Θέλω να ξεκινήσω απ'το μηδέν.Μπορώ;

[claire]

Originally posted by Lou!..
επισης καλο θα ηταν να κατσεις να σκεφτεις ποιο κομματι του προβληματος σου σχετιζεται με το μερος κ ποιο ειναι ανεξαρτητο του μερους. για να δεις ποσο μπορεις να προσδοκας οτι θα λυσεις το προβλημα σου με μια μετακομιση. αν το προβλημα σου σχετιζεται με το μερος, τοτε αν πας σε ενα αλλο μερος με διαφορετικα χαρακτηριστικα, μπορει να σε βοηθησει. αν ομως δεν σχετιζεται με το μερος, τοτε οπου κ να πας, θα το κουβαλας μαζι σου.

να δωσω ενα παραδειγμα για να γινω πιο κατανοητη.

αν πχ θελεις να γνωρισεις κοσμο, αλλα μενεις σε ενα πραγματικα απομονωμενο μερος που δεν υπαρχει ψυχη, πχ σε καποια οαση της ερημου σαχαρας, η σε καποιο ερημο κ απομονωμενο χωριο, τοτε το να μετακομισεις σε μια πολη με μεγαλη κινητικοτητα κοσμου πιθανοτατα θα σε βοηθησει στο στοχο σου.

αν πχ δεν αντεχεις με τπτ το κουτσομπολιο, τοτε το να μετακομισεις απο επαρχια αθηνα, μπορει να σε βοηθουσε.

πχ: μια τυπισσα που ζουσε στο ροτσεστερ των ΗΠΑ (μερος που κανει ψοφοκρυο) κ η οποια λατρευε τη ζεστη, χαρηκε παρα πολυ οταν μετακομισε στο λας βεγκας (που 7 μηνες το χρονο εχει 40C).

τετοιες αλλαγες ειναι ευστοχες κ εχουν νοημα.

υπαρχουν φορες ομως που εχουμε ενα προβλημα κ νομιζουμε οτι αν μετακομισουμε θα το λυσουμε κ αυτο δε λυνεται!

εγω πχ ειχα περασει μια φαση που πιστευα οτι οι αλλοι δε με θελουν. ε, οπου κ να πηγαινα, αυτο θα με ακολουθουσε!

η ντρεπομουνα να ρωταω αγνωστους κ ημι(α)γνωστους πληροφοριες για να κανω πραγματα. κ αμερικη που πηγα, η ντροπη με ακολουθησε!

οποτε:

αν θελεις να μετακομισεις σε μεγαλη πολη για την ποικιλια πραγματων που μπορεις να κανεις, εχει καλως.

για λιγοτερο κουτσομπολιο, εχει καλως.

ομως:

αν πιστευεις οτι πρεπει να εχεις ηδη κοινωνικο κυκλο για να βρεις σχεση, για να σου δωσουν σημασια, ειναι πιθανον αυτο τον προβληματικο τροπο σκεψης να τον παρεις μαζι σου!

ισα ισα η αθηνα θεωρειται πιο ψυχρη απο την επαρχια (οτι οι ανθρωποι μιλανε πιο δυσκολα)

αν εσυ εισαι ντροπαλος κ περιμενεις παντα τους αλλους να παρουν πρωτοβουλια να σου μιλησουν, μη νομιζεις οτι στην αθηνα θα τα βρεις ευκολα!

ομως αν εισαι ηδη κοινωνικος κ απλα θελεις να γνωρισεις πιο πολυ κοσμο, τοτε η αθηνα μπορει να ειναι καλη λυση, γιατι απλα εχει απειρα (πρακτικα) ατομα!

εσυ τι πιστευεις οτι φταιει κ δεν μπορεις να κανεις σχεση κ καποιους φιλους/παρεες?

συμφωνώ και με όσα γράφει η λου.

[melissa]

Originally posted by Paolo_1
Ναι αλλά ξεχνάς ότι σε μικρό μέρος είσαι αναγκασμένος να συναστρέφεσαι με τα ίδια άτομα συνεχώς από μικρή ηλικία(παλιούς συμμαθητές κλπ).Εγώ όμως με τους περισσότερους δεν χαιρετιέμαι καν ή στην καλύτερη έχω ένα απλό \'γεια\'.Πώς θα γίνει ξαφνικά να αρχίσω να κάνω παρέα μαζί τους;

Έστω ότι έχεις μετακομίσει στην Αθήνα, έχεις βρει μια δουλειά, ένα σπίτι και έχεις τακτοποιηθεί. Πώς πιστεύεις ότι εδώ θα κάνεις φίλους; Εννοώ ότι αν σου είναι δύσκολο στην πόλη που είσαι να γνωρίσεις νέο κόσμο που στην τελική ξέρεις και πέντε άτομα, πώς νομίζεις ότι θα το καταφέρεις πχ στην Αθήνα που δεν θα ξέρεις κανέναν; Ακόμη και να βγεις μια δυο φορές με άτομα από τη δουλειά αυτοί θα έχουν τις δικές τους παρέες, θα κάνεις αρκετό καιρό να χτίσεις νέες φιλίες. Δηλαδή, η μεγάλη πόλη δεν σημαίνει και αυτόματα εκατοντάδες άτομα τα οποία είναι διατεθειμένα να κάνετε παρέα. Αυτό στο λέω όχι για να σε απογοητεύσω αλλά για να μη νομίζεις ότι στην Αθήνα όλα είναι πολύ εύκολα. Δηλαδή, λες, πώς είναι δυνατόν να κάνω παρέα μαζί τους; Σε μια μεγάλη πόλη πώς θα είναι δυνατόν να κάνεις παρέα με τελείως άγνωστα άτομα;

[Paolo_1]

Originally posted by claire

για αρχή να σου πω πως για μένα ο συλλογισμός σου είναι λάθος. το να έχει κάποιος μια ευχάριστη ζωή που τον γεμίζει δεν είναι θέμα ηλικίας. (στο μεταξύ 40-50 είναι ακόμα νεότατοι οι άνθρωποι και φυσικά δεν συμβιβάζονται με το τρίπτυχο δουλειά-σπίτι-ύπνος). αυτή η συλλογιστή που κάνεις, επίσης σε γεμίζει απίστευτο άγχος, \"αν δεν ζήσω τώρα που είμαι νέος, πότε θα ζήσω? στα 40?\". γενικά ναι να διεκδικήσεις τη ζωή σου αλλά όχι με αυτό το άγχος.

κατά τα άλλα, προσωπικά θα έφευγα από την πόλη μου αν δεν με κρατούσε τίποτα εκεί. όχι ότι στην αθήνα θα σου έρθουν εύκολα. κι εκεί θα πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να αποκτήσεις κοινωνικό κύκλο, αλλά τουλάχιστον θα είσαι σε μια καινούρια κατάσταση και δεν θα νιώθεις ότι βάλτωσες.

Μα όταν ακούω τους συναδέλφους μου στη δουλειά,που είναι όλοι 40-45 χρονών,να μου λένε \'δεν έκανα το ένα,δεν έκανα το άλλο όταν ήμουν μικρός\' και \'ό,τι είναι να κάνεις,κάν\'το τώρα που μπορείς\' πώς να μην τρελαίνομαι;Εδώ να σημειώσω ότι κάποιοι από αυτούς παίρνουν και αντικαταθλιπτικά(οι ίδιοι το λένε στα ίσια),με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της ζωής τους.Δηλαδή,κι εγώ στην ηλικία τους στα ίδια θα είμαι,με άγχος,χάπια και ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή;Διότι έτσι πως τους βλέπω,μάλλον το έχουν κόψει το σεξ.Χαίρω πολύ,αυτά δηλαδή που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της μέσης ηλικίας,εμένα μου ήρθαν από τώρα;

[Paolo_1]

Originally posted by melissa

Έστω ότι έχεις μετακομίσει στην Αθήνα, έχεις βρει μια δουλειά, ένα σπίτι και έχεις τακτοποιηθεί. Πώς πιστεύεις ότι εδώ θα κάνεις φίλους; Εννοώ ότι αν σου είναι δύσκολο στην πόλη που είσαι να γνωρίσεις νέο κόσμο που στην τελική ξέρεις και πέντε άτομα, πώς νομίζεις ότι θα το καταφέρεις πχ στην Αθήνα που δεν θα ξέρεις κανέναν; Ακόμη και να βγεις μια δυο φορές με άτομα από τη δουλειά αυτοί θα έχουν τις δικές τους παρέες, θα κάνεις αρκετό καιρό να χτίσεις νέες φιλίες. Δηλαδή, η μεγάλη πόλη δεν σημαίνει και αυτόματα εκατοντάδες άτομα τα οποία είναι διατεθειμένα να κάνετε παρέα. Αυτό στο λέω όχι για να σε απογοητεύσω αλλά για να μη νομίζεις ότι στην Αθήνα όλα είναι πολύ εύκολα. Δηλαδή, λες, πώς είναι δυνατόν να κάνω παρέα μαζί τους; Σε μια μεγάλη πόλη πώς θα είναι δυνατόν να κάνεις παρέα με τελείως άγνωστα άτομα;

Εδώ να πω ότι έχω ζήσει σε μεγάλη πόλη (Θεσσαλονίκη) και αυτά που λες τα αντιμετώπισα τον πρώτο καιρό σαν φοιτητής.Βέβαια άλλο συμφοιτητές,που όλοι ψάχνονται για καινούριες παρέες,και άλλο συνάδελφοι στη δουλειά,που μπορεί να έχουν σχέσεις,οικογένειες και δικό τους κοινωνικό κύκλο.Και αν παω τώρα,δεν θα έχω να πηγαίνω σε καμιά σχολή για να κάνω παρέες απο εκεί.Φυσικά και δεν ζητάω εκατοντάδες άτομα για παρέα,αλλά έστω έναν κύκλο 5-10 ατόμων που να έχουμε κάποια κοινά ενδιαφέροντα,να βγαίνουμε σε διαφορετικά μέρη,να κάνουμε καμιά εκδρομή κλπ.Και μέσω αυτού το κύκλου να κάνω και κάποια σχέση.Φυσιολογικά πράγματα ζητάω που δικαιούται να έχει ο καθένας για να είναι ευτυχισμένος.Κι αυτά στην πόλη μου δεν φαίνεται δυνατόν να γίνουν ποτέ,μιας και αυτή η κατάσταση κοντεύει πλέον στα δυο χρόνια.Δεν αντέχω πλέον άλλο,γιορτές μόνος,καλοκαίρια μόνος,χειμώνες μόνος,χωρίς σχέση και με τα ίδια και τα ίδια άτομα .

[Boltseed]

Originally posted by Paolo_1
Φυσιολογικά πράγματα ζητάω που δικαιούται να έχει ο καθένας για να είναι ευτυχισμένος.Κι αυτά στην πόλη μου δεν φαίνεται δυνατόν να γίνουν ποτέ,μιας και αυτή η κατάσταση κοντεύει πλέον στα δυο χρόνια.Δεν αντέχω πλέον άλλο,γιορτές μόνος,καλοκαίρια μόνος,χειμώνες μόνος,χωρίς σχέση και με τα ίδια και τα ίδια άτομα .

ζητάς ναι...

αλλα τι ακριβως εχεις κανει μεχρι στιγμης για να τα αποκτησεις...?


Επειδη ζητας κατι δε σημαινει οτι θα σου ερθει κιολας χωρις να κανεις τιποτα..

[claire]

Originally posted by Paolo_1

Μα όταν ακούω τους συναδέλφους μου στη δουλειά,που είναι όλοι 40-45 χρονών,να μου λένε \'δεν έκανα το ένα,δεν έκανα το άλλο όταν ήμουν μικρός\' και \'ό,τι είναι να κάνεις,κάν\'το τώρα που μπορείς\' πώς να μην τρελαίνομαι;Εδώ να σημειώσω ότι κάποιοι από αυτούς παίρνουν και αντικαταθλιπτικά(οι ίδιοι το λένε στα ίσια),με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της ζωής τους.Δηλαδή,κι εγώ στην ηλικία τους στα ίδια θα είμαι,με άγχος,χάπια και ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή;Διότι έτσι πως τους βλέπω,μάλλον το έχουν κόψει το σεξ.Χαίρω πολύ,αυτά δηλαδή που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της μέσης ηλικίας,εμένα μου ήρθαν από τώρα; [/quote]

προσωπικά ξέρω πολλούς 40άρηδες που είναι πολύ πιο ευχαριστημένοι από τη ζωή τους από 25αρηδες-30αρηδες. και πάνε τα ταξίδια τους και έχουν τα χόμπυ τους και απ\'ολα.

επίσης πιθανόν να είναι όντως θέμα ανθρώπου όλο αυτό που αντιμετωπίζεις.