κοινωνικη φοβια

**wakeup** · 10-09-2010, 01:36

δυστυχοσ το παθαινω ακομα και με ατομα που ξερω...δεν ξερω αν ειναι ακραια μορφη κοινωνικης φοβιας η εχω παθει εμμονη με τη διταραχη αυτη...

**wakeup** · 10-09-2010, 01:43

νιωθεισ απομονωμενη και υπο λογω αυτου που περνασ?

**natalie** · 10-09-2010, 14:15

νιωθω οτι οταν με πιανει αυτο ππροσπαθω να γινω αορατη και δινω σημαδια υποταγης στο περιγυρο,που ακομα και οι δικοι σου αν ανθρωποι που σε ξερουν θεωρουν σιγα σιγα οτι ειναι μερος του χαρακτηρα σου..Μακαρι απλα ν ειχα εναν τροπο ,ισως με αναπνοες η αλλο τροπο χαλαρωσης δεν ξερω..,την ωρα που αρχιζει ο πανικος να τον κανω να φευγει..

**elenh** · 10-09-2010, 14:24

Φοβάμαι τι θα πω..μερικές φορές όταν μιλάω με άλλα άτομα δε μου βγαίνουν λέξεις,σαν να μπλοκάρει το μυαλό από το άγχος,κάνω πως κοιτάζω το κινητό από αμηχανία.Στη σχολή κυρίως.
Υπάρχουν άτομα όπως και σε σένα που μου αποβάλλουν αυτό το αίσθημα,αλλά καλώς ή κακώς πρέπει να συναναστρέφεσαι και με άλλα άτομα,αναγκαστικά.Όταν με πιάνει αυτός ο πανικός που λες,που μέχρι στιγμής είναι μικρός γιατί πιο πολύ άγχος το λες,κάτι σαν ταχυκαρδία,σαν σφίγξιμο ,ηρεμώ μόνο όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού ή έστω όταν μείνω μόνη.

**elenh** · 10-09-2010, 14:26

Εσύ όταν μιλάς με άλλα άτομα δε σε πιάνει αυτό?Σαν να μπλοκάρει το μυαλό?Ενώ όταν είσαι με άτομα που νιώθεις πιο άνετα έχεις καλύτερη ροή λόγου?Κάτι τέτοιο τέλος πάντων...

**wakeup** · 10-09-2010, 14:33

ελενη μου ακριβως αυτο...μπλοκαρει το μυαλο μου λες και δεν μπορει να παραξει σκεψεις εκεινη την στιγμη...ακομα και στισ πιο απλες ερωτησεις...τοτε με πιανει ταχυκαρδια,πονος στο στηθος και πανικος...μονο με την κολλητη μου δεν αισυανομαι τοσο χαλια και εχει ροη η συζητηση και τη σχεση μου...αλλα με την σχεση μου οχι και τοσο συυχνα...εχω απελπιστει...

**natalie** · 10-09-2010, 14:38

λογικα εχετε κανει ψυχοθεραπεια σωστα?εγω μονο μια συνεδρια ακομα.Υπαρχει καποια ασκηση με αναπνοες ή αλλου τυπου να υποχωρουν τα ψυχοσωματικα εστω κ λιγο?

**elenh** · 10-09-2010, 14:40

για την ψυχοθεραπεία θα ήθελα κι εγώ να ρωτήσω...ίσως φανεί λίγο χαζή η ερώτηση,αλλά πόσο διάστημα θέλει ένα τέτοιο πρόβλημα για να ξεπεραστεί?

**natalie** · 10-09-2010, 14:45

κοιτα απο οτι μ ειπε η ψυχολογος μου θελει διαφορετικο διαστημα για τον καθενα αναλογα ποσο \"βαρια\" ειναι η περιπτωση..αυτο που με στεναχωρει ειναι οτι πολλοι λενε πως εκανα χρονια και δεν λυθηκε εντελως το προβλημα.Η ψυχολογος μου λεει πως ειναι απο τις πιο ελεαφριες διαταραχες ,δυακολο μεν γ αυτον που το περναει , αλλα με λιγη δουλιτσα και καιρο αντιμετωπιζεται,Συνιστω ανεπιφυλακτα να πας.

**wakeup** · 10-09-2010, 14:50

και εμενα μου εχουν πει αναλογα με την περιπτωση...ο καθε ανθρωπος θελει το χρονο του...μπορει να σου παρει εξοι μηνες χρονο...εγω σκεφτομαι την ομαδικη θεραπεια...εκει ακριβς που θα ειναι και αλλοι με παρομοιο προβλημα...και θα στηριζεις και θα στηριζεσε απο ατομα που εχουν το ιδιο προβλημα...εκει μπορει να βρεις ακρη...

**natalie** · 10-09-2010, 14:52

νομιζω οτι ειναι ολα στο μυαλο κ ολοι εμεις ειμασε απλα αδυναμοι που δεν τ λυνουμε μονοι μας.Αν παω καθε μερα στο μερος που με φοβιζει η βγω με ανθρωπους που με φοβιζουν ισως γελοιοποιηθω αλλα θα τα καταφερω σιγα σιγα.Ειμαστε απλα ολοι κοτες.Αυτο εχω να πω..

**wakeup** · 10-09-2010, 15:02

συμφωνω απολυτως ...αλλα οι κοτες δεν παθαινουν κρισεις πανικου;ppp

**natalie** · 10-09-2010, 15:08

μονο οι κοτες το παθαινουν,αν εχεις δυναμη και αυτοπεποιθηση δεν θα φτασεις ποτε σε αυτο το σημειο..με μισω οταντο παθαινω.μετα σκεφτομαι για ωρες και μερες τι θα αλλαζα αν ξανααντιμετωπιζα την ιδια κατασταση.Ρε ας ξυπνησουμε ολοι δεν γινεται αλλο.Μιζερια και γκρινια ,Πρεπει ο καθενας μεσα του να ξυπνησεις.Για εμενα προσωπικα δεν παει ΑΛΛΟ.!

**elenh** · 10-09-2010, 15:12

Συμφωνώ με αυτά που λέτε...Κι εγώ στην προσπάθεια είμαι,εδώ και λίγο καιρό.Αλλά αυτό με την ομαδική θεραπεία ακούγεται πολύ καλό...Όσο να\'ναι παίρνεις δύναμη όσο πολεμάς το πρόβλημα σου με άτομα που σε καταλαβαίνουν απόλυτα γιατί περνάνε το ίδιο.

Βασικά πάντοτε πίστευα πως όλο αυτό πηγάζει από τη χαμηλή αυτοπεποίθηση.Αν δηλαδή νιώσεις καλά με τον εαυτό σου,θα είσαι και πιο άνετος.Αλλά δεν ξέρω...Πολλές φορές που με πιάνει αυτό το άγχος γίνομαι πέραν του ντροπαλή και αμίλητη,και κάπως αδέξια.Μπορεί να μου πέσει κάτι ή οτιδήποτε.Τραγικό είναι...Και γελοίο..Και αυτό με την πρώτη εντύπωση που αναφέρει η natalie μου συμβαίνει...Αν νομίζω ότι έχω γελοιοποιηθεί στην πρώτη γνωριμία με άτομα,μετά αποφεύγω συναντήσεις...ντρέπομαι,φοβ άμαι μη με πιάσει πάλι τίποτα

**natalie** · 10-09-2010, 15:15

το χειροτερο ειναι η αδεξιοτητα που προερχεται απο την αμηχανια ...μπορω να σπασω πραγμα να σκουντηξω καποιον να μ πεσει κατι.να μην μπαινει το πηρουνι στο στομα απο το τρεμουλο.πες μου μετα αν δεις ενα τετοιο ατομο δεν θα πεις οτι κατι δεν παει καλα.ισως και να γελασεις?οχι κακοπροαιρετα απαραιτητα..