Οι αγάπες χάνονται..

[erwtokritos]

Μου αρέσει πολύ το θέμα που σχολιάζετε γιατί με αγγίζει κιόλας ...

Είναι αλήθεια ότι οιτοποθετήσεις όλων σας είναι εύστοχες και όλες μαζί δίνουν το στίγμα της πραγματικότητας...

Όλα ισχύουν και όλα έχουν την αξία τους για τον καθένα ξεχωριστά από τη στιγμή που μας απασχολεί και είναι πρόβλημα για μας...
Δεν έχουμε όλοι τη δύναμη να το αντιμετωπίσουμε το ίδιο ή δεν έχουμε δουλέψει όλοι το ίδιο με τον εαυτό μας για να πατάμε γερά στα πόδια μας σε όλα τα εσωτερικά ζητήματα που μας προκύπτουν και μας απασχολούν οπότε για τον καθένα είναι ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα με διαφορετικές παραμέτρους ,δεδομένα και φυσικά λύσεις...

Το σίγουρο είναι ένα : ότι από τη στιγμή που θα μας προκύψει είναι ένα πρόβλημα σοβαρό συνήθως το οποίο δε πρέπει να το αφήνουμε έτσι...

Τι θα κάνουμε ? μάλλον θα πρέπει να διαλογιστούμε,να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να ψάξουμε όλες τις παραμέτρους που μας οδήγησαν σε αυτή τη θέση (γιατί τίποτε δε γίνετε τυχαία) και με βάση τα θέλω μας,αυτά που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας συμβαίνει...
Αν δε τα καταφέρνουμε να τα κάνουμε όλα αυτά καλό είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ανθρώπου που εμπιστευόμαστε (ειδικού κατά προτίμηση) για να μη ζούμε με το παρελθόν μας αλλά με το σήμερα και να κτίζουμε το μέλλον.

Φιλικότατα

Γιάννης

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by a_friend
Φίλε LOGOPSYXE υποννοείς πως με όποιον άνθρωπο και να έχεις σχέση θα πάρεις ακριβώς τα ίδια πράγματα που θα έπαιρνες και με οποιονδήποτε άλλον; Αν ναι θα ήθελα πολύ να ακούσω τα επιχειρήματα σου και εν πάσει περιπτώση αν ήταν έτσι θα μπορούσες να μου εξηγήσεις γιατί ερωτεύτηκες κάποια αφού η σχέση με οποιονδήποτε άλλη θα σου έδινε τα ίδια πράγματα; Και όχι, οπωσδήποτε δεν \"παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε\" γιατί αν ήταν έτσι ο καθένας θα έδινε μόνο σε αυτούς που του έδιναν και δεν θα υπήρχε ούτε ένας δυστυχησμένος και κανένας που δεν θα άξιζει αυτά που πήρε.

.

Όχι ...σε καμμιά περίπτωση δεν ισοπεδώνω τους ανθρώπους...απλώς αυτό που υποστηρίζω είναι οτι αυτά που παίρνουμε τελικά απο μια σχέση είναι αποτέλεσμα της αλλήλεπίδρασης μας με τον συγκεκριμένο άνθρωπο (που φέρει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με τα οποία αλληλεπιδρούμε)...και με αυτήν την έννοια μπορούνε και στο μέλλον να προκύψουν άνθρωποι που να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους κατα πιο γόνιμο ή και άγονο τρόπο.Δεν παίρνουμε τίποτα απ τον άλλον...ότι παίρνουμε το παίρνουμε απ τη σχέση που κάνουμε με τον άλλον...που δεν είναι ταυτόσημη έννοια με την ατομικότητα του άλλου....Στην πραγματικότητα δεν ερωτεύομαστε αμιγώς τον άλλον...αλλά την σχέση που κάνουμε μαζί του...και αυτή η σχέση είναι ένα κράμα του εαυτού μας και του εαυτού του,μια δυναμική αλληλεπίδραση αυτών των δυο...ένας καινούριος οργανισμός...ο οποίος εξελίσσεται παράλληλα με τα δυο μέρη που τον αποτελούν...και τελικά απ αυτόν τον οργανισμό (αλληλεπίδραση) τρέφονται και ολοκληρώνονται τα δυο μέρη.ʼν ο οργανισμός αυτός παύει να ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες κάποιου απ τα δυο μέρη του....τότε λογικό είναι να διαλυθεί...αλλά μην έχουμε την αυταπάτη οτι ήρθαμε οπωσδήποτε σε στενή επαφή με τον άλλον....Αυτό με το οποίο ήρθαμε σε επαφή ήταν με τη σχέση που είχαμε με τον αλλον....μια κατάσταση δυναμικης ισορροπίας αναγκών και συναισθημάτων όπου δίναμε και παίρναμε ταυτόχρονα.

[a_friend]

LOGOPSYXΕ πραγματικά πιστεύεις οτι τα πράγματα λειτουργούν με τέτοια λογική; Έτσι όπως τα λές, η σχέση είναι μια συμφωνία ανάμεσα σε δυο επιχειρήσεις, η κάθε μια από της οποίες ρίχνει σε αυτή τη δουλειά κάποιο κεφάλαιο και περιμένει να έχει ένα κέρδος το οποίο εξαρτάται από τα κεφάλαια που δίνει εκείνη και η άλλη επιχείρηση. ʼν τα κέρδη είναι αρκετά για την κάθε μια επιχείρηση τότε συνεχίζει δίνοντας περισσότερο κεφάλαιο (οτι δίνει παίρνει), ενώ αν δεν είναι, σπάει τη συμφωνία (χωρισμός). Δεν ξέρω αν το πιάνω το σκεπτικό σου, αλλά πραγματικά πιστεύεις οτι έτσι ειναι οι σχέσεις; Η παράμετρος \"αγάπη\" δεν παίζει για σενα;

Όσο για το αν έχουμε έρθει σε στενή επαφή με τον άλλον, αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη σχέση. Μπορεί σε ένα βράδυ να καταφέρεις να αγγίξεις τη ψυχή κάποιου και μπορεί και μετά από 10 χρόνια σχέσης να καταλάβεις οτι τίποτα δεν γνωρίζεις για τον άλλο. Αύτο εξαρτάται από το μυαλό το καθένα και από το πόσο ταιριάζουν οι σκέψεις του με του άλλου.

[a_friend]

Originally posted by Danay
Μου φαίνεται περίεργο πάντως a_friend μέσα σε έναν βράδυ να καταφέρεις να νιώσεις τον άλλον ψυχικά, γιατί σωματικά ενώνεσαι ..

Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες..

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by a_friend
LOGOPSYXΕ πραγματικά πιστεύεις οτι τα πράγματα λειτουργούν με τέτοια λογική; Έτσι όπως τα λές, η σχέση είναι μια συμφωνία ανάμεσα σε δυο επιχειρήσεις, η κάθε μια από της οποίες ρίχνει σε αυτή τη δουλειά κάποιο κεφάλαιο και περιμένει να έχει ένα κέρδος το οποίο εξαρτάται από τα κεφάλαια που δίνει εκείνη και η άλλη επιχείρηση. ʼν τα κέρδη είναι αρκετά για την κάθε μια επιχείρηση τότε συνεχίζει δίνοντας περισσότερο κεφάλαιο (οτι δίνει παίρνει), ενώ αν δεν είναι, σπάει τη συμφωνία (χωρισμός). Δεν ξέρω αν το πιάνω το σκεπτικό σου, αλλά πραγματικά πιστεύεις οτι έτσι ειναι οι σχέσεις; Η παράμετρος \"αγάπη\" δεν παίζει για σενα;

Όσο για το αν έχουμε έρθει σε στενή επαφή με τον άλλον, αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη σχέση. Μπορεί σε ένα βράδυ να καταφέρεις να αγγίξεις τη ψυχή κάποιου και μπορεί και μετά από 10 χρόνια σχέσης να καταλάβεις οτι τίποτα δεν γνωρίζεις για τον άλλο. Αύτο εξαρτάται από το μυαλό το καθένα και από το πόσο ταιριάζουν οι σκέψεις του με του άλλου.

Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

[a_friend]

Originally posted by LOGOPSYXOS
Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

Εμμ.. Αυτά τα λέει κάπου;; :)

[bittersweet]

poli epistimonikos o logos sou gia poiima den nomizeis?
sevastos kai apodektos pantws;)

[berg]

Originally posted by a_friend

Originally posted by LOGOPSYXOS
Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

Εμμ.. Αυτά τα λέει κάπου;; :)

Τωρα που δεν καταλαβα τι θελει να πει ο καλιτεχνης; Δικηγοριστικα ειναι, κορακιστικα ειναι τι ειναι τα μαμημενα και δεν τα πιανω; Το αντικειμενο και το υποκειμενο και η αγιοτητα με τον πονο και την αγαπη στη ληξη μιας σχεσης κανουν μια χωριατικη καλη με τυρι και λαδακι τωρα ετσι καλοκαιρι να τη βαλω απο κατω να της περαξω τα ζουμια της.

[berg]

θεια ολγα εσυ που το κατεχεις το καθαρευουσιανικο ελληνικο δεν κανεις καμια μεταφραση μπας και βρουμε το φως μας;

[katerina7]

Κάποτε είχα ξεκινήσει να διαβάζω, αλλα λόγω χρόνου ακόμα δεν έχω τελειώσει δυστυχώς, ένα βιβλιο: ΝΑ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ...

Αυτό που κατάλαβα τότε είναι πως ... Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όχι εγωιστικά όπως άλλωστε λέει και ο LOGOPSYXOS, αλλά πραγματικά, δίνοντάς του την αγάπη που του αξίζει. Έτσι ίσως μπορέσουμε να αγαπήσουμε επί ίσοις όροις, αφού θα βλέπουμε τον άλλο όπως πραγματικά είναι και γι\'αυτό μας κάνει το κλικ να τον αγαπήσουμε και όχι επειδή έχουμε προσδοκίες παράλογες από τον άλλο. Ο συγγραφέας έλεγε πως είναι καλύτερο να αγαπάμε κάποιον γι\' αυτό που είναι και όχι γι\'αυτό που πιστεύουμε ότι είναι ή θα θέλαμε να γίνει κάποια στιγμή. Αν δεν μας κάνει ή αν δεν κάναμε εμείς γι\'αυτόν πρέπει να προχωρούμε μπροστά... Γιατί πολύ απλά αγαπάμε τον εαυτό μας...

Σοφά λόγια, απλά, αλλά πολύ δύσκολα στην πράξη...ʼραγε πόσοι το έχουν καταφέρει; Λίγοι φαντάζομαι...Οπότε υπάρχει ελπίδα...:)

[aggeliki]

Προσπάθησα να παρακολουθήσω τη συζήτηση αλλά κάπου με χάνετε...
Εμένα μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος κάτι? Σε σχέση με αυτό που έθεσε ο/η a_friend στη αρχή??
Αλήθεια, πως στο καλό μπορείς να αγαπάς κάποιον (και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη) και να μην έχεις την ανάγκη να έχεις μια επαφή με τον άλλον, μετά τον χωρισμό, έστω έτσι που και που για να μαθαίνεις τι κάνει που λέει ο λόγος?
Ας μου δώσει κάποιος μια πειστική απάντηση μπας και μου λυθεί η απορία και βγω απ\' το γολγοθά μου............................................ ....................................

[aggeliki]

Αχ βρε Αλέξανδρε,

ξέρω πως την απάντηση δεν θα την πάρω τόσο εύκολα. Ξέρω πως καλύτερα να πάψω να αναρωτιέμαι, μόνο έτσι θα βρω την ηρεμία μου, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Δεν είναι ένας διακόπτης που γυρίζεις. Ξέεεεεεερω, ξέεεεεερω, θέλει χρόνο, αλλά με πιάνει και άγχος μη κολλήσω στον χρόνο. Ξέεεεερω, ξέεεεερω και ότι πρέπει κι εγώ να κοιτάξω άλλα, νέα πράγματα, και αν και το έχω δοκιμάσει, η σκέψη μου είναι ακόμα στοιχειωμένη από το παρελθόν και τα αναπάντητα ερωτήματα, και δεν μπορώ να κοροιδεύω ούτε τον εαυτό μου ούτε κάποιον άλλο.
Το κατά πόσο μπορείς να μείνεις φίλοι, είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα. Εγώ δεν ζητάω απαραίτητα αυτό. Ζητάω μια επαφή έτσι που και που, επειδή νοιάζεσαι τον άλλον, επειδή θες να δεις αν είναι καλά, επειδή υποτίθεται ότι τον αγαπούσες τόσα χρόνια και δεν μπορείς να τον αφήσεις πίσω έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι αυτό που λες:

\"\"\"\"Αφού τα μοιραστήκαμε όλα ή σχεδόν όλα, πως είναι δυνατόν....?\"\"\"\"

Εγώ έχω χωρίσει εδώ και 3,5 μήνες από μια σχέση 6 χρόνων που πέρασε πολλά αλλά κράτησε τόσο. Πέρασε πολλά όχι επειδή δεν τα πηγαίναμε καλά (σίγουρα υπήρχαν διαφωνίες, αλλά ήταν πράγματα που μπορούσαν να λυθούν), αλλά επειδή δοκιμάστηκε από διάφορα. Χωρίσαμε καλά, νόμιζα ότι τον κατάλαβα και ότι με κατάλαβε. Με αγαπούσε ακόμα κι εγώ το ίδιο. Είπαμε να κρατήσουμε μια επαφή, και έδωσα τη σκυτάλη σε αυτόν αφού αυτός ήθελε να δώσει το τέλος και ήθελα να του αφήσω το πεδίο ελεύθερο (αν και δεν ήξερε αν και πόσο θα άντεχε κ.τ.λ.). Και από τότε τίποτα....

Δεν είμαι εγώ αυτή που τον έχει ξεπεράσει, γι\' αυτόν δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Ούτε είμαι σίγουρη ότι μπορώ να τον βλέπω ακόμα σαν φίλο. Ήθελα όμως να σηκώσει μια φορά το ακουστικό, να δει τι κάνω, εγώ που ήμουν τόσα γι\' αυτόν υποτίθεται.

Και σκέφτομαι, είναι όλα ψέμματα τότε? Ζούσα μια ουτοπία? Δεν μπορεί να ήμουν τόσο τυφλή και αφελής, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Γιατί να αφήνεις τον άλλον να ελπίζει έστω και στο τόσο δα?
Σκέφτηκα να τον πάρω εγώ τηλέφωνο, αλλά δεν έχει νόημα.

Και νιώθω όλα όσα πίστευα, να ήταν ένα τίποτα κι αυτό είναι που με τρώει...

Anyway...δεν την βρίσκω την άκρη πουθενά, που λέει και το τραγούδι... Σ\' ευχαριστώ πάντως για την ανταπόκρισή σου!

Φιλιά
Αγγελική

[kokkinoskoufitsa2]

Originally posted by aggeliki
Αλήθεια, πως στο καλό μπορείς να αγαπάς κάποιον (και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη) και να μην έχεις την ανάγκη να έχεις μια επαφή με τον άλλον, μετά τον χωρισμό, έστω έτσι που και που για να μαθαίνεις τι κάνει που λέει ο λόγος?

6 χρόνια σχέσης σημαίνει αγάπη...;; :/ Η αγάπη είναι συναίσθημα,οχι χρονικό διάστημα.

[aggeliki]

Κοκκινοσκουφίτσα μου,

δεν είπα ότι σημαίνει. Το ξέρω πολύ καλά αυτό που λες αγαπητή μου. Αλλά στην περίπτωσή μου έτσι ήταν. Και το νιώθω ακόμα το συναίσθημα, κι ας έχει τελειώσει ο χρόνος μου... Δεν χρειάζομαι κανέναν να μου επιβεβαιώσει ή να μου αμφισβητήσει τι ήταν ή δεν ήταν ο χρόνος αυτός, άσχετα με το πόσος ήταν. Το ξέρω πολύ καλά από μόνη μου.
Δεν κατάλαβα γιατί εσύ συνέδεσες αυτά τα δυο μεταξύ τους, εγώ δεν εννόησα απαραίτητα κάτι τέτοιο εσκεμμένα. Αλλά σίγουρα η αγάπη είναι κάτι που αναπτύσσεται με το χρόνο. Είτε αυτός ειναι 1 είτε 6 είτε 16. Όπως το ίδιο μπορεί να σβήσει, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια.
Σωστή η δήλωσή σου, αλλά δεν είναι αμφισβήτηση που μπορούσες να τοποθετήσεις στη δική μου ιστορία. Το λεω αυτό επειδή έχω την εντύπωση ότι απευθύνεσαι σε μένα...

Φιλικά
Αγγελική

[kokkinoskoufitsa2]

Originally posted by aggeliki
και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη

aggeliki,δεν τονίζεις τα 6 χρόνια;Εγώ αυτό κατάλαβα :/ Αναφέρομαι οχι σε σένα αλλά στον πρώην σου.Δεν ξέρω ούτε εσένα ούτε εκείνον ούτε τι σχέση είχατε.Εσύ τον αγαπάς ακόμα αλλά εκείνος;Εκεί ήθελα να καταλήξω.Παρά τα όσα περάσατε όπως γράφεις,ήταν αγάπη για \'κείνον όπως για σένα...;