Το να πεις στους αλλους οτι πασχεις.........

Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

Γειά σου.Καταρχήν πές μου λίγο τα συμπτώματα που είχες έτσι από περιέργεια ρωτάω.

Εγω δεν θα το ελεγα , εκτος ισως απο την σχεση μου.

Καταρχην πρεπει να ειναι εμπιστα ατομα , οχι κουτσομποληδες κλπ κλπ.

Κατα δευτερον παλι μπορει να τα \"τσουγκρισετε\" ασχημα στο μελλον και να αρχισουν να λενε περιεργα σε τριτους.

Απο την αλλη κατι που εχει διαδοθει πολυ , οφειλεις να το πεις στην σχεση σου σαν παραδειγμα , γιατι θα εμφανιστει ο \"καλοθελητης\" να του σφυριξει το και το και μπορει να μην το παρει καλα.

Απο την στιγμη που το πεις δεν υπαρχει πισωγυρισμος.

Εαν λοιπον δεν θες να δωσεις \"αγωνα\" εναντια της βλακειας καλυτερα μην το πεις.

Ειμαι αυτος που ειμαι , εαν θες με δεχεσαι αν θες οχι , το μονο που κερδιζεις αν το πεις ειναι ενα ξαλαφρωμα και συζητηση περι \"περιεργων\" προβληματων.

Πολυπλοκο θεμα , ευτυχως που υπαρχει αυτο το φορουμ να λεμε οτι θελουμε:)

χεχε! Πες το ψεματα! :P

Κοιτα, αν ηταν να το πω καπου θα το ελεγα στην σχεση μου, γιατι μονο για εκεινον ειμαι σιγουρη οτι θα το επαιρνε σχετικα χαλαρα το θεμα! Πιστευω οτι τουλαχιστον στο πως με αντιμετωπιζει δεν θα αλλαζανε και πολλα, γιατι εχει ηδη δει σχεδον ολες τις πλευρες του εαυτου μου και δεν εχει φυγει ακομα τρεχοντας! :D

Η οικογενεια μου θα ηταν η τελευταια που θα το μαθαινε!!! Σε αυτους και αν θα ντρεπομουν να το πω!!!!! Εκτος του οτι θα αρχιζαν τις ερωτησεις και δεν μπορω, παντα υπαρχει η περιπτωση να το ελεγαν σε κανεναν φιλο τους ή συγγενη!!! Χριστε και παναγια!!!! :mad:

Σεχραζαντ, το \"καλο\" ειναι οτι δεν εχω ιδιαιτερα \"προφανη\" συμπτωματα! Με πιανουν διαφορες εμμονες, ας πουμε οταν εχω προγραμματισει κατι και γινει καποια αλλαγη σκεφτομαι συνεχεια πως μπορω πλεον να προσαρμοσω το πραγραμμα μου ωστε να τα κανω ολα οσα σχεδιαζα και σκεφτομαι πως θα ηταν τα πραγματα αν δεν ειχε αλλαξει το προγραμμα και εκνευριζομαι και χαλιεμαι. Η οταν διαβαζω κολλαω σε καποια προταση ή φραση και την επαναλαμβανω και διαφορα τετοια. Στον \"πρακτικο\" τομεα κανω διαφορα που αλλαζουν κατα διαστηματα.... Ειναι κυριως διαφορες κινησεις, ας πουμε τωρα τελευταια εχω την \"αναγκη\" να ακουμπαω το κεφαλι μου, παλιοτερα εκανα μια κινηση με τον ωμο μου, ή πρεπει να δω καποια αντικειμενα με συγκεκριμενο τροπο απο συγκεκριμενη γωνια.... Διαφορες τετοιες σαχλαμαριτσες, που ομως υπαρχουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Δεν υπαρχει στιγμη που να μην βιωνω κατι..... Δεν με πιανουν κρισεις δηλαδη, αυτο το πραγμα απλως δεν σταματαει...

Έλα βρέ μην ανησυχείς.Δέν μου φαίνεται φοβερό
αλήθεια λέω. Διάβασα σε ένα βιβλίο ψυχολογίας ότι τίποτα δεν είναι πραγματικά φοβερό η τρομακτικό,απλά με το
μυαλό μας φέρνουμε την καταστροφή.Αλήθεια πάντως καλύτερα να μήν το πείς
γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν περίεργα.Πάντως επηρεάζει τόσο την ζωή σου και κάθεσαι και στεναχωριέσαι;από αυτά που μου έγραψες κατάλαβα πως όχι.Στεναχωριέσαι άδικα.Εγώ πολλές φορές που είμαι χάλια σκέφτομαι ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι 10 φορές χειρότερα από εμένα όπως αυτοί που πάσχουν από σχοιζοφρένεια η καρκίνο.Φαντάζομαι αυτοί οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να έχουν αυτό που έχεις ΕΣΥ έτσι δεν είναι;Γενικά πάντα θα υπάρχει κάτι χειρότερο.ΧΑΜΟΓΈΛΑΣΕ τίποτα δεν θα σε εμποδίσει να κάνεις παιδιά και να ζήσεις την ζωή σου πόσο μάλλον μια χαζή ΥΔΨ.

Ξερεις τι.... Δεν ειναι οτι με καθηλωνει η ΙΔΨ αυτη καθ εαυτη.... Δηλαδη, δεν εχω τοσο τρομερα συμπτωματα πια, οπως λες υπαρχουν και χειροτερα! Αλλα με ενοχλει ακομα και αυτο το λιγο! Ισως αυτο που δεν με αφηνει να χαλαρωσω στην ζωη μου ειναι το πως εκλαμβανομαι την ΙΔΨ. Ισως και αυτη η εμμονη να ειναι συμπτωμα? Εμμονη με την εμμονη! :P

Και αυτο που μου την σπαει περισσοτερο ειναι οτι φανταζομαι οτι ολη μου την ζωη κατι θα με απασχολει!!

Καποιες φορες σκεφτομαι οτι ισως θα ηταν πιο απλο αν ηξεραν εστω καποιοι ανθρωποι για αυτο που εχω, γιατι ακομα και να αρχισω θεραπεια δεν μπορω να κρυβω συνεχεια τα φαρμακα ή να δικαιολογω τον χρονο που λειπω στις επισκεψεις. Δηλαδη, εκτος απο το οικονομικο, ενας λογος που δεν ξεκιναω θεραπεια ειναι επειδη φοβαμαι οτι θα μαθευτει!

Απ την μια δεν μπορω αυτον τον \"αγωνα\" να κρυβω συνεχεια τις παρορμησεις, απ την αλλη δεν θελω να το ξερει κανενας! Μακαρι να μπορουσα απλως να προσποιηθω οτι δεν υπαρχει και να εξαφανιζονταν!

Originally posted by *Ghost*
Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

σαν ομοιοπαθης, καταλαβαινω πως νιωθεις τι \"περνας\", ποσο φρικτες-απαισιες σκεψεις παρεσφρυουν στο μυαλο σου οι οπιες σε κανουν να νιωθεις δυσφορια. ηρεμησε. ολοι ντρεπομαστε για το προβλημα μας, και φοβομαστε μη το μαθουν και αλλοι και μας \"αντιμετυωπιζουν\" διαφορετικα απο τους αλλους ανθρωπους σαν Α.Μ.Ε.Α (ατομα με ειδικες αναγκες) πιστεψε με ομως δεν κερδιζουμε τιποτα ετσι, ημαστε (το λενε ερευνες) ακρως λογικοτεροι, και υπερβολικα ευσυνηδητοι ανθρωποι, απο τους φυσιολογικους, γι\'αυτο υποφερουμε. εισαι τυχερη που εχεις ιψδ και οχι τρελη, γιατι εχεις συνειδηση, και πληρη αντιληψη οπως ολοι σαν εμας. κατι που λειπει απο πολλους... ειμαστε μερικως τυχεροι που εχουμε αυτα τα προνομια:)

*Ghost* , δεν ξέρω τίποτα για τον ψυχαναγκασμό.
θα σου πω για την διπολική διαταραχή από την οποία πάσχω.
στη δουλειά μου το ξέρουν αρκετά άτομα γιατί είχα λείψει μεγάλο χρονικό διάστημα.
για συγγενείς δεν ξέρω πόσοι, αλλά και δεν με ενδιαφέρει.
η σχέση μου το γνωρίζει.
φυσικά το γνωρίζει και οικογένεια μου.
ε, καλά μην νομίζεις πως παίρνουν χαμπάρι τα πάντα.
πρέπει να θέλει και να κατανοήσει την ασθένεια ο άλλος.
άρα να ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα.

οπότε τελικά δεν με αφορά πια το ζήτημα το γνωρίζουν ή όχι.
από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου δεν με ένοιαζε και πολύ η γνώμη των άλλων.
ίσως γιατί προσπαθώ πάντα να τους κατανόησω.

Originally posted by *Ghost*
Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

αυτό συμβαίνει με όλες τις ψυχολογικές ασθένειες.Υπάρχει ντροπή .Κανονικά θα έπρεπε να έλεγες στον άλλο ότι πάσχεις έτσι απλά σαν να είχες πονόδοντο.Ουσιαστικά δεν διαφέρει η ΙΔΨ από το άσθμα ή το διαβήτη ή και άλλες χρόνιες παθήσεις.Απλά ο κόσμος νομίζει για τις ασθένειες του εγκεφάλου φταίει ο πάσχων.Θα περάσουν πολλά χρόνια για να λάβουν την αντιμετώπιση που πρέπουν οι ασθένειες αυτές.Ουσιαστικά είναι και αυτές όπως οι άλλες χρόνιες παθήσεις που θεραπεύονται ! Δεν είναι κάτι διαφορετικό.Αν πεις ότι έχεις ψυχολογικό πρόβλημα ουσιαστικά σήμερα σε περνάνε για τρελό ενώ εσύ μπορεί απλά να πάσχεις από άγχος...
Άποψη μου είναι ότι όσοι λιγότεροι αγαπητέ το ξέρουν τόσο καλύτερ.Πέστο στην πυρηνική σου οικογένεια μόνο μπαμπά μαμά αδέρφια οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μη το ξέρουν ώστε να μη σε ρίχνουν ψυχολογικά.Άποψις μου.

Απλά το σκέφτεσαι έντονα.Αλήθεια σε πόσους ψυχολόγους πήγες;πως έγινε η διάγνωση?εγώ έχω τρέλα με τις αρρώστιες κλπ κλπ και όταν διαβάζω κάτι μετά νομίζω ότι το έχω και εγώ.

selas-selas, η αληθεια ειναι οτι δεν το ειχα σκεφτει ποτε ετσι!:P Βεβαια, και παλι θα προτιμουσα λιγοτερη συνειδηση και περισσοτερη ηρεμια! :)

Arktos, δυστυχως δεν μπορω απλως να αδιαφορησω για την γνωμη των αλλων. Δυστυχως με ενδιαφερει, αναλογα με την περιοδο λιγοτερο ή περισσοτερο....

Sehrazat, αυτο με τις αρρωστιες το εχει ο παππους μου και λιγο η μανα μου! Πολυ παλουκι....
Εχει περασει απ το μυαλο μου μηπως ειναι της φαντασιας μου, αλλα το απορριπτω σαν ενδεχομενο, γιατι δεν το εχω παθει με αλλαη ασθενεια. Και διαβαζω αρκετα ειδικα για την ψυχολογια, οποτε θεωρητικα θα επρεπε να νομιζω οτι εχω οτι συνδρομο κυκλοφορει, πραγμα που δεν συμβαινει!
Μια φορα πηγα μονο σε ψυχολογο σε δημοσιο κεντρο ψυχικης υγειας, αλλα σταματησα μετα απο λιγες συνεδρειες επειδη δεν μου αρεσε το στυλακι της, δεν ενοιωθα ανετα. Η διαγνωση εγινε... απο μενα! :P Να μου πεις.... πως μπορω να υποθετω κατι χωρις να εχω επιβεβαιωση απο ειδικο... Απ την αλλη, εμεις ξερουμε τον εαυτο μας καλυτερα απ τον οποιονδηποτε, τι περναμε, τι νοιωθουμε.
Το εχω καταλαβει εδω και πολλα χρονια οτι το εχω. Στην αρχη απλως καταλαβαινα οτι κατι δεν πηγαινε καλα, και εβλεπα παρομοια συμπεριφορα στην μανα μου. Και ενοιωθα οτι καταλαβαινα τι ειναι και οτι μονο εγω μπορουσα να αντιληφθω τι ακριβως συμβαινει μαζι της. Αυτο μιλαμε στο δημοτικο (απο τοτε αρχισε...)! Λιγο αργοτερα ακουσα καπου, δεν θυμαμαι, ισως καποια εκπομπη, καποια χονδρικη αναφορα στην ΙΔΨ και μου φανηκε οικειο, ετσι το εψαξα λιγο παραπανω. Ταιριαζε γαντι, σαν να ειχες ενωσει το παζλ!

Επισης, ασχετο.... Αλλα θυμαμαι οτι για καποιο λογο οταν ημουν μικρη ηθελα να παω σε ψυχολογο! Δεν μπορουσα ποτε να ειμαι ειλικρινης και να μιλησω ανοιχτα σε κανενα (στην οικογενεια μου δηλαδη), και μαλλον γι αυτο ηθελα να παω να βγαλω οτι ειχα μεσα μου. Επισης, τρωω τα νυχια μου και μια απ τις ελαχιστες φορες που εξεφρασα την επιθυμια μου να παω σε ψυχολογο ηταν για να \"κοψω\" αυτη τη συνηθεια. Βεβαια, οι γονεις μου ποτε δεν μπορεσαν να αντιληφθουν οτι πιθανον πισω απο τετοιες \"αθωες\" \"κακες συνηθειες\" οπως τις αποκαλουν μπορει να κρυβονται πολλα και διαφορα.... Και φυσικα, σχεδον θυμωναν και μονο με το ακουσμα της λεξης \"ψυχολογος\", λες και ειναι του διαβολου! :P \"Τι εισαι, τρελη για να πας στον ψυχολογο;;;\" :D

Originally posted by keep_walking



Εαν λοιπον δεν θες να δωσεις \"αγωνα\" εναντια της βλακειας καλυτερα μην το πεις.

Αχ βρε keep_walking πόσο δίκιο έχεις!!:)

Την εμπειρία μου πάνω σε αυτό το θέμα πάνω-κάτω την ξέρετε.. Η αντιμετώπιση που είχα από την οικογένειά μου δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.. Ειρωνίες, χλευασμός, κακεντρεχή σχόλια και κατηγορίες.. Και όλα αυτά πίσω από το\"μανδύα\" του ενδιαφέροντος και της καλοσύνης.. Χρόνια προσπαθούσα να εξηγήσω ότι υπάρχει πρόβλημα, ότι δεν είμαι καλά και η αντίδραση? Όλα αυτά είναι της φαντασίας μου.. Ότι το θέμα είναι ότι έχω πάρει κιλά και ότι κοιτάζομαι στον καθρέπτη και με λυπάμαι..χε! Γελάω τώρα γιατί βλέπω τη γελοιότητα του πράγματος. Το αγόρι μου και οι φίλοι μου κοντά σε όλο αυτό που περνάω.. σύμμαχοι, αληθινοί σύμμαχοι. *Ghost*, αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι δεν έχει πραγματικά σημασία αν θα το πεις ή όχι αλλά το πως αισθάνεσαι εσύ γι\'αυτό. Για καιρό ένιωθα ακόμα πιο άχρηστη γιατί έχω τα θέματα που έχω, άχρηστη γιατί αρρώστησα, άχρηστη και ανίκανη! Πίεζα τον εαυτό μου να συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως πριν, ακόμα το κάνω μερικές φορές.. Να σου πω όμως κάτι? Μόνο όταν συμφιλιώθηκα με το πρόβλημά μου και πέταξα από πάνω μου τα κόμπλεξ και τις ηλίθιες απόψεις που είχαν διαποτίσει το μυαλό μου τόσα χρόνια κατάφερα να κάνω κάποια βήματα. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου αλλά πλέον μιλάω ανοιχτά για το πρόβλημά μου, δε ντρέπομαι.. Μου πήρε καιρό να το καταλάβω όμως, να το \"χωνέψω\" πρώτα εγώ ότι δεν είναι ντροπή.. Αν θες να μιλήσεις κάντο.. Αλλά για σένα, όχι για εκείνους.. Και να είσαι έτοιμη για κάθε είδους αντιμετώπιση, καλή ή κακή. Εγώ δε μπορούσα να μη μιλήσω, το έκανα από την αρχή, περίμενα άλλη αντιμετώπιση όμως, πιο ανθρώπινη.. Και αυτό ήταν που με τσάκισε.. Και με πήγε 1000 βήματα πίσω, με \"έθαψε\" ακόμα πιο βαθιά.. Αν μπορείς να το κρατήσεις μέσα σου κάντο. Εξαρτάται καθαρά από το χαρακτήρα σου. Καλή δύναμη σου εύχομαι, ό,τι και αν αποφασίσεις! :)

*Ghost* θα συμφωνήσω και εγώ ότι πρέπει να μιλήσεις μόνο σε άτομα που τα εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι έχουν την διάθεση να σε βοηθήσουν. Εγώ έπρεπε να το πω σε κάποια άτομα λόγο των παρενεργειών από τα φάρμακα (θέλω να κοιμάμαι πιο πολύ,να μην πίνω πολύ κτλ) αλλά δεν το μετάνιωσα γιατί είχα καλή συμπαράσταση. Δεν μετανιώνω που το έχω πει σε 2-3 άτομα,εκτός της οικογένειάς μου.