Μαμα?Γιατι?

[researcher]

σε μια ομαδα ψυχοθεραπειας που βρεθηκα ως θεραπευομενη στην αθηνα πτιν μερικα χρονια

ηταν ενας τυπος

που δεκαπεντε χρονια ετρεχε πισω απο τον τοξικομανη αδελφο του

και απο τη μητερα του(που τον χρησιμοποιησε ως υποκαταστατο σχεσης)

για να τους δωσει συν τοις αλλοις να καταλαβουν πως χρειαζονται θεραπεια

τελικα μετα απο δεκαπεντε χρονια καταλαβε πως απλα επαιζε το παιχνιδι τους

ενα παιχνιδι που ελεγε πως εμεις θα τα χαλαμε και εσυ θα τρεχεις απο πισω να σωζεις την κατασταση

ωσπου αποφασισε να τους αφησει

σκεφτηκε οτι και να παιθαιναν αυτος θα ζουσε

ο,τι επειγον και να εκανε ο αδελφος του

εκεινος...

για καφε με τους φιλους του στη δουλεια του και στην προσωπικη του ζωη και στην προσωπικη τοπυ θεραπεια


κατι που εγω δεν εννοω ακομη να καταλαβω. τον θαυμαζω αλλα δεν μπορω ακομη να το κανω

και ας με κοιταζε στα ματια να μου το πει με ολη του την πειρα και την αγαπη


εσενα εσενα researcher να φροντισεις! εσενα! οι αλλοι ειναι αλλοι!


τωρα προσπαθω με θεραπεια κτλ αλλα δεν ειναι ευκολο

νομιζεις παβτα πως αμα τρεξεις λιγο ακομα απο πισω

αμα χρησιμοποιησεις τα καταλληλα λογια ο αλλος θα κανει το σωστο!

χα χα! αυτο δεν γινεται ποτε!

εχω και εγω διπολικλο αδελφο και γονεις που συμβαλλουν ολοενα στη μεταποιηση του σε πενταχρονο! (ειναι 35)(στα δικα μου ματια)

ενας διπολικος μπορει ανετα να ζησει ανεξαρτητα και με καλη υγεια

αλλα ειναι τοο πολυπλοκες οι εκαστοτε συναισθηματικες εμπλοκες που αντε να βγαλεις ακρη

ολο αυτο με πνιγει με πονα και με θυμωνει!

αλλα η μονη που μπορω να αλλαξω ειναι η researcher!

δεν ειναι οτι δεν θα προτεινω πραγματα

ειναι οτι δεν θα κατσω να γινω γονιος για κανεναν (ευκολα λεγεται ε?) τουλαχιστον αυτο προσπαθω

δεν τα καταφερνω παντα

αλλα το παλευω! ξερω γω! αυτα!

[Nikakikoukou]

σ ευχαριστώ.Πολυ

[RainAndWind]

Και κάτι άλλο Νικάκι.Γράφεις πως παίζεις θέατρο στην αδερφή σου.Νομίζεις πως αυτό της κάνει καλό;Της παρουσιάζεις μία πραγματικότητα διαφορετική,που ενδέχεται να την αποπροσανατολίζει.Μπορεί εσύ να καλύπτεις έτσι την ανάγκη σου να την \"προστατέψεις\",να της απαλύνεις όσο μπορείς τις συνθήκες,στρογγυλεύοντάς τις,αλλά αυτό-προσωπική μου άποψη-της στερεί τη δυνατότητα να δει την πραγματικότητα και να βάλει σε κίνηση τους δικούς της μηχανισμούς αντιμετώπισής της.Μην την πατρονάρεις,δεν είναι παιδί,ούτε εσύ το υποκατάστατο της μητέρας της.Πρόσεξε αυτή την ανταλλαγή ρόλων και τα υποκατάστατα,όπως και το να βάζεις βαμβάκι στην πραγματικότητα για να μην πληγωθεί η αδερφή σου.Άστην να μετρήσει τις δυνάμεις της,λέγοντάς της πάντα την αλήθεια,όχι φτιασιδώνοντάς την για να γίνει περισσότερο υποφερτή.

[Nikakikoukou]

Οταν λεω παιζω θεατρο εννοω οτι δε της δειχνω το ποσο στεναχωρημενη ειμαι με τη κατασταση στης.προσπαθω οσο μπορω να κανουμε παρεα για να μην νιωθει οτι ολοι ειμαστε εχθροι της.καταλαβες?

[RainAndWind]

Αν είσαι στεναχωρημένη,γιατί να υποκρίνεσαι πως δεν είσαι;
Δεν εννοώ φυσικά να κάθεσαι να αναστενάζεις μπροστά της,αλλά να μην παρουσιάζεις ένα πρόσωπο μη αληθινό.Ίσως να κάνεις μία προσπάθεια να δείχνεις τη λύπη σου γι αυτό που περνάει,με μέτρο,έτσι και εσύ δε θα καταπιέζεσαι τόσο πολύ υποδυόμενη κάτι που δεν αντιστοιχεί στα συναισθήματά σου.

Ένιωσες αρνητικά γι αυτό που σου έγραψα;Γιατί αυτό το κατάλαβες κάπως μου φάνηκε.:P

[Nikakikoukou]

οχι αγαπητε-η RainAndWind. δεν ενιωσα αρνητικα σε καμια περιπτωση.εδω μιλαμε για να κανουμε διαλογο και να ακουσουμε αποψεις οχι για να μας χαιδεψει κανεις τα αυτια.Σ ευχαριστω.

απλα εχω φρικαρει γιατι ειλικρινα δε ξερω πως να το χειριστω.Οταν χανω την υπομονη μου μαζι της γινεται πανζουρλισμος και ακουω τα εξ αμαξης και οταν ειμαι πιο φιλικη και καταδεκτικη(με το να ακουω πχ 4 η ωρα μαζι της μουσικη στη διαπασων) ερχεται πιο κοντα μου.

Καλε μπερδευομαιαιαιαιαιαιαι :P

[Adzik]

Originally posted by Nikakikoukou
σε μισω!(οχι ειναι πολυ βαρια λεξη) αλλα δε ξερω ποια αλλη λεκη αυτη τη στιγμη μπορει να εξηγησει αυτο που νιωθω γαι αυτο και θα χρησιμοποιησω αυτη.
σε μισω που μενοντας 5 χρονια μαζι σου ευνουχιστηκα συναιρθηματικα
σε μισω που ειχες προβλημα και δε πηρες ποτε βοηθεια και εγω σε εκλιπαρουσα τοσα χρονια
σε μισω που 4 χρονια τωρα ημουν προσφυγας απο σπιτι σε σπιτι για να αλλαζει η διαθεση σου
σε μισω που 4 χρονια δε μπορουσα να φερω ανθρωπο στο σπιτι
σε μισω που επι 7 μηνες ζουσα σε ενα σπιτι με κλειστα παταθυρα γεματο κουτες
σε μισω που μου απαγορευες να πω στο μπαμπα μου τη κατασταση για να μη ντραπεις
σε μισω που παντα με εβαζες στη μεση
σε μισω που μου εκανες ανακριση για τη ζωη του μπαμπα μου
σε μισω που απορουσες γιατι ξεσπαγα
σε μισω
σε μισω γιατι τωρα που η αδερφη μου εχει διπολικη εσυ εισαι στο κοσμο σου
σε μισω που ολο αυτο το περναω μονη μου με τον πατερα μου
σε μισω που δε καταλαβαινεις τη κατασταση και μιλας εκ του ασφαλους
σε μισω που απορριπτεις καθε πραγμα που σκεφτομαστε η λεμε για την αδερφη μου οταν εσυ δεν εχεις να σκεφτεις κατι καλυτερο
σε μισω που με εχεις κανει ενοχικη
σε μισω που με κανεις να νιωθω τυψεις που εφυγα απο το σπιτι(4 χρονια περιθωρια αφησα)
σε μισω που ακομα δε παραδεχεσαι το προβλημα σου γιατι αν το παραδεχοσουν και αρχιζες και εσυ θεραπεια η αδερφη μου ισως επαιρνε δυναμη
σε μισω που μου μιλας ανταγωνιστικα
σε μισω που μου λες οτι εγω εχω προβλημα
σε μισω που επειδη σ αγαπαω προσπαθω να ειμαστε καλα οτι και αν λες και αν κανεις
σε μισω που για σεν ακαθε χρονο επρεπε να μεγαλωνω 5 χρονια
σε μισω που δε μ αφησες να ζησω σαν παιδι
σε μισω για το οτι σου εμπιστευομουν πραγματα και σε καυγα μου τα πεταγες
σε μισω που ελεγες στους φιλους σου οτι σου εχωψ καταστρεψει τη ζωη
σε μισω που κοιτουσες παντα τον εαυτο σου
σε μισω που σε λυπαμαι παραπανω απ οτι σ αγαπαω
σε μισω που δε με βοηθας τωρα που σε εχω αναγκη
σε μισω που εχεις τοσες απαιτησεις απο μενα και εσυ δε κανεις τιποτα
σε μισω που τοσα χροναι δεν εχω να σε θαυμαζω γαι τιποτα
σ αγαπω

με εκανεσ να κλαψω..ξερω πωσ νιωθεισ..

ανωριμοι γονεισ..αυτο ειναι... εγωιστεσ γονεισ... γονεισ που δεν καταλαβαινουν πωσ δεν ειναι ανταγωνιστικη η σχεση μασ..μα σχεση αγαπησ...
νιωθουν πωσ θα τουσ αγαπαμε παντα... και μασ εχουν δεδομενουσ...

΄΄μικροι\'\' γονεισ..

[Adzik]

Originally posted by Nikakikoukou
ειναι τοσο τραγικο να ζω μια τετοια κατασταση και να αισθανομαι μονη μου.ο πατερας μου δε ξερω ποτε θα καταρρευσει.αισθανομαι οτι πρεπει να αγχωνομαι και να ποναω για ολους 3 ανθρωπους.
σε μισω που δε μπορεις να δεχτεις τη κατασταση.(νομιζεις για ολους εμας ειναι ευκολο?)
σε μισω που 1 χρονο που εχω φυγει απο το σπιτι με εχεις παρει μονο 1 φορα για να με δεις και σου κλεινω ραντεβου.
σε μισω που κατηγορεις το πατερα μου που κανει οτι μπορει και ειναι ηρωας
σε μισω που πληγωσες την αδερφη μου.
σε μισω που για ακομα μια φορα, για ακομα μια χρονια ζητας να ειμαι η μαμα σου και δεν υπηρξα ποτε κορη σου.

Νιωθω οτι θελω να ξεσπασω.μακαρι αυτα να μπορουσα να στα δωσω να τα διαβασεις αλλα ειπαμε ειμαι ενοχικη και δε θελω να στεναχωρηθεις :p

(μαλλον αυτα τα ποστ επρεπε να μπουν στη κατηγορια γενικα η οικογενειακες σχεσεις.δε ξερω πως να το κανω αυτο.οποιος ξερει ας μου πει.)

σε λιγα χρονια...ισωσ και μηνεσ μολισ αποστασιοποιηθεισ και απομακρυνθεισ λιγακι απο εκεινη... θα μπορεσεισ να τησ τα πεισ καποια στιγμη..

πρεπει να το κανεισ... εγω το εκανα.. σκευτηκα πωσ εκεινη ζει τοσα χρονια χωρισ τυψεισ στην κοσμαρα τησ... λεγοντασ ψεμματα στον εαυτο τησ για να νιωθει καλα... και απενεχοποιημενη... σκευτηκα πωσ ειναι αδικια...


σκευτηκα πωσ αν ποτε παιθανει... εγω θα μεινω η ζημιωμενη.. η πληγωμενη..εκεινη που θα κουβαλαει ολη αυτη την αδικια και τον πονο μεσα τησ.. αποφασισα πωσ κατι τετοιο δεν μου αξιζε.. ουτε και σε εσενα αξιζει..

δεν αξιζει σε κανενα παιδι...

κι ασ ειναι να στεναχωρηθει... εγω κοντεψα να παιθανω... δεν πειραζει ... τι να κανουμε οι αληθειεσ πονανε...

οπωσ στρωνουμε κοιμωμαστε ολοι μασ...

τησ τα ειπα.... τησ τα ξαναλεω καπου καπου..μια φωρα το χρονο οταν χρειαζεται γιατι τα ξεχναει... δεν ξερω ακριβωσ αν αλλαξε κατι μεταξυ μασ..μαλλον οχι..αλλαξα ομωσ εγω..αλλαξε η ψυχη μου.. δεν τα κουβαλαω πια ολα αυτα τοσο πολυ... εν μερη εχω ελευθερωθει... και ναι αυτο ειχα αναγκη..να ξερει τι μου εκανε... να ξερει ποσο πονεσα...και ποσο δυσκοκλο μου ειναι να προσπαθω να μην την εχω αναγκη στην ζωη μου για να μην με πληγωνει... δεν ειναι εκδικηση..ουτε επιθεση..το κανεισ ηρεμα και πολυτισμενα... μια συζητηση απλη...


και μετα τησ δινεισ χρονο να σκευτει και να συνελθει απο το σοκ ...
υστερα... δινεισ χρονο ωστε ισωσ να φτιαξει κατι επιτελουσ μεταξυ σασ...

να εισαι γερη... μα να προστατευσεισ και την ψυχη σου..εισαι πολυ νεοσ ανθρωποσ και ..ναι τωρα ειναοι ο χρονοσ τησ γενιασ μασ...

[Adzik]

εγω ειχα καταθλιψη..και κατεληξα τωρα να δουλευω με τον θυμο μου... τωρα εχω προβληματα με αυτον... βλεπεισ σαν κι εσενα τον κραταγα μεσα μου για υπερβολικα πολυ καιρο..

οταν θυμωνω πολυ σηκωνω χερι... και χτυπαω το προσωπο μου ..με αποτελεσμα να εχω μελανιεσ..να ποναω..και να νιωθω χαλια ..αρρωστη και γεματη τυψεισ..δεν μου αξιζει ολο αυτο...

ευτυχωσ συμβαινει πολυ αραια...

θελω απλωσ να σου πω τι γινεται με τον θυμο... συσσορευεται... γι αυτο πρεπει να τον εκτονωνεισ αλλιωσ οπωσ σε εμενα θα βρει μονοσ του τον δρομο προσ την εκτονωση...και ισωσ τοτε να μην ειναι ο σωστοσ..

[Adzik]

θυμαμαι οταν πρωτο πηγα στην ψυχιατρο που τησ μιλησα για την μανα μου... ειναι αυτο ειναι εκεινο..ειναι σουπερ κοινωνικη , εξυπνη δημιουργικη...κλπ κλπ κλπ...

με σταματησε και με ρωτησε... Αντα μου..πιστευεις πωσ η μαμα σου σε αγαπαει?

σαστισα.. την κοιταξα.. χαμενη... η φισιολογικη απαντιση θα ηταν αυθορμιτη και γρηρορη..ενα \'\'εννοειτε..ενα φυσικα\'\'


..εγω ομωσ απαντησα .. .οχι..νομιζω πωσ δεν με αγαπαει...

και ξεσπασα σε κλαμματα...

απο τοτε περασανε 3 χρονια... 2 χρονια ψυχοθεραπειασ..


ολα αλλαξαν... εκανα οικογενεια.. εχω εναν πολυ καλο αντρα και ενα μωρακι... εξακολουθω να νιωθω πωσ δεν εχω αλλη οικογενεια,..κανεναν αλλον μονο αυτουσ..

ομωσ ειμαι πολυ καλητερα..και τωρα με φροντιζω... δεν νομιζω πωσ ποτε θα μασ δωσουν την αγαπη που περιμενουμε απο αυτεσ... δεν ξερω αν μπορουν.. δεν ξερω γιατι δεν μπορουν... αλλα ετσι ειναι τα πραγματα...

το θεμα ειναι πωσ ολα αυτα ειναι παρελθ και πρεπει να παραμενουν εκει...εχουμε ολη μασ την ζωη να ζησουμε..

ευτυχισμενεσ!!!!:):):):):):):):)

ζησε καλη μου..:):):)

[Nikakikoukou]

Σ ευχαριστω παρα πολυ΄για τα καλα σου λγια.Δε ξερεις ποσα χρονια παλευω να της εξηγησω!απο τα 14 μου η ιδια δουλεια...και τωρα που τα πραγματα ειναι δυσκολα τρελαινομαι που δεν παιρνει μπρος.Με ενα τοσο σοβαρο(για εμας που δε γνωριζουμε και τωρα μαθαινουμε) σαν της αδερφης μου δεν εχω τις αντοχες να μαζευω και εκεινη απο τα πατωματα.ειναι απιστευτο.η αδερφη μου ειναι ηρεμη 2 μερες και ξαφνικα ταραζεται μαζι της.τθι να πω..απ την αλλη δε γινεται να μη βοηθησει στη κατασδταση.ειναι υποχρεωμενη ρε γαμωτο.παιδια ειμαστε οχι μπολουζακια.νιωθω οτι θα εκραγω.που και που σπαω κανενα ποτηρακι και εκτονωνομαι,βριζω μονη μου λες και με ακουει.αλλα οταν την εχω μπροστα μου παγωνω.το στομα μου κολλαει δε μπορω να μιλησω ουτε καν να αρθρωσω λεξη απο αυτα που θελω να πω.εχουν γινει ομηρικοι καυγαδες κατα καιρους.απο τοτε που δεν μενουμε μαζι κανενας.ηρεμησα μου λενε απο τοτε που εφυγα
φαινεται λενε η γαληνη μου στο προσωπο μου.

χαχα.μπορει και να εχω ηρεμησει.αλλα παντα σκεφτομαιτι εκανε και πως ενιωσα.παντα ποναω που με κανει να νιωθω τυψεις που εφυγα.δεν ειχα αλλη επιλογη θα αυτοκτονουσα.δε μετανιωνω για την επιλογη μου.λυπαμαι για τις συμπεριφορες που επακολουθησαν.
ΔΕ ΦΤΑΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕ ΦΤΑΙΩ.δε μπορω να μαι 20 χρονων και να σκεφτομαι σαν μεγαλη γυναικα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι.βλεπω αλλους φιλους μου στην ηλικιαμου και ζηλευω τοσο τις σχεσεις τους με τις μαμαδες τους.βλεπω παντα αυτο τον καθορισμο ρολων.και βλεπω μια υγεια και μια προστασια.

εγω δεν την ενιωσα ποτε.παντα ειχα το αγχος να γυρισω σπιτι και να ναι ολα καλα.να μη μαλωσουμε.να μη με διωξει.παντα αγχος.και μετα οταν ηρεμουσε...τιποτα.σαν να μην εγινε τιποτα...

[Nikakikoukou]

καπου καπου σκεφτομαι ποσο ομορφη οικογενεια ημασταν.η μαμα μου μας προσεχε παρα πολυ.την ειχαμε ολοι προτυπο.μας προσεχε για τα παντα και ηταν τοσο κοντα μας.να μη μας λειψει τιποτα.μετα το διαζυγιο ξαφνικα εκανε στροφη 180 μοιρων.
δεν εφταιγε το διαζυγιο ειχε ηδη πολλα θεματα να λυσει και τοτε τα ειδα εγω.θυμαμαι το σοκ που επαθα τη πρωτη φορα που την ειδα να υποτροπιαζει.
δεν ηξερα τι να κανω.η αδερφη μου και ο μπαμπας μου εμεναν αλλου.και ημουν ο πρωτος στοχος.οταν εχεις προβλημα και δεν το χεις δεχτει κιολας και μενεις μονος σου με το παιδι σου δυστηχως αυτο ειναι ο πρωτος αποδεκτης.

δε μπορουσα να αντιδρασω.να μιλησω?ουτε να το σκεφτω δε μπορουσα.
επαιζα το καλυτερο θεατρο στο πατερα μου.
\"Πως ειναι η μαμα κοριτσακι μου?
\"μια χαρα μπαμπακα μου απαντουσα\"
\"εισαι καλα που μενετε μαζι?\"
\"ναι μπαμπα μου τελεια\"

το ενα ψεμα διαδεχοταν το αλλο και εφτασα σε σημειο να το πιστευω και μεσα μου οτι οντως ειμαστε καλα.και οταν γινοταν ο σεισμος απορουσα\"ηλιθιωδως\" γιατι μεσα μου ελεγα\"αφου καλα δεν ειμαστε ρε γαμωτο?\"

τωρα που σκεφτομαι οσα εζησα ακουσα και ειδα νιωθω πιο δυνατη.χωρις να θελω να φανω ψωνιο μεσα μου με θεωρω ηρωα ωρες ωρες που αντεξα και δε πηδηξα απο κανενα μπαλκονι.
2 φορες που εκανα αποπειρα ημουν μικρη και το χα κανει για να προκαλεσω.παντα με προσοχη τις εκανα.παντα ενημερωνα εγκαιρως για να με βαλουν στο νοσοσκομειο.νομιζα οτι θα σοκαριστει και θα αλλαξει.

δεν ειχα μυαλο παιδακι ημουν και ηθελα απλα τη προσοχη πανω μου.λογικο δενε ιναι?ειναι
δεν επιασε και μακροπροθεσμα κατ΄λαβα οτι δεν ειναι αυτη η λυση.

τωρα τη βλεπω και απορω ακομα.γιατι?
γιατι μου το εκανε εμενα αυτο?γιατι εκανε οτι εκανε στην αδερφη μου?
δε φταιμε εμεις και το ξερω.
οταν ξεσπαω και λεω ποσοσ εχω πιεστει μου λεει\"παιδι μου πηγαινε και εσυ σε εναν ειδικο για να μιλησεις.κουβαλας μεγαλα βαρη παιδι μου και πρπει να εκτονωθεις\"

χαχα

για να παει η ιδια ουτε λογος δεν το συζητω και αν επιμεινεις κιολας εκει να δεις γελια.

[Nikakikoukou]

μου μιλας με τετοιο τροπο που νιωθω σαν να μου μιλαει μια μαμα.αντα μπραβο σου που τα καταφερες.να χαιρεσαι την οικογενεια σου την ΟΠΟΙΑ ΕΣΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ.ειναι πολυ σημαντικο.εγω οκ ειμαι μικρη ακομα για να κανω δικια μου οικογενεια αλλα χαιρομαι πολυ για σενα που καταφερες να σταθεις στα ποδια σου.μη ξαναχαστουκισεις ποτε το προσωποο σου.ειναι τοσο ομορφο(ειδα φωτος απο myspace :P)

και παλι ευχαριστω πολυ.αισθανομια καλυτερα.αισθανομαι οτι μιλαω με ανθρωπους που συμπασχουν μαζι μου.αισθανομαι οτι μπορω να εκφραζω οτι θελω χωρις να ακουσω τον οποιοδηποτε να θυμωσει με αυτα που θα διαβασει.
αισθανομαι ηρεμη

[Adzik]

Originally posted by Nikakikoukou
Σ ευχαριστω παρα πολυ΄για τα καλα σου λγια.Δε ξερεις ποσα χρονια παλευω να της εξηγησω!απο τα 14 μου η ιδια δουλεια...και τωρα που τα πραγματα ειναι δυσκολα τρελαινομαι που δεν παιρνει μπρος.Με ενα τοσο σοβαρο(για εμας που δε γνωριζουμε και τωρα μαθαινουμε) σαν της αδερφης μου δεν εχω τις αντοχες να μαζευω και εκεινη απο τα πατωματα.ειναι απιστευτο.η αδερφη μου ειναι ηρεμη 2 μερες και ξαφνικα ταραζεται μαζι της.τθι να πω..απ την αλλη δε γινεται να μη βοηθησει στη κατασδταση.ειναι υποχρεωμενη ρε γαμωτο.παιδια ειμαστε οχι μπολουζακια.νιωθω οτι θα εκραγω.που και που σπαω κανενα ποτηρακι και εκτονωνομαι,βριζω μονη μου λες και με ακουει.αλλα οταν την εχω μπροστα μου παγωνω.το στομα μου κολλαει δε μπορω να μιλησω ουτε καν να αρθρωσω λεξη απο αυτα που θελω να πω.εχουν γινει ομηρικοι καυγαδες κατα καιρους.απο τοτε που δεν μενουμε μαζι κανενας.ηρεμησα μου λενε απο τοτε που εφυγα
φαινεται λενε η γαληνη μου στο προσωπο μου.

χαχα.μπορει και να εχω ηρεμησει.αλλα παντα σκεφτομαιτι εκανε και πως ενιωσα.παντα ποναω που με κανει να νιωθω τυψεις που εφυγα.δεν ειχα αλλη επιλογη θα αυτοκτονουσα.δε μετανιωνω για την επιλογη μου.λυπαμαι για τις συμπεριφορες που επακολουθησαν.
ΔΕ ΦΤΑΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕ ΦΤΑΙΩ.δε μπορω να μαι 20 χρονων και να σκεφτομαι σαν μεγαλη γυναικα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι.βλεπω αλλους φιλους μου στην ηλικιαμου και ζηλευω τοσο τις σχεσεις τους με τις μαμαδες τους.βλεπω παντα αυτο τον καθορισμο ρολων.και βλεπω μια υγεια και μια προστασια.

εγω δεν την ενιωσα ποτε.παντα ειχα το αγχος να γυρισω σπιτι και να ναι ολα καλα.να μη μαλωσουμε.να μη με διωξει.παντα αγχος.και μετα οταν ηρεμουσε...τιποτα.σαν να μην εγινε τιποτα...

ναι αυτο το αγχοσ...καθε φωρα...να δεισ με τι διαθεση θα ερθει η μαμα ε?... θα πρεπει να κρυφτεισ..η θα μπορεισ να εισαι πιο ηρεμη... τοσο γνωριμο...

ειμαι 26 χρονων τωρα..και στο ξαναλεω...ειναι ζωη μασ...ολα πρεπει να τα αλλαξουμε...

φιλια!!!

[Adzik]

Originally posted by Nikakikoukou
καπου καπου σκεφτομαι ποσο ομορφη οικογενεια ημασταν.η μαμα μου μας προσεχε παρα πολυ.την ειχαμε ολοι προτυπο.μας προσεχε για τα παντα και ηταν τοσο κοντα μας.να μη μας λειψει τιποτα.μετα το διαζυγιο ξαφνικα εκανε στροφη 180 μοιρων.
δεν εφταιγε το διαζυγιο ειχε ηδη πολλα θεματα να λυσει και τοτε τα ειδα εγω.θυμαμαι το σοκ που επαθα τη πρωτη φορα που την ειδα να υποτροπιαζει.
δεν ηξερα τι να κανω.η αδερφη μου και ο μπαμπας μου εμεναν αλλου.και ημουν ο πρωτος στοχος.οταν εχεις προβλημα και δεν το χεις δεχτει κιολας και μενεις μονος σου με το παιδι σου δυστηχως αυτο ειναι ο πρωτος αποδεκτης.

δε μπορουσα να αντιδρασω.να μιλησω?ουτε να το σκεφτω δε μπορουσα.
επαιζα το καλυτερο θεατρο στο πατερα μου.
\"Πως ειναι η μαμα κοριτσακι μου?
\"μια χαρα μπαμπακα μου απαντουσα\"
\"εισαι καλα που μενετε μαζι?\"
\"ναι μπαμπα μου τελεια\"

το ενα ψεμα διαδεχοταν το αλλο και εφτασα σε σημειο να το πιστευω και μεσα μου οτι οντως ειμαστε καλα.και οταν γινοταν ο σεισμος απορουσα\"ηλιθιωδως\" γιατι μεσα μου ελεγα\"αφου καλα δεν ειμαστε ρε γαμωτο?\"

τωρα που σκεφτομαι οσα εζησα ακουσα και ειδα νιωθω πιο δυνατη.χωρις να θελω να φανω ψωνιο μεσα μου με θεωρω ηρωα ωρες ωρες που αντεξα και δε πηδηξα απο κανενα μπαλκονι.
2 φορες που εκανα αποπειρα ημουν μικρη και το χα κανει για να προκαλεσω.παντα με προσοχη τις εκανα.παντα ενημερωνα εγκαιρως για να με βαλουν στο νοσοσκομειο.νομιζα οτι θα σοκαριστει και θα αλλαξει.

δεν ειχα μυαλο παιδακι ημουν και ηθελα απλα τη προσοχη πανω μου.λογικο δενε ιναι?ειναι
δεν επιασε και μακροπροθεσμα κατ΄λαβα οτι δεν ειναι αυτη η λυση.

τωρα τη βλεπω και απορω ακομα.γιατι?
γιατι μου το εκανε εμενα αυτο?γιατι εκανε οτι εκανε στην αδερφη μου?
δε φταιμε εμεις και το ξερω.
οταν ξεσπαω και λεω ποσοσ εχω πιεστει μου λεει\"παιδι μου πηγαινε και εσυ σε εναν ειδικο για να μιλησεις.κουβαλας μεγαλα βαρη παιδι μου και πρπει να εκτονωθεις\"

χαχα

για να παει η ιδια ουτε λογος δεν το συζητω και αν επιμεινεις κιολας εκει να δεις γελια.

καλα ναι η μαμα μου εξοκολουθει να πιστευει πωσ ολωσ ο κοσμοσ εχει καποιο λογο να παει στον ψυχολογο εκτοσ απο εκεινη...χεχεχε..