Κρίσεις Πανικού
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 8 of 8
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    2

    Κρίσεις Πανικού

    Καλησπέρα,

    είμαι ο Αγγελος και είμαι 32 χρονων.Πριν ένα χρόνο διεκομήσθηκα στο νοσοκομείο με διάγνωση οξείας γαστρεντερίτιδας.Αφου μου χορηγήθηκαν όλα τα δέοντα....διεπίστωσα με τη βοήθεια ενός φίλου παθολόγου ότι παρουσίαζα κρίσεις πανικού.Ξεκίνησα αμέσως λοιπόν ψυχοθεραπεία.στους δυο πρώτους μήνες των εβδομαδιαίων συνεδριών μου αποφασίσαμε να μου χορηγηθεί ένα ήπιο αντικαταθλιπτικό,το οποίο και λειτούργησε εντυπωσιακά.οι κρίσεις μετα απο ένα μήνα περίπου σταμάτησαν και εγώ συνέχισα τις συνεδρίες.Ο προγραμματισμός μας αρχικά ήταν για 6 μήνες και μεταβλήθηκε σε 8.Στους 8 μήνες αποφάσισα μόνος μου να το σταματίσω,όπως και έπραξα.Σήμερα 5 μήνες μετά τη διακοπή οι κρίσεις έχουν επανέλθει (σε πολύ πιο ήπια μορφή,μόνο στομαχοεντερικές διαταραχές και ταχυκαρδίες) και έχω αρχίσει να απογοητεύομαι απο την όλη πορεία της θεραπέιας μου.Φοβάμαι ότι πότε δεν θα επανέλθω στην πρότερη όμορφη ζωή μου.και να σκεφτεί κανείς ότι όλα πήγαν όπως τα ονειρευόμουν.Μία πολυ καλη δουλειά ,μια ονειρεμένη σύντροφο.....που ο φόβος δεν με αφήνει να τα χαρώ.Αν και δεν αντιμετωπίζω αγοραφοβία και οι κρίσεις εμφανίζονται πάντα το βράδυ η ζωή μου έχει αλλάξει κατα πολύ...δεν ξέρω τι να κάνω,είμαι πολύ απογοητευμένος.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    939
    Καλως ήρθες Άγγελε.

    Καταλαβαίνω οτι συγκριτικά με την ζωή σου πρίν τις κρίσεις πανικού αυτό που τώρα ζεις σε περιορίζει και σε στεναχωρεί. Είσαι απογοητευμένος γιατί πίστευες οτι μετά από τόση προσπάθεια και θεραπεία οι κρίσεις θα έφευγαν μια για πάντα από τη ζωή σου. Αυτές όμως φαίνεται να επιμένουν.
    Από την άλλη, όμως, έγραψες οτι αυτή τη φορά είναι ηπιότερης μορφής. Οι προσπάθειες σου δεν πήγαν εντελώς στο βρόντο, έτσι μου φαίνεται. Μπορεί να μην έχεις ακόμα το αποτέλεσμα που θέλεις αλλά φαίνεται πως κάτι έχεις καταφέρει ήδη. Μίλησες με τον ψυχοθεραπευτή σου για το οτι οι κρίσεις επανήλθαν?
    Μάκια...

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2007
    Posts
    1,139
    Οι κρίσεις πανικού και η αγοραφοβία είναι κληρονομικές?

  4. #4
    Member
    Join Date
    Dec 2007
    Posts
    43
    γεια σας κ χρονια πολλα,καταρχην αγγελε απο την στιγμη που το πολεμησες μια φορα σημαινει πως μπορεις κ παλι. ολα ειναι στο μυαλο μας μην αφησεις να σε παρει απο κατω.ζησε την καθε μερα σου κ μην το αφηνεις να σε ριχνει.μην ξεχνας οτι αυτο δεν εκανε κανενα κακο σε κανεναν τουλαχιστον σωματικα.ναι πρεπει να ειναι κληρονομικο. τουλαχιστον ετσι μου ειπε εμενα ο γιατρος μου παντως απο την οικογενεια μου εχει ο πατερας κ τα 2 απο τα αδερφια μου τωρα κ εγω.

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    2
    Φοίβη

    σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.το έχω συζητήσει με τον ψυχολόγο και σε αυτό δουλεύουμε.Απλώς διαβάζω και άλλα topic και βλέπω ότι αυτή η κατάσταση πολλές φορές είναι μακροχρόνια ,αν όχι μόνιμη και έχω απογοητευτεί.Παραπάνω κάποιος ρωτάει αν είναι κληρονομικό.Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά έχει βάση η κατάφαση σε αυτή την ερώτηση?

    Ευχαριστώ

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    939
    Δεν ξέρω αν είναι κληρονομικό. Οι δικές μου εμπειρίες όμως μου λένε οτι πολλούς τρόπους αντιμετώπισης της ζωής τους μαθαίνουμε μέσα στην οικογένεια. Ίσως κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει με τις κρίσεις πανικού, ίσως πάλι και όχι. Εσένα τι σε έχει διδάξει η εμπειρία σου?
    Όσο για το μακροχρόνιο των κρίσεων, θα σου πω κάτι που εμένα με έχει βοηθήσει.
    Έχεις ακούσει την κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου? Είναι ένα πρήξιμο του δίσκου ανάμεσα σε δυο σπονδύλους. Έχω μια γνωστή μου που έχει αυτό το πρόβλημα. Την πρώτη φορά που της συνέβη ο πόνος ήταν αιφνίδιος και την τάβλιασε στο κρεβάτι για αρκετές μέρες. Έτρεξε στο γιατρό, έβγαλε πλάκες, πήρε φάρμακα, έκατσε υποχρεωτικά στο κρεβάτι. Ακολούθησε ένεση και ασκήσεις κοιλιακών και ραχιαίων. Πέρασαν δυο μήνες και είναι πάλι όρθια και μια χαρά. Ξέρει όμως οτι η κήλη είναι ένα μόνιμο πρόβλημα. Ξέρει πότε είναι πιο πιθανό να την πιάσει και να πονέσει. Ξέρει τι να κάνει αν την πιάσει. Και ξέρει επίσης οτι πρέπει εφ\' όρου ζωής να κάνει κάποιες ασκήσεις και να είναι πολύ προσεχτική με κάποια πράγματα, πχ με το πόσα κιλά σηκώνει, γιατί με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες να την ξαναπιάσει.
    Κάπως έτσι αντιμετωπίζω τώρα εγώ ένα δικό μου προσωπικό πρόβλημα, το οποίο θεωρώ πια μόνιμο. Μαθαίνω να ζω με αυτό, αν θες. Και κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην με \"πιάνει\" συχνά.
    Αυτό μου δίνει κουράγιο, με βοηθάει. Δεν ξέρω όμως αν βοηθάει εσένα...
    Μάκια...

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2007
    Posts
    482
    Εμένα μου φαίνεται από τα λεγόμενά σου ότι προχωράς μια χαρά την αποθεραπεία Άγγελε. Τα συμπτώματα έχουν περιοριστεί κατά πολύ αλλά όπως είναι φυσικό παίρνει κάποιο χρόνο για να σταματήσουν τελείως. Και ο λόγος είναι ο φόβος που έχουμε ότι θα επανέλθουν, πρέπει κατά κάποιο τρόπο να ξεχαστούν και να περάσει ένα χρονικό διάστημα για να νιώσουμε ασφαλείς.

    Αλήθεια, έχεις ανακαλύψει το λόγο που σου προκαλούνται;

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    6
    Αγγελε καλημέρα και καλή χρονιά. Εγώ θα μείνω λίγο στο \'\' αποφάσισα μόνος μου να το σταματήσω\'\'. Δηλαδή οι ψυχολόγος που σε παρακολουθούσε δεν ήταν σύμφωνος. Μήπως έπρεπε να ακολουθήσεις τον κύκλο της \'οποιας θεραπείας σου??? Ρωτώ γιατί αυτό έκανα και εγώ και όντως οι κρίσεις επανήλθαν όχι βέβαια στον αρχικό βαθμό. Το ήξερα όμως ότι θα συμβεί και τις παλεύω μόνη μου με τους δικούς μου χρόνους. Μην απογοητεύεσαι και μη συγκρίνεις την πορεία σου με αλλων. Ο καθένας μας έχει δικούς τους μηχανισμούς και τελικά εμίς ορίζουμε πόσο γρήγορα θα λειτουργήσουν ανάλογα με τις αντοχές και τον τρόπο ζωής μας. Μην είσαι απόλυτος και αυστηρός με τον εαυτό σου. Τα έχεις πάει πολύ καλά έως τώρα. Απλά πρέπει να αποδεχτείς ότι οι πανικοί δεν είναι παιδική ασθένεια που την περνάς και μετά τέλος. Συμπτώματα μπορεί να εμφανίσεις ξανά αρκετές φορές στη ζωή σου. Το θέμα είναι ότι θα ξέρεις τον τρόπο να το ξεπερνάς ανώδυνα και πολύ γρήγορα τόσο που θα γελάς με την ταλαιπωρία που περνούσες στην αρχή. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •