Μπερδεμενος!2 χρονια μετα....

[tHe_V1rus]

Originally posted by krino
μπερδεμενος εισαι, κολλημενος οχι.

Η πρωην σου δεχθηκε οτι μεγαλωσε, οτι δεν ειναι πια 18 και προχωρησε.
Εσυ κατι φαινεται οτι σε κραταει πισω στο παρελθον.

Ομως μπροστα σου εχεις το μελλον και οχι να κοιτας πισω σου.
Αν αυτες οι σκεψεις σου δεν ξεκαθαρισουν, πισετυω οτι λειτουργουν ανασταλτικα
για να μπορεσεις να λειτουργησεις.
Μηπως θες να πεις παραπανω για το τι ειναι αυτο που σε μπερδευει?
Τι σκεφτεσαι ακριβως δηλαδη?

Εχεις δικαιο σε αυτο.
Αυτη δεχτηκε οτι μεγαλωσε κ δεν ειναι πια 18.

Ξερω οτι δεν πρεπει να κοιταω πισω αλλα δν το θελω...
Κατι με τραβαει στο παρελθον οπως λες.

Εκτος απο αναπαντητα ερωτηματα που εχουν μεινει απο τη στιγμη που χωρισαμε.
Οπως Γιατι?Γιατι τοσο ξαφνικα?Με ειχε αγαπησει ολα αυτα τα χρονια?Ποτε σταματησε να νιωθει ετσι και γιατι?Γιατι εκοψε καθε επικοινωνια? και αλλα πολλα που δεν μπορεσα να δωσω απαντηση ολο αυτο τον καιρο...
Πως γινεται καποιο να τον αγαπας και ξανικα να σταματησεις να νοιαζεσαι?γινεται αυτο?με διακοπτη δουλευει?

Ακριβως αυτα που σκεφτομαι συνεχεια ειναι ολη η διαδρομη απο τη στιγμη που την ειδα τυχαια στο δρομο - που την γνωρισα - που τα φτιαξαμε-που συζουσαμε μεχρι και την μερα που χωρισαμε...σαν ταινια στο μυαλο μου...και το χειροτερο ειναι οτι τα θυμαμαι ολα πεντακαθαρα.


Απο την αλλη δν μου αρεσει καθολου που μεγαλωνω.
Τα πραγματα χειροτερευουν,τα προβληματα μεγαλωνουν χρονο με το χρονο,οι ανθρωποι πλεον ειναι πιο κουμπωμενοι και λογω ηλικιας και λογω οτι εχουν αλλαξει οι εποχες αρκετα.
Ασε που οσες ξερω στην ηλικια μου η εκει γυρω εχουν παρει τουλαχιστον μια φορα την καρδια τους σε χαρτοσακουλα...οπως και εγω...και αυτο σε κανει πιο κυνικο και πιο σκληρο.

Αυτες ειναι οι σκεψεις μου τον τελευταιο καιρο....

[krino]

Originally posted by tHe_V1rus
Εχεις δικαιο σε αυτο.
Αυτη δεχτηκε οτι μεγαλωσε κ δεν ειναι πια 18.

Ξερω οτι δεν πρεπει να κοιταω πισω αλλα δν το θελω...
Κατι με τραβαει στο παρελθον οπως λες.


απο οσο καταλαβα, ο φοβος για το μελλον.




Εκτος απο αναπαντητα ερωτηματα που εχουν μεινει απο τη στιγμη που χωρισαμε.
Οπως Γιατι?Γιατι τοσο ξαφνικα?Με ειχε αγαπησει ολα αυτα τα χρονια?Ποτε σταματησε να νιωθει ετσι και γιατι?Γιατι εκοψε καθε επικοινωνια? και αλλα πολλα που δεν μπορεσα να δωσω απαντηση ολο αυτο τον καιρο...
Πως γινεται καποιο να τον αγαπας και ξανικα να σταματησεις να νοιαζεσαι?γινεται αυτο?με διακοπτη δουλευει?


δεν υπαρχουν με ακριβεια οι απαντησεις που ζητας,
πιστευω δε οτι αν της εκανες στην ιδια,
θα την εφερνες σε δυσκολη θεση γιατι πιθανον να μην ειχε
με ακριβεια κατι να σου πει.

Σταματησε να σε αγαπαει, σαφως γιατι μεγαλωσε.
Φαντασου οτι εισαι με ενα παλιο φιλο και μεγαλωνετε.
Εσυ ξαφνικα ακους ροκ μουσικη ενω αυτος σκυλαδικα.
Πως ομως εγινε αυτο και γιατι?
Ετσι εγινε, δεν υπαρχει εξηγηση.
Αυτοματα ομως αυτο σας δημιουργει ενα μικρο χασμα.
Και μετα βρισκεται κατι αλλο που βαθαινει το χασμα....
Ετσι ακριβως και η πρωην σου.

Αλλα ολα αυτα πιστεψε με μεχρι καποια ηλικια ειναι φυσιολογικα.
Ας υποθεσουμε οτι αυριο γνωριζεις μια καινουρια κοπελα.
Και υποθετουμε, οτι ειστε απλοι ανθρωποι και αγαπιεστε τρελα....
Ξαφνικα μετα απο ενα χρονο, η νεα σου σχεση αρχιζει και την ενδιαφερει η τεχνη, μουσικη, κεραμικα, μουσεια κλπ.
Εσενα αυτα σου ειναι αδιαφορα και εκεινο που σε φτιαχνει ειναι φτιαχνεις την μηχανη σου και να κανεις βολτες και ταξιδια με αυτην.
Για αυτη ομως το να ειναι καβαλα σε μια μηχανη ειναι ανυποφορο....

Και σου λεει αντε γεια, χωριζουμε.
Γιατι χωρισατε λες?

Βλεπεις που ειναι ο διακοπτης?







Ακριβως αυτα που σκεφτομαι συνεχεια ειναι ολη η διαδρομη απο τη στιγμη που την ειδα τυχαια στο δρομο - που την γνωρισα - που τα φτιαξαμε-που συζουσαμε μεχρι και την μερα που χωρισαμε...σαν ταινια στο μυαλο μου...και το χειροτερο ειναι οτι τα θυμαμαι ολα πεντακαθαρα.


αρα εκεινο που ειναι σαφες οτι η κοπελα αλλαξε κατι που ειναι φυσιολογικο, αλλα εσυ οχι ακομα.
Θες καποιο κλικ μεσα σου για να ολοκληρωσεις μια εικονα.
Οι σκεψεις ομως που κανεις δεν οδηγουν πουθενα.



Απο την αλλη δν μου αρεσει καθολου που μεγαλωνω.



χαιρομαι που εγραψες αυτη την προταση.
Γιατι εδω αρχιζει το ζουμι και το σημειο που πρεπει να αφοσιωθεις.




Τα πραγματα χειροτερευουν,τα προβληματα μεγαλωνουν χρονο με το χρονο,οι ανθρωποι πλεον ειναι πιο κουμπωμενοι και λογω ηλικιας και λογω οτι εχουν αλλαξει οι εποχες αρκετα.



εχεις δικαιο σε αυτο,
εχω γραψει και αλλου οτι μεγαλωνουμε σε ενα πλανητη,
που μονο καλα δεν μας επιφυλασει.
Ωστοσο οι μαχες για τον εαυτο μας,
δεν σταματανε ποτε.

Βλεπεις τους γυρω σου και εινια κουμπωμενοι,
εχεις δικαιο.
Ειναι κουμπωμενοι γιατι φοβουνται το μελλον.
Μην κανεις το ιδιο λαθος.
Να συνεχισεις να εισαι απλος και αυθορμητος,
κατανοητος και ανθρωπινος για τους γυρω σου.

Βγες εξω και επικοινωνησε,
μιλας με ολους και μην αφηνεις το φοβο να σε κυριεύσει.
Θα σου πω ομως, οτι οπως εσυ,
υπαρχουν χιλιαδες νεοι με τους ιδιους φοβους.
Βγες απο αυτο το τριπακι και ζησε την ζωη σου.
Αφιερωσε καθε μερα που εχεις δυναμεις να την χαιρεσαι οσο καλυτερα μπορεις.




Ασε που οσες ξερω στην ηλικια μου η εκει γυρω εχουν παρει τουλαχιστον μια φορα την καρδια τους σε χαρτοσακουλα...οπως και εγω...και αυτο σε κανει πιο κυνικο και πιο σκληρο.



ο φοβος μας κανει και σκληρους και κυνικους.
Ολοι κουμπωνομαστε ξερεις.
Ομως καποια στιγμη θα κανεις μια γνωριμια και θα νιωσεις ετοιμος,
να μην εισαι ετσι τσιτωμενος.
Τελος μην φοβασαι να παιξεις και να πληγωθεις.
Καθε σου μετεωρο βημα ειναι ενα βημα προς τα εμπρος,
ενα βημα προς την ολοκληρωση σου σαν ανθρωπος.

Σημασια ξερεις δεν εχει ποσες φορες πεφτεις, αλλα ποσες φορες σηκωνεσαι.
Εγω λεω οτι αμα πεφτεις 7 φορες και τσακιζεσαι, ειναι μια χαρα, αρκει να σηκωνεσαι 8!




Αυτες ειναι οι σκεψεις μου τον τελευταιο καιρο....



νομιζω οτι οι σκεψεις σου ειναι μια χαρα και να τις συνεχισεις....

;)

[RainAndWind]

Το παρελθόν φαντάζει γοητευτικό και γυρνάμε νοητικά σ\'αυτό,όταν το παρόν δεν είναι και δεν αντλούμε ικανοποίηση από την καθημερινότητά μας.Φτιάξε το παρόν σου και η παρελθοντολαγνεία θα πάψει να υφίσταται.

Και κάτι άλλο.Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να μπεις σε μία σχέση.Γιατί δεν μπορεί να συμβεί δηλαδή και το αντίθετο;Nα ερωτευτείς στην πορεία μίας σχέσης;

Eπεξεργάσου σε τι σε \"βοηθάει\"αυτή η τελειομανία,να περιμένεις την κοπέλα-σωτήρα,την μυθική θεά που θα σε προκαλέσει να ξαναπολαμβάνεις τη ζωή σου.Μήπως είναι ένα ιδεολόγημα που βολεύει για να μην πας μπροστά αυτό το δεν ερωτεύομαι;

Τις κοπέλες που πέφτουν στο δρόμο σου τις ξεψειρίζεις γιατί υπάρχει φόβος εξαιτίας της απόρριψης.Και γιατί το να βρίσκεις πως αυτές έχουν ψεγάδια είναι ευκολότερο από το να πεις στον εαυτό σου δειλιάζω μπροστά στην προοπτική μίας νέας ήττας.

Ζήσε!Μπες στο παιχνίδι με θάρρος και ρίσκαρε.Μην περιμένεις το ιδανικό,γιατί ιδανικές συνθήκες και ιδανικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν φίλε.Και τα χρόνια περνάνε στην αναμονή.Δεν το έχεις συνειδητοποιήσει πως οι προσδοκίες μας μπορούν να εξυπηρετούν και ανασφάλειες,ε;

[tHe_V1rus]

Originally posted by RainAndWind
Το παρελθόν φαντάζει γοητευτικό και γυρνάμε νοητικά σ\'αυτό,όταν το παρόν δεν είναι και δεν αντλούμε ικανοποίηση από την καθημερινότητά μας.Φτιάξε το παρόν σου και η παρελθοντολαγνεία θα πάψει να υφίσταται.

Και κάτι άλλο.Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να μπεις σε μία σχέση.Γιατί δεν μπορεί να συμβεί δηλαδή και το αντίθετο;Nα ερωτευτείς στην πορεία μίας σχέσης;

Eπεξεργάσου σε τι σε \"βοηθάει\"αυτή η τελειομανία,να περιμένεις την κοπέλα-σωτήρα,την μυθική θεά που θα σε προκαλέσει να ξαναπολαμβάνεις τη ζωή σου.Μήπως είναι ένα ιδεολόγημα που βολεύει για να μην πας μπροστά αυτό το δεν ερωτεύομαι;

Τις κοπέλες που πέφτουν στο δρόμο σου τις ξεψειρίζεις γιατί υπάρχει φόβος εξαιτίας της απόρριψης.Και γιατί το να βρίσκεις πως αυτές έχουν ψεγάδια είναι ευκολότερο από το να πεις στον εαυτό σου δειλιάζω μπροστά στην προοπτική μίας νέας ήττας.

Ζήσε!Μπες στο παιχνίδι με θάρρος και ρίσκαρε.Μην περιμένεις το ιδανικό,γιατί ιδανικές συνθήκες και ιδανικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν φίλε.Και τα χρόνια περνάνε στην αναμονή.Δεν το έχεις συνειδητοποιήσει πως οι προσδοκίες μας μπορούν να εξυπηρετούν και ανασφάλειες,ε;

Πολλες αληθειες ειπες.
Αν ηταν το παρον ικανοποιητικο η μαλλον ικανοποιητικοτερο του παρελθοντος δεν θα με ενοιαζε καν.
Πως ομως να το αλλαξω...δν ειναι τοσο ευκολο.

Ναι την φοβαμαι την νεα ηττα...αλλα πλεον οχι τοσο πολυ.
Δηλαδη δεν με ενοχλει και δεν με ριχνει ψυχολογικα οπως καποτε.

Το εννοεις λεγοντας οι προσδοκιες μας μπορουν να εξυπηρετουν κ ανασφαλειες?

Εχω φαει και μια ηττα μεσα σε αυτο το χρονικο διαστημα.
Αλλα αφου η κοπελα δν σημαινε κατι για εμενα δν με ενοιαξε.

[researcher]

Originally posted by RainAndWind
Το παρελθόν φαντάζει γοητευτικό και γυρνάμε νοητικά σ\'αυτό,όταν το παρόν δεν είναι και δεν αντλούμε ικανοποίηση από την καθημερινότητά μας.Φτιάξε το παρόν σου και η παρελθοντολαγνεία θα πάψει να υφίσταται.

Και κάτι άλλο.Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να μπεις σε μία σχέση.Γιατί δεν μπορεί να συμβεί δηλαδή και το αντίθετο;Nα ερωτευτείς στην πορεία μίας σχέσης;

Eπεξεργάσου σε τι σε \"βοηθάει\"αυτή η τελειομανία,να περιμένεις την κοπέλα-σωτήρα,την μυθική θεά που θα σε προκαλέσει να ξαναπολαμβάνεις τη ζωή σου.Μήπως είναι ένα ιδεολόγημα που βολεύει για να μην πας μπροστά αυτό το δεν ερωτεύομαι;

Τις κοπέλες που πέφτουν στο δρόμο σου τις ξεψειρίζεις γιατί υπάρχει φόβος εξαιτίας της απόρριψης.Και γιατί το να βρίσκεις πως αυτές έχουν ψεγάδια είναι ευκολότερο από το να πεις στον εαυτό σου δειλιάζω μπροστά στην προοπτική μίας νέας ήττας.

Ζήσε!Μπες στο παιχνίδι με θάρρος και ρίσκαρε.Μην περιμένεις το ιδανικό,γιατί ιδανικές συνθήκες και ιδανικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν φίλε.Και τα χρόνια περνάνε στην αναμονή.Δεν το έχεις συνειδητοποιήσει πως οι προσδοκίες μας μπορούν να εξυπηρετούν και ανασφάλειες,ε;

καλα τελειο rein!

τελειο! τελειο! τελειο!

μπραβο σου!

[tHe_V1rus]

Originally posted by krino

Originally posted by tHe_V1rus
Εχεις δικαιο σε αυτο.
Αυτη δεχτηκε οτι μεγαλωσε κ δεν ειναι πια 18.

Ξερω οτι δεν πρεπει να κοιταω πισω αλλα δν το θελω...
Κατι με τραβαει στο παρελθον οπως λες.


απο οσο καταλαβα, ο φοβος για το μελλον.




Εκτος απο αναπαντητα ερωτηματα που εχουν μεινει απο τη στιγμη που χωρισαμε.
Οπως Γιατι?Γιατι τοσο ξαφνικα?Με ειχε αγαπησει ολα αυτα τα χρονια?Ποτε σταματησε να νιωθει ετσι και γιατι?Γιατι εκοψε καθε επικοινωνια? και αλλα πολλα που δεν μπορεσα να δωσω απαντηση ολο αυτο τον καιρο...
Πως γινεται καποιο να τον αγαπας και ξανικα να σταματησεις να νοιαζεσαι?γινεται αυτο?με διακοπτη δουλευει?


δεν υπαρχουν με ακριβεια οι απαντησεις που ζητας,
πιστευω δε οτι αν της εκανες στην ιδια,
θα την εφερνες σε δυσκολη θεση γιατι πιθανον να μην ειχε
με ακριβεια κατι να σου πει.

Σταματησε να σε αγαπαει, σαφως γιατι μεγαλωσε.
Φαντασου οτι εισαι με ενα παλιο φιλο και μεγαλωνετε.
Εσυ ξαφνικα ακους ροκ μουσικη ενω αυτος σκυλαδικα.
Πως ομως εγινε αυτο και γιατι?
Ετσι εγινε, δεν υπαρχει εξηγηση.
Αυτοματα ομως αυτο σας δημιουργει ενα μικρο χασμα.
Και μετα βρισκεται κατι αλλο που βαθαινει το χασμα....
Ετσι ακριβως και η πρωην σου.

Αλλα ολα αυτα πιστεψε με μεχρι καποια ηλικια ειναι φυσιολογικα.
Ας υποθεσουμε οτι αυριο γνωριζεις μια καινουρια κοπελα.
Και υποθετουμε, οτι ειστε απλοι ανθρωποι και αγαπιεστε τρελα....
Ξαφνικα μετα απο ενα χρονο, η νεα σου σχεση αρχιζει και την ενδιαφερει η τεχνη, μουσικη, κεραμικα, μουσεια κλπ.
Εσενα αυτα σου ειναι αδιαφορα και εκεινο που σε φτιαχνει ειναι φτιαχνεις την μηχανη σου και να κανεις βολτες και ταξιδια με αυτην.
Για αυτη ομως το να ειναι καβαλα σε μια μηχανη ειναι ανυποφορο....

Και σου λεει αντε γεια, χωριζουμε.
Γιατι χωρισατε λες?

Βλεπεις που ειναι ο διακοπτης?







Ακριβως αυτα που σκεφτομαι συνεχεια ειναι ολη η διαδρομη απο τη στιγμη που την ειδα τυχαια στο δρομο - που την γνωρισα - που τα φτιαξαμε-που συζουσαμε μεχρι και την μερα που χωρισαμε...σαν ταινια στο μυαλο μου...και το χειροτερο ειναι οτι τα θυμαμαι ολα πεντακαθαρα.


αρα εκεινο που ειναι σαφες οτι η κοπελα αλλαξε κατι που ειναι φυσιολογικο, αλλα εσυ οχι ακομα.
Θες καποιο κλικ μεσα σου για να ολοκληρωσεις μια εικονα.
Οι σκεψεις ομως που κανεις δεν οδηγουν πουθενα.



Απο την αλλη δν μου αρεσει καθολου που μεγαλωνω.



χαιρομαι που εγραψες αυτη την προταση.
Γιατι εδω αρχιζει το ζουμι και το σημειο που πρεπει να αφοσιωθεις.




Τα πραγματα χειροτερευουν,τα προβληματα μεγαλωνουν χρονο με το χρονο,οι ανθρωποι πλεον ειναι πιο κουμπωμενοι και λογω ηλικιας και λογω οτι εχουν αλλαξει οι εποχες αρκετα.



εχεις δικαιο σε αυτο,
εχω γραψει και αλλου οτι μεγαλωνουμε σε ενα πλανητη,
που μονο καλα δεν μας επιφυλασει.
Ωστοσο οι μαχες για τον εαυτο μας,
δεν σταματανε ποτε.

Βλεπεις τους γυρω σου και εινια κουμπωμενοι,
εχεις δικαιο.
Ειναι κουμπωμενοι γιατι φοβουνται το μελλον.
Μην κανεις το ιδιο λαθος.
Να συνεχισεις να εισαι απλος και αυθορμητος,
κατανοητος και ανθρωπινος για τους γυρω σου.

Βγες εξω και επικοινωνησε,
μιλας με ολους και μην αφηνεις το φοβο να σε κυριεύσει.
Θα σου πω ομως, οτι οπως εσυ,
υπαρχουν χιλιαδες νεοι με τους ιδιους φοβους.
Βγες απο αυτο το τριπακι και ζησε την ζωη σου.
Αφιερωσε καθε μερα που εχεις δυναμεις να την χαιρεσαι οσο καλυτερα μπορεις.




Ασε που οσες ξερω στην ηλικια μου η εκει γυρω εχουν παρει τουλαχιστον μια φορα την καρδια τους σε χαρτοσακουλα...οπως και εγω...και αυτο σε κανει πιο κυνικο και πιο σκληρο.



ο φοβος μας κανει και σκληρους και κυνικους.
Ολοι κουμπωνομαστε ξερεις.
Ομως καποια στιγμη θα κανεις μια γνωριμια και θα νιωσεις ετοιμος,
να μην εισαι ετσι τσιτωμενος.
Τελος μην φοβασαι να παιξεις και να πληγωθεις.
Καθε σου μετεωρο βημα ειναι ενα βημα προς τα εμπρος,
ενα βημα προς την ολοκληρωση σου σαν ανθρωπος.

Σημασια ξερεις δεν εχει ποσες φορες πεφτεις, αλλα ποσες φορες σηκωνεσαι.
Εγω λεω οτι αμα πεφτεις 7 φορες και τσακιζεσαι, ειναι μια χαρα, αρκει να σηκωνεσαι 8!




Αυτες ειναι οι σκεψεις μου τον τελευταιο καιρο....



νομιζω οτι οι σκεψεις σου ειναι μια χαρα και να τις συνεχισεις....

;)

Πως γινεται να μην ειχε τι να μου πει....
Να μου πει την αληθεια.
Δεν ειχε απαντησεις δηλαδη?
Δεν καταλαβαινω...

Επισης τι κλικ πρεπει να γινει μεσα μου?
Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως πρεπει να συμβει.


Συγνωμη αν σας εχω κουρασει αλλα πραγματικα δν ξερω που παταω κ που βρισκομαι τους τελευταιους μηνες.

[aeolus74]

Από αυτά που γράφεις είναι σαφές ότι υπάρχουν έντονοι συναισθηματικοί δεσμοί με την πρώην σου ακόμα και μετά από 2 χρόνια. Η παρουσία της γυναίκας αυτής ακόμα και μέσα στην φαντασία σου, σε κρατά αγκιστρωμένο συναισθηματικά «σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί σου» που λέει και το τραγούδι.

Η ισχύ που ασκεί επάνω σου η γυναίκα αυτή φαίνεται από τα αναπάντητα ερωτήματα που ζητάς δια καώς να απαντηθούν, πράγμα που σημαίνει ότι σε αφορά πολύ η γνώμη της. Μέγα λάθος! Πρέπει να μάθεις να αξιολογείς μόνος σου τον εαυτό σου.

Το ότι πιστευεις ότι και εκεινη σε σκεφτεται καποιες φορες (όπως γράφεις), μάλλον αποδεικνύει ότι κατά βάθος θα ήθελες να είστε πάλι μαζί, και αυτό προκαλεί προσδοκία μέσα σου. Επειδή λοιπόν δεν έχεις αποδεχτεί το τέλος και προσδοκάς, δυσκολεύεσαι να κάνεις κάτι καινούργιο διότι τότε είναι σαν να βάζεις εσύ το οριστικό τέλος αλλά δεν είσαι έτοιμος να το κάνεις, γιατί φοβάσαι ότι μπορεί και να το μετανιώσεις. Γι΄αυτό τον λόγο ψάχνεις για το τέλειο έτσι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες του φαινομένου μπούμερανγκ.

Μην περιμένεις για απαντήσεις. Εκτός εάν πιστεύεις ότι αυτή η γυναίκα σε ξέρει περισσότερο από ότι εσύ τον εαυτό σου.

[mavros]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.

[arktos]

tHe_V1rus , νομίζω πως επειδή η σχέση σου κράτησε τόσα χρόνια και σε τέτοια ηλικία γι΄αυτό έχεις κολλήσει.
καταλαβαίνω τί εννοείς με το να μη βρίσκεις την ιδανική γιατί έχεις στο μυαλό σου την πρώην.
έχε κατά νου όμως πως ανά πάσα στιγμή εκεί που δεν το περιμένεις, ίσως στο πιο απίθανο σημείο να γνωρίσεις τη γυναίκα της ζωή σου.
ο πρώτος έρωτας σίγουρα ποτέ δεν ξεχνιέται. :)

[tHe_V1rus]

Originally posted by aeolus74
Από αυτά που γράφεις είναι σαφές ότι υπάρχουν έντονοι συναισθηματικοί δεσμοί με την πρώην σου ακόμα και μετά από 2 χρόνια. Η παρουσία της γυναίκας αυτής ακόμα και μέσα στην φαντασία σου, σε κρατά αγκιστρωμένο συναισθηματικά «σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί σου» που λέει και το τραγούδι.

Η ισχύ που ασκεί επάνω σου η γυναίκα αυτή φαίνεται από τα αναπάντητα ερωτήματα που ζητάς δια καώς να απαντηθούν, πράγμα που σημαίνει ότι σε αφορά πολύ η γνώμη της. Μέγα λάθος! Πρέπει να μάθεις να αξιολογείς μόνος σου τον εαυτό σου.

Το ότι πιστευεις ότι και εκεινη σε σκεφτεται καποιες φορες (όπως γράφεις), μάλλον αποδεικνύει ότι κατά βάθος θα ήθελες να είστε πάλι μαζί, και αυτό προκαλεί προσδοκία μέσα σου. Επειδή λοιπόν δεν έχεις αποδεχτεί το τέλος και προσδοκάς, δυσκολεύεσαι να κάνεις κάτι καινούργιο διότι τότε είναι σαν να βάζεις εσύ το οριστικό τέλος αλλά δεν είσαι έτοιμος να το κάνεις, γιατί φοβάσαι ότι μπορεί και να το μετανιώσεις. Γι΄αυτό τον λόγο ψάχνεις για το τέλειο έτσι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες του φαινομένου μπούμερανγκ.

Μην περιμένεις για απαντήσεις. Εκτός εάν πιστεύεις ότι αυτή η γυναίκα σε ξέρει περισσότερο από ότι εσύ τον εαυτό σου.

Στην φαντασια μου οπως το ειπες...

Ασκει ακομα μεγαλη επιρροη πανω μου.
Η γνωμη της μετραει πολυ για εμενα ακομα.
Εχεις δικαιο 100%
Αποδειξη οτι εχω γινει αυτο που ηθελε να γινω τα τελευταια χρονια.
Εχω αφιερωθει σε αυτο ψυχη και σωμα στην κυριολεξια.

Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο...
Το εχω σκεφτει αρκετες φορες...
Ισως γιατι πιστευω οτι για αυτους τους λογους χωρισαμε.
Γιατι δν ημουν ποτε αυτο που ηθελε να ειμαι.
Και μολις συνηλθα λιγο αποφασισα να γινω...


Τι εννοεις οτι η γυναικα αυτη με ξερει περισσοτερο απο οτι εγω τον εαυτο μου.
Εξηγησε το μου αν θες λιγο.

[aeolus74]

«Τι εννοεις οτι η γυναικα αυτη με ξερει περισσοτερο απο οτι εγω τον εαυτο μου.
Εξηγησε το μου αν θες λιγο.»

Δεν λέω ακριβώς αυτό. Ξαναδιάβασε και θα καταλάβεις.

Η απόρριψη είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό για τον άντρα. Μην απορείς λοιπόν που λειτουργείς έτσι. Όλοι μας λίγο πολύ τα έχουμε περάσει αυτά. Που να σου λέω για καραγκιοζιλίκια που έχω κάνει όταν έζησα παρόμοιες καταστάσεις. Εξευτελίστηκα.

Ο έρωτας τελικά βασίζεται στην ανασφάλεια. Πόθο νοιώθουμε γι’ αυτά που δεν έχουμε ή γι’ αυτά που έχουμε αλλά φοβόμαστε μήπως και τα χάσουμε (Συμπόσιο του Πλάτωνα). Μήπως είναι λάθος που έχεις γίνει τόσο δεδομένος γι’ αυτήν?

[krino]

Originally posted by tHe_V1rus

Πως γινεται να μην ειχε τι να μου πει....
Να μου πει την αληθεια.
Δεν ειχε απαντησεις δηλαδη?
Δεν καταλαβαινω...


Σε μερικα πραγματα που νιωθεις δεν υπαρχουν αληθειες,
παρα απλα συμβαινουν.
Η αληθεια που σου ειπε, ειναι οτι σταματησε να εχει ενδιαφερον για σενα.
Η αληθεια που ζητας ειναι να σου πει το γιατι.
Πιο πανω σου ειπα μερικα πραγματα, δεν τα προσεξες?





Επισης τι κλικ πρεπει να γινει μεσα μου?
Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως πρεπει να συμβει.


να ξεκαθαρισεις τι ακριβως σε ελκυει σημερα και τι πανω κατω θα ηθελες απο μια γυναικα σαν μινιμουμ, η αναποδα τι δεν θα ηθελες να εχει και μετα αφου τα ληξεις αυτα,
να κανεις συγκεκριμενο το ποιον των ανθρωπων που συναναστρέφεσαι.



Συγνωμη αν σας εχω κουρασει αλλα πραγματικα δν ξερω που παταω κ που βρισκομαι τους τελευταιους μηνες.




δεν βλεπω να εχεις κουρασει κανενα,
αλλωστε ολες αυτες οι αμφιβολιες ειναι φυσιολογικες για ατομα της ηλικιας σου.


Συνεχισε να συζητας και να προβληματιζεσαι.

[tHe_V1rus]

Originally posted by aeolus74
«Τι εννοεις οτι η γυναικα αυτη με ξερει περισσοτερο απο οτι εγω τον εαυτο μου.
Εξηγησε το μου αν θες λιγο.»

Δεν λέω ακριβώς αυτό. Ξαναδιάβασε και θα καταλάβεις.

Η απόρριψη είναι ένα ισχυρό αφροδισιακό για τον άντρα. Μην απορείς λοιπόν που λειτουργείς έτσι. Όλοι μας λίγο πολύ τα έχουμε περάσει αυτά. Που να σου λέω για καραγκιοζιλίκια που έχω κάνει όταν έζησα παρόμοιες καταστάσεις. Εξευτελίστηκα.

Ο έρωτας τελικά βασίζεται στην ανασφάλεια. Πόθο νοιώθουμε γι’ αυτά που δεν έχουμε ή γι’ αυτά που έχουμε αλλά φοβόμαστε μήπως και τα χάσουμε (Συμπόσιο του Πλάτωνα). Μήπως είναι λάθος που έχεις γίνει τόσο δεδομένος γι’ αυτήν?

Που ΕΙΧΑ γινει τοσο δεδομενος για αυτη.
Γιατι ειχα ειναι η αληθεια.
Αλλα το εκανα απο αγαπη ολα αυτα τα χρονια να μην την πληγωσω.


Πλεον δεν εχει σημασια αν ειμαι δεδομενος για αυτη η οχι.
Αφου και να ειμαι τελικα δεν προκειται να το μαθει...
Αρα δεν εχει αξια...
Ουτε αυτη εχει σημασια τι νιωθει πλεον αφου δεν το γνωριζω εγω...