τον είχα σαν παιδί μου

[mixalis]

Είμαι καθηγητής. Κάνω φροντιστήρια.
Πριν απο ένα μήνα σκοτώθηκε σε τροχαίο ένας μαθητής μου.
Τον ήξερα από μικρό παιδί. Του έκανα μαθημα 5 χρόνια.
Τον αγαπούσα σαν παιδί μου, σαν αδερφό μου. Όπως και να 'χει, μου φύγε μέσα απο τα χέρια έτσι εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα. Μου μίλαγε για τον εαυτό του, πηγαίναμε για καφέ, του μάθαινα πράγματα, τον εκτιμούσα, με εκτιμούσε, με υπολόγιζε, μου εκμηστηρευόταν ότι τον απασχολούσε, του μάθαινα πράγματα, είχα παίξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του, φέτος είχε δώσει Πανελλήνιες, βγήκαν τα αποτελέσματα, πέρασε, αλλά δεν είναι εδώ να του το πω. Τόσος κόπος, τόσο δέσιμο, τόσο καλό παιδί και τώρα που ήρθε η ώρα να φύγει, να σπουδάσει, ΝΑ ΖΗΣΕΙ ήρθε το τέλος.
Δεν μου ειχε ξανασυμβεί κάτι τόσο απαίσιο, τόσο σκληρό, τόσο ΑΔΙΚΟ. Δεν μπορώ ακόμα να το "χωνέψω". Του έκανα μάθημα μαζί με άλλα δυο παιδιά. Αυτά προσπαθούν απο έμένα να πάρουν κουράγιο και δεν έιμαι σε θέση να τους συμπαρασταθώ. Για πρώτη φορά στην ζωή μου αισθάνομαι ότι δεν έχω τα ηνία της ζωής μου στα χέρια μου. Αυτό που με ενοχλέι όμως και μου είναι αφόρητο είναι ότι αυτός δεν είναι εδώ, δεν θα είναι ποτέ εδώ, δεν ζει, δεν χαίρεται, δεν έχει μέλλον. Αυτο με σκοτώνει.... Πέρασε τόσος καιρός και ανησυχώ γιατί (το ξέρω θα ακουστεί κάπως) κάπου βαθιά μέσα μου νομίζω ότι ..... ότι θα τον ξαναδώ, ότι ίσως όλο αυτό να είναι ένα κακό όνειρο... είναι;

[arktos]

mixalis , σου εύχομαι να το ξεπεράσεις γρήγορα.
το σίγουρο είναι πως ο αγαπημένος σου μαθητής έφυγε.
το να χάνεται ένας νέος άνθρωπος από τη ζωή είναι πραγματικά πολυ λυπηρό.
φαντάσου πως θα ασθάνονται οι γονείς του.
είναι ότι πιο φρικτό για αυτούς.
οπότε και εσύ το βιώνεις τόσο άσχημα γιατί τον είχες σαν παιδί σου.

ξέρω πως είναι η αίσθηση του να νομίζεις πως θα τον ξαναδείς.
αφού έχασα τη γιαγιά μου, πάντα νόμιζα πως είναι στο χωριό και κάποιες φορές μου ήρθε να ρωτήσω τη μάνα μου : τί κάνει η γιαγιά?
τελευταία στιγμή το κατάπινα.

υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εδώ στο φόρουμ που θα σου πουν περισσότερα, γιατί έχετε κοινό θέμα.
και πάλι σου εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα και να τον θυμάσαι πάντα.

[mixalis]

σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
ευχαριστώ...

[Adzik]

Μιχαλη μου..καλο κουραγιο...το πενθοσ ειναι μια σειρα διαδικασιων και φασεων....καλο θα ηταν να δεισ τον ψυχολογο σου αφου νιωθεισ τοσο ασχημα...ευχομαι να καταφερει να ηρεμησει μεσα σου καποτε ολο αυτο...να τον θυμασαι παντα με αγαπη...ειναι το μονο που μπορεισ να κανεισ...να εισαι δυνατοσ..

[Θεοφανία]

μιχάλη....πραγματικά είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς.
Σκέφτομαι πόσο όμορφο είναι στους καιρούς που ζούμε που όλα είναι ισοπεδωμένα, ένας καθηγητής να δένεται, να ενδιαφερεται και στο τέλος να φτάνει τον μαθητή του να πετύχει το στόχο του. Είναι σχήμα οξύμωρο η σκέψη μου σε σχέση με το αποτέλεσμα, αλλά νομίζω πως ο πόνος σου δεν θα σε εμποδίσει να συνεχίσεις να προσφέρεις, να αγαπάς και να βοηθάς νεα παιδιά να πετύχουν το στόχο τους.
Σου εύχομαι ο δρόμος του πένθους να είναι ομαλός και να τον βιώσεις ψύχραιμα και ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρετε να αποκτήσετε το δικό σας παιδί.
Είμαι σίγουρη πως το αξίζεις και συ και η γυναίκα σου.

[mixalis]

adzik σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου
ναι σκέφτομαι σοβαρά να πάω σε ψυχολόγο
απλώς δεν έχω πάει ποτέ
δεν το έχω ξανακάνει και μου φάινεται κάπως...
βεβαια εδώ που έφτασα, ένα μήνα μετά να μην μπορώ να ξαναβρώ τη ζωή μου και τον εαυτό μου,
σίγουρα θα πάω. Να μιλήσω να πω αυτά που με βασανίζουν...
απ\' την άλλη βέβαια το μόνο που με φοβίζει σε όλο αυτό είναι τι θα γίνει στην περίπτωση που ακόμα και αυτό τελικά δεν με βοηθήσει...
βέβαια αυτό ακούγεται πρόωρο αλλά τι θα γίνει αν...
τελός πάντων θα δω...
σε ευχαριστώ και πάλι.

[mixalis]

Θεοφανία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
Οι Πανελλήνιες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι πάντως.
Ας ήταν ο Οδυσσέας εδώ και ας μην περνούσε πουθενά, ας έβγαινε τελευταίος, ας ήταν εδώ....
Αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω κάτι στην μνήμη του
θέλω να κάνω κάτι για να μην τρελαθώ
Θέλω να ζητήσω την άδεια απο τους δικούς του να θεσπίσω μια υποτροφία με δικά μου χρήματα για ένα παιδί που προετοιμάζεται για το πανεπιστήμιο στο όνομα του Οδυσσέα
θέλω να δώσω κάποια χρήματα κάπου αλλά δεν ξέρω που
δεν ξέρω αν έχει και κάποιο νόημα αυτήγ η σκέψη
ΕΓΩ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
συ΄γνώμη δεν μπορώ νμα συνεχίσω

[Θεοφανία]

Originally posted by mixalis
Θεοφανία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου
Οι Πανελλήνιες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι πάντως.
Ας ήταν ο Οδυσσέας εδώ και ας μην περνούσε πουθενά, ας έβγαινε τελευταίος, ας ήταν εδώ....
Αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω κάτι στην μνήμη του
θέλω να κάνω κάτι για να μην τρελαθώ
Θέλω να ζητήσω την άδεια απο τους δικούς του να θεσπίσω μια υποτροφία με δικά μου χρήματα για ένα παιδί που προετοιμάζεται για το πανεπιστήμιο στο όνομα του Οδυσσέα
θέλω να δώσω κάποια χρήματα κάπου αλλά δεν ξέρω που
δεν ξέρω αν έχει και κάποιο νόημα αυτήγ η σκέψη
ΕΓΩ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
συ΄γνώμη δεν μπορώ νμα συνεχίσω

μιχαλη...εχω περάσει πενθος και ξέρω πως είναι.
Είσαι σε μια φαση που ψαχνεις απεγνωσμενα κατι για να το ισσοροπησεις.
Είμαι σίγουρη πως θα βρεις τι θα κάνεις.
Εκ πειρας, θα σου πω πως θα σε βοηθήσει να απασχολείσαι με κάτι άλλο, βάζοντας παράλληλα ένα στόχο για τη μνήμη του παιδιού. Η υποτροφία είναι μια πολύ καλή σκέψη και αν το σηκώνουν τα οικονομικά σου κάντο.
Βέβαια, εγώ θα κοιτούσα αν υπάρχει ανάγκη στην οικογένεια του Οδυσσέα, (οποιασδήποτε φύσης).
Φαντάζομαι πως η οικογένεια του θα είναι εκατό φορές χειρότερα από σένα. Δεν θέλω να σκεφτώ καν τη μαμά του.
Δες κάτι προς τα εκεί.
Είμαι σίγουρη πως θα βρεις κατι που θα βοηθήσει λίγο τους ανθρώπους και θα γαληνέψει κάπως εσένα.

[γιώτα2]

Και εγώ Μιχάλη να σου ευχηθώ να βρείς την δύναμη να ξεπεράσεις τον αδικο χαμό του αγαπημένου σου μαθητή-φίλου-αδελφού.Και μπράβο για την ιδέα που έχεις να κάνεις κάτι στην μνήμη του.Ζήτα βοήθεια απο ψυχολόγο να μπορέσεις να αποδεχτείς το γεγονός ότι χάθηκε.Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, χωρίς να σημαίνει ότι ενας άνθρωπος ξεχνιέται.

[elis]

μιχαλη δεν εχω περασει πενθοσ και δεν ξερω πωσ ειναι οποτε μονο συλληπητηρια μπορω να σου πω κατα τα αλλα μπορει αν θεσ να δωσεισ χρηματα σε καποια ανθρωπιστικη οργανωση πχ.γιατροι του κοσμου, γιατροι χωρισ συνορα, κανενα σωματειο για παιδια με ειδικεσ αναγκεσ τετοια εκει σιγουρα τα λεφτα σου θα πιασουν τοπο. ελπιζω ο χρονοσ να απαλυνει τον πονο σου.

[Winston_man_2]

Mixali συλληπητηρια. Εχω μια απορια, οταν λες \"τροχαιο\" εννοεις μηχανη? Σε ρωταω γιατι πηρα μηχανακι εδω και 2-3 μερες και φοβαμαι οτι μπορει να σκοτωθω. Βεβαια οδηγω πολυ συντηρητικα και προσεχω, αλλα ο φοβος υπάρχει.

[mixalis]

Θεοφανία... οι γονείς του Οδυσσέα (μιας και αναφέρθηκες σε αυτούς) αυτόν τον καιρό είναι κυριολεκτικά εξαφανισμένοι.
Δεν έχουν οικονομικό προβλήματα (ανα αυτό εννοείς), δεν θέλουν επαφές με κανένα φίλο, γείτονα ή και γω δεν ξέρω τι, τους είναι πολύ δύσκολη και μια απλή καλημέρα και ούτε εγώ έχω μπορέσει να βρω το κουράγιο που χρειάζεται για να πάω.... και να τους πω τι;
Η μαμά του το έχει πάρει λίγο καλύτερα τώρα πια.
Ο πατέρας του όμως.... ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ο ίδιος που ήταν και ούτε θα είναι ποτέ. Είναι τόσο συντετριμμένος που ούτε σε βλέπει στο δρόμο.. τέλος πάντων τι να σου λέω τώρα... να σκεφτείς ακόμα και το μνημόσυνο προχτές το Σάββατο το έκανα εντελώς \"κλειστό\" γιατί δεν ήθελαν να πηγαίνει ο ένας και ο άλλος και να τους λέει τι; κουράγιο , να ζησετε να τον θυμάστε και άλλες τέτοιες .....
Δεν είμαι γονιός του Οδυσσέα και παρόλα αυτά δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό που συνέβει, πόσο μάλλον οι άνθρωποι αυτοί. Τους δικαολογώ απόλυτα και ακόμα δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιαυτους γιατί ούτε το θέλουν στην παρούσα φάση αλλά ούτε κι εγώ μπορώ να τους δώσω ή να τους πω κάτι...
Οι γονείς του ειναι όχι 100 φορές 1000 φορές χειρότερα απο έμένα, αλλά ακόμα και αυτό δεν με κάνει να ασιθάνομαι καλύτερα, ούτε φέρνει τον Οδυσσέα πίσω. Η ουσία αυτή είναι όσο και να χτυπιέμαι κι εγώ και οι γονείς του και ο κάθε ένας ο Οδυσσέας ΔΕΝ ΖΕΙ, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ. Αυτό πως μπορεί να το χωνέψει κανείς μου λες; Αυτό με βασανίζει. Αυτό. Τίποτα και κανείς άλλος....

[mixalis]

Winston_man_2
ναι με μηχανάκι έγινε
πούλα το και καλύτερα πήγαινε με τα πόδια
αυτό λέω σε όλους όσους βλέπω με μηχανάκι και θα το πω και σε σένα
πούλα το, βγάλτο απ\' το μυαλό σου κοίτα να ζήσεις να ζήσεις..
και σκέψου και αυτό το τελευταίο που θα σου πω:
ο Οδυσσέας δεν έφταιγε, άλλος τον χτύπησε... με μηχανάκι και ο άλλος και σκοτώθηκε και αυτός...
βέβαια τι σημασία έχουν όλα αυτά.. ο Οδυσσέας δεν είναι ζωντανός...
πρόσεχε εσύ και αν θες την γνώμη μου πούλα το ... πούλα το

[Winston_man_2]

Φιλε εχεις δικιο κανονικα πρεπει να το πουλήσω ή καλυτερα να μην το ειχα αγοράσει καν. Το ξερω οτι ειναι επικίνδυνο. Το ξερω οτι πολυς κοσμος εχει σκοτωθει και πολλοι μαλιστα χωρις να φταινε αυτοι αλλα ο αλλος. Αλλα ειναι προτιμοτερο να ζεις μες το φοβο? Αν το παμε ετσι και με το αμαξι μπορει να σκοτωθεις. Να μην παρεις αμαξι λοιπον? Ή στο δρομο που περπατας μπορεί να σου πεσει μια γλάστρα στο κεφαλι. Να μην βγεις λοιπόν απο το σπίτι σου? Να αφησω το φοβο να με κλεισει απολες τις πλευρες? Να μην χαρω τιποτα? Δεν νομιζω οτι αυτη ειναι η σωστη λογική... Φιλικα.

[mr.blond]

ειμαι 28 χρονων, πρωτη μου φορα εκλαψα τοσο πολυ διαβαζοντας κατι,και με συγκινησε τοσο πολυ που.. δεν αντεξα αλλο! βρε μιχαλη αληθεια εισαι τετοιος ανθρωπος????? το ξερεις ανθρωποι σαν εσενα μετριουνται στα δακτυλα?? εχεις ψυχη μικρου παιδιου και αυτο με χαροποιει ενω παραλληλα με συγκινει... ευχομαι να σου φυγει αυτος ο πονος το συντομοτερο.