Μιζέρια

[mstrouf]

Αρχικά ήθελα να απαντήσω στο ποστ του kaneis "δεν είχα ποτέ σχέση", ύστερα το θεώρησα λίγο άτοπο να παρέμβω.
Ίσως δεν είχα ποτέ την κατάλληλη σχέση.
Έχω κάνει δεσμούς, που βασίζονταν κυρίως στο σεξ, με αποτέλεσμα να νιώθω άσχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν φχαριστιόμουν την πράξη, αλλά το εκμεταλλευόμουν για να έχω μια σχέση. Σιχάθηκα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με τη σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί σαν παιδί κ όλα έμοιζαν ανούσια ή αν δεν μπορώ να δω το σεξ σαν ευχαρίστηση. Πραγματικά ντρέπομαι που ποστάρω κάτι τέτοιο. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Διατηρούσα δεσμό εδώ κ 5 χρόνια με έναν παντρεμένο, προσφατα αγανάκτησα με τον ίδιο μου τον εαυτό κ έδωσα τέλος, ενω είχαν υπάρξει κ στο παρελθόν άκαρπες προσπάθειες. Ίσως να ήταν ο μόνος που ερωτεύτηκα κ αγάπησα, για ένα διάστημα ήταν όλη μου η ζωή, σιγά σιγά καθώς επανερχόμουν στην πραγματικότητα, έπεφτα σε κατάθλιψη γι αυτή τη λάθος σχέση. Είναι 28 χρόνια μεαγλύτερος μου, έχει παιδιά, έχει φτιάξει κ έχει ολοκληρώσει το σπουδαιότερο για ορισμένους κομμάτι της ζωής του. Τι γυρεύω εγώ εκεί; Πήρα κ εδωσα σ αυτή τη σχέση, τα συναισθήματα αμοιβαία, όμως ως που κ ως πότε μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο; Ίσως κάποιοι να θεωρήσουν ότι είμαι μια συνηθισμένη ξεφτιλισμένη *******, δεν είναι έτσι. Τον αγάπησα κ αν δεν ήταν η οικογένεια στη μέση, δεν θα με πείραζε η ηλικιακή διαφορά.
Τέλοσπάντων, θέλω να καταλήξω κάπου.. Ότι ποτέ δεν έχω κάνει κίνηση να πλησιάσω κάποιον που μου αρέσει, φοβάμαι την απόρριψη, φοβάμαι ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή για κανέναν, φοβάμαι μην πονέσω. Έχω κλειστεί στον περίγυρο, 2-3 φίλες, δεν γνωρίζω κόσμο, φοβάμαι, ντρέπομαι.. νιώθω μια απιστευτη μιζέρια μες την μοναξιά μου κ αφήνομαι να χαντακώνομαι κ να χώνομαι όσο πιο βαθειά γίνεται. Ήδη σε έναν πρόσφατο απολογισμό μου, είδα ότι χαραμιζόμουν σε μια σχέση χωρίς μέλλον από βόλεμα, γιατί αυτόν είχα κ φοβόμουν να προχωρήσω τη ζωή μου.
Φοβάμαι να ζήσω κ να κάνω οποιαδήποτε σχέση.

[missing_mile]

mstrouf, δεν θα απαντήσω σαν ειδικός (δεν έχω καμία σχέση) αλλά σαν άνθρωπος εκφράζοντας κάποιες σκέψεις..
Νομίζω, ότι έχει μεγάλη σχέση το ότι είχες δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση με την αιτία που δεν απολαμβάνεις την ερωτική πράξη όπως λες. Συχνά τα παιδικά μας τραύματα, αν δεν κάνουμε τη κατάλληλη διεργασία μέσα μας, τα κουβαλάμε μια ολόκληρη ζωή. Μιλάω από προσωπική πείρα. Όσο για τη σχέση με τον μεγαλύτερο, νομίζω ότι 28 χρόνια διαφοράς είναι πολλά, άρα κάτι έψαχνες σε αυτόν που δεν μπορούσαν να σου προσφέρουν οι συνομήλικοι σου. Έχεις σκεφτεί τι μπορεί να είναι αυτό? Έχεις σκεφτεί τι θέλεις από μια σχέση?
Για να μπήκες σε μια σχέση με παντρεμένο (που δεν είναι διαθέσιμος δηλαδή) πάλι κάποιος λόγος θα υπήρχε. Νιώθεις ανασφάλεια, σε καταλαβαίνω απόλυτα, μάλλον και αυτό από τα παιδικά μας χρόνια προέρχεται, γιατί κάτι παρόμοιο με εσένα αντιμετωπίζω. Εμένα αυτό που με βοήθησε να δω πιο θετικά τα πράγματα είναι ότι μίλησα με άλλες γυναίκες που έχουν περάσει την ίδια φάση με εμάς (ανασφάλεια, μαυρίλα) και τελικά κατάφεραν να βγουν από αυτό το τούνελ και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους με έναν άνθρωπο που τις αγάπησε πραγματικά. Πιστεύω λοιπόν πως αν τα κατάφεραν αυτές, μπορούμε και εμείς. Αρκεί να μην αφήσουμε την ευκαιρία που θα μας παρουσιαστεί να πάει χαμένη και να την εκτιμήσουμε σωστά. Εγώ κάνω περισσότερες υποχωρήσεις τώρα γιατί έψαχνα τα λάθος πράγματα και κοινώς τη πάτησα. Τώρα δεν με ενδιαφέρει η ηλικία, η εμφάνιση και ο ενθουσιασμός, αλλά μια σταθερή σχέση με κατανόηση και αληθινή αγάπη. Νομίζω πως αν βρεις τι πραγματικά θέλεις από μια σχέση και τι είναι μικρότερης σημασίας για εσένα (κάτι που μπορείς να το παραβλέψεις δηλαδή) θα είναι πιο εύκολο να βρεις αυτό που θέλεις.

[whitecandle]

Συμφωνώ με missing_mile. Πολύ ωραία τα είπε!

[arktos]

Originally posted by mstrouf
Αρχικά ήθελα να απαντήσω στο ποστ του kaneis \"δεν είχα ποτέ σχέση\", ύστερα το θεώρησα λίγο άτοπο να παρέμβω.
Ίσως δεν είχα ποτέ την κατάλληλη σχέση.
Έχω κάνει δεσμούς, που βασίζονταν κυρίως στο σεξ, με αποτέλεσμα να νιώθω άσχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν φχαριστιόμουν την πράξη, αλλά το εκμεταλλευόμουν για να έχω μια σχέση. Σιχάθηκα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με τη σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί σαν παιδί κ όλα έμοιζαν ανούσια ή αν δεν μπορώ να δω το σεξ σαν ευχαρίστηση. Πραγματικά ντρέπομαι που ποστάρω κάτι τέτοιο. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Διατηρούσα δεσμό εδώ κ 5 χρόνια με έναν παντρεμένο, προσφατα αγανάκτησα με τον ίδιο μου τον εαυτό κ έδωσα τέλος, ενω είχαν υπάρξει κ στο παρελθόν άκαρπες προσπάθειες. Ίσως να ήταν ο μόνος που ερωτεύτηκα κ αγάπησα, για ένα διάστημα ήταν όλη μου η ζωή, σιγά σιγά καθώς επανερχόμουν στην πραγματικότητα, έπεφτα σε κατάθλιψη γι αυτή τη λάθος σχέση. Είναι 28 χρόνια μεαγλύτερος μου, έχει παιδιά, έχει φτιάξει κ έχει ολοκληρώσει το σπουδαιότερο για ορισμένους κομμάτι της ζωής του. Τι γυρεύω εγώ εκεί; Πήρα κ εδωσα σ αυτή τη σχέση, τα συναισθήματα αμοιβαία, όμως ως που κ ως πότε μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο; Ίσως κάποιοι να θεωρήσουν ότι είμαι μια συνηθισμένη ξεφτιλισμένη *******, δεν είναι έτσι. Τον αγάπησα κ αν δεν ήταν η οικογένεια στη μέση, δεν θα με πείραζε η ηλικιακή διαφορά.
Τέλοσπάντων, θέλω να καταλήξω κάπου.. Ότι ποτέ δεν έχω κάνει κίνηση να πλησιάσω κάποιον που μου αρέσει, φοβάμαι την απόρριψη, φοβάμαι ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή για κανέναν, φοβάμαι μην πονέσω. Έχω κλειστεί στον περίγυρο, 2-3 φίλες, δεν γνωρίζω κόσμο, φοβάμαι, ντρέπομαι.. νιώθω μια απιστευτη μιζέρια μες την μοναξιά μου κ αφήνομαι να χαντακώνομαι κ να χώνομαι όσο πιο βαθειά γίνεται. Ήδη σε έναν πρόσφατο απολογισμό μου, είδα ότι χαραμιζόμουν σε μια σχέση χωρίς μέλλον από βόλεμα, γιατί αυτόν είχα κ φοβόμουν να προχωρήσω τη ζωή μου.
Φοβάμαι να ζήσω κ να κάνω οποιαδήποτε σχέση.

στην ψυχοθεραπεία που έκανες δεν ασχοληθηκατε με το θέμα της κακοποίησης ?

επίσης γιατί κάποιοι να σε θεωρήσουν μία συνηθισμένη, ξεφτιλισμένη ******* ?
σου έχει πει κανείς πως είσαι τέτοια ?
γιατί κάπου εκεί το πας...

[mstrouf]

missing_mile, ωραία τα γράφεις, στην πράξη όμως γίνονται δύσκολα.
arktos, απλά το έχω αναφέρει στην ψυχοθεραπεύτρια, κολλάω να εμβαθύνω, δεν είμαι έτοιμη. δεν μου έχει πει κανένας πως είμαι \"τέτοια\", ίσως εγώ να θεωρώ τον εαυτό μου \"τέτοια\"

[arktos]

Originally posted by mstrouf
missing_mile, ωραία τα γράφεις, στην πράξη όμως γίνονται δύσκολα.
arktos, απλά το έχω αναφέρει στην ψυχοθεραπεύτρια, κολλάω να εμβαθύνω, δεν είμαι έτοιμη. δεν μου έχει πει κανένας πως είμαι \"τέτοια\", ίσως εγώ να θεωρώ τον εαυτό μου \"τέτοια\"

τί στο καλό έκανες με τη ψυχοθεραπεύτρια ?
αν όχι και αυτό ?
όσο για το τί θεωρείς τον ευατό σου, νομίζω πως έχει να κάνει αποκλειστικά με την κακοποίηση και είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι.
πάντα θα σε κρατάει δέσμια.
θα μπορέσεις να κάνεις μια υγιή σχέση με αυτή την εικόνα που έχεις για τον ευατό σου ?

[mstrouf]

Originally posted by arktos

τί στο καλό έκανες με τη ψυχοθεραπεύτρια ?
αν όχι και αυτό ?
όσο για το τί θεωρείς τον ευατό σου, νομίζω πως έχει να κάνει αποκλειστικά με την κακοποίηση και είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι.
πάντα θα σε κρατάει δέσμια.
θα μπορέσεις να κάνεις μια υγιή σχέση με αυτή την εικόνα που έχεις για τον ευατό σου ?

δεν ξέρω τι έκανα/κάνω με την ψυχοθεραπεύτρια, πάντως πηγαίνω
δεν νομιζω πως μπορω να κανω σχεση

τι σκατα γραφω κ με πιανει φρικη, γυρναω στο θελω να αυτοκτονησω, να μην υπάρχω καλύτερα

[arktos]

Originally posted by mstrouf

Originally posted by arktos

τί στο καλό έκανες με τη ψυχοθεραπεύτρια ?
αν όχι και αυτό ?
όσο για το τί θεωρείς τον ευατό σου, νομίζω πως έχει να κάνει αποκλειστικά με την κακοποίηση και είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι.
πάντα θα σε κρατάει δέσμια.
θα μπορέσεις να κάνεις μια υγιή σχέση με αυτή την εικόνα που έχεις για τον ευατό σου ?

δεν ξέρω τι έκανα/κάνω με την ψυχοθεραπεύτρια, πάντως πηγαίνω
δεν νομιζω πως μπορω να κανω σχεση

τι σκατα γραφω κ με πιανει φρικη, γυρναω στο θελω να αυτοκτονησω, να μην υπάρχω καλύτερα

καταλαβαίνεις βέβαια πως πρέπει να μιλήσεις με το γιατρό σου!

[missing_mile]

Originally posted by mstrouf
missing_mile, ωραία τα γράφεις, στην πράξη όμως γίνονται δύσκολα.

Το ξέρω, δεν θα σου έστελνα μήνυμα αν δεν περνούσα ψυχολογικά την ίδια κατάσταση που περιγράφεις. Νιώθω όπως νιώθεις κι εσύ τώρα αλλά κάνω προσπάθεια να το ξεπεράσω, προσπαθώ για να μην σκέφτομαι αρνητικά να κάνω διάφορα πράγματα που με αποσπούν από τις άσχημες σκέψεις, γράφω, ζωγραφίζω. Νομίζω ότι και η επικοινωνία εδώ θα σε βοηθήσει. Είναι καλό που εκφράζεσαι και λες ακριβώς αυτά που νιώθεις, το χειρότερο θα ήταν να τα κρατούσες μέσα σου. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.

[mstrouf]

κ τώρα τι κάνω αφού δεν μπορώ να έχω μια φυσιολογική σχέση; πως θα συμφιλιωθώ με την μιζέρια μου; γιατί όλα μου μοιάζουν κάπως κ αισθάνομαι τόσο άθλια; κ να θελα να προχωρήσω πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;

[krino]

να πας να βρεις καποιον ειδικο ψυχολογο,
οπου θα δουλεψετε μαζι για μηνες και εκει να προσπαθησεις να βρεις την ακρη,
που δεν εχεις βρει χρονια.

Φαινεται οτι ειναι μια διαδικασια που θες να την αποφυγεις απο την μια,
και απο την αλλη ειναι αδυνατο να πας παρακατω αν δεν ξεμπερδεψεις με ολο αυτο το πακετο.


Πιστευω οτι εχεις αρκετη και επιπονη δουλεια και κανενα χαπι δεν θα κανει την δουλεια αυτη αντι εσου.
Απο την αλλη ομως, οσο πιο γρηγορα και με αποφασιστηκοτητα κινηθεις, τοσο
πιο γρηγορα θα ξεμπερδεψεις.
Γραφεις φοβερα πραγματα, και πιστευω οτι ενα ανοικτο φορουμ,
ειναι πολυ δυσκολο να σε βοηθησει σε τοσο προσωπικες εξομολογησεις.

Τα ερωτηματα πως θα μπορεσεις να εχει μια φυσιολογικη σχεση, να συμφιλιωθεις με την μιζερια σου ειναι θεματα που θελουν αρκετο \"σκαψιμο\" και αυτο το θεωρω αδυνατο να το κανεις μονη σου.

Εγω μιας και ειμαι αντιθετος στα χαπια, απο την μια το θεωρω θετικο το να τα κοβει καποιος,
απο την αλλη οταν εχεις ζητηματα ανοικτα και δεν τα κλεινεις αμεσα, το θεωρω καταστροφικο.
Καλο ειναι να πεταμε τις χημειες απο μεσα μας, αλλα παραλληλα να κλεινουμε και τις τρυπες μας που αφηνουν να μπαινοβγαινουν οι ερινυες..

[mstrouf]

σνιφ, σνιφ νομιζω οτι δεν μπορω να τα καταφερω
ναι το ολο πακετο μου μοιαζει αυτοκαταστροφικο
ως ποτε θα αντεξω με ολα αυτα που κουβαλαω κ με καταπνιγουν δεν ξερω

[krino]

οσο τσαλαβουτας στις λασπες θα εισαι λερωμενη....


Οσα καταγραφεις αναδεικνύουν το αυτονοητο:
Κανενα χαπι δεν λυνει το προβλημα, παρα μονο το σκεπαζει κατω απο το χαλακι.
Στο ξαναλεω με ολους τους τονους:

ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΣ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Θα κανεις πιο ασχημα ομως, αν συνεχισεις ετσι οπως εισαι.
Σαφως και μπορεις να τα καταφερεις αν κανεις συντονισμενες κινησεις.
Οτι εκανες μεχρι χθες δεν λειτουργησε και αυτο ειναι εμφανες.
Κοψτα λοιπον ολα, και ψαξου για καινουριες στρατηγικες.

Δεν τιμωρηθηκες αρκετα?
Δεν πρεπει επιτελους να συμφιλιωθεις με τον εαυτο σου και να γυρισεις μια νεα λευκη σελιδα?
Δεν πρεπει ολα αυτα τα βαριδια να τα αφησεις πισω σου?



Για την ζωη σου εισαι εσυ υπευθυνη και κανεις αλλος.
Αν θες μπορεις να την σωσεις, αν οχι, τοτε παλι εσυ σκαβεις το λακο σου.
Και σε αυτες τις επιλογες, ειμαστε μονοι μας, με τον εαυτο μας.


Η δικη μου η γνωμη ομως σαν τριτος,
ειναι οτι εισαι πολυ κοντα για να βαλεις νεα πορεια στη ζωη σου,
μια αποφαση χρειαζεται να παρεις και ολα θα αλλαξουν δια μαγειας,
και το χθες δεν θα εχει καμια σχεση με το αυριο.


αυτα.

[mstrouf]

πφφφ φρικη, θα σκασω
θα γίνω ποτέ φυσιολογικός ανθρωπος;
θα κάνω ποτέ μια σχέση χωρίς να καταδικάζω τον εαυτό μου;
\"μα δεν πίστευα στα θαυματα γιατι ειχα μονο τραυματα\"
(καπου το χω ακουσει αυτο)
εχω πιασει κ ξεφευγω νομιζω
δυσκολη περιοδος

Υ.Γ.καλα τα λες βρε κρινο, αν κ εχουμε παρεξηγηθει στο παρελθον, μου κανει εντυπωση που απαντας στα ποστ μου. thanks παντως

[krino]

Originally posted by mstrouf


Υ.Γ.καλα τα λες βρε κρινο, αν κ εχουμε παρεξηγηθει στο παρελθον, μου κανει εντυπωση που απαντας στα ποστ μου. thanks παντως

το να τα λεω καλα,
ειναι ασημαντο μπροστα στο τι κανεις εσυ.
Και εκεινο που βλεπω ειναι να μην βαζεις μπροστα.
Γιατι τελικα? προτιμας να βαλτωνεις και οχι να ζησεις την ζωη σου?


Για την παρεξηγηση οφειλω μια εξηγηση.
Βρεθηκες στην μεση μιας ιστοριας που το σωστο θα ηταν να μην σχολιαζοσουν.
Η αληθεια ειναι αρχισα να σε χτυπαω χωρις να εισαι εσυ ο λογος.
Δυστυχως βρεθηκες μπροστα σε ολο αυτο το σκηνικο.
Ξερεις μερικες φορες οταν ανοιξω ενα μετωπο δεν κανω πισω και ετσι αδικω κοσμο.
Λαθος μου? μπορει.
Αναλαμβανω τις ευθυνες μου ομως.
Και ισως η μεγαλυτερη μου ευθυνη ειναι που πηρα εσενα στο διαβα μου.

Σου ζηταω δημοσια συγνωμη για αυτο.

Βεβαια δεν ξερω αν εχει νοημα για σενα κατι τετοιο,
ισως να μου την πεταξεις στα μουτρα, δεν μπορω αλλωστε να γυρισω το χρονο πισω.

Ξερεις δεν νιωθω ενοχος, για οτι εκανα τοτε.
Ποτε δεν αφηνω ενοχες να φωλιαζουν μεσα μου.
Νιωθω οτι επρεπε να το ειχα χειριστει αλλιως.
Προς γνωση και συμμορφωση λοιπον για την επομενη φορα στρουμφακι....

Για το θεμα εκεινης της εποχης,
κρατα οτι εσυ ειχες δικαιο και εγω ειχα λαθος.

Διαβαζωντας σε ομως στο θεμα σου, διαπιστωσα οτι εσυ
κανεις χειροτερο κακο στον εαυτο σου απο οσο σου ειχα κανει εγω τοτε, η βαλτωμενη σου σταση με εκανε να σε δω αλλιως και πιο συνολικα.
Βλεπεις, με ανταγωνιζεσαι επαξια και νικας.
Και αναρωτιεμαι γιατι?
αναρωτιεμαι γιατι ενας τοσο ευαισθητος ανθρωπος αφηνεται παραλυμενος και οδηγείται στην καταστροφη?

Τι αλλο επιτελους θελει για να ανοιξει τα ματια του?


Θα με ευχαριστουσες παρα πολυ,
αν εγραφες τις επομενες ημερες οτι βρηκες καποιον ειδικο και ασχολεισαι με τα θεματα που γραφεις εδω περα και εισαι σε διαδικασια επιλυσης.


Ευχομαι καλη δυναμη.
;)