Απλά θέλω να με ακούσετε

[Μάκης]

Τελικά το αποφάσισα!

Δε θέλω ούτε γιατρούς, ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα. Θα προσπαθήσω μόνος μου να αφαιρέσω (και λέω αφαιρέσω επειδή αυτό πρέπει να γίνει και όχι να κρύψω), τις φοβίες μου και το άγχος.

Δόξα το Θεό, τα περισσότερα μου πάνε καλά.
Οικονομικό πρόβλημα (τώρα που μιλάμε βεβαίως βεβαίως) δεν έχω, έχω καταπληκτικούς γονείς με όλη τη σημασία της λέξεως, έχω καταπληκτικό αδερφό με όλη τη σημασία της λέξεως, έχω καταπληκτικά πεθερικά (!), έχω το μοναδικό - αληθινό - φίλο - κολλητό - αδερφό που είμαι σίγουρος ότι εάν του τα πω όλα αυτά (αρχικά θα με βρίσει...:-) ) και έπειτα θα με βοηθήσει όσο μπορεί.
Το βασικότερο είναι ότι έχω μια καταπληκτική - φανταστική σύζυγο που με αγαπάει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και όχι επιφανειακά, και αυτό το καταλαβαίνεις.
Άρα, δεν θα αφήσω κανένα άγχος - φοβία (ίσως να μου πάρει κάποιο εύλογο χρόνο) να μου \"πάρει\" τη ζωή μέσα από τα χέρια μου.

Έχω ήδη αρχίσει να κάνω πράγματα που με ευχαριστούνε (πχ μια βόλτα για φαγητό μετά τη δουλειά σε παραλιακό μέρος – δοκιμάστε το είναι φανταστικό - απλά βλέπεις παράλια κλπ και αφήνεις το μυαλό σου να φύγει, να σκέφτεται μόνο ωραία και ΟΥΣΙΩΔΗ πράγματα και όχι «φανταστικές φοβίες – προκαταλήψεις».

Αφήνεις τη δουλειά στο γραφείο όταν φεύγεις και προσπαθείς όταν είσαι εκεί (στο γραφείο) να τα κάνεις όλα σωστά και καλά έτσι ώστε το απόγευμα να μην υπάρχει λόγος να σε πάρουνε τηλέφωνο για να τρέξεις κάπου, ή τουλάχιστον να μπορείς να λύσεις κάποιο πρόβλημα τηλεφωνικά.

Τα αφήνεις όλα πίσω και απολαμβάνεις τις λίγες ώρες την ημέρα που μπορείς (λόγο δουλειάς κλπ) με τα αγαπημένα σου άτομα.

Και στο φινάλε, το γνωστό σε όλους τους Έλληνες «ωχ αδερφέ», που το περιγελάμε, ίσως τελικά θα πρέπει να το εφαρμόσουμε σε μερικές καταστάσεις!
Τι και αν γίνει κάτι, ας πούμε, «στραβό» στη δουλειά? Όλα λύνονται εκτός από την Υγεία, και εδώ κολλάει το «ωχ αδερφέ, θα το λύσω το πρόβλημα που παρουσιάστηκε, απλά θέλω λίγο χρόνο».

Υγεία είναι το βασικότερο αγαθό από όλα, Ευτυχία, Ψυχική Υγεία, Απλή ζωή (ούτε φρου-φρου και αρώματα), Να περνάμε καλά με τα αγαπημένα μας άτομα με ότι έχουμε, Να πιστεύουμε στον εαυτό μας (έχουμε τη δύναμη απλά πρέπει να τη βρούμε), να μην αφήνουμε ΚΑΝΕΝΑΝ και ΤΙΠΟΤΑ να μας παρασύρει σε «μαύρες» «άσκοπες» «άχρηστες» «κενές» σκέψεις-φοβίες. Μια ζωή την έχουμε στο κάτω κάτω. Μήπως θα πρέπει να σπαταλήσουμε και λίγο χρόνο έτσι ώστε να περνάμε καλά?
Ας σκεφτούμε πόσο καλά περνάμε όταν δεν σκεφτόμαστε «αυτά» και πόσο άσχημα όταν τα σκεφτόμαστε. Τι προτιμάτε? Μάλλον τι προτιμάμε όλοι μας.(Βασικά τώρα που διαβάζω το κείμενο βλέπω ότι ακούγομαι σαν ηγέτης – συχωρέστε με εάν το νομίζετε και εσείς – δεν είμαι, απλά έτσι γράφω – ούτε γιατρός είμαι – απλά λέω και γράφω ότι νιώθω!!!)
Ας τα αφήσουμε όλα πίσω και ας ΞΕΔΩΣΟΥΜΕ!!! Τώρα που μπορούμε.

Ευχαριστώ που διαβάσατε ότι έγραψα. Συγνώμη εάν μακρηγόρησα. :-)))))

[γιώτα2]

Πήγαινε τώρα το καλοκαιράκι στην Κεφαλονιά και θα σου περάσουν όλα.Κοίτα να δείς, εγώ μόνο με την σκέψη ότι θα πάω ψυχοπλακώνομαι........

[Μάκης]

Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω

[researcher]

Μακη

ειναι ομορφο που προσπαθεις να βλεπεις τα πραγματα θετικα!

ωστοσο με βοηθα να θυμαμαι τις φορες που δεν τα βλεπω ετσι πως:

δεν ειμαστε μηχανηματα αυτοευτυχιας!

αλληλεπιδρουμε με το περιβαλλον μας και αισθανομαστε

πονο χαρα ερωτα ευτυχια βαρεμαρα νοσταλγια γοητεια απογοητευση και τοσα αλλα συναισθηματα!

τα αισθανομαστε εμεις

τα αισθανονται οι συντροφοι και τα παιδια μας

ο κοσμος μας ειναι ενας κοσμος αλληλεπιδρασεων

εανς κοσμος που ο εσωτερικος μας εαυτος ερχεται να συνναντησει τους αλλους να γεφτει να επιλεξει να αισθανθει

ειναι απολυτως φυσιολογικο και μερος της διαδικασιας του να υπαρχουμε σε αυτον τον κοσμο

αυτα και πολυ φιλικα!

σου ευχομαι ενα πολυ ομορφο καλοκαιρακι εκει που επιθυμεις

[Μάκης]

Μετά από πολύ καιρό, και έχοντας ακόμα τα \"προβλήματα\" που είχα αναφέρει στο πρώτο μου Post, μπορώ να πω ότι είμαι στο όριο να φύγω από τη δουλειά μου.
Να δηλώσω παραίτηση στην τελική γιατί...
Έχουμε και λέμε
1. Ψυχικά, μερικές μέρες ίσως να είμαι καλά αλλά τις περισσότερες είμαι χάλια.
2. Δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο.
3. Είμαι με ένα κινητό στο χέρι, και κοιτάω εάν έχω χάσει κάποια κλήση.
4. Δεν μπορώ να πάρω ούτε μια μέρα άδεια για σοβαρούς προσωπικούς λόγους, και όποτε λένε οκ, πάντα μα πάντα όμως, με γυρνάνε στο γραφείο για μερικές ώρες να κάνω διάφορα (που στο φινάλε μερικά θα μπορούσε να τα κάνει κάποιος άλλος).
5. Δεν με αφήνουν σε ησυχία
6. Για όλα φταίω εγώ, άσχετα εάν δεν φταίω.
7. Τους έχω βαρεθεί όλους.
8. Δεν σέβονται τίποτα.
9. Και το κερασάκι για το τέλος...ακόμα δεν μου έχουνε πει εάν μπορώ να πάρω την άδεια που θέλω. Είμαι ο μοναδικός που δεν έχω δηλώσει άδεια, μάλλον έχω δηλώσει αλλά δεν ξέρω τι γίνεται. Όλοι οι άλλοι μια χαρά...

Θέλω να φύγω τελικά από αυτήν την εταιρεία και το έχω σκεφτεί πολύ καλά.
Μένει μόνο να το ανακοινώσω στην σύζυγο μου για να δούμε τι θα κάνουμε.
Σκέφτομαι να κάνω κάτι δικό μου αλλά δεν ξέρω τι...
Δεν αντέχω άλλο, είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά που δεν μπορώ να χαρώ τίποτα στη ζωή. Δεν μπορώ να λειτουργήσω σαν άντρας, σαν σύζυγος, σαν «παιδί» έστω για λίγο, δεν νιώθω καλά. Θέλω να κλάψω (το οποίο και κάνω), δεν αντέχω άλλο 
Σκέφτομαι τα λεφτά που θα χάσω από τη δουλειά μου αλλά τι είναι καλύτερο? Ψυχική υγεία? Λεφτά ? Συνδυασμός και των δύο? Μάλλον το δεύτερο, αλλά τι μπορώ να κάνω? Μπορώ να κάνω κάτι ? Πείτε μου τη γνώμη σας…
Εσείς τι θα διαλέγατε ?
Τόσο «μαύρα» ψυχολογικά δεν έχω ξανανιώσει…
Ειλικρινά είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν ξέρω τι να κάνω…
Να τα σιχτιρίσω όλα? Και εάν μετά δε βρω δουλειά ?
Θα είμαι όμως ήρεμος… να χαρώ τη ζωή μου, με τα λίγα, με ότι βγάζω από δουλείες του «ποδαριού» που λένε (από τις οποίες θα μπορούσα πολύ εύκολα να κάνω και να βγάζω λεφτά – ήδη έπρεπε να το έχω κάνει… πχ για 10mins δουλειάς που έκανα κάτι πήρα 150ευρώ…), τεχνικός υπολογιστών γαρ, ταμειακών μηχανών και web designer…
Νιώθω ότι κάτι θα πάθω απο το άγχος...
Δεν αντέχω άλλο.
Θέλω πίσω την ηρεμία μου.
Θέλω να ξαναγίνω ο παλίος-καλός Μάκης...
Ευχαριστώ

[Nat]

Πριν παραιτηθείς, κάνε τις διακοπές σου στην Κεφαλονιά και όσο είσαι εκεί, δοκίμασε να κάνεις μερικές επαγγελματικές επαφές να δεις αν θα μπορούσες να σταθείς εκεί ως επαγγελματίας. Το επάγγελμά σου έχει μεγάλη πέραση και πιστεύω ότι αν δικτυωθείς θα μπορούσες να το ασκήσεις στο νησί, όπου οι ρυθμοί είναι ανθρώπινοι. Ή, ακόμα, ίσως θα μπορούσες να δουλεύεις δικτυακά; (με λίγα ταξιδάκια στην Αθήνα).
Ένα ζευγάρι φίλων μου πάντως το τόλμησε κι έφυγε μόνιμα από Αθήνα για Κεφαλονιά εδώ και ένα χρόνο. Έχουν γίνει άλλοι άνθρωποι, γιατί ήταν αυτό που ζητούσαν.

[frei]

Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ!

[Μάκης]

Αυτό σκέφτομαι και εγώ, αρκεί βέβαια να μου δώσουνε την άδεια. Εαν, δεν το κάνουνε, τότε είμαι 99% σίγουρος ότι θα δηλώσω παραίτηση όπως και να έχει. Δεν μπορώ άλλο. Το παλέυω εδώ και 7 μήνες...
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, σιγά σιγά η υπομονή έχει και τα οριά της...

[researcher]

παντως μην κανεις τιποτα εν βρασμω ψυχης!


προτεινω απολυτη ηρεμια και συνειδητοποιηση.

οχι ανακοινωση αλλα συζητηση με την γυναικα σου.


σου ευχομαι ο,τι καλυτερο απο καρδιας!

[deleted-member141015]

Μάκη η άποψη μου είναι επίσης, να μην πάρεις κάποια απόφαση εν θερμώ. Έχεις υπέρμετρο άγχος αυτή τη στιγμή και έχεις εξαντληθεί. Μπορεί η παραίτηση από τη δουλειά να φαντάζει η ιδανική λύση, ίσως γιατί είναι και η μοναδική αλλαγή που βλέπεις εφικτή και επιθυμητή στη ζωή σου και στον εαυτό σου. Και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι το περιβάλλον της δουλειάς σου μπορεί να είναι αφόρητα πιεστικό. Όμως, μέσα από όλο αυτό το άγχος των τελευταίων μηνών, μπορεί να ψάχνεις απλά την \'εξοδο κινδύνου\', ενώ γύρω σου υπάρχουν πολλές πόρτες και μέσα σου πολλοί τρόποι να νιώσεις καλύτερα. Νομίζω πως βεβαίως και χρειάζεται να αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια, προτού μπεις στη διαδικασία αλλαγής τόπου διαμονής και εργασίας. Κάτι που φυσικά και μπορεί να γίνει τελικά, αλλά είναι προτιμότερο να γίνει σαν μια συνειδητή απόφαση σε καιρό ηρεμίας.

[Μάκης]

Έτσι νιώθω εδώ και 7 μήνες... Δεν είναι μια εν θερμώ απόφαση. Είναι μετά απο πολύ σκέψη με τα συν και τα πλην.
Δεν μπορώ άλλο παιδιά... παλέυω με τα εαυτό μου. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν ξέρω όμως και τι να κάνω στην τελική... Θέλω να εξαφανιστώ

[researcher]

συνηθως και μενα κατα ενα περιεργο τροπο

η πιεση και τα προβληματα γαρνιρισμενα με αγχος

με κανουν να θελω να επιστρεψω στην ασφαλη μητρα της μητερας μου....


σε συναισθανομαι...

[Nat]

Originally posted by Μάκης
Έτσι νιώθω εδώ και 7 μήνες... Δεν είναι μια εν θερμώ απόφαση. Είναι μετά απο πολύ σκέψη με τα συν και τα πλην.
Δεν μπορώ άλλο παιδιά... παλέυω με τα εαυτό μου. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν ξέρω όμως και τι να κάνω στην τελική... Θέλω να εξαφανιστώ

Σύμφωνοι. Πάλεψε λοιπόν τώρα για να πάρεις άδεια! Έτσι θα κερδίσεις χρόνο ώστε να πάρεις τις αποφάσεις σου εν ηρεμία. Αντί να πεις \"παραιτούμαι\", πες τους \"δεν ξέρω τι θα κάνετε, εγώ την άδεια θα την πάρω οπωσδήποτε γιατί μου είναι απαραίτητη\". Πέτα σ\' αυτούς το μπαλάκι και περίμενε αντιδράσεις. Στο κάτω κάτω, τι κακό μπορεί να συμβεί; Να σε απολύσουν; Ε, τι σε νοιάζει, αφού έτσι κι αλλιώς ήθελες να παραιτηθείς από μόνος σου. Όμως θα δεις ότι δεν θα σε απολύσουν. Ειδικά αφού τους είσαι τόσο απαραίτητος, θα το ξανασκεφτούν. Αλλά αν δεν απαιτήσεις αυτό που θες, γιατί περιμένεις οι άλλοι να ξεβολευτούν και να σου το δώσουν; Γίνε απαιτητικός!!!!!

[Μάκης]

Βασικά αυτό είναι το συνεχές προβλημά μου. Δεν λέω ποτέ όχι. Αλλά μήπως θα πρέπει να αρχίσω να λέω και όχι? Μήπως να γίνομαι απαιτητικός και εγώ και να υπερασπίζομαι τα δικαιωματά μου? Δεν αντέχω άλλο

[Coral]

Καλησπέρα σε όλους.

Μάκη δεν μπορεί να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω. Ειδικά στο κομμάτι της δουλειάς.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα αλλά σχεδόν όλα μου φταίνε...
Ίσως απλά να χρειάζεσαι ένα μεγαααααααααααάλο διάλειμμα και να αφήσεις τον εαυτό σου ήρεμο.

Και κάποιες στιγμές καλό είναι να κλείνεις το κινητό σου. Άνθρωπος είσαι όχι μηχανή.
Έμενα με έχει βοηθήσει πολλές φορές με τη δουλειά μου!