..χαμενη στις σκεψεις μου..

[lost_soul]

Μα ξερω οτι οι μονες πιθανοτητες που εχω ειναι να κανει κατι απο αυτα που ανεφερες ειτε να με αγνοησει ειτε να με βρισει. Για το μονο που ειμαι σιγουρη οτι δε θα μ\' επηρεασει ειναι για την περιπτωση που θα με αγνοησει... Αν με βρισει δεν ξερω πως θα αντιδρσαω... Εχω ηδη φτασει στον πατο... ποσο χειροτερα να γινω... Υπαρχει αραγε και πιο κατω?? Δεν ξερω τι να κανω....
Ο λογος που δεν το κανα ηταν καθαρα εγωιστικος δεν ηθελα να του δειξω ποσο με πληγωσε ποσο πονουσα μακρια του, πως απο τη στιγμη που χωρισαμε οτι κι αν του δειχνα (οτι δεν μ\' ενοιαζε, οτι κι εγω περνουσα καλα) ηταν ψεματα, πως εκανα λαθος.... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΕΤΣΙ... ΘΑ ΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ ΖΩΗΣ Ή ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ?
Αληθεια δεν ξερω αν πρεπει να κανω κατι τωρα και αυτο οπως καταλαβες μονο και μονο για μενα... Δε σκεφτομαι πως μπορει να νιωσει εκεινος αν του στειλω, μονο εμενα...

[lost_soul]

Originally posted by Empneustns
\"ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΙ ΣΤ... ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΚΑΘΟΛΟΥ). Γιατι να με βασανιζουν παντα τα λαθη μου.\"

γιατι εισαι ανθρωπος με συναισθηματα.κατι που στην εποχη μας το εχουμε ξεχασει και νομιζουμε πως ολα ειναι Δευτερα εχω κουρεμα,μετα νυχια,και υστερα σινεμα και νανι.οπως λεει και το προγραμμα.
και στα συναισθηματα δεν υπαρχει προγραμμα,οι κανονες ειναι εντελως διαφορετικοι.εχουν να κανουν με αγαπη,εγωισμο,φιλοτιμο κλπ κλπ πραγματα που οποιος τα αγνοει απλα αναρωτιεται τι φταιει και ενω εχει 25 πτυχια και 48 σπιτια (και καλα απολυτα επιτυχημενος δηλαδη) ειναι δυστηχισμενος

βαρεθηκα να μαι αυτος ο ανθρωπος... αλλα απ την αλλη λυπαμαι εκεινους που δεν εχουν νιωσει πονο... αν δε πονεσεις δεν ωριμαζεις ποτε..
(αν και παντα υπαρχει εκεινη η λεπτη διαχωριστικη γραμμη που πολυ ευκολα μπορεις να χασεις τον ελεγχο)

[Θεοφανία]

Originally posted by lost_soul
Γεια σας, ειμαι καινουρια στο φορουμ και θα ηθελα κι εγω να γραψω το δικο μου προβλημα... Απο μικρη ημουν ιδιατερα συναισθηματικη και δοτικη με ολους (μεγα λαθος). Πιστευα οτι ολοι ειναι καλοι και ειλικρινεις... Ηθελα παντα να βοηθαω τους γυρω μου σε οποιοδηποτε προβλημα κι αν ειχαν με οτι κοστος. Το αποτελεσμα ηταν να πληγωθω σχεδον απο ολες μου τις σχεσεις (φιλικες και ερωτικες). Ολοι ηθελαν να παρουν απο μενα οτι μπορουσαν χωρις να ενδιαφερονται για μενα πραγματικα. Δεν τους κατηγορω! Ας προσεχα! Στο θεμα των ερωτικων σχεσεων ομως τα πραγματα ειναι πιο ασχημα απο ποτε. Μετα απο εφημερες και ασημαντες σχεσεις, σε μια στιγμη της ζωης ιδιαιτερα κρισιμη και μεταβατικη γνωρισα εναν υπεροχο (?) ανθρωπο. Μειναμε μαζι 3 χρονια με ιδιαιτερες εναλλαγες, απο στιγμες απεραντης ευτυχιας και αγαπης σε στιγμες ασχημων τσακωμων χωρις ιδιαιτερο λογο. Στην αρχη της σχεσης μας αρχισα να παθαινω κι εγω αυτες τις περιβοητες κρισεις πανικου. Στην αρχη ελεγα οτι δεν ειναι τιποτα και οτι ειναι απλα αγχος, με αποτελεσμα να θαβω το προβλημα ολο και πιο βαθια μεσα μου. Ο συντροφος μου αν και δε καταλαβαινε πως ειναι δυνατον να παθαινει καποιος κρισεις πανικου, με στηριξε πολυ, σε σημειο να μπορω να διαχειριζομαι τις κρισεις χωρις να μου δημιουργουν προβλημα στη ζωη μου. Δυστυχως ομως, αναποφευκτα, αφου δεν ελυνα το προβλημα παρα μονο το απεφευγα, ηρθε η στιγμη που αλλαξα εντελως. Δεν αντεχα τιποτα γυρω μου, ολα μου εφταιγαν, δεν μπορουσα να βρισκομαι με κοσμο, δεν ηξερα τι ηθελα, εκλαιγα συνεχεια, ξεσπαγα στο συντροφο μου (αλλες φορες με λογο και αλλοτε αδικα), ενιωθα οτι δε με καταλαβαινε. Εκεινος προσπαθουσε οσο μπορουσε να με κανει να αισθανομαι καλα. Ματαια. Ειχα κλειστει στον εαυτο μου και του εδειχνα οτι για μενα ηταν ενας ξενος. Παρολο που ειχα ζησει μαζι του απο τις ωραιοτητες στιγμες της ζωης μου. Μεσα σε αυτο το κλιμα εφτασε η στιγμη που επρεπε να αποφασισουμε για το τι θα γινοταν με τη σχεση μας, μεναμε σε διαφορετικες πολεις (αν και τις μισες μερες της βδομαδας ειμασταν μαζι) δεν αντεχαμε αλλο. Επρεπε ή να μεινουμε μαζι ή να χωρισουμε. Εκανε το μεγαλο βημα και αποφασισε ν\' αφησει την πολη του (την οικογενεια του και τους φιλους του) και να μεινουμε στη δικη μου καθως ειχαμε περισσοτερες επιλογες για δουλεια κ.λ.π. Οσο ομως γινοταν αυτο τοσο χειροτερευα. Ολο και πιο πολυ απομακρυνουν, δεν μπορουσα να του δειξω τι σημαινε για μενα, ποσο πολυ τον αγαπουσα. Με αφορμη ενα ψεμα (αθωο) που μου ειπε και την ολο και αυξανομενη συχνοτητα αλλα και ενταση των κρισεων μου, του λεω να χωρισουμε ενω μεναμε μαζι, τον εδιωξα στην κυριολεξια. Ελπιζοντας οτι θα καταλαβει οτι δε το εννοω, συνεχιζω να ζω στον κοσμο μου στην κυριολεξια, δεν εκανα τιποτα, ημουν κλεισμενη σε ενα δωματιο, δεν μιλαγα σε κανενα, προσπαθωντας να λυσω το προβλημα μου. Λιγες μερες αργοτερα μου λεει να του στειλω τα πραγματα του. ΣΟΚ! Αλλα πιστευα οτι δεν το εννοουσε και συνεχισα να ζω στον κοσμο μου. Μετα απο εικοσι μερες χωρις να εχουμε επικοινωνησει καθολου, μαθαινω απο μια \"φιλη\" οτι φλερταρει ασυστολα με οποιαδηποτε και οτι ξαναγυρισε στην πρωην του και οτι της εκανε δωρο ενα δαχτυλιδι που ειχε παρει για μενα (που υποτιθεται οτι τον ειχε πληγωσει και οτι δεν τη σιχαινοταν). ΣΟΚ! Για ακομα μια φορα αντι να λειτουργησει η καρδια μου αυτο που εκανα ηταν να τον βρισω. Για δυο μηνες προσπαθουσα να συνεχισω τη ζωη μου (ποια ζωη βεβαια...), κανοντας οτι δε συμβαινει τιποτα και οτι ειμαι καλα. Τοτε ειναι που λαμβανω ενα μνμ του, αν και χαρηκα παρα πολυ, αυτο που εκανα ηταν να τον διωξω ακομα μια φορα. Εχουν περασει 6 μηνες απο τοτε.. Εκεινος: εκανε σχεση με μια κοπελα μολις την επομενη που επικοινωνησε μαζι μου και ειναι ακομα μαζι της και απο οτι μαθαινω ευτυχισμενος απολυτα.. Εγω: πηγαινω σε ειδικο για τις κρισεις, προσπαθω να βαλω σε μια ταξη τη ζωη μου, να απαλλαγω απο τις τυψεις που με κυριευουν καθε λεπτο, προσπαθω να καταλαβω πως ενας ανθρωπος που μου ταζε τον ουρανο με τα αστρα, που τα δωσε, που μου λεγε πως μ\'αγαπουσε, που μου ορκιζοταν, που με εκανε να πιστεψω οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν κοιτανε την παρτυ τους και μονο, που ελεγε πως θα ναι διπλα μου οτι κι αν συμβει, με ξεγραψε μεσα σε μια μερα και δε νοιαζεται αν ζω ή αν πεθαινω... ΞΕΡΩ οτι θα μου πειτε πως καλα επαθα. ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΑΛΛΟΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΕΦΗΜΕΡΟ, ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΩ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ. ΔΕ ΖΩ ΑΠΛΑ ΕΠΙΒΙΩΝΩ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Σ\'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ. Προσπαθω να συνεχισω τη ζωη μου, εχω βρει γιατι παθαινω τις κρισεις, αλλα δε μπορω να ξεφυγω απο αυτο το συναισθημα της διαρκους θλιψης και παραιτησης..

Ελπιζω να μη σας κουρασα.. Ξερω πως αυτο που περναω δε συγκρινεται με αλλα πιο σοβαρα πραγματα που εχω διαβασει στο φορουμ, ομως θα θελησα να μοιραστω τα συναισθηματα μου και να σας πω το εξης: ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ, ΜΗΝ ΤΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ, ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΘΑ ΠΛΗΓΩΣΕΤΕ. ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ! Οσο και να προσπαθουμε να τον μπερδεψουμε οτι δεν υπαρχει προβλημα κι οτι ολα ειναι καλα, αν δεν αντιμετωπιζουμε στα ισια το προβλημα να ειστε σιγουροι οτι αυτο που θα καταφερουμε ειναι να δημιουργησουμε ενα ακομα μεγαλυτερο προβλημα!!!

Λοστ....διάβασα μόνο το πρώτο σου μνμ και έχω να σου πω το εξής: κάποια στιγμή οι άνθρωποι κουράζονται όσο και να μας αγαπούν.
Οι σχέσεις είναι δίνω-παίρνω. Εσύ όπως μας λες μόνο έπαιρνες, (φυσικά χωρίς να το θες αφού περνούσες το δικό σου δράμα). Ο άνθρωπος σου έδειξε πως σε αγαπάει, σου έδωσε τόσα, έκανε υπομονή, έφυγε, γύρισε, ξαναγύρισε, προσπάθησε.
Λες πως πονάς, πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν κλπ, κλπ.
Οκ.
Γιατί λοιπόν δεν κάνεις επιτελους ΚΑΙ ΕΣΥ μια κινηση?
Μπορεί να φας τα μούτρα σου, μπορεί να έχει φτιάξει τη ζωή του και να είναι ευτυχισμένος, αλλά δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για σένα από το να μη ξέρεις πως ειναι τα συναισθηματα του. Δεν χρειάζεται να τον πάρεις και να του πεις έλα να γίνουμε όπως είμασταν, ένα καφέ ζήτα του να πιείτε.
Απο κει και πέρα βλέποντας και κάνοντας.......

[νατασουλι]

Συμφωνώ με τη Θεοφανια κ είμαι της άποψης ν κάνεις κ συ μια κίνηση. Στο εχω ξανάπει εξάλλου κ χθες. Βρέθηκα κ γω στη θέση σ κ έκανα τ ίδιο.

[lost_soul]

Θεοφανια γεια σου.. Κατι που δεν εχω αναφερει στο μηνυμα ειναι πως απο τα 3 χρονια τους τελευταιους 4 μηνες ειχα αυτη τη συμπεριφορα, ολο το υπολοιπο διαστημα ειχαμε μια σχεση αμοιβαιων συναισθηματων...

Αυτο που με κραταει και δε ξερω τι να κανω ειναι οπως ανεφερα και παραπανω <<Ο λογος που δεν το κανα τοσο καιρο ηταν καθαρα εγωιστικος δεν ηθελα να του δειξω ποσο με πληγωσε ποσο πονουσα μακρια του, πως απο τη στιγμη που χωρισαμε οτι κι αν του δειχνα (οτι δεν μ\' ενοιαζε, οτι κι εγω περνουσα καλα) ηταν ψεματα, πως εκανα λαθος.... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΕΤΣΙ... ΘΑ ΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ ΖΩΗΣ Ή ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ?
Αληθεια δεν ξερω αν πρεπει να κανω κατι τωρα και αυτο οπως καταλαβες μονο και μονο για μενα... Δε σκεφτομαι πως μπορει να νιωσει εκεινος αν του στειλω, μονο εμενα...>>

[lost_soul]

νατασουλι μου διαβασε σε παρακαλω το πρωτο μηνυμα του εμπνευστη σε παρακαλαω και πεσμου τη γνωμη σου!!

[lost_soul]

Θεοφανεια κι εσυ αν θες! ειναι μια διαφορετικη αποψη! Το παραθετω εξ ολοκληρου για να μη το ψαχνετε!!

καλησπερα και απο μενα ....
διαβασα μονο το πρωτο μηνυμα,της λοστ,και πραγματικα μου εκανε ενα πραγμα μεγαλη εντυπωση...
οτι παρολο που εχει περασει τοσος χρονος,υπερπροστατευεις τον εαυτο σου...
ειναι δυνατον να αναρωτιεσαι πως γινεται να φυγει το πρωην αγορι σου ενω σου ειχε υποσχεθει αιωνια αγαπη;
πιστευω οτι τιποτα απο ολα αυτα δεν ξεχασε,και ακομα εχει συναισθηματα αγαπης για σενα.οι αγαπες δεν ξεχνιουνται,επικαλυπτοντα� � ...
μια σχεση για να κρατηθει χρειαζονται 2,και πολυ μα πολυ δουλεια,κατανοηση αγαπη σεβασμος.
αν λειπουν αυτα για πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα τοτε δυσκολα τα πραγματα.
και εσυ τα ειχες ξεχασει αυτα
στο κατω κατω γιατι να μην υποθεσει ο αλλος πως εσυ επαψες να τον αγαπας και να κανει τις ιδιες σκεψεις με εσενα,πως δηλαδη πως ειναι δυνατον μετα απο τοσους ορκους να τον βριζεις και να μην τον αγαπας;
παντως πραγματικα ειναι πολυ εγωιστικο να σκεφτεσαι με αυτον τον τροπο.
στη ζωη φτανουμε πολλες φορες σε σταυροδρομια.εχουμε την επιλογη να διαλεξουμε τον δρομο.
απο τη στιγμη που κανουμε την επιλογη μας πραξη,δεν υπαρχει γυρισμος,το σταυροδρομι δεν ξαναγυρναει πισω,και τοτε ειναι που θα δεχτουμε το αποτελεσμα της αποφασης μας,ειτε ειναι καλο ειτε ειναι κακο.
προφανος το αγορι σου ηταν ενας πολυ σταθερος χαρακτηρας.αν εχει αφιερωθει αλλου και ειναι ευτυχισμενος οπως λες,τοτε το μονο που θα μπορουσε να γινει για να επιστρεψει σε σενα ειναι
α)η δικη του να ειναι αρκετα χαζη για να τον διωξει
β)να ριξεις τον εγωισμο σου για να γυρισει πισω

αυτα βεβαια θα πρεπει να γινουν ταυτοχρονα αλλιως δεν γινεται τιποτα.
βεβαια απο οτι καταλαβα εισαι τοσο εγωιστρια ,που ακομα και αν συνεβαινε το πρωτο,και παρολο που τον θελεις,εσυ θα συνεχιζες να τον βριζεις...
αρα,τα πραγματα ειναι πολυ χλωμα για σενα
τι γινεται απο δω και περα.....
το χειροτερα απο ολα δεν ειναι οτι εφυγε,και λεω εφυγε γιατι εσυ τον αφησες και οχι αυτος...
το χειροτερο ειναι πως μετα απο τοσο καιρο και τοσο πονο,ακομα δεν εχεις παρει το μαθημα σου.
ακομα δεν εχει καταλαβει πως μια σχεση ειναι με εναν ανθρωπο και οχι με ενα πραγμα αβουλο και χωρις συναισθηματα.
πως μεσα σου ακομα πιστευεις πως αυτος φταιει παρολο που ξερεις πως φταις εσυ.
και μαλιστα μου κανει εντυπωση πως στην αρχη λες πως σε ολες σου τις σχεσεις τα εδινες ολα και πληγωνοσουν απο τους αλλους.και δες,εφτασες το σημειο να αντιστρεψεις τα πραγματα .....
απο δω και περα πρεπει να κανεις μια καινουρια αρχη.εχεις πολυ εγωισμο λοστ.πρεπει να τον παλεψεις γιατι θα σε βαζει σε δυσκολες θεσεις.
αν δεν τα βρεις με τον εαυτο σου δυσκολα θα τα βρεις με καποιον αλλον....γιατι ουτε και ο αλλος θα καταφερει να τα βρει με τον εαυτο σου,και θα φυγει.
εχεις ακομα χρονο να αλλαξεις,δεν ξερω αν το θελεις.
ακομα και το γεγονος πως εισαι κολλημενη με αυτον ειναι οτι δεν το αντεχει ο εγωισμος σου που εφυγε.τον ειχες τοσο δεδομενο.να και ενα μαθημα ακομα,τιποτα δεν ειναι δεδομενο σε αυτη τη ζωη,τιποτα δεν σου ερχεται μονο του και να μπορεις να το κρατησεις για παντα χωρις να κοπιασεις.
δουλεψε λιγο με τον εαυτο σου,τον εχεις πολυ ψηλα σε σχεση με τους αλλους και αυτο σημαινει μοναξια.
απο μενα ελπιζω να βρεις τον δρομο σου,και να γινεις ξαναευτυχισμενη,στο χερι σου ειναι να αλλαξεις,αν το θελεις βεβαια.
παντως το σιγουρο ειναι πως ετσι οπως εισαι αυτη τη στιγμη σιγουρα δεν σου φερνει την ευτυχια...

[Θεοφανία]

Συμφωνώ σε πολλά σημεία με τον εμπ και πάνω απ όλα στο κομμάτι με τον εγωισμό σου.
Ναι, μπορεί να είναι μόνο εγωισμός αυτό που νιώθεις, αλλά πως θα το ανακαλύψεις αν δεν το ψάξεις επι του πρακταίου?
Επίσης, μου κάνει εντύπωση το γεγονός πως ειναι με μια άλλη και το αντέχεις. Είναι κάτι που εγώ προσωπικά δεν θα άντεχα.

[lost_soul]

.... Δεν ξερω αν το αντεχω.... Μαλλον μεσα μου πιστευα οτι δε θα κραταγε... Ταυτοχρονα ομως ηθελα να ξεπερασω τις δυσκολιες που αντιμετωπιζω ΜΟΝΗ ΜΟΥ χωρις δεκανικια. Αλλωστε ειναι το πιο σωστο, οσο θαβεις ενα προβλημα τοσο μεγαλωνει. Αυτο που εχω καταφερει μεχρι στιγμης ειναι να εχω συνειδητοποιησει πραγματα που δεν ειχα ιδεα οτι αισθανομουν (δεν αναφερομαι μονο στον πρωην μου), να ξεκαθαρισω τις κοινωνικες μου σχεσεις (φιλιες κ.λ.π.) τι σημαινει η καθεμια για μενα και αν αξιζει να αναλωνομαι, να βρω τι μου προκαλει αυτες τις κρισεις και γενικοτερα να δεχτω και τον αλλο μου εαυτο να μην τον παραμεριζω..
Δεν ξερω αν ειναι αρκετα αλλα αυτο που ξερω σιγουρα ειναι πως θα συνεχισω να προσπαθω... Κατι που με καθυστερει βεβαια ειναι Η ΑΡΝΗΣΗ ΜΟΥ να δεχτω οτι ολοι (η πλειοψηφια πιο σωστα) πλεον ειναι μονο για την παρτυ τους και πως πρεπει πρωτα να σκεφτομαστε τον εαυτο μας. Ειναι κατι που δεν εμαθα ποτε... Απο μικρη μεγαλωνα με την αποψη οτι ολοι ειναι καλοι και δεν θελουν να κερδισουν κατι απο μενα (και φυσικα δεν αναφερομαι πραγματα οπως ειναι η αγαπη η εμπιστοσυνη η στηριξη).

[νατασουλι]

Καταρχάς λέει ότι υπερπροστατεύεις τον εαυτό σ. Καλά κάνεις! Αυτό δ είναι αρνητικό.

Συμφωνώ μαζί του στο ότι ο πρώην σ ίσως δ ξέχασε. Η αγάπη έτσι εύκολα δ φεύγει. Η συμπεριφορά σ όμως π ενώ τον αγαπούσες τον έβρισες μπορεί ν τον έκανε ν πιστέψει ότι η αγάπη σ γι\'αυτόν δ υπάρχει κ ο μόνος τρόπος γ ν ξεχάσει ήταν ν κάνει κάτι με άλλη. Οι περισσότεροι άντρες έτσι αντιδρούν, δ σημαίνει όμως ότι ξεχνούν. Τ σταυροδρόμι όμως π πήρες ξαναγυρνάει πίσω. Μπορεί κάποια στιγμή ν πάρουμε λάθος δρόμο αλλά πάντα υπάρχει γυρισμός γ ν βρούμε τον σωστό. Άσε τον εγωισμό γιατί δ βγάζει πουθενά! Ήδη εξαιτίας του εγωισμού χάθηκε πολύς χρονος κ επίσης ένας άνθρωπος π σ\'αγαπούσε κ αγαπούσες. Κάνει μια προσπάθεια! Είτε απαντήσει είτε όχι, είτε τα βρείτε είτε όχι σίγουρα θ αναστατωθεί ευχάριστα αν δει μήνυμα σ γιατί ποτέ δ έκανες κίνηση. Έπρεπε ν ξέρει τα συναισθήματα σ εδώ κ καιρό.

Ο εμπνευστής είπε πως τον πρώην σ τον θεωρούσες δεδομένο. Δ τ πιστεύω αυτό. Ο λόγος π δ τον διεκδικησες ήταν επειδή φοβάσαι μη πληγωθείς κ άλλο κ όχι επειδή θεωρούσες δεδομένο ότι θ γυρίσει.

Κ μην αλλάξεις όπως είπε! Είσαι σπάνια κοπέλα με αισθήματα. Σήμερα όλες τ παίζουν γκόμενες, δ υπάρχουν αισθήματα. Σπάνια. ..

[Θεοφανία]

λοστ...μην αφορίζεις όλο τον κόσμο επειδή διαχειρίστηκες λάθος μερικές καταστάσεις.
Σου είπα παραπάνω για τις ερωτικές σχέσεις πως είναι δίνω-παίρνω. Κάπως έτσι είναι και οι φιλικές και οι κοινωνικές/εμπορικες κλπ.
Όταν μόνο δίνουμε κάνουμε τους άλλους να μας βλέπουν εύκολους και κορόιδα. Όταν μόνο παίρνουμε είμαστε παρτάκηδες και τομαριστές. Όταν διατηρούμε μια ισοροπία, τότε είναι αδύνατο να μη βρούμε ανθρώπους που θα συμπορευτούμε όμορφα στη ζωή μαζί τους.

[Empneustns]

καποια στιγμη λοστ πρεπει να ξεκινησεις να παραδεχεσαι καποια πραγματα για τον εαυτο σου.πρεπει να παραδεχτεις τα λαθη σου,και οχι μονο να λες πως τα κανες.
μονο τοτε θα ξεκινησεις κατι καινουριο.
ειναι δυσκολο,δεν ειναι ευκολο να παραδεχομαστε πως φταιμε εμεις.και ακομα πιο δυσκολο ειναι να δεχομαστε την \"τιμωρια\" για τα λαθη μας,αλλα ετσι ειναι η ζωη,υπαρχει σκοπος που γιναν ετσι τα πραγματα,δεν ειναι καθολου τυχαια.
γινε καλυτερη,μαθε,συμβιβασου δεν ειναι κακο.
και κατι αλλο.γιατι να τα περνας ολα μονη σου;γιατι να μην δεχεσαι βοηθεια;τι το κακο υπαρχει με αυτο;σημερα παιρνεις βοηθεια,αυριο δινεις.λεγεται κοινωνικοτητα.μας εχουν μαθει να λειτουργουμε μονοι μας ,μεσα στον ανταγωνισμο.φτανει πια.
δεν ειμαστε μονοι.ας βρουμε ατομα ΣΩΣΤΑ να μπορεσουμε να κανουμε φιλιες,να μας σταθουν και να τους σταθουμε.να μοιραστουμε τον πονο μας και την χαρα μας.
τοτε μονο θα ολοκληρωθουμε.
και εννοειται πως προφυλασομαστε απο του εκμεταλευτες....γιατι αν δεν προφυλαξουμε εμεις τον εαυτο μας δεν θα το κανει κανενας

[lost_soul]

Νατασουλι ευχαριστω πολυ!!!

Θεοφανια δεν αφοριζω κοσμο προς Θεου!! Εχεις δικιο σ\' αυτα που μου λες!! Μαλλον η πιο σωστη αντιμετωπιση ειναι να αποδιδω τα ισα και να σκεφτομαι και τι ρολο θελει ο αλλος να παιξει στη ζωη μου και να μην αρχισω να μοιραζω εγω απο μονη μου ρολους!!! Ειμαι ακομα στην αρχη του ταξιδιου μου, εχω πολυ δρομο ακομα.... Σιγα σιγα ολα θα φτιαξουν!!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ! ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΦΣΙΣΩ ΑΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ... ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΥΥΥΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!! ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΣΑΣ!!!!!!

[lost_soul]

Originally posted by Empneustns
καποια στιγμη λοστ πρεπει να ξεκινησεις να παραδεχεσαι καποια πραγματα για τον εαυτο σου.πρεπει να παραδεχτεις τα λαθη σου,και οχι μονο να λες πως τα κανες.
μονο τοτε θα ξεκινησεις κατι καινουριο.
ειναι δυσκολο,δεν ειναι ευκολο να παραδεχομαστε πως φταιμε εμεις.και ακομα πιο δυσκολο ειναι να δεχομαστε την \"τιμωρια\" για τα λαθη μας,αλλα ετσι ειναι η ζωη,υπαρχει σκοπος που γιναν ετσι τα πραγματα,δεν ειναι καθολου τυχαια.
γινε καλυτερη,μαθε,συμβιβασου δεν ειναι κακο.
και κατι αλλο.γιατι να τα περνας ολα μονη σου;γιατι να μην δεχεσαι βοηθεια;τι το κακο υπαρχει με αυτο;σημερα παιρνεις βοηθεια,αυριο δινεις.λεγεται κοινωνικοτητα.μας εχουν μαθει να λειτουργουμε μονοι μας ,μεσα στον ανταγωνισμο.φτανει πια.
δεν ειμαστε μονοι.ας βρουμε ατομα ΣΩΣΤΑ να μπορεσουμε να κανουμε φιλιες,να μας σταθουν και να τους σταθουμε.να μοιραστουμε τον πονο μας και την χαρα μας.
τοτε μονο θα ολοκληρωθουμε.
και εννοειται πως προφυλασομαστε απο του εκμεταλευτες....γιατι αν δεν προφυλαξουμε εμεις τον εαυτο μας δεν θα το κανει κανενας

Για να ειμαι ειλικρινης τα δικα σου λογια με ταρακουνησαν λιγο.. Ομως γι αυτο ειμαι αλλωστε εδω..
Ευτυχως εχω ατομα γυρω (δυο βεβαια αλλα μετρανε για χιλιους δυο) και φυσικα την οικογενεια μου, που ειναι διπλα μου και με στηριζουν και με ακουνε, απλα ειναι φορες που νιωθω πως τους πνιγω ειδικα με τις κρισεις πανικου που με πιανουν. Γι\' αυτο και αποφασισα να παω σε ψυχολογο.

Πολλες φορες η αντικειμενικοτητα ειναι η καλυτερη απαντηση.. Εδω δε με γνωριζετε και ειστε απολυτα ειλικρινεις απεναντι μου, τα ατομα που ναι γυρω μου ομως στην προσπαθεια τους να με βοηθησουν ή ακομα και να αποτρεψουν μια ακομα απογοητευση, με συμβουλευουν υποκειμενικα..

[νατασουλι]

Γ ο,τι χρειαστείς εγώ εδώ είμαι. Σε καταλαβαίνω καλύτερα απ\'τον καθένα νομίζω γιατί τα πέρασα κ γω αυτα. Κ επειδή δ μπορούμε ν μιλήσουμε ιδιαιτέρως λόγω του ότι δ εχω τόσες δυνατότητες με τ ίντερνετ [δ μπορώ ν δω κ ν στείλω τα u2u κ δ εχω msn] μπορώ ν σ στείλω τον αριθμό μ κ αν θες επικοινωνείς μαζί μ. Ξέρω πόσο χρειάζεσαι βοήθεια γιατί έτσι χρειαζόμουν κ γω αλλά δ είχα κανέναν ν μιλήσω π ν καταλαβαίνει ακριβώς.