Μοναξιά

[Laura]

Edo den thelo na miliso akoma about my self . Alla argopetheno, kai tha eithela oloi mazi na sizitisoume gia to thema Monaxia. Ohi aparaitita logo apousias shesis. Alla monaxia efolis tis ilis.
horis filous, horis oikogeneia..........
Perimeno tis apopseis sas....... elpizo na min eimai e moni pou noiotho toso adeia.

filia

[adamantia]

Laura to minima sou einai arketa asafes gia na mporesei kaneis na sou apantisei. Les to thema monaksia. Ennoeis monaksia apo filous kai oikogeneia? monaksia epilektiki? monaksia esoteriki, na eisai mesa se kosmo alla na niotheis pragmatika moni?
Kai na grapseis kati parapano gia sena se afto to forum se kalyptei h anonymia. Opote omos nioseis esy etoimi.

Na eisai kala

Adamantia

[NikosD.]

Θα σας παρακαλούσα θερμά να μη χρησιμοποείτε greeklish.

ευχαριστώ, καλή συνέχεια στη κουβέντα σας.

[harrys]

Αν θυμάμαι, χώρισες πρόσφατα..
Είναι \"φυσιολογικό\" να αισθάνεσαι μοναξιά..

Κι εγώ όταν πέρασα απο εκεί που είσαι τώρα αισθανόμουν ακριβώς το ίδιο..

Και όχι απαραίτητα λόγω ελλειψης σχέσης..
Πάντα είχα μια τάση να \"αποφεύγω\" τις πολλές συναναστροφές..
Και ξαφνικά έμεινα μόνος...

Καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή είσαι πολύ ευάλωτη..

Υπομονή....

[Laura]

Καταρχήν ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Αυτό ακριβώς εννοώ Harry. Εχω ήδη μιλήσει για το πρόβλημα που είχα και έχω λόγω χωρισμού απλά εδώ έθεσα το θέμα μοναξιάς γιατι ειναι αυτό που βιώνω αυτή τη στιγμή και όχι μόνο λόγω χωρισμού, το ότι δηλαδή δεν είμαι με κάποιον.
Προσωπικά , δεν θα αναφερθώ στο θέμα οικογένειας διότι είναι μεγάλο κεφάλαιο και δεν θέλω να το συζητήσω αυτή τη στιγμή.Αναφέρομαι στην εσωτερική μοναξία αλλα και στη κοινωνική μοναξιά. Έρχονται τα Σαββατοκύριακα και βλέπω ότι εχω να επιλέξω μεταξύ ενος βιβλίου και 1 ταινίας στο dvd. Δεν αντέχω αυτή τη κατάσταση. Ο κύκλος μου είναι ανύπαρκτος. 2 φίλες και αυτές δεν μπορούν να ασχολούνται συνεχώς μαζι μου. Εχω γραφτεί στο γυμναστήριο, έχω υποχρεώσεις που μπορούν να γεμίσουν τις ώρες μου, ομώς hello είμαι 28 χρονών και νοιώθω 70 !!!

[κικη]

Laura σημερα ανταλλαξαμε μερικες αποψεις και μερικα συναισθηματα και χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα, σε ευχαριστω που με βοηθησες με τις γνωσεις σου στο θεμα που με απασχολει.
Ξερεις τους στιχους απο το τραγουδι που λεει \"μοναξια μου ολα , μοναξια μου τιποτα , μην με αφηνεις τωρα που ειναι ολα πιο δυσκολα\".
Ενα πραγμα δεν εμαθα να αντιμετοπιζω με δυναμη και αυτο ειναι η μοναξια και αυτο γιατι υπαρχουν τοσα ειδη μοναξιας που δεν ξερεις πως να λειτουργησεις την καθε στιγμη.
Μου εχει τυχει να ειμαι με τοσο πολυ κοσμο και να νιωθω απιστευτα μονη αλλες φορες να ειμαι μονη μου ατελειωτες ωρες και αλλες φορες οταν χρεισζομουν βοηθεια να ειμαι παλι μονη και αβοηθητη.
Ενα ειναι σιγουρο, η μοναξια ειναι σκληρη, οποιο ειδος και να ειναι!
Σου ευχομαι τα πραγματα στην ζωη σου να πανε καλυτερα και να σταθεις πιο τυχερη απο εδω και περα, επισης αρχισε να κοιτας περισσοτερο τα δικα σου θελω και μετα τα πρεπει και τους αλλους;)

[dr]

Laura,
ακριβώς και εγώ όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι στις
μέρες μας αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της μοναξιάς και
της απομόνωσης. Δυστυχώς, είναι σημάδι των καιρών μας
και της φθοράς των ανθρώπινων σχέσεων και αξιών.
Εληξε πρίν λίγο καιρό και για μένα μια σχέση σημαντική, σε
νιώθω απόλυτα, λοιπόν, αυτή τη στιγμή.
Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι αυτό που προσπαθώ να
κάνω εγώ, να αντιδράσω όσο γίνεται σ\'αυτό τον εφιάλτη που
ειδικά το βράδυ, εκεί που όλα ηρεμούν, έρχεται για να με
τρελάνει. Γράφεις πως έχεις ενδιαφέροντα να καλύψεις τη μέρα
σου, εκμεταλλεύσου το αυτό, επομένως. Καταλαβαίνω πως δεν έχεις όρεξη για τίποτα, όμως κάνε ότι καλύτερο μπορείς,
έστω και το ελάχιστο, αλλά μην παραδίνεσαι σ\'αυτό που έγινε η νέα μάστιγα της εποχής μας, η μοναξιά.
Και η οικογένεια και οι σωστοί φίλοι, παίζουν μεγάλο ρόλο, όμως σαν δεν υπάρχουν τι γίνεται...
Σε μια περίπτωση χωρισμού αλλά και γενικά στη μοναξιά πιστεύω ότι βοηθάει πολύ η \"εργασιοθεραπεία\", εννοώ ασχολήσου περισσότερο με τη δουλειά σου.
Να ξεχνιέσαι, να καταγίνεσαι με κάτι άλλο, να μη σκέφτεσαι
όλο τα ίδια, γενικά να αντιδράς.
Αυτό προσπαθώ και εγώ, δεν έχει ακόμα τα αποτελέσματα
που πρέπει αλλά υπομένω και περιμένω. Που θα πάει...
Ο χρόνος ελπίζω να κάνει το θαύμα του.
Καλό κουράγιο,

[vasos panagiotou]

Λοιπον αρχικα.. παρτε ολα οσα θυμιζουν την σχεση απο οπου βγηκατε ... βαλτε τα σε ενα κασονι βαλτε τα στο ντουλαπι των αναμνησεων.. εμενα ειναι ερμαρι... Μετα σβηστε απο κινητα ε-μαιλ κτλ ολα οσα θα θυμιζουν τον πονο... και μετα αρχιστε να βλεπεται την ζωη αλλιοτικα.. θετικα.. πειτε εχουμε προβληματα και παμε να τα λυσουμε... κοροιδεψετε τους αλλους που ειναι ακομη μαζι και σκυλοτρογωντε.. αν προσεξει καποιος τα ζευγαρια μεσα στα αυτοκινητα θα δει οτι οι περισσοτεροι σκοτωνοντε στη διαδρομη.. τους παρακολουθω στις ωρες αιχμης και πεθαινω στα γελια... Θυμιθητε ολα οσα σας αρεσε να κανετε παιδια.. το πιο πιθανο ακομη σας αρεσουν... ξαναβρητε λοιπον τα ενδιαφεροντα σας και μπητε σε ομαδες ατομων που εχουν τα ιδια.. μια ομαδα ζωγραφικης, θεατρου, αγγειοπλαστικης, σκακιου..οτι ναναι..
Μετα θυμιθητε τον εαυτουλη σας .. τι τον κανει να ειναι καλα και τι κακα... μηπως εξιδανικευετε καποια πραγματα.. μηπως η σχεση για την οποια πενθιτε δεν ηταν και τοσο τελεια;;;
..

[Laura]

Η αλήθεια είναι οτι πλέον η συντροφία μου είναι οι \"ΔΙΚΤΙΑΚΟΙ μου φίλοι\" ΄. Όντως συμφωνώ ότι εγω επιλέγω αυτή τη μιζέρια. Ελπίζω κάποτε να έρθει εκείνη η ώρα που θα βλέπω μπροστά και θα κοιτάω τη Λάουρα,

Διάβασα και είδα ότι δεν είμαι η μόνη. Το ξέρω υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας και όχι μόνο.
Αλλα καθένας μας έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα και αντιμετωπίζει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Εγώ δυστήχως δεν έχω βρεί ακόμα το τρόπο που θα μπορώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα χωρίς να καταστρέφω την ψυχική μου υγεία.

Παρόλα αυτά, μεσά απο αυτό το άψυχο μηχάνημα, βρήκα αρκετούς φίλους και και αυτή η μοναξία περιστασιακά εξαφανίζεται.
Ευχαριστώ γιατι υπάρχετε.





φιλία πολλά σε όλους

[jader]

Λάουρα, νομίζω ότι είναι περιττό να πώ ότι σε καταλαβαίνω. Βιώνω ακριβώς την ίδια μοναξιά. Κατά μεγάλο μέρος οφείλεται σε μια πολύ σημαντική μακρόχρονη σχέση που έληξε πριν από λίγο καιρό, και στο γεγονός ότι έχω μείνει (είμαι λίγο μεγαλύτερος από εσένα) με μόνο 2 καλούς φίλους.

Οι λόγοι που έχει συμβεί αυτό είναι καθαρά τυχαίοι. Απλά, με τα χρόνια, οι παρέες χάνονται. Οι περισσότεροι έκαναν σχέσεις και είναι ήδη παντρεμένοι. Ως αποτέλεσμα έχουν εξαφανιστεί στο δικό τους κόσμο, και επικοινωνούν μόνο σε γιορτές και πανηγύρια... :D Ίσως να μην είναι τυχαίο, ότι οι δύο φίλοι που έμειναν στο πλάϊ μου είναι και αυτοί με τη σειρά τους άνθρωποι που στάθηκαν πάρα πολύ άτυχοι στις σχέσεις τους...

Πολλές φορές αισθάνομαι, ότι έχοντας περάσει (έτσι μου φαίνεται) χιλιάδες ώρες να σκέφτομαι και να φιλοσοφώ το θέμα αυτό και ότι είμαι έτοιμος να γράψω ακόμη και βιβλίο. Η τάση αυτή ασυνείδητα τείνει τον τελευταίο καιρό να με μετατρέψει σε παρατηρητή της ζωής. Μια κατάσταση, όπου αισθάνομαι ότι βλέπω τα γεγονότα να κυλούν μπροστά στα μάτια μου, σαν ταινία με θέμα τη ζωή μου.

Ορισμένες διαπιστώσεις τείνουν να παγιωθούν. Δηλαδή, τις βλέπω να επιβεβαιώνονται σε κάθε περίπτωση.

Συγκεκριμένα:

- Μου κάνει εντύπωση ότι οι άνθρωποι γύρω μου όταν διαπιστώσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι κυριολεκτικά ξεκόβουν. Μπορεί να το κάνουν διακριτικά αλλά το κάνουν. Είναι σαν να μαθαίνουν ξαφνικά ότι είσαι φορέας κάποιας θανατηφόρας μεταδοτικής ασθένειας.

Να σε βοηθήσουν; Τι είναι αυτό; Τρώγεται;


- Δεύτερη διαπίστωση: Είμαστε πολλοί μόνοι. Κάποτε πίστευα, ότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα (όλοι μέσα στη χαρά και στο χαβαλέ 24/7, 365 μέρες το χρόνο) άτομα σαν εμένα είμαστε κάποιο είδος λογικού παράδοξου. Τελικά όσο μιλάω με κόσμο βλέπω ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και διευρύνεται.

- Η ομοιογένεια και η πλύση εγκεφάλου από τα media. Πρόσωπική μου άποψη και μπορεί να είμαι ολότελα λάθος. Πείτε μου όμως την αλήθεια; Αν μιλήσετε με 10 ανθρώπους στην Ελλάδα και τους ρωτήσετε τι κάνουν τα καλοκαιρινά Σαββατόβραδα για διασκέδαση, τι μουσική ακούν και τι βιβλία διαβάζουν, πόσοι από αυτούς θα ξεφύγουν από τα 3-4 σε όλους γνωστά;

Αν δεν είσαι 100% συμβατός με το μέσο όρο έχεις πρόβλημα στην Ελλάδα. Είμαστε μικρή χώρα, μια γειτονιά ουσιαστικά, και τρομακτικά ομοιογενής στον τρόπο που κινούμαστε.

- Όταν είσαι πολύ καιρό μόνος χάνεις τα κοινωνικά σου αντανακλαστικά. Στα σπουδαστικά μου χρόνια, θυμάμαι στην παρέα μου ότι με θεωρούσαν άνθρωπο με φοβερό χιούμορ και πάντα είχα κάτι να πω για να τους καταφέρω να γελάσουν.

Τώρα, βρίσκω ότι συχνά δεν έχω όρεξη να μιλήσω για τίποτα. Είναι σαν να το έχω ξαναδεί το έργο. Τι έγινε; Τα ίδια και τα ίδια. Ένα πέπλο παραίτησης που παρ\'όλο που το αντιλαμβάνομαι δυσκολεύομαι να το αποτινάξω.

- ʼλλη παρατήρηση. Πώς έγινε αυτό σε\'μένα (και κατ\'επέκταση και σε στους άλλους που είναι στην ίδια κατάσταση); Τρία πράγματα έχω παρατηρήσει:

[list=1][*]Είμαστε απόλυτα normal άνθρωποι. Ούτε εγώ, ούτε οι φίλοι μου (ένας άνδρας και μια κοπέλα) έχουμε κακή εμφάνιση (το αντίθετο μάλλον) ή τα πλέον περίεργα γούστα, βίτσια ή ότι άλλο θέλετε. Είμαστε 100% φυσιολογικοί και καλοβαλμένοι άνθρωποι, με πολλά ενδιαφέροντα, καλή δουλειά και ότι άλλο τέλος πάντων θεωρείται σωστό και κοινωνικά αποδεκτό..[*]Η πρώτη προσέγγιση, είτε με αφετηρία ερωτικό ενδιαφέρον είτε φιλικό, προς έναν άλλο άνθρωπο είναι απόλυτα καθοριστική. [*]Το απολύτως ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ που υπάρχει. Συγχωρείστε μου τον τόνο. Είμαι 300% φανατικός οπαδός του \"πρέπει να είσαι πάντα ο εαυτός σου\". Όμως....Όμως, αυτό απλά ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ. Είναι ελάχιστοι, οι άνθρωποι γύρω μας που είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τον άλλο όπως αυτός είναι. [/list=1]

Ο καθένας μιλάει από τις εμπειρίες του και το ίδιο κάνω και\'γω. Έτσι οι σκέψεις μου και οι παρατηρήσεις μου, να είναι πιθανά τελείως λανθασμένες.

Είναι όμως αινιγματικό. Μοιάζει σαν τον πιο δισεπίλυτο γρίφο.

Πως σπάει κανείς αυτό τον φαύλο κύκλο της μοναξίας; Πως είναι δυνατόν τα απλούστερα, τα απολύτως στοιχειώδη (συντροφικότητα, αγάπη, στοργή) να είναι τόσο απίστευτα δύσκολα να βρεθούν στη ζωή κάποιων από εμάς;

Και γιατί όλοι τείνουν να σου λένε ότι μην σε νοιάζει, δεν είναι τίποτα; Πως είναι δυνατόν να μένεις γλυκά αδιάφορος και να επιμένεις να εξαπατάς τον εαυτό σου ότι δεν τρέχει τίποτα όταν έρχεται το κ......μένο Σ/Κ και είναι το 5ο, 6ο, 7ο στη σειρά που το περνάς με καλό ουίσκι στο ένα χέρι και το remote control του dvd player στο άλλο;

Για να το συζητήσουμε λίγο σε βάθος; Πέρα από την επιφάνεια; Τι φταίει πραγματικά; Δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Και καθ\'ένας από εμάς έχει παλέψει με δυσκολίες και υπερνικήσει εμπόδια στη ζωή του. Γιατί η μοναξιά μας λυγίζει τόσο ώστε να την αισθανόμαστε παντοδύναμη και ακατανίκητη;

....Απλά οι σκέψεις μου, και συγχωρείστε μου το μεγάλο post.

[Adzik]

Μου κάνει εντύπωση ότι οι άνθρωποι γύρω μου όταν διαπιστώσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι κυριολεκτικά ξεκόβουν. Μπορεί να το κάνουν διακριτικά αλλά το κάνουν. Είναι σαν να μαθαίνουν ξαφνικά ότι είσαι φορέας κάποιας θανατηφόρας μεταδοτικής ασθένειας.

Το απολύτως ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ που υπάρχει. Συγχωρείστε μου τον τόνο. Είμαι 300% φανατικός οπαδός του \"πρέπει να είσαι πάντα ο εαυτός σου\". Όμως....Όμως, αυτό απλά ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ. Είναι ελάχιστοι, οι άνθρωποι γύρω μας που είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τον άλλο όπως αυτός είναι.


Jader μου ποσο συμφωνω μαζι σου...... τα αντιμετοπιζω κι εγω ολα αυτα στην καθημερινοτητα μου και τρελαινομαι...... η κοινωνια εχει καταντισει να θεωρει αρρωστουσ τουσ πιο φισιολογικουσ-διαφορετικουσ-ανθωπινουσ ..ανθρωπουσ..... και μεσα σε αυτουσ ολοι εμεισ εδω.... και φυσιικα εγω...

αραγε αυτο συμβαινει μονο στην Ελλαδα μας?
στην ευρωπη μηπωσ οι ανθρωποι ειναι πιο ανοιχτοι για καθε τι διαφορετικο_?

[jader]

Originally posted by Adzik
αραγε αυτο συμβαινει μονο στην Ελλαδα μας?
στην ευρωπη μηπωσ οι ανθρωποι ειναι πιο ανοιχτοι για καθε τι διαφορετικο_?

Ναι, αυτό είναι μια καλή ερώτηση. Μπορώ να καταθέσω μόνο την εμπειρία μου από τα χρόνια διαμονής μου στην Αγγλία και τα μικρότερα διαστήματα που πέρασα στο Βέλγιο.

Δεν μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά αν οι άνθρωποι εκεί είναι πιο ανοιχτοί. Ίσως όχι. Εϊναι μάλλον πιο κλειστοί από εμάς. Ωστόσο, παρατήρησα κάτι. Είναι πιο χαλαροί στην προσέγγιση τους, ειδικά με πρόσωπα του άλλου φύλλου. Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες είναι πιο προσγειωμένες. Επιπλέον, είναι μεγάλες αγορές (ειδικά η Αγγλία). Είναι απίθανο να μην βρεις ανθρώπους που να μοιράζονται το όποιο περίεργο χόμπυ ή ενδιαφέρον μπορεί να έχεις.

Το θέμα είναι ότι υπάρχει πολύ ένταση στις σχέσεις μας, στην Ελλάδα. Δηλ., κρυβόμαστε να δείξουμε τον εαυτό μας για να μην μας πουν μυστήριους. Φοβόμαστε, να πούμε όχι για να μην μας πουν ξενέρωτους. Δειλιάζουμε, να φλερτάρουμε γιατι που ξέρεις, μπορεί και να ακούσεις και κανα δ....ολο ;)

Κάπου νομίζω ότι οι νεότερες γενιές έχουμε χάσει το δρόμο μας, στην Ελλάδα. Έχουμε αποκυρήξει την ευγένια και αγκαλιάσει με θέρμη τη ψευτομαγκιά. Έχουμε στείλει στο πυρ το εξώτερον την αυθεντικότητα και προσκυνάμε το lifestyle του Nitro και του Klik.

Περισσότερο χαμόγελο. Περισσότερη ανεκτικότητα. Ας προσγειωθούμε λίγο και κυριώς ας χαλαρώσουμε. Μας έχουν βομβαρδίσει ανελέητα με πρότυπα που δεν πηγάζουν από τις ανάγκες μας.

Θέτω και το εξής θέμα, επίσης. Τι διεξόδους παρέχει μια πόλη όπως η Αθήνα σε ανθρώπους που δεν έχουν κοινωνικό κύκλο; Εγω πάντως διαπιστώνω ότι μάλλον δεν είναι πολλές. Αν δεν έχεις άκρες από το εργασιακό σου περιβάλλον ή από φίλους, μάλλον τα πράγματα είναι τραγικά δύσκολα. Όσο καιρό έζησα έξω, πάντα υπήρχε κάποια κοινωνική εκδήλωση ή κοινή ενασχόληση που να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.

Ποια είναι η άποψη σας;

[Laura]

Καταρχήν δεν θα πώ ότι χαίρομαι που στην \"καταστασή\" μου βρίσκονται τόσο πολύ άνθρωποι.
Αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη κατάσταση. ??????/
οκ, το να γραφτεί κανείς σε ένα γυμναστήριο (κάτι που έχω ήδη κάνει)θα αποφέρει πέραν απο νέες γνωριμίες και άλλα ωφέλη. Λόγω σπουδών ( έχω σπουδάσει Φυσική αγωγή) ήθελα να ξαναρχίσω τη γυμναστική και θεώρησα ότι μπορεί να γνωρίσω φίλες πολύ ποιό εύκολα αλλά και να κάνω κάτι που μου λείπει και που δεν μπόρεσα να ασκήσω τελικά ως επάγγελμα.

Ελα όμως που στη περίπτωση μου το γεγονός ότι εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένη με εναν άντρα ο οποίος δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα , εχει επιδυνώσει τη κατάσταση
Πρέπει να πώ ότι ειμαι αρκετά εμφανισιμη κοπέλα. Το να βγώ έξω και να δημιουργήσω στα ξαφνικά μια σχέση είναι αρκετά εύκολο. Γιατι το λεω αυτό. Απλά γιατι πολλοί μου λένε βρές ενα αλλο αντρα να μην είσαι μόνη σου. Βρές εναν άντρα γιατι ο έρωτας με έρωτα περνάει.
Όμως το θέμα δεν είναι να κάνω κάτι απλά για να μήν ειμαί μόνη. Η επόμενη σχέση όταν θα έρθει θέλω να γίνει επειδή αισθάνομαι και όχι εξαναγκαστικά λόγω αδυναμίας.
Τι να σας πώ, για το θέμα Ελλάδας. Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι η χώρα. Πιστεύω ότι το πρόβλημα μεγενθύνεται λόγω ηλικίας. Δηλαδή στην ηλικία των τριάντα, οι περισσότεροι και περισσότερες βρίσκονται σε σχέση και δέν έχουν ούτε τη διάθεση αλλά ούτε το χρόνο να διαθέσουν σε έναν φίλο. Αλλά για να μην είμαι υπερβολική δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν. Ετσι έρχονται τα πράγματα. Για τους άντρες όμως θέλω να παραδεχθείτε ότι είναι πολύ πιο εύκολα με την έννοια ότι δέν θα σας λοξοκοιτάξει κάποιος αν πάτε να πιείτε ενα ποτάκι μόνοι σας. Ενω μια γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει γιατί θα θεωρηθεί ότι \"¨ψάχνεται\", έτσι τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι εγώ τη κατάσταση. Πήγα πρώτη φορά για καφέ μόνη μου παρεά με ένα περιοδικό στο χέρι και ένοιωθα απαίσια.
Ξέρω πώς αργά η γρήγορα κάποια στιγμή θα κάνω σχέση με έναν άντρα. Αλλά αυτό που οριοθετεί για μένα τη μοναξία είναι η έλλειψη φίλων. Αυτό είναι το πρόβλημα τη παρούσα στιγμή τουλάχιστον.
Πιάσαμε ενα κομμάτι που δεν έχει αρχή και τέλος όμως με ευχαριστεί και μόνο που μιλάω μαζί σας και εκθέτω αυτά που νοιώθω.
Καλό απόγευμα

[jader]

Originally posted by Laura
Καταρχήν δεν θα πώ ότι χαίρομαι που στην \"καταστασή\" μου βρίσκονται τόσο πολύ άνθρωποι.
Αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη κατάσταση. ??????/

Κανείς δεν χαίρεται. Είναι απλά διαπίστωση.

Πως μπορούμε να την αλλάξουμε; Εν πολλοίς το μεγαλύτερο βάρος πέφτει σ\'εμάς προσωπικά. Πόσο διατεθειμένος είναι ο καθένας να αλλάξει τη ρουτίνα του για να πετύχει το στόχο του. Π.χ., γνωστός μου (όχι φίλος μου), ερχόμενος από Πάτρα και με μηδενικό κοινωνικό κύκλο στην Αθήνα, ξεκίνησε ιστιοπλοϊα. Του βγήκε σε καλό. Έκανε φίλους, έκανε σχέση.

Όμως, ήταν διατεθειμένος να ασχοληθεί μ\'ένα άθλημα-χόμπυ το οποίο δεν τον ενδιέφερε ούτε στο ελάχιστο και με μοναδικό στόχο να βρει σύντροφο και να αποκτήσει μια παρέα. Κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να κάνω. Δεν μπορώ να εμπλακώ σε μια ασχολία με αποκλειστικά υστερόβουλα κίνητρα.

Λύσεις λοιπόν υπάρχουν, αλλά απαιτούν πάντα κάποιες (εντός εισαγωγικών) θυσίες.

Όμως το θέμα δεν είναι να κάνω κάτι απλά για να μήν ειμαί μόνη. Η επόμενη σχέση όταν θα έρθει θέλω να γίνει επειδή αισθάνομαι και όχι εξαναγκαστικά λόγω αδυναμίας.

Έντιμη στάση που εμπεριέχει όμως μεγάλο ρίσκο.

Για τους άντρες όμως θέλω να παραδεχθείτε ότι είναι πολύ πιο εύκολα με την έννοια ότι δέν θα σας λοξοκοιτάξει κάποιος αν πάτε να πιείτε ενα ποτάκι μόνοι σας. Ενω μια γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει γιατί θα θεωρηθεί ότι \"¨ψάχνεται\", έτσι τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι εγώ τη κατάσταση.

Δεν είναι καθόλου πιο εύκολα. Καθόλου. Μπορεί να μην υπάρχει το ίδιο \"πρόβλημα\" στο να βγούμε μόνοι μας έξω, άλλα όπως μόνη σου το είπες, μια γυναίκα που έχει καλή εμφάνιση μπορεί να βρεί σύντροφο πολύ εύκολα. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους άντρες. Βέβαια, όπως λες είναι μια συζήτηση που δεν μας βγάζει πουθενά. Την έχω κάνει με πολύ κόσμο, άντρες και γυναίκες, και έχω καταλήξει μόνο σ\'ένα συμπέρασμα. Πάντα σε όλους κάτι λείπει. Όσοι είναι μόνοι αποζητούν τη συντροφικότητα και όσοι περικλείονται από κόσμο παραπονιούνται για επιφανειακές σχέσεις και έλλειψη κατανόησης.

Πάντως, όταν πλησιάζω να καταρρεύσω κάτω από το βάρος απαισιόδοξων σκέψεων, συγκεντρώνομαι σε μια ιδέα. Να εστιάζεις πάντα στην αξία των μικρών πραγμάτων. Ένας όμορφος ήλιος στον ουρανό, ένας απολαυστικός καφές, το χαλαρωτικό μπάνιο στο τέλος μιας δύσκολης μέρας. Μικρά, απλά αλλά σημαντικά.

[Laura]

Απλά για να μη παρεξηγηθώ ήθελα να τονίσω ότι αυτή τη στιγμή ο δικός μου στόχος είναι να αποκτήσω φίλους. Αυτό είναι κάτι που μου λείπει απο τη ζωή μου. Ένας σύντροφος αυτή τη στιγμή θα ήταν λάθος, εγωιστικό μεν αλλά τα θέλω όλα Jader. Θέλω τον ΤΗΕ ΟΝΕ, τον άντρα που θα με κάνει να πιστεύω ότι ρίχνω άγκυρα. Δεν συμβιβάζομαι. Θα ήταν πολύ εύκολο να γίνει μια περιστασιακή σχέση οχι γιατι ειμαι εμφανίσιμη, πιστεύω ότι και για την πιο άσχημη ή τον πιο άσχημο άντρα υπάρχει η δυνατότητα να κάνει μια σχέση είτε της μιας βραδυάς είτε και μεγαλύτερης διάρκειας. Αλλα σκέψου λίγο ? Γιατί να συμβιβαστούμε, γιατί να κάνω κάτι που τελικα θα είναι χάσιμο χρόνου. Γιατί να κάνω μια σχέση με κάποιον που δεν με \"αγγίζει\"
ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ. ΑΡΑ........... δεν είναι εγωιστικό , είναι κρίμα να χάνουμε τα χρόνια μας κανόντας απλά συμβιβασμούς , εγω προσωπικά το έκανα 10 χρόνια, έμεινα σε μια σχέση 10 χρόνια γιατι φοβόμουν το ΡΑΦΙ και τη Μοναξιά. ΤΩΡΑ........... πάλι φοβάμαι
όμως καλύτερα το ράφι παρά ενας πχ γάμος με εναν αδιάφορο προς εμένα άντρα.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ η μοναξιά παρα οι ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ. Που οδηγούμαι ......... ειλικρινά δεν ξέρω.
Ισως είναι λάθος ο τρόπος σκέψης μου. Ίσως τελικά ο ρομαντισμός να μην επιβιώνει στις μερες μας , δεν ξέρω. Το σιγουρο είναι ότι θέλω ειλικρινής δεσμούς ειτε ερωτικούς είτε φιλικούς.ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΩ ναι........... γιαυτο και η μοναξια.........
Μακάρι να μπορέσουμε να βρουμε μια λύση, μακάρι σύντομα να ακούσα τα ευχάριστα....
για να δουμε