Τι σκέφτεστε;

[soft]

μα..
δεν μου αρεσαν ποτε οι ουρανοξυστες...

καλα βρε φωτεινη δεν θα τα χαλασουμε στους οροφους :P

αρκει να ειναι σταθεροι ,καλη μου

[whitecandle]

Σκέφτομαι αυτό που λέει η υπογραφή μου...

[Φωτεινη!]

:)
Σκεφτομαι ποσο μεγαλη αρετη ειναι η υπομονη για τους ανυπομονους..

[crazy_diamond]

Όχι, σκέψεις είναι αυτές και τρέχουν. Τώρα σκέφτομαι αυτό που μόλις διάβασα. Υπομονή. Ναι. Σπουδαία αρετή..

[researcher]

σκεφτομαι. διαδικασια. διαδικασια . διαδικασια. το πλαισιο που εντασσεται το καθε ενα πραγμα ξεχωριστα.

[crazy_diamond]

Σκέφτομαι εκείνο το μεγάλο άσπρο πανί. Φορές φορές απλώνει παντού και σκεπάζει τα πάντα, σα γερασμένο αλεξίπτωτο μετά την πτώση, δήθεν για να μην κάθεται η σκόνη και θαμπώνει τη γυαλάδα. Εκεί πάνω όλες οι προβολές / μου / σου / του. Τι φάρσα! Μόνο γιώτα. Σπαθάτο μπαστουνάκι. Ποτέ ήτα. Δε σηκώνει καν το δεύτερο το ταυ. Κόπηκε κι αυτό κάπου στο μοντάζ.

Σκέφτομαι τι φάρσα! Κι ακούω τον Ρεμπώ-Ρεμπώ-Ρεμπώ να μου φωνάζει. Παράτα τις ευγένειες και όρμα στο βαγόνι. Ούτε καν εισιτήριο στο χέρι.
Ποιος διαβάζει ρε τα ψιλά γράμματα, τα μάτια μας όλα στο πανί. Στην προβολή.

Κι όμως πότε πότε είναι και κάποιος που λαμβάνει..

[alexandros3]

Σκέφτομαι σαλλιγκάρια μετά τη βροχή που τους αγγίζεις τα μάτια και τραβιώνται, αυτά τα φυτά δεν ξέρω πως τα λένε που τα ροδοπέταλα τους κλείνουν με ένα μόνο άγγιγμα, σκέφτομαι ευαίσθητα πράγματα, φυλαγμένα.

[whitecandle]

Μην τα σκοτώνεις τα σαλιγκαράκια τι σου φταίνε;;;;;;

[soft]

Σκεφτομαι οτι ο πυργος χτιστηκε πολυ ψηλος ,και κανενας δεν μπορει να τον φτασει

Τι κριμα !

[researcher]

Μην τα σκοτώνεις τα σαλιγκαράκια τι σου φταίνε;;;;;;

δεν τα σκοτωσε

αγγιζει τις κεραιες τους και αυτα μαζευονται. δεν πεθαινουν. ξαναβγαινουν μετα.

[alexandros3]

Μπορεί να τα τύφλωσα...

[researcher]

μπα ! το χω κανει και γω...οι κεραιες τους παραμενουν ακεραιες....

[alexandros3]

Μακάρι....
(χα ωραίο λογοπαίγνιο, αντε και το χρειάζομαι γιατί είμαι χάλια :) )

[εσωτερική_σήψη]

σαλιγκαρια ε;τι μου θυμησατε τωρα!
προσπαθουσα να τα βαλω να κανουν αγωνες οταν ημουν μικρη για να δω πιο παει πιο γρηγορα!

[alexandros3]

Σκέφτομαι αυτή τη μισή ουγκιά αγάπης που δεν πήραμε και πως αυτή γίνεται υπεραξία, 25 γραμμάρια περισσότερης ψυχής, βάσανο και λύτρωση και πως μας σπρώχνει μακρυά από τα πλήθη.