κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

**xristinio** · 16-08-2010, 23:30

εκτός από αφύσικες και περίεργες είναι και άκρως κουραστικές. και εγώ έχω τρομάξει.

ανά εβδομάδα υπάρχει και συγκεκριμένο αντικείμενο σερφαρίσματος, το οποίο ολοκληρώνω με συνέπεις, συλλέγοντας το σύνολο των πληροφοριών και μόλις αυτό γίνεται πετάω όλη την πληροφορία στα σκουπίδια.

Σκεφτόμουνα να αρχίσω κανένα φυτικό αντικαταθλιπτικό. Διάβασα για το Υπέρικον, δεν ξέρω τι γνώμη έχετε?

**path** · 16-08-2010, 23:34

το οτι πασχεις , πασχεις ! Αλλα δεν φαινεται σοβαρο,,,θα ζησεις !

**xristinio** · 16-08-2010, 23:36

Thanks path, τι διαγνωση έχεις κάνει εσύ, πλην των συστάσεων περί περιορισμού της λούφας?

Γιατί ρε path, όταν επιστρέφω σπιτάκι μου και πάλι σέρνομαι και δεν έχω όρεξη για τίποτα??

γιατί δεν φεύγει αυτό το αίσθημα κούρασης και αδιαφορίας?

**path** · 16-08-2010, 23:41

οκ, ο περιορισμος της λουφας θα αντιμετωπισει το ενα \'\'συμπτωμα\'\',, αλλα εκτος του οτι αυτα ειναι αλυσιδα ,, ενδεχεται να εχουν συσωρευτει και στο σπιτι και στην οικογενεια αλλα παραλληλα ζητηματα ,,,,, λενε ενος κακου μυρια επονται.....

**path** · 16-08-2010, 23:43

για το Υπερικον δεν ξερω , παντως το καρπουζακι τωρα το καλοκαιρι ειναι καταπληκτικο !!!!!!!

**xristinio** · 16-08-2010, 23:46

κοίτα δεν ζω σε ροζ σύννεφο, αλλά η καθημερινότητά μου και η ζωή στο σπίτι κυλάει ομαλά χωρίς σοβαρά προβλήματα, και αν σκεφτείς πόσο δύσκολη έχει γίνει η καθημερινότητά μας (οικονομικά).....

Η έλλειψη όρεξης είναι καθολική και αυτό με τρομάζει. Σαν να ξυπνάω το πρωί νά έχω έλεγχο του εαυτού μου και μέχρι τις 10 το πρωί να τον έχω χάσει και να μην τον ξαναβρίσκω καθόλου στη διάρκεια της ημέρας. Σαν να αδειάζω απότομα, να χάνεται όλη η ενέργειά μου, η συγκέντρωσή μου και να πηγαίνουν κατά διαόλου οι υποσχέσεις που είχα δώσει στον εαυτό μου μόλις 2 ώρες πριν. το σουρεαλιστικό της υπόθεσης είναι ότι το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα τους τελευταίους μήνες.

**ALIA** · 16-08-2010, 23:54

ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΑΝ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ! ΑΚΟΜΑ, ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΠΩΣ ΑΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΟΤΙ ΠΑΣΧΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ,ΑΠΛΩΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ! Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΨΥΧΙΚΗ ΠΑΘΗΣΗ ΜΕ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ! ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΑ,ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ!

**path** · 16-08-2010, 23:57

>>>>οπότε επιστρέφω αργά το απόγευμα σπίτι, απογοητευμένη που και πάλι δεν κατάφερα να κάνω κάτι χρήσιμο, αν όχι να διαβάσω έστω κάτι άλλο , ξαπλώνω στον καναπέ και χαζεύω μέχρι τις 12 στη τηλεόραση.<<<<<<----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------απ τα προηγουμενα λογια σου νομιζω οτι διαφενεται ενα σημαντικο σημειο : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟ, η εστω ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ (?) , ποιο ειναι αυτο το αλλο ; μηπως ενα πραγμα, ενα βημα, μια αποφαση, που θα με βγαλει απ το μπερδεμα , που θα απεμπλακω ?___________________και μετα με τι ενεργεια (ψυχολογικη ) να λειτουργησεις στο σπιτι η στην ζωη σου ? ,,, αφου στο δρομο για το σπιτι εχεις ΑΥΤΟΑΝΕΡΕΘΕΙ κατα καποιο τροπο . Ειναι ας πουμε σαν να μην πηρες την αμοιβη σου -ενω δουλευες ολη μερα - και να θες μετα να ξοδεψεις για να διασκεδασεις !!! με τι λεφτα; αφου γυρισες ταπι ......

**xristinio** · 17-08-2010, 00:02

Path έχεις τόσο δίκιο, δεν το είχα συνειδητοπόιήσει τόσο καιρό και μόλις διάβασα αυτό που μου έγραψες ένιωσα κάτι σαν ανακούφιση (προσωρινή βέβαια), γιατί πως σταματάω την αυτοαναίρεση και το αυτοσαμποτάρισμα.
Πως σταματάω να εσωτερικεύω ενοχή ή ευθύνη για την ανυπαρξία μου ?

**path** · 17-08-2010, 00:03

>>>>Σαν να ξυπνάω το πρωί νά έχω έλεγχο του εαυτού μου και μέχρι τις 10 το πρωί να τον έχω χάσει και να μην τον ξαναβρίσκω καθόλου στη διάρκεια της ημέρας. Σαν να αδειάζω απότομα, να χάνεται όλη η ενέργειά μου, η συγκέντρωσή μου και να πηγαίνουν κατά διαόλου οι <<<<<<----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------φαινεται οτι απ το σπιτι προς την δουλεια -τουλαχιστον- πας με γεματες τις μπαταριες ,,,,,,,,, εκει κατι γινεται και στραβωνει ,,,,,απ τις 10 και μετα ........

**xristinio** · 17-08-2010, 00:05

από τις 10 και μετά συνήθως έρχομαι αντιμέτωπη με το ότι δεν έχω να κάνω κάτι συγκεκριμένο για τις επόμενες 7 ώρες, ή όποτε τυχαίνει να έχω να κάνω κάτι συγκεκριμένο δεν έχω όρεξη πια.

και τότε ξυπνάει αυτή η εμμονική σχέση με ένα θέμα και το internet. και ξεκινάω, μόνο μίσή ώρα θα κολλήσω και μετά τέλος, και άλλη μισή ώρα περιθώριο και άλλη μισή ώρα.....

Βέβαια σήμερα το πρωί συνέβη το εξής: Δευτέρα είπα καλή μέρα για αλλάγές και θετικές σκέψεις. Σηκώθηκα χαλαρά, έκανα το μπάνιο μου ντύθηκα, βάφτηκα και λίγο πριν φύγω έπαθα μια ψιλοκρισούλα πανικού. ίδρωνα, ζαλιζόμουνα και ένιωθα περίεργους πόνους στο στήθος. Ξάπλωσα ένα τέταρτο και έφυγα μετά.

**path** · 17-08-2010, 00:18

.....νομιζω εχεις εντοπισει το προβλημα χωρο-χρονικα . Δεν σου απομενει παρα να το αντιμετωπισεις .. ΤΟ ΧΕΙς !!!! ,,,,,,,,,,,,να μας γραψεις για τις εξελιξεις .

**xristinio** · 17-08-2010, 00:26

path ευχαριστώ για ότι μου έχεις γράψει και που ξενυχτάς εδώ. αλλά δυστυχώς δεν το ΕΧΩ. Δεν μπορώ να βρω μηχανισμούς να μένω συγκεντρωμένη και να ελέγχω αυτή την εθιστικά παράλογη σχέση με το internet, η οποία δεν μου χαρίζει και ευχαρίστηση όπως π.χ συμβαινει με εθισμούς παιχνιδιών κ.α.

**TheYellowLemonTree_Deleted_membe** · 17-08-2010, 00:33

Γεια σου. Έτσι πολύ σύντομα θα σου πω τί αίσθηση μου αφήνεις. Καταρχάς δε πιστεύω ότι έχεις κατάθλιψη. Η κούραση που νιώθεις είναι μεν απ\' τα σημαντικότερα γνωρίσματα στην κατάθλιψη - όχι πάντα, εξαρτάται απ\' τον τύπο της - αλλά εμένα μου φαίνεται ότι όλο αυτό έχει να κάνει με έναν δικό σου προσωπικό... εγκλωβισμό. Εννοώ ότι ίσως εσύ η ίδια θα ήθελες να είσαι κάπως αλλιώς. Να έχεις μια άλλη ζωή, να κάνεις άλλα πράματα ενδεχομένως. Έτσι χοντρικά. Το γεγονός ότι δε γνωρίζεις ποιά μπορεί να είναι αυτά, πώς θα ήσουν αν ήσουν μέσα σε άλλες καταστάσεις - ενώ υποσυνείδητα μάλλον καταλαβαίνεις ότι δε σου κάνουν τα τωρινά και ο καθημερινός εαυτός σου - μάλλον σου δημιουργεί αυτή την αντίδραση. Κούραση, έλλειψη ενδιαφέροντος για κεκτημένα που είτε υπάρχουν είτε όχι δε σου λέει και τίποτα, αναβλητικότητα, εφόσον ξέρεις ότι αν \'παλέψεις\' για κάτι από αυτά που αποτελούν χρόνια τώρα τα ζητούμενά σου, θα το έχεις. Απλές σκέψεις.

Το υπερικό καλύτερα να μη το προμηθευτείς σε ταμπλέτες. Είναι το σπαθόχορτο ή βαλσαμόχορτο. Σαν ρόφημα, ένα φλυτζάνι πού και πού κακό δε σου κάνει. Ή σαν έλαιο. Ρίξε μια ματιά και στα ανθοϊάματα Μπαχ. Θα βρεις πολλά στοιχεία για το καθένα απ\' αυτά, 38 είναι συνολικά. Εγώ είμαι οπαδός της φύσης γενικότερα. Αν και νομίζω πως χρειάζεται να ψάξεις πολύ με σένα τί γίνεται...

**xristinio** · 17-08-2010, 09:00

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας, τις οποίες διαβάζω πολύ προσεκτικά. Απαντώντας στο YellowLemonTree, να πω ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι πως έχω πασχίσει και έχω κάνει ανατροπές για να έχω τη σημερινή μου ζωή. τουλάχιστον την επαγγελματική. Τι θέλω να πω:
Σπούδασα μηχανικός, έκανα ένα μεταπτυχιακό στην Ελλάδα, ένα στο εξωτερικό και ξαφνικά καθώς ήμουν στο εξωτερικό αποφάσισα ότι δεν μου ταίριαζε. Ήμουν ήδη 29 χρονών, αλλά \"πέταξα\" 10 χρόνια σπουδών, γύρισα Ελλάδα, διάβασα πολυ, έδωσα εξετάσεις σε άσχετη σχολή, πέρασα, διάβασα πολύ και αποφάσισα ότι μου αρέσει το καινούργιο αντικείμενο και είπα να συνεχίσω με διδακτορικό. όλο αυτό ήταν δική μου απόφαση, το περιβάλλον μου δεν με εμπόδισε, αλλά θεώρησε μεγάλο ρίσκο να μηδενίζω το επιστημονικό κοντέρ στα 29 μου.

Στη σημερινή δουλειά, την οποία όταν έβλεπα απέξω ή ακουγα για αυτή ακουγόταν άκρως ενδιαφέρουσα, έδωσα και πάλι εξετάσεις.

Τα γράφω αυτά για να πω, πως η σημερινή μου ζωή δεν μου προέκυψε, απλώς σε ένα βαθμό την επιδίωξα. Εγώ αυτό που αισθάνομαι είναι ότι η ζωή που θέλω είναι πολύ κοντά μου, αλλά κάτι με μπλοκάρει και δεν μπορώ να απλώσω το χέρι να την πιάσω.