανοιξει εν αχρονο πριν θα καταλαβουν. βεβαια η δικη μου περιπτωση εχει κατι το διαφορετικο.απο μικρη ημουν πολυ σοβαρη,κλειστη και αγχωδης.φιλες δεν ειχα ποτε. αυτο συνεχιστηκε εως το λυκειο μεχρι που αλλαξα καπως και μετα στη σχολη που πηγα αλλαξα αρκετα.δεν φοβομουν πια τη σκια μου τοσο, κατεκτησα πραγματα οπως η εκφραση αποψης,η διεκδικηση δικιου κ.τ.λ ..απλα τωρα εχω την εντυπωση οτι ο παλιος μου εαυτος παλευει να βγει παλι στην επιφανεια.η φοβια μου για το αγνωστο, για τα λαθη μου, για την αποψη των αλλων επανερχονται η τουλαχιστον προσπαθουν..θελω να επισκεπτω ψυχολογο ,δεν εχω προβλημα σε αυτο αλλα αφενος δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα διοτι ειμαι εκτακτη εκαπιδευτικοσ και τα καλοκαιρια δεν πληρωνμαι και αφετερου φοβαμαι οτι ισως δεν παω στον σωστο και τα πραγματα χειροτερεψουν αντι να παω για καλο.δεν αντεχω αλλο αυτη τη χαμηλη αυτοπεποιθηση μου και την απαισιοδοξια μου...φανταζομαι το ιδιο κ εσυ.

[devakiance]

Παιδιά μήπως έχετε ένα είδος κοινωνικής απόσυρσης; Δραστηριότητες έχετε; Είχα κι εγώ ένα παρόμοιο πρόβλημα πριν ενάμιση χρόνο. Κλεινόμουν σπίτι, παράτησα τη σχολή, τις δραστηριότητες μου και δεν έβγαινα με τους φίλους μου και κλεινόμουν ολοένα και περισσότερο στον εαυτό μου. Ευτυχώς πήγαινα σε έναν εξαιρετικό ψυχίατρο(πιστεύω πως αυτό χρειάζεται όχι ψυχολόγος) και αμέσως αντιλήφθηκε το προβλημά μου. Μου χορήγησε χάπια και μου είπε πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε άλλη λύση. Τα χάπια μου έκαναν μεγάλο καλό και μαζί με την ψυχοθεραπεία με βοήθησαν να ξεπεράσω το προβλημά μου. Magenta εσύ πηγαίνεις σε ψυχίατρο; Αλίκη πιστεύω πως πρέπει να πας οπωσδήποτε, δεν ξέρω που θα βρεις λεφτά, κάνε τα πάντα για να πας.

[arionas]

το μηνυμα διαγράφηκε απο την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.

[blackdiamond]

jason ακριβως ετσι!
περιεγραψες αυτη την κλασσικη κατασταση,που βλεπεις γνωστους,και σου λενε,που χαθηκες και να τα πουμε καμια μερα κλπ.
γιατι να βγουμε ρε φιλε.για να σου πω ποσο σκατα νιωθω?η να υποκριθω οτι ολα ειναι ροζ???
οτι ολα 8α πανε καλα και ολα ειναι υπο ελεγχο?
i am f*cking lost.μακαρι να μπορουσα να τους το φωναξω στη μουρη και μετα να κλαψω με αναφιλητα.
παιδια σορυ για το λιγο χυμα υφος μου,βασικα ειμαι ο εαυτοσ μου και μιλαω οπως νιω8ω μεσα μου!
αρχες σεπτεμβρη με πηρε τηλεφωνο ενας συμφοιτητης μου παλιοσ.εχς να τον δω κανα χρονο.του ειχα στειλει χρονια πολλα και πηρε το θαρρος να με παρει τηλ.δεν την ειδα εγκαιρα την κληση.εχει περασει 1,5 μηνας και δεν εχω επιστρεψει την κληση.
i can\'t.
με θυμαται στη λαμπερη μου φαση,λαμπερη παιδια.και τωρα νιωθω ενα παρασιτο.δεν αντεχωνα βγουμε και να υποκριθω.δεν μπορω να το κανω.μεσα μου σπαραζω.
δεν τολμω καν να δω ερωτικα ανθρωπο.μου λειπει ενασ συντροφος,αλλα δεν πλησιαζω κανεναν.ειμαι σιγουρη οτι θα με απορριψει και θα πονεσω κ αλλο.
ποιος αντεχει ενα κινητο ψυχοσωματικοποιημενο ον?
στο ιντερνετ μονο μπορω να μαι λαμπερη πια.γιατι ειμαι ο εαυτοσ μου.
χωρισ τα σφιγμενα χειλη.χωρισ τα ξεροκαταπηματα καθε λιγο και λιγακι.χωρις τα ματια γεματα φοβο και κενο.χωρις τις νευρικες κινησεις.χωρις ενα σωρο ψυχοσωματικα.
σ ενα μηνα θα φυγω για δουλεια στο εξωτερικο,και λογαριαζω χωρισ τον ξενοδοχο.γιατι τη νυχτα πισω απο εναν υπολογιστη μεσα στη μοναξια μου,λεω οτι ειμαι ικανη για τα παντα μωρε.
στον πραγματικο κοσμο ομως....

[Jason]

Κοινωνική φοβία: Αιτίες, συχνότητα και θεραπεία

Η κοινωνική φοβία είναι διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπερβολικό φόβο και άγχος στις καθημερινές κοινωνικές καταστάσεις που βιώνει το άτομο το οποίο ανησυχεί ότι υπόκειται σε λεπτομερή εξέταση και αρνητική εκτίμηση από τους άλλους.

Οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία έχουν ένα χρόνιο, έντονο και επίμονο φόβο ότι παρακολουθούνται και κρίνονται από άλλους. Φοβούνται συνεχώς ότι οι πράξεις τους θα τους φέρουν σε αμηχανία, σε δύσκολες καταστάσεις και ότι θα εξευτελιστούν για αυτό, από τους άλλους.

Η κοινωνική φοβία μπορεί να είναι εξαιρετικά εξαντλητική. Ορισμένες μέρες, είναι δυνατόν να εμποδίζει το άτομο από του να πηγαίνει στην εργασία του ή στο σχολείο. Οι άνθρωποι που πάσχουν από κοινωνική φοβία αυτής της μορφής, δυσκολεύονται να κάνουν και να διατηρούν φίλους.

Περιπου ετσι αισθανομαι οπως λεει το αρθρο,υπερβολικος φοβος η αγχος για οτιδηποτε σκεφτομαι η θα ηθελα να κανω γιατι φοβαμαι την αρνητικη κριτικη απο τους αλλους η οτι με παρακολουθουν με εναν τροπο περιεργο σαν να εχω κατι γελοιο πανω μου.


Οτι οι πραξεις η κατι που θα πεις θα σε φερει σε αμηχανια απεναντι σε καποια ατομα και οτι θα νιωσεις ντροπη για τον εαυτο σου,οτι θα νιωσεις πως μπροστα στους υπολοιπους εισαι ενα μηδενικο χωρις αξια.Γιατι ο ενας θα σου πει για τη δουλεια του,ο αλλος θα σου πει για τις σχεσεις του,ο επομενος για τους φιλους του,που πηγαν ,πως διασκεδασαν ,τι εκαναν,για τις εμπειριες τους γενικοτερα,ενω μολις θα ερθει η σειρα σου να πεις κατι θα αισθανεσαι τοσο ντροπιασμενος τοσο μειονεκτικα απεναντι του γιατι ενω κατα βαθος θα ηθελες να εισαι στην ιδια κατασταση με αυτους,δλδ να εχεις φιλους πολλους,να βγαινεις,να εχεις σχεσεις,να εχεις σχεδια,να εισαι σε καλη δουλεια,να εισαι κ συ φτασμενος,στην πραγματικοτητα ξερεις οτι δεν εχεις βιωσει τιποτα απο ολα αυτα και ξερεις οτι εισαι προβληματικο ατομο.

Προσωπικα δεν μου αρεσει η υποκρισια και το να προσποιουμαι για κατι που δεν ειμαι απλα για να φανω αρεστος η για να ωραιοποιησω καταστασεις που αργα η γρηγορα θα φανερωθουν απο μονες τους οτι δεν ειναι ωραιες τελικα.

Μου ειναι χιλιες φορες προτιμοτερο να κατσω στο δωματιακι μου μονος μου απομονωμενος εστω με αυτες τις ελαχιστες ασχολιες,internet,μουσικη κλπ ,ακομα κ αν ξερω οτι αυτο μου κανει κακο πιο πολυ κ δεν βελτιωνει τα πραγματα,παρα να βγω εξω για ενα καφε με γνωστα ατομα ειτε ειναι συγγενεις ειτε φιλοι και να μην νιωθω ανετα,να κοιταζω σαν αγαλματακι τους αλλους να μιλανε για διαφορα πραγματα κ εγω να μην εχω κατι αξιολογο να πω,να περναω απαρατηρητος και γενικως να πρεπει να παρουσιασω ενα ψευτικο προσωπο η εικονα για να μην γινω ρομπα μπροστα τους.

[selas-selas]

[blackdiamond]

αν δηλαδη ειχες εμπειριες κ ιστοριες να τους διηγηθεις, θα ενιωθες ομορφα σε μια παρεα?
θα μου πεις,που να τις βρεις,που τα αποφευγεις ολα γιατι φοβασαι την κριτικη..
ολα αυτα γινονται φαυλος κυκλος.
παρολαυτα,νομιζω οτι δεν πρεπει να παραιτουμαστε.και γω νιωθω απειρως καλυτερα μπροστα απ το πισι μου.η μονη σ ενα δωματιο.(με αλλα ατομα στα υπολοιπα δωματια,γιατι αλλιως θα μ επιανε κριση μοναξιας και πανικοι)
αλλα δεν ειναι ζωη αυτη.
στο κατω κατω,ολοι στο τελος 8α πεθανουμε.οτι και να κανουμε σ αυτη τη ζωη,οσο και να γελοιοποιηθουμε,η μοιρα ειναι κοινη για ολους.και κανεις δεν θα μας θυμαται μετα απο καποια χρονια.οποτε γιατι να σκαμε για μια ιστορια που θα θαφτει στη ληθη?
γιατι να δινουμε σημασια στο τι 8α πουν οι αλλοι?
σημασια εχει να αισ8ανομαστε δημιουργικοι,ετσι θα φτιαξουμε και την αυτοπεποιθηση μας.
εγω προσωπικα πολλους μηνες τωρα,ειμαι στο σπιτι ανεργη,δεν πολυεψαχνα δουλειες γιατι δεν ενιωθα καλα,και κυριως γιατι ξεροκαταπινω και πνιγομαι με το σαλιο μου απ το αγχος.περναω ολη τη μερα στους 4 τοιχους,μπροστα απ την τηλεοραση η το πισι.πολλες φορες για ωρες στο κρεβατι,γιατι δεν μπορω να βρισκομαι και αλλου.το σπιτι εχει τετοια διαμορφωση που και στο μπανιο να παω θα δω φατσα καρτα τον πατερα μου που δεν αντεχω.
φυλακισμενη στο δωματιο μου.που δεν ειναι καν ολοδικο μου.
σημερα πηγα με 2 πολυ κοντινες φιλες σε ενα μαγαζι,ξεροκαταπινα ολη την ωρα.και προσπαθουσα να μην με καταλαβαινουν.πως?κανοντας ολη την ωρα κατι και μη μενοντας ακινητη.
πφ.
μπορω να γκρινιαζω ολη την ωρα γι αυτα....βαρεθηκα ομως.δεν ειναι ζωη αυτη...
και τι να κανω?να παω σε ψυχιατρο?πηγα σε μια του δημου και μου πε απ την πρωτη συνεδρια να παρω φαρμακα..ε νταξει ρε κοπελια....αμεσως φαρμακα?και βλεπω και στο φορουμ που αλλοι λενε οτι ειναι καλο να παιρνεις,αλλοι λενε οτι τους εκαναν χειροτερα απο οτι ηταν...φοβαμαι να τα παρω....καλα θελω να γινω,οχι να γινω φυτο απ τισ παρενεργειες...

[ioannis2]

Πράγματι είναι πρόβλημα το να προσπιείσαι, δηλαδή να πιέζεις τον εαυτό σου να δείχνει διαφορετικός από αυτό που νοιώθεις. Κι αυτό συμβαίνει επειδή κάποιες όψεις της ζωής σου δεν σε γεμίζουν. Κι αυτό με τη σειρά του σε ρίχνει, μοιώνει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση. Και έτσι νοιώθεις μοιωνεκτικά απέναντι στους άλλους. Και όλο και κλείνεσαι περισσότερο. Να υπάρχουν άνθρωποι να μιλήσεις αλλά να τους αποφεύγεις.

Ή να το δείχνεις σε κάποιο βαθμό , λίγο ή πολύ και έτσι όχι απλά να το διαπιστώνουν οι γύρω αλλά και να σε αποφεύγουν και να μένεις μόνος. Αλλά έτσι χάνεις την έστω λίγη χαρά που σου προσφέρει η συναναστροφή.

Χρειάζεται θετική σκέψη, να εστιαζόμαστε στις θετικές πλευρές του εαυτού μας και να αντλούμε από εκεί δυνάμεις.