Αδερφή με διπολική διαταραχη..Υπομονή?

[Nikakikoukou]

2 μήνες πάει αυτή η κατάσταση.Ίσως και παραπάνω.Η διάγνωση είναι υπομανία με τάση προς κατάθλιψη.Υπομονή,υπομονή υπομονή..Έχουμε χάσει τον ύπνο μας.Εγώ και ο πατέρας μου..άντε και η μαμά μου που βέβαια όπως έχω πει σε άλλο θέμα είναι η προσωποποίηση του πανικού.Ίσψς θα νια καλύτερα να δει λίγο η ίδια να συνέλθει.Μπορεί και να βοηθήσει περισσότερο αυτό.

2 μήνες και η αδερφή μου είναι άλλος άνθρωπος.Τα πάντα γίνονται για να παίρνει λεφτά και αυτοκίνητο.Δεν παίρνει τίποτα απο τα 2 ...για προστασία...Το συμφέρον ξαφνικά έχει γίνιε η ρποτεραιότητα της.Αλλά για την ασθένειά της ούτε λόγος.
Φάρμακα?"Οχι αγάπη μου εγω είμαι μια χαρά δεν θέλω φάρτμακα.Εσείς έχετε το πρόβλημα οχι εγω.Τόσα βιβλία ψυχολογίας εχω διαβάσει και ξέρω ακριβώς τι μου συμβαίνει.Ξεσπάω για την καταπίεση(συναισθηματική) που ένιωθα τόσα χρόνια.Δεν είμαι άρρωστη.."

4 ψυχίατροι,2 ψυχολόγοι..η ίδια διάγνωση!ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Το χαρτί του Εισαγγελέα ακόμα το περιμένουμε..Γαμημένη γραφειοκρατία.Το ξέρω οτι θα μας μισήσει για αυτό αλλά ξέρω οτι είναι για το καλό της.


Σήμερα είχα το πρώτο μου μεγάλο ξέσπασμα.Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτό αλλά έχασα την υπομονή μου τελείως.Με το ζόρι πριν πάω στη δουλειά μου μπήκε στο αυτοκίνητό μου να την πάρω μαζί να την πάω κάπου.Ήταν άϋπνη όλο το βράδυ..άκουγε μουσική.Εγω ήδη είχα ξυπνήσει ταραγμένη.Λίγο η ένταση της, λίγο το οτι οι γάτες δεν είχαν φαγητό, λιγο το οτι έχουν σπάσει τα νεύρα μου έκανα μπαμ..
Έτσι κατέληξα να ορίομαι μόνη μου και να βρίζω..κάποια στιγμή έφυγα σπινιάροντας όταν η ίδια ήταν εκτός του αυτοκινήτου.Μου εξφενδίνησε ενα καφέ πάνω μου.Μπήκε μέσα και άρχισε να ορίεται και να με βρίχει..Εγω έτρεχα με υλιγγιώδη ταχύτητα.Τα λάστιχα μου μύρισαν.Φοβόμουν τις αντιδράσεις μου.Ένιωθα οτι ήθελα να στουκάρω σε μια κολώνα.Έτσι..για να τελειώσει όλο αυτό..
Φτάσαμε στη δουλειά μου.Ένιωθα οτι θα εκραγώ.Έβλεπα μπροστά μου εναν άλλο άνθρωπο.Τρόμαξα..
Ανέβηκε πα΄νω και ζήταγε απελπισμένα το κλειδί του αυτοκινήτου.Έλεγε οτι ήθελε να πάει σπίτι να πάρει το κινητό της που το είχε ξεχάσει..Όχι οχι...ήθελε να πάρει το αυτοκίνητο και να εξαφανιστεί.Ο θείος μου μπήκε στη μέση,έχασε και αυτός την υπομονή του.Η ίδια άρχισε να ορίεται και πήγε σε ενα καφέ λίγο πιο δίπλα.Δν ήθελε να την αγγίξει κανείς.Μόνο τώρα η θεία μου την ηρεμήσε λίγο.Δεν το πιστεύω οτι έχουμε φτάσει ως εδω...

Πως έχασα εγώ την υπομονή μου?Ένιωθα οτι θα μπορούσα να τη σκοτώσω.Τώρα με μισεί δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της.Απλά δεν θέλει..Και δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω και τρελαίνομαι.

Πότε θα τελειώσει όλο αυτό?Και τι πρέπει να κάνουμε για να μη λαλίσουμε όλοι?

[RainAndWind]

Θέλει ψυχραιμία.Τα ξεσπάσματα δε βοηθούν να χειριστείτε την κατάσταση αποτελεσματικά.Όλα τα μέλη της οικογένειάς σας χρειάζονται συμβουλευτική,γιατί όταν ένα μέλος του οικογενειακού συστήματος πάσχει,όλο το οικοδόμημα τραντάζεται.Τα ξανάπαμε,θέλει υπομονή,θέλει να δεχτείτε πράγματα,όχι να οργίζεστε και να ξεσπάτε ο ένας στον άλλον,προσθέτοντας κι άλλα αγκάθια στην ήδη τεταμένη και με ένταση πραγματικότητα.
Καλημέρα.:)

[researcher]

εγω με τον αδελφο μου εχω στενοχωρηθει και τρελαθει τοσο πολυ και πολλες φορες του θανατα (διαγνωση διπολικη)

που και να μην τον ξαναβλεπα νομιζω δε θα μου ελλειπε πλεον

το λεω με ενοχες αλλα ειναι πολυ βαθυ αυτο που λεω

δεν το λεω με μισος

αλλα κουραστηκα

νομιζω το ιδιο θα ελεγα και για τον μπαμπα μου (εχει καταθλιψη αδιαγνωστη)


ειμαι τοσο ευαισθητη τοσο τρομοκρατημενη με την παρουσια τους

τοσο καταβαλομενη καθε φορα που τους βλεπω

τοσο πολυ τους ειχα εσωτερικα αναλαβει στο παρελθον σαν να τους γεννησα

τοσο πολυ εχασα απο τη ζωη μου με το να σκεφτομαι γιατι δεν κανουν το ενα γιατι επιλεγουν το αλλο

γιατι ο ενας προκαλει τον αλλο

γιατι συμπεριφερονται ετσι

τι θα ηταν το καλυτερο...κ.τ.λ.


τοσο πολυ εχω κλαψει σαν να εχουν πεθανει και χειροτερα


που το σιχαθηκα ολο αυτο

απλα δεν ασχολουμαι πλεον

δεν ωφελει...ο ενας να κυνηγαει τον αλλον


βεβαια απο την αλλη υπαρχει και αυτο που λεμε αλληλεγγυη

αυτο που λεμε π.χ. που κανουν τα athensiblings


κοιτα το site τους! πολυ αξιολογη ομαδα

βοηθουν τα αδελφια τους...καλα κανουν!

οπως μπορει ο καθενας..δεν ξερω...



μπορει να ειμαι και λαθος

δεν θελω να πεθανουν

θελω να ζησουν καπου μακρυα και ευτυχισμενοι....!

και αν δεν τους ξαναεβλεπα νομιζω δεν θα με ενοχλουσε πολυ!!!

ε ας μαθαινα κανενα καλο νεο τους!

απο το να τους κλαιω ολη την ωρα χιλιες φορες!!!!!!!πραγματικα!

[researcher]

ξεχασα να πω οτι δεκα χρονια παει αυτη η κατασταση.....(διπολικη διαγνωση)


χα χα! πριν βεβαια πηγαιναν αλλες!


να χαμε να ασχολουμαστε...

δεν λεω ποιος φταιει και ποιος δε φταιει κατ εμε

απλα δεν ειναι μονο η διπολικη

ειναι τοσο περιπλοκες οι σχεσεις και τοσα πολλα τα μπερδεματα

τοσο πολυ παρ τον ενα και χτυπα τον αλλον που δεν βγαζω ακρη


και γι αυτο ειπα ο,τι ειπα

αυτα.

υπομονη? ρωτας αν πρεπει να κανεις υπομονη?

εγω θα συστηνα να σταματησεις να τους κυνηγας και να ζησεις

απο τωρα!


δεν γεννησες κανεναν τους...δεν αναλαμβανεις κανεναν τους! τελος!

καταλαβες?

[Sepia]

Καλημέρα. Νομίζω πώς κατα ένα μεγάλο βαθμό η researcher έχει δίκιο..Νομίζω οτι όλο αυτο που σου λέει, ίσως σου φένεται ακατανοήτο και αδύνατο να συμβεί. Δεν ξέρω τι ηλικία έχεις, αλλά πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να απαγκιστρώνεσε απο όλο αυτό.χώρις να νιώθεις τύψεις, χώρις ενοχές.Πρέπει να βρείς μια φόρμουλα να αρχίσεις να ζείς και σύ τη ζωή σου. Όλο αυτο ίσως δεν τελειώσει ποτέ..ίσως χειροτερέψει, ίσως καλυτερέψει..Δεν βρίσκω όμως το λόγο του να το ζείς ξανά και ξανά.Δυστυχώς πολλές φορές δεν μπορούμε να ζώζουμε πάντα αυτούς που αγαπάμε. Ισως αν έβλεπες και συ ένα ψυχολόγο; Κάποιον να σε βοηθήσει να βρείς ενα δρόμο? Κουράγιο.

[researcher]

Originally posted by Sepia
Καλημέρα. Νομίζω πώς κατα ένα μεγάλο βαθμό η researcher έχει δίκιο..Νομίζω οτι όλο αυτο που σου λέει, ίσως σου φένεται ακατανοήτο και αδύνατο να συμβεί. Δεν ξέρω τι ηλικία έχεις, αλλά πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να απαγκιστρώνεσε απο όλο αυτό.χώρις να νιώθεις τύψεις, χώρις ενοχές.Πρέπει να βρείς μια φόρμουλα να αρχίσεις να ζείς και σύ τη ζωή σου. Όλο αυτο ίσως δεν τελειώσει ποτέ..ίσως χειροτερέψει, ίσως καλυτερέψει..Δεν βρίσκω όμως το λόγο του να το ζείς ξανά και ξανά.Δυστυχώς πολλές φορές δεν μπορούμε να ζώζουμε πάντα αυτούς που αγαπάμε. Ισως αν έβλεπες και συ ένα ψυχολόγο; Κάποιον να σε βοηθήσει να βρείς ενα δρόμο? Κουράγιο.

βρε sepia

ξερεις ποσο χαιρομαι που καταλαβαινεις?!!!!

δηλαδη δε με θεωρεις σκληρη?

[researcher]

σε καταλαβαινω που λες πως δεν αναγνωριζεις την αδελφη σου

αρα πρωτα κλαψε και μετα φυγε απο ολο αυτο

κλαψε οσο θελεις


δεν κανω πλακα

θρηνησε και μετα γεια!


αυτη ειναι η γνωμη μου! παθουσα γαρ!

[mauroaspros]

1. koitakse to eauto sou an den eisai kala den mporeis na voithiseis. An theleis xrono vale apostasi.
2 koitakste to sistima tis oikogenias an oi simaxies, oi diamaxes, kai i arrostia tou enos eksipiretei kapoies apo tis sxeseis!!!
3. An einai se upotropi prepei na paei protes voitheies...Xtes!!! ekei o on call psixiatros prepei na kanei tin douleia tou..
4. i dipoliki me mia kali farmakotherapeia kai enan kalo kliniko psixologo einai sigouro oti tha isorropisei...kai mporei na parameinei statheri se isorropia gia panta..

[Sepia]

Originally posted by researcher

Originally posted by Sepia
Καλημέρα. Νομίζω πώς κατα ένα μεγάλο βαθμό η researcher έχει δίκιο..Νομίζω οτι όλο αυτο που σου λέει, ίσως σου φένεται ακατανοήτο και αδύνατο να συμβεί. Δεν ξέρω τι ηλικία έχεις, αλλά πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να απαγκιστρώνεσε απο όλο αυτό.χώρις να νιώθεις τύψεις, χώρις ενοχές.Πρέπει να βρείς μια φόρμουλα να αρχίσεις να ζείς και σύ τη ζωή σου. Όλο αυτο ίσως δεν τελειώσει ποτέ..ίσως χειροτερέψει, ίσως καλυτερέψει..Δεν βρίσκω όμως το λόγο του να το ζείς ξανά και ξανά.Δυστυχώς πολλές φορές δεν μπορούμε να ζώζουμε πάντα αυτούς που αγαπάμε. Ισως αν έβλεπες και συ ένα ψυχολόγο; Κάποιον να σε βοηθήσει να βρείς ενα δρόμο? Κουράγιο.

βρε sepia












ξερεις ποσο χαιρομαι που καταλαβαινεις?!!!!

δηλαδη δε με θεωρεις σκληρη?

τι σκλήρη ρε συ? ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ σε βρίσκω...Κοίταξε να δείς..όλοι αγαπάμε τους γονείς μας και τα αδέρφια μας...Αλλα απο ένα σημείο και μετά, μπορεί κάπως να μπερδεύονται οι ρόλοι και να γινόμαστε γονείς. Και αυτό είναι λάθος. Πρέπει να κλάψεις, όπως είπες..να χτυπηθείς, να νιώσεις τύψεις, αλλά να αρχίσεις να ζείς...ΔΕΝ δίνεται αλλιώς..και να συνεχίσεις να τους αγαπάς. Μπορεί να έτυχε...δεν γίνεται να μένεις μεσα σε αυτό..και δεν γίνεται να μην είσαι \"σκληρη\" κάπου κάπου..Δηλαδή αμα μπορείς να ζήσεις και έχεις το υπόβαθρο, γιατί να μένεις πισω...? είναι ομως πολύ δύσκολο όλο αυτο.Είναι εντελώς άλλη στάση ζωής..

[researcher]

ακριβως sepia!

χαιρομαι και παλι που καταλαβαινεις!

σε ευχαριστω!

[researcher]

Originally posted by mauroaspros
1. koitakse to eauto sou an den eisai kala den mporeis na voithiseis. An theleis xrono vale apostasi.
2 koitakste to sistima tis oikogenias an oi simaxies, oi diamaxes, kai i arrostia tou enos eksipiretei kapoies apo tis sxeseis!!!
3. An einai se upotropi prepei na paei protes voitheies...Xtes!!! ekei o on call psixiatros prepei na kanei tin douleia tou..
4. i dipoliki me mia kali farmakotherapeia kai enan kalo kliniko psixologo einai sigouro oti tha isorropisei...kai mporei na parameinei statheri se isorropia gia panta..

αν μπορεις γραφε Ελληνικα!

παντως κατα τη γνωμη μου ισχυουν ολα αυτα που γραφεις!

ολα! σε μεγαλο βαθμο τουλαχιστον στην οικογενεια μου!

πολυ καλο!

[researcher]

Νικακι κουκου!

εφυγες?

[pelariry]

Originally posted by Nikakikoukou
2 μήνες πάει αυτή η κατάσταση.Ίσως και παραπάνω.Η διάγνωση είναι υπομανία με τάση προς κατάθλιψη.Υπομονή,υπομονή υπομονή..Έχουμε χάσει τον ύπνο μας.Εγώ και ο πατέρας μου..άντε και η μαμά μου που βέβαια όπως έχω πει σε άλλο θέμα είναι η προσωποποίηση του πανικού.Ίσψς θα νια καλύτερα να δει λίγο η ίδια να συνέλθει.Μπορεί και να βοηθήσει περισσότερο αυτό.

2 μήνες και η αδερφή μου είναι άλλος άνθρωπος.Τα πάντα γίνονται για να παίρνει λεφτά και αυτοκίνητο.Δεν παίρνει τίποτα απο τα 2 ...για προστασία...Το συμφέρον ξαφνικά έχει γίνιε η ρποτεραιότητα της.Αλλά για την ασθένειά της ούτε λόγος.
Φάρμακα?\"Οχι αγάπη μου εγω είμαι μια χαρά δεν θέλω φάρτμακα.Εσείς έχετε το πρόβλημα οχι εγω.Τόσα βιβλία ψυχολογίας εχω διαβάσει και ξέρω ακριβώς τι μου συμβαίνει.Ξεσπάω για την καταπίεση(συναισθηματική) που ένιωθα τόσα χρόνια.Δεν είμαι άρρωστη..\"

4 ψυχίατροι,2 ψυχολόγοι..η ίδια διάγνωση!ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Το χαρτί του Εισαγγελέα ακόμα το περιμένουμε..Γαμημένη γραφειοκρατία.Το ξέρω οτι θα μας μισήσει για αυτό αλλά ξέρω οτι είναι για το καλό της.


Σήμερα είχα το πρώτο μου μεγάλο ξέσπασμα.Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτό αλλά έχασα την υπομονή μου τελείως.Με το ζόρι πριν πάω στη δουλειά μου μπήκε στο αυτοκίνητό μου να την πάρω μαζί να την πάω κάπου.Ήταν άϋπνη όλο το βράδυ..άκουγε μουσική.Εγω ήδη είχα ξυπνήσει ταραγμένη.Λίγο η ένταση της, λίγο το οτι οι γάτες δεν είχαν φαγητό, λιγο το οτι έχουν σπάσει τα νεύρα μου έκανα μπαμ..
Έτσι κατέληξα να ορίομαι μόνη μου και να βρίζω..κάποια στιγμή έφυγα σπινιάροντας όταν η ίδια ήταν εκτός του αυτοκινήτου.Μου εξφενδίνησε ενα καφέ πάνω μου.Μπήκε μέσα και άρχισε να ορίεται και να με βρίχει..Εγω έτρεχα με υλιγγιώδη ταχύτητα.Τα λάστιχα μου μύρισαν.Φοβόμουν τις αντιδράσεις μου.Ένιωθα οτι ήθελα να στουκάρω σε μια κολώνα.Έτσι..για να τελειώσει όλο αυτό..
Φτάσαμε στη δουλειά μου.Ένιωθα οτι θα εκραγώ.Έβλεπα μπροστά μου εναν άλλο άνθρωπο.Τρόμαξα..
Ανέβηκε πα΄νω και ζήταγε απελπισμένα το κλειδί του αυτοκινήτου.Έλεγε οτι ήθελε να πάει σπίτι να πάρει το κινητό της που το είχε ξεχάσει..Όχι οχι...ήθελε να πάρει το αυτοκίνητο και να εξαφανιστεί.Ο θείος μου μπήκε στη μέση,έχασε και αυτός την υπομονή του.Η ίδια άρχισε να ορίεται και πήγε σε ενα καφέ λίγο πιο δίπλα.Δν ήθελε να την αγγίξει κανείς.Μόνο τώρα η θεία μου την ηρεμήσε λίγο.Δεν το πιστεύω οτι έχουμε φτάσει ως εδω...

Πως έχασα εγώ την υπομονή μου?Ένιωθα οτι θα μπορούσα να τη σκοτώσω.Τώρα με μισεί δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της.Απλά δεν θέλει..Και δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω και τρελαίνομαι.

Πότε θα τελειώσει όλο αυτό?Και τι πρέπει να κάνουμε για να μη λαλίσουμε όλοι?

Nikakikoukou, τα ξεσπάσματα είναι αναμενόμενα. είναι αδύνατο να τα αποφεύγεις πάντα. άνθρωποι είμαστε και έχουμε συναισθήματα και έχουμε ανάγκη να τα εκφράζουμε, μερικές φορές και με αυτόν τον τρόπο. η εισαγγελική εντολή σε αυτήν την περίπτωση άργησε δραματικά.

υγ:εντάξει παιδιά το είπαμε η κοπέλα να μην παραλείψει τη φροντίδα του εαυτού της αλλά ΝΙΣΑΦΙ οι διπολικοί είναι ασθενείς και δεν είναι για τον καιάδα. η κοπέλα μπήκε εδώ μέσα να ζητήσει συμβουλές πως να φροντίσει την αδερφή της και την έχουμε ταράξει στο πως να την εγκαταλείψει.
υγ.α:\"σήμερα εσύ, αύριο εγώ\": ποιος το θυμάται άραγε αυτό;

[researcher]

ουτε οι ζωες των αδελφων των διπολικων ασθενων ειναι για τον καιαδα!

γιατι εγω αυτο νομιζα για μενα μεχρι τωρα.

και απο αυτο θα ηθελα να την σωσω εντος εισαγωγικων

δεν λεω να καταδικασει την αδελφη της

λεω να μην καταδικασει τον εαυτο της

ειναι δυο διαφορετικα πραγματα

[pelariry]

Originally posted by researcher
ουτε οι ζωες των αδελφων των διπολικων ασθενων ειναι για τον καιαδα!

κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. όταν της λες να τρέξει μακριά της δίχως δεύτερη σκέψη, την καταδικάζεις μια χαρά την αδερφή της. και είναι πάρα πολύ άσχημο πράγμα αυτό.