παλευοντας την διπολικη....

[amelie74]

ολα σκατα σημερα παλι...
οσο ημουν στο φροντιστηριο ολα καλα.
μολις γυρισα σπιτι αρχισαν τα προβληματα.
μαλωσα ασχημα με τους γονεις μου.
μπαινω μεσα και βλεπω μια μανα με μια μουρη στο πατωμα(δεν ξερω τι της εφταιγε).
η αδερφη μου αρχισε να μπαινει μεσα στο δωματιο μου καθε τοσο για να μου πει διαφορα νεα της,την ωρα που εγω ηθελα να ηρεμησω.
ο δε πατερας μου επειδη ειχε νευρακια μου μιλησε πολυ αποτομα και απαξιωτικα.
τους εβρισα και αυτη τη στιγμη ειμαι κλειδωμενη στο δωματιο μου...

[krino]

δεν μπορω να καταλαβω γιατι ετεροκαθοριζεσαι απο το περιβαλλον σου σε τοσο υπερβολικο βαθμο?


Μπαινεις σπιτι λοιπον με μια μανα με τη μουρη στο πατωμα.
η απαντηση μπορει να ειναι κατι της φταιει, σε πρωτο επιπεδο δεν σε αφορα.

Μπαινει η αδερφη σου και θελει να σου πει τα δικα της,
η απαντηση ειναι οτι ειναι πολυ φυσικο κατι τετοιο, ασχετως που εσυ θελεις κατι αλλο.

Μπαινει ο πατερας σου και εχει νευρα.
η απαντηση ειναι και αυτο ειναι φυσικο.



Σε ενα πραγμα που δεν σου επιτιθεται κανεις,
εσυ τους εβρισες....
ΓΙΑΤΙ?

[melene]

amelie,ως ποτε θα αφηνεις τους αλλους να καθοριζουν τα συναισθηματα σου?

[amelie74]

Originally posted by krino


Σε ενα πραγμα που δεν σου επιτιθεται κανεις,
εσυ τους εβρισες....
ΓΙΑΤΙ?

για τους παραπανω λογους που ανεφερα,που για μενα ειναι σημαντικοι(ασχετο αν εσεις δεν το καταλαβαινετε) και γιατι τους το κρατουσα μανιατικο απο κατι μαλακιες που μου ειπαν χθες και εγω δεν αντεδρασα και εκανα την παπια.

[amelie74]

Originally posted by melene
amelie,ως ποτε θα αφηνεις τους αλλους να καθοριζουν τα συναισθηματα σου?

μελεν μου οπως ξερεις ειμαι διπολικη αρα και υπερευαισθητη.
περα απο αυτο οι γονεις μου ειναι συνταξιουχοι και η αδερφη μου ανεργη.
πραγμα που σημαινει οτι τους τρωω στη μαπα σχεδον ολη μερα.

[krino]

Originally posted by amelie74

Originally posted by krino


Σε ενα πραγμα που δεν σου επιτιθεται κανεις,
εσυ τους εβρισες....
ΓΙΑΤΙ?

για τους παραπανω λογους που ανεφερα,που για μενα ειναι σημαντικοι(ασχετο αν εσεις δεν το καταλαβαινετε) και γιατι τους το κρατουσα μανιατικο απο κατι μαλακιες που μου ειπαν χθες και εγω δεν αντεδρασα και εκανα την παπια.

κατσε μην αρπαζεσαι,
ποιος σου ειπε οτι δεν καταλαβαινουμε?


Ας το πιασουμε αλλιως.
Τι περιθωρια ανεξαρτητοποιησεις εχεις και ποτε θα μπορουσες να μεινεις μονη σου?
Σε ενα οριζοντα 1 ετους πχ?

[amelie74]

μολις πατησω στα ποδια μου και βρω μια δουλεια της προκοπης(οχι φυλλαδια,κομπαρσοι και λοιπες μαλακιες).
τωρα αυτο μπορει να γινει σε ενα χρονο,σε δυο χρονια,ή μπορει και ποτε!

[krino]

σωστα.
μπορει σε ενα χρονο μπορει και ποτε.


Ομως ειναι κομβικο σημειο για να μπορεσεις να ηρεμησεις....
συμφωνεις?

[RainAndWind]

amelie,νομίζω πως απογοητεύεσαι πολύ γρήγορα.Κοίτα,δε σημαίνει πως επειδή βγήκες από το σπίτι,θα δεις αμέσως αλλαγή σε πράγματα και νοοτροπίες που σε προβληματίζουν.Αποτελεί όμως ένα πρώτο βήμα,να αποστασιοποιηθείς λιγάκι από ένα περιβάλλον που καθώς φαίνεται σε ενοχλεί.Παρολαυτά,μην φορτίζεις από πριν με υπερβολικές προσδοκίες κάθε σου νέο εγχείρημα,γιατί τότε γρήγορα απογοητεύεσαι και πέφτεις ψυχολογικά.Μην απαξιώνεις,αλλά και μην εξιδανικεύεις κάθε σου πρωτοβουλία,δέστην σαν ένα ακόμη βήμα προς έναν ελεύθερο εαυτό.Όχι βιάση,λίγο λίγο έρχονται οι αλλαγές,κάθε βήμα που προστίθεται μας δίνει δύναμη και ικανοποίηση.

[amelie74]

Originally posted by krino
Ομως ειναι κομβικο σημειο για να μπορεσεις να ηρεμησεις....
συμφωνεις?

απολυτα.ομως αντιστροφα κομβικο σημειο για να βρω δουλεια ειναι να ηρεμησω.(στο μετρο του δυνατου,οχι απολυτα...)

[krino]

δεν γινεται να τα εχεις και τα δυο,
το εχουμε ξαναπει αυτο νομιζω.


Να σου πω την αποψη μου συνολικα.






Κανεις μικρα ανοιγματα, και πολυ σωστα τα κανεις.
Αυτο δεν σημαινει οτι σου λυνει και τα προβληματα σου ομως.
Η δικη σου δουλεια δεν εχει σχεση με την συμπεριφορα που υπαρχει σπιτι σου.
Ειτε κανεις ενα τεραστιο βημα ειτε τιποτα, οι γυρω σου εκει, θα σου μεταφερουν αρνητικη ενεργεια.

Ετσι σαν δεδομενο αυτο, εσυ πρεπει να κανεις το δικο σου πλανο που θα σε παει ενα βημα παραπανω.


Ομως,
αν προσδοκας να απεμπλακεις εντελως απο αυτο (αυτο και αν ειναι βημα ε?)
τοτε θα πρεπει να γινεις ανεξαρτητη και βεβαια απο την αλλη,
αυτο θα σου ανοιξει νεο γυρο προβληματων που τωρα δεν τα εχεις.
Πχ να πληρωσεις το νοικι σου....


Ποτε μα ποτε (εκτος αν βρεις αλλη πηγη εσοδων) δεν προκειται να ζεις χωρις προβληματα.
Το ζητουμενο ειναι να βρεις λειτουργικο τροπο διαχειρισης τους.


Θα σου πω ενα παραδειγμα.
Ζω καποια χρονια μονος μου,
και καποια στιγμη πολυ παλια, υπηρχε ενα θεμα να μεινω ενα βραδυ στο πατρικο μου.
Δεν μπορω να σου πω, ποσο δυσκολο ηταν κατι τετοιο.
Σιγα ομως να μην τα ελυσα ολα στη ζωη μου.
Ειναι ομως διαφορετικα επιπεδα δυσκολιας και φυσης σαν προβληματα.


αυτα.....

[Ακροβατης]

ameli μου οταν ζουμε με τις γονεις μας υπαρχουν στιγμες που ανεχομαστε και ανεχονται τα νευρα μας,ειναι λογικο..

βλεπω οτι για καθε κινηση π κανεις περιμενεις επιβραβευση απο τους δικους σου,καποιες φορες συμβαινει και καποιες οχι..εκει ειναι π πεισμωνεις και εσυ ακομη περισσοτερο και λες γιατι το κανω?

ομως πρεπει να συνηδητοποιησεις οτι το καθε σου βημα μικρο η μεγαλο,ειναι καλο να το κανεις μονο για σενα,μονο για την ameli οχι για την οικογενεια σου..δεν λεω ειναι πολυ ομορφο να ακουμε μπραβο..ειναι ακομη πιο ομορφο ομως οταν μεσα απο οτι κανουμε δινουμε χαρα σε μας και επιβραβευομαστε μονοι μας...

[keep_walking]

Σχεδον κανονας...οσο ριχνουμε στους αλλους τα στραβα τοτε ποτε δεν προκειται να αλλαξει τιποτα.
Γιατι αν περιμενουμε να αλλαξουν οι αλλοι συμπεριφορα απεναντι μας ωστε να αρχισουμε να παιρνουμε τα πανω μας φεξε μου και γλυστρισα.

[amelie74]

βρε παιδια δικιο εχετε.αλλα δεν συφωνειτε οτι αυτα που μου τυχαν στη ζωη ειναι too much?
απο την μια εχω να παλεψω με την διπολικη διαταραχη και απο την αλλη να αντιμετωπισω τις ψυχωσικες υποτροπες της αδερφης μου.
δεν ξερω κανεναν αλλο(ουτε σε αυτο το φορουμ,ουτε στην real life) να εχει και τα δυο αυτα προβληματα ταυτοχρονα.
ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΤΥΧΗ.ΠΟΛΥ ΑΤΥΧΗ.

[RainAndWind]

Το too much amelie,εξαρτάται από τη χρονική στιγμή του καθενός,από τις αθροιστικές ίσως επιβαρύνσεις των προβλημάτων του,από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του,από τα βιώματά του και πώς τα διαχειρίζεται,ένα σωρό άλλους παράγοντες.Όμως γιατί να ξεκινήσεις έναν αγώνα με τον στιγματισμό της ατυχίας,και όχι λέγοντας στον εαυτό σου πως κάθε μας πρόβλημα αποτελεί και μία ευκαιρία να μάθουμε μέσα από αυτό πώς να το ξεπερνάμε;Yπάρχουν πολλοί τρόποι να βλέπουμε κάθε πράγμα στη ζωή,προτιμάμε τους θετικούς τρόπους.
Φιλικά