χρειαζομαι τη βοηθεια σας επειγοντως!!!

[ritsonis]

για να δω και γω με την σειρα μου εφτασε μαλλον,τι γευση θα εχει....πιστευω να μην πονεσω χεχε!και λιγο γελιο δεν ειναι κακο.

[sabb]

Δεν έχω ιδέα από το πρόβλημα σου σαν εμπειρία, αλλά έτσι όπως το θέτεις, μου μοιάζει σαν μια απλή υπερεκτίμηση κάποιων απλών βιολογικών συμπτωμάτων, ταχυπαλμία και αίσθηση παλμών δεν είναι παθολογική συμπτωματολογία αν δεν συνοδεύεται από τις ανάλογες ενδείξεις για περισσότερη έρευνα (στένωση αρτηριών, προπτώσεις, αρρυθμίες κλπ). Αν δεν συμβαδίζει τίποτε το παθολογικό, αυτό που νιώθεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εμμονή του μυαλού σου να υπερεκτιμήσεις αυτό που σ\' ενοχλεί στις καθημερινές σου δραστηριότητες.

Use your mind...Don\'t underestimate its strengt, but do not overrate its weekness.

Η λύση είναι στο να βλέπεις πιο απλά τα πράγματα...Όχι μόνο εσύ, αλλά όλοι όσοι νομίζουν πως ο εγκεφαλοκεντρισμός είναι η ουσία της ύπαρξης τους. Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο του σώματος, αλλά πολλές φορές πονάει από λάθος ερεθίσματα (εσωτερικά ή εξωτερικά)...

Στη θέση σου δεν θα πήγαινα σε κανένα ειδικό, δες πόσο πιο απλά μπορείς να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις.. Χωρίς να είμαι ειδικός στη ψυχή, είμαι ειδικός στη ζωή..Αν σου κάνει η συμβουλή μου , ακολούθησε την..

Αλλιώς υπάρχει η πεπατημένη...Και στους πιο αφελείς σήμερα πουλούν φάρμακα...

Θα τα πάρεις ?

[VasilisA]

Μια από τα ίδια αντιμετωπίζω και εγώ.
Δεν παθαίνεις καρδιακή προσβολή πάντως τόσο εύκολα..
Εγώ επηρεάζομαι πάρα πολύ όταν ακούω ότι κάποιος πέθανε από καρδιακή προσβολή και αμέσως μετά με πιάνει όχι ακριβώς ταχυπαλμία αλλά νομίζω ότι η καρδιά μου θα βγει έξω και θα την κυνηγάω…
Οπωσδήποτε επίσκεψη σε ψυχολόγο αν και πρέπει να γνωρίζεις ότι όλοι για να σου παράσχουν ψυχολογική υποστήριξη θέλουν χρήματα και μάλιστα αρκετά…
Φάρμακα σου γράφουν πάντως εύκολα αλλά εγώ είμαι εντελώς εναντίον σε αυτό

[dora-agxos]

Originally posted by sabb
Δεν έχω ιδέα από το πρόβλημα σου σαν εμπειρία, αλλά έτσι όπως το θέτεις, μου μοιάζει σαν μια απλή υπερεκτίμηση κάποιων απλών βιολογικών συμπτωμάτων, ταχυπαλμία και αίσθηση παλμών δεν είναι παθολογική συμπτωματολογία αν δεν συνοδεύεται από τις ανάλογες ενδείξεις για περισσότερη έρευνα (στένωση αρτηριών, προπτώσεις, αρρυθμίες κλπ). Αν δεν συμβαδίζει τίποτε το παθολογικό, αυτό που νιώθεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εμμονή του μυαλού σου να υπερεκτιμήσεις αυτό που σ\' ενοχλεί στις καθημερινές σου δραστηριότητες.

Use your mind...Don\'t underestimate it\'s strengt, but do not overrate its weekness.

Η λύση είναι στο να βλέπεις πιο απλά τα πράγματα...Όχι μόνο εσύ, αλλά όλοι όσοι νομίζουν πως ο εγκεφαλοκεντρισμός είναι η ουσία της ύπαρξης τους. Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο του σώματος, αλλά πολλές φορές πονάει από λάθος ερεθίσματα (εσωτερικά ή εξωτερικά)...

Στη θέση σου δεν θα πήγαινα σε κανένα ειδικό, δες πόσο πιο απλά μπορείς να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις.. Χωρίς να είμαι ειδικός στη ψυχή, είμαι ειδικός στη ζωή..Αν σου κάνει η συμβουλή μου , ακολούθησε την..

Αλλιώς υπάρχει η πεπατημένη...Και στους πιο αφελείς σήμερα πουλούν φάρμακα...

Θα τα πάρεις ?

αφου δεν εχεις τετοια εμπειρια..πως ειναι δυνατον να ξερεις αν μπορει καποιος μονος του να ξεπερασει κατι τετοιο?
υστερα δεν του μιλησε κανεις για φαρμακα..!
μακαρι να ηταν μια ευκολη κατασταση κ να την ξεπερνουσαμε ολοι μονοι μας..αμ δεν ειναι ετσι ομως!
ειδικα στον φιλο μας παραπανω ειναι 10 χρονια σε αυτη την δινη!ξερεις ποσο σε ξεζουμιζει αυτη η κατασταση?δεν εχεις ιδεα!κ 10 χρονια?αυτο εχει ενσωματωθει πανω του!
ειναι κακος ενας ειδικος?ειδικος δεν σημαινει παντα φαρμακα!

φιλικα παντα..

[sabb]

Originally posted by dora-agxos

αφου δεν εχεις τετοια εμπειρια..πως ειναι δυνατον να ξερεις αν μπορει καποιος μονος του να ξεπερασει κατι τετοιο?
υστερα δεν του μιλησε κανεις για φαρμακα..!
μακαρι να ηταν μια ευκολη κατασταση κ να την ξεπερνουσαμε ολοι μονοι μας..αμ δεν ειναι ετσι ομως!
ειδικα στον φιλο μας παραπανω ειναι 10 χρονια σε αυτη την δινη!ξερεις ποσο σε ξεζουμιζει αυτη η κατασταση?δεν εχεις ιδεα!κ 10 χρονια?αυτο εχει ενσωματωθει πανω του!
ειναι κακος ενας ειδικος?ειδικος δεν σημαινει παντα φαρμακα!

φιλικα παντα..

Όταν τελείωσα το πόστ κι έκανα 40 λεπτά δρόμο από τη Σίνδο ως τη Καλαμαριά που είναι το σπίτι μου, είχα να σκεφτώ ανάμεσα στο πως θα καλύψω 110000 ευρώ αύριο σε επιταγές που λήγουν έχοντας στα χέρια μου 80, και στο αν το τελευταίο μήνυμα μου κινείται στα όρια της παρανόησης...

30000 χιλιάδες ευρώ είναι αδύνατο να βρω αύριο χωρίς να φάω από τα έτοιμα, γεγονός που μ\'αναγκάζει να προσπαθήσω να γίνω πιο κατανοητός στο θέμα του/της ritsonis...

Ο εγκέφαλος μου, επιλέγει να απασχοληθεί με το πρόβλημα ενός άλλου παρά με το εν δυνάμει δικό μου - ουσιαστικό και απελπιστικά βραχυπρόθεσμο...

Θεωρώ, πως κατά πάσα πιθανότητα διαθέτω έναν πανηλίθιο εγκέφαλο. που στη προκείμενη περίπτωση κι αυτή τη στιγμή που γράφω ,προσπαθεί να εξηγήσει στο login Dora- agxos, πως κατά βάση δεν είναι αυτό που φαίνεται....

Ας προσπαθήσω λοιπόν να εξηγήσω τα αυτονόητα , για να κατηγορηθώ στον ελάχιστο βαθμό για αμετροέπεια ή ακόμη κι ανοησία :

- Απουσία παθολογικών ευρημάτων σε σε μια καθημερινή αντιμετώπιση αγχογενών συμπτωμάτων, χωρίς να είναι κάποιος γιατρός της ψυχής (όπως η αφεντομουτσουνάρα μου) προσπαθεί να δώσει την δύναμη, το κουράγιο, την αποφασιστικότητα αν θέλεις, να αντιμετωπίσει ο ενδιαφερόμενος το πρόβλημα του, όχι από τη θέση του ασθενούς αλλά από τη θέση ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει μια δυσλειτουργία του συνειδητού. Πανικοβάλλεται όταν οι σφυγμοί ξεπερνούν τους 90 / min, εγκλωβίζεται σε αρρυθμίες που δεν έχουν παθογένεια, \"τρελαίνεται\" όταν πρέπει να εξηγήσει μια ανεξήγητη δυσθυμία, υπερεκτιμά την αδυναμία του μυαλού του να δεχθεί και να αξιολογήσει εξωτερικά ερεθίσματα και τα μετατρέπει σε μια \"αρρωστημένη\" προοπτική καθημερινότητας.

- Δεν είπα πουθενά, πως αν κάποιος διαγνωσθεί με ψυχική ασθένεια , δεν θα πρέπει να ακολουθήσει τη συμβουλή ειδικού για να την αντιμετωπίσει, με αγωγή ή όχι...Η αίσθηση παλμών είναι σύμπτωμα που αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή - όταν δεν υπάρχει παθογένεια ? Αν ναι , το ποστ μου είναι άκυρο, άκαιρο και δεν θα πρέπει να το λάβει κανείς υπ\' όψη του...
- Η ρήση μου σχετικά με την περί αφελών φαρμακοληψία, δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα, αλλά για την φαύλη καθεστηκυία τάξη στη χώρα μας, όπου για ένα πονοκέφαλο , συνταγολογούνται βενζοδιαζεπίνες με δοσολογίες που σκοτώνουν ελέφαντες. Αν και σ\'αυτή τη περίπτωση πρέπει ν\' ακολουθηθεί η πεπατημένη, σηκώνω τα χέρια ψηλά...

Σε κατακλείδα : Αν μπορέσει κάποιος να διαχειριστεί το άγχος του χωρίς φάρμακα, γυρίζοντας τη πλάτη στον πανικό και στο φόβο, επικεντρώνοντας τις εγκεφαλικές του λειτουργίες σε πράγματα πιο ευχάριστα και απλά, εμείς πρέπει σώνει και καλά να παροτρύνουμε να επισκεφθεί ειδικό και κατ\' επέκταση να πάρει φάρμακα ? (...υπάρχουν και μαλάκες γιατροί που για τον πονοκέφαλο σου δίνουν αντιβίωση, πρέπει να αποδεχτούμε την κλασική ιατρική στο σύνολο της, όταν οι 5 στους 10 δεν ξέρουν τι τους γίνεται ???)

Σόρι, αλλά δεν ξέρω πόσο πρέπει να προσπαθήσω να γίνω κατανοητός...

Δουλέψτε την ύπαρξη σας συνοδοιπορώντας με το μυαλό σας, αν το αφήσετε δψασμένο στη Σαχάρα, την αμμούδα θα την κάνει θάλασσα...

[dora-agxos]

μμμ σε ανθρωπους μιλας οχι σε login..

καλο σου βραδυ.

[sabb]

Originally posted by dora-agxos
μμμ σε ανθρωπους μιλας οχι σε login..

καλο σου βραδυ.

Έχεις δίκιο, αν κι η αναφορά μου στην εικονικότητα σου , δεν σε υποτιμά σαν ψηφιακή υπόσταση... Επικοινωνούμε μέσω καλωδίων, αλλά δεν αγνοώ πως ο καθένας αφήνει εδώ μέσα το στίγμα του με βάση το τι αντιπροσωπεύει στην πραγματική ζωή...

Επίσης καλό βράδυ..

[jeronimo]

Originally posted by shadowΕίμαι γύρω στα 40, έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους έχω χάσει τις ευκαιρίες μου για να κάνω καριέρα, να στεριώσω σε μια δουλειά… έχω μια καλή οικογένεια, έναν άνδρα που με στηρίζει αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών αισθάνομαι δυστυχισμένη γιατί δεν αναταποκρίθηκα,… δεν πέτυχα.
Αισθάνομαι αποτυχημένη και τρομερά ένοχη, νιώθω ανασφάλεια και φοβάμαι..

Νιώθω αποτυχημένη γιατί δεν έχω δουλειά, γιατί έχασα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν και γιατί στις δύσκολες εποχές δεν μπορώ να στηρίξω το σπιτικό μου.

Shadow,

Τα δύο μηνύματά σου που διάβασα τα βρήκα πολύ συγκινητικά, όλο συναίσθημα. Λίγα μηνύματα θα μπορούσαν να είναι τόσο περιγραφικά, όχι των συνθηκών κάτω από τις οποίες ζεις, αλλά τόσο γεμάτες συναίσθημα, ενδεικτικό μια συναισθηματικής νοημοσύνης που δύσκολα συναντάς σήμερα.

Η ηλικία σου των 40 χρόνων, είναι για όλους, νομίζω μια ηλικία προβληματισμού, για το «ποιος είμαι;» και «τι έκανα μέχρι σήμερα;». Αν έχω ερμηνεύσει σωστά τα στοιχεία που έδωσες, έχεις σπουδάσει και χάνοντας «ευκαιρίες», αν είναι αλήθεια τα λεγόμενά σου, δεν σταδιοδρόμησες σε κάποιο επάγγελμα, αλλά μετά το γάμο σου και τον ερχομό των παιδιών σου, αφοσιώθηκες στην οικογένειά σου.

Θα ήσουν μια αξιαγάπητη ίσως μητέρα και σύζυγος, και τώρα που έφτασες στην ηλικία του προβληματισμού, από τον οποίο δεν ξεφεύγει κανένας, λές πως «νιώθεις αποτυχημένη» (και εξηγείς το γιατί), «ένοχη», «ανασφάλεια», «πως φοβάσαι».

Φαντάζομαι πως δεν θα με θεωρήσεις αδιάκριτο, αν προσπαθήσω να σου βάλω ορισμένα στοιχεία για να σκεφτείς πάλι τις διάφορες πλευρές, χωρίς να μπορώ να σου πω απευθείας «όχι, έχεις άδικο, είναι έτσι, πάει τελείωσε».

α. «Αποτυχημένη». Επειδή:

(1) «Δεν έχεις δουλειά». Λογικό επιχείρημα. Μήπως όμως είναι απόλυτο;

- Ερωτήματα:
Ποιο είναι το επάγγελμα που είχες ονειρευτεί, ή είχες κατά νουν όταν σπούδαζες τη συγκεκριμένη επιστήμη στο πανεπιστήμιο;
Αν είχες μπει σε κάποια δουλειά όπως οι άλλοι/άλλες που αποφοίτησαν μαζί σου, πόσες πιθανότητες θα είχες να είσαι ευχαριστημένη με τη δουλειά που σου προσφέρθηκε, με τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν, με την εξέλιξη του επαγγέλματος αυτού στη συνέχεια, και αν όσοι μπήκαν αμέσως στη δουλειά δεν απογοητεύτηκαν από αυτή.

Όντας σε ηλικία 40 ετών, παντρεμένη και με παιδιά (μικρά ή μεγάλα), έχεις εξετάσει ποιες δυνατότητες θα είχες για να βρεις μια δουλειά; Έχεις κάποια δεξιότητα, που ίσως δεν έχουν οι άλλοι, μπορείς να κάνεις κάτι που να μην μπορούν οι άλλοι, ιδιαίτερα μαθήματα, μεταφράσεις, να κρατάς κάποια παιδιά για μερικές ώρες (θα υπάρξουν δυσκολίες εργαζόμενων μητέρων αφού δεν έχουμε επάρκεια δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών και δεν έχουν όλοι χρήματα για ιδιωτικά κλπ). Είναι δύσκολοι οι καιροί και η ανεργία αυξάνεται, αλλά έλεγα μήπως μπορείς να ψάξεις για κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν άλλοι που έχουν μια βάση υποστήριξης στο σπίτι τους όπως εσύ («..έχω μια καλή οικογένεια, έναν άνδρα που με στηρίζει».

(2) «Έχασα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν».
Το πιστεύω ότι έτσι θα είναι αφού το λες. Όμως δεν είναι πολύ απόλυτο αυτό που λές, χάθηκαν όλες οι ευκαιρίες; Οι ευκαιρίες ήταν εκείνων των χρόνων, όμως όλα αλλάζουν, δεν μπορείς να τα κρίνεις πάντα με εκείνες τις συνθήκες. Μήπως υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες τώρα, έστω και αν δεν είναι για όλες τις προσδοκίες που είχες τότε;

- Ευκαιρίες για δουλειά (τα ανέπτυξα παραπάνω).

- Ευκαιρίες για προσωπική ενασχόληση, με θέματα ή αντικείμενα που σε ενδιαφέρουν. Πως αισθανόσουν όταν ήσουν φοιτήτρια; Ένιωθες ωραία ή άσχημα όταν πιεζόσουν να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις των εξετάσεων και της φοίτησης γενικά; Αν ήταν ωραία τα συναισθήματά σου τότε, γιατί δεν βάζεις τον εαυτό σου σε μία διαδικασία, έκφρασης βελτίωσης και εκμετάλλευσης των νοητικών, πνευματικών και συναισθηματικών δυνατοτήτων, που βλέπω από τα λόγια σου, έχεις ήδη αυξημένες; Αν είχες κάτι που σε απασχολούσε αρνητικά, δεν θα το ξέχναγες αν ξαφνικά σου τύχαινε μια πιο δυσάρεστη έγνοια; Γιατί δεν το δοκιμάζεις αυτό και από τη θετική πλευρά; Από το να μπείς σε μια απλή «ομάδα ανάγνωσης» όπου θα διαβάζεις μαζί με άλλους ορισμένα λογοτεχνικά βιβλία σε τακτική βάση και θα δείχνεις αλλά και θα οξύνεις συνεχώς τη συναισθηματική νοημοσύνη σου, θα μπορούσες να προχωρήσεις σε προγράμματα των δήμων ή άλλων οργανώσεων για ζωγραφική, μουσική, πιάνο ή άλλο όργανο κλπ. Σκέφτηκες ακόμα και το αδιανόητο, να γραφτείς σε ένα Ωδείο, και αντί να κάνεις αυτές τις σκέψεις που κάνεις, να διαμαρτύρεσαι που δεν σε καταλαβαίνει ο δάσκαλος ή η δασκάλα του πιάνου για το πώς θα πατάς τα πλήκτρα με το σωστό κύρτωμα των δακτύλων σου ή αν παίζεις σωστά και να αγωνιάς να τα πετύχεις; Αλλά αν ήδη έχεις οικονομικό πρόβλημα, ίσως να μην αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο. Στο λέω απλά επειδή οι άνθρωποι συνήθως δεν θέλουν τέτοιες λύσεις, επειδή έχουν συνηθίσει και αρνούνται στο να μπουν στη λογική στην οποία θα έμπαιναν όταν ήσαν 18-20 χρονών (και αυτό είναι πολλές φορές το αδιέξοδο με τη σκέψη «έχασα τις ευκαιρίες»). Υπάρχουν οργανώσεις όπως το «Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» και «Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες» και άλλες για τους μετανάστες, που ζητούν εθελοντές. Θα μπορούσες να τους έστελνες ένα βιογραφικό με τις σπουδές και τις ικανότητές/δεξιότητές σου; Στα χωριά SOS, μητέρες που έχουν και δικές τους οικογένειες, εργάζονται και ως θετές μητέρες σε παιδιά που βρίσκονται εκεί, συνήθως λόγω κακών οικογενειών τους ή εγκατάλειψής τους. Έχουν δυσκολίες ακόμα και στην απλή μελέτη.

(3) Αισθάνεσαι «ένοχη».

Νομίζω ότι η τάση της ενοχής, για άλλους λόγους, είτε παιδικούς είτε πρόσφατων γεγονότων ή καταστάσεων, εμφανίζεται με την πρώτη ευκαιρία και συσκοτίζει την ήρεμη και ψύχραιμη εξέταση των σημερινών καταστάσεων. Δεν μπορώ να πω πολλά, δεν σε ξέρω, και δεν είμαι επαγγελματίας ψυχικής υγείας. Τους τελευταίους δεν τους εμπιστεύομαι, κυρίως γιατί δεν έχουν κανένα κίνητρο να τελειώσουν τις θεραπείες τους αλλά και επειδή οι πελάτες τους, συμπληρώνουν την άγνοιά τους με το δικό τους συναίσθημα, με τη δική τους συναισθηματική ανάγκη, με την «ενοχή» τους, από την οποία κερδίζουν άλλοι τα λεφτά τους χωρίς να την απαλύνουν και να την εξηγήσουν να την εκλογικεύσουν.

(3) «Στις δύσκολες εποχές δεν μπορείς να στηρίξεις το σπιτικό σου». Ίσως κάποιες οικονομικές συνθήκες, μείωση μισθού ή άλλων αποδοχών ή κερδών που στήριζαν την οικογένεια, μειώθηκαν. Έτσι λες εσύ «τι κάνω εγώ, δεν είμαι τίποτα, αν δεν φέρω λεφτά». Τι να σου πω, δεν σε ξέρω, είναι και δύσκολες οι συνθήκες. Τουλάχιστον εξέτασες το θέμα από όλες τις πλευρές; Μήπως το μυαλό σου και η ενσυναίσθησή σου θα σε έκαναν ικανή να οργανώσεις καλύτερα τον προϋπολογισμό του σπιτιού. Κόβωντας τα περιττά έξοδα, κάνοντας ορισμένες κοινωνικές συγκεντρώσεις, π.χ. με μπύρα και μερικά μεζεδάκια, αντί για εξόδους σε ταβέρνες; Επισκεπτόμενη σαν εκδρομέας ή εξερευνητής τα στέκια στο κέντρο της Αθήνας, με τις ευκαιρίες και τις φτηνές τιμές ή εναλλακτικά προϊόντα «ετικέττας» γύρω από την Κεντρική Αγορά; Αν έφτιαχνες ένα βιβλίο οδηγό επιβίωσης για τη γυναίκα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και με την ιδιότητα του υποψήφιου συγγραφέα/ ερευνητή, εξέταζες τις δυνατότητες αυτές; Και φυσικά ισχύουν και αυτά που έγραψα παραπάνω για τη δυνατότητα δουλειάς.

Δεν ξέρω αν σου πρόσφερα τίποτα.


Καλή τύχη!

Υ.Γ. Το Shadow το διάλεξες επειδή έτσι νιώθεις συναισθηματικά, με βάση όσα ανέφερες στα δύο μηνύματά σου, έτσι δεν είναι;

[dora-agxos]

?

[whitecandle]

Έλα Δώρα αυτός μου έστειλε u2u είναι από άλλο φόρουμ του κρίνου το μήνυμα που είναι σε παράθεση.

[sabb]

??? Who the hell is shadow ?? Δεν πιστεύω να τηλεμεταφέρθηκα σε παράλληλο σύμπαν και να ποστάρω σε θέματα δεκαδιάστατων login (με το συμπάθιο....) που δεν έχω ξαναματαδεί !!!

[whitecandle]

Sabb δεν ξέρω αν έχεις χάσει επεισόδια, αλλά γίνονται πάρα πολλά το τελευταίο διάστημα. Η shadow είναι από άλλο site.

[ritsonis]

hey sabb..το ποιο πιθανο απ\'ολα ειναι να ακολουθησω τα λεγομενα σου.
vasilisa συμπασχω και θα συμφωνησω μαζι σου...αλλωστε δεν μου περισσευουν χρηματα!!
dora εχω την εντυπωση πως ειναι στο χερι μας και φυσικα στο μυαλο μας να αλλαξουμε αυτο που μας ταλαιπωρει.προφανως και δεν ειναι ευκολο.....θα το προσπαθησω λιγο ακομα(εχω χασει ηδη πολυτιμο χρονο) και αν δεν καταφερω κατι θα στραφω σε ειδικο.
Υ.Γ θελω να σας ευχαριστησω ολους,ειναι η πρωτη φορα που γραφω-λεω αυτο που με απασχολει και βρισκω ανταποκριση.

[Θεοφανία]

Originally posted by jeronimo

Originally posted by shadowΕίμαι γύρω στα 40, έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους έχω χάσει τις ευκαιρίες μου για να κάνω καριέρα, να στεριώσω σε μια δουλειά… έχω μια καλή οικογένεια, έναν άνδρα που με στηρίζει αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών αισθάνομαι δυστυχισμένη γιατί δεν αναταποκρίθηκα,… δεν πέτυχα.
Αισθάνομαι αποτυχημένη και τρομερά ένοχη, νιώθω ανασφάλεια και φοβάμαι..

Νιώθω αποτυχημένη γιατί δεν έχω δουλειά, γιατί έχασα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν και γιατί στις δύσκολες εποχές δεν μπορώ να στηρίξω το σπιτικό μου.

Shadow,

Τα δύο μηνύματά σου που διάβασα τα βρήκα πολύ συγκινητικά, όλο συναίσθημα. Λίγα μηνύματα θα μπορούσαν να είναι τόσο περιγραφικά, όχι των συνθηκών κάτω από τις οποίες ζεις, αλλά τόσο γεμάτες συναίσθημα, ενδεικτικό μια συναισθηματικής νοημοσύνης που δύσκολα συναντάς σήμερα.

Η ηλικία σου των 40 χρόνων, είναι για όλους, νομίζω μια ηλικία προβληματισμού, για το «ποιος είμαι;» και «τι έκανα μέχρι σήμερα;». Αν έχω ερμηνεύσει σωστά τα στοιχεία που έδωσες, έχεις σπουδάσει και χάνοντας «ευκαιρίες», αν είναι αλήθεια τα λεγόμενά σου, δεν σταδιοδρόμησες σε κάποιο επάγγελμα, αλλά μετά το γάμο σου και τον ερχομό των παιδιών σου, αφοσιώθηκες στην οικογένειά σου.

Θα ήσουν μια αξιαγάπητη ίσως μητέρα και σύζυγος, και τώρα που έφτασες στην ηλικία του προβληματισμού, από τον οποίο δεν ξεφεύγει κανένας, λές πως «νιώθεις αποτυχημένη» (και εξηγείς το γιατί), «ένοχη», «ανασφάλεια», «πως φοβάσαι».

Φαντάζομαι πως δεν θα με θεωρήσεις αδιάκριτο, αν προσπαθήσω να σου βάλω ορισμένα στοιχεία για να σκεφτείς πάλι τις διάφορες πλευρές, χωρίς να μπορώ να σου πω απευθείας «όχι, έχεις άδικο, είναι έτσι, πάει τελείωσε».

α. «Αποτυχημένη». Επειδή:

(1) «Δεν έχεις δουλειά». Λογικό επιχείρημα. Μήπως όμως είναι απόλυτο;

- Ερωτήματα:
Ποιο είναι το επάγγελμα που είχες ονειρευτεί, ή είχες κατά νουν όταν σπούδαζες τη συγκεκριμένη επιστήμη στο πανεπιστήμιο;
Αν είχες μπει σε κάποια δουλειά όπως οι άλλοι/άλλες που αποφοίτησαν μαζί σου, πόσες πιθανότητες θα είχες να είσαι ευχαριστημένη με τη δουλειά που σου προσφέρθηκε, με τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν, με την εξέλιξη του επαγγέλματος αυτού στη συνέχεια, και αν όσοι μπήκαν αμέσως στη δουλειά δεν απογοητεύτηκαν από αυτή.

Όντας σε ηλικία 40 ετών, παντρεμένη και με παιδιά (μικρά ή μεγάλα), έχεις εξετάσει ποιες δυνατότητες θα είχες για να βρεις μια δουλειά; Έχεις κάποια δεξιότητα, που ίσως δεν έχουν οι άλλοι, μπορείς να κάνεις κάτι που να μην μπορούν οι άλλοι, ιδιαίτερα μαθήματα, μεταφράσεις, να κρατάς κάποια παιδιά για μερικές ώρες (θα υπάρξουν δυσκολίες εργαζόμενων μητέρων αφού δεν έχουμε επάρκεια δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών και δεν έχουν όλοι χρήματα για ιδιωτικά κλπ). Είναι δύσκολοι οι καιροί και η ανεργία αυξάνεται, αλλά έλεγα μήπως μπορείς να ψάξεις για κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν άλλοι που έχουν μια βάση υποστήριξης στο σπίτι τους όπως εσύ («..έχω μια καλή οικογένεια, έναν άνδρα που με στηρίζει».

(2) «Έχασα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν».
Το πιστεύω ότι έτσι θα είναι αφού το λες. Όμως δεν είναι πολύ απόλυτο αυτό που λές, χάθηκαν όλες οι ευκαιρίες; Οι ευκαιρίες ήταν εκείνων των χρόνων, όμως όλα αλλάζουν, δεν μπορείς να τα κρίνεις πάντα με εκείνες τις συνθήκες. Μήπως υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες τώρα, έστω και αν δεν είναι για όλες τις προσδοκίες που είχες τότε;

- Ευκαιρίες για δουλειά (τα ανέπτυξα παραπάνω).

- Ευκαιρίες για προσωπική ενασχόληση, με θέματα ή αντικείμενα που σε ενδιαφέρουν. Πως αισθανόσουν όταν ήσουν φοιτήτρια; Ένιωθες ωραία ή άσχημα όταν πιεζόσουν να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις των εξετάσεων και της φοίτησης γενικά; Αν ήταν ωραία τα συναισθήματά σου τότε, γιατί δεν βάζεις τον εαυτό σου σε μία διαδικασία, έκφρασης βελτίωσης και εκμετάλλευσης των νοητικών, πνευματικών και συναισθηματικών δυνατοτήτων, που βλέπω από τα λόγια σου, έχεις ήδη αυξημένες; Αν είχες κάτι που σε απασχολούσε αρνητικά, δεν θα το ξέχναγες αν ξαφνικά σου τύχαινε μια πιο δυσάρεστη έγνοια; Γιατί δεν το δοκιμάζεις αυτό και από τη θετική πλευρά; Από το να μπείς σε μια απλή «ομάδα ανάγνωσης» όπου θα διαβάζεις μαζί με άλλους ορισμένα λογοτεχνικά βιβλία σε τακτική βάση και θα δείχνεις αλλά και θα οξύνεις συνεχώς τη συναισθηματική νοημοσύνη σου, θα μπορούσες να προχωρήσεις σε προγράμματα των δήμων ή άλλων οργανώσεων για ζωγραφική, μουσική, πιάνο ή άλλο όργανο κλπ. Σκέφτηκες ακόμα και το αδιανόητο, να γραφτείς σε ένα Ωδείο, και αντί να κάνεις αυτές τις σκέψεις που κάνεις, να διαμαρτύρεσαι που δεν σε καταλαβαίνει ο δάσκαλος ή η δασκάλα του πιάνου για το πώς θα πατάς τα πλήκτρα με το σωστό κύρτωμα των δακτύλων σου ή αν παίζεις σωστά και να αγωνιάς να τα πετύχεις; Αλλά αν ήδη έχεις οικονομικό πρόβλημα, ίσως να μην αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο. Στο λέω απλά επειδή οι άνθρωποι συνήθως δεν θέλουν τέτοιες λύσεις, επειδή έχουν συνηθίσει και αρνούνται στο να μπουν στη λογική στην οποία θα έμπαιναν όταν ήσαν 18-20 χρονών (και αυτό είναι πολλές φορές το αδιέξοδο με τη σκέψη «έχασα τις ευκαιρίες»). Υπάρχουν οργανώσεις όπως το «Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» και «Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες» και άλλες για τους μετανάστες, που ζητούν εθελοντές. Θα μπορούσες να τους έστελνες ένα βιογραφικό με τις σπουδές και τις ικανότητές/δεξιότητές σου; Στα χωριά SOS, μητέρες που έχουν και δικές τους οικογένειες, εργάζονται και ως θετές μητέρες σε παιδιά που βρίσκονται εκεί, συνήθως λόγω κακών οικογενειών τους ή εγκατάλειψής τους. Έχουν δυσκολίες ακόμα και στην απλή μελέτη.

(3) Αισθάνεσαι «ένοχη».

Νομίζω ότι η τάση της ενοχής, για άλλους λόγους, είτε παιδικούς είτε πρόσφατων γεγονότων ή καταστάσεων, εμφανίζεται με την πρώτη ευκαιρία και συσκοτίζει την ήρεμη και ψύχραιμη εξέταση των σημερινών καταστάσεων. Δεν μπορώ να πω πολλά, δεν σε ξέρω, και δεν είμαι επαγγελματίας ψυχικής υγείας. Τους τελευταίους δεν τους εμπιστεύομαι, κυρίως γιατί δεν έχουν κανένα κίνητρο να τελειώσουν τις θεραπείες τους αλλά και επειδή οι πελάτες τους, συμπληρώνουν την άγνοιά τους με το δικό τους συναίσθημα, με τη δική τους συναισθηματική ανάγκη, με την «ενοχή» τους, από την οποία κερδίζουν άλλοι τα λεφτά τους χωρίς να την απαλύνουν και να την εξηγήσουν να την εκλογικεύσουν.

(3) «Στις δύσκολες εποχές δεν μπορείς να στηρίξεις το σπιτικό σου». Ίσως κάποιες οικονομικές συνθήκες, μείωση μισθού ή άλλων αποδοχών ή κερδών που στήριζαν την οικογένεια, μειώθηκαν. Έτσι λες εσύ «τι κάνω εγώ, δεν είμαι τίποτα, αν δεν φέρω λεφτά». Τι να σου πω, δεν σε ξέρω, είναι και δύσκολες οι συνθήκες. Τουλάχιστον εξέτασες το θέμα από όλες τις πλευρές; Μήπως το μυαλό σου και η ενσυναίσθησή σου θα σε έκαναν ικανή να οργανώσεις καλύτερα τον προϋπολογισμό του σπιτιού. Κόβωντας τα περιττά έξοδα, κάνοντας ορισμένες κοινωνικές συγκεντρώσεις, π.χ. με μπύρα και μερικά μεζεδάκια, αντί για εξόδους σε ταβέρνες; Επισκεπτόμενη σαν εκδρομέας ή εξερευνητής τα στέκια στο κέντρο της Αθήνας, με τις ευκαιρίες και τις φτηνές τιμές ή εναλλακτικά προϊόντα «ετικέττας» γύρω από την Κεντρική Αγορά; Αν έφτιαχνες ένα βιβλίο οδηγό επιβίωσης για τη γυναίκα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και με την ιδιότητα του υποψήφιου συγγραφέα/ ερευνητή, εξέταζες τις δυνατότητες αυτές; Και φυσικά ισχύουν και αυτά που έγραψα παραπάνω για τη δυνατότητα δουλειάς.

Δεν ξέρω αν σου πρόσφερα τίποτα.


Καλή τύχη!

Υ.Γ. Το Shadow το διάλεξες επειδή έτσι νιώθεις συναισθηματικά, με βάση όσα ανέφερες στα δύο μηνύματά σου, έτσι δεν είναι;

συγνώμη αλλά σε αυτό θέμα, δεν έγραψε μελος σαντοου.
τι κουφό είναι πάλι αυτο?

[Sehrazat]

Και εγώ έχω τα ίδια.Απίστευτο πίστευα πως ήμουν η μόνη που ξαπλώνω το βράδυ και ακούω την καρδία μου συγκεκριμένα στο αριστερό αφτί και νιώθω ότι θα σπάσει.Επίσης και εγώ τραντάζομαι.Αφού έκανες τις εξετάσεις μην φοβάσαι τίποτα.Εγώ συνήθως όταν φοβάμαι για κάτι και κάνω εξετάσεις το ξεχναω μετά.