..χαμενη στις σκεψεις μου.. - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 6 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 80
  1. #31
    lost_soul
    Guest
    pad εννοειται πως το προβλημα δε φευγει απο μονο του! Απλα οταν εχεις τη στηριξη των φιλων σου και γενικοτερα των δικων σου ανθρωπων προχωρας με πιο σιγουρα βηματα και η κατανοηση τους σε κανει να μην νιωθεις τουλαχιστον αυτο το ασχημο το συναισθημα (οτι δε σε καταλαβαινει κανεις).

    νατασουλινι... Σιγουρα δουλευω σχεδον 13-14 ωρες την ημερα, προσπαθω να φερνω δουλεια και στο σπιτι. Η αληθεια ειναι πως βοηθαει πολυ στο ΝΑ ΜΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, αλλα οχι στη λυση του προβληματος! Καθως με το που τελειωνω τη δουλεια πεφτω σε μια ωραιοτατη καταστολη και δεν εχω κουραγιο να πολεμησω τις κρισεις αγχους και το μονο που σκεφτομαι ειναι τα λαθη που εκανα με τον πρωην μου...

  2. #32
    Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    64
    Πω πω κοπελιά, πολλές ώρες δουλειά! Τι ν πω; μπράβο π αντέχεις! Είσαι δυνατή ρ χαζούλα. Κουράγιο!

  3. #33
    lost_soul
    Guest
    Αντεχω εννοεις στη δουλεια??

  4. #34
    Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    64
    Ναι στη δουλειά. Εγώ όλο αυτό τον καιρό π είμαι στα χάλια μ δ θ είχα κουράγιο ν δουλέψω. Ίσως αν ήταν ανάγκη θ δούλευα, αλλά εφόσον εχω τη δυνατότητα ν μη τ κάνω αποφάσισα αυτό τ χρονικό διάστημα ν μη δουλέψω.

  5. #35
    Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    64
    Ν σε ρωτήσω..στη δουλειά π είσαι μέσα σε κόσμο νιώθεις άβολα; εγώ τώρα περνάω τέτοια φάση κ όταν είμαι σε πολύ κόσμο θέλω ν ανοίξει η γη ν με καταπιεί κ δ ξέρω γιατί νιώθω έτσι.

  6. #36
    lost_soul
    Guest
    Μα αυτο ακριβως ειναι το προβλημα! Δεν μπορω να βρισκομαι με πολυ κοσμο!! Παραπανω απο 3 ατομα παθαινω κριση!!!

    Δεν κουραζομαι απο τη δουλεια, γιατι μ\'αρεσει πολυ αυτο που κανω κουραζομαι απιστευτα ΜΟΝΟ απο τις κρισεις και απο την προετοιμασια που κανω πριν παω στη δουλεια.... ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΩ!!! ΑΥΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΖΑΛΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΑΘΩ!! ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ!! ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ!!!!

    Αυτο που επισης δεν αντεχεται ειναι οι τυψεις....

  7. #37
    Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    64
    Αχ κοπελίτσα μ γλυκιά, καταλαβαίνω κατά κάποιο τρόπο τι περνάς. Εγώ ακόμη κ με κάποιες φίλες μ δ νιώθω άνετα. Τι ν πω;καλό μας κουράγιο! Δ ξέρω, αλλά μοιάζεις πολύ με μένα. Ν ξέρεις ότι εδώ βρήκες έναν άνθρωπο π μπορείς ν του πεις τα προβλήματα σ, δ με κουράζεις καθόλου-θ χαίρομαι ν βλέπω μηνύματα σ κ ν σε βοηθάω όπου μπορώ. Τώρα όμως θ σε αφήσω γιατί θέλω νάνι. Θ μπω αύριο πάλι, ελπίζω ν τα πούμε! Ν έχεις μια όσο καλύτερη γίνεται νύχτα κ ν δεις όμορφο όνειρο γ ν ξυπνήσεις χαρούμενη. ..καλό βράδυ κ στα άλλα παιδιά!

  8. #38
    lost_soul
    Guest
    Ευχαριστω!! Το ιδιο ισχυει και απο μενα!! Και για οποιον αλλον χρειαστει να μιλησει και περναει κατι αναλογο, ειμαι εδω! Βοηθαει πολυ ναμοιραζομαστε τα συναισθηματα μας!!!

    Καλο σας βραδυ!!

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Μήπως δεν ήταν και τόσο υπέροχος όσο τον περιγράφεις τελικά;
    Οι άνθρωποι σπάνια είναι σε όλα υπέροχοι ή σε όλα καθάρματα.Στην πλειονότητά τους τα μέλη του ανθρώπινου είδους βρίσκονται κάπου στη μέση και όχι στα άκρα.Δε βοηθάει δηλαδή στην κρίση μας για τους ανθρώπους το μαυρόασπρο.Χάνουμε πολλές άλλες πλευρές όταν δεν καταφέρνουμε να βλέπουμε τα μέσα.

    Εν τω μεταξύ,ήσουν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του;Ευτυχισμένη,καλυμμένη,� �σφαλής και σωματικά και σε επίπεδα επικοινωνίας;Γιατί το γεγονός πως οι πανικοί έτυχε να ξεκινήσουν(σύμπτωση?)με την έναρξη της σχέσης σας,δε μου λέει αυτό που λες εσύ,αλλά μάλλον το σώμα σου έδινε άλλα μηνύματα απ\'ό,τι εσύ προσπαθούσες να πείσεις τον εαυτό σου ότι ζούσες.Ίσως να μην ήταν τυχαίο ότι τελικά οι ίδιοι οι πανικοί έγιναν η αφορμή να διαλυθεί η σχέση.Δηλαδή μπορεί και να εξυπηρετούσαν κάτι.Το έχεις σκεφτεί αυτό;

    Σκέψου επίσης πως πάθαινες απανωτά ΣΟΚ,για κινήσεις και πρωτοβουλίες κάποιου που υποτίθεται ήξερες.Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε κανέναν τόσο καλά ώστε να μαντεύουμε εκ προοιμίου τις αντιδράσεις του σε όλες τις καταστάσεις και κάτω από όλες τις συνθήκες.Ούτε καν τον ίδιο μας τον εαυτό.Μας ξαφνιάζει ευχάριστα και δυσάρεστα κι αυτός,ε,δε θα μας ξαφνιάζουν οι συμπεριφορές άλλων;Επόμενο,άρα όχι και τόσο ΣΟΚ.

    Επίσης επεξεργάσου το γεγονός πως ίσως ταυτίζεις το χωρισμό με την απόρριψη,οπότε από εκεί πηγάζει ζήλια,πληγωμένος εγωισμός και ματωμένη περηφάνεια(μα πώς μπόρεσε να με ξεπεράσει?).Θα σου γράψω κάτι που μπορεί να σου ακουστεί σκληρό,αλλά είναι αληθινό.Γιατί να μη σε ξεπεράσει???Δεν έχει το δικαίωμα το άλλοτε μέλος μίας σχέσης να συνεχίσει τη ζωή του,να διεκδικήσει το δικαίωμά του στον έρωτα,στην αλλαγή,στην εξέλιξη(που είναι η ίδια η ζωήMήπως είναι λιγουλάκι εγωιστικό να σκέφτεσαι αυτό το γιατί και γιατί,αντί να το πας κάπως έτσι\"η σχέση αυτή έκανε τον κύκλο της,του εύχομαι κάθε καλό,όπως το επιθυμώ και για μένα\".Σχέσεις έρχονται και πάνε,αρχίζουν και τελειώνουν,μαθαίνουμε μέσα από αυτές και όσο και να πονάνε,είναι εφόδια με την εμπειρία που μας άφησαν,μας έδωσαν όπλα για τη συνέχεια της ζωής μας.

    Ίσως να σε βοηθήσει να το σκεφτείς και από άλλες πλευρές το πράγμα.

    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  10. #40
    lost_soul
    Guest
    Γεια σου Ηρω!

    Καταρχας ευχαριστω για τα σχολια σου!! Δεν ξερω αν φανηκε οτι θεωρω οτι ειναι υπεροχος, αυτο μου ηθελα ηταν να τονισω το ποσο με βοηθουσε... Και η αληθεια ειναι οτι ειμαι απο κεινους που βρισκονται στα ακρα και συγκεκριμενα στο μαυρο! Ετσι πολλες φορες κρινω τους αλλους εξ ιδιων, δε δεχομαι τη σχετικοτητα... Λαθος μου, το ξερω, προσπαθω κι αυτο να το αλλαξω!

    Ημουν απολυτα ερωτευμενη και ευτυχισμενη και κυριως ενιωθα ασφαλεια.. Γι αυτο, αλλωστε οταν ημουν μαζι του μπορουσα να ελεγχω τις κρισεις! Αν ειχα προβλημα μαζι του, θα ημουν καλυτερα στο θεμα των κρισεων, φανταζομαι, μιας κι εχουμε χωρισει ποσο καιρο! Ξερω οτι οι κρισεις κατι ηθελαν να μου πουν και μετα απο αρκετους μηνες εσωτερικης αναζητησης με τη βοηθεια της ψυχολογου μου, μπορω να πω οτι εχω καταφερει να βρω τη ριζα του προβληματος. Για ποιο λογο αντιδραει ετσι το σωμα μου και καθε αλλο παρα ο πρωην μου εμπλεκεται...

    Πιστευα οτι τον ηξερα, γιατι ειχαμε ανοιχτει απολυτα ο ενας στον αλλον.Μου ειναι δυσκολο γενικοτερα να πιστεψω πως ειναι δυνατον ενας ανθρωπος να εχει ως δεδομενα καποια πραγματα και απο τη μια στιγμη στην αλλη να τα ξεχναει και να κανει πως δεν τα χει πει ποτε (και σαφως δεν αναφερομαι στους ορκους αγαπης που λεγε...)

    Ισως να χεις δικιο και να ταυτιζω τον χωρισμο με την απορριψη. Απλα δεν ανεφερα στο μηνυμα μου πως μπορεσε να με ξεπερασει (ισως να το αφησα να εννοηθει). Αυτο που εγραψα και τονισα ηταν πως μπορεσε να με ξεπερασει μεσα σε μια μερα και να μην νοιαζεται αν ειμαι καλα η οχι. Φυσικα και δεν ειναι σκληρα αυτα που λες.. Εννοειται πως εχει το δικαιωμα να προχωρησει στη ζωη του. Ομως εγω δεν μπορω να τελειωσω μια σχεση τοσων ετων και τοσης σημασιας με αυτον τον τροπο. Θελω να υπαρχει στη ζωη μου εστω κι αν αυτο ειναι ενα μνμ στη γιορτη μου/του.. Θελω να ξερει ποσο σημαντικος ηταν για μενα, ποσο εχω μετανοιωσει για οσα εγιναν, ποσο πολυ θελω να ειναι ευτυχισμενος. Αν δεν ισχυαν αυτα αλλωστε, θα σκεφτομουν τον εαυτο μου και θα ειχα επικοινωνησει πολυ νωριτερα μαζι του...

    Πιστευεις οτι δεν πρεπει να επικοινωνησω καθολου μαζι του? Να του πω αυτα που νιωθω??

  11. #41
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    15
    Καλησπερα. Γράφω σωστά εδώ. Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε κάποιο forum.Αν έχω κάνει λάθος ή ενοχλώ παρακαλώ να με ενημερώσετε. Ευχαριστώ πολύ.

  12. #42
    lost_soul
    Guest
    Γεια σου Βαλια! Φυσικα και δεν ενοχλεις! Εξαρταται τι θες να γραψεις!!

  13. #43
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    15
    Θα πρέπει να γράψω κάτι;Βρέθηκα εδώ γιατί κάνω κάποιες αναζητήσεις στο χώρο του ιντερνετ για τη μητέρα μου που είναι χρόνια καταθλιπτική και μάλιστα στο τελευταίο στάδιο.Διάβασα ορισμένα κομμάτια από συζητήσεις σας και σκέφθηκα ότι ίσως είναι καλό να γραφτώ.

  14. #44
    lost_soul
    Guest
    Ναι μπορεις να ξεκινησεις δικο σου θεμα και να γραψεις το προβλημα που σε απασχολει κι εμεις να σου πουμε τη γνωμη μας/να σε βοηθησουμε/ να σε υποστηριξουμε! Στο φορουμ αυτο δε μπορει καποιος να σου συστησει τι πρεπει να κανεις μονο να σου πουμε τη γνωμη μας κι αυτο απο ατομα που εχουν περασει κατι αναλογο με το δικο ή εχουν καποια γνωση επι του θεματος! Ελπιζω να σε βοηθησα!!

  15. #45
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    15
    Για αρχή ναι με βοήθησες. Διάβασα διάφορα κυρίως συζητήσεις που αφορούν φάρμακα και εναλλακτικές θεραπείες της κατάθλιψης. Υπάρχει κάποιος τρόπος που να μπορώ να συμβουλευτώ κάτι για αυτά εδώ μέσα; Η μητέρα μου έχει αλλάξει 6 ψυχιάτρους και έχει πιεί τα πάντα σε χάπια. Αλλά δεν υπάρχει καμμία βελτίωση γιατί είναι παραιτημένη. Ζω μαζί της και προσπαθώ να πάρω κάποια ενημέρωση γιατί το τελευταίο καιρό αρχισα να έχω τύψεις πως δεν την βοηθάω αρκετά. Υπάρχει λοιπόν κάποιος τρόπος που να πάρω τι κατάλληλη ενημέρωση για τη φαρμακευτική της αγωγή; Γιατί για ηθική υποστήριξη κάνω τα πάντα αλλά δεν βοηθά γιατί εκείνη δεν βοηθά τον εαυτό της κυρίως. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.!

Page 3 of 6 FirstFirst 12345 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •