πίστη στο Θεό/προσευχή /διαίσθηση

Χαιρομαι που βλεπω ενα θεμα για την διαισθηση, γιατι με ενδιαφερει πολυ...Μπραβο σου...!!!

Διαισθηση πηγαζει απο μεσα μας, ειναι η εσωτερικη μας φωνη που λειτουργει καθαρα και μονο με την ψυχη...με αυτα που νιωθεις...αρκετες φορες στην ζωη μου διαισθανθηκα πραγματα...ηξερα πραγματα χωρις να μου τα εχει πει κανεις, απλα τα ενιωθα...τις πιο πολλες φορες ομως δεν εκανα αυτο που επρεπε γιατι ακριβως οπως λετε παραπανω δεν ειχα καθαρο μυαλο...αλλες φορες παλι πιστευα οτι εγω δεν παω καλα να πιστευω η να νομιζω πως ξερω πραγματα τα οποια δεν μου τα εχει επιβεβεωσει κανεις μα να τα πιστευω τοσο δυνατα και να στεναχωριεμαι...αλλα βγηκαν αληθινες...ειναι επικινδυνο παιχνιδι η διαισθηση...πολλες φορες παραπλανει και αλλες τοσες εχει απλα δικαιο...πρεπει να διακρινουμε πολυ καθαρα εκεινο το σημειο που απο διαισθηση γινεται ψυχωση...μονο ετσι γινεται να προχωρησουμε σωστα και με εναν πολυ καλο συμμαχο...Τελος οταν η διαισθηση αρχιζει να συσχετιζεται με στοιχεια αρχιζει να μπαινει και σε λειτουργια το μυαλο...πριν ομως οχι και απο εκει αρχιζει το προβλημα...

Ακουω σχολεια :P

Βρε συ έτσι όπως το λες μία η διαίσθηση έχει δίκιο μία άδικο, δεν είναι διαίσθηση. Λογικό είναι αυτό που νομίζουμε να είναι μία λάθος μία σωστό.

Οχι εννοω οτι οταν ειναι απλα διαισθηση ειναι οκ αλλα οταν μπαινει το μυαλο στην μεση τα κανει ολα ανω κατω...!!!

Οκ, εγώ πάντως δεν πιστεύω στη διαίσθηση.

πιστευεις στην τελειοτητα της φυσης;

Πιστεύω στην τελειότητα των φυτών, των ζώων των ανθρώπων, και στην τροφική αλυσίδα από τη μία, αλλά από την άλλη γιατι να είμαστε έτσι και να μην είμαστε αλλιώς πχ μια παγοκολώνα που είναι τέλεια και επίσης η τροφική αλυσίδα δεν είναι κάτι καλό, άρα δεν μπορείς να το πεις τέλειο από την άλλη, γιατί το ένα ζώο τρώει το άλλο κατάλαβες τι εννοώ; Τοπικά τέλεια δηλαδή.

ναι ακριβως τοπικα τελεια οπως λες...αλλα σε βαθος χρονου απλα τελεια...η τελειοτητα για μενα αλλαζει απλα μορφες και απο αμοιβαδα που ειμασταν, απο δεινοσαυροι οι πιθηκοι βγηκαμε εμεις που ειμαστε πιο τελειοι...γιαυτο χρειαστηκε να φαμε το κακομοιρο προβατακι...ουσιαστικα η τελειοτητα ειναι ουτοπια, γιατι παντα θα εξελισσομαστε προς κατι ανωτερο...και εμεις οι ανθρωποι ακομα δεν χρησιμοποιουμε ολες μας τις ικανοτητες...αν σκεφτω το πιο σημαντικο που ειναι το μυαλο...χρησιμοποιουμε ενα ελαχιστο αυτου...αρα για το τωρα ειμαστε τελειοι για το αυριο ελλειπης...θα εξελιχτουμε...και γιαυτο πιστευω οτι δεν γινεται παρα να υπαρχει κατι παραπανω...και η διαισθηση πιστευω ειναι ενα απο αυτα που δεν εχει εξελιχτει ακομα...:P

Και εγω δεν ξερω αν εγινα κατανοητη...ειναι δυσκολο να μιλας γιαυτα και να εκφραζεις ακριβως αυτο που εννοεις...αλλα γενικα συμφωνω...

Κατάλαβα παρόλο που άλλους δεν τους καταλαβαίνω εδώ. :) Εγώ δεν πιστεύω ότι προερχόμαστε από τον πίθηκο και την αμοιβάδα, δεν ξέρω αν αργότερα θα εξελιχθεί το μυαλό να χρησιμοποιούμε πάνω από το 10%, αλλά ούτε κι αυτό το πολυπιστεύω.

Εγω πιστευω στην διαισθηση γιατι εχουμε εμπειριες που μας διδασκουν πραγματα και εναν μυαλο που σκεφτεται συνεχεια.

Μπορουμε να \"διαβασουμε\" πχ τον αλλο και να τον ψυχολογησουμε το πως αισθανεται εκεινη τη στιγμη που μιλαμε.

Εαν πχ καταλαβεις οτι ηταν αγχωμενος ή οτι ελεγε ψεμματα και σου πουν να αναλυσεις γιατι πιστευεις κατι σαν αυτο...τοτε τα πραγματα ειναι δυσκολα , εμπειρια και καποιες κινησεις αλλα δεν χωρα πολυ αναλυση.

Και φυσικα η αβεβαιοτητα στην μεση...λες να κανω λαθος? Λες να καταλαβα σωστα?

Οσο περισσοτερο σωστος βγαινεις τοσο αυξανεται και η αυτοπεποιθηση προς την διαισθητικη ικανοτητα , αλλα ειναι παγιδα γιατι υπερβολικη αυτοπεποιθηση σε αυτην μπορει να σου δημιουργησει λαθος συμπερασματα , οποτε εαν γινει αυτο σου δινει μια , χανεις λιγο αυτοπεποιθηση και αντε παλι απο την αρχη:)

Καλο εργαλειο και φυσικα εναποκειται στον καθενα ποσο καλα θα το χρησιμοποιησει:)

Παλια ημουν θρησκος αλλα μετα το ψυχωτικο επεισοδιο που περασα δεν πιστευω!!Νιωθω τυχερος και χαρουμενος που αποτιναξα απο πανω μου ενα καρο ενοχες μιας σκοταδιστικης θρησκειας...!
Πλεον δεν πιστευω στα θαυματα...!Δεν πιστευω στην παρθενογενεση κλπ...!Ολα μου φαινονται ενας μυθος του αισωπου...!
Δεν κατηγορω οσους πιστευουν μιας και εγω ημουν καποτε πιστος αλλα θεωρω οτι ειμαστε ολοι θυματα της θρησκευτικης προπαγανδας...!Δυστυχως δεν ειχα την κριτικη σκεψη να αντιπαρατεθω στα παραμυθια της θρησκειας οντας παιδι...!

Η πιστη βοηθαει τους ανθρωπους αλλα αυτο δεν σημαινει οτι υπαρχει θεος...

Originally posted by anoiksi

Διαισθηση πηγαζει απο μεσα μας, ειναι η εσωτερικη μας φωνη που λειτουργει καθαρα και μονο με την ψυχη...

...πρεπει να διακρινουμε πολυ καθαρα εκεινο το σημειο που απο διαισθηση γινεται ψυχωση...μονο ετσι γινεται να προχωρησουμε σωστα και με εναν πολυ καλο συμμαχο...Τελος οταν η διαισθηση αρχιζει να συσχετιζεται με στοιχεια αρχιζει να μπαινει και σε λειτουργια το μυαλο...Ακουω σχολεια :P

Ευχαριστώ για τις καλές σου απόψεις και με προβληματίζουν ιδιαίτερα τα πιο πάνω που θίγονται στο μέιλ.
Ναι υπάρχει μέσα μας εσωτερική φωνή, η οποία νομίζω μας κατευθύνει στη ζωή, είναι οι στόχοι, τα θέλω, αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Είναι μια φωνή από τα βάθη της ψυχής, από το χρόνο που το άτομο αρχίζει να υπάρχει σαν συνειδητό ον. Περικλείει αυτά που πραγματικά θέλουμε να δημιουργήσουμε, να πετύχουμε στη ζωή, όχι αυτά που μας επιβάλλει ο περίγυρος ή οι περιστάσεις. Αυτή τη φωνή πιστεύω πρέπει να ακολουθούμε σαν πιξίδα ζωής, με πολλή θέληση, κουράγιο και πείσμα. Αν καταφέρουμε και επιτύχουμε αυτά που επιτάσσει επέρχεται πληρότητα και γαλήνη στη ψυχή.

Το άλλο αφορά τη σχέση διαίσθησης, ψύχωσης. Υπάρχει κάποιο εργαλείο διάκρισης. Μπορεί κάποια στιγμιαία σκέψη κάτι σαν διαίσθηση να διατηρηθεί στο χρόνο σαν εμμονή;
ή΄αυτό το στιγμιαίο γίνεται εσωτερική πλέον φωνή που πρέπει να την ακολουθήσουμε και άρα δεν είναι ψύχωση;

Originally posted by ioannis2
Ανοίγω ένα νέο θέμα που δεν ταιριάζει κάπου αλλού.
Τα δυο πρώτα συνδέονται, ίσως και το τρίτο.

Από διάφορες απόψεις που έχω ακούσει ή διαβάσει λένε ότι η πιστη στο Θεό, η ελπίδα στο Θεό και η προσευχή βοηθούν στην επίλυση ψυχολογικών καταστάσεων ή ενδυναμώνουν σ΄ αυτή την πορεία. Βοηθούν στο να ξεπεραστούν προβλήματα ή στο να επιτύχουμε στόχους, σαν μικρά θαύματα. Η πίστη η ενδιάθετη, η καρδιακή.

Πιστεύω, η διαίσθηση είναι κάτι άλλο, είναι κάτι εσωτερικό, σαν κραυγή ανεξήγητο, που προβλέπει ή αποτρέπει για κάτι, που δημιουργεί αισθήματα χαράς ή αμφιβολίας ή φόβου και λύπης για κάτι που μπορεί να συμβεί.

Δεν ξέρω από δικές σας εμπειρίες ή απόψεις κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό...

Οσοι πιστευουν στον Θεο ζουν περισσοτερο!

Προτιμώ να ψοφήσω νωρίτερα.:P:D

Πιστεύω ότι η επίκληση του Θεού μέσω της προσευχής καθώς και το να αφήνεται κάποιος μετά τη δική του προσπάθεια στην παντοδυναμία του Θεού ενδυναμώνει τον άνθρωπο και τον γαληνεύει. Δεν είναι λίγες οι φορές που εκ των υστέρων διαπιστώνουμαι ότι κάπου σε κάποια δύσκολη περίσταση ήρθαν με τέτοιο τρόπο τα πράγματα που γλυτώσαμε τον κίνδυνο ή μας βοήθησε να ξεπεράσουμε ένα κακό με πιο ανώδυνο τρόπο. Το χω νοιώσει στη ζωή μου αυτό είτε σε σημαντικά πράγματα είτε σε μικροπράγματα.

Βοηθά σε κάθε προσπάθεια να αντεπεξέλθουμε κάθε ψυχική και πραγματική δυσκολία.

Διαίσθηση. Είναι για μένα ένα προαίσθημα, μια ανεξήγητη φωνή μέσα μας που καθοδηγεί: μην το κάνεις αυτό, μην πας εκεί, μην πεις εκείνο ή κάτι που σου δημιουργει μαι ανεκλάλητη χαρά για κάτι άλλο. Όπως γράψατε και πιο πάνω πρέπει να μάθουμε να τη ξεχωρίζουμε από τις άλλες σκέψεις, να μην την μπλέκουμε μ΄ αυτές. Να την ακολουθούμε.

Βοηθάει με έναν τρόπο που μακρoπρόθεσμα σε κάνει ανάπηρο.Με έναν τρόπο που δε σε μεγαλώνει,άσχετα από την παροδική ανακούφιση,καθώς υπάρχει πάντα ένας Παντοδύναμος,που το θέλημά του δεν μπορείς να παραβείς,εσύ ο μικρός,εσύ ο αδύναμος.Κι έτσι,μπορούμε να απενοχοποιηθούμε λιγάκι,καθώς ήταν το θέλημά Του,λολ,δε φταίγαμε εμείς,έτσι;

Μετά,είναι ιδιαίτερα παρηγορητικό να έχεις πάντα έναν μπαμπά που ξέρει το καλύτερο αντί για σένα(και σκέψου την εικόνα που έχουμε για το θεό στη μαζική συνείδηση των δυτικών κοινωνιών,ένας γέροντας,ένας άντρας,ένα σύμβολο πατριαρχικό,μέιλ στάτους,ας πούμε γιατί να μην ήταν γυναίκα,ή ομοφυλόφιλος,ή ένα παιδί,πάντα πίστευα πως ένα παιδί αν υπήρχε θεική φύση,αυτό θα έπρεπε να τη δικαιούται-το παιδί- κι όχι ένας ενήλικας,λολ,έκανα κι εγώ κάτι σκέψεις)

Πώς δικαιολογεί ο θεός ένα Άουσβιτς αλήθεια;
Πόσο βαθιά είναι η δικαιοσύνη του ώστε να υπάρχει η ευκολία ένας παιδεραστής να βιάσει και να σκοτώσει ένα παιδί σε έναν κόσμο όπου με εμπιστοσύνη αφηνόμαστε στη θεία μέριμνα;Πώς συμβιβάζετε εσείς οι πιστοί μέσα σας την ύπαρξη του εγκλήματος,του πολέμου,της κοινωνικής αδικίας,ταυτόχρονα με έναν ελεήμονα,δίκαιο θεό που σας περιθάλπει στις δυσκολίες;

Άλλους γιατί δεν τους περιθάλπει;Στο πηγάδι κατούρησαν;
Γιατί δεν υπάρχει,γκες γουότ.Γιατί φοβόμαστε το σκοτάδι,το θάνατο,γιατί φοβόμαστε το άγνωστο και προτιμάμε την ανεμελιά της σιγουριάς σε παραμύθια.Ο κακός λύκος θα σκοτωθεί από τον κυνηγό και η κοκκινοσκουφίτσα θα σωθεί.Όχι πάντα.Δεν υπάρχει ένας δίκαιος κόσμος όπου στο τέλος το καλό θα θριαμβέψει και θα δικαιωθεί,κάλλιστα ο κυνηγός θα είναι ένας παιδεραστής που θα σκοτώσει την κοκκινοσκουφίτσα και θα στείλει ένα γράμμα στη μητέρα της για να τη βασανίσει ψυχικά περισσότερο,σαν τον Άλμπερτ Φίς.

Αυτά.:P