ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ.....

[BrokeN_DoLL]

Καλησπερα σας, ειμαι ακομα ''διακοπες'' στο εξοχικο μου, το αγορι μ τελικα δν εκανε οτι υποσχεθηκε κ λογω υποχρεωσεων πηγε αγγλια για μια δουλεια κ αντι για 1 βδομ που θα καθοταν εκατσε 2 κ τελικα ΠΕΡΑΣΕ το καλοκαιρι κ περασαμε μαζι ΜΟΝΟ 2 βδομ!ξεχειλησε το ποτηρι κ φυσικα τον χωρισα...κ φυσικα γνωρισα καποιον αλλον, ο οποιος μ φαινεται υπεροχος ομορφος κλπ κλπ, αλλα μετα απο λιγες μερες εχει αρχισει να μ την δινει κ αυτος, επειδη αρχιζουν να με πιανουν παλι διαφορες ''εντυπωσεις''.δν ξερω αν ισχυουν η οχι κ αυτο ειναι βασανιστηκο κ εχω κ την μανα μ να με πιπιλαει επειδη αφησα τον αλλον κ μ λεει ποιον θα βρω να με αντεξει στην κατασταση μου....

δν δινω δεκαρα βεβαια, αλλα μια μικρη φωνουλα στο πισω μερος του μυαλου μ με ρωταει ''κ αν τελικα οντως μεινεις μονη για παντα?''

τεσπα, το θεμα ειναι οτι μεσα σε ολες τις ξαφνικες αλλαγες, προστεθηκε στο σκηνικο κ βρογχιτιδα που επαθα.μαζι με την βρογχιτιδα ΚΙ ΑΛΛΑ φαρμακα στην συλλογη μου. προσπαθω να το δω θετικα κ αυτο...

οι γονεις μ ειναι 2 βδομ εδω μαζι μ εχει αδεια κ ο μπαμπας, ε κ φυσικο ειναι να μν εχουμε συνιθησει τοσο καιρο ο ενας με τον αλλον οσο αναφορα την συμβιωση ε και αρχισαμε να τρωγομαστε ολοι μεταξυ μας, δεν μενω καθολου σπιτι ειναι ψυχοφθορο,καταθλιπτικο κ οδυνηρο. παλι με κανουνε να νιωθω βαρος πετοντας την καραμελα μετα απο καθε παρατηρηση που μ λενε ''εμεις ολο για σενα τρεχουμε κ αυτο ειναι το ευχαριστω!''. προσπαθω λοιπον να δω θετικα κ αυτο....

σημερα το πρωι ομως, ξυπνισα κ βγαινοντας στον κηπο ενα κωλοπαιδο απο διπλα (που μεχρι χτες εβρισκα χαριτωμενο μωρακι) αρχισε να τσιριζει χειροτερα κ απο κορνα πυροσβεστικου, μαλλον γιατι το θεωρουσε αστειο, αλλα εμενα μ εκατσε στο κεφαλι σαν κεραυνος κ την ακουσα για τα καλα.......χτηπισε κοκκινο το νευρο μ σαν ταυρος....οσο ακουγα το μωρο τοσο τσιτωνα , μπαινω μες στο σπιτι να σ ο πατερας μ να μ λεει κατι πικαριστικο κ να τσιτωνω ακομα πιο πολυ , πιο διπλα τσακωνοταν η μανα μ με την μικρη κ να σ παλι το μωρο απ εξω..........

1α φαντασιωθηκα να αρπαζω το μωρο απ το κεφαλι κ να του το χωσω στο γρασιδι μπας κ σκασει το βλαμμενο που πηγαινα να παιξω μαζι του κ φοβοτανε κιολας,

2 φαντασιωθηκα ενα κοντρολ που με ενα κουμπι 8α εσκαγαν ολοι κ θα μιλουσα μονο εγω

και τελος ενα κουμπιθ να εξαφανιζε εμενα γτ ημουν ετοιμη να εκραγω....

κρατηθηκα κρατηθηκα δεν αντεξα αρχισα να φωναζω να τσακωνομαι πεταξα και κατι στον τοιχο (μια πιατελα), ε εκει τρομαξανε λιγο τους ειπα τα γνωστα ''σας μισω μ εχετε φαει τη ζωη ποσο ακομα σχεδον 25 πηγα κλπ κλπ'' κ μετα σηκωθηκα κ εφυγα κρυφτικα καπου πηρα να καπνισω, ενιωθα τον καπνο σαν καρφι στο λαιμο λογω κ της βρογχιτιδας, κ προσπαθουσα να ηρεμισω....αλλα ολα κανανε ριπλει μεσα στο μυαλο μ που στιγμη δν σταματουσε να στροφαρει κ μες στην ενταση το κλαμα αναψοκοκκινισα οργιστηκα παραμιλησα οσα ειχα να πω αγανακτησα αναθεματισα για οσα επρεπε να πω και δεν ειπα τσαντιστικα κ αλλο κ αλλο να σου ξανα το μωρο να τσιριζει ενα σκυλι να γαυγιζει και μπαμ.........

εδωσα 4 γερες γροθιες στο ιδιο μου το κεφαλι....

παιδια....χρειαζομαι καποιον να μ μιλησει.......να με παρηγορησει, εστω κ ψεματα

[elis]

το αγορι σου γιατι το χωρισεσ απο οσα ειχεσ πει εδω τα βρισκατε σε εκανε υπομονη και γενικα ειχε καλεσ αντιδρασεισ στουσ καυγαδεσ.οι γονεισ σου απο την αλλη μια χαρα σου μιλανε καποιοι εχουν ακουσει και πολυ χειροτερα καποιοι απο εμασ και οσοσ για τα νευρα πρεπει να βρεισ κατι να κανεισ οταν αρχισουν και ανεβαινουν οι πρωτεσ στροφεσ να βαζεισ δυνατα μουσικη αφου φυγεισ ενοειτε απο αυτο που σε νευριαζει δε ξερω, κατι, ειναι καλο που γινεται σιγα σιγα η ολη φαση γιατι καπωσ θα μπορεισ να το ελεγξεισ

[Remedy]

εχει δικιο ο παντ.
γκομενους μπορεις να βρισκεις οσους θελεις.
ανθρωπους που θα δειξουν υπομονη ομως σε τετοιες ακραιες αντιδρασεις δεν θα βρεις ευκολα...
φανταζομαι οτι η υπομονη του αγοριου σου σε ανακουφιζε κι εσενα.
δεν ξερω πολλα για την ασθενεια σου δυστυχως. δεν ειμαι ουτε ασθενης , ουτε γιατρος.εχω ακουσει ομως οτι υπαρχουν τροποι να μαθεις να διαχειριζεσαι τον θυμο σου.
προσπαθησε να βρεις μια ακρη με αυτο, να μαθεις αυτους τους τροπους και να μπορεσεις καποια στιγμη να το ελεγξεις. πρεπει να ειναι πολυ βασανιστικο αν νοιωθεις τοσο ακραιο θυμο καθε φορα που κατι ειναι ενοχλητικο..κι εγω εκνευριζομαι πολυ με τοση φασαρια, δεν το συζητω, ειναι απαισιο, τοσα νευρα ομως και τοση ταλαιπωρια δικη σου δεν δικαιολογουνται..
κανε κατι γι αυτο, δεν μπορει να μη γινεται τιποτε...

[el.gre]

νομιζω οτι αν αντιδρουσαν ολοι στο σπιτι σου οπως εσυ θα τα χατε σπασει ολα εκει μεσα!!Αφου δεν περνας καλα γιατι δε φευγεις απο το εξοχικο εγω ειμαι 30 εξοχικο δεν εχουμε και μενουμε ολοι μαζι τρελεινομαι κι εγω ορισμενες φορες οι γονεις μου ειναι συνταξιουχοι και δε φευγουν ποτε απο το σπιτι γυριζω απο τη δουλεια και τους βρισκω ολους εκει τους γονεις μου τα εγγονια τους..κλεινομαι στο δωματιο μου οταν θελω ησυχια αλλα κι εσυ που εισαι 25 κι εγω που ειμαι 30 πρεπει να καταλαβουμε οτι ειμαστε φιλοξενουμενοι στο σπιτι των γονιων μας και φιλοξενουμενη εσυ στο εξοχικο τους.Αναγνωρισε τους οτι εχουν κανει για σενα και δειξε λιγη ευγνομωσυνη εχουν κι αυτοι τα δικα τους αγχη.Τα μωρακια κλαινε και ειναι τα μονα που δε φταινε

[RainAndWind]

Γιατί θεωρείς \"φυσικό\"σε μία οικογένεια να μην έχει συνηθίσει τη συμβίωση;

Και θεωρείς φυσικό επίσης για μία μητέρα να λέει στο παιδί της\"πώς θα σε αντέξει άλλος σε αυτή την κατάσταση;\"Nα το ενοχοποιεί για την ασθένειά του,για ό,τι αντιμετωπίζει και να το σπρώχνει σε ενοχές και μοιρολατρεία;Τι της απάντησες αλήθεια;

Δικαιούσαι όσα δικαιούται κάθε άνθρωπος με ή δίχως ψυχική ασθένεια,άρα δικαιούσαι και να βγαίνεις από μία σχέση όταν αυτή δε σε καλύπτει.Από την άλλη πλευρά,η γρήγορη απομυθοποίηση του νέου αγοριού,δείχνει μάλλον πως ήταν ενθουσιασμός οι πρώτες \"σούπερ\"εντυπώσεις.Τι εννοείς όταν λες δεν ξέρεις αν ισχύουν όμως;

Ποια είναι η κατάσταση μεταξύ σας στην οικογένεια και θεωρείς ψυχοφθόρο να περνάς χρόνο μαζί τους;Θα ήθελες να περιγράψεις ένα πρωινό πχ που περνάτε μαζί;Πώς συμπεριφέρεστε,κινείστε και εκφράζεστε ο ένας στην παρουσία του άλλου;

[Remedy]

Originally posted by RainAndWind
....Δικαιούσαι όσα δικαιούται κάθε άνθρωπος με ή δίχως ψυχική ασθένεια,άρα δικαιούσαι και να βγαίνεις από μία σχέση όταν αυτή δε σε καλύπτει.......

ρειν
εχεις απολυτο δικιο οπως το διατυπωνεις ως \"δικαιωμα\" του οποιουδηποτε ανθρωπου, δεν νομιζεις ομως, οτι ενας ανθρωπος που δεν εχει καταφερει να ισορροπησει τις υπερβολικες ενοχλησεις που νοιωθει απο την συμπεριφορα των αλλων,αν δεν προσπαθησει να πεισει τον εαυτο του να εχει επιβεββλημενα περισσοτερη υπομονη κι ας ειναι αλλη η παρορμηση του, θα ειναι οπωσδηποτε μονος του τελικα?
ειδες εσυ να εκανε κατι το αγορι της που να αξιζε χωρισμο?
ειχες διαβασει την προηγουμενη διηγηση με την αντοχη του στις αντιδρασεις της φιλης?ουτε θεραπευτης δεν θα δεχοταν τετοια ταλαιπωρια για να παραμεινει με εναν ανθρωπο κι αυτος το αντεξε..

[RainAndWind]

Οι σχέσεις εξ αποστάσεως ούτως ή άλλως έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες Rem.Και εδώ που τα λέμε,λίγο δύσκολο να πεις ότι άντεχε,αφού ουσιαστικά ήταν μακριά.
Εξάλλου,δε νομίζω πως το πρωταρχικό ζητούμενο και η κύρια προυπόθεση για μία σχέση είναι η αντοχή,δεν μιλάμε για αγώνα δρόμου.Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι πως τον ήθελε περισσότερο μέσα στη ζωή της,να μοιράζονται πιο πολύ χρόνο,που λόγω των συνθηκών δε γινόταν.Ε,τα μάζεψε και ξέσπασε κάποια στιγμή.
Το αν αντέδρασε σωστά ή όχι το γνωρίζει η ίδια καθώς γνωρίζει και τις ανάγκες της.Δεν κρατιέται πάντως στη ζωή σου κάποιος που δε μοιράζεται μαζί σου παρά διακοπές,είναι δύσκολο να κρατηθούν σχέσεις με τέτοιες προυποθέσεις.

[Remedy]

Originally posted by RainAndWind
Οι σχέσεις εξ αποστάσεως ούτως ή άλλως έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες Rem.Και εδώ που τα λέμε,λίγο δύσκολο να πεις ότι άντεχε,αφού ουσιαστικά ήταν μακριά.
Εξάλλου,δε νομίζω πως το πρωταρχικό ζητούμενο και η κύρια προυπόθεση για μία σχέση είναι η αντοχή,δεν μιλάμε για αγώνα δρόμου.Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι πως τον ήθελε περισσότερο μέσα στη ζωή της,να μοιράζονται πιο πολύ χρόνο,που λόγω των συνθηκών δε γινόταν.Ε,τα μάζεψε και ξέσπασε κάποια στιγμή.
Το αν αντέδρασε σωστά ή όχι το γνωρίζει η ίδια καθώς γνωρίζει και τις ανάγκες της.Δεν κρατιέται πάντως στη ζωή σου κάποιος που δε μοιράζεται μαζί σου παρά διακοπές,είναι δύσκολο να κρατηθούν σχέσεις με τέτοιες προυποθέσεις.

σωστα κι αυτα, αλλα αυτο ειναι ενα αλλο θεμα, το οτι η σχεση ηταν εξ αποστασεως...
η φιλη δεν χωρισε γι αυτο, χωρισε γιατι ηξερε οτι θα ειναι μαζι 2 εβδομαδες και τελικα εκεινος παρεμεινε αγγλια και οι 2 εβδομαδες εγιναν μια..
οσο για την αντοχη του, δεν ηταν μονο η αντοχη στις υπερβολικες αντιδρασεις, ουτε ηταν αυτο που την κρατουσε μαζι του απ οτι καταλαβα εγω. αλλα ηταν ΚΑΙ αυτο.
και σε μια περιπτωση σαν της φιλης , ¨αυτο\" ειναι κρισιμο, δεν νομιζεις?
θυμασαι τον λογο που εξεραγη οταν ηταν μαζι? για την κακη φωτογραφια?
εκτος αυτου, και μιλαω μονο αν μια σχεση εχει να δωσει, δεν μιλαω για μια σχεση με μονο χαρακτηριστικο την υπομονη, μια μονιμη σχεση, δημιουργει και ενα περιβαλλον ηρεμιας και ισορροπιας.
φαντασου την φιλη με την ευερεθιστοτητα που νοιωθει αυτη την εποχη, να αρχισει να μπαινοβγαινει σε σχεσεις με τον καθε μπιπ....αυτο δεν το αντεχει ουτε ο δαλαι, οχι ενα ατομο που νοιωθει τοσο εντονα τα ερεθισματα...

[claire]

όλα αυτά που σε τσαντίζουν τόσο, δεν είναι τόσο φοβερά, αν το σκεφτείς δηλαδή νομίζω θα το καταλάβεις κ μόνη σου.
πρέπει να είναι μεγάλη φθορά να νιώθεις διαρκώς τόσο θυμό και να μην μπορείς να ηρεμήσεις. θα πρέπει να βρεις διεξόδους για να εκφράζεις το θυμό σου δημιουργικά όταν εμφανίζεται, αλλά κυρίως να βρεις έναν τρόπο να εκλογικεύεις λίγο τα συναισθήματα, δηλαδή να μην φτάνεις να νιώθεις τέτοιο θυμό.

όσον αφορά το χωρισμό κι εμένα δεν μου φαίνεται σιβαρός λόγος για να χωρίσεις, μήπως απλά ήταν μια αφορμή?

[BrokeN_DoLL]

ε λοιπον ισως να ηταν κ αφορμη δεν ξερω χωρισα γιατι αρχιζε να με εκνευριζει να εχω μια σχεση απο τηλεφωνο.ναι μ στεκοταν αλλα οπως ειπε κ το παιδι ευκολα τις περισσοτερες φορες απο αποσταση. οταν ηταν κοντα στα ξεσπασματα μ φοβοτανε περιμενε να μ περασει. το ιδιο κανουν κ οι γονεις μ με την διαφορα οτι μετα με αγνοουν ακομα. αυτο με θυμωνει ολο κ πιο πολυ, το να μιλαω η να ξεσπαω σε τοιχο. δεν το αντεχω!!!!!!!!!!

οι γονεις μ προσπαθουν τα τελευταια χρονια που εχω επιδεινωθει η που εχουν διαπιστωσει πως πλεον δν ειναι απλο καπροτσιο η περιπτωση μου....μικρη με βαζανε σε μια διαδηκασια αποκρυψης συναισθηματων στο σπιτι, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝΕ ρητα να εχεις νευρα, θλιψη, κακη διαθεση και να το δειχνεις......και καλα νομος του μπαμπα δεν φερνουμε τα προβληματα μασ σπιτι.εκεινος ομως επιτρεποτανε να τα φερνει κ να με χτυπαει αμα τ την εδινα καμια φορα.

ετσι λοιπον αν ειχα νευρα η ημουνα στεναχωρημενη κ δν μιλουσα κ ηθελα να μεινω στο δωματιο μ με κλειστη την πορτα ερχοτανε κ την ανοιγε κ μ λεγε πως στο σπιτι τ δεν κλεινουν πορτες αν δεν το πει αυτος κ με αναγκαζε να παω μεσα μαζι τους κ να ειμαι κ ομιλητικη κ χαρουμενη. \'\'δεν εχω διαθεση σμρ\'\' του ελεγα, επεμενε κ αμα δν μιλουσα οσο συζητουσανε \'\'σαν οικογενεια\'\' με εβριζε αποκαλοντας με ζωο η αχρηστη η οτι δεν σεβομαι την οικογενεια μ.

βεβαια δεν την σεβομαι!!!!!!!!εμενα με σεβαστηκε κανεις?

προσπαθω τελευταια να ανταπεξελθω στην προσπαθεια του μπαμπα αλλα ωρες ωρες βλεπω τον αγνα του προς εξιλεωση σαν εκδικηση απο μερους μ κ παραδεχομαι πολλες φορες τους εχω χορεψει στο ταψι τωρα π μεγαλωσα. με τρωει πολυ να το κανω μερικες φορες.......

ειμαι οιτοπαθης αλλα αλλες φορες νιωθω τοσο μα τοσο δυνατη,σαν να μαι εγω κ κανεις αλλος!!!!!!λοεω καταφερα πολλα, εχασα 25 κιλα, ξεπερασα ενα βιασμο, ζω με μια ψυχωση, με συναισθηματικες αλλαγες......ε ναι μ αξιζει παρασημο κ αν οχι, μια γλυκια κουβεντα βρε αδερφε!

ναι θα μαρεσε να ακουσω απ την μαμα \'\'γιατι χωρισες τι δεν σ αρεσε πια, δν πειραζει θα τα καταφερεις κ μονη σ εισαι ξεχωριστο παιδι\'\'

γιατι να μαι παντα εγω η κακια κ εγω αυτη που πρεπει να ανεχονται, γιατι να μην ανεχομαι εγω τους αλλους!ναι εγω ανεχομαι τους αλλους!!!!τα λενε λαθος!!!!!!ειμαι σιγουρη 100% πως ολοι ειναι αναποδοι!!!!!!!!!

κανεις δν καταλαβαινει φορανε ολοι ΤΕΤΟΙΕΣ παρωπιδες!!!!ε τι να κατσω να ασχοληθω αλλο λοιπον δεν εχει νοημα....

ο καινουργιος ειναι παιδι της νυχτας ταιριαζουμε αλλα δν εχει ακομα δωσει αυτα που θελω,φυσικα ειναι νωρις κ φυσικα ειμαι πολυ απαιτητικη μαλλον....ισως κ να μν ειμαι δν ξερω δν με συμβουλευει κανεις καλα.ισως να κανα κακο που αφησα τον αλλον

[katerinaki]

μου εισαι πολυ συμπαθης κ σου ευχομαι καλη τυχη!

[VasilisA]

Originally posted by me_vs_myself
ε λοιπον ισως να ηταν κ αφορμη δεν ξερω χωρισα γιατι αρχιζε να με εκνευριζει να εχω μια σχεση απο τηλεφωνο.ναι μ στεκοταν αλλα οπως ειπε κ το παιδι ευκολα τις περισσοτερες φορες απο αποσταση. οταν ηταν κοντα στα ξεσπασματα μ φοβοτανε περιμενε να μ περασει. το ιδιο κανουν κ οι γονεις μ με την διαφορα οτι μετα με αγνοουν ακομα. αυτο με θυμωνει ολο κ πιο πολυ, το να μιλαω η να ξεσπαω σε τοιχο. δεν το αντεχω!!!!!!!!!!

οι γονεις μ προσπαθουν τα τελευταια χρονια που εχω επιδεινωθει η που εχουν διαπιστωσει πως πλεον δν ειναι απλο καπροτσιο η περιπτωση μου....μικρη με βαζανε σε μια διαδηκασια αποκρυψης συναισθηματων στο σπιτι, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝΕ ρητα να εχεις νευρα, θλιψη, κακη διαθεση και να το δειχνεις......και καλα νομος του μπαμπα δεν φερνουμε τα προβληματα μασ σπιτι.εκεινος ομως επιτρεποτανε να τα φερνει κ να με χτυπαει αμα τ την εδινα καμια φορα.

ετσι λοιπον αν ειχα νευρα η ημουνα στεναχωρημενη κ δν μιλουσα κ ηθελα να μεινω στο δωματιο μ με κλειστη την πορτα ερχοτανε κ την ανοιγε κ μ λεγε πως στο σπιτι τ δεν κλεινουν πορτες αν δεν το πει αυτος κ με αναγκαζε να παω μεσα μαζι τους κ να ειμαι κ ομιλητικη κ χαρουμενη. \'\'δεν εχω διαθεση σμρ\'\' του ελεγα, επεμενε κ αμα δν μιλουσα οσο συζητουσανε \'\'σαν οικογενεια\'\' με εβριζε αποκαλοντας με ζωο η αχρηστη η οτι δεν σεβομαι την οικογενεια μ.

βεβαια δεν την σεβομαι!!!!!!!!εμενα με σεβαστηκε κανεις?

προσπαθω τελευταια να ανταπεξελθω στην προσπαθεια του μπαμπα αλλα ωρες ωρες βλεπω τον αγνα του προς εξιλεωση σαν εκδικηση απο μερους μ κ παραδεχομαι πολλες φορες τους εχω χορεψει στο ταψι τωρα π μεγαλωσα. με τρωει πολυ να το κανω μερικες φορες.......

ειμαι οιτοπαθης αλλα αλλες φορες νιωθω τοσο μα τοσο δυνατη,σαν να μαι εγω κ κανεις αλλος!!!!!!λοεω καταφερα πολλα, εχασα 25 κιλα, ξεπερασα ενα βιασμο, ζω με μια ψυχωση, με συναισθηματικες αλλαγες......ε ναι μ αξιζει παρασημο κ αν οχι, μια γλυκια κουβεντα βρε αδερφε!

ναι θα μαρεσε να ακουσω απ την μαμα \'\'γιατι χωρισες τι δεν σ αρεσε πια, δν πειραζει θα τα καταφερεις κ μονη σ εισαι ξεχωριστο παιδι\'\'

γιατι να μαι παντα εγω η κακια κ εγω αυτη που πρεπει να ανεχονται, γιατι να μην ανεχομαι εγω τους αλλους!ναι εγω ανεχομαι τους αλλους!!!!τα λενε λαθος!!!!!!ειμαι σιγουρη 100% πως ολοι ειναι αναποδοι!!!!!!!!!

κανεις δν καταλαβαινει φορανε ολοι ΤΕΤΟΙΕΣ παρωπιδες!!!!ε τι να κατσω να ασχοληθω αλλο λοιπον δεν εχει νοημα....

ο καινουργιος ειναι παιδι της νυχτας ταιριαζουμε αλλα δν εχει ακομα δωσει αυτα που θελω,φυσικα ειναι νωρις κ φυσικα ειμαι πολυ απαιτητικη μαλλον....ισως κ να μν ειμαι δν ξερω δν με συμβουλευει κανεις καλα.ισως να κανα κακο που αφησα τον αλλον

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου ότι όταν δεν σε σέβεται κανείς πως πρέπει να σεβαστείς εσύ. Ο θυμός σου μου ακούγεται απολύτως δικαιολογημένος.
Εγώ στη θέση σου μπορεί και να αντιδρούσα πολύ χειρότερα
Ωστόσο πρέπει πάντα και εμείς να κάνουμε την αυτοκριτική μας

Δεν είμαι γυναίκα αλλά και εγώ θα χώριζα.
Κανείς μας δεν έχει ανάγκη από παθητικούς ανθρώπους γύρο του.
Ανθρώπους που περιμένουνε να γίνεις καλά να σου περάσει για να επανέλθουν.
Ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και περιστασιακά και τον σύντροφο τους.

Αντίθετα

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μας συμπαραστέκονται που είναι δίπλα μας και μας προτείνουνε και κάποιες λύσεις γιατί όχι…
Ανθρώπους που θυσιάζουν πολλά για να είναι κοντά μας
Ανθρώπους που απολαμβάνουν την παρουσία μας με όλα τα καλά και τα κακά τους.



Θα έλεγα να μη βιαστείς πάντως σε καμία περίπτωση.
Θα έλεγα ακόμη ότι μάλλον ήταν λάθος σου που έκανες άμεσα σχέση με κάποιον άλλο.
Ίσως να παρασύρθηκες γιατί έχεις ανάγκη από κάποιον να σε υποστηρίξει επιτέλους και να σε καταλάβει.
Μερικές φορές ίσως να είναι καλύτερα μόνοι μας
Το πρόβλημα σου όπως το αντιλαμβάνεσαι βεβαίως και είναι σημαντικό για εσένα.
Σκέψου όμως ότι αυτή τι στιγμή που σου γράφω έχω αναγούλες ζαλάδες και ένα κεφάλι λες και έχει επάνω του όλα τα βαρίδια του κόσμου…

[BrokeN_DoLL]

δεν ειναι οτι δεν με ειχε στηριξει κ δεν μ μιλουσε δν ειμαι καμια αχαριστη...αλλα να ειναι που τα βλεπω ολα λαθος.ισως να τα βλεπω κ σωστα δεν ξερω.....

προσ τι η αναγουλα? εμενα σμρ που γυρισα αθηνα με εχει πιασει τρεμουλο στον εγκεφαλο.σε πιανει ποτε?

[Lou!]

Originally posted by VasilisA
Κανείς μας δεν έχει ανάγκη από παθητικούς ανθρώπους γύρο του.
Ανθρώπους που περιμένουνε να γίνεις καλά να σου περάσει για να επανέλθουν.
Ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και περιστασιακά και τον σύντροφο τους.

Αντίθετα

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μας συμπαραστέκονται που είναι δίπλα μας και μας προτείνουνε και κάποιες λύσεις γιατί όχι…
Ανθρώπους που θυσιάζουν πολλά για να είναι κοντά μας
Ανθρώπους που απολαμβάνουν την παρουσία μας με όλα τα καλά και τα κακά τους.

ε, ναι σωστα. και εσυ τι προσφερεις για να κανει ο αλλος ολες αυτες τις θυσιες που ζητας?

(παθητικοτητα, μιζερια, αδυναμια να υποθεσω)

υπαρχει κ μια λεξη που λεγεται αμοιβαιοτητα...

[BrokeN_DoLL]

το παραδεχομαστε γιαυτο και ζηταμε ΒΟΗΘΕΙΑ!

αλλωστε υπαρχει κ μια λεξη που λεγεται \'\'ανιδιοτελεια\'\'