Παιδια ειχα 2 χρονια το προβλημα με τις κρισεις πανικου το πολεμησα σκληρα και νικησα..1-1.5 χρονο ημουν μια χαρα μεχρι που εκανα μια μαλακια και νομιζα οτι παλι κατι επαθα στην υγεια μου και με το αγχος στην δουλεια μου και το στρεςς που εχω το οικογενιακο ( δλδ των γονεων μου ) αρχισαν ξανα να εμφανιζονται συμπτωματα..θυελω να το πολεμησω πριν παω παλι σε ψυχολογο ψυχιατρο και δεν θελω να ξαναρχισω παλι φαρμακα τα εχω κοψει...
Ποιο πολυ σε ψυχολογο θελω να παω η εναν φιλο να μιλισω εμπιστα ..απλα δεν υπαρχουν φιλοι..εχουν τελειωσει αυτοι στην κοινωνια..ολοι οι φιλοι μου εκμεταλευση με εχουν για τις γνωσεις μου ( επειδη ειμαι τεχνικος ) η για να περνανε την ωρα τους οταν δεν εχουν τι να κανουν..
Η φιλία εχει πεθάνει...
Αυτά...
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ...ΑΠΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΟΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΙΚΟΣ! Ετσι νιωθω αυτην την στιγμη..