Τι σκέφτεστε;

[sheldon]

Αν είναι να το παίζεις μαλάκας, προκειμένου να μην παρεξηγούνται οι άλλοι μαζί σου και σου κρατάνε μανιάτικο που δεν ανέχεσαι την απαξίωσή τους, προτιμώ το δρόμο της Αρετής με το όποιο κόστος... Δε θα με λοβοτομήσετε τελείως τομάρια.

[keep_walking]

Σκεφτομαι οτι μετα χρονια ενασχολησης με το ιντερνετ και χιλιαδες αναζητησεις ουτε στο google δεν ξερω να ψαχνω καλα-καλα. Εννοω οτι σχεδον ολα εχουν πολλαπλες λειτουργιες σαν τα βιντεο ,που το μονο που πατας συνηθως ειναι το play, και το μονο που χρησιμοποιεις ειναι ενα μικρο ποσοστο των δυνατοτητων. Αφορμη ενα tutorial που ειδα. Αγκρρρρρρρρρρρρρρ μου τη δινει αυτο.

[μαρκελα]

σκέφτομαι πως τα μπινελίκια πάνε σύννεφο και με το δίκιο τους κάποιοι πλέον λένε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη.
ήρθε η ώρα που του πετάς στα μούτρα του άλλου το " δεν σε πάω ρε φίλε " χωρίς να σε νοιάζει και καθόλου.

[sheldon]

Μια χαρά δεν ήμουν πριν επί κανένα μήνα που δεν ένιωθα καθόλου; Σε φάση συναισθηματικής αφασίας που μπορούσα να χώνομαι σε καταστάσεις αποφεύγοντας το στοιχείο της συναισθηματικής εμπλοκής, αλλά αναμειγνυόμενος εξ ολοκλήρου σε εγκεφαλικό επίπεδο. Γιατί έπρεπε να επανεμφανιστεί η απόρριψη, με αποτέλεσμα να υποτροπιάσω ρε γαμώτο; Το άπιαστο όνειρό μου που φαντάζει ουτοπία είναι να μπορώ να αποστασιοποιούμαι, κάτι που δηλώνω διόλου τυχαία και κάτωθι του ονόματός μου, και να χειρίζομαι τις καταστάσεις δίχως το συναισθηματικό δέσιμο. Σαν να έχω πουλήσει την ψυχή μου κατά κάποιο τρόπο, ενεργώντας μηχανιστικά και ζυγίζοντας διλήμματα και αποφάσεις ρομποτίστικα. Έτσι, να είμαι ευπροσάρμοστος σαν χαμαιλέοντας και ευέλικτος σαν χέλι. Αλλά όχι... Θα έρθει μια συγκίνηση να σου ταράξει το Equilibrium και να σε ξαναπαραδώσει στην άβυσσο. Διότι οι λίγες χαρές της ζωής είναι σαν γλυκόπιοτα φαρμάκια, που ενώ αμέριμνος τα απολαμβάνεις υπό τη σαγηνευτική μέθη τους, συγχρόνως σου διαβρώνουν ύπουλα τα σωθικά. Με άλλα λόγια, όταν κάποτε σε αφήσουν που είναι η αναπόφευκτη τροπή ασυζητητί, μιας και τίποτε καλό δεν κρατάει για πάντα, αυτό που τελικά μένει είναι ο πόνος.

[Christina82]

σκέφτομαι πως τα μπινελίκια πάνε σύννεφο και με το δίκιο τους κάποιοι πλέον λένε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη.
ήρθε η ώρα που του πετάς στα μούτρα του άλλου το " δεν σε πάω ρε φίλε " χωρίς να σε νοιάζει και καθόλου.

Α γεια σου (λαθος το γράφω? Διορθώστε με!!! )

[Christina82]

χαχαχαχαχα! δεν παίζεσαι! εσύ πρέπει να 'σαι κόρη μου!!! :)

Αααααααααααχ βρε Γκουφάκι είσαι άψογο! :)

[μαρκελα]

sheldon γιατί βλέπεις την απόρριψη ντε και καλά σαν υποτροπή? Και προφανώς της επέτρεψες να επανεμφανιστεί!
Αδυναμία να το πούμε, μάλλον κάποια κρυφή προσδοκία έτρεφες κι εσύ και κατέληξες πάλι με συναισθηματικό πόνο!

[Christina82]

Να πω κάτι? Δεν μας πληγώνουν οι άλλοι απλά ΕΜΕΙΣ επιτρέπουμε να μας πληγώνουν...

[sheldon]

sheldon γιατί βλέπεις την απόρριψη ντε και καλά σαν υποτροπή? Και προφανώς της επέτρεψες να επανεμφανιστεί!
Αδυναμία να το πούμε, μάλλον κάποια κρυφή προσδοκία έτρεφες κι εσύ και κατέληξες πάλι με συναισθηματικό πόνο!

Σαν υποτροπή βλέπω την επάνοδο στον κόσμο των συναισθημάτων. Η απόρριψη λειτούργησε σαν αφορμή. Και η μόνη προσδοκία που είχα ήταν ότι θα μου φερθούν ανθρώπινα. Αν ήταν τόσο τρελό αυτό, συγγνώμη, είμαι αδύναμος.

[μαρκελα]

Σαν υποτροπή βλέπω την επάνοδο στον κόσμο των συναισθημάτων. Η απόρριψη λειτούργησε σαν αφορμή. Και η μόνη προσδοκία που είχα ήταν ότι θα μου φερθούν ανθρώπινα. Αν ήταν τόσο τρελό αυτό, συγγνώμη, είμαι αδύναμος.

τρελό δεν είναι κάτι τέτοιο! Και το νάχεις προσδοκία δεν είν' αδυναμία! Αδυναμία είναι να μην μπορείς να διαχειριστείς τις απορρίψεις.
Κάνε ενδυνάμωση, ώστε όσες απορρίψεις και τρως χαμπάρι να μην παίρνεις, γιατί δώσε-δώσε κάποια στιγμή θα πάρεις.
Η παγίδα θάναι να σταματήσεις να δίνεις.

[Christina82]

τρελό δεν είναι κάτι τέτοιο! Και το νάχεις προσδοκία δεν είν' αδυναμία! Αδυναμία είναι να μην μπορείς να διαχειριστείς τις απορρίψεις.
Κάνε ενδυνάμωση, ώστε όσες απορρίψεις και τρως χαμπάρι να μην παίρνεις, γιατί δώσε-δώσε κάποια στιγμή θα πάρεις.
Η παγίδα θάναι να σταματήσεις να δίνεις.

Πόσο συμφωνώ μαζί σου Μαρκελάκι!!! Όσοι άνθρωποι είναι αδύναμοι πρέπει να βρουν τον τρόπο να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους καθώς και αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μας επηρρεάζουν. Αλλιώς πάντα θα βλέπουμε τα αρνητικά δλδ οτί μας πληγώνουν, μας απορρίπτουν, μας αδικουν κλπ κλπ και πάντα θα αισθανόμαστε χάλια. Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά, όχι μονο η αρνητική και δυστυχώς οι αδύναμοι άνθρωποι δεν βλέπουν οτί υπάρχει (η θετική πλευρα) ...

[λιλιουμ]

Σαν υποτροπή βλέπω την επάνοδο στον κόσμο των συναισθημάτων. Η απόρριψη λειτούργησε σαν αφορμή. Και η μόνη προσδοκία που είχα ήταν ότι θα μου φερθούν ανθρώπινα. Αν ήταν τόσο τρελό αυτό, συγγνώμη, είμαι αδύναμος.

Αυτο το ειχα γραψει στο νημα "προτεινετε ενα βιβλιο γραφοντας ενα αποσπασμα", μου το θυμισες, βασικα, καθημερινα μου το θυμιζουν.. :)

"Στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, πληγωνόμαστε από έναν και μετά κλείνουμε την πόρτα σε όλους τους υπόλοιπους. Καταλήξαμε να περπατάμε σαν κουρδισμένα ρομποτάκια και όχι σαν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Να μη μιλάμε με κανέναν άσχετα με το πόσοι άνθρωποι βρίσκονται δίπλα μας καθημερινά. Υψώνουμε ένα φρούριο και κλειδώνουμε εκεί μέσα όλα τα συναισθήματά μας επειδή δε μάθαμε ποτέ να τα διαχειριζόμαστε.
Γινόμαστε απαθείς, αμέτοχοι, αυστηροί, σκληροί, και επειδή μάθαμε να καταπνίγουμε όλες τις εντάσεις νομίζουμε ότι η κατάσταση της συναισθηματικής αφασίας ισοδυναμεί με την ευτυχία μας. Έτσι όμως μένουμε μόνοι και αρρωσταίνουμε. Μπερδέψαμε την έννοια της ευτυχίας με την έννοια της μοναξιάς. Δεν υπάρχει ευτυχία στη μοναξιά. Απέχουμε από την ευτυχία γιατί πληγωθήκαμε. Απέχουμε από την ζωή. Και το ανακαλύπτουμε αυτό δυστυχώς όταν είναι πια πολύ αργά, όταν αρρωσταίνουμε.
Η επιλογή αυτή του καινούριου δρόμου της μοναξιάς που ανοίξαμε είναι μονόδρομος και αδιέξοδος και η διάρκεια του είναι μερικά χρόνια μέχρι να μας οδηγήσει στην αρρώστεια. Δε μπορεί επ' άπειρον ο οργανισμός να αμύνεται στην σκέψη που μας εγκλώβισε σε αυτό το μονόδρομο."

[Christina82]

Λίλιουμ τα λες πολυ σωστά αλλά κάποιοι άνθρωποι δυστυχώς όσο και να το λέμε δεν μπορουν να το καταλάβουν.. Ακόμα και εγώ κάποτε δεν το καταλάβαινα και ίσως όλοι μας!

Αλλά καλό ειναι να το λέμε συνέχεια..!

[Jason]

Ειναι νωρις ακομα,αλλα ηδη στο μυαλο μου εχει αρχισει να περιτρυγυριζει το καλοκαιρι που...θα ερθει,επειδη ξερω οτι θα ειναι μια ακομη περιοδος που δεν θα την παλευω καθολου.

[anonymous_1]

Θα εκφράσω ακριβώς τις σκέψεις μου. Πιστεύω ότι γενικά σαν άνθρωπος δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα, ότι έχω αρκετά θετικά στοιχεία, λίγα αρνητικά που τα αναγνωρίζω και τα διορθώνω, ότι δε μου λείπει απολύτως τίποτα σε πολλά επίπεδα και όμως κάτι με εμποδίζει από την προσέγγιση της ευτυχίας. Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να είναι ευτυχισμένος απόλυτα. Δεν έχω ζήσει ποτέ το αμοιβαίο ερωτικό συναίσθημα και μέσα μου έχω πικρία και παράπονα για πολλά άτομα γύρω μου.
Η αισιοδοξία είναι γνωρισμά μου αλλά ποτέ και τίποτα δε συμβαίνει να με κάνει να πω ότι κάτι άλλαξε στη ζωή μου..που εντάξει τη ζω και με μερικές στιγμές ευτυχίας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ο όρος ατυχία, αν πηγάζει η ευτυχία από μέσα μας, αν εγώ εμποδίζω την ευτυχία.
Αυτά σκέφτομαι και με έπιασε ανάγκη εξομολόγησης, δεν στεναχωριέμαι απλά τα σκέφτομαι..Σκέφτομαι αν συνεχίσει η ζωή μου έτσι καλά θα είμαι αλλά θα ζήσω ποτέ μία στιγμή που θα λέω αυτή έστω τη στιγμή δεν θέλω τίποτα άλλο, δεν έχω κανένα παράπονο...