Άλλο ένα καλοκαίρι χαμένο

[Triella]

Oι ερωτησεις σου μου αρεσουν rainandwind...
ουσιαστικα η μοναξια εξαπανεκαθεν δεν ταιριαζει στον ανθρωπο, ο οποιος θεωρειται και κατα τους αρχαιους ενα κοινωνικο ον. Ενας ανθρωπος μονος του, δυσκολα επιβιωνει αλλα αυτο δε σημαινει οτι δεν μπορει να επιβιωσει....ετσι οπως εχουν γινει τα πραγματα, ουσιαστικα δημιουργειται στην κοινωνια μια αλληλεξαρτηση απο την οποια αν πεις οτι αποδεσμευεσαι, σε θεωρουν το μαυρο προβατο και σε κανουν περα....να το πω πιο γενικα το κατεστημενο...το οποιο μας επιβαλει να εχουμε πολλους φιλους, να διασκεδαζουμε, να εχουμε σχεση, να παντρευομαστε.... ολα αυτα θεωρουνται η ουσια της ζωης, χωρις ομως να κοιταμε παραπερα τι γινεται...εγω μπορει να τα εχω ολα αυτα, αλλα οι φιλοι μου να ειναι ψευτικοι, ο γαμος μου να ειναι προβληματικος, να μην μπορω να διασκεδασω πουθενα και να τα θεωρω ολα αυτα ανουσια....το να κλειστω στον εαυτο μου και να γινω πιο προβληματικος απο οτι ημουν δεν ειναι λυση....λυση ειναι αν δεν μου αρεσουν ολες αυτες οι συναναστροφες, να μεινω μονος μου μεν, αλλα να εχω αποδεχτει το γεγονος, να ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, και απο εκει και περα ολα τα υπολοιπα βρισκονται...

ζουμε σε μια κοινωνια στην οποια ο καθενας κρινει τους αλλους αλλα για τον εαυτο του ουτε κουβεντα...οχι μονο δεν ξερουμε ποιοι ειμαστε αλλα και φοβομαστε να μαθουμε γιατι δεν θα μας αρεσει αυτο που θα δουμε...δεν ειμαστε γενναιοι να αντιμετωπισουμε τα μειονεκτηματα μας, να τα αποδεχτουμε και να τα μειωσουμε και να καλυτερευσουμε σαν ανθρωποι.
Επιπλεον αλλο το να νιωθεις μονος και αλλο το να εισαι μονος....
η μοναξια μπορει να ειναι το καλυτερο φαρμακο αλλα και το χειροτερο δηλητηριο ακριβως γιατι οι ανθρωποι δεν εχουν καταλαβει το νοημα της. Οι ανθρωποι οι οποιοι δεν εχουν συνηθισει τη μοναξια, τρομαζουν πολυ...και αυτο γιατι δεν τα εχουν βρει πληρως με τον εαυτο τους....αλλοι παλι που ξερουν τι ειναι καλυτερο για αυτους, σε πληροφορω οτι η μοναξια ειναι οτι καλυτερο μπορουν να εχουν. Βεβαια που και που το να ανταλλαξεις μια κουβεντα ειναι αναζωογονητικο, λογω της φυσης μας οπως ειπα και πριν.
Για μενα η λεξη loner, περιγραφει εναν ανθρωπο ο οποιος εχει επιλεξει συνειδητα να ειναι ετσι και μαλιστα τη βρισκει...εχουν διαστρεβλωσει την εννοια και αυτο ειναι κριμα...η λεξη lonely παλι αντικατοπτριζει καπως το freaks, psychopaths και τα υπολοιπα, ακριβως γιατι δεν μπορουν να αντεξουν την ησυχια ενος δωματιου και αυτο τους τρελαινει...

τωρα οσον αφορα τον savant, ειναι μια ακομα περιπτωση ανθρωπου ο οποιος ειχε συνηθισει σε εναν τροπο ζωης και ξαφνικα μεταπιπτει σε εναν αλλον που δεν ηξερε την υπαρξη τους και αυτο τον ξενιζει και τον φοβιζει...εν μερει ευθυνεται για τις λαθος επιλογες του, αλλα απο την αλλη ομως τον εξωστρακισαν για τους α,β,χ,ψ, λογους...εκεινος πρεπει να βγει απο το συναισθηματικο λουκι το οποιο βρισκεται γιατι κλασσικα οσο περισσοτερο σκεφτεσαι κατι και μενεις σε αυτο, τοσο περισσοτερο σε καταβαλει....
αν επιλέξει τη μοναξια, και νιωθει καλα με αυτο, δεν πεφτει λογος σε κανεναν...και ας τον πουν οπως θελουν...θα τους διαψευσει ολους και θα ειναι και ευχαριστημενος. αν παλι επιλεξει την παρεα, αυτο που ειναι καλο να κανει, ειναι να ψαξει να βρει εκ νεου αλλους ανθρωπους...
γενικοτερα ολα αυτα θελουν λιγο αλλαγη τροπου σκεψης...αν θελεις να δεις τα πραγματα απο μια διαφορετικη πλευρα...αυτη που σε ικανοποιει περισσοτερο!!!!

[RainAndWind]

Triella κι εγώ φοβάμαι τη μοναξιά.Δεν το κρύβω.Ίσως όμως όχι ακριβώς το να μένω μόνη μου,φοβάμαι την έλλειψη συντροφικότητας,την στέρηση της οικειότητας.

Και παρόλο που δε θεωρώ τον εαυτό μου αδέξιο στις κοινωνικές επαφές,είμαι αρκετά επιλεκτική σε αυτές που τελικά βρίσκω να με γεμίζουν.Δε φοβάμαι τον κόσμο,ούτε να μείνω μόνη μου όταν το επιλέγω,φοβάμαι τη σκέψη ενός άδειου σπιτιού,(μόνιμα άδειου εννοώ,δίχως ζωή,δίχως κίνηση,δίχως θόρυβο,δίχως γέλια,δίχως συντροφιά),φοβάμαι τη σκέψη ενός άδειου από ανθρώπους κόσμου,φοβάμαι την σιωπή που δεν έχει τρόπο να αλλάξει,που δεν έχεις διαφυγή απ\'αυτήν.

Κάνω εύκολα φίλους,αλλά δεν έχω δεκάδες.Έχω λίγους και καλούς,που βρίσκω να αντιπροσωπεύουν ό,τι ζητώ κι εγώ και που μαζί τους διασκεδάζω,ή συζητώ ή τρώω,αλλά πάντα το κομβικό σημείο είναι να αισθάνεσαι ελεύθερος να είσαι εσύ στην παρουσία των άλλων,έτσι δεν είναι;

Μου άρεσαν πολύ κι εμένα όσα έγραψες.Είναι απίστευτο πόσο επηρεάζει την ανθρώπινη ψυχολογία το κοινωνικό περιβάλλον.Μπορεί πραγματικά να ισοπεδώσει προσωπικότητες η επίδραση της πίεσης,χρειάζεται να ψάχνει κανείς πάντα την καθαρή εικόνα,να αναρωτιέται,φταίνε τα δικά μου χαρακτηριστικά,ή των άλλων,μπορώ να θυσιάσω πράγματα για να είμαι μαζί τους,ποια,τι αξία έχουν για μένα,να υιοθετήσω δημοφιλή χαρακτηριστικά ή να τους πω να παν να γαμηθ...νε,σόρρυ,αλλά με πιάνει μερικές φορές θυμός στο με ποια κριτήρια καθορίζεται το να είσαι δημοφιλής τελικά σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες.

Νομίζω πως θέλει το ζύγισμα να είναι πολύ προσεχτικό,να προσέξεις μην αλλοτριωθείς και χάσεις τα δικά σου πολύτιμα για να αρέσεις,για να γίνεις δεκτός,μπορεί κάποιος να φτάσει στην εκποίηση των πάντων δίχως να το αντιληφθεί,πως είναι οι άλλοι που του το έκαναν αυτό,αλλά κι ο ίδιος/α,η δική του πείνα για ένταξη.Θα θελήσεις να περάσεις κι από οδοστρωτήρα ακόμη τα χαρακτηριστικά σου προκειμένου να χορτάσεις τη μεγάλη πείνα για αποδοχή,να τα εξαφανίσεις σε μία εξαναγκαστική ομοιομορφία για να σε αγαπήσουνε οι άλλοι...

[Paolo_1]

Originally posted by RainAndWind
Η συζήτηση αυτή με ιντρίγκαρε.Είναι άραγε μεγάλη δυστυχία να είσαι μόνος σου;Σκεφτόμουν πόσο τελικά έχουμε(κι εγώ μέσα)επηρεαστεί από την κοινωνική πίεση και τις επιταγές να είμαστε πάντα μαζί.Μαζί με κόσμο.Μαζί με άλλους.Μέσα σε σχέση.Μέσα στην τριβή.Στο κέντρο.Στο πλήθος.Στην παρέα.Στο αλισβερίσι.Στο παρεδώσε.

Ρε μήπως μας έχουνε ποτίσει με το φόβο της μοναξιάς;Mήπως αυτός ο φόβος είναι κατασκευασμένος τελικά;Σκεφτόμουνα:\"τι πουλάει;\"Πουλάει το Μαζί.Πουλάει ο Έρωτας.Πουλάνε οι Σχέσεις.

Φοβάμαι πως η αύξηση που παρατηρείται στο αίσθημα μοναξιάς μπορεί να μην είναι επειδή πράγματι πολλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι όταν είναι μόνοι τους,αλλά επειδή δεν ανταποκρίνονται σε όσα η κοινωνία θεωρεί ως συστατικά της προσωπικής επιτυχίας και ευτυχίας.To be socially inept.Nα έχεις τις δεξιότητες,την αποτελεσματικότητα στις διαπροσωπικές επαφές,να είσαι ο mr κοινωνικός τύπος,ο άφοβος,ο μέσα σ\'όλα,ο ατρόμητος,ή η mrs κοσμική,η κουλ τύπισσα,που δεν κολλάει πουθενά,που πάντα νιώθει άνετα μέσα στον κόσμο,που ενσωματώνεται,που δένει μαζί τους,που η ανάσα της ταιριάζει πάντα με τη δική τους.



Νομίζω πως έχουμε υποστεί μία προπαγάνδα που στηρίζει τις παραπάνω πεποιθήσεις.Πως αν δεν κάνεις οικογένεια δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου.Πως αν δεν είσαι σε σχέση είσαι δυστυχής σώνει και καλά(ή δε σε γουστάρουν,ή δεν είσαι καλός ή κάποιο κουσούρι έχεις ρε αδερφέ).Πως αν δεν πας σε clubs,δε συνωστίζεσαι,δεν συγχρωτίζεσαι,έχεις θέμα.


Κάνοντας ένα αρχικό ψάξιμο,μερικές μου υποψίες επιβεβαιώθηκαν.Loners are freaks,loners are psychopaths,loners are unhappy,loners are weird,loners are...
who says???

Όντως η κοινωνία δεν συγχωρεί την διαφορετικότητα.Τελικά έχω διαπιστώσει πως όσοι είναι μέσα στη μάζα,γενικά τείνουν να μην έχουν κανένα πρόβλημα και να ζουν μια χαρούμενη ζωή.Οι άνθρωποι δηλαδή που είναι σε σχέσεις,οι party animals κι αυτοί που έχουν μεγάλο κύκλο γνωριμιών.Προσωπικά,έχω γνωρίσει πολλά τέτοια άτομα και λέξεις όπως προβλήματα,μοναξιά,κατάθλι ψη δεν ήξεραν καν τί σημαίνουν.Και κακά τα ψέματα,οι γυναίκες αυτούς προτιμούν και δεν κάθονται ν\'ασχοληθούν με κάποιον που για τον άλφα,βήτα ή γάμα λόγο έχει περιθωριοποιηθεί.Γι\'αυτό και αυτοί οι περιθωριοποιημένοι σχεδόν πάντα αν τύχει και συναντήσουν κάποιον άνθρωπο για σχέση,κολλάνε πάνω του σαν βδέλλα.Επειδή όπως έχω ξαναγράψει,η μοναξιά μόνο άνδρες χτυπάει κυρίως(τουλάχιστον αυτό διαπιστώνω εγώ,όποιος διαφωνεί ok),ένας άνδρας αν περιθωριοποιηθεί,είναι πλέον σαν να μην υπάρχει,κανεις δεν ασχολείται μ\'αυτόν,κανεις δε νοιάζεται,θεωρείται περίεργος και δεν μπορεί να γνωρίσει(νορμάλ)κόσμο.Ενώ αντίθετα μια γυναίκα ακόμα κι αν περιθωριοποιηθεί από τους φίλους της,έχει το πλεονέκτημα της εύκολης σχέσης και διατηρείται έτσι κατα κάποιο τρόπο σε μια ψυχική ισορροπία.