Ποσο ακομα θα αντεχω να αντεχω?

[amelie74]

silveroula μου καλημερα!
διαβαζω οτι εδω και πολλα χρονια εισαι σχεδον καθημερινα σε αυτη την ασχημη κατασταση και αναρωτιεμαι μηπως δεν παιρνεις τα καταλληλα φαρμακα?

[silveroula]

Καλημερα. Ισως να εχεις δικιο αλλα ισως και οχι. Δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το λαθος, στην φαρμακευτικη αγωγη η σε μενα,

[silveroula]

Καλησπερα.

[amelie74]

καλησπερα σιλβερουλα μου και μην το βαζεις κατω.
και γω σημερα εχω τα χαλια μου.
να σκεφτεσαι οτι δεν εισαι η μονη μου υποφερεις καλη μου.
φιλια

[path]

silveroula ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[nopanic]

Originally posted by silveroula
Καλησπερα. Ειναι κανεις εδω μεσα που να μην νιωθει ουτε μια μερα καλα; Εχω ξεχασει πως ειναι να νιωθω καλα. Δεν περναει ουτε μια μερα που να μην εχω συμπτωματα. Δεν ξερω τι να κανω

Eγω εχω σχεδον ολες τις ημερες συμπτωματα -μικρα ή μεγαλυτερα -μολις αγχωθω και αγχωνομαι με το παραμικρο χωρις ουσιαστικο λογο κ αιτια ..Συγκεκριμενα σημερα που εκανα κανα δυο συζητησεις το πρωι ειμαι τοσο χαλια (αυτο το ατιμο το \"πλακωμα\" στο στηθος και η ελαφρια ζαλαδα κ.λ.π ) που αναγκαστηκα και πηρα μισο Xanax .
Ουτε κ εγω ξερω τι να κανω , προσπαθω να κανω υπομονη και να μην το σκεφτομαι ,οσο γινεται βεβαια και μεσα απο την αυτογνωσία να βγαλω καποιο αποτελεσμα .
Δυστυχως ομως ολη αυτη η κατασταση λειτουργει ως ενστικτο και δεν περναει μεσα απο την λογικη κ αυτο κανει την καταπολεμηση της ποιο δυσκολη.

Σιγουρα ομως δεν πρεπει να παραδωσουμε τα οπλα.

[nisafi]

Γεια. Σου γράφω γιατί θεωρώ ότι έχει σημασία να μη νιωθεις ότι αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι που κλήρωσε μόνο σ\' εσένα, ότι δεν το έχει αντιμετωπίσει κανείς και άρα έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση χωρίς λύση.
Όπως έγράψα εδώ πέρσι, όταν μπήκα στο φόρουμ σε μια προσπάθεια να ανακουφιστώ, αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν έκανα ποτέ φαρμακευτική αγωγή γιατί η προκατάληψή μου για τα φάρμακα είναι τόσο ισχυρή, που και μόνο η ιδέα μου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο πανικό. Όπως ήταν φυσικό, χωρίς αγωγή και χωρίς ψυχοθεραπεία, όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο χειροτέρευε η κατάσταση. Οι κρίσεις έγιναν σχεδόν καθημερινές, ενώ πραγματικά θα κουράσω κι εμένα και όλους να κάτσω να απαριθμήσω τις φοβίες που κουβαλάω. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει η παραμικρή σωματική ενόχληση, ακόμα και το φτάρνισμα, να πυροδοτεί τον πανικό. Εγω έχω κι άλλα, που με παιδεύουν καθημερινά, αλλά δε θέλω να σου δώσω ιδέες. Ούτε λίγο ούτε πολύ, σμπαραλιάστηκα τα τελευταία 15 χρόνια. Και δεν απέφευγα και τις αγχογόνες καταστάσεις αν έπρεπε να τις αντιμετωπίσω στην καθημερινότητα. Φαντάσου, τώρα, έναν άνθρωπο σαν κι εμένα πώς ένιωθε και πώς νιώθει σε πορείες, π.χ. Μου έτυχαν και κάποιες στραβές, κάποια επεισόδια σοβαρής βίας, που έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, αλλά εγώ προσποιούμουν ότι αντέχω. Έχω σε ένα βαθμό εντάξει τη φρίκη στη ζωή μου. Και τώρα παλεύω ακόμα να καταλάβω, πρώτον, πώς ξεκίνησαν και πώς τροφοδοτήθηκαν όλα αυτά και, δεύτερον, πώς θα απαλλαγώ από έναν τρόμο που έχει γίνει φύση μου.
Σ\' τα γράφω γιατί αφενός βλέπω ότι έχει ανάγκη να δεις ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα και αφετέρου για να σου πω με τον πιο έντονο τρόπο ότι αν θες να αρχίσεις να βγαίνεις από τη φρίκη πρέπει να ξεκινήσεις να κάνεις πιο ριζοσπαστικά πράγματα. Για μένα η ψυχοθεραπεία, η ψυχανάλυση συγκεκριμένα, είναι μονόδρομος για περιπτώσεις σαν τη δική σου και τη δική μου. Για τα φάρμακα δεν παίρνω θέση, ό,τι βοηθάει τον καθένα, αλλά αν δεν ξεκινήσεις θεραπεία δε βλέπω φως.
Ένα πράγμα που εφαρμόζω τελευταία και λειτούργησε είναι ότι πλέον ζητάω βοήθεια όταν χτυπάει το κακό. Για πρώτη φορά, και από αγνώστους. Και δεν έπαθα τίποτα, δεν καταστράφηκα από ντροπή όταν είπα σε έναν άγνωστο τι μου συμβαίνει πάνω σε μια τρομερή κρίση. Οπότε ίσως και το να βγεις στο δρόμο, με ασφάλεια, βέβαια, με δικούς σου ανθρώπους προετοιμασμένους στην αρχή, να σε βοηθήσει. Θα δεις ότι δε θα επέλθει καμιά καταστροφή. Πάρε ανάσα και ξεκίνα με πολλή υπομονή την ανασυγκρότηση. Καλή μας δύναμη.

[akis1977]

[quote]Originally posted by silveroula
Γεια σας παιδια.Η δικια μου ιστορια φοβιων και κρισεων πανικου υπαρχει εδω και 13 χρονια. Δεν ξερω αν υπαρχουν κι αλλα ατομα εδω μεσα που να το ζουνε αυτο τοσα χρονια. Ειναι πολυ δυσκολη κατασταση. Οι φοβιες μου ειναι πολλες και στερουμαι τα παντα. Ολα αυτα τα χρονια ειμαι με φαρμακευτικη αγωγη αλλα ποτε δεν ελευθερωθηκα απο τα συμπτωματα. Δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεχω να ζω ετσι. Εχω απελπιστει. [/quoteκαλημερα ..κι εγω μια απο τα ιδια...πολλα χρονια με τετοια συμπτωματα...μην απελπιζεσαι...]

[akis1977]

καλημερα..τρομερα συμτωματα αγχους....πολλα φαρμακα...μικρη βελτιωση...τι να κανω ...