Τι σκέφτεστε;

[γιώτα2]

οτι παρολο που οι ατυχιες διαδεχονται η μια την αλλη, επιβαρυνω και εγω η ιδια τον εαυτο μου.θα μπορεσω ποτε γιατι τα χρονικα περιθωρια ειναι περιορισμενα να πεταξω λιγα βαρη απο πανω μου;
την προσπαθεια την εκανα, ο ουρανος με πλακωσε και ποναει ακομη περισσοτερο.

[RainAndWind]

Σκέφτομαι εκείνο το παιδί να κλαίει πάνω από τα σπασμένα του παιχνίδια, σκέφτομαι ότι η ευτυχία δεν είναι ζήτημα φωτός μονάχα,
σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι όταν μπορούμε να χωράμε. Ολόκληροι.

ΑΥΤΟ. Αυτό το παιδί. Και το παιδί που δεν "έπρεπε" να κλαίει. Το παιδί που "έπρεπε" να είναι δυνατό. Το παιδί αυτό, που δικαιούται να κλάψει χωρίς να του το χρεώσει κανένας ως οτιδήποτε. Και κάποια παιδιά δίχως καν παιχνίδια να κλάψουν πάνω τους. Παιδιά που μεγαλώσανε με βία, σα να τα τράβαγε η ζωή να ψηλώσουν νωρίτερα. Απ' τα μαλλιά.
Και το παραπονάκι τους, του καθενός ξεχωριστά.

[carrie]

Για σκεψου και το παιδι που εσπαγε τα παιχνιδια του για να τιμωρησει τον εαυτο του και μετα εκλαιγε πανω τους.

[carrie]

οτι εχω τεραστια δυσκολια να σκεφτω εστω και λιγο μακροπροθεσμα.
δεν μπορω να κατανικησω την ταση μου να ζω μονο στο "εδω και τωρα"
γι αυτο και σπανια βαζω στοχους ...

Εχω το ιδιο θεμα!

[RainAndWind]

carrie, κι αυτό μέσα. Μπορεί και για να τιμωρήσει το γονιό όμως ή για προσέλκυση αρνητικής προσοχής(στο έκανα πιο ψυχοαναλυτίκ, είδες?) :P

[γιώτα2]

οτι εχω τεραστια δυσκολια να σκεφτω εστω και λιγο μακροπροθεσμα.
δεν μπορω να κατανικησω την ταση μου να ζω μονο στο "εδω και τωρα"
γι αυτο και σπανια βαζω στοχους ...

γιατι κακο ειναι αυτο;σιγουρα καλυτερα απο το να σκεφτεσαι το μελλον με φοβο και να χανεις και το εδω και τωρα.

[carrie]

Δε νομιζω να τιμωρειται ο γονιος ομως, γιατι σε αυτες τις περιπτωσεις ο γονιος δεν χαμπαριαζει. Το δευτερο ειναι, αντε να στεναχωρεθει για την υλικη καταστροφη και να το μαλωσει. και γενικα οι γονεις εχουν μια ταση να μην χαμπαριαζουν, γιατι αν χαμπαριασουν θα δουν τα λαθη τους κι αυτο κανει "τζιζ", που λες κι εσυ.

[RainAndWind]

τώρα θυμήθηκα κάρι μου πως ο γιος μου είχε σκίσει παραμύθια του όταν δεν τον άφησα να δει σε ένα απόγευμα άλλη τηλεόραση. Ε μα ήταν κολλημένη η μούρη με τις ώρες, κόντευε να στραβωθεί. Σε κάνουν τα παιδιά μερικές φορές να λες έλεος,λολ

[ανεμος]

και ειμαστε ακομα ζωντανοι.............εγω με ολα μου τα κομματια.............

[alexandros3]

κι εγω με ολα μου.. αλλα λιγο σκορπια :)

[deleted-member30-03]

οτι εχω τεραστια δυσκολια να σκεφτω εστω και λιγο μακροπροθεσμα.
δεν μπορω να κατανικησω την ταση μου να ζω μονο στο "εδω και τωρα"
γι αυτο και σπανια βαζω στοχους ...

δεν ειναι δυνατον να κλαιγεσαι επειδη ζεις στο τωρα, εμενα που συμβαινει το αντιθετο και σκεφτομαι το αργοτερα, φτανω να καταληγω και στο αποτελεσμα (αφου αυτο μετραει παντα), και ακομα κι αν ειναι λαθος τελικα μπορει να μη κανω τιποτα ακριβως γιατι βρισκω οτι δεν αξιζει. ολα μοιαζουν τοσο ανωφελα ετσι κι αλλιως.

[carrie]

Σκεφτομαι το cry for help

[Φωτεινη!]

μηπως ειμαι μαζοχα?και ταυτοχρονα και σαδιστρια?
what on earth am i?

[γιώτα2]

μαλλον πλακα μου κανει η ζωη

[alexandros3]

Σκέφτομαι ένα λεωφορείο, πράσινα τοπία (δεν τελειώνουν ποτέ ρε γαμώτο!), μια ξένη πενταήμερη, ένα μπουκάλι νερό μια κοπελιά και άπειρες φωτογραφίες λολ.
Σκέφτομαι κάτι που μας ενώνει, όλους εμάς. Ισχύει ακόμα;
No racism, the kids of the european union will grow up without the prejudism of past generations, and there never is going to be a war again : )
Και σκέφτομαι ότι ακόμα είναι τόσο όμορφη όπως τότε στο πράσινο και στα απανωτά φιλμ.