Τι σκέφτεστε;

[giorgos panou]

skeftome pws katevika sto sintagma na mathw ti ginete kai efaga 2 klisis! gia parkarisma 150 ! & 20 ! eyro !! imarton!!!!!

[Karol]

skeftome pws katevika sto sintagma na mathw ti ginete kai efaga 2 klisis! gia parkarisma 150 ! & 20 ! eyro !! imarton!!!!!

plaka plaka ti ginete? sunexizete akoma olo auto?

[giorgos panou]

sinexizete alla , distixos allazei , simera prospathisan kapoio aristeroi na kapilosoun xoro , meta stin vradini sinelefsi pezei polu grafiokratia ! krimas! pantos dinami kai endiaferon iparei opos kai allilegih!! ara kai elpida!

[Gypsy Cello]

Σκέφτομαι ότι υπάρχει μεγάλη ανωμαλία σ' αυτόν τον κόσμο...

[Gypsy Cello]

skeftome pws katevika sto sintagma na mathw ti ginete kai efaga 2 klisis! gia parkarisma 150 ! & 20 ! eyro !! imarton!!!!!

Τώρα θα είσαι πιο αγανακτισμένος! :)

[crazy_diamond]

Σκέφτομαι ότι η μουσική είναι πάντα εκεί. Σε όποια φάση. Και είναι α ν ά σ α.

[carrot]

Σκέφτομαι ότι είμαι λίγο μεγάλος για να γίνω μπούλης σε τέτοια ηλικία.

Επίσης σκέφτομαι what the f%*$ πολύ μήνυμα έπεσε εδώ μέσα δύο ώρες που έλειπα!

[deleted-member30-03]

σκεφτομαι κατηγοριοποιησεις και τα ζωαδια που τυφλα πεφτουν θυματα πλαθωντας μια εικονα πλαστη για τα και καλα "προτυπα" που τους πλασαρουν και πρεπει να ακολουθουν ολοι οι αντρες και γυναικες. ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΑΣ ΖΩΑΔΙΑ, ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ!

[Λήθη]

Σκέφτομαι ότι οι αρχαίοι έλεγαν, «όπως πάνω, έτσι και κάτω» εννοώντας ότι όπως στον ουρανό, αντίστοιχα και στην γη.
Εγώ λέω πως όπως στην ζωή έξω από το site έτσι και μέσα στο site . Από την γκρίνια και την κακομοιριά δεν γλυτώνεις πουθενά!
Δεν μπορείς να γκρινιάζεις για τις αλλαγές που δεν γίνονται από την θέση του κοινωνού των αλλαγών. Αυτό το δικαιούσαι όταν γίνεις μοχλός των αλλαγών.

Ευτυχώς που υπάρχει η μουσική, δεν θα πει τίποτα!

[Alone_In_The_Dark]

Σκέφτομαι πόσο καιρό έχω να κοιμηθώ έναν ωραίο ύπνο.

Έναν ύπνο βαρύ στην υφή του αλλά ανάλαφρο στην ουσία του. Έναν ύπνο που το πρωί θα ξυπνήσω εύκολα. Δε θα σέρνομαι μέχρι να ανοίξουν τα μάτια μου. Που θα ξυπνήσω με διάθεση για χαμόγελο. Που θα δω ωραία όνειρα τα οποία θα θυμάμαι το πρωί, πίνοντας τον καφέ μου και κάνοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Χωρίς βιασύνες, χωρίς έγνοιες, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Κι όσο το σκέφτομαι τόσο νυστάζω...

Πάω να κοιμηθώ έναν κανονικό για τα δεδομένα μου ύπνο, με μόνη παρηγοριά ότι κάποτε μπορεί να έρθει κι ο ωραίος ύπνος.

[carrie]

Σκεφτομαι οτι ψαχνω να με βρω και δε με βρισκω. Σκεφτομαι οτι εμαθα να φοβαμαι να αφεθω, να φοβαμαι να παρω, να φοβαμαι με λιγα λογια να ειμαι εγω. Και ετσι περνωντας τα χρονια με εθαψα καπου, και τωρα πια εχω ξεχασει τις συντεταγμενες μετα απο τοσο καιρο και δε με βρισκω. Αισθανομαι σαν τον Οδυσσεα. Ο Κανενας. Το να ειμαι εγω και να υπαρχω με τις αναγκες μου και τα συναισθηματα μου εχει ταυτιστει με τοσο πονο που βγηκα εξω απο τον εαυτο μου, εγινα μια αποστασιοποιημενη παρατηρητρια, και απο τοτε ποτε δε μπορω να ειμαι πια "εκει". Εξου και τα κοσμικα επιθετα που με χαρακτηριζουν, του τουβλου, της σκληρης, της αναισθητης κτλ κτλ. Ναι αμε, τουβλο αν ειναι να μην ποναω, για να διαχειριστω τις καταστασεις, παντα καπου αλλου με την ψυχη, αλλου με το σωμα. Και μονο το σωμα ξερω που βρισκεται. Η ψυχη αγνοειται.
Και ετσι φοβαμαι να το ρισκαρω ξανα να ειμαι εγω, απλη κλασικη εξαρτημενη μαθηση, και αναβαλλω την αναζητηση του εαυτου μου που ισως να βοηθουσε, γιατι οσο μακρια και αν ειμαι απο μενα, παραδοξως, ακομα ποναω. Προσπαθω να με προστατεψω, εχοντας τον εαυτο μου καλα φυλαγμενο καπου αλλου που δεν τον πιανει ματι, ουτε καν το δικο μου.. αλλα ετσι τελικα χανω τη ζωη που περναει, τη βλεπω μονο ως παρατηρητης, οπως και ολα τα αλλα, γιατι δε ζω εγω, ζει ο αυτοματος πιλοτος..
Αλλα αμα δεν με προστατευα ετσι, πως θα ημουνα; Πως μαθαινεις να προστατευεις τον εαυτο σου σωστα, οταν εισαι τοσα χρονια καποιος αλλος; Πως ειναι να εισαι εδω και να πληγωνεσαι; Απανθρωπο, αλλα ισως τωρα ως ενηλικη να μπορουσα να το διαχειριστω, αυτο που ως παιδι αδυνατουσα. Πως ειναι να εισαι εδω και να μην πληγωνεσαι, ή οταν πληγωνεσαι να μην να κατεφευγεις παλι στο κουκουλι σου; Δεν ξερω, θελω να το δοκιμασω. Zητειται Carrie.

[deleted-member30-03]

σκεφτομαι πως ειναι σαν να ξερω περισσοτερο τις χρηστριες που συχναζουν εδω μεσα και τις διαβαζω τοσο καιρο (παρολο που εμφανισιακα εχω δει μονο 5-6 οσες εχω και στο facebook δλδ), παρα τις κοπελες στον κοινωνικο μου περιγυρω, γειτονισες και λοιπα απ'τη περιοχη. νιωθω πως η νεα χιλιετια εφερε την αποξενωση και την απομονωση, ολοι γνωριζωμαστε μεσω φορουμ και γενικα διαδικτυο, κι εκει εξω παραμενουμε μονοι κι αγνωστοι. τρελη καταντια μιλαμε. περιμενω απαντησεις απο crazy_diamond να με στειλει σε καμια Σαμοθρακη/Σαρονιδα/Σουνιο/Σαμο, απο carrie να μου πει οτι δε ξερω τι θελω και που στοχευω (λες κι εχω τοσες επιλογες), κι οποια αλλη περαστικη μου προτεινει να διασκεδαζω και μονος μου στη ζωη (λες και δε το κανω ηδη) και να μη περιμενω τους αλλους για να χαρω και να κανω πραγματα.

[carrot]

Διάβαζα, στις ειδήσεις, για το πρόβατο που έζησε για έξι χρόνια σε σπηλιά μόνο του . Μετά σκέφτηκα κάτι που μου είχε πει ένας κύριος όταν δεν ήμουν και στα πολύ καλά μου. Με είχε ρωτήσει αν έχω προσέξει πως μερικοί άνθρωποι μοιάζουν με ζώα (διαφορετικά μεταξύ τους). Είναι εντυπωσιακή η ποικιλία σε μορφές που μπορεί να πάρει η ζωή.

[RainAndWind]

Carrieee, που να σε πάρειιιι, λολ
Γιατί τα βάζεις ΞΑΝΑ με τον εαυτό σου? Πάλι σε κάθισες στο κρεβατάκι του Προκρούστη. Ή σε καθίσανε λες? Μπορεί να είσαι πρόθυμη να κάθεσαι και να βρίσκεις έτσι και άτομα πρόθυμα να σε καθίζουν, τι λες? Απ'όσο σε έχω δει και παρατηρήσει κάθε άλλο παρά σκληρή και αναίσθητη θα σε περιέγραφα. Ατσούμπαλη ναι, αλλά την ατσουμπαλοσύνη σου τη θεωρώ γλυκιά και αυθεντική. Είναι δείγμα ειλικρίνειας, έτσι το κόβω εγώ, που ούτε είμαι αλάθητη, σαφώς και μπορεί να κάνω λάθος πάλι.:P
Μα πονάς όχι γιατί είσαι τούβλο, αν ήσουν τούβλο δε θα πόναγες ρε μλκα, έλα τώρα, είσαι συνεξαρτώμενη. Welcome to the club, είμαστε πολλές οι χορεύτριες. λολ. Ρε κουτό, άμα πιαστούμε χέρι χέρι οι συνεξαρτώμενες/οι θα φτάσουμε στο φεγγάρι. χαχαα
Λέγε τώρα, σε τι σε βοηθάει να γίνεσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου? Βουτάς βαθύτερα στην αυτολύπηση και να σε κάνεις ακόμη ευκολότερο θύμα όσων ατόμων γνωρίζουν τα σημάδια, που είναι οι κοντινότεροι. Και ναι, μιλάω για τη σχέση σου τώρα. Δε μου φαίνεσαι χαρούμενη, μου φαίνεσαι να κουβαλάς το φορτίο των επιτιμήσεων. Ξέρεις, είσαι σε ΔΡΟΜΟ αναγνωρίσεων, δεν είσαι στο τέρμα. Αν ο δικός σου θέλει μία στο τέρμα, να πάει να την βρει. Εφόσον είσαι σε δρόμο αναγνωρίσεων, με τη μία είσαι ευάλωτη, όταν ο δίπλα σου δεν είναι σε ανάλογο δρόμο αναγνωρίσεων των δικών του που χρειάζεται να αναγνωρίσει.
Ή θα κάνετε το δρόμο μαζί αναγνωρίζοντας ο καθένας τα δικά του ή θα τους κάνετε χώρια. Αλλά μαζί και ο ένας μόνο να αναγνωρίζει, να πονάει, να τραβάει κουπί και ο άλλος να πιέζει, κάπως κομματάκι ζόρικο για σένα το βλέπω.

Ποιος αυτόματος πιλότος? Ο αυτόματος πιλότος που εσύ περιγράφεις ως αίτιο της αποξένωσης, νομίζω πως είναι σε άλλη καμπίνα, όχι στη δική σου. Στη δική σου έχει πιλότο, άσχετα αν είναι άμαθος στα υπερατλαντικά ταξίδια και τρέμει το τιμόνι και κοιτάει το άπειρο μπροστά με δέος και την ψυχή στο στόμα. Κι έτσι ταξιδεύεις, ο φόβος σου δε θα σου κάνει κακό, άσχετα αν σε πανικοβάλλει. Σου κάνει κακό όμως ο προκρούστης, όξω οι προκρούστες, όξω προκρού απ'την παράγκα! Προστάτεψε τον εαυτό σου από προσδοκίες που δεν είναι δικές σου, αλλά σου επιβάλλονται. Ο καθένας να κοιτάξει να ελέγξει τα δικά του, έτσι θα βρείτε κοινό τόπο να πάει το ταξίδι προς μία κατεύθυνση, γιατί τώρα τσακώνεστε αν είστε για Ρωσία ή Ιαπωνία. Το πιθανότερο να βγείτε Κακοσάλεσι.

[ανεμος]

ολα ειναι κυκλοι μικροι μεγαλοι.............
το πες και το εκανες!!!!!!!!!!!!καλα εκανες ,εχεις δικιο.........................