Τι σκέφτεστε;

[deleted-member30-03]

σκεφτομαι πως αν υπηρχε οντως θεος δε θα ειχαμε τοσους τροπους να τραυματιστουμε θανασιμα. θα ειμασταν αθανατοι κι ατρωτοι, και θα μας ειχε κατευθειαν απ'το ξεκινημα κοντα του, ποιος ο λογος να ζεις μια ζωη παρωδια στο πλανητη γη ?

[howtodream8]

Ολοι θα πληρωσουνε, το καρμα περιμενει.

[deleted-member141015]

Ολοι θα πληρωσουνε, το καρμα περιμενει.

Γι' αυτό ας είμαστε πιο μεγαλόψυχοι ή έστω πιο αδιάφοροι, ώστε να κάνει το κάρμα καλύτερα την (εγγυημένη) δουλειά του :)

[Deleted-member-18-05-2015]

H πεφτουλιαση τεινει να γινει μαστιγα...

[howtodream8]

Γι' αυτό ας είμαστε πιο μεγαλόψυχοι ή έστω πιο αδιάφοροι, ώστε να κάνει το κάρμα καλύτερα την (εγγυημένη) δουλειά του :)

Πολυ σωστη.

[ioannis2]

Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ'αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν θα ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε, ρε; Αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε; Την σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την...Αυτο το εχουμε προ πολλού καταλάβει, όμως όλο αυτο κανουμε. Επειδη ήδη εχουμε εγκλωβιστει, κι αυτο αργησαμε να το καταλαβουμε, σε καλούπια τα οποία με τον καιρο έχουν γίνει τόσο αρραγή που δεν σπάζουν πλέον εύκολα. Ετσι, οσο κι αν το θελουμε στη ζωη μας δεν αλλάζει τιποτα. Τη διαφορα την εχουμε μετατρεψει σε ψευδαισθησεις, φανταστικους κοσμους και ονειρα ετσι για να αναπληρωνουμε την χαμενη μας ευτυχία. Και χιλιες φορες τη μερα να επαναλαμβανουμε αυτο που ειπες (σαν πως και δεν το ξερουμε και σε θελαμε εσενα να μας το πεις...) είμαστε πλέον αδύναμοι να αλλάξουμε τη ζωη μας, τα καλουπια εχουν ηδη γινει τοσο συμπαγη και στερεα που δεν σπαζουν με κανενα τροπο.

........
Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Αλήθεια, γιατι υπήρξαν κάποιες στιγμες στη ζωη μας που καθολου δε διανοηθήκαμε να κοιταξουμε το ρολόι επειδη απλα περνουσαμε τοσο όμορφα? Γιατι αυτο να μην γινεται ο κανονας στη ζωη μας? Γιατί δε ζούμε... κατάλαβες;

........Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών. η δικη μου εμπειρια λεει πως αυτο δεν εξαρταται απολυτα απο εμας. Τα προηγουμενα βιωματα και τα ως αποτελεσμα τους ψυχολογικα θεματα καθοριζουν έστω σε κάποιο βαθμο το χειρισμο των επιθυμιων/προσδοκιων σου? ... γι αυτο τελικα καταντανε δολοφονημένες

Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως:

Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας.

Όμως, τ' αφήσαμε για αύριο.Μπορει να χουμε πορωθει τοσο πολύ με τα δικα μας θεματα που δε θα υπαρχει χωρος στη σκέψη μας να αναλογιστουμε κατι τετοιο μετα απο μια απώλεια. Μπορει όμως αυτο να ναι καλο επειδη καποτε ο πόνος της απώλειας είναι χειρότερος από αλλα θεματα μας

.....
Και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό, γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε!..εμενα το δειλινο μου προκαλει μελαγχολία. Γιατι άραγε? Μήπως αυτα που εκανα δεν μου βγηκαν όπως τα θελα? Μήπως αγωνιστηκα μεν αλλα δεν διεθετα τις δυναμεις να πετυχω αυτα που ηθελα? Χαιρομαστε οταν βρησκουμε τροπο να δικαιολογουμε τον εαυτο μου γι αυτα που δεν εκανε

.......
... -




"Ο Χρονης Μίσσιος διαβαζει....Χρόνη Μίσσιο"

Πολύ ωραιο howtodream8! Απλα ηθελα να κάνω καποια σχόλια, αυτα στο κειμενο σε φοντο.

[ioannis2]

Γι' αυτό ας είμαστε πιο μεγαλόψυχοι ή έστω πιο αδιάφοροι, ώστε να κάνει το κάρμα καλύτερα την (εγγυημένη) δουλειά του :)

Την τελευταια φορα που καποιος μου μιλησε για καρμα και κισμέτι κόντεψα να κόψω τις φλέβες μου, νομιζα πως τελείωσε η ζωη μου..

[deleted-member141015]

Την τελευταια φορα που καποιος μου μιλησε για καρμα και κισμέτι κόντεψα να κόψω τις φλέβες μου, νομιζα πως τελείωσε η ζωη μου..

Ίσως γιατί νομίζεις ότι σου στερεί αυτό κάτι από τη δυνατότητα να επιλέξεις?
Για μένα αυτό που ονομάζουμε 'πεπρωμένο' δεν είναι κάτι αναπόφευκτο και αμετάβλητο.
Δεν είναι ο προκαθορισμένος προορισμός, αλλά το ταξίδι προς αυτόν τον προορισμό, που εμείς ανακαλύπτουμε κι επιλέγουμε.

[Remedy]

http://www.youtube.com/watch?v=rrgFIlnmrGk

[Deleted20082014]

Βαρέθηκα κάθε φορά το στομάχι μου να γίνεται κόμπος, να μου κόβονται τα πόδια στη θέα κάποιου και να κοκκινίζω σαν το παντζάρι!!! Και όλα αυτά χωρίς καμία ανταπόκριση!!! Πρέπει να μπει ένα τέλος επιτέλους! Τ-Ε-Λ-Ο-Σ! ΟΧΙ ΠΙΑ ΕΡΩΤΕΣ!
http://www.youtube.com/watch?v=nhzJsOEhUSw ..."και δε θολώνω τα γυαλιά μου πια για σένα".......

[Antreas MpR]

The Best Laid Plans Of Mice And Men Are Never Right

[howtodream8]

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.

[Sofia@91]

Υπάρχει εκεί έξω ο άνθρωπός μας?? Αυτός που είναι προόρισμένος/νη για μας??Όλα αυτά τα παραμύθια που από μικροί μας έχουν μάθει για αλήθινούς έρωτες,αγάπες άνευ όρων,είναι όντως μόνο παραμύθια??Είναι μόνο στν μαγική εξωπραγματική φαντασία μας??Ή είναι μόνο για λίγους τυχερούς που τους κληρώνει η ζωή και τους στέλνει έναν τέτοιο άνθρωπο...??Πρέπει να είσαι σαχλά ρομαντικός για να πιστεύεις σε αγάπες όπως της της Σταχτοπούτας,της Ωραίας Κοιμωμένης ή όντως υπάρχουν πραγματικά τέτοιες ιστορίες αγάπης??Υπάρχει το αλλό μας μισό ή γεννιόμαστε ολόκληροι και απλά συναντάμε κάποιους ανθρώπους που μας συμπληρώνουν ένα κομμάτι στην ζωή μας???Να ζει κανείς???Ή να περιμένει έναν τέτοιο έρωτα αργοπεθάινοντας και χάνοντας την ζωή???!!!

[marylia]

Υπάρχει εκεί έξω ο άνθρωπός μας?? Αυτός που είναι προόρισμένος/νη για μας??Όλα αυτά τα παραμύθια που από μικροί μας έχουν μάθει για αλήθινούς έρωτες,αγάπες άνευ όρων,είναι όντως μόνο παραμύθια??Είναι μόνο στν μαγική εξωπραγματική φαντασία μας??Ή είναι μόνο για λίγους τυχερούς που τους κληρώνει η ζωή και τους στέλνει έναν τέτοιο άνθρωπο...??Πρέπει να είσαι σαχλά ρομαντικός για να πιστεύεις σε αγάπες όπως της της Σταχτοπούτας,της Ωραίας Κοιμωμένης ή όντως υπάρχουν πραγματικά τέτοιες ιστορίες αγάπης??Υπάρχει το αλλό μας μισό ή γεννιόμαστε ολόκληροι και απλά συναντάμε κάποιους ανθρώπους που μας συμπληρώνουν ένα κομμάτι στην ζωή μας???Να ζει κανείς???Ή να περιμένει έναν τέτοιο έρωτα αργοπεθάινοντας και χάνοντας την ζωή???!!!

Δεν ξέρω ρε συ... Πραγματικά!!! Ξέρω οτι το λές έτσι επειδή το σκέφτεσαι τώρα αλλά πραγματικά το σκέφτομαι πολύ αυτό το διάστημα! Δεν ξέρω για το μεγάλο έρωτα κτλ κτλ αλλά μήπως πια τόσο έντονα πράγματα δεν τα νιώθεις ποτέ και είναι μόνο στις ταινίες ή χειρότερα συμβαίνουν μία φορά και πάει και τελείωσε... Δεν ξέρω! Αλλά φοβάμαι λιγάκι. Ίσως όχι μόνο λιγάκι!!
Και πέρα από τους έρωτες στη φιλία μήπως δρούμε τελείως ανταγωνιστικά και μόνοι μας τα κάνουμε σκατά?? Γιατί εγώ σήμερα βγήκα με τους 2 καλύτερους μου φίλους και τσακωθήκαμε γιατί η μία κοπέλα μας έλεγε ότι οκ εγώ δρω εκ τους ασφαλούς και μου αρέσει. Και σκέφτομαι τώρα εγώ: Γιατί μου φαίνεται τόσο ηλίθιο και διαφωνούμε τόσο? Αφού ο καθένας έχει το χαρακτήρα του.. Αλλά είμαι τόσο αχάριστη που επιδιώκω και άλλα και θέλω πολλά και ονειρεύομαι ακόμα περισσότερα? Τόσο αχάριστη είμαι πια?

Ουφ.......... τεσπα συγνώμη για την χωρίς νόημα φλυαρία αλλά θα σκάσω μου φαίνεται!

[Sofia@91]

Όπως και ο έρωτας έτσι και η φιλία είναι ένα κομμάτι δύσκολο στν ζωή ενός ανθρώπου...Κι εκεί οι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν να είναι φίλοι μας φαίνονται σε βάθος χρόνου...Μας δέχονται έτσι όπως είμαστε...με τον χαρακτήρα μας,με τις ιδιοτροπίες και τα ελλατώματα μας!!!Μένουν κοντά μας γιατί δεν περιμένουν ανταλλάγματα από μας...Μας συμπαραστέκονται σε δύσκολες καταστάσεις τις ζωής μας και δεν μας κατακρίνουν για τις επιλογές ή τον χαρακτήρα μας...Τώρα πόσοι πραγματικά κάνουν όλα αυτά που περιέγραψα και είναι κοντά μας???Πολύ λίγοι έως κανένας....Σκέψου και ξεχώρισε τους πραγματικούς σου φίλους...Αν χρειάζεται να στεναχωριέσαι για πράγματα που σου λένε και δεν είναι για να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο ή για να σε συμβουλέψουν τότε δεν αξίζουν...Αυτή είναι η δική μου άποψη βεβαια...