Παντού μέτωπα ανοιχτά..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ

[chr1986]

Προσπαθώ και εγώ Fleur μου να κάνω τέτοιες θετικές σκέψεις για το μέλλον, πως θα είναι όταν θα φύγω από εδώ, αν είμαστε μαζί με το αγόρι μου να μείνουμε μαζί και πως θα περνάμε.. Ώρες ώρες λειτουργεί αυτό αλλά κάποιες άλλες στιγμές σκέφτομαι πως θα αργήσει πολύ αυτό να συμβεί, ότι μπορεί να γίνει κάτι και να χωρίσουμε με το φίλο μου και γενικά ότι δε θα μπορέσω να τα καταφέρω..

[chr1986]

Αφωτεινή, εσύ πώς το αντιμετώπισες όλο αυτό?Και σε ποιό στάδιο είσαι τώρα? Δλδ σε επηρεάζουν αυτά που λένε? Και πώς το αντιμετωπίζεις?

[Φωτεινη!]

Χριστινακι,
η καλυτερη λυση ειναι να πεις αυτα που σε πληγωνουν απο καρδιας..
Αν νιωθεις οτι κατι τετοιο θα σε κανει να κλαψεις να θυμωσεις και στο τελος να χασεις το δικιο σου,μη το κανεις ακομα..
Μεινε μακρια αφου ζειτε ολοι μαζι,κατι τετοιο ειναι δυσκολο,αλλα μεινε χωρις να συζητας και γυρνα για λιγο την επικοινωνια προς εσενα μονο.

Σε λιγο καιρο θα εισαι ετοιμη να πεις τα ΠΑΝΤΑ ετσι οπως ακριβως τα αισθανεσαι.Ακριβως ομως,Μην τα ωραιοποιησεις για να μη γινεις σκληρη,μην τα φτιαξεις να ακουγονται απαλα για να μη σε παρεξηγησουν.
Δεν λεω η συζητηση να ειναι βρισιες και κατηγοριες,λεω να ειναι αυτο που εσυ ΕΙΣΠΡΑΤΕΙΣ.

Οταν γινει αυτο θα υπαρξει μια περιοδος παγωμαρας και απο τις δυο μεριες,αλλα αυτο θελει λιγο χρονο.
Εσυ πρεπει να ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΕΙΣ στην τακτοποιηση της ζωης σου.Θα εισαι οπως νιωθεις ακριβως,θα πιεσεις τον εαυτο σου να βγει απο το λαγουμι,
Ελπιζω να μη χρειαζεσαι τα φαρμακα,εσυ ξερεις..αλλα ακομα και αν τα χρειαζεσαι σημασια δεν εχει αν παιρνεις φαρμακα,αλλα αν εισαι καλά..
Δεν υπαρχει τελειος ανθρωπος,κανε ενα μικρο βημα..ποιο ειναι για σενα ?
Η σχολη?Η δουλεια?

Εμενα αυτο το \"ξεφορτωμα\" μου εδωσε ωθηση..με εκανε να δω την ζωη αλλιως χωρις αυτο το βαρος..ασε που ειδα για πρωτη φορα σεβασμό.Εμεινα ομως ΣΥΝΕΠΗΣ σε αυτα που ειπα και αυτο εκανε την διαφορα ,οσο δυσκολο και αν ηταν.

[eimaiok]

Originally posted by chr1986
Θα προσπαθήσω παιδιά..ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνετε.. Πρέπει να αλλάξω..για μένα. Ελπίζω να μην είναι αργά και εύχομαι να τα καταφέρω.. Αφωτεινή, η αλήθεια είναι ότι δε νιώθω συνέχεια έτσι.. Υπάρχουν και διαστήματα 2-3 εβδομάδων κατά καιρούς που είμαι κάπως καλύτερα.. Αλλά μετά όταν δεν κάνω κάποια πράγματα που πρέπει να κάνω πέφτω.. Πιστεύω ότι αυτό που με έριξε αυτές τις μέρες είναι το ότι έμαθα κάποια πράγματα που είπε ο πατέρας μου για μένα στην αδερφή μου.. Ο γιατρός λέει ότι σε γενικές γραμμές πάω καλά και ότι είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι εδώ και 5 μήνες δεν παίρνω φάρμακα. Και ότι τα \"πισωγυρίσματα\" στην ψυχολογία μου είναι κάτι το αναμενόμενο..αυτά..

Το οτι κατάλαβες τι είναι αυτό που σε έριξε είναι πολύ σημαντικό και σκέψου ότι είναι λογικό αυτό που αισθάνεσαι (για τον πατέρα σου πχ που είπε αυτά) μη προσπάθείς να πνίξεις αυτό που αισθάνεσαι, πες μέσα σου ναι αισθάνομαι θυμωμένη, στεναχωρημένη και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο, αντίθετα δε θα ήταν υγειές το να μάθαινες κάτι που πχ να σε πλήγωνε και εσύ να ήσουν μες τη τρελή χαρά.
Αυτό δε σημαίνει ότι έχεις πισωγύρισμα αυτό σημαίνει ότι άρχισες να αντιλαμβάνεσαι και να αντιδράς (έστω να πολεμάς με τον εαυτό σου). Να δεις που θα έρθει η ώρα που θα μπορέσεις να το επικοινωνήσεις όπως θέλεις και με τους υπόλοιπους.
Πόσο μου άρεσε που σκέφτεσαι πως θα ήσουν με το αγόρι σου αν μένατε μαζί...πολύ όμορφη σκέψη μείνε σε αυτήν και μόνο...κάνε τα όνειρά σου όπως εσύ τα φαντάζεσαι, έχεις όλο το δικαίωμα!!!!

[chr1986]

Αφωτεινή, αυτό που μου λες μου δίνει θάρρος..Τί εννοείς \"συνεπής\"? Ότι για πχ είσαι πιο απόμακρη πλέον? Δλδ έχεις κρατήσει κάποια συγκεκριμένη στάση? Και Αφωτεινή πώς βρήκες το κουράγιο να τα πεις? Πώς ήξερες ότι ήρθε η στιγμή? Και έγινε κάτι που σου έδωσε αφορμή για να τα πεις ή μόνη σου αποφάσισες να μιλήσεις? (βομβαρδισμός ερωτήσεων) eimaiok, αυτή η σκέψη με κρατάει και με κάνει να θέλω να προσπαθήσω απλά αναζητώ έναν τρόπο να προσπαθήσω που να μπορώ να ακολουθήσω, γιατί η ψυχολογία μου πέφτει πολύ εύκολα..

[Φωτεινη!]

Συνεπεια.
αυτα που ειπες επειδη τα σκεφτηκες καλα και ξερεις μεσα σου οτι ισχυουν(ΠΑΝΤΑ ΞΕΡΕΙΣ τι σε πληγωνει ,ναι?)
δεν τα αλλαζεις,δεν σταματουν να σε πονανε επειδη σημερα πχ ηταν μια ηρεμη μερα..ή αυριο επειδη περασες ωραια με τον φιλο σου.
Το ειπες γιατι ειναι εκει και το κουβαλας παντα,ανεξαρτητα αν καποιες φορες ποναει λιγοτερο.
αν αποφασισεις οπως εγω να εισαι απομακρη-εσυ ξερεις τι σταση θα κρατησεις-θα μεινεις σταθερη σε αυτη,θα ειναι η σταση που σε ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΙ που σε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ.

Αποφαση.
Βρηκα το κουραγιο γιατι ηθελα παντα να το κανω με τερμα τα γκαζια,αλλα οι ενοχες μου δεν με αφηναν..οσες φορες το προσπαθησα αντιμετωπιζα εκβιασμους του τυπου \"ποσο ακαρδη εισαι ή θα πεθανω με την συμπεριφορα σου\" ή μου κοβανε την καλημερα!!!
Ναι ,ναι σε πληροφορω οτι τα εκαναν ολαααα αυτα και δεν αλλαξα σταση..και μαντεψε?τιποτα δεν επαθαν,για μενα ομως ηρθε η πολυποθητη ηρεμια...
Αφου κανενα κολπακι δεν επιασε τωρα πια κινουνται πιο προσεκτικα και αφου βλεπουν το τρενο να φευγει,προχωρουν σε ΑΛΛΑΓΗ της συμπεριφορας τους..ναι ναι ναι,
Αλλα τωρα πια καταλαβαινω οτι δεν με νοιαζει οσο νομιζα..γιατι ξερω πως αδικα εβαζα τον εαυτο μου να ανεχεται τετοιες συμπεριφορες..γιατι ξερω οτι ειχα δικιο..γιατι δεν υπαρχει σωστο και λαθος οταν πονας.ή πονας ή οχι..

[soft]

Originally posted by chr1986
Αφωτεινη πώς βρήκες το κουράγιο να τα πεις? Πώς ήξερες ότι ήρθε η στιγμή? Και έγινε κάτι που σου έδωσε αφορμή για να τα πεις ή μόνη σου αποφάσισες να μιλήσεις? (βομβαρδισμός ερωτήσεων) η ψυχολογία μου πέφτει πολύ εύκολα..

chr1986
Οταν καταλαβαινεις ,οτι απο ενα σημειο και μετα πρεπει να προστατευσεις τον εαυτο σου,εκει βρισκεις το κουραγιο.
Και την καταληλη στιγμη την βρισκεις ,οταν αισθανθεις ποιο δυνατη μεσα σου


Και κατι αλλο που θα ηθελα να πω ,ειναι οτι μενοντας σπιτι συνεχεια χωρις να κανεις τιποτα, δεν σε βοηθαει καθολου ,γιατι ερχεσαι σε επαφη μαζι τους περισσοτερες ωρες απ οτι θα επρεπε,και αυτο δεν ειναι οτι καλυτερο
Θα μου πεις ισως δεν μπορω
Και γω θα σου πω οτι λιγο πιεση δεν ειναι κακο μερικες φορες οταν ξερουμε τι μας ενοχλει

[RainAndWind]

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια παραπάνω.Chris,η κατάθλιψη είναι ένα είδος πισωγυρίσματος για σένα στην παιδική σου ηλικία-πάντα κατά την προσωπική μου άποψη.Η θλίψη,ο θυμός,η αγωνία,η ανησυχία,αυτά τα συναισθήματα που ένιωθες σαν παιδί βλέποντας την κακοποίηση της μητέρας σου,έχουν \"αποθηκευτεί\"μέσα σου.Τα συναισθήματα που βιώσαμε στο παρελθόν αποτελούν τη συναισθηματική μας μνήμη(κάθε γεγονός συνοδεύεται από υλικό συναισθηματικό,το οποίο δεν χάνεται,υπάρχει και στις κατάλληλες συνθήκες αναβιώνεται,κάπως έτσι).

Άκου κοπέλα μου.Ο πατέρας σου είναι κακοποιητικός.Είναι αυτός που όταν του μιλάς κλαίγοντας σε δουλεύει.Είναι αυτός που σε θεωρεί δειλή και άβουλη κι εσύ έχεις εσωτερικεύσει αυτή του τη στάση,κάνοντάς την πράξη,έχεις περάσει στον εαυτό σου την εικόνα αυτή.

Μελέτησα τα παλιότερα posts σου.Γράφεις τα εξής:
-έχω ξεχάσει τα όνειρα και τη δύναμη που κάποτε είχα
-είμαι εντελώς αδύναμη
-η θλίψη δεν παλεύεται
-χτες έμαθα κάποια πράγματα που είπε-πάλι-ο πατέρας μου για μένα
-η μισή οικογένεια με αντιμετωπίζει σαν τρελή,η άλλη μισή γελάει ειρωνικά.

Λοιπόν,η μισή που γελάει-ο πατέρας σου δηλαδή,γιατί αυτός είναι που η κριτική του έχει σημασία για σένα-είναι αυτός ο πατέρας που όταν κλαις σου γελάει κατάμουτρα.
Είναι ο κακοποιητής της μητέρας σου και ο δικός σου κακοποιητής,είναι ο άνθρωπος που σε έκανε να ζήσεις τα μικράτα σου μέσα στο φόβο.
ΤΟΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΑΚΟΜΗ.
Και έχεις επίσης εσωτερικεύσει την άποψή του για σένα.Η Χριστίνα είναι άβουλη και δειλή.Δίχως δύναμη.

Έχοντας λοιπόν πιστέψει τη γνώμη αυτού του δυνατού-θεού-τιμωρού πατέρα,κάνεις την αδυναμία σου πράξη.Η κατάθλιψη είναι αναβίωση πόνου,μία συναισθηματική αναδρομή που την φέρνουμε στο παρόν μας,κάνουμε ένα πισωγύρισμα στην παιδική μας ηλικία.Φοβάσαι,αγωνιάς,πον� �ς,νιώθεις άγχος και θλίψη,όπως εκείνο το μακρινό παιδί στα περασμένα σου ένιωθε αβοήθητο και υποχρεωμένο να βλέπει,να τρέφεται από εικόνες βίας.

Έχεις συνειδητοποιήσει από ποιο άτομο ζητάς απεγνωσμένα την έγκριση,την αποδοχή;Aπό ποιο άτομο γυρεύεις να σε προσέξει τώρα και να ασκήσει πάνω σου έλεγχο ξανά με την κρίση και την ειρωνεία;

Aν ο πατέρας σου ήταν ένα άτομο που δεν είχατε καμιά συγγένεια,θα επέλεγες να μυρίζεις συνέχεια τα χνώτα ενός τέτοιου χαρακτήρα;Πέρα από τη συγγένεια,που ξέρεις,δεν είμαστε υποχρεωμένοι επειδή κάποιοι μας γέννησαν να υποφέρουμε τα χούγια τους,ποια θα ήταν η γνώμη σου για έναν πατέρα που όταν κλαίει το παιδί του αυτός γελάει;
ΣΑΔΙΣΤΗΣ,αυτόν τον χαρακτηρισμό θα έδινες φαντάζομαι.Είναι αυτός που όταν ο άλλος πονά τρέφεται,ηδονίζεται και κάνει χάζι.

I have news for u pussycat.Δεν θα τον αλλάξεις,αυτός είναι.Κλάψε όσο θες,του προσφέρεις ηδονή,καθώς τα άτομα που ασκούν έλεγχο μέσω της βίας,λεκτικής ή άλλης,νιώθουν μια χαρά απέναντι σε άτομα που έχουν μειωμένη αυτοιδέα.Σε ρίχνει για να μπορεί να σ\'έχει όπως ακριβώς σε θέλει.Υποταγμένη,ένα φοβισμένο παιδί,μία γυναίκα όπως τις άλλες,που επίσης μισεί.Όλα τα θηλυκά τα μισεί και τα βασανίζει,δεν είσαι η μόνη(η ίδια έγραψες πως και τη μάνα σου και την προηγούμενη γυναίκα του τις έδερνε),εμ,τυχαίο δεν είναι κανένα μοντέλο συμπεριφοράς.Once a prick,always a prick.

Τι μήνυμα μπορείς να αρχίσεις να δίνεις τώρα στο άτομο αυτό που συνεχίζει να σε κακοποιεί;Καταλαβαίνω πως δεν μπορείς με τη μία να περάσεις στην αντεπίθεση και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων σου λεκτικά.Όμως μπορείς να τον αποφεύγεις,είναι κάπως ευκολότερο προς το παρόν.Μηδενική ανοχή,μέγιστη αυτοπροστασία.Δεν τον βλέπεις μέχρι να δουλέψεις και να φτάσεις στο σημείο της αντιπαράθεσης.Μπαίνει σ\'ένα χώρο,βγαίνεις εσύ.Μπαίνεις εσύ κι είναι εκεί,κάνεις στροφή και φεύγεις.

Θέλει να παλέψεις για σένα,να περάσεις το μήνυμα\"δεν θα ανεχθώ άλλο\"εδώ και τώρα.Μην περιμένεις την αλλαγή,μην κρατάς παιδικά πιστεύω που σε φέρνουν σε θέση να συνεχίζεται η κακοποίηση.Φτιάξε το δρόμο σου προς την ελευθερία.

Ρωτάς συνεχώς πώς,τι να κάνω.Να το πρώτο βήμα.Για να γιατρέψουμε μία πληγή,δεν αφήνουμε να μας την ξύνουν.Εκεί πονάς και για να κλείσει θέλει απόσταση ασφαλείας.Κράτα όσους σου κολλάνε υποβιβασμούς στην άκρη.

Τα κιλά που έχεις βάλει έχουν άσχημο αντίχτυπο στην ψυχολογία σου και δίνεις κι εσύ άσχημους χαρακτηρισμούς στον εαυτό σου ακόμη και γι αυτό.Φαντάζομαι τις σκέψεις\"είμαι χοντρή,δειλή,τεμπέλα\",ε;
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ.Είσαι μία γυναίκα που πέρασε πολλά και πρέπει να μάθει πώς θα ξαναβρεί την ισορροπία της.Οκ,πήρες κιλά.Να σε δείρουμε,θα τα χάσεις έτσι;Σταμάτα την εσωτερίκευση της πατρικής ιδέας για σένα.Εκτίμησε τον εαυτό σου.Η κατάθλιψη είναι ένα στάδιο,είναι κάτι που περνάς,δεν είναι η καταδίκη σου.Οι φάσεις περνάνε.Είσαι σημαντική για σένα.Άρχισε σήμερα να σε αγαπάς.Φτιάξε άλλα κομμάτια που θα ανεβάσουν την ψυχολογία σου.Πώς είναι το μαλλί σου;Άλλαξέ το,πήγαινε για ένα κούρεμα,δοκίμασε νέο χρώμα.Βγες από το σπίτι,υπάρχουν κολυμβητήρια με μικρό οικονομικό κόστος,γράψου σ\'ένα.Ήπια άσκηση,που δεν εξαντλεί,καλοκαιράκι,δροσο ύλα στο νερό,θα γυμνάζεσαι και θα πλατσουρίζεις κιόλας ενώ το σύμπαν θα καίγεται στη ζέστη,λολ.

Άιντε να σε δω.Έχε πίστη στον εαυτό σου βρε!Αν όχι εσύ,τότε ποιος;Aν όχι τώρα,πότε;(αγαπημένο μου από διάσημους ψυχολόγους).

[chr1986]

RainAndWind, ευχαριστώ για το post σου, πραγματικά με βοήθησε. Πιστεύεις ότι αποφεύγοντας τον θα είναι καλύτερα? Να σου πω την αλήθεια, τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να βλεπόμαστε όλο και λιγότερο. Δλδ μου λέει να πάμε κάπου και λέω ότι έχω κανονίσει (ψέμματα εννοείται), δεν απαντάω όλες τις φορές στο τηλ., (παίρνει άπειρες) και γενικά αποφεύγω να ανοίγω συζητήσεις. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι μήπως έτσι αγνοώ το πρόβλημα, δεν το αντιμετωπίζω αλλά το αποφεύγω.. Πάντως σε γενικές γραμμές μου κάνει καλό, μακάρι να μπορούσα να τον αποφύγω περισσότερο..

[krino]

Originally posted by chr1986


Πιστεύεις ότι αποφεύγοντας τον θα είναι καλύτερα?

εμ? το αναποδο θα ειναι καλυτερο?
Η ρειν εχει δικαιο σε οσα γραφει.

Ακου εδω,
ο δικος μου πατερας, που ειναι 80 καμποσα,
και εγω 40.....

Καποια στιγμη αρχιζε να μου τα κανει πλανητες με την πιστωτικη καρτα που ειχα τοτε.
Οντως ηταν ανεβασμενη και ειχα μπει σε μια λογικη να την κλεισω.
Ομως για να γινει αυτο, θελει κανα δυο χρονια δεν γινεται αυριο.

Αρχισε λοιπον να μου γανωνει το κεφαλι, με αυτο το θεμα.
Οποτε πηγαινα και τους εβλεπα ειχα ενα τεταρτο διαγγελμα.

Την τριτη φορα, εκανα να παω σπιτι 3 βδομαδες....
Μου λεει η μανα μου, τι εγινε καλε?
Τιποτα λεω απλα δεν ξαναρχομαι σπιτι, οτι θες απο τηλεφωνο....
Εμπλοκη η μανα μου.
Και γιατιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιι???
Γιατι να πεις στο δικο σου να παει αλλου να τα κανει τουμπανα.
Μολις ηρεμησει η φαση εδω ειμαστε παλι,
προς το παρον αντε γεια.

Μετα απο δεκα μερες,
πηγα και αφου προσπαθησε δηθεν να μου εξηγησει οτι δεν ειχε κακη προθεση κλπ κλπ....
Του εξηγησα οτι το θεμα ειναι απλο:
Ετσι και ξαναρχισει κυρηγμα, θα με δει στη κηδεια του.
Και ο καθενας ας κανει οπως τον βολευει.


Ειμαι ακραιος?
Μπορει.... παντα ημουν αλλωστε.
Σε πληροφορω ομως οτι οι σχεσεις με τον πατερα μου σημερα ειναι ΑΡΙΣΤΕΣ και αυτο δουλεψε το καλα στο μυαλο σου.

Να κανεις αραγε κατι τετοιο?
οχι βεβαια, αλλο χαρακτηρας εσυ.
Βρες πως μπορεις να αντιδρασεις με βαση τα δικα σου μετρα και σταθμα.
Ομως απο οσο εχω καταλαβει,
κατι η καποια απο αυτα που κανεις ειναι λαθος.

[chr1986]

krino krino krino πού είσαι βρε παιδί? Ίσως θέλει κάτι ακραίο όντως γιατί δεν καταλαβαίνει αλλιώς! Αλλά ΤΟΝ ΦΟΒΑΜΑΙ, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.. Η λογική μου λέει πως δε μπορεί να μου κάνει τίποτα, αλλά μόλις πάω να μιλήσω κάτι με κάνει να τρέμω σαν το ψάρι. Να φανταστείς ότι ακόμα και τα αδέρφια μου (39 ο 1 και 36 η άλλη) τον τρέμουν και εκείνοι. Πρέπει να γίνει κάτι πολύ χοντρό για να πουν κάτι.. Δεν ξέρω παιδιά, τρομοκρατία.. Πως τα έχει καταφέρει βρε παιδιά αναρωτιέμαι..

[krino]

τωρα πως τα εχει καταφερει... ειναι ολοκληρη μεθοδο, που να στα εξηγουμε τωρα?


Αλλα.......
ακραιο, χμμμμ.....


Οχι δεν ειμαι υπερ του να κανεις κατι ακραιο.
Ειμαι υπερ του να κανεις πραγματα που αντεχεις, να σηκωνεις το πηχυ οσο ψηλα θες,
αρκει να το υπερασπιστεις αυτο που κανεις.



Ε μωρε, εδω γυρω τριγυρνω....

[elis]

συμφωνω με αυτα που σου λενε τα παιδια αλλα σκεψου οτι αυτα θα ξεπεραστουν σε μεγαλο βαθμο αυτοματα οταν θα πατησεισ στα ποδια σου θα κανεισ τη ζωη σου και δεν θα τον εχεισ αναγκη οποτε θα τον βλεπεισ οποτε γουσταρεισ και αν σου κανει κεφι τωρα για την ωρα η λογικη λεει αν δε μπορεισ να κερδισεισ μια μαχη αποφυγε την δε θα σε βοηθουσε σε τιποτα τωρα να ανοιξεισ πολεμο με τον πατερα σου τι στιγμη που δεν εισαι καλα θα σπαταλησεισ πολυ ενεργεια απο αυτη που δεν εχεισ και υπαρχει περιπτωση τα πραγματα να γινουν πολυ χειροτερα απο αυτα που ηδη ειναι κανονικα θα πρεπει να πεισμωσεισ και να πεισ οταν γινω καλα ουτε ζωγραφιστη δε θα με βλεπετε θα κανω οτι γουσταρω και το πρωτο και βασικο βημα σε αυτη τη κατευθυνση ειναι να κανεισ οτι δεν εχεισ τιποτα το προβλημα ειναι δικο σου και να σε καταλαβουν δεν αλλαζει ουτε βελτιωνεται ο εχθροσ σου ειναι ο κακοσ σου εαυτοσ μην του δινεισ αξια οπωσ ειπεσ και συ δε μπορει να σου κανει τιποτα

[chr1986]

Λοιπόν παιδιά αυτό θα κάνω, όσο αντέχω τουλάχιστον..Θα τον αποφεύγω, δε γίνεται διαφορετικά..Και όταν με το καλό γίνω καλά (ελπίζω) θα τον αντιμετωπίσω. Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκρισή σας!

[kaiti85]

Χάλια και σήμερα...Καμία βελτίωση, θα μου πεις τί έκανες για να βελτιώσεις την κατάσταση? Τίποτα..καθισμένη σε έναν καναπέ μασουλώντας και ύπνος όταν δεν τρώω.. Πόσο με τρομάζει αυτή η κατάσταση..πόσο με τρομάζω..

δε χρειαζεται να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο, προσπαθησε να το δεις μισογεμάτο. θα σε συμβούλευα κάτι που αρχίζω να κάνω και εγω,πλέον προσπαθώ να πιαστώ έστω και απο μια θετική λεπτομέρεια για να νίωσω ευχάριστα, γίατι εχω και εγω πολλά μέτωπα ανοικτά και συνεχως ανοίγουν και άλλα με πολύ πίεση. μέχρι τώρα έβλεπα μόνο τα αρνητικά σε όλους και σε όλα, κάτι που μου δημιουργησε πολλά ψυχοσωματικά (αυπνίες, πόνοι στο έντερο, στη πλάτη και πολλά άλλα)
και κάτι ακόμη, αν χρωστάς μαθηματα για να τελείωσεις τη σχολή σου, μην κυκλοφορείς παντού με ένα βιβλίο σε αγχώνει πολύ περισσότερο και δεν καταφερνεις τίποτα.