Τι σκέφτεστε;

[carrie]

ρε συ Κάρυ ξέρεις τι σκέφτομαι μερικές φορές?γιατί άνθρωποι σαν εσένα ας πούμε, με το χιούμορ τους, τη διάθεση συμβουλών προς τους άλλους και όλα τα υπόλοιπα προτερήματα που έχω διαπιστώσει ότι έχεις, κάθονται και σκέφτονται τόσο πολύ πως θα γίνουν καλύτεροι?

Ξερω γω.. Μπας και γιαυτο εχουν τοσα προτερηματα που λες, επειδη μια ζωη σκεφτονται πως θα γινονται καλυτεροι; Επισης, οταν μου λενε καλα λογια εχω μια ταση να τα αποκρουω, αλλα τωρα τελευταια προσπαθω να τα δεχομαι. Γιατι δε μπορουσα να τα ακουω; To εχω μεγαλη απορια.. Επειδη αναφερονταν σε κατι που ενιωθα πως δεν ειμαι, αφου δεν ημουν ο εαυτος μου;

έκανα κι εγώ για κάποιο διάστημα ψυχοθεραπεία και κάθε φορά ανέκυπτε κάτι καινούριο ως αποτέλεσμα της προηγούμενης συζήτησης..προφανώς ήταν δείγμα ότι λειτουργούσε σωστά η ψυχοθεραπεία.Αλλά κάποια στιγμή μου γύρισε το μάτι.Ανακάλυπτα συνεχώς νέα πράγματα, και αυτό με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο.

Χμ.. προσπαθω να μην παιρνω τα παντα που λεει ο αλλος, ακομα και η ψ μου, ως δεδομενα και 100% αληθινα, και εχω ορισμενα φιλτρα ωστε να διατηρουμαι σε καλη ψυχολογικη κατασταση και να επιλυω θεματα, ωστε να διευκολυνομαι, οχι να δυσκολευομαι, βεβαια π.χ. η μανα μου εχει αλλη εντυπωση, πιστευει οτι απο τοτε που αρχισα ψυχοθεραπεια εχω χειροτερη συμπεριφορα, μαλλον επειδη αρχισα να κανω πραγματα που θελω χωρις να φορτωνομαι τις φοβιες της.

Σε ομάδα ούτε εγώ ήθελα να μπω, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως μπορώ να βοηθηθώ από ανθρώπους που είχαν διαφορετικής φύσεως και πιο σοβαρά ζητήματα από εμένα.Ακούγεται πολύ υπεροπτικό αυτό?

Εγω δεν εχω κανενα απολυτως προβλημα να μπω στην ομαδα και ηθελα να το κανω, γιατι μαρεσουν οι καινουριες εμπειριες και οι προκλησεις, απλα συζητωντας το καταλαβα καποια πραγματα, οπως το ποσο μπορει να με ωφελησει κατι τετοιο, αλλα και συνειδητοποιησα πως ισως η ευκολια μου στο να μπω σε κατι καινουριο οφειλεται στις αμυνες ή ικανοτητες ή τασεις φυγης, οπως θες πεστο που εχω αναπτυξει, και οπου και να με ριξεις θα επιβιωσω και θα μαρεσει κιολας στο τελος. Ειδα πως λειτουργουσα στο παρελθον μεσα σε κοινωνικα συνολα, αποστασιοποιημενη και ανυπαρκτη, και φοβηθηκα οτι με εχασα, ισως ομως να μην ειναι και ετσι..

ΥΓ:εγώ πιστεύω είσαι γαμώ τα παιδιά.

θα προσπαθησω να το δεχτω και αυτο, ελπιζω να μην ειναι γαμω τα παιδια ο αυτοματος πιλοτος! Εχω μπερδευτει :p

[claire]

ρε συ Κάρυ ξέρεις τι σκέφτομαι μερικές φορές?γιατί άνθρωποι σαν εσένα ας πούμε, με το χιούμορ τους, τη διάθεση συμβουλών προς τους άλλους και όλα τα υπόλοιπα προτερήματα που έχω διαπιστώσει ότι έχεις, κάθονται και σκέφτονται τόσο πολύ πως θα γίνουν καλύτεροι?έκανα κι εγώ για κάποιο διάστημα ψυχοθεραπεία και κάθε φορά ανέκυπτε κάτι καινούριο ως αποτέλεσμα της προηγούμενης συζήτησης..προφανώς ήταν δείγμα ότι λειτουργούσε σωστά η ψυχοθεραπεία.Αλλά κάποια στιγμή μου γύρισε το μάτι.Ανακάλυπτα συνεχώς νέα πράγματα, και αυτό με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο.Σε ομάδα ούτε εγώ ήθελα να μπω, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως μπορώ να βοηθηθώ από ανθρώπους που είχαν διαφορετικής φύσεως και πιο σοβαρά ζητήματα από εμένα.Ακούγεται πολύ υπεροπτικό αυτό?



ΥΓ:εγώ πιστεύω είσαι γαμώ τα παιδιά.

έλα ντε? και κάτι άλλοι, δεν τους περνάει καν από το μυαλό το πως θα βελτιωθούν, ενώ τους χρειάζεται πολύ!

[carrie]

νομιζω πως δεν εχω αναγκη πλεον, μπορω να ειμαι ικανοποιημενος με οσα εχω ηδη και νιωθω περηφανος για τον εαυτο μου, ειδικα στιγμες που φροντιζω και τους αλλους!

σκεφτομαι ποσο σημαντικο ειναι για ατομα που ολο βοηθουν τους αλλους να αρχισουν καποτε να βοηθανε και τον εαυτο τους, και ατομα που ολο θελουν βοηθεια απο τους αλλους, να αρχιζουν καποτε να βοηθανε και τους αλλους.

[Lou!]

Σκεφτομαι οτι ψαχνω να με βρω και δε με βρισκω. Σκεφτομαι οτι εμαθα να φοβαμαι να αφεθω, να φοβαμαι να παρω, να φοβαμαι με λιγα λογια να ειμαι εγω. Και ετσι περνωντας τα χρονια με εθαψα καπου, και τωρα πια εχω ξεχασει τις συντεταγμενες μετα απο τοσο καιρο και δε με βρισκω. Αισθανομαι σαν τον Οδυσσεα. Ο Κανενας. Το να ειμαι εγω και να υπαρχω με τις αναγκες μου και τα συναισθηματα μου εχει ταυτιστει με τοσο πονο που βγηκα εξω απο τον εαυτο μου, εγινα μια αποστασιοποιημενη παρατηρητρια, και απο τοτε ποτε δε μπορω να ειμαι πια "εκει". Εξου και τα κοσμικα επιθετα που με χαρακτηριζουν, του τουβλου, της σκληρης, της αναισθητης κτλ κτλ. Ναι αμε, τουβλο αν ειναι να μην ποναω, για να διαχειριστω τις καταστασεις, παντα καπου αλλου με την ψυχη, αλλου με το σωμα. Και μονο το σωμα ξερω που βρισκεται. Η ψυχη αγνοειται.
Και ετσι φοβαμαι να το ρισκαρω ξανα να ειμαι εγω, απλη κλασικη εξαρτημενη μαθηση, και αναβαλλω την αναζητηση του εαυτου μου που ισως να βοηθουσε, γιατι οσο μακρια και αν ειμαι απο μενα, παραδοξως, ακομα ποναω. Προσπαθω να με προστατεψω, εχοντας τον εαυτο μου καλα φυλαγμενο καπου αλλου που δεν τον πιανει ματι, ουτε καν το δικο μου.. αλλα ετσι τελικα χανω τη ζωη που περναει, τη βλεπω μονο ως παρατηρητης, οπως και ολα τα αλλα, γιατι δε ζω εγω, ζει ο αυτοματος πιλοτος..
Αλλα αμα δεν με προστατευα ετσι, πως θα ημουνα; Πως μαθαινεις να προστατευεις τον εαυτο σου σωστα, οταν εισαι τοσα χρονια καποιος αλλος; Πως ειναι να εισαι εδω και να πληγωνεσαι; Απανθρωπο, αλλα ισως τωρα ως ενηλικη να μπορουσα να το διαχειριστω, αυτο που ως παιδι αδυνατουσα. Πως ειναι να εισαι εδω και να μην πληγωνεσαι, ή οταν πληγωνεσαι να μην να κατεφευγεις παλι στο κουκουλι σου; Δεν ξερω, θελω να το δοκιμασω. Zητειται Carrie.

ωραιο ποστ, πολυ αυθεντικο κ τιμιο. στο μονο που διαφωνω, ειναι οτι κ το να πληγωνομαστε ειναι ανθρωπινο, νομιζω, κ οχι απανθρωπο, μεσα στη ζωη κ αυτο.

προστατευομαστε, ισως για να μην ποναμε? ποιος ξερει... κ εγω μεχρι προσφατα προσπαθουσα ολα να τα εκλογικευω, αλλα τελικα εχω την αισθηση οτι δε λειτουργησε ετσι κ αλλιως. κ να τα βαλεις τα συναισθηματα σε κλειστα κουτια, βρισκουν τροπο κ διαφευγουν, σαν τον ατμο απο τη χυτρα!

[Θεοφανία]

κ να τα βαλεις τα συναισθηματα σε κλειστα κουτια, βρισκουν τροπο κ διαφευγουν, σαν τον ατμο απο τη χυτρα!

υπέροχη έκφραση Λου...:)

κρίμα που δεν μπορώ να σου δώσω θετ.αν

[carrie]

ωραιο ποστ, πολυ αυθεντικο κ τιμιο.

μερσι :)

στο μονο που διαφωνω, ειναι οτι κ το να πληγωνομαστε ειναι ανθρωπινο, νομιζω, κ οχι απανθρωπο, μεσα στη ζωη κ αυτο.

Εξηγησε το σε ενα παιδι αυτο ομως..

προστατευομαστε, ισως για να μην ποναμε? ποιος ξερει... κ εγω μεχρι προσφατα προσπαθουσα ολα να τα εκλογικευω, αλλα τελικα εχω την αισθηση οτι δε λειτουργησε ετσι κ αλλιως. κ να τα βαλεις τα συναισθηματα σε κλειστα κουτια, βρισκουν τροπο κ διαφευγουν, σαν τον ατμο απο τη χυτρα!

τουλαχιστον κατι ειναι και η εκλογικευση. το να μην σκεφτεσαι καν γιατι δεν βλεπεις ειναι χειροτερο.

[deleted-member30-03]

σκεφτομαι ποσο σημαντικο ειναι για ατομα που ολο βοηθουν τους αλλους να αρχισουν καποτε να βοηθανε και τον εαυτο τους, και ατομα που ολο θελουν βοηθεια απο τους αλλους, να αρχιζουν καποτε να βοηθανε και τους αλλους.

θα φανει κλισε αυτο που θα πω και λιγουριστικο, αλλα δε μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου περισσοτερο. αυτο που νιωθω οτι μου λειπει (αν πουμε οτι χρειαζομαι κατι για να νιωσω complete) ειναι αγαπη, κατανοηση, σιγουρια και σταθεροτητα απο καποιο αλλο ατομο. αυτη δε μπορω να τη προσφερω εγω στον εαυτο μου. μεχρι ενα σημειο σαφως και με αγαπαω και με φροντιζω και με επιβραβευω, αλλα απο εκει και περα, πρεπει να βλεπω οτι υπαρχει και καποιο αλλο ατομο το οποιο μου προσφερει τετοιου ειδους στηριξη. αλλιως οπως ισως εχεις παρατηρησει κι εσυ εδω στο φορουμ, πεφτω στην ιδια αρνητικοτητα και καταντω με πεισμα να νιωθω οτι δε χρειαζομαι κανεναν και συνηθως ετσι ειναι που μουρλαινομαι και στρεφομαι εναντιον ολων γιατι βρισκω πως μου ειναι αχρηστοι.

[void]

θα φανει κλισε αυτο που θα πω και λιγουριστικο, αλλα δε μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου περισσοτερο. αυτο που νιωθω οτι μου λειπει (αν πουμε οτι χρειαζομαι κατι για να νιωσω complete) ειναι αγαπη, κατανοηση, σιγουρια και σταθεροτητα απο καποιο αλλο ατομο. αυτη δε μπορω να τη προσφερω εγω στον εαυτο μου. μεχρι ενα σημειο σαφως και με αγαπαω και με φροντιζω και με επιβραβευω, αλλα απο εκει και περα, πρεπει να βλεπω οτι υπαρχει και καποιο αλλο ατομο το οποιο μου προσφερει τετοιου ειδους στηριξη. αλλιως οπως ισως εχεις παρατηρησει κι εσυ εδω στο φορουμ, πεφτω στην ιδια αρνητικοτητα και καταντω με πεισμα να νιωθω οτι δε χρειαζομαι κανεναν και συνηθως ετσι ειναι που μουρλαινομαι και στρεφομαι εναντιον ολων γιατι βρισκω πως μου ειναι αχρηστοι.

στοργή και προδέρμ λοιπόν το κενό ;-)

[deleted-member30-03]

ναι αλλα οχι απο σενα, γιατι παρολο που εισαι σκορπινα, εισαι πιασμενη και νομιζω μενεις Σαλονικα ?

[ανεμος]

Σημερα εβαλα στην θεση μου εμενα και τον αλλον,μια μια κλεινουν οι εκκρεμοτητες.Και ναι ειναι πολυ ωραια τωρα ακομα καλυτερα και μυριζει και η θαλασσα και παλι,μου μυριζει αναχωρησεις και ταξιδια..........ειναι ωραια η ελευθερια ειδικα οταν την εχεις κερδισει κιολας even better......
χαιρομαι πολυ που στηριζετε τις μουσικες μου επιλογες τωρα μεσω της θετικης ανατροφοδοτησης,ετσι και αλλιως παντα το δικο μου εγραφα εκτος απο καποιες εξαιρεσεις λιγες ευτυχως....επισης πιστευω οτι ειναι καλυτερο οταν δεν εχεις να πεις κατι καλυτερα να μην λες τιποτε

[gus1973]

Σκέφτομαι ότι έφτασε η ώρα να κατέβουμε πλατεία :)

[soft]

Οι ανθρωποι σκοτωνουν ..για να αισθανονται δυνατοι

Οι φιλιες πονανε ,οταν ανοιγεις τα χαρτια

Οι συγγενεις μια πληγη ανοιχτη παντα ,δυσκολα κλεινει

Ο εαυτος σου ο εχθρος σου, οταν ερχεσαι αντιμετωπος μαζι του

Αυτες μερικες σκεψεις ,για σημερα !

[soft]

Και η αναμονη σκοτωνει το ξεχασα αυτο !!

Kαι εχω πολλα νευρα .

[Φωτεινη!]

Αμηηηηηηηηννννν!!!! κυριε ελεησον κυριε ελεησον κυριε ελεεεεεηηηησοοοοοοννννν!!!!

αχαχαχα βρε καρι,ο κυριος να ελεησει δεν λεω..αλλα στη δικη σου περιπτωση,τα πραγματα ειναι ηδη δρομολογημενα κοριτσακι μου :)

[soft]

τελικα ο καθενας προβαλει τον εαυτο του μεσα απο κατι που νομιζε για τον αλλον

οι περισσοτεροι ειναι ψευτες ως προς τους αλλους , για να αισθανθουν καλυτερα μεσα τους χεχε!!

και οτι τα εχουν καταφερει (ψευδαισθηση ) για να ειναι οι σουπερ ουαουυυυυ!!!

Οταν σε χρειαζεται καποιος πρεπει να εισαι εκει . Οταν τον χρειαζεσαι ομως σου μιλα με παραλαγες ,γελαωωω !

ειμαι καπως ,αλλα θα μου περασει

θεμα χρονου .Μου το ειπαν πολυ αλλα ο τροπος δεν μου αρεσε