Πείτε τις φοβίες σας!!

[τι-ποτέ]

τι παράξενο!
όταν είμουνα μικρή, κι ο αδελφός μου, δυο χρόνια μεγαλύτερος, φοβόταν το σκοτάδι ή να μείνει μόνος του, εγώ παρίστανα τον καμπόσο (δηλαδή την καμπόσα) και διεκδικούσα να μένω μόνη μου.
όταν έμενα μόνη μου, σήκωνα βαριά πράματα, ώστε σε περίπτωση που ερχόταν κλέφτης, να μπορώ να του πετάξω τίποτα στο κεφάλι!:P:P
άρα μάλλον φοβόμουνα, μα το ξεπερνούσα.
πριν μερικά χρόνια αρρώστησα ξαφνικά και μάλλον βαριά (τελικά τη γλύτωσα) και φοβήθηκα το θάνατο. τότε ήθελα να μου βαστά κάποιος το χέρι, όποιος κι αν ήταν αυτός...
γενικά, είναι σαν (ΣΑΝ) να μη φοβάμαι.
μ\' αρέσει να βλέπω. να βαστάς τα μάτια ανοιχτά είναι ένας τρόπος να εξορκίζεις το φόβο.
...

[Ifigeneia24]

Η δικη μου φοβια..δε ξερω ακομη και τωρα πως ξεκινησε,αλλα με βασανιζει καιρο τωρα και δε εχω καταφερει να την αντιμετωπισω.Με βασανιζει καθημερινα..
Εχω φοβια για την οδηγηση με το αυτοκινητο που πηρα εδω και αρκετους μηνες.
Αν δεν εχω καποιον διπλα μου,δε νιωθω ασφαλης νιωθω οτι θα σκοτωθω,οτι θα κανω ζημια σε αλλον ανθρωπο ή αμαξι.
Αποτελεσμα να εχω αμαξι και για τις μετακινησεις μου να παιρνω ταξι..λεωφορειο.
Οι δικοι μου δειχνουν κατανοηση αλλα καπου αναρωτιουνται τι συμβαινει.
Το διπλωμα δεν το πηρα ευκολα και το εχω εδω και 4 χρονια,αμαξι στην οικογενεια δεν υπηρχε ποτε και κανεις δε ξερει να οδηγει.
Οταν συναντω στο δρομο τον δασκαλο οδηγησης και με ρωταει για το αμαξι,ντρεπομαι και του λεω οτι ειναι ολα καλα.
Και απο μεσα μου κατηγορω τον εαυτο μου,νιωθω αχρηστη και αβοηθητη.Μου ελεγαν να το παιρνω το αμαξι μονη μου σε κοντινες αποστασεις σε ωρες ησυχιας κτλ.ομως δε τολμω να το κανω.Δε ξερω πως να το αντιμετωπισω πια..και δε το αντεχω πλεον.Στηριζομαι πολυ στους αλλους..
Εχω επισης φοβια με το σκοταδι,τις κατσαριδες και με το θανατο και τις αρρωστιες.Τα 2 πρωτα δεν ειναι σε υπερβολικο βαθμο σε σχεση με τα υπολοιπα.
Θα ηθελα να μην υπηρχαν..ολες αυτες..αλλα πως?

[olga_soul]

Σας ανέφερα ήδη τί με φοβίζει, αλλά μάλλον ήρθε η στιγμή να σας αναφέρω και ποιοί με φοβούνται...

Με φοβούνται ..οι κατσαρόλες της κουζίνας μου!!!!!!!! Μόλις με βλέπουν κυριολεκτικά εξαφανίζονται.....

Υπονοούν μήπως κάτι για τη μαγειρική μου ικανότητα και δεν το έχω καταλάβει???


lol

[a_friend]

Ifigeneia24 δεν μπορώ να σου πώ κάτι άλλο πέρα από τα τετριμμένα! Να πάρεις το αυτοκίνητο για μικρές αποστάσεις και σιγά σιγά να το συνηθήσεις.. Αλλά αυτό στο έχουν ήδη πεί και δεν έλυσε το πρόβλημα!! Ξέρεις τι πιστεύω; Οτι μπορούμε να να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας όταν μας τύχει κάτι πιο σημαντικό και σοβαρό! Για παράδειγμα αν χρειαστεί να μεταφέρεις κάποιον στο νοσοκομείο ας πούμε για κάτι σοβαρό, να δεις που δεν θα σκεφθείς καθόλου τη φοβία σου με το αυτοκίνητο. Για αυτό το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην πιέζεσαι. Συνέχισε να κάνεις οτι σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα και ίσως κάποτε να φτιάξουν όλα! Έτσι και αλλιώς ένα αυτοκίνητο λιγότερο στην Αθήνα, δεν είναι κάτι τόσο άσχημο!!

[Ifigeneia24]

Αγαπητε a_friend,σ\'ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου..
Εχεις δικιο σε ο,τι ειπες και εγω το εχω σκεφτει αυτο.Και μου εχει τυχει κατι παρομοιο οχι τοσο σοβαρο βεβαια,και ειδικα σε μια δυσκολη κατασταση ειναι που δεν μπορω με τιποτα να το πιασω το αμαξι..γιατι αυτη η πιεση που μου δημιουργειται λογω της επειγουσας καταστασης,το αγχος διπλασιαζεται και γινομαι απροσεκτη στην οδηγηση και οδηγουμαι σε πανικο.Οποτε σε εκεινη την περιπτωση απλα καλεσα ταξι και \"ελυσα\" το προβλημα!
Ντρεπομαι να ζητω διαρκως απο φιλους να ερχονται μαζι μου,για να νιωθω καλα.Δε θα τους εχω παντα κοντα μου.
Και ενας λογος που απερριψα μια δουλεια ηταν γιατι ηταν μακρια και δεν ειχε αλλη συγκοινωνια και επρεπε να πηγαινω με το αμαξι μου,χωρις να εχω εναλλακτικη λυση.
Αυτο με τρομαξε λιγο..γιατι μαλλον σοβαρευει η κατασταση.
Ξερω πως ολα ειναι μες το μυαλο μου..
Νιωθω πως αν ειμαι μονη μου και μου τυχει κατι απροσμενο δε θα τα βγαλω περα στην οδηγηση.
Δε μενω στην Αθηνα..σε ενα μεγαλο νησι μενω οπου η συγκοινωνια ειναι πολυ χαλια..δυστυχως.

[a_friend]

Μήπως σου έχει τύχει ποτέ κάποια ατύχημα με το αυτοκίνητο ή σε κάποιο δικό σου πρόσωπο; Ήταν έκανες μαθήματα οδήγησης δεν φοβόσουν;

[Ifigeneia24]

a_friend,οταν ημουν 10 χρονων εχασα ενα ξαδελφακι μου στα 13 του χρονια οταν επεσε απο ενα φορτηγο που η πισω καροτσα δεν ειχε προστατευτικα γυρω γυρω..και ζαλιστηκε και επεσε στο δρομο και το βρηκαν ωρες μετα νεκρο.
Δε ξερω αν αυτο φταιει..δε το σκεφτηκα ποτε αυτο..μεχρι τωρα που με ρωτησες.Τιποτα αλλο δε μου ετυχε.
Καλη μου Danay,εχω παει σε ψυχολογο ομως με αντιμετωπισε τελειως χαλαρα λεγοντας μου οτι αυτη η φοβια ειναι φυσιολογικη και πως θα το ξεπερασω σιγα σιγα..ειναι ο φοβος του πρωταρη με λιγα λογια μου ειπε.Μαλιστα μου ειπε οτι και εκεινη σαν νεα οδηγος ενιωθε ετσι αλλα το παλευει.
Δε με βοηθησε ιδιαιτερα αυτο..
Πιο εποικοδομητικη θα εβρισκα τη κουβεντα με ενα καλο φιλο,παρα ετσι.Πηγα για να με βοηθησει..οχι απλα να μου πει πραγματα που ξερω και εχω ακουσει ηδη.
Για να παω σε αλλον ειδικο δε θελω γιατι βαρεθηκα να λεω παλι απο την αρχη τα ιδια και τα ιδια και δεν εχω ουτε χρονο ουτε χρηματα για χασιμο σε περιπτωση που απογοητευτω παλι απο καποιον ειδικο.
Ολα μου φαινονται φαυλος κυκλος..θελω να κανω κατι για να βοηθησω τον εαυτο μου,και απο την αλλη ιδρωνω και μονο στην ιδεα να πιασω το αμαξι μονη μου και νιωθω ενοχες μετα και κατηγορω τον εαυτο μου που δε το κανω.

[Adzik]

..λογο του οτι η πρωτη πρωτη μου φωρα ηταν καταπιεστικη.... ανεπτυξα κι εναν αλλο φοβο που ευτυχως ποτε δεν εγινε μανια ..αλλα ισα ισα παντα θα μου βγαινει σε καλο... ...φοβομουν ..και φοβαμαι.. η μαλλον ανησυχω το να χασω τον ελεγχο του εαυτου μου.. του κορμιου μου δηλαδη...
...γι αυτο και ποτε δεν δοκιμασα και ουτε καν ειχα την περιεργεια να δοκιμασω καμια περιεργη ουσια... δεν πινω καν.. μονο οταν βγαινω μια φωρα στουσ 2-3 μηνες... χριστουγεννα.. πρωτοχρονια.... φοβομουν πως ωντασ κατω απο την επηρεια θα μπορουσε καποιοσ να μου επιτεθει και πως δεν θα μπορουσα.. δεν θα ειχα την δυναμη.. και τον ελεγχο να τον αποτρεψω.. ή να φυγω...

[a_friend]

Δεν ξέρω έχει σχέση ο θάνατος του ξαδέρφου σου με τη φοβία σου, αλλά πάντως ίσως να είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο. Σε είχε συγκλονίσει αυτό; Το σκεφτόσουν για καιρό μετα;

Λες πως όταν δεν έχεις κάποιον δίπλα σου, φοβάσαι πως θα σκοτωθείς ή θα κάνεις ζημιά σε άλλους. Μα δηλαδή αν είναι κάποιος δίπλα σου, πως θα μπορεί να το αποτρέψει αυτό; Προς θεού μην σκεφτείς οτι κρίνω τώρα τις σκέψεις σου, απλά αν θες να μου πείς πάνω-κάτω τι φοβάσαι..

Όσο για τον ψυχολόγο δεν νομίζω οτι ειναι απαραίτητο με την πρώτη δυσκολία να πηγαίνουμε κατευθείαν εκεί. Κανείς δεν σε καταλαβαίνει καλύτερα από τον εαυτό σου και σε τέτοιες περιπτώσεις δύσκολα θα σε βοηθήσεις ένας ξένος..

[Ifigeneia24]

Ευχαριστω που δειξατε ενδιαφερον για το προβλημα μου..
A_friend,το ξερω οτι οι σκεψεις μου ακουγονται παραλογες..και ειναι οντως.Απλα οταν ειναι καποιος διπλα μου και κανω πχ ενα λαθος θα προσπαθησω να το διορθωσω εκεινη τη στιγμη,ενω αν ειμαι μονη και κανω κατι..ειμαι ικανη να αφησω το αμαξι στη μεση του πουθενα απο το πανικο μου.
Μου εχει τυχει κατι παρομοιο..
Το παλευα καιρο μεσα μου πριν παω σε ψυχολογο,και οπως ειπα και σε αλλο μηνυμα πηγα αλλα δε βοηθηθηκα ιδιαιτερα..Δε ξερω τι φταιει.
Αυτη την εποχη εχω και αλλα θεματα να αντιμετωπισω,οπως το να βρω δουλεια κτλ.οποτε δεν εχω χρηματα ουτε μυαλο για ψυχολογους κτλ.
Αν και οπως ξαναειπα,δε ξερω αν παρω καποια ουσιαστικη βοηθεια παλι,ή αν απογοητευτω παλι.
Δεν υπαρχουν και παρα πολλοι ψυχολογοι εδω..γυρω στους 5-6 ειναι.
Επισης εχω παρα πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιθηση και νομιζω πως παιζει ρολο στο προβλημα μου.
Και το ειχα συζητησει και με τον ψυχολογο τοτε..και του ζητησα και σε αυτο βοηθεια,αλλα δε με κατευθυνε καπου εστω απλα με αντιμετωπισε σαν κατι που θα περασει με το χρονο..απλα ακουγε κυριως.

Σιγουρα δεν ριχνω ολο το φταιξιμο πανω στο ψυχολογο..ισως και εγω κατι να μην κανω σωστα..η ισως να μην της εδωσα να καταλαβει.
Πχ οταν της ειπα οτι και παλια ειχα προβλημα καταθλιψης(εχω και θυρεοειδη) και οτι κατα καιρους πεφτω ξανα στα ιδια μου λεει οχι εισαι καλα.
Και οταν μου προτεινε ενα βιβλιο να διαβασω σχετικα με αυτο,ειχε καποια τεστ που οταν τα εκανα ελεγαν οτι εχω ξεπερασει τη μετρια καταθλιψη.Μπορω να πω οτι πιο πολυ βοηθηθηκα με το βιβλιο που αναφερεται στην γνωστικη θεραπεια,παρα απο το ψυχολογο.
Αλλα δεν εχει καποιο θεμα για τις φοβια μου αυτο το βιβλιο..και ετσι δεν μπορω να βοηθηθω ουτε απο αυτο..

[Ifigeneia24]

Danay σ\'ευχαριστω καλη μου..Ομως δε ξερω γιατι και ακομη και αν νιωσω ξανα ετοιμη αν θα μπορω οικονομικα να πηγαινω ξανα σε ψυχολογο γιατι εχω πολλα εξοδα να τακτοποιησω αυτο τον καιρο..
Οσο ειχα σχεση..παλιοτερα ημουν καλυτερα γιατι με τον τοτε συντροφο μου..ειχα πιο πολυ θαρρος και ειμασταν συνεχεια μαζι και στην οδηγηση ηταν παντα διπλα μου..και ειχα αρχισει να νιωθω πιο εμπειρη στην οδηγηση..μετα οταν χωρισα..το παρατησα και το αμαξι και ολα..
Anyway..αυτα..

[cyberian]

Stamatiste na fovaste...otidipote ki an einai afto pou fovaste...egw eixa xronia fovia seismwn...kai to mono pou katafera itan aplws na spatalaw wres tis zwis mou skeptomenos arnitika pragmata...Afierwnw mia ataka apo to theos gia mia evdomada...O Theos leei ston Bruce (Jim Carrey) \"People ask me to do things for them...what they don\'t realize is that they have the power...You want to see a miracle,Bruce?Be the miracle \"

[a_friend]

Λοιπόν Ifigeneia24 ξέρεις τι πιστεύω; Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι κάποιο πράγμα τόσο πιο βουνό σου φαίνεται!! Και εγώ πολύ συχνά κάθομαι και σκέφτομαι αρνητικά πράγματα, τα οποία απλώς αν άφηνα να μου συμβούν θα ήταν πολύ πιο εύκολο! Ξέρω πως αυτά σίγουρα θα τα έχεις ξανακούσει.. Θα ρωτάς τώρα: \"ΟΚ και πως να σταματήσω να το σκέφτομαι;\" Εγώ λέω να το αφήσεις το θέμα, ούτε ψυχολόγοι ούτε τίποτα! Κάνε οτι σε ευχαριστεί περισσότερο και μην το σκέφτεσαι καθόλου! Και αν είναι να το ξεπεράσεις, θα το ξεπεράσεις! Αλλιώς.. δεν χάλασε ο κόσμος! Έχεις πιο σοβαρά πράγματα τα σκέφτεσαι! Έτσι δεν είναι;

[zeta]

Γενικά επειδή έχω περάσει και φοβία(πριν τη καταθλιψή μου)βοηθήθηκα απο το να λεω \'\'μηπως θα παθω τίποτα απο αυτό που φοβάμαι?\'\'και που το ξέρω?Αρα αφηνα μέσα μου να γίνετε ο..πανικός όμως....με τη σκεψη του ότι \'\'μπορει να με πατησει κι αυτοκινητο που ξέρω αλλωστε μόνο ο Θεος ξερει τι θα γινει εγω γιατι να βασανιζομαι??Σιγα σιγα με ηρεμια(δυσκολο μεν εφικτο δε)το ξεπερασα.Επισης βοηθαει η απασχοληση με καποιο χομπυ,ωστε να ξεχαστει η φοβικη σκεψη.

[Ifigeneia24]

Καλησπερα παιδια..δυστυχως μεσα σε ολα τα αλλα προστεθηκε και πενθος τωρα..μολις χθες εχασα το θειο μου,τον αδελφο της μαμας μου απο καρκινο.
Η μητερα μου ειναι σε κακη ψυχολογικη κατασταση και εγω τωρα πρεπει να ειμαι δυνατη για της δινω κουραγιο..
Ποσο δυναμη να εχω ομως κι εγω με ολα αυτα?
Ευχαριστω και παλι μεσα απο την καρδια μου ολους σας..για το ενδιαφερον σας!