κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

[Remedy]

μπραβο χριστινιω.
οργανωσε κι αλλες τετοιες \"επιβεβλημενες\" εξοδους, να ξεκολλησεις λιγο απο την αδρανεια, κι ισως σιγα-σιγα παρεις μπρος..

[xristinio]

Σπρώξτε παιδιά μπας και πάρω μπρος.

Α...και χθες το βράδυ τα έβγαλα αυτά τα άτιμα αεροπορικά εισητήρια που κοιτάζω μηνες.......

[Margaritta]

Πράγματι οι έστω με το ζόρι έξοδοι βοηθάνε. Σε ξεκουνάνε. Keep walking....

[xristinio]

τουλάχιστον αποφάσισα να το παλέψω Μαργαρίτα μου, γιατί τους προηγούμενους μήνες είχα αφεθεί τελείως.

[Margaritta]

Originally posted by xristinio
τουλάχιστον αποφάσισα να το παλέψω Μαργαρίτα μου, γιατί τους προηγούμενους μήνες είχα αφεθεί τελείως.

Noμίζω ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.

[xristinio]

κάπως έτσι.....

[girl_confused]

xristinio, τα σχόλια στο θέμα σου είναι πολύ βοηθητικά και για μένα, έχεις καταλήξει κάπου ως προς το τί θα κάνεις;

Αυτό που λες ότι από τις 10 και μετά νιώθεις ότι σου ρούφηξαν την ενέργεια το αισθάνομια και γω πολύ έντονα. Και το αντιμετωπίζω τρώγοντας ασταμάτητα, για το οποίο δεν είμαι υπερήφανη να πεις...

Τί σκέφτεσαι να κάνεις επαγγελματικά;

[xristinio]

και πάλι δεν ξέρω, προς το παρόν προσπαθώ να αναστήσω τον παλιό πειθαρχημένο και καλύτερα κουρδισμένο εαυτό μου.

ίσως το γεγονός ότι φορτίζω συναισθηματικά την υπόθεση δουλειά/διδακτορικό σε πρώτη φάση με δυσκολεύει. Δηλαδή θα προσπαθήσω για αρχή να το δω σαν μια κατάσταση που μου επιτρέπει μέσα από το μισθό μου να επιβιώνω και το διδακτορικό σαν ένα μέσο επιβίωσης στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Θα προσπαθήσω να το απογυμνώσω από φιλοδοξίες, χαμένα όνειρα, σπαταλημένα χρόνια και θα το δω πιο ψυχρά, πιο αποστασιοποιημένα.

[girl_confused]

xristinio και γω προσπαθώ να ξανακουρδιστώ, σε αυτόπ ο υ λες έχεις δίκαιο, το συναίσθημα πρέπει να μπαίνει στην άκρη κάποιες φορές.

Εγω για να είμαι ειλικρινής έχω και πάλι σκέψεις να φύγω από τη δουλειά μου και να κάνω κάτι άλλο-ίσως και τίποτα για να βρω τον εαυτό μου.

[girl_confused]

Πάντως, α΄ποτι είδα και από την πορεία του topic σου, έχεις κάνει σημαντικά βήματα, καλό αυτό!!

Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι.

[xristinio]

επειδή εγώ δεν είμαι σε φάση ανατροπών θα είμαι ευχαριστημένη με μικρά βήματα κάθε μέρα.

Μια ώρα δημιουργικής δουλειάς, σταδιακός περιορισμός του εθισμού, θα με συνέφεραν λίγο για να συνεχίσω με πιο μεγάλα βήματα.

[girl_confused]

Συμφωνώ, νομ΄ζω όμως ότι ήδη τα κάνεις και αυτό δείχνει ότι είσαι σε καλό δρόμο. Μόνο από τα εισιτήρια μπορείς να πεις ότι κάτι άρχισε να αλλάζει!

Η στάση στην εργασία μπορεί να είναι το επόμενο!

[xristinio]

το εύχομαι, για αυτό σου λέω και σένα μην εγκλωβίζεσαι στο επαγγλεματικό άγχος, γιατί μετά θα γίνεις σαν εμένα, θα χάσεις το ενδιαφέρον σου για οτιδήποτε εκτός δουλειάς και φυσικά για την ίδια τη δουλειά.

σήμερα, αντί να κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, πήρα τον άντρα μου τηλ, περασε και με πήρε από το γραφείο και πήγαμε και φάγαμε έξω. μιλήσαμε για άσχετα θέματα και αισθάνομαι λίγο καλύτερα σήμερα.

[girl_confused]

Έχεις τόσο δίκαιο σε όλα όσα λες και τα καταφέρνεις μια χαρά νομίζω στο να καταπολεμήσεις αυτό που σου συμβαίνει! Σημαντικό το να έχεις έναν άνθρωπο να σε στηρίζει! ΑΝ το είχα και γω θα ένιωθα καλύτερα, γιατί ο σύντροφός μου βάζει πάνω απ\' όλα τη δουλειά, την εταιρέια του. Με αγαπάει δε λέω, αλλά μπροστά στη δουλειά έρχομαι δεύτερη. Γι αυτό και είπα ότι ίσως και να φταίει και εκείνος κάπου. Όχι στο πώς νιώθω, αλλά στο ότι δεν είναι δίπλα μου. Βέβαια θα μου πεις δεν είναι άντρας μου και λέει ότι είναι κατά του γάμου, αλλά νομίζω ότι και ένας σύντροφος θα ήταν εξίσου καλό στήριγμα.

Πάντως, πιστεύω ότι αυτό που κάνεις είναι η λύση και για σένα και για μένα! Συνέχισε!!!

[xristinio]

τώρα με ξανάπιασε μια μικρο κρίση πανικου. Θα με διώξει ο καθηγητης, θα τελειώσουν όλα τόσο άδοξα. αχ......