ΒΙΑΙΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ

[BrokeN_DoLL]

το χω σκεφτει να φυγω εκεινη την ωρα αλλα αυτοματα μ ερχεται στο μυαλο κ η σκεψη οτι μπορει να με περασουνε για κοτα κ οτι την κοπαναω κ τετοια κ φουντωνω περισσοτερο!!!!τι να κανω?μονο οταν δαγκωνομουνα η χαρακωνομουνα καπως περναγε. τι να κανω??????????????

[BrokeN_DoLL]

ειμαι σε νετ καφε τωρα κ διπλα μ ειναι μια κ κανει φουσκες με την τσιχλα κ μ ρχεται να την σφαξω

[alekos1]

Οι σκέψεις να κάνω σε κάποιον κακό είναι χαρακτηριστικές εμένα πολλές φορές μου έρχονται τέτοιες εμμονές ακόμα και για τους γονείς μου αλλά πλέον δεν δίνω σημασία αφήνω τα σκυλιά (εμμονές) να γαυγίσουν.

[BrokeN_DoLL]

τα αφηνεις να γαυγισουν?δλδ παραδινεσαι στο συναισθημα εκεινης της ωρας?γινεσαι βιαιος κ ξεσπας?

[laptop]

παιδια γεια!
παρακολουθουσα τη συζητηση και ηθελα να συμμετεχω.

ειχα κ γω τεραστιο προβλημα με το θυμο σε σημειο να μην αναγνωριζομαι...ξερετε...αλλ ος ανθρωπος.

κ μενα μ επιανε με γονεις...τρελα...και με ασχετους π μ θυμιζαν τους γονεις, με γερους, τρελαινόμουν όταν γεροι με κοιτούσαν με μισανοιχτο στομα, στα καλα καθουμενα μπορουσα να τους βγαλω τα ματια...μεχρι που σταματησα να βγαινω απ το σπιτι!
χαπια πηρα για λιγο αλλα μπηκα σε θεραπεια, ψυχαναλυτικη ψυχοθεραπεια ή καπως ετσι, δε μ ενδιεφερε πως το λεγαν, ηθελα να γινω καλα και πανω στον εναν χρόνο άρχισα να θυμαμαι όλα όσα μ συνεβησαν μέχρι τα 9 μου χρονια (είχα pdsd ειχα σβησει μια δεκαετια σχεδον).κ οσο θυμομουν ο θυμος υπηρχε, πλακα κανεις γινοταν βουνο αλλα κ με εναν τροπο αποκτουσε αντικειμενο, δλδ ηξερα πλεον γιατι θυμωνω, ηξερα τι να αποφευγω οταν δ νοιωθω δυνατη, δ ηταν οσο παραλογα φαινονταν τα ξεσπασματα...
ειπα να στειλω μηπως κ δωσω καποια ιδεα...να ειστε καλα, καλη δυναμη, ο,τι κι αν ειναι, θα περασει, όπως ηρθε...

[laptop]

κατι ακομα, me_vs_myself καλα το λες με το ονομα π διαλεξες, γιατι ουσιαστικα αυτο που κρυβεται ειναι ο θυμος προς τον εαυτο μας.γιατι οταν εισαι 10 χρονων οπως ανεφερες κ συ κ ο γονιος π επρεπε να σε φροντιζει, σου κανει κακό, σε ποιον θα ριξεις το φταιξιμο? στο γονιό? όχι βεβαια, γιατι μετά τελείωσες, ποιος θα σε ταιζει? έτσι κάπως χονδρικα η σκέψη μου αν και μπορει όλα αυτα να μην σε αφορουν, τα γραφω for the sake of sharing!

[alekos1]

Originally posted by me_vs_myself
τα αφηνεις να γαυγισουν?δλδ παραδινεσαι στο συναισθημα εκεινης της ωρας?γινεσαι βιαιος κ ξεσπας?

To αντίθετο οι εμμονές πάντα θα υπάρχουν απλά πρέπει να τις περιφρονείς αλλιώς δουλειά δεν γίνεται,αν τσιμπάμε συνέχεια στην κάθε μαλ.... που μας έρχεται στο κεφάλι πχ.να δείρω τον πατέρα μου επειδή μου είπε κάτι,τίποτα δεν κάνουμε.Το παν είναι να κατανοήσουμε ότι οι σκέψεις αυτές είναι από την αρρώστια και μετά να πούμε τέλος ως εδώ εγώ θέλω να ζήσω φυσιολογικά και να έχω την υγεία μου,αρκετά χρόνια μου φάγατε από την ζωή μου.Έτσι όταν έρχονται οι εμμονές δεν πέφτουμε στον ψυχαναγκασμό,δύσκολη βέβαια αλλά μια απόφαση είναι να πεις \"Θέλω να ζώ φυσιολογικά πια\",όταν όμως πιάνεις πάτο όπως εγώ και να σιχαθείς τον εαυτό σου φτάνεις σε σημείο να πεις τέλος πια και ας είναι δύσκολο.

[BrokeN_DoLL]

laptop εχεις δικιο πλεον μετα απο τοσα χρονια ειναι φυσικο να ξερουμε γιατι ειμαστε ετσι δεν ειμαστε 10 χρονων που απλα πιστευαμε πως ειναι κατι περιοδικο η πως ειναι φυσιολογικο...καποια στιγμη αποδεχεσαι πως δεν εισαι φυσιολογικος. ξερεις τι φταιει, ισως οχι απολυτα παντα ολο κ κατι νεο βγαινει στην επιφανεια,αλλα πανω κατω ξερεις.....

αλεκο κοιταξε να δεις........ολοι ξερουμε τι πρεπει να κανουμε.αλλα εκεινη την ωρα ΔΕΝ σκεφτεσαι εκει ειναι το θεμα.με το που ξεσπασω στιγμιαια μετα μετανιωνω. κ μαλιστα οταν λεω μετανιωνω μην φανταστεις τρελλες τυψεις, τυψεις δν εχω ποτε σχεδον.ειμαι ανατριχιαστικα αναισθητη.

επισης μερικες φορες με τρομαζει η εικονα του εαυτου μου ως προς τις σκεψεις μου.παντα θελω να ξερω κ το πιστευω πως εχω δικο, οτι ολοι ειναι οι αναποδοι κ εγω παντα η καλη. παντα εχω μια κακια προς τον κοσμο την οποια την χαιρομαι κατα βαθος!!!!δεν ειμαι ομως κακος ανθρωπος δν ξερω γτ σκεφτομαι ετσι!δν ξερω γιατι θελω μονο εγω να επιρεαζω τους αλλους μονο εγω να μαι επικεντρο. μονο εγω ο αρχηγος...μονο εγω να επιβαλλομαι σε ολους μ τους φιλους κ την οικογενεια μ ακομα κ στις σχεσεις μου. ειναι σαν να θελω να εχω μονο εγω τα @@.

τι να πω δν ξερω. ο γιατρος μ λεει οτι ειναι θεμα χαρακτηρα αλλα σε υπερβολικη μορφη. πχ ολοι οι ανθρωποι εχουν συναισθηματα,αλλα οσοι τα εχουν σε 10 φορες μεγαλυτερο βαθμο απο τους αλλους, εκει ξεχωριζουνε ως ψυχωτικοι...

εν πασει περιπτωση, αγριευω ασχημα. χαλαρωνω μονο οταν βγαινω βραδυ κ τα κανω λιμπα στο χορο κ τα ποτα αλλα κ παλι προκαλω.ειμαι η ψυχη του παρτυ ολοι με λενε τρελλη ολοι με θελουν μαζι στα γλεντια.αλλα κανεις το επομενο πρωι δν θελει να συζητησει καποιο σοβαρο θεμα μαζι μου....με θλιβει,αλλα σε δευτερολεπτα τους γραφω.

ειμαι σε τρελλη ενεργητικοτητα , σε 5 λεπτα πεφτω σε καταθλιψη, μετα αρχιζω παλι να μιλαω ενθουσιαωδης ακομα και για ενα χαζο πραγμα που ισως δω μπροστα μου, ενω αντιθετα μπροστα σε κατι μεγαλοπρεπες να μεινω τελειως ασυγκηνιτη

[curtains]

Θελω να ρωτησω, εχουν καποια σχεση οι κρισεις αυτες, οργης-εντασης-θολουρας, με την ψυχωση; Εγω δεν εχω ψυχωση, αλλα συχνα χανω τον εαυτο μου, σε ασχημο βαθμο. Εχω χτυπησει τον φιλο μου, εχω σπασει ποτηρια, πορτες, μεχρι και τον υπολογιστη μου. Νιωθω σα θηριο σε κλουβι για μερικα λεπτα. Εχει τυχει να βλεπω και αστερακια εκεινη την ωρα. Συνηθως ξεσπαω ετσι οταν ο αλλος με εχει θυμωσει-πληγωσει πολυ. Αν δεν καταστρεψω κατι, θελω να κανω ζημια στον εαυτο μου, να κοπω πχ. Ευτυχως δεν συμβαινει τοσο συχνα, αλλα με προβληματιζει και νιωθω πολυ ασχημα μετα. Πως αντιμετωπιζεται αυτο; Ανηκει σε καποια κατηγορια ασθενειων; Λεγεται καπως;

[laptop]

γεια σου curtains! γιατί θέλεις να βάλεις μια ταμπέλα σ\'αυτό που σου συμβαίνει?
εμένα αυτό που με βοήθησε ήταν να προσπαθώ να εντοπίζω κάθε φορά, τον πραγματικό λόγο που με έβγαζε εκτός εαυτού...
πχ: δεν είναι τόσο αυτό που είπε κάποιος ή το πως το είπε όταν θες να τον βαρέσεις, αλλά με τι πράγμα εχεις συνδέσει εσύ τον τρόπο του, ή πως μεταφράζεις, τι σημαινει για σενα αυτό που είπε ή ο τρόπος που το είπε...κάτι σαν ένα κρεμμύδι που το ξεφλουδίζεις για να φτάσεις στο χρήσιμο μέρος....(μπλιαχ!)
αυτό εμένα με βοηθούσε να ξαναβρω τον εαυτό μου εκείνη τη στιγμή. δλδ να μην ριχνω το φταίξιμο μόνο στους άλλους αλλά να βλέπω μήπως κ γω είμαι προκατειλημμενη απέναντι σε τρόπους και συμπεριφορές (εδώ που τα λέμε, όλοι λίγο-πολύ).
το να ξεσπας βίαια και άμεσα, τελικά δε βοηθάει και κανέναν. και μην ξεχνάς να σου λες μπράβο όταν επιβάλλεσαι σ\'αυτό το κομμάτι του εαυτού σου!

[Θεοφανία]

Μου έτυχε κάτι τέτοιο στις διακοπές.
Ήταν κάποια που ήταν γνωστ\'η γνωστού στην παρέα. Έρχεται λοιπόν και στα καλά καθούμενα αρχίζει να τα βάζει με τον κοσμο στην παραλία. Να την ενοχλούν οι ρακέτες, οι ομπρέλες όλα.
Άρχισε να φωνάζει και ήρθαμε όλοι σε πολύ δύσκολη θέση.
Την κάναμε με ελαφρά με την πρόφαση πως μας περιμένουν για φαγητό. Αργότερα, το βράδυ, πιάσαμε την κουβέντα για το περιστατικό και καταλήξαμε σε ένα κοινό σημείο: η γυναίκα αυτή έβγαζε την προσωπική της δυστυχία πάνω σε άσχετα πράγματα γιατί δεν μπορούσε να τη διοχετεύσει στην πραγματική ρίζα του προβλήματος.
Προς Θεού μαι σελφ, δεν εννοώ πως κάνεις το ίδιο αλλά σκέψου το. Μερικές φορές μπορεί να μην είμαστε ευχαριστημένοι από τη ζωή μας και να ξεσπάμε σε λάθος ανθρώπους.

[BrokeN_DoLL]

εχεις δικιο σε αυτο που λες, αυτες οι αυτοι, ειναι οι λεγομενοι \'\'αγ@#τοι\'\' . ναι σαφως κ οποιος εχει προβληματα ξεσπαει αλλου. εμενα το προβλημα μ ειναι οτι ξεσπαω. οποτε ξεσπαω επειδη ξεσπαω? τεσπα ωρες ωρες σαν να το θελω!!!αυτο θελω να σταματησω!να αντλω ευχαριστηση απο αυτο!να μν αντλω ευχαριστηση απο ξεσπασματα χαρακωματα κλπ κλπ. να μισω τους παντες να ζηλευω αλλους τοσους. σε τι ειμαι ανεπαρκης