κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

[xristinio]

ακριβώς και εδώ είναι που ξεκινάνε τα δύσκολα.

γιατί όπως έγραφα και πιο πάνω οι Κυριακές μου ήταν πάντα αφιερωμένες στο να βρω με καθαρό μυαλό τον τρόπο και το μέσο, αλλά πάντα στην πράξη αποτύγχανα.

[Φοίβη]

Κι ίσως χρειαστεί να πειραματιστείς με πολλούς τρόπους και πολλά μέσα πρίν βρεις αυτά που τελικά θα σε βοηθήσουν να χαράξεις την πορεία σου.
Κι ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή άλλο ένα μυαλό να βοηθήσει, μιας που δυο μυαλά είναι καλύτερα απο ένα, όπως λένε.
Κι ίσως σου πάρει χρόνο μέχρι να βρεις την άκρη σου ή ίσως και όχι.
\'Ολα αυτά εσύ θα τα δεις και εσύ θα τα κρίνεις και εσύ θα τα κινητοποιήσεις. Άλλωστε εσύ κινητοποιείς όλη αυτή τη διαδικασία.
Αρκεί να το θέλεις. Αρκεί να θέλεις να διανύσεις αυτή την πορεία.
Το θέλεις, Χριστίνα μου?

[xristinio]

το θέλω, εξάλλου έχω αρχίσει να αισθάνομαι και άσχημα με όλη αυτή την αναβλητικότητα.

γιατί κάθε φορά που δεσμεύομαι για αλλαγή και απεγκλωβισμό, το κάνω γνωστό και στον άντρα μου, ο οποίος μεταξύ σοβαρού και αστείου με πειράζει λέγοντας ότι έχω γίνει επικίνδυνα αναξιόπιστη.

[Φοίβη]

Οκ τότε. Αφού το θέλεις θα το κάνεις. Δεν έχω καμία αμφιβολία.
Και θα τη βγεις και στον άντρα σου!
Χριστίνα μου σε αφήνω για τώρα.
Σου εύχομαι ένα καλό απόγευμα!

[Adzik]

Originally posted by xristinio
αυτό είμαι εγώ τελικά, αν δεν αισθάνομαι δημιουργική μάλλον τίποτα δεν έχει γύρω μου ενδιαφέρον και ψιλοκαταρρέω.
και δυστυχώς έχω μάθει να είμαι δημιουργική μέσα από τη δουλειά ή τις σπουδές μου και όχι μέσα από κάποιο χόμπι.

αφού λοιπόν η πραγματικότητα είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά μου, αυτή γιατί με έχει εγκαταλείψει?

σπουδασε κατι παλι τοτε..!!!

[xristinio]

μα ήδη σπουδάζω παράλληλα με τη δουλειά. προσπαθώ να τελειώσω ένα διδακτορικό. αλλά το πρόβλημά μου είναι πως δεν έχω όρεξη πια να διαβάσω, όπως και να κάνω οτιδήποτε.

[Adzik]

κανε διακοπεσ... και μετα ξανααρχησε τα ολα...

[Lou!]

χριστινα, δεν διαβασα ολα τα ποστς, αλλα, 2 γρηγορες ερωτησεις.

ποσο τελειομανης θα ελεγες οτι εισαι σα χαρακτηρας?

ποσο μπορεις να βλεπεις ενδιαμεσες, μετριες λυσεις για τα προβληματα σου εκτος απο το τιποτα κ το ολα?

[xristinio]

- δεν θα με χαρακτήριζα τελειομανή, αλλά αρκετά ανασφαλή
- γενικά δυσκολεύομαι στις μέσες λύσεις, σκέφτομαι περισσότερο με όρους άσπρο - μαύρο.

[TheYellowLemonTree_Deleted_membe]

Χμμ... ... θα ήθελα αρχικά να σχολιάσω αυτό που είπες. Έτσι, για να δεις ενδεχομένως τον παραλληλισμό με την κατάσταση που περιγράφεις.

\'... α χαλαρώσω και να το απολαύσω δηλαδή? είναι σαν να με προστατεύει από κάτι άλλο που τώρα δεν αντιλαμβάνομαι? λειτουργεί όπως ο ύπνος στην κατάθλιψη?...\'

Είναι πολύ σωστό αυτό που λες για τον ύπνο και την κατάθλιψη. Προστασία, καταφύγιο ίσως. Με μια μικρή διευκρίνηση. Δε συμβαίνει μόνο για όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι που δεν αντιλαμβανόμαστε την περίοδο εκείνη. Συμβαίνει και για όταν είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε απέναντι σε κάποια πράματα που ξέρουμε ότι χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε. Είναι απ\' τους βασικότερους λόγους για τον οποίο το σώμα/οργανισμός, αποσύρεται για όσο κρατήσει αυτή η φάση.
Κάπου σου λέει η Φοίβη για την ευκολία που υπάρχει στη ζωή σου, σαν ένα είδος \'ανασταλτικού παράγοντα\' τελικά για τη δημιουργικότητά σου. Το ίδιο σου έγραψα χτες νομίζω. Αλλά και πάλι, το βρίσκω αφορμή σε αυτό που σου συμβαίνει και όχι αίτιο.
Κάπου λες ότι το κέντρο των προβλημάτων σου είναι αυτός ο εθισμός. Θα διαφωνήσω εδώ, κι αν τελικά είναι έτσι όπως υποθέτω, αυτό είναι που σε αποπροσανατολίζει. Ο εθισμός σου είναι το μέσο έκφρασης μιας κατάστασης. Είναι το \'καταφύγιο\' όπως είπα και πριν για τον ύπνο. Σαν άλλοθι στην αναβλητικότητά σου. Εσύ θέλεις να το ονοματίζεις ας πούμε \'ενδιαφέρον\' μιας και μέσα από αυτό οργανώνεις/ψάχνεις διάφορα πράγματα. Ναι αλλά μένεις στη θεωρία και έχεις \'κάτσει\' πάνω σε αυτό. Κι όταν θυμώνεις, είναι γιατί αντιλαμβάνεσαι τη \'λάθος\' χρήση που κάνεις, και αποφασίζεις να την κάνεις σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά όχι διαφορετικά.
Χριστινιώ, έτσι που σε διαβάζω, κι εγώ αντιλαμβάνομαι πως κάλλιστα θα μπορούσες να ελέγχεις το μυαλό σου. Μόνο που νομίζω ότι το θέμα σου είναι καθαρά συναισθηματικό και τζάμπα θυμώνεις με σένα και σε μαλώνεις. Πέφτεις πιο πολύ στον εθισμό σου.
Αν δε ξεμπερδέψεις το συναισθηματικό κομμάτι απ\' το εγκεφαλικό, θα μπερδεύεσαι και θα θυμώνεις περισσότερο. Κι έτσι θα αναβάλλεις ακόμη περισσότερο.
Εύχομαι να καταφέρεις να διαχωρίσεις τα κομμάτια σου. Γενικά εκεί νομίζω πως κάνεις το λάθος. Κι όταν κάθε σκέψη προκαταβάλλεται από ένα συναίσθημα, είναι δύσκολο να γίνεται πάντα αντιληπτό αν δεν υπάρχει καλή διαχείριση. Αυτά από μένα!

[xristinio]

YellowlemonTree ευχαριστώ για την απάντηση προσπαθώ να κατανοήσω κάθε λέξη που μού έχεις γράψει.

αν κατάλαβα καλά, ίσως τελικά δεν με \"χρησιμοποιεί\" ο εθισμός αλλά τον χρησιμοποιώ εγώ για να προσεγγίσω έστω και λανθασμένα μέσα από τα αρνητικά αισθήματα που μου γεννάει, τα συναισθηματικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζω και που δεν θέλω να παραδεχτώ?

[TheYellowLemonTree_Deleted_membe]

Ακριβώς αυτό. Και δεν είναι πάντα θέμα του να μη θέλεις να παραδεχτείς τα συναισθηματικά αδιέξοδα όπως τα λες. Μα μπορεί να μη τα γνωρίζεις καν, το σκέφτηκες αυτό; Δε νιώθεις κάποιες στιγμές να πλησιάζεις στην \'απάντηση\' του γιατί το κάνεις όλο αυτό, και κει ακριβώς να δυσανασχετείς και να παραιτείσαι; Ναι αλλά παραιτείσαι συνεχίζοντας να κάνεις \'υποθετικά\' πράγματα με όλη σου αυτή την ενασχόληση. Εν ολίγοις αντιστέκεσαι στην αδυναμία του να βρεις τη λύση, με μεγαλύτερη χρήση και ξεχνιέσαι. Γίνεται συνήθεια και βόλεμα. Είναι οι άλλες εκδοχές του εθισμού. Αυτό φέρνει κούραση Χριστινιώ. Και μη ξεχνάς ότι η κούραση θα γίνει και διανοητική κάποια στιγμή, εκ των πραγμάτων. Και μετά θα αρχίσει να κουράζεται και το σώμα φυσικά.
Κάποτε χρησιμοποιούσα το αλκοόλ. Ήταν το καταφύγιο. Ήμουν τυχερή γιατί μάλλον έχω δυνατή διανοητική λειτουργία και δεν επηρεάστηκε. Θα μπορούσα να έχω άλλα προβλήματα απ\' την κατάχρηση της ουσίας.
Το πρόβλημα ήταν όλο συναισθηματικό. Κι όταν σταμάτησα να το κουκουλώνω με το μέσο, αποφάσισα να αντιμετωπίσω το δύσκολο κομμάτι. Εγώ πήγα πολύ βαθιά γιατί είμαι και του βάθους... ... αλλά μη κατηγορείς τον εαυτό σου. Μάλλον όπως σου είπα και πριν, δε σου συμβαίνουν μόνο αυτά που ξέρεις ότι νιώθεις. Πιθανότατα να μάθεις πολλά και για όσα νιώθεις αλλά δε μπορείς να \'δεις\' τώρα. Καληνύχτα για την ώρα!

[Remedy]

xristinio καλησπερα
διαβαζω εδω και καποια ωρα το θεμα σου και κανω διαφορες σκεψεις.
ηθελα να σε ρωτησω πως ειναι η σχεση σου με τον αντρα σου, ψυχικα και ερωτικα.
προχωρησες σε αυτον τον γαμο σε τι φαση της σχεσης σας και με τι σκεψεις?
εχετε συζητησει το θεμα της αποκτησης παιδιων και τι σκεφτεστε γι αυτο?

[xristinio]

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πολλά χρονιά, ουσιαστικά ζούσαμε σαν παντρεμένοι αρκετό καιρό πριν το γάμο. οπότε ο γάμος σε πρακτικό επιπεδο καθημερινότητας δεν έφερε καμιά σημαντική αλλαγή.

είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας και στο παρελθόν είχαμε αρκετές συγκρούσεις. Εγώ είμαι άνθρωπος που με σχετική ευκολία μπορώ να εμπλακώ σε καυγά να φωνάξω, να πω αυτά που θέλω και σε 5 λεπτά να ηρεμήσω και να είμαι καλά και με καλή διάθεση απέναντι στον άλλο. Ο άντρας μου αντίθετα συγκρατείται όσο μπορεί αλλά αν εμπλακεί σε καυγά γίνεται ιδιαίτερα εκρηκτικός και σίγουρα θέλει μέρες να \"συνέλθει\".
τον τελευταίο καιρό, όσο και να αισθάνομαι την ανάγκη να ξεσπάω μέσα από ένα καυγά, επειδή έβλεπα ότι οι διαφορετικές μας \"οπτικές\" πάνω στο θέμα καυγάς μας έφθειραν, αποφεύγω να ξεκινήσω ένα καυγά/ξέσπασμα. είτε το κρατάω μέσα μου και απομονώνομαι για κάποια ώρα ,είτε προσπαθω πάρα πολύ να το συζητήσω λογικά.

Γενικά σαν γυναίκα είμαι πολύ ανασφαλής, και εκτός από 1-2 σύντομες σχέσεις, ο άντρας μου είναι η μοναδική μακροχρόνια σχέση στη ζωή μου. Σε σχέση με το θέμα απόκτησης παιδιού, ο άντρας μου είναι πολύ θετικός, αν και εγώ δεν αισθάνομαι απόλυτα έτοιμη. είναι ένα θέμα όμως που το συζητάμε ανοιχτά μεταξύ μας.

[Remedy]

Originally posted by xristinio
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πολλά χρονιά, ουσιαστικά ζούσαμε σαν παντρεμένοι αρκετό καιρό πριν το γάμο. οπότε ο γάμος σε πρακτικό επιπεδο καθημερινότητας δεν έφερε καμιά σημαντική αλλαγή.

είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας και στο παρελθόν είχαμε αρκετές συγκρούσεις. Εγώ είμαι άνθρωπος που με σχετική ευκολία μπορώ να εμπλακώ σε καυγά να φωνάξω, να πω αυτά που θέλω και σε 5 λεπτά να ηρεμήσω και να είμαι καλά και με καλή διάθεση απέναντι στον άλλο. Ο άντρας μου αντίθετα συγκρατείται όσο μπορεί αλλά αν εμπλακεί σε καυγά γίνεται ιδιαίτερα εκρηκτικός και σίγουρα θέλει μέρες να \"συνέλθει\".
τον τελευταίο καιρό, όσο και να αισθάνομαι την ανάγκη να ξεσπάω μέσα από ένα καυγά, επειδή έβλεπα ότι οι διαφορετικές μας \"οπτικές\" πάνω στο θέμα καυγάς μας έφθειραν, αποφεύγω να ξεκινήσω ένα καυγά/ξέσπασμα. είτε το κρατάω μέσα μου και απομονώνομαι για κάποια ώρα ,είτε προσπαθω πάρα πολύ να το συζητήσω λογικά.

Γενικά σαν γυναίκα είμαι πολύ ανασφαλής, και εκτός από 1-2 σύντομες σχέσεις, ο άντρας μου είναι η μοναδική μακροχρόνια σχέση στη ζωή μου. Σε σχέση με το θέμα απόκτησης παιδιού, ο άντρας μου είναι πολύ θετικός, αν και εγώ δεν αισθάνομαι απόλυτα έτοιμη. είναι ένα θέμα όμως που το συζητάμε ανοιχτά μεταξύ μας.

βλεπω οτι τα 4/5 της απαντησης σου επικεντρωνονται στην διαχειριση της διαφωνιας η και του θυμου απο τον καθεναν σας.
πως αυτο? εχετε σοβαρα θεματα διαφωνιας μεταξυ σας? ειναι κατι καθημερινο? νοιωθεις να εχεις θεματα μαζι του που δεν λυνεις λογω της πραοτητας του , ενω εσυ ταλαιπωρεισαι?

ωστοσο η ερωτηση μου αφορουσε και κατα πολυ το ερωτικο μερος της σχχεσης σας, για το οποιο δεν μου απαντας...
νοιωθεις ερωτευμενη μαζι του? κι αν οχι ερωτευμενη, υπαρχει ακομα παθος μεταξυ σας? πως ειναι το σεξουαλικο κομματι?

ο λογος που ακομα διαφωνεις για το θεμα του παιδιου, ειναι και μια γενικοτερη σταση σου για την αποκτηση παιδιων, η τα θελεις, απλα δεν ξερεις αν ειναι τωρα η καταλληλη ωρα?