Τριχοτιλλομανία; - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast
Results 16 to 30 of 51
  1. #16
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    3
    Λοιπόν....παιδιά δεν θα ήθελα να σας απογοητεύσω αλλά, νομίζω θα το κανω...Έχω κι εγώ τρυχοτυλλομανία πάνω από 10 χρόνα (τραβάω τα μαλλιά μου) και έπεσα τυχαία πάνω στο θέμα, όχι γιατί τώρα ανακάλυψα την πάθησή (η τρυχοτιλλομανία μου έχει διαγνωστεί εδώ και 6 χρόνια), αλλά διότι μέχρι πριν 2 χρόνια δεν έβρισκα τίποτα σχετικό στο net. Τα συμπτώματά μου είναι ακριβώς ίδια με τα δικά σας, και ξεκίνησαν στις τελευταίες τάξεις του λυκείου. Από τότε και σταδιακά όλο και χειρότερα, όποτε βρίσκομαι σε περίοδο έντονου στρες τα μαλλιά μου εξαφανίζονται ως δια μαγείας μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Όταν ηρεμώ, σταδιακά το πρόβλημα υποχωρεί και τα μαλλιά ξαναφυτρώνουν σε μερικούς μήνες (ευτυχώς ακόμα ξαναβγαίνουνε). Μέχρι να ξαραέρθουν στα ίσα τους, να πάλι μια περίοδος στρες, και φτου και από την αρχή. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι η συγκεκριμένη "κίνηση" πέρα από ανακούφηση του στρες (κάτι που πλέον γίνεται ασυναίσθητα), με βοηθάει να συγκεντρώνομαι, πχ: κάθε φορά που γράφω μάθημα σε εξεταστική με το δεξί χέρι κρατάω το στυλό και γράφω και με το αριστερό τραβάω τρίχες (ακόμα και αυτή την στιγμή που διατυπώνω προτάσεις ασυναίσθητα το χέρι μου πάει στο μαλλί). Αποτέλεσμα: Πέρας εξεταστικής=Τεράστια καράφλα). Μία προσωρινή λύση που βρήκα (για τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις) και έπιασε είναι η πύκνωση μαλλιών με συνθετική τρίχα (είναι πιο ελαφριά και επιβαρύνει λιγότερο την υπάρχουσα ρίζα), δυο-τρεις τούφες μόνο ώστε να επικεντρώνομαι και να τραβάω μόνο αυτές και όχι όλο μου το μαλλί.

    Στην miro έχω να πω πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν ξέρω κατά πόσο ευθύνονται απόλυτα για αυτή την πάθηση. Εγώ γενικός είμαι ένας πολύ ευτυχισμένος, αισιόδοξος άνθρωπος και αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή στη ζωή μου. Παρ'ολα αυτά είμαι πολύ αγχώδης από την φύση μου, και έχω βρεί τις τρίχες μου να ξεσπάω την ένταση μέσα μου. Αυτή ήταν και η ομόφωνη γνώμη των πάμπολλων ψυχιάτρων, νευρολόγων κτλ. που έχω επισκεφτεί. Επίσης να σημειώσω ότι ποτέ μου δεν αισθάνθηκα ντροπή για αυτή μου την ιδιαιτερότητα, ούτε για τα αποτελέσματά της (δλδ τις τεράστιες φαλάκρες στο κεφάλι μου, τις οποίες και ποτέ μου δεν προσπάθησα να κρύψω). Ναι, έχω ένα πρόβλημα, το γνωρίζω...αλλά και ποιος δεν έχει? Προσπαθώ να το λύσω γιατί γνωρίζω ότι είναι πρόβλημα, αλλά δεν ντρέπομαι για αυτό. Δεν το κρύβω, και ακόμα και όταν δεν είναι εμφανές, από μόνη μου το αναφέρω σε μια καινούρια παρέα που θα γνωρίσω αν το φέρει η κουβέντα, απλά και μόνο επειδή δεν το θεωρώ εγώ κατακρητέο. Είναι εκπληκτικό το πόσοι άνθρωποι μου αναφέρουν τότε, το δικό τους "ψυχολογικό" πρόβλημα βρίσκοντας το θάρρος να μου το εξομολογηθούν μετά την δικιά μου "εξομολόγηση". Κάπου εκεί συνηδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, έχουν παρόμοια ή και σοβαρότερα ψυχολογικά προβλήματα και το κρύβουνε. Ευτυχώς, είμαι κι εγώ επιστήμονας και δεν υποκείπτω στα taboo που επιβάλει η ελληνική κοινωνία διότι δεν έχουν πραγματικό αντίκρισμα.

    Τώρα όσο για την θεραπέια. Όπως είπα έχω επισκεφτεί αρκετούς ανάλογους γιατρούς. Βλέπετε η τρυχοτυλομανία δεν το "ψυχολογικό" πρόβλημα, αλλά μια εκδήλωση του πραγματικού προβλήματος. Οπότε αυτό που πρέπει να θεραπευτεί είναι το "πρόβλημα" που κρύβεται από πίσω. Αγχώδη διαταραχή είναι σίγουρα, αλλά οι αγχώδεις διαταραχές είναι μια τεράστια κατηγορία. Οι περισσότεροι γιατροί αναφέρουν την τρυχοτιλλομανία σαν ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. οκ μέχρι εδω. Τι κάνουμε για αυτό? Έλα ντε? Έχω αλλάξει πολλούς γιατρούς, μου έχουν δόσει πολλά φάρμακα (αντικαταθληπτικα, αγχωλητικά, υπνωτικά και ούτε που θυμάμαι τι άλλα), έχω ξοδέψει πολύ χρόνο και κυρίως πολύ χρημα (λίγο ακόμα και θα χρειαζόταν ο πατέρας μου ψυχίατρο με τόσα λεφτά που του φύγανε), πολλά χρόνια ψυχανάληση, μέχρι και την ύπνωση δοκίμασε ένας ψυχίατρος. Όπως και με παρότρυνση των γιατρών έχω κάνει όλες τις δυνατές εξετάσεις (αίματος, αξονική εγκεφάλου, μαγνητική εγκεφάλου, εγκεφαλογράφημα κτλ.), μήπως είναι παθολογικό. Όλες πεντακάθαρες. Δεν υπάρχει τίποτα οργανικό. Και όλα αυτά για να θεραπευτεί η τρυχοτυλλομανία. Αποτέλεσμα: το απόλυτο ΜΗΔΕΝ. Καμία βελτίωση, και με κανέναν τρόπο. Δεν υπάρχουν χρήματα για άλλες δοκιμές πραγματικά....και το έχω παρατήσει το άθλημα.

    Όσο για τα κέντρα ψυχικής υγείας να γελάσω τώρα η να το αφήσω για αργότερα? Και αυτό το δοκίμασα αλλά αφού τους πήρε τρεις μήνες να μου κλείσουν το πρώτο ραντεβού, μου είπαν ότι αφού είμαι φοιτήτρια να πάω στην ψυχολογική υποστήριξη της σχολής μου, και αφού και εκεί μου πηρε άλλους τρεις μήνες να κλείσω ραντεβού, με ξαναστείλαν στο κέντρο ψυχικής υγείας. Με λίγα λόγια αποφεύγουν να αναλαμβλανουν τέτοιες περιπτώσεις. Όσο για ψυχιάτρους σε νοσοκομεία (όσους έχω απευθυνθέι εγώ τουλάχιστον δεν αναλαμβάνουν)

    Ελπίζω να βοήθησα και συγγνώμη αν σας απογοήτευσα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι το κίνητρο των γιατρών να αναλάβουν τέτοιες περιπτώσεις είναι τα χρήματα (και μιλάμε για πολλά χρήματα!!) και στο τζαμπέ δουλειά δεν γίνεται...Να σημειώσω βέβαια ότι η θεραπεία είναι πολύ πιο εύκολη όσο μικρότερη είναι η ηλικία του θεραπευόμενου (τα παιδιά δηλαδή, όταν τους εμφανίζεται, το ξεπερνούν πολύ εύκολα). Αν τώρα κάποιος από εσάς βρει γιατρό που η θεραπέια του να έχει αποτέλεσμα.....ας μου πει κι εμένα ποιος ειναι, να πάω...

  2. #17
    Junior Member
    Join Date
    May 2010
    Posts
    22
    Μετά από 800 μήνες πήρα την απόφαση να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού σε κέντρο ψυχικής υγείας. Βρήκα ποιο είναι για την περιοχή μου τηλεφωνώντας σε κάποιο άλλο, δεν απαντάει κανείς αλλά θα ξαναπάρω. Ψάχνοντας για τα τηλέφωνα μου έβγαλε το σάιτ κι είπα να μπω κιόλας...
    Σας οφείλω κάποιες απαντήσεις γιατί είδα ότι υπάρχουν απαντήσεις από την τελευταία φορά που μπήκα.

    RainandWind τι να σου πω; ότι έχεις δίκιο; έχεις! και το κακό είναι ότι το ξέρω... εκεί που σκέφτομαι με τη λογική και τι πιο φυσιολογικό από τα λόγια σου

    ''Μιρο,έβγαλες ένα παράπονο για το ότι άνοιξες την ψυχή σου εδώ και δεν βρήκες ανταπόκριση. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι. Έγραψες πως έμπαινες για να δεις αν έχεις απάντηση και μόνο. Εσύ έγραψες σε κάποιο άλλο θέμα όμως? Άρα με την ίδια λογική και άλλοι δεν ήταν "αόρατοι" σε σένα? Καταλαβαίνεις πού το πάω, δε χρειάζεται να το παίρνει κανείς προσωπικά ούτε να μπαίνει σε τέτοια ερωτήματα που μάλλον ρίχνουν περισσότερο την ψυχολογία του.''

    εεε εκεί δεν ξέρω τι γίνεται καιι με πλημμυρίζει ένας απίστευτος αρνητισμός, σκέψεις, συναισθήματα και γκρεμίζουν τη λογική... γι' αυτό έγραψα ειλικρινά τα όσα σκεφτόμουν, κι η ίδια άλλωστε αναγνωρίζω τον παραλογισμό.

    Silenne όπως κατάλαβες άκρη δεν έχω βγάλει ακόμα...

    fgn μη φοβάσαι εγώ δεν έχω πρόβλημα, απογοητεύομαι κι από μόνη μου...! χαχα αστειάκι...
    Δεν ξέρω για τα αρνητικά συναισθήματα που λες αλλά πέραν αυτών είμαι κι εγώ αγχώδης. Σε σημείο να πιάνω τον εαυτό μου να μην ηρεμεί ποτέ μα ποτέ! Όλο και κάτι θα γυρνάει στο κεφάλι μου το οποίο δε με αφήνει ποτέ να χαλαρώσω ολοκληρωτικά, ό,τι κι αν κάνω.
    Και να σου πω, αν το πρόβλημα ήταν μόνο η όψη των φρυδιών... χέστηκα! Το θέμα είναι ότι ούτε ευτυχισμένη νοιώθω ούτε τίποτα. Αυτό ήταν μάλλον η αφορμή για μένα να το ψάξω.

    konper όταν είπα έχω χάσει πολλά (κι ακόμα χάνω) εννοούσα ότι - τουλάχιστον για μένα - αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάπου βρίσκεται η αιτία που νοιώθω όπως νοιώθω και το ότι τραβάω τα φρύδια μου είναι απλά κάτι που δείχνει το πρόβλημα. Και ναι έχω χάσει πολλά γιατί είμαι συνέχεια πεσμενη, δεν έχω όρεξη για τίποτα, όλα μου φταίνε και πολλά πολλά άλλα...

    Σας ευχαριστώ όλους!

    Αν με ρωτήσετε πως μου ήρθε η αναλαμπή μετά από τόσους μήνες... Στασιμότητα. Ώρες ώρες σκέφτομααι τι έκανα τους τελευταίους μήνες... τίποτα! Σπίτι - δουλειά. Έχω απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από όλους, γνωστούς και φίλους, τους γονείς κουτσά-στραβά τους βλέπω. Μου φαίνεται αγγαρεία ακόμα και το σουπερμάρκετ. Δεν έχω ρούχα να φορέσω (αξιοπρεπή) και δεν αντέχω στη σκέψη να πάω για ψώνια, έτσι κυκλοφορώ σαν το λέτσο. Θα βρεθώ με κάποιον φίλο και νοιώθω ότι δεν έχω τίποτα να πω. Μόνο σκέψεις, σκέψεις σκέψεις.... Επίσης εδώ και 1-2 μήνες άρχισα να πίνω πολύ, κάθε βράδυ. Εεε δεν είναι ζωή αυτή... Αν δεν είχα και το σκύλο μάλλον δεν θα έβγαινα καθόλου απ' το σπίτι. Μόνο με αυτόν ξεχνιέμαι κάπως...

    Καλό σας απόγευμα

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    between heaven and hell
    Posts
    7,796
    Εγω περυσι απ τα νευρα μου 3 φορες εβγαλα με το τσιμπιδακι τα φρυδια μου τελειως και μετα εφτιαχνα απο πανω τη γραμη με μολυβι....δεν ξερω γιατι βασανιζα ετσι τον εαυτο μου....με τα μαλλια ποτε δεν εχω κανει κατι ειναι ισως και το οτι εχω λεπτο μαλλι και αδυνατη τριχα και λεω να μην το ταλαιπωρησω κι αλλο......
    " I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."

  4. #19
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    2
    γεια σασ και απο μενα..εγς θα ηθελα να σασ μιλησω και για το δικο μου προβλημα ..Ειμαι 14 χρονων και εχω και εγω την ιδια παθηση.. μονο που εγω την εχω εδω και 3 χρονια..το σταματησα..για1 χρονο και το εχω αρχισει εδω και 6 μηνεσ παλι... ειναι ευκολο να κοπει πιστεψτε με..τα καταφερα ...και αποφασισα να τα ξανακαταφερω... το θεμα ειναι αυτη την την φορα να το κανω μια για παντα.... αρχησα απο χθεσ και οταν πιασω τον εαυτο μου να ξεχνιεται αντι για να τραβαω τα μαλλια μου <κυριολεκτικα> απλα ζωγραφιζω.... και μιασ και ειναι το χομπι μου ..και κοβω αυτο το συνηθειο αλλα και περναω δημιουργικα ..την ωρα μου.... οι γονεισ μου με εχουν παει σε πσυχολογο αλλα δεν βοηθαει.κατα την γνωμη μου.... τιποτα καλητερο απο την δικια μου θεληση.... το θεμα ειναι πωσ πρεπει να προσπαθησετε πραγματικα..και πιστεψτε με ...ειναι φανταστικα να νιωθεισ οτι το ξεπερασεσ.... θελω πολυ να ακουσω απο εσασ γιαυτο παρακαλω απαντηστε μου ... θα μου δωσετε πολυ δυναμη :)

  5. #20
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2011
    Location
    Αθήνα (δυστυχώς...)
    Posts
    394
    Βρείτε κάποιον θεραπευτή ρέικι και κάντε μερικές συνεδρίες... θα σας βοήθησει απίστευτα!!! Εγώ με το ρέικι σταμάτησα να τρώω τα δάχτυλά μου (τα δάγκωνα σε σημείο μέχρι που τα μάτωνα μερικές φορές...) μετά από 20 περίπου χρόνια που το έκανα... από 7 χρονών παιδάκι... τώρα κοντεύω να το ξεχάσω ότι κάποτε τα έτρωγα... τόσο καλό μου έκανε το ρέικι!!!

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    niahworld
    Posts
    731
    Quote Originally Posted by RainAndWind View Post
    Μιρο,έβγαλες ένα παράπονο για το ότι άνοιξες την ψυχή σου εδώ και δεν βρήκες ανταπόκριση. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι. Έγραψες πως έμπαινες για να δεις αν έχεις απάντηση και μόνο. Εσύ έγραψες σε κάποιο άλλο θέμα όμως? Άρα με την ίδια λογική και άλλοι δεν ήταν "αόρατοι" σε σένα? Καταλαβαίνεις πού το πάω, δε χρειάζεται να το παίρνει κανείς προσωπικά ούτε να μπαίνει σε τέτοια ερωτήματα που μάλλον ρίχνουν περισσότερο την ψυχολογία του. Anyway, η τριχοτιλλομανία είναι μία εκδήλωση αγχώδους συμπεριφοράς, ανήκει στη γκάμα της ocd οικογένειας (ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές) όσο γνωρίζω. Όπως έγραψες όμως, όταν προσπαθείς ν'αντισταθείς τότε είναι που χειροτερεύει και αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να το ελέγξεις. Άρα???? Σε ποιο συμπέρασμα σε οδηγεί αυτό? Εγώ βγάζω το εξής: όσο προσπαθώ να αντισταθώ τόσο η τάση μου για να περάσω στη δράση για να ελέγξω όπως νομίζω το άγχος μου και να το ξεφορτωθώ, δυναμώνει.
    Πώς να πάω διαφορετικά? Να μην προσπαθώ να αντισταθώ.

    Όμως να σε ρωτήσω κάτι άλλο? Αφού τραβιέσαι τόσο καιρό με αυτό το κουπί, γιατί δεν το αποφασίζεις αντί να σε βασανίζει να πας σε έναν ειδικό να το δεις? Ντρέπεσαι αυτούς από τους οποίους μπορείς να βοηθηθείς? ΠΗΓΑΙΝΕ καλέ!!!

    Kαλή συνέχεια και σε σένα luna kal ! Eύχομαι και στις δυο σας τα καλύτερα. Σύντομα να ανακουφιστείτε και να νιώσετε μια χαρούλα.
    που σαι ρε ρειν.. ;/

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Location
    niahworld
    Posts
    731
    Παιδια αυτο ειναι συμπτωμα αγχους οπως ειπε και η ρειν στο μνμα της.
    Μπορει καποιοι να χετε κοψει για ενα χρονικο διαστημα αυτη τη συνηθεια,αλλα αν δεν καταπολεμησατε το αγχος που σας οδηγησε σ αυτην μπορει να ξαναπαρουσιαστει.
    Γνωριζω κι εγω ατομο που ειχε αυτο με τα φρυδια και το χει ξεπερασει τωρα ευτυχως.Παρ ολα αυτα ειναι ωρες ωρες που το χερι ξαναπαει εκει,και μαντευω οτι αυτες τις ωρες το χερι το οδηγει το αγχος.Ειναι οπως οταν τρωμε τα νυχια μας σε φαση στρεσαρισματος.
    Λακριμοζα δεν νομιζω να λεει για βγαλσιμο φρυδιων με το τζιμπιδακι.Με το χερι τα βγαζει ασυναισθητα πολλες φορες.Αυτο που λες εσυ δεν ειναι τριχοτιλλομανια.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    May 2011
    Posts
    3,281
    fgn υπαρχει θεραπεια με ψυχολογο.. αν δεν πιστευεις σε αυτου του ειδους βοηθειας τοτε δεν νομιζω οτι θα θεραπευτεις ποτε εφοσον δεν ειναι κατι παθολογικο. Εφοσον ειναι ψυχολογικο τοτε πηγαινε σε καποιον αρμοδιο και με λιγη υπομονη και δουλεια ολα θα λυθουν..

  9. #24
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    3
    Christina82, το οτι εχω δοκιμασει 10 διαφορετικους υποτιθέμενους ειδικούς ψυχίατρους και έχω χαλάσει μια ολόκληρη περιουσία σε αυτούς και αποτέλεσμα δεν έχω δει, δικαιολογεί να μη πιστεύω πλέον σε αυτού του είδους την βοήθεια? Ευτυχώς πλέον είμαι στο εξωτερικό όπου υπάρχουν ειδικές κλινικές όπου η θεραπεία είναι δωρεάν, οπότε ελπίζω ότι εδώ θα δω κάποιο αποτέλεσμα.

  10. #25
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2011
    Posts
    1
    Γεια σας. ειναι η πρωτη φορα που γραφω στο ιντερνετ αλλα ψαχνοντας σημερα για το προβλημα μου, διαβασα ο.τι εχετε γραψει κ αποφασισα να γραψω κι εγω. Εδω και 12 χρονια εχω τη συνηθεια οταν δεν ειμαι πολυ καλα να τραβαω τα μαλλια μου. Υπαρχουν περίοδοι που δεν το κανω.. αλλα μετα παλι κατι γινεται κ το χερι μου λες κ παει απο μονο του εκει... Ειναι κατι που με στεναχωρει πολυ.. εχουν περασει τοσα χρονια και ακομα δεν εχω καταφερει να κοψω αυτην την κακια συνηθεια. παντα υπαρχει μια στιγμη που ειμαι αδυναμη και το ξανακανω... ετσι δημιουργω καραφλιτσες στο κεφαλι και ντρεπομαι να αφηνω κατω τα μαλλια μου... γενικα ντρεπομαι γι αυτο. Σε κανεναν δε μιλαω γι αυτο παρα μονο στην οικογενεια μου, το κρυβω δηλαδη. δεν το ξερουν οι φιλες μου, ουτε στο κομμωτηριο δε θελω να πηγαινω.. ντρεπομαι πολυ... εχω επισκεφτει ψυχολογο οταν πηγαινα στο λυκειο με την παροτρυνση της μητερας μου. με βοηθησε πολυ αλλα καταλαβα οτι αν μονη μου δεν αποφασισω να τελειωνει το θεμα δεν προκειται να τελειωσει. δεν ξερω τι να κανω... δεν ξερω πως να ξεγελασω τον ευατο μου κ να μην το κανω... εχω βαρεθει. εχω κουραστει. και ξερω οτι στεναχωρω και την οικογενεια μου... ενω ειμαι ενας δυναμικος ανθρωπος, αισιοδοξος, παντα με το χαμογελο... εκει μου βγαινει ολη η αδυναμια μου.. εκει ξεσπαω.. κ ενω προαπσθω να συγκρατηθω και να μην το κανω... δεν τα καταφερνω παντα... ενας φαυλος κυκλος...

  11. #26
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2012
    Posts
    1
    Καλησπέρα σε όλους και όλες και Καλή Χρονιά!
    Προχθές το βράδυ που παρακολουθούσα ένα ρεπορταζ στις ειδήσεις άκουσα τον όρο Τριχοτιλλομανία, δεν τον ήξερα κατάλαβα παρ' όλ' αυτά ότι πρόκειται για ιατρικό όρο. Ένας φίλος μου γιατρος μου εξήγησε τι ήταν και σιγά σιγά άρχισα να παγώνω....στο Γυμνάσιο υπέφερα από αυτό το πράγμα και η μητέρα μου με έσερνε στους δερματολόγους και με έλουζε με ένα σωρό βοτάνια, ήμουν πάντα αδύνατη και θεωρούσε ότι απλά μου πέφτανε τα μαλλιά...και έτσι πιστεύει ακόμη, ποτέ δεν είπα πουθενά ότι εγώ μου το έκανα αυτό...που σκέψη ότι το παιδί χρειάζεται άλλου είδους υποστήριξη και πως άλλωστε να αποδεκτεί κάτι τέτοιο... Τι ντροπή κι' αυτή όλα τα κοριτσάκια να είναι όμορφα και εγώ να έχω στο κεφάλι μου φώλες....έβγαζα τα μαλλιά μου παντού, στην τάξη, στο σπίτι, στο μπάνιο...παντού. Μια δυο φορές έβγαλα και κάποιες βλεφαρίδες...Ήξερα ότι αυτή μου η ιδιομορφία ήταν η αιτία να με αφήνουν στο σπίτι όταν βγαίνανε όμως τους καταλάβαινα...το έχω ξεπεράσει πια μόνη μου και χωρίς βοήθεια.... 2 με 3 χρόνια κράτησε.... πως και αν το ξεπέρασα? τι να σας πω ίσως δεν άντεχα άλλο να είμαι έτσι και το έκοψα στο Λύκειο, προσπάθησα όμως πολύ, ακόμη υπάρχουν στιγμές που βγάζω τα μαλλιά μου αλλά περιορίζομαι σε ελάχιστες τρίχες και όχι τούφες, δεν φαίνεται τίποτα πια. Κανείς από τους νέους μου φίλους δεν ξέρει κάτι γι' αυτό και μάλιστα τα μαλλιά μου έχουν ένα υπέροχο φυσικό χρώμα που δεν το έχω πειράξει με βαφές και όταν μου λένε τι ωραία μαλλιά σκέφτομαι πάντα αυτό μου το πρόβλημα...τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξεκινήσω ξανά δεν μου έχω καθόλου εμπιστοσύνη σ' αυτό το θέμα...όμως ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ μόνη μου και χωρίς πολλά πολλά..Όλες μου οι φίλες βγαίνανε για ψώνια και εγώ ψώνιζα κεντήματα!! Ναι καλά διαβάσατε το κέντημα με βοήθησε, έχω κεντήσει από καδράκια μέχρι κουρτινάκια έχω προίκα για δυο ζωές!...επίσης διστυχώς με βοήθησε και το κάπνισμα..κάθε φορά που ήμουν αγχωμένη ξεσπούσα στα μαλλιά μου τώρα πιάνω το πακέτο..
    Όλα στο μυαλό μας είναι, κανείς ψυχολόγος δεν θα βοηθήσει αν εμείς δεν πάρουμε την μεγάλη απόφαση, τα θέματα που μας αποσχολούν θα υπάρχουν πάντα και όταν θα λύνεται κάτι θα εμφανίζεται κάτι αλλο, ότι όμως περνά από το χέρι μας γιατί να μην το παλέψουμε? είχα και έχω προβλήματα στην οικογένειά μου όμως πια είμαι δυνατή για μένα και τους γύρω μου. Κάποια στιγμή θα μιλήσω και θέλω να μιλήσω σε ψυχολόγο γι' αυτό μόνο για να το βγάλω από μέσα μου, ξαναλέω ότι με φοβάμαι ακόμη, όμως προσπαθώ...

  12. #27
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2012
    Posts
    1
    Παιδια,μολις ανακαλυψα το forum και οπως και πολλοι αλλοι ,ξαφνιαστηκα γτ τοσο καιρο που κανω ερευνα για τη συγκεκριμενη διαταραχη,δν βρηκα κατι αναλογο...Εχω λοιπον και γω το ιδιο προβλημα το οποιο και εντωπιζεται κυριως στο κεφαλι...Με λιγα λογια τραβαω τα μαλλια μου και ενιοτε τα φρυδια μου αλλα το τελευταιο σπανια...Εχω τριχοτυλλομανια εδω και 12 χρονια..απτην 6η δημοτικου..Για πολλα χρονια δεν ηξερα οτι αποτελει προβλημα και ενιωθα πολυ ασχημα γτ νομιζα πως μονο εγω το ειχα...μεχρι που ειδα στην τηλεοραση πως ειναι ξεσπασμα κυριως αγχους,σαν να τρως τα νυχια σου,οπως προλαβε καποιος κ το ειπε..Εμενα ομως το προβλημα μου ειναι λιγο πιο εντονο διοτι εχω ΚΑΙ τριχοφαγια...Οταν ξεκινησε το προβλημα,για 2-3 χρονια περιοριστηκε στο τραβηγμα μαλλιων...Μετα ηρθε κ η τριχοφαγια...Η αληθεια ειναι πως ολο αυτο με εχει ταλαιπωρησει πααααρα πολυ...Εχω δλδ που εχω να αντιμετωπισω την ψυχολογικη μου κατασταση λογω αγχους..εχω και αυτο..πραγμα λογικο,αφου εκει ξεσπαω το αγχος μου..Δεδομενου οτι ειμαι ενας ανθρωπος με αυτοελεγχο και πολυ λογικος, παντα πιστευα μεσα μου πως θα το ξεπερνουσα αυτο το προβλημα, αλλα καθε φορα το σταματουσα και μετα,σε περιοδο εξετασεων ξανααρχιζα...Γ να ειμαι ειλικρινης,το κανω μονο την περιοδο των εξετασεων..Τωρα λοιπον που ειμαι στο πτυχιο...του εχω δωσει και καταλαβαινει...Αυτο που με ανησυχει ειναι δυο πραγματα και ισως για αυτο να μην εχω παρει σοβαρα και την αποφαση να το κοψω...Κοντα στους κροταφους εχει αραιωσει αρκετα το μαλλι μου...Ειναι σε μια κατασταση που φαινεται-δε φαινεται και αν το δουν καποιοι νομιζουν πως ειναι τριχοπτωση λογω αγχους..(κ προφανως εμενα με βολευει αυτο..)Φυσικα εχω ακομα μαλλι αλλα πιο αραιο και πιο κοντο(σπασμενο δλδ)..Αν αποφασισω να το σταματησω ολο αυτο,θα βγει ποτε ξανα μαλλι απο κει?(δεδομενου πως τοοοσα χρονια το κανω?)(βεβαια η αραιωση σε αυτο το σημειο αρχισε πριν 5 χρονια,οχι πριν 12..δεδομενου πως ειχα πυκνο μαλλι παντα)..Επισης ,οσων αφορα την τριχοφαγια,δν τρωω ολοκληρες τουφες..απλα κοβω μια τριχα απτα μαλλια και μετα την χιλιοκοβω με τα δοντια..Αυτες οι τριχες φευγουν ποτε δια της φυσιολογικης οδου μεσα απο τον οργανισμο μου ή παραμενουν παντα στο στομαχι και μπορουν να μου προκαλεσουν κακο??Νιωθω πως αν δν εχω καταστρεψει τον εαυτο μου τοσο πολυ οσο νομιζω, θα προσπαθησω να το ξεπερασω...ομως συνεχεια σκεφτομαι..''Τωρα, εχει γινει το κακο..και δεν φτιαχνεται''..Ξερω πως ισως θα επρεπε να παω σε καποιον γιατρο ,πχ δερματολογο(οχι ψυχολογο),να του πω την κατασταση και να δει αν μπορει να βελτιωθει η κατασταση...Με ενοχλει αφανταστα μετα απο τοσα χρονια να το κουβαλαω ακομα ολο αυτο κ με ενοχλει ακομα πιο πολυ γτ οπως ειπα κ παραπανω,με εξαιρεση το αγχος μου, παντα προσπαθουσα να επιβαλλω τη λογικη στον εαυτο μου...Με το συγκεκριμενο προβλημα ειναι σαν να μην ειμαι εγω..Δν μπορω να πιστεψω πως εχω αφησει ολο αυτο να μου φαρμακωνει τη ζωη... Οποιαδηποτε απαντηση,δεκτη....

  13. #28
    Junior Member
    Join Date
    Dec 2012
    Posts
    5
    Και εγω πασχω απο το ιδιο!!τωρα το αντιμετςωπιζω και παω μια χαρα!!!!εχω να πειραξω τα μαλλια μου 6 μηνες κ ενς περασα κ αλλεσ περιοδουσ εντονου ανγχουσ!!για εμενα το προβλημα δεν φευγει ποτε απλα πρεπει σε περιοδουσ εντονου στρες να παιρνουμε τα μετρα μας!!πρεπει να μαθουμε να ζουμε με αυτο και να το αντιμετςπιζουμε!!!για οποιαδηποτε βοηθεια μιλησε μου...

  14. #29
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    1
    Καλησπέρα.είμαι άνδρας,και το τονίζω διότι όπως παρατήρησα από την αναζήτηση μου στο διαδίκτυο,αυτή η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση,είναι αγχώδης διαταραχή που παρουσιάζεται στην πλειοψηφία του σε γυναίκες παρά σε άνδρες.το πρόβλημα μου με την τριχοτιλλομανία ξεκίνησε περίπου στην ηλικία των 8 ετών,και πλέον είμαι 26.με λίγα λόγια το κάνω 18 ολόκληρα χρόνια,συνεχόμενα.θυμάμαι ξεκίνησε όταν κάποιο άτομο μου είχε πει ότι έχω πολύ όμορφες γυριστές βλεφαρίδες(ω,ναι παρότι άνδρας),και από τότε δεν τις ξαναείδα.
    πλέον(ευτυχώς)σταμάτησα να τις βγάζω εδώ και αρκετά χρόνια,και πλέον η εκδήλωση μου αυτή επικεντρώθηκε σε άλλα σημεία του σώματος όπως τρίχες στο κεφάλι(ευτυχώς όχι σε μεγάλο βαθμό αλωπεκίας),περιμετρικά των γεν.οργάνων,και παλαιότερα και στα γένια(ευτυχώς το σταμάτησα στα γένια).
    σαν άτομο είμαι πολύ αγχωτικός,νιώθω ότι σαν πάντα κάτι να περιμμένω/προσμένω να μου συμβεί για να ηρεμήσω,και είναι ελάχιστες οι φορές που θυμάμαι τον εαυτό μου απόλυτα ήρεμο/γαλήνιο. επίσης έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση/αυτοπεποίθηση. πρόσφατα πήρα την απόφαση να επισκεφθώ ψυχολόγο κυρίως για αυτό.δεν ξέρω βέβαια αν ένας κοινός ψυχολόγος βοηθήσει,διότι απ'όσα γνωρίζω,χρειάζεται κλινικός ψυχολόγος ή ψυχίατρος με εξειδίκευση στην συμπεριφορική θεραπεία,ώστε να σου ασκήσει τεχνικές συμπεριφορικού τύπου,με τελικό έτσι αποτέλεσμα να θεραπευθεί αυτή η διαταραχή του ελέγχου αυτής της παρόρμησης με την τεχνική της αντίστροφης συνήθειας(το χέρι αντί να πάει στη τρίχα να πηγαίνει σε άλλα αβλαβή σημεία πχ στο αυτί,ή το σφίξιμο της γροθιάς τη στιγμή που πάει το χέρι στη τρίχα). παιδιά,με βάση τα όσα έχω διαβάσει,είναι χρήσιμη η επίσκεψη σε ειδικό,διότι το πρόβλημα μπορεί να συνδυάζεται με κατάθλιψη,οπότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνδυαστικά και φαρμακευτικά με αντικαταθλιπτική αγωγή.(ΔΕΝ προτρέπω κανέναν,είναι στη δικαιοδοσία του καθενός να τηρήσει ή να απορρίψει τα γραφόμενα).Ελπίζω να βοήθησα,διότι ακόμη πάσχων κι εγώ είμαι.καλή δύναμη σε όλες και όλους.
    Last edited by billy26; 29-03-2013 at 03:16.

  15. #30
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2013
    Posts
    1
    Καινούριος στο κλαμπ και νομίζω ο ποιο παλιός . 35 χρόνια το κάνω εχω κάνει τα πάντα και εχω βρει λύσεις για τα πάντα οποίος θέλει ρωτάει. ι αυτό που με ανήσυχη είναι να μην το κολιση και ο γιος μου 3 χρόνων τον εχω πιάσει 2 φορές διάβασα είναι κληρονομικό. Κάποιος με άποψη

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •