Στρατός - αγχώδεις διαταραχές - κρίσεις πανικού - φοβίες

[dinosm]

ΕΓΩ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΣΑΝ Ι4 ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΗ.

[Shelter]

painkiller τι φανταζεσαι οτι γινεται και σε τρομαζει η θητεια ?
κανεις δεν θελει να παει εσυ σε σχεση με τις φοβιες σου που νομιζεις οτι δεν θα τα καταφερεις?Αυτο εχει σημασια, αγχος και φοβο ολοι νιωθουν πριν μπουν στα ειδικοτερα μπες για να παρεις και πιο συγκεκριμενη απαντηση.
Σε σχεση με γιατρους ,φαρμακα κλπ δεν το κυνηγησα καθολου πηγα κανονικα,ενοπλος και θεωρω οτι με ψιλοβοηθησε κιολας αν και εγω πριν παω δεν ενιωθα και τοσο ανετος
Αν θες να ρωτησεις κατι ειδικοτερο ρωτα

[Nίκος]

Painkiller ένα πράγμα,just do it!

[Nίκος]

Θα ήθελα πολύ να κουβεντάσουμε private.Δεν ξέρω όμως άμα γίνεται απο αυτό το site.

[Krateros]

Φιλε painkiller να ξερεις οτι σε νιωθω απολυτα και γραφω για να προσθεσω μια νοτα αισιοδοξιας!
Κι εγω ειχα τα ιδια προβληματα με σενα (κρισεις πανικου, αγχωδεις διαταραχες) πριν το στρατο (ακριβως οπως λες κι εσυ σε περιοδους εξεταστκες και ευρισκομενος μακρια απο το σπιτι μου , χωρις μαλιστα να εχω οπως εσυ μια κοπελα να με στηριζει, αν εχεις τετοιας φυσεως προβληματα και γενικοτερα αν εισαι ατομο ευαισθητο δεν ειναι και οτι ευκολοτερο)
Οταν λοιπον πλησιαζε ο καιρος να παω φανταρος φοβουμενος οτι θα ειχα προβληματα επισκεφτηκα επιτελους καποιον ειδικο(ψυχιατρο) , και με την καταλληλη αντιμετωπιση (αντικαταθλιπτικα) οχι απλα ξεπερασα τα οπιοα προβληματα αλλα περασα και υπεροχα για 19 μηνες θητειας!
Πρεπει να ξερεις οτι οι κρισεις πανικου αντιμετωπιζονται πανευκολα με αντικαταθλιπτικα!
Προφανως και σου προτεινω να επισκεφθεις καποιον ειδικο , να παρεις οποια φαρμακευτικη θεραπεια σου προτεινει και περνοντας μαζι στον στρατο αυτα τα φαρμακα να μην τα δηλωσεις σε κανενα!
Εξαλλου πιστεψε με κανεις δεν θα αντιληφθει το παραμικρο , οπως θα διαπιστωσεις κι εσυ ο ιδιος μπαινοντας στρατο δεν αξιζει να ανησυχεις πολυ γι αυτο!
Καταλαβαινω απολυτα πως τωρα σου φαινεται πολυ δυσκολο εως ακατορθωτο , εμπιστεψου ομως οταν σου λεω πως δεν αξιζει να ανησυχεις !
Με την καταλληλη αντιμετωπιση δεν θα εχεις ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
...Trust me...
Πρεπει ομως να σταθεις απεναντι του και να το αντιμετωπισεις!
Εξαλλου ο στρατος ουτως ή αλλως θα διαρκεσει μονο 12 μηνες , τα δυσκολα ομως ερχονται μετα ...στην ζωη , δες το ομως σαν μια καλη ευκαιρια εναρξης της προσπαθειας αντιμετωπισης των προβληματων σου !
Εγω σου ευχομαι να πανε ολα καλα και να μην χρειαστει να συνεχιζεις αυτη την προσπαθεια και μετα το στρατο -οπως εγω-

Οτιδηποτε αλλο θελεις στειλε μου και mail
Και να ξερεις οτι δεν εισαι μονος ...τετοια προβληματα εχει ενα σωρο κοσμος!

[painkiller]

Originally posted by Nίκος
Θα ήθελα πολύ να κουβεντάσουμε private.Δεν ξέρω όμως άμα γίνεται απο αυτό το site.

Νίκο μπορούμε να κουβεντιάσουμε private ανταλλάσοντας u2u messages.

[STATUS]

painkiller ο χρόνος είναι νέρο και περνάει όσο για τι στρατιωτική θητεία κάνεις λίγο το κορόιδο και περνάς καλά:) εγώ πέρασα μια θητεία χάρμα, είχε πλάκα πάντως ξαναπήγενα χαλαρά:) άντε και καλόσ φαντάρος

[gus1973]

Αντιμετωπίζω προβλήματα με κρίσεις πανικού, φοβίες και γενικά έντονότατο άγχος από το 2000. Το 2003 ήρθε η στιγμή (μετά από πολλές αναβολές και σε σχετικά μεγάλη ηλικία) να παρουσιασθώ στο στρατό. Πάντα για εμένα ο στρατός ήταν το \"μέγιστο\" των προβλημάτων. Το αντιμετώπιζα σαν μια ανυπέρβλητη διαδικασία. Όποτε το σκεφτόμουν το στομάχι μου ανακατεύονταν και οι πανικοί κατέφθαναν. Πίστευα ότι θα βγω Ι5 ή ότι θα \"αποκαλυφθούν\" οι ψυχικες διαταραχές μου. Έβλεπα εφιάλτες και ρωτούσα με αγωνία τον κάθε ένα που είχε υπηρετήσει, σχετικά με τις εμπειρίες του. Ο καθένας έλεγε το μακρύ και το κοντό του και μου δημιουργούσαν περισσότερο άγχος.

Οι μέρες πριν την κατάταξη ήταν μαρτυρικές. Τα πόδια μου κοβόνταν και οι πανικοί πηγαιναν και έρχονταν. Την ημέρα της κατάταξης ήμουν \"αλλού\". Δεν αντιλαμβανόμουν που βρισκόμουν. Το ταξίδι (με τη συνοδεία του πατέρα μου) μέχρι το κέντρο παρουσίασης ήταν εφιαλτικό. Στο δρόμο πήρα κάποια ομοιοπαθητικά χάπια που \"υπόσχονταν\" άμεση βοήθεια. Όταν έφτασα στην πύλη, από το άγχος μου, προσπάθησα αμέσως να πιάσω κουβέντα με άλλους προκειμένου να απαλύνω το μαρτύριο μου. Γνώρισα δύο παιδιά (με τα οποία είμαστε πολύ καλοί φίλοι ως σήμερα). Εκεί διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος που αγχώνονταν. Από τη στιγμή που πέρασα την πύλη οπλίστηκα με μεγάλη δύναμη. Όχι μόνο δεν υποτροπίασα αλλά βοηθούσα και άλλους που \"δεν την πάλευαν\" (ορολογία στρατού:)) Ιδιαίτερα μετά το κέντρο, όταν κατάλαβα ότι ο στρατός δεν ήταν και τόσο σπουδαίο πράγμα, όπως εγώ περίμενα, τα πράγματα κύλησαν ακόμη πιο ομαλά.

Πιστεύω ότι η πεποίθηση μου ότι θα αντιμετωπίσω τα πάνδεινα, με θωράκισε ώστε να ανταπεξέλθω σε καταστάσεις που αποδείχθηκαν πιο ανώδυνες από τις αναμενόμενες.

Φίλε μου είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα απ\' ότι τα περιμένεις. Πιστεύω ότι θα ανταπεξέλθεις στις \"δυσκολίες\" της θητείας. Καταλαβαίνω ότι η αναμονή για την παρουσίαση είναι επώδυνη και εξαντλητική. Σκέψου πως θα είσαι μετά από δύο μήνες από την παρουσίαση σου, όπου θα έχεις πια προσαρμοστεί και όλα θα φαίνονται πιο εύκολα

[gus1973]

(Σε συνέχεια με το προηγούμενο αφού διάβασα πιο προσεκτικά κάποιες από τις απορίες σου)

Κάποιος γιατρός μου είχε προτείνει να μην πάω καθόλου (σε τέτοια κατάσταση ήμουν). Μου είπε ότι θα μου έδινε και \"χαρτί\". Του απάντησα ότι δεν ήθελα να τα παρατήσω τόσο εύκολα, ήθελα να το παλέψω γιατί πίστευα ότι θα τα καταφέρω (όπως και εσύ).

Δεν ήθελα να αποκαλύψω το πρόβλημα μου, γιατί πίστευα ότι θα είχα ιδιαίτερη μεταχείριση, γεγονός που θα με έκανε να νιώσω άσχημα. Επίσης, φοβόμουν ότι κάποιοι φαντάροι δεν θα είχαν την ωριμότητα να αντιμετωπίσουν το θέμα και αυτό θα επιδρούσε αρνητικά στην ήδη ευαίσθητη και ταλαιπωρημένη ψυχολογική μου κατάσταση.

Στις βολές είχα πάρα πολύ άγχος (στις πρώτες στο κέντρο) αλλά όταν είδα ότι τα κατάφερνα πολύ καλύτερα από πολλούς \"υγιείς\" η αυτοπεποίθηση μου ανέβαινε και με ωθούσε στο να συνεχίσω.

Επίσης, σημαντικό είναι ότι για να επιβιώσω, σταμάτησα να σκέφτομαι μακροπρόθεσμα και με απασχολούσε τι θα συμβεί στα επόμενα λεπτά και μόνο (πρώτη φορά το ένιωθα στη ζωή μου!!!). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ελαχιστοποιείται το άγχος μου.

Παρόλο που είμαι μικρόσωμος, με άσχημη φυσική κατάσταση, το πρόβλημα μου αποδείχθηκε σωτήριο σε στίβους μάχης και πορείες, μιας και με πείσμωνε να προσπαθώ όλο και περισσότερο.

Από αυτά που διάβασα σχετικά με εσένα, πιστεύω ότι μοιάζουμε σε αρκετά και νομίζω ότι θα τα καταφέρεις πάρα πολύ καλά φίλε μου!!!

[geop]

ΠΗΓΑ ΤΟ 2000 ΦΙΛΕ ΜΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΥΣ.ΕΚΑΝΑ 20 ΜΗΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
ΑΥΤΑ ΓΙΑ Ι4 ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΨΕΙΣ ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗ.

[troubledman]

Παιδιά μην χαμπαριάζετε! Στον στρατό υπάρχει ένα σημείο κλειδί που λέγεται βασική εκπαίδευση. Εκεί συνυπάρχεις με πολλούς άλλους και λόγω κοινών προβλημάτων και καταστάσεων δένεστε με ένα κοινό σκοπό. Είχα και εγώ πολλά προβλήματα όταν πήγα στο στρατό αλλά το δέσιμο της βασικής εκπαίδευσης και τους ανθρώπους που γνώρισα θα τους θυμάμαι για πάντα.

[ζωη]

GEIA..eimai nea sto forum kai fovamai poly giati meta apo 10 xronia pathainw kriseis paniku...pali..fovamai oti tha trelathw..exw trelofovia..ute na faw den mporw apo ton tromo...fovamai mipws den exw arketi thelisi na paw mprosta
niwthei kai kanenas allos etsi?opote einai na paw na kanw vimata mprosta pathainw trelofovia...kanw kai psyxotherapeia edw kai 7 xronia...to erwtima mu einai: yparxei periptwsi na xasw epafi me to parivallon?dil na klatarw?na apoktisw psyxwseis?o giatros mu mu leei pws den prokeitai alla egw thelw na mathw pws niwthun kai oi alloi pu ypoferun apo afto...fovaste mi kanente kanena kako se kapoios kai tetoia?xwris vevaia na to thelete....

[SpyrosGR21]

Ζωη ξερεις ποσες φορες νιωθω ετσι? Αλλα ειναι απο εντονο αγχος. Κ μενα ωρες ωρες μου ερχοντουσαν πραγματα στο μυαλο περιεργα ενιωθα τα πραγματα και τους ανθρωπους γυρω μου σαν να μην ηταν αληθινοι δηλαδη σαν ολα να εχουν χασει τη ζωντανια τους ενα περιεργο αισθημα το οποιο ηταν απο το εντονο αγχος και οποτε το ενιωθα ελεγα παει τωρα αυτο στανταρ ειναι κατι σοβαρο, φοβομουν για ψυχωση και τετοια... Αλλα δεν ειναι ετσι κ μενα μου το ειπε ο ψυχολογος και εχω διαβασει κ απειρα πανω σε αυτα...

[empi]

Originally posted by ζωη
GEIA..eimai nea sto forum kai fovamai poly giati meta apo 10 xronia pathainw kriseis paniku...pali..fovamai oti tha trelathw..exw trelofovia..ute na faw den mporw apo ton tromo...fovamai mipws den exw arketi thelisi na paw mprosta
niwthei kai kanenas allos etsi?opote einai na paw na kanw vimata mprosta pathainw trelofovia...kanw kai psyxotherapeia edw kai 7 xronia...to erwtima mu einai: yparxei periptwsi na xasw epafi me to parivallon?dil na klatarw?na apoktisw psyxwseis?o giatros mu mu leei pws den prokeitai alla egw thelw na mathw pws niwthun kai oi alloi pu ypoferun apo afto...fovaste mi kanente kanena kako se kapoios kai tetoia?xwris vevaia na to thelete....

Ναι καλή μου Ζωή, ο χειρότερος φόβος μου ήταν αυτός, μην τρελαθώ μην πάθω ψύχωση κλπ. Σε σημείο που πάθαινα απανωτές κρίσεις πανικού. Και αυτές είναι οι χειρότερες γιατί όταν φοβάσαι μην τρελαθείς ή ότι τρελένεσαι δεν έχεις να τρέξεις πουθενά να \"κρυφτείς\" και να σου περάσει.

Το να φοβάσαι (και να πανικοβάλεσαι) για το αν θα πάθεις \"ψύχωση\" είναι πολύ χειρότερο από αν θα πάθαινες πραγματικά. Γιατί αν την πάθαινες δεν θα σε ένοιαζε ούτε θα το καταλάβαινες και δεν θα φοβόσουν τόσο!

[seeker]

Αγαπητέ painkiller,

το αγχος που περνάς όντως είναι κάτι γνώριμο σε όσους είναι έτοιμοι να πάνε στρατό (είτε το παραδέχονται είτε όχι). Όσον αφορά τις ερωτήσεις σου, οι απαντήσεις μου φαίνεται είναι λίγο υποκειμενικές.

Πιστεύω καλύτερα να μην δηλώσεις κάποιο πρόβλημά σου στην αρχή, την μέρα της καταταγής. Εκείνη τη μέρα μαζί με σένα μπαίνουν χιλιάδες άλλα άτομα, γίνεται ένας πανικός και δεν νομίζω να σε προσέξουν ιδιαίτερα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της θητείας σου, μπορείς να μιλήσεις με τους γιατρούς ή όποιον άλλο εσύ κρίνεις (θα το δεις κατά τη διάρκεια).

Αν ακολουθείς φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να το συζητήσεις με το γιατρό σου για το αν θα το δηλώσεις ή όχι.

Να θυμάσαι οτι ο στρατός είναι ένα θέατρο του παραλόγου. Πρέπει απλά να παίξεις έναν ρόλο και να τον παίξεις καλά. Κράτα στο μυαλό σου οτι είναι όλα ένα show, και οτι για τον καθένα η θητεία είναι διαφορετική. Είναι μια περίοδος που στην τελική την περνάς μόνος σου αλλά έχε κοντά σου όσους ανθρώπους πιστεύεις οτι μπορούν να σε στηρίξουν και μην ντραπείς για το πως νιώθεις, απλά μην το εκφράσεις στον οποιονδήποτε εκεί μέσα.

Το αγχος που νιωθεις τωρα είναι δικαιολογημενο αλλά είμαι σίγουρος οτι θα βρεις τις απαντήσεις, και τον δικό σου τρόπο να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες.