κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

**xristinio** · 21-08-2010, 21:17

έχεις δίκιο, δικαιολογίες είναι. μα το χειρότερο είναι πως ενώ ξέρω πως είναι δικαιολογίες, δεν πιέζω τον εαυτό μου.

**Margaritta** · 21-08-2010, 21:18

Σταμάτα τα λόγια και πιάσε τα έργα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μετά αρχίζει και ξετυλίγεται το κουβάρι.

**xristinio** · 21-08-2010, 21:18

αυτή τη κλοτσιά χρειάζομαι για να πάρω μπρος....

**xristinio** · 22-08-2010, 14:38

αποφάσισα να ξεκουνηθώ λίγο και να απασχολήσω με κάτι άλλο το μυαλό μου.

ξεκίνησα από το πρωί και κάνω δουλειές στο σπίτι. τουλάχιστον για κάποιες ώρες κατάφερα να αδειάσω το μυαλό μου.

**xristinio** · 23-08-2010, 10:03

νέα εβδομάδα ξεκινάει, νέο στοίχημα.

Να δουμε πως θα κυλήσει και αυτή η βδομάδα.....

**xristinio** · 23-08-2010, 20:23

σήμερα ήταν ελαφρώς μια καλύτερη Δευτέρα. Δούλεψα λίγο, διάβασα λίγο, ήπια καφέ με 2 φίλες.

άντε και αυριο ας ελπίσουμε καλύτερα.

**Margaritta** · 23-08-2010, 21:34

Originally posted by xristinio
σήμερα ήταν ελαφρώς μια καλύτερη Δευτέρα. Δούλεψα λίγο, διάβασα λίγο, ήπια καφέ με 2 φίλες.

άντε και αυριο ας ελπίσουμε καλύτερα.

Tι ήταν αυτό που έκανε διαφορετική τη μέρα σου;

**xristinio** · 24-08-2010, 12:30

μάλλον κατάφερα να ελέγξω το μυαλό μου και να αυτοπειθαρχήσω.

**Margaritta** · 24-08-2010, 13:11

Πώς το κατάφερες αυτό; Δηλαδή τι είπες; Θα προσπαθήσω να ελέγξω το μυαλό μου; Να σκέφτομαι αυτά που είναι καλά και αυτά που δεν είναι όχι; Αν θέλεις περιέγραψέ το.

**xristinio** · 24-08-2010, 20:49

Δεν ξέρω, πως έγινε, πάντως μην φανταστείς ότι έπαθα καμιά μετάλλαξη, απλώς ήταν μια πιο \"φυσιολογική\" μέρα.

αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω, είναι πως επέστρεψα με καλύτερη διάθεση στο σπίτι και γενικά ένιωθα μέχρι που έπεσα για ύπνο λίγο πιο ήρεμη.

**xristinio** · 26-08-2010, 19:43

κάνω μικρά βήματα κάθε μέρα, έχει αρχίσει μια χαραμάδα φωτός

Δεν ξέρω, αλλά τώρα μου έχει γεννηθεί ένας καινούργιος φόβος ότι μόλις συνέλθω κάποιος εξωτερικός παράγοντας θα τα ακυρώσει όλα. π.χ ο καθηγητης θα αρνηθεί να συνεχίσει τη συνεργασια. αυτές οι σκέψεις με ταλαιπωρουν λίγο στον ύπνο, δουλεύω λίγο, αλλά οταν με πνίγει το άγχος βραχυκυκλώνω πάλι.

**xristinio** · 29-08-2010, 16:58

χθες έκανα μια κουβέντα με τον άντρα μου που με βοήθησε πολύ. μου εξήγησε το πως ουσιαστικά παγιδεύομαι μέσα στη τάση μου να βιώνω τα πάντα με συναισθηματισμό.

**Margaritta** · 29-08-2010, 21:24

Originally posted by xristinio
χθες έκανα μια κουβέντα με τον άντρα μου που με βοήθησε πολύ. μου εξήγησε το πως ουσιαστικά παγιδεύομαι μέσα στη τάση μου να βιώνω τα πάντα με συναισθηματισμό.

Kαι τι σου πρότεινε να κάνεις;

**Anta** · 29-08-2010, 21:36

Γεία σου είμαι η άντα και είμαι 37, ωρες ωρες και εγω νιώθωκατάθλιψη και φοβαμαι πολλές φόρες χωρις λογο και αιτια φυσικά το αγχος μου ειναι το πάχος διότι περνω φάρμακα για τη κατάθλιψη εσυ ομως δεν εισαι τοσο χάλια οπως είμαι εγώ ασχολεισαι με τον αντρα σου και ολλα θα πάνε καλά

**xristinio** · 29-08-2010, 21:41

Margarita δεν μπορω να περιγράψω ακριβώς το μηχανισμό που μου παρουσίασε, αλλά αισθάνθηκα πως μια μερική λύση στα προβλήματα μου είναι η απο-συναισθηματοποίηση τομέων της ζωής μου. π.χ δουλειά, σπουδές.

το να σταματήσω να προβάλω πάνω π.χ στην αδυναμία μου να διαβάσω ότι άσχημο και μαύρο κουβαλάω. Το να αναγνωρίσω αυτόνομα τα προβλήματα μου και να μην τα κρυβω πίσω από προβολές