Χρειάζομαι βοήθεια. :'(

[WeepingMoon]

Καλησπέρα σε όλους...
Ελπίζω να μην τα πω μπερδεμένα... Είναι όλα πολύ μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου...
Χρειάζομαι επειγόντως μια βοήθεια και δεν ξέρω πως να τη ζητήσω και από ποιόν...
Αισθάνομαι πως είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το πολεμήσω μόνη μου, αλλά δε νιώθω καθόλου δυνατή.
Ίσως είναι γελοίο αυτό το πρόβλημα, αλλά εξαρτάται ολόκληρη η ζωή μου από αυτό.

Στις 16/6 έκλεισα ραντεβού για μια επέμβαση δακτυλίου, κάτι που εδώ και χρόνια θέλω ΠΟΛΥ να κάνω, όμως το υπερβολικό άγχος δεν με άφηνε να το πάρω απόφαση.
Τελικά, μετά από ένα πολύ έντονο όνειρο, τόσο ζωντανό που με κινητοποίησε, έκλεισα ραντεβού με τον γιατρό για μια τυπική ενημέρωση και φεύγοντας έκλεισα και το ραντεβού για την 16η Ιούνη.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω το πρόβλημα όσο καλύτερα μπορώ...
Δεν φοβάμαι την επέμβαση. Δεν φοβάμαι πιθανή άσχημη κατάληξη. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Δεν αντέχω όμως όλο αυτό το stress.
Όλη αυτή την αναμονή. Τις ώρες που θα περιμένω να μπω στο χειρουργείο. Τη στιγμή που θα με πηγαίνουν ξαπλωμένη στο φορείο. Την αίσθηση του κρύου χώρου του χειρουργείου..

Στο παρελθόν είχα κάνει μια άλλη επέμβαση όπου, για 3 μέρες, κάθε πρωί ήταν να με χειρουργήσουν και μου το ανέβαλλαν. Για 3 μέρες ήμουν σε κατάσταση αναμονής και άγχους.
Μέχρι που έφτασεη μέρα. Ήρθαν να με πάρουν με το φορείο. Ένιωθα τόσο εκτεθειμένη στη διαδρομή. Είναι απαίσιο να σε πηγαίνουν και να κοιτάς το ταβάνι, να περνά κόσμος δίπλα σου και να τους κοιτάς ξαπλωμένος και ανήμπορος. Εκείνα τα πράσινα «ρούχα» που φοράς είναι φρικτά. Από το φορείο στο χειρουργικό «κρεβάτι» με έβαλαν σαν τσουβάλι. Όταν τελικά με νάρκωσαν, σε κάποια στιγμή, άρχισα να ακουώ τους γιατρούς να μιλούν. Μια νοσσοκόμα έλεγε: «Δακρύζει...». Δεν ξέρω σε τι αναφερόταν. Ένιωθα να μου πριονίζουν το κόκκαλο του χεριού μου... Πώς κλείνεις τα αυτιά σου με τις παλάμες σου και κάνεις «αααααα»; Κάπως έτσι άκουγα το πριόνισμα. Προσπαθούσα να κουνήσω τα πόδια μου. Λιγάκι να σαλέψω για να τους δείξω πως η επιρροή της νάρκωσης αρχίζει και φεύγει. Στάθηκε αδύνατο όμως... Ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα εγώ... Μετά χάθηκαν όλα ξανά... Μέχρι που ήρθε η στιγμή να με ξυπνήσουν. Ήταν από τις πιο άσχημες αισθήσεις που είχα ποτέ μου. Τόσο απότομα. Τόσο βάναυσα.
Έπρεπε να βήξω για να βγάλουν τα σωληνάκια από το στόμα. Έβηξα. Από την πίεση ένιωσα ούρα να φεύγουν... Δεν μπορούσα να ελέγξω πλήρως τα μέρη του σώματός μου. Ντράπηκα τόσο πολύ...
Έκανα πολλές ώρες να συνέλθω από τη νάρκωση και κρύωνα πολύ. Με σκέπαζαν με ό,τι έβρισκαν στον θάλαμο. 3-4 κουβέρτες και 2-3 παλτά φίλων που ήρθαν να με δουν.

Υποθέτω πως σε αυτήν την εμπειρία ωφείλεται και όλο αυτό που νιώθω τώρα. Όμως με κανέναν τρόπο εδώ και τόσα χρόνια, δεν μπορώ να το ξεπεράσω ώστε να καταφέρω να κάνω την επέμβαση του δακτυλίου.
Ούτε καν τα θετικά αποτελέσματα αυτής της επέμβασης δεν με κάνουν να νιώθω καλύτερα. Όλα μοιάζουν μικρά μπροστά σε αυτό το συναίσθημα.
Δεν ξέρω πως να το ελέγξω. Δεν μπορώ να βρω κάτι που να ξεγελάσω τον εαυτό μου ώστε να είμαι πιο ήρεμη μέχρι τότε.

Χρειάζομαι κάτι δραστικό. Δεν μπορώ να σκεφτώ όμως τίποτα. Χρειάζομαι ένα «κλειδί». Μια λέξη. Κάτι. Ο,τιδήποτε.
Χρειάζομαι βοήθεια. :'(

[Black Rose]

Αχ καλη μου τι μου θυμίζεις..

Οταν πήγαινα στο χειρουργείο (μέσα σε τρία χρόνια πήγα 8 φορές απο 8 ώρες κάθε φορά) προσευχόμουν να γίνει κάτι μια καταστροφή, ο τρίτος παγκόσμιος, ενας σεισμός αρκεί να αναβληθεί το χειρουργείο...

Και τα δικά μου αισθήματα ήταν έτσι όπως τα περιγράφεις και έτσι είναι η πραγματικότητα. Νομίζω ότι κανένας -ακόμα και γιατρός ασθενής να είναι- δεν πηγαίνει στο χειρουργείο με ηρεμία. Ειναι άγριο πραγμα, ειναι ενας τεχνικός θάνατος πως να το κάνουμε.

Σου προτείνω να προετοιμαστείς για το χειρουργείο. Να επισκευτείς ψυχολόγο να σε βοηθήσει, να ζητήσεις να μιλήσεις απο πριν με τον αναισθησιολόγο και να του μιλήσεις για τις αγωνίες σου, να λύσεις όλες σου τις απορίες.

Ο ψυχολόγος μπορεί να σου συστήσει κάποια αγωγή για την μείωση του στρεσ.

Πολυ σημαντικό ρόλο εχει η επαφη σου με τον αναισθησιολόγο, αν τον / την εμπιστευτείς το στρες θα μειωθεί. Αλλά όπως και να το κάνουμε στον περισσότερο κόσμο η νάρκωση ειναι πανικός.

Κάνε θετικές σκέψεις και να φαντάζεσαι τον εαυτό σου πως θα είναι και πόσο ωραία θα αισθάνεσαι μετά την επέμβαση, συγκεντρώσου στο αποτέλεσμα που θέλεις, αντιμετώπισε την εγχείρηση σαν λεπτομέρεια , το αποτέλεσμα μετράει , τα συναισθήματα σου με το αποτέλεσμα που επιθυμείς.

Σου ευχομαι με όλη μου τη καρδιά καλη επιτυχία. Ενημέρωσέ με για την ημέρα της επέμβασης. Μια ομάδα ανθρώπων από όλο τον κόσμο προσφέρονται να στέλνουν θετικές σκέψεις την ώρα του χειρουργείου και θα σε βοηθήσει και αυτό πολύ να ηρεμήσεις και να ξυπνήσεις καλύτερα μετά την νάρκωη. ΑΝ μας το επιτρέψεις με πολύ αγάπη θα το κάνουμε για σένα.

πολλα φιλιά

[WeepingMoon]

Black Rose, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου και τον χρόνο σου.
Ελπίζω να είσαι πλέον καλά και να μη χρειαστεί να ξαναζήσεις αυτήν την εμπειρία...

Μάλλον δεν διευκρίνησα καλά το ότι δεν με απασχολεί η νάρκωση. Δεν την φοβάμαι. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα...
Είναι σε όλο πριν από αυτό. Ίσως το παρακάτω παράδειγμα να μπορεί να περιγράψει καλύτερα αυτό που νιώθω.
Είναι λοιπόν, κάτι σα να περιμένεις στη σειρά σου για να βγεις να πεις το ποίημα σου μπροστά σε όλους τους συμμαθητές σου. Οι στιγμές της αναμονής μέχρι να έρθει η σειρά σου να παρουσιαστείς μπροστά σε τόσο κόσμο, ίσως να περιγράφουν αυτό που αισθάνομαι.
Τρομερή πίεση στο κεφάλι. Νιώθω τα αυτιά μου να βουίζουν και ζαλίζομαι. Σα να είμαι ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό.

Πριν μερικά χρόνια, μια μεγάλη εταιρία έψαχνε άτομα και έστειλα βιογραφικό. Ήμουν από τους 80 τυχερούς και ειδοποιήθηκα ώστε να περάσω στην 1η φάση επιλογής ατόμων που ήταν κάτι ερωτήσεις ελέγχουν ευρυματικότητας και φαντασίας. Σε αυτήν πέρασαν 25 άτομα. Υπήρχε και μια παρόμοια 2η φάση όπου πέρασαν τα 12 άτομα. Την πέρασα και αυτή.
Μας είπαν λοιπόν πως μετά από κάποιες μέρες θα μας φώναζαν για προσωπική συνέντευξη. Οι μέρες αυτές ήταν πολύ άσχημες. Δεν έκλεισα μάτι. Όταν έφτασε η μέρα, πήγα στο ξενοδοχείο που θα μας έπαιρναν την συνέντευξη και όταν ήρθε η σειρά μου, έχασα τον κόσμο κάτω απ\' τα πόδια μου. Δεν έβλεπα καλά γύρω μου. Ζαλιζόμουνα. Είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Μετά από 5\' είχε τελειώσει όλο αυτό και προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα δίνοντάς μου νερό και λέγοντάς μου πως δεν υπάρχει λόγος να νιώθω τόσο άγχος.
Φεύγοντας από εκεί, δεν θυμόμουν τίποτα από όσα με είχαν ρωτήσει. Δεν μπορούσα ουτε τα σκαλιά να κατέβω. Ένιωθα πως θα πάθαινα εγκεφαλικό.

Ένα παρόμοιο συναίσθημα βιώνω και τώρα.

Ελπίζω το παράδειγμα και η εμπειρία που περιέγραψα να μπόρεσαν να κάνουν πιο σαφές αυτό που μου συμβαίνει...

Προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις, αλλά όσο ο καιρός θα πλησιάζει, δεν θα είναι εφικτό... Και για να πω την αλήθεια, δεν είμαι και από τα άτομα που κάνουν εύκολα θετικές σκέψεις...
Η μέρα της επέμβασης είναι την Παρασκευή, 16 Ιούνη, μεταξύ 11 και 1 το μεσημέρι, υποθέτω.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου... Μου είναι πολύτιμες...

[olga_soul]

Σίγουρα από όσα λές είσαι ιδιαίτερα νευρική και αγχωτική, αν και στα παραδείγματα βιωματικών περιστάσεων που αναφέρεις ακόμα και ο πιο ήρεμος άνθρωπος θα είχε σίγουρα ανάλογες ψυχοσωματικές αντιδράσεις με τις δικές σου. Όλοι περνάμε κάποια στιγμή ανάλογες δοκιμασίες στις οποίες τεντώνουμε αρκετά τα όρια των αντοχών μας , αλλά τις περισσότερες φορές βλέπουμε και τις πραγματικές μας δυνάμεις σε όλες τους τις διαστάσεις. Και εγώ σε ανάλογες φάσεις με νοσοκομεία και θανάτους που έπρεπε να πάρω κυρίαρχο ρόλο κυριολεκτικά απόρρησα με τις κρυμμένες μου δυνάμεις. Από όσα περιγράφεις μάλλον έχεις αντοχές που δεν έχεις προσδιορίσει εξαιτίας του άγχους σου. Και εγώ είμαι υπερ του αγχολυτικού μέχρι την μέρα της επέμβασής σου και αν για κάποιο λόγο έχεις αρνητική στάση στη λήψη του, πήγαινε εναλλακτικά στο ανθοϊαμα Rescue (σταγόνες φυτών) που βοηθάνε επίσης σε τέτοιες ανησυχίες. Σου εύχομαι καλή επιτυχία ! Εκτός των άλλων όσων αφορά τη μέρα..16 Ιουνίου έχεις αρκετούς συμμάχους...Ο ʼρης θα βρίσκεται στον Λέοντα πράγμα που δείχνει εύνοια στην οργανική αντοχή και είναι ότι καλύτερο για τέτοιες επεμβάσεις , εκλείψεις δεν έχουμε για να επηρεάσουν αρνητικά την έκβαση, ενώ με τον Ερμή στον Καρκίνο υπάρχει εύνοια ευεληξίας και διευθέτησης σε θέματα που σχετίζονται με στομάχι και γαστρεντερικά. Επειδή όμως είναι και θέση διέγερσης των ψυχοσωματικών αντιδράσεων 1 εβδομάδα τουλάχιστων πριν είναι καλό με κάποιον τρόπο να ισορροπίσεις την νευρικότητα που θα σου φέρει ο Ερμής.

[Black Rose]

w/ m

χρειάζεται να αποφασίσεις ποια μέθοδο θα επιλέξεις για να ηρεμήσεις μέχρι την νάρκωση. Η ηρεμία, η θετική αντιμετώπιση, η αισιοδοξία θα σε βοηθήσουν και στην γρήγορη ανάρρωση.

Μπορείς να μιλήσεις με ψυχολόγο (ισως το νοσοκομείο που θα εγχειριστείς να διαθέτει ψυχολόγο) , μπορείς να κάνεις ομοιοπαθητική (έχεις χρόνο προετοιμασίας) μπορείς να κάνεις ασκήσεις Mind control (θα βρεις καταπληκτικές κασέτες στο βιβλιοπωλείο Εσοπτρον, ειδικές για θέματα υγείας), μπορείς να κάνεις συστηματικό διαλογισμό με θετική ενόραση, μπορείς να κάνεις ένα σωρό πράγματα για να χαλαρώσεις, μπορείς να τα κάνεις όλα ή ένα απο αυτά.

Είναι πολύ σημαντικό επίσης αυτό το διάστημα να τρέφεσαι σωστά και να κοιμάσαι πολύ καλά το βράδυ. Κάνε όσο μπορείς ευχάριστα πράγματα και κυρίως να φαντάζεσαι όσο ωραία θα είναι μετά την εγχείρηση.

Κάτι χρειάζεται να κάνεις καλή μου. Ενα βημα ειναι που δημοσιοποίησες το προβλημά σου αλλα αν δεν ζητήσεις και θεραπεία δεν σου λυνεται το πρόβλημα απο το φορουμ.

Σε παρακαλώ πολύ στείλε μου με U2U το μικρό σου όνομα, ηλικία και την πόλη που θα χειρουργηθείς . ΜΑς είναι απαραίτητα στοιχεια για την οργάνωση της προσευχής .

Ολα θα πανε καλά μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά...

[WeepingMoon]

Καλησπέρα σας!
Τώρα είδα τα μηνύματά σας... ʼργησα λιγάκι... Δεν είχα πρόσβαση στο internet για λίγο καιρό και ξεχάστηκα να περάσω από εδώ...

Σας ευχαριστώ πολύ για την προθυμία και την βοήθεια... :\")
Η επέμβαση έγινε! Είμαι καλά αν και έχω ακόμα μερικές μικροενοχλήσεις, που όμως θα περάσουν πολύ σύντομα!

Όλα μου μοιάζουν λαμπερά... Το στοίχημα με τον εαυτό μου το κέρδισα... Τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήρεμη τα βράδια μετά από 3 χρόνια... Για 3 χρόνια η σκέψη αυτής της επέμβασης είχε γίνει ο εφιάλτης μου...

Σας ευχαριστώ και πάλι!
Να είσαι όλοι πάντα καλά και να έχετε πάντα έναν λόγο να χαμογελάτε και να σας κάνει να βλέπετε τη ζωή με άλλα μάτια... :\"D

[gerginio]

ΕΙΔΕΣ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ!ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΑΝΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Ειλικρινά χάρηκα που είχαν όλα ένα αίσιο τέλος.Να είσαι καλά.

[olga_soul]

weeping moon εγώ δεν είχα καμία αμφιβολία για τη μέρα που μας είπες! Τώρα κοίτα να χαλαρώσεις και διώξε τις άσχημες σκέψεις...